ညေန ၃ နာရီခြဲ စုုရပ္မွာၿပန္ဆံုု ေလးနာရီမွာထြက္မဲ့ အက္ေကဒီးယားေနရွားခရူ Acadia Nature Cruise စီးဖိုု ့ တက္သုုတ္ႏွင္ၾကၿပန္တယ္။ မိန္းၿပည္နယ္ရဲ ့ ေရလမ္းခရီးဥပေဒနဲ ့အညီ ဒီသေဘာၤမွာ အသက္ကယ္ေဘာ ဘယ္ႏွစ္ခုု၊ ဘယ္ေနရာမွာ ထားတဲ့အေၾကာင္း၊ ခ်မ္းရင္ ယူၿခံ ုုဖိုု ့ ေစာင္ပါးေလးေတြ ထားရိွတဲ့အေၾကာင္း၊ ခရီးသည္ေတြ ေဘးအႏၱာရယ္ ကင္းရွင္းဖိုု ့ကိုု အဓိကထားေၿပာဆိုုၿပီး ကပၺတိန္နဲ ့ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ကေလးေတြကိုု အသက္ကယ္ေဘာကြင္း ဝတ္မလားေမးေတာ့ ေခါင္းခါၿပီး ႏိုုးတဲ့။ ခရီးစဥ္က ၂ နာရီၾကာၿပီး ရင္သပ္ရူေမာလွပတဲ့ မိန္းၿပည္နယ္ရဲ ့ ကမ္းေၿခအလွ၊ အက္ေကဒီယားအမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္၊ Frenchman ပင္လယ္ေအာ္မွာ ရိွတဲ့ ကႊ်န္းေလးေတြ၊ ဘားဟာဘား ကမ္းေၿခအလွကိုု ေတြ ့ၿမင္ရမွာပါတဲ့။
ပင္လယ္ကမ္းေၿခမိုု ့ တေန ့ ၂ ၾကိမ္ ဒီေရ အတက္အက် ရိွပါတယ္။ ေရထရက္၊ ေရေသရက္ေတြက လၿပည့္၊ လကြယ္တာနဲ ့ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ဟိုုင္းၾကီးကႊ်န္းမွာ ၾကီးၿပင္းခဲ့ေပခဲ့ ေရတက္၊ ေရက်ခ်ိန္၊ ေရထရက္၊ ေရေသရက္မွန္း မသိဘူးရယ္။ အေဖ၊ ေဘးေခ် (ဦးေလး) တိုု ့ဆိုု ဘယ္အခ်ိန္ ေရတက္၊ ေရက်မယ္ဆိုုတာ အတိအက် သိတယ္။ ဘားဟာဘားၿမိ ုု ့ သမိုုင္းေၾကာင္းကိုု ရွင္းၿပေတာ့ ဓာတ္ပံုုခ်ည္း ဖိရိုုက္ေနၿပန္၊ နည္းနည္းလည္းေဝးေတာ့ မၾကားလိုုက္ဘူး။ ဘားဟာဘားၿမိ ုု ့က Jackson Laboratory အေၾကာင္းကိုုေတာ့ မွတ္မိတယ္ ကိုုယ့္ကိုု အင္တာဗ်ဳးခဲ့တဲ့ ကုုမၺဏီကိုုး။ ဂ်က္ဆန္လက္ေဘာ္ထရီက ဓာတ္ခြဲခန္းမွာသံုုးတဲ့ ၾကြက္ေတြကိုု ေရာင္းခ်တဲ့ သုုေတသန ကုုမၺဏီပါ။ ကင္ဆာေဆးကိုု ၾကြက္ေတြမွာ အရင္စမ္းသပ္၊ ေအာင္ၿမင္ေတာ့မွ လူေတြကိုု ကုုသတာမိုု ့ သုုေတသနလုုပ္ငန္းေတြအတြက္ ၾကြက္ေတြက မရိွမၿဖစ္ အေရးပါပါတယ္။ ၾကြက္ဆိုုလိုု ့ အေမႊးေထာင္ေထာင္နဲ ့ ေၿမၾကြက္မည္းမည္းလိုု ့ မထင္လိုုက္ပါနဲ ့ ဓာတ္ခြဲခန္းသံုုး ၾကြက္ၿဖ ူေလးေတြပါ။ ဒီေတာ့ MDI ( Mount Desert Island) မွာ ၾကြက္ေတြ အမ်ားၾကီး ရိွေနတာ အံ့ၾသစရာ မဟုုတ္ဘူး။
