ေတာရိုုင္းတိရစာၦန္ေတြကိုု အေႏွာင့္အယွက္မေပးရဘူးတဲ့ သူတိုု ့က အိမ္ရွင္ ကြ်န္မတိုု ့က ဧည့္သည္။ ဧည့္သည္က အိမ္ရွင္ကိုု စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ မၿဖစ္ေစသင့္ဘူးမလားတဲ့။ မ်က္စိတဆံုုး က်ယ္ၿပန္ ့တဲ့ ထင္းရွဴးပင္ေတြ၊ ၾကည္လင္စိမ္းလဲ့ေနတဲ့ ေရအိုုင္ေတြ၊ ေအးေအးလူလူ ရိွေနၾကတဲ့ ေတာရိုုင္းတိရစာၦန္ေလးေတြ ( Moose ၊ Elk ၊ Bison ၿမန္မာလိုု ဘယ္လိုုေခၚသလဲမသိ)၊ သူတိုု ့ေလးေတြ ကားလမ္းမေပၚ ၿဖတ္သန္းတဲ့အခါ ကားေတြကရပ္ေစာင့္၊ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ၾကနဲ ့ အုုန္းအုုန္းထေနၾကတာေပါ့။ ပထမဆံုုး သြားေရာက္တဲ့ေနရာက Grand Canyon of the YellowStone ပါ။ ၾကီးမားတဲ့ ပထမဆံုုးကင္ညမ္ၿဖစ္ၿပီး ရဲလိုုစတုုန္းၿမစ္ေဘးတခ်က္က ေတာင္တန္းၾကီးေတြကိုု သဘာဝတရားက အေရာင္စံုုလင္စြာ ေဆးၿခယ္ေပးထားတာ သိပ္ကိုုဆန္းၾကယ္တာပဲ။ အေဖကေတာင္ ထူးဆန္းလိုုက္တာ သမီးရယ္ ဒါမ်ိဳး မၿမင္ဖူးဘူးတဲ့။ ကြ်န္မလည္း မၿမင္ဖူးဘူး။ ေနာက္သြားေရာက္တဲ့ေနရာက Lower Yellowstone River Falls မွာ ေတာင္အၿမင့္ၾကီးကေန ေရတံခြန္ ၿဖာဆင္းေနတာ အင္မတန္လွတယ္။ ေနာက္သြားေရာက္တဲ့ေနရာကေတာ့ Upper Yellowstone Falls ကားရပ္ထားတဲ့ေနရာက ေရတံခြန္ဆီကိုု ဆယ္မိနစ္ေလာက္ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။ အတက္အဆင္း၊ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ရိွေပမယ့္ လမ္းက သာသာယာယာပါပဲ။ ေရေတြ တေဝါေဝါ ဆင္းေနတာကိုု ၾကည့္မိလိုု ့ အေဖက ေခါင္းေတာင္ ေနာက္သြားတယ္တဲ့။ မေတြ ့တာၾကာၿပီၿဖစ္တဲ့ သက္တန္ ့ကိုု ေရတံခြန္ေအာက္နားေလးမွာ ေတြ ့ရတယ္။ ေနာက္သြားေရာက္တဲ့ ေနရာေတြကေတာ့ အေငြ ့ေတြတေထာင္းေထာင္း ထေနတဲ့ ေရပူစမ္း၊ ရႊံ ့ဗြက္ေတြ ထြက္ေနတဲ့ ရႊံ ့မီးေတာင္၊ ေရမွာပါတဲ့ ဓာတ္သတၳဳေတြေၾကာင့္ ေၾကးနီေရာင္၊ အၿပာေရာင္ ၿဖစ္ေနတာေတြ။
ရဲလိုုးစတုုန္း အမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ဟာ ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတယ္ သြားလည္သင့္တဲ့ ေနရာပါပဲ။ Fountain Paint Pot လိုု ့ေခၚတဲ့ ေရကန္ကေတာ့ အင္မတန္ထူးဆန္းတယ္။ ေရေႏြးေငြ ့ေတြ တေထာင္းေထာင္း ထေနၿပီး ကန္အနားသတ္က အနီေရာင္ ေရကၿပာလဲ့ေနတယ္။ ကားရပ္ထားတဲ့ေနရာကေန စမ္းေခ်ာင္းေလးကိုု ၿဖတ္ေက်ာ္လိုု ့ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရမွာ အေဖတိုု ့က မေလွ်ာက္ႏိုုင္လိုု ့ စမ္းေခ်ာင္းေဘးက သစ္ပင္ရိပ္မွာ အနားယူၾကတယ္။ ကြ်န္မနံေဘးမွာထိုုင္တဲ့ တရုုတ္မေလးကိုု ဓာတ္ပံုုရိုုက္ခိုုင္းမလားမွတ္တယ္ သူ ့ဘာသာေတာင္ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနတာ။ တကိုုယ္ေတာ္ထြက္လာပံုုရိုုက္တဲ့ တရုုတ္အန္တီၾကီးက အေမရိကန္ေတြကိုု ဓာတ္ပံုုရိုုက္ေပးပါလိုု ့ အကူအညီေတာင္းတယ္။ သူ ့တရုုတ္ေတြနဲ ့ အေစးကပ္ပံုု မရဘူး။ ကေလးေတြကေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေဘးမွာထိုုင္ၿပီး ငါးမွ်ား၊ တခ်ိဳ ့ကေလးေတြက ေရေဆာ့၊ တခ်ိဳ ့ကေလးေတြက စမ္းေခ်ာင္းထဲက ေက်ာက္ခဲေလးေတြေကာက္၊ ငါးကေလးေတြၿမင္ရင္ ဝမ္းသာအားရေအာ္ဟစ္ ၿမင္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ။ အိမ္သာကလည္း တစ္ခုုတည္းရိွေတာ့ တန္းစီရတာ အရွည္ၾကီး။ တရုုတ္မၾကီးတစ္ေယာက္ တန္းစီလိုု ့ အိမ္သာရေတာ့ သူ ့သမီး၊ သမက္၊ ေယာက်ာ္းပါ ေလးေယာက္ဝင္ေတာ့ ေနာက္ကတန္းစီေနတဲ့ အေမရိကန္လင္မယားႏွစ္ေယာက္ခမ်ာ အံ့ၾသလိုု ့ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေယာက်ာ္းၿဖစ္သူက မိန္းမၿဖစ္သူက အဲလိုုဝင္ရေအာင္လိုု ့ စတယ္နဲ ့တူပါရဲ ့ မိန္းမက လက္နဲ ့တြန္းၿပီး ႏိုုးႏိုုးလိုု ့ ၿငင္းတယ္။
ေပးထားတဲ့ အခ်ိန္ကလည္း ၿပည့္ေနၿပီဆိုုေတာ့ အားလံုုးအရင္လိုုတာေပါ့။ တရုုတ္မတစ္ေယာက္ တန္းစီတာကိုု ၿဖတ္ဝင္ေတာ့ အေဖ့ေရွ ့က အေမရိကန္ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးက ဘယ္လိုုလဲေပါ့လိုု ့ အေဖ့ကိုု လုုပ္ၿပတယ္။ အဲဒါကိုု အေဖက သူ ့ကိုု ဝင္ခိုုင္းတယ္ထင္ၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ ့ ဝင္သြားေလရဲ ့။ အေမရိကန္ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးခမ်ာ သူ ့ေဘာ္ဒါေတြနဲ ့ ဒီအာရွေတြ တန္းစီရတာကိုု နားမလည္ဘူးနဲ ့ ေခါင္းတခါခါ ညည္းညူၿပီး က်န္ခဲ့ေလရဲ ့။ ဆီးခဏခဏသြားခ်င္သူေတြ ခရီးသြားတဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ဒုုကၡေရာက္တာပဲ။ ေန ့လည္စာစားတဲ့ေနရာက Old Faithful Geyser လိုု ့ ေခၚတဲ့ေနရာပါ။ ထမင္းပဲစားခ်င္တဲ့ အေဖတိုု ့ေၾကာင့္ ထမင္းရွာပံုုေတာ္ဖြင့္ေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ထမင္းရိွေနတယ္။ ထမင္းနဲ ့ပုုဇြန္၊ အမဲသား၊ အရြက္ေၾကာ္ ရတယ္။ ညေနက်ရင္ ရဲလိုုးစတုုန္းေရကန္ေဘးမွာ အိပ္မွာမိုု ့ ထမင္းရဖိုု ့က မေသခ်ာဘူး သမီးေရ ထမင္းၿဖ ူႏွစ္ဘူးဝယ္လိုုက္တဲ့။ ထမင္းစားၿပီးခါနီး တိုုးဂိုုက္က ေရပန္းက ပန္းထြက္ေတာ့မွာမိုု ့ ကြ်န္မမိဘေတြကိုုၿပဖိုု ့ တိုုက္တြန္းပါတယ္။ ေရပန္းက နာရီဝက္မွာ တခါေလာက္ အၿမင့္ေပ ၂၀၀၊ ၃၀၀ ေလာက္ ပန္းထြက္တာပါ။ အဲဒီလိုု ပန္းထြက္တာကိုု ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ လူအုုပ္ၾကီးက မနည္းမေနာ အေယာက္ ၃၀၀ ကေန ၅၀၀ ၾကားေလာက္ ရိွတယ္။ ေနာက္သြားေရာက္တဲ့ေနရာေတြကေတာ့ ရႊံ ့မီးေတာင္ေတြပါ။ ရခိုုင္ၿပည္နယ္က မာန္ေအာင္ကႊ်န္းဖက္မွာလားမသိ နဂါးဗြက္ေတာင္လိုု ့ေခၚတဲ့ ရႊံ ့မီးေတာင္ရိွတယ္လိုု ့ ေၿပာတယ္။ မင္းဘူးဖက္မွာလည္း ရိွတယ္ေၿပာတယ္ ကြ်န္မေတာ့ မေရာက္ဖူးဘူး။ Dragon Mud Volcano မွာေတာ့ တြင္းေခါင္းထဲကေန ရႊံ ့ႏွစ္ေတြ ပြက္ပြက္ထြက္လာတဲ့အသံက နဂါးေအာ္သံလား ထင္ရလိုု ့ နဂါးဗြက္ေတာင္လိုု ့ နာမည္ေပးထားတာထင္တယ္။
အေဖတိုု ့လည္း ထမင္းေကာင္းေကာင္း မစားရ၊ တေနကုုန္ကားစီးရေတာ့ ပင္ပန္းနဲ ့ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ရင္ေတာင္ မၿပံ ုုးႏိုုင္ေတာ့ဘူး။ ေနကလည္းပူေတာ့ မ်က္ေမွာင္ကုုတ္၊ ထမင္း ၄ ရက္ေလာက္ မစားရတဲ့ရုုပ္နဲ ့ ခရီးသြားတာ ေအးေအးေဆးေဆး သက္ေတာင့္သက္သာမရိွဘဲ အိမ္ၿပန္ဖိုု ့ ဘယ္ႏွစ္ရက္က်န္ေသးတယ္လိုု ့ တြက္ေနေတာ့တာပဲ။ ပင္ပန္းေတာ့ လူၾကီးေတြ ေနထိုုင္မေကာင္းၿဖစ္မွာ စိုုးရိမ္ရေသးတယ္။ ပင္ပန္းလြန္းလိုု ့ ေနာင္တရမိေပမဲ့ ကြ်န္မသြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြကိုုေရာက္ေတာ့ ေက်နပ္မိပါတယ္။ ေနာင္မ်ားဆိုု အဲဒီလိုု ခရီးရွည္ၾကီးထြက္ဖိုု ့ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားရမယ္။ ရဲလိုုးစတုုန္းေရကန္ကိုု လည္ပတ္ဖိုု ့ တနာရီအခ်ိန္ေပးပါတယ္။ အရင္ကလိုုမ်ိဳးဆိုုရင္ ေရကန္ေဘးနားက ၄၅မိနစ္ေလာက္ၾကာမဲ့ ထေရးလမ္းကိုု တပတ္ေလာက္ေလွ်ာက္မိမွာ။ ခုုေတာ့ ေရကန္နားအထိ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ စတိသေဘာေလွ်ာက္ၿပီး နားေနၾကေတာ့တာပဲ။ ၿဖတ္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ဝန္ထမ္းမေလးကိုု ဓာတ္ပံုုရိုုက္ခိုုင္းတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္၊ စုုရပ္ေရာက္ေတာ့ ကားကမေရာက္ေသးဘူး။ ဆီသြားၿဖည့္တယ္နဲ ့ တူပါရဲ ့။ ညအိပ္မယ့္ေနရာက ေရကန္ေဘးက Bear Cabin ပါ အေဖတိုု ့က လူၾကီး ( အသက္ၾကီးတာကိုု ဆိုုလိုုပါသည္) ဆိုုေတာ့ တိုုးဂိုုက္က ေအာက္ထပ္ကိုု ေပးပါတယ္။ တံခါးဖြင့္လိုု ့မရလိုု ့ တိုုးဂိုုက္ကိုု ဖုုန္းလွမ္းဆက္၊ ဖုုန္းကေခၚလိုု ့မရ၊ ေဘးနားက တရုုတ္မေလးအခန္းလည္း တံခါးဖြင့္လိုု ့မရ၊ ဟိုုတယ္အၿပင္ထြက္ၿပီး တိုုးဂိုုက္ကိုု လွမ္းေခၚ ေနာက္ဆံုုးေတာ့ ဖြင့္လိုု ့ရသြားတယ္။ သစ္သားေတြနဲ ့ေဆာက္ထားတဲ့ သစ္လံုုးအိမ္ေလးက က်ဥ္းေပမယ့္ အိပ္ရံုုပဲေလ။ ကုုတင္ေၿခရင္းမွာ တင္ထားတဲ့ ဝက္ဝံရုုပ္ အလကားေပးတာမဟုုတ္ မယူသြားဖိုု ့ တိုုးဂိုုက္က မွာပါတယ္။
အခန္းထဲမွာ ေနရာခ်ၿပီးတာနဲ ့တိုုးဂိုုက္ညႊန္တဲ့ Convenient Store နဲ ့ အီတလီစားေသာက္ဆိုုင္မွာ ညစာသြားဝယ္တယ္။ အေမက ၾကက္မၾကီး ၾကက္ကေလးေတြအတြက္ အစာရွာထြက္သလိုု သမီးလည္း အစာရွာထြက္ၿပီတဲ့။ စပါဂါတီနဲ ့ ဟင္းခ်ိဳတစ္မ်ိဳး ဝယ္ပါတယ္ စပါဂါတီက ခ်ိဳလိုု ့မစားႏိုုင္ ဟင္းခ်ိဳကေတာ့ မဆိုုးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၿမန္မာပါးစပ္နဲ ့ မစားႏိုုင္ၿပန္ဘူး။ ေန ့လည္က ဝယ္လာတဲ့ ထမင္းၿဖ ူ၊ ပုုဇြန္ေတြကိုု ဗာလေခ်ာင္ေၾကာ္နဲ ့ စားၾကတယ္။ ထမင္းက မာေနၿပန္ေတာ့ ထင္သေလာက္ မစားႏိုုင္ၿပန္ဘူး။ ကြ်န္မတိုု ့ေတြကေတာ့ ပင္ပန္းလိုု ့ အိပ္ေပ်ာ္ေပမယ့္ အေဖက အိပ္မေပ်ာ္ဘူးတဲ့။ အိပ္ေရးမဝရင္လည္း ေနာက္ေန ့ ကားေပၚမွာဆက္အိပ္ ခရီးေတြ ဆက္ရဦးမွာမလား။
စန္းထြန္း
စက္တင္ဘာ ၁၊ ၂၀၁၅။