![]()
![]()
ေတာင္တက္ဝါသနာပါသူေတြအတြက္ဆိုု MDI trails ေတြကိုု စိန္ေခၚၾကည့္ဖိုု ့ အေကာင္းဆံုုးပါပဲ။ တခ်ိဳ ့ေနရာေတြ ေက်ာက္ေတာင္ေတြကိုု ခဲရခဲဆစ္ တက္ရတာတဲ့။ လမ္းေလွ်ာက္အဖြဲ ့မွာ ေတြ ့လိုု ့ မိတ္ေဆြၿဖစ္၊ ကိုုယ္တိုု ့ Cold Springs မွာ ေတာင္သြားတက္ေတာ့ အေသအခ်ာ လမ္းညႊန္ေပးတဲ့ စီပီေအ CPA ၊ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ေတာင္တက္သမားၾကီး ေဒးဗစ္ကိုု သတိရၾကတယ္။ ေဒးဗစ္သာဆိုုရင္ နိပ္သဟ ၾကိတ္လိုုက္စမ္းမယ္လိုု ့ ေတြးမလားမသိ။ ကိုုယ္တိုု ့ကေတာ့ ကိုုယ္တိုု ့Level မဟုုတ္ဘူးမွန္း အတိအက်သိတယ္။ မိန္းၿပည္နယ္ကိုုေရာက္ရင္ မၿဖစ္မေနစားဖိုု ့ တိုုက္တြန္းၾကတာက ေလာ့စတာရိုုး Lobster Rolls ၊ ေလာ့စတာအိုုက္စ္ခရင္ Lobster Icecream ( ေလာ့စတာက အနံ ့ ပါတယ္ဆိုုရံုုေလာက္ပဲ ထင္ပါရဲ ့)၊ ဘလူးဘယ္ရီပိုုင္း Blueberry Pie ၊ ဘလူးဘယ္ရီဆိုုဒါ Blueberry Soda ၊ ဘလူးဘယ္ရီဘီယာ Blueberry Beer ပါ။ ေလာ့စတာဖမ္း လုုပ္ငန္းလုုပ္သူေတြဟာ လိုုင္စင္ေဆာင္ရပါတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အေရအတြက္ပဲ ဖမ္းခြင့္ရိွပါတယ္။ ဖမ္းမိတဲ့ ေလာ့စတာကိုု မ်က္စိနားကေန ခႏၶာကိုုယ္ကိုု တိုုင္းလိုု ့ သံုုးလက္မထက္ ေသးေနရင္၊ ၾကီးေနရင္ ၊ ဥေတြရိွေနရင္ ဖမ္းယူၿခင္းမၿပ ုုဘဲ ပင္လယ္ထဲကိုု ၿပန္လႊတ္ၿပီး မိန္းၿပည္နယ္ရဲ ့ ေလာ့စတာ သဘာဝေဂဟစနစ္ကိုု ထိန္းသိမ္းပါတယ္တဲ့။
ၿမန္မာ့ေရၿပင္ပိုုင္နက္မွာ ယိုုးဒယားငါးဖမ္းသေဘၤာေတြ ဂ်မ္းပိုုက္နဲ ့ငါးမႈန္ငါးစေတာင္ မက်န္ေစရ၊ ဒိုုင္းနမိုုက္ေဖာက္ၿပီးဖမ္းတယ္လိုု ့ အေဖ ေၿပာၿပဖူးတာ သတိရမိသြားတယ္။ ဟိုုးက အစိမ္းေရာင္၊ အနီေရာင္ေဘာ့သီးေတြက ဘာေတြလဲဟင္။ အဲဒါ ေလာ့စတာဖမ္းတဲ့ဟာေတြ ၿဖစ္မယ္ အေရာင္ေတြက ဘယ္သူ ့ဟာဆိုုတာ ခြဲထားတာ။ ဟိုုင္းၾကီးေခ်ာင္းထဲမွာ ငါးဖမ္းဖိုု ့ ပိုုက္ခ်ထားတဲ့ ေဘာ့သီးေတြ အၿမဲေတြ ့ရတတ္တာကိုုး။ ေမာ္တင္စြန္းဘုုရားပြဲခ်ိန္ဆိုုရင္ ေရေၾကာင္းဦးစီး႒ာနက ေရေၾကာင္းလာတိုုင္းၿပီး ေဘာတိုု္င္အနီ၊ အၿဖ ူေတြ ေထာင္ထားေလ့ရိွတယ္။ ဒီေဒသမွာ သြားလာေနတဲ့ သေဘၤာေတြကေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ ေသာင္၊ ေက်ာက္ေဆာင္ရိွတယ္၊ ေရတက္ခ်ိန္၊ ေရက်ခ်ိန္ ေရစူးဘယ္ေလာက္ သေဘၤာဝမ္းနဲ ့ လြတ္မလြတ္သိတယ္။ ေမာ္တင္ဘုုရားပြဲခ်ိန္မွ ေၿပးဆြဲတဲ့ သေဘာၤေတြက ဒီေလာက္ေဘာတိုုင္အနီ၊ အၿဖ ူၿပထားတာေတာင္ ေရေၾကာင္းမသိလိုု ့ ေသာင္မွတင္ရတာနဲ ့၊ ဒီေရမတက္ေသးလိုု ့ အဝမွာ ေစာင့္ေနရတာနဲ ့။
![]()
![]()
ငယ္ငယ္တုုန္းက ေမာ္တင္စြန္းဘုုရားပြဲမွာ ေဘာကြင္းနဲ ့ ေရကူးခြင့္ၿပ ုုတယ္။ အရက္မူးမူးနဲ ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္း ပင္လယ္ဖက္ကိုု ေမ်ာပါသြားလိုု ့ စက္ေလွနဲ ့ လိုုက္ဆယ္ရတာမ်ားလိုု ့ ေနာက္ေတာ့ ေရကူးခြင့္ ပိတ္လိုုက္တယ္။ ဇီးခ်ိဳင္ဖက္ၿခမ္းမွာေတာ့ ခြင့္ၿပ ုုတယ္။ ဇီးခ်ိဳင္ဖက္ၿခမ္းေရက ပိုုၿပာတယ္လိုု ့ ထင္မိတယ္။ ဒီေရကလည္း ကမ္းေၿခဖက္ကိုု စီးတာဆိုုေတာ့ အဲဒီဖက္ၿခမ္းက နည္းနည္းေဘးကင္းတယ္။ ေမာ္တင္စြန္းဘုုရားရိွတဲ့ ၿမန္မာၿပည္အေနာက္ေတာင္ဖက္အစြန္း နဂေရ ့အငူက ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္နဲ ့ ကမၺလီပင္လယ္ ဆံုုတဲ့ေနရာဆိုုေတာ ေရစီးၾကမ္းတယ္ ဝဲေတြနဲ ့။ သေဘာၤေတြ ေမာ္တင္စည္းကိုု ၿဖတ္ဖိုု ့ဆိုုတာ အေတာ္ခက္တယ္။ စက္ေလွကလည္းေတာင့္၊ ဆလင္ကလည္း အေတြ ့အၾကံ ုုမ်ားတဲ့လူၿဖစ္မွ ၿဖတ္ႏိုုင္တာ။ လိႈင္းပုုတ္လိုု ့ စက္ေလွက လူးလြန္ ့ေတာ့ ဂိုုက္က သတိထားပါ၊ ကိုုင္ထားပါလိုု ့ေအာ္ ခရီးသည္ေတြကလည္း ယိမ္းယိုုင္ေနလိုု ့အနီးအနားက လက္ရန္းတိုုင္ေတြကိုု ဖက္ထားရတယ္။ အမယ္မင္း ဟိုုင္ၾကီးကႊ်န္းနား ေရာက္ခါနီးရင္ လိႈင္းပုုတ္သလိုုမ်ိဳးပါလား။
အိမ္ၾကီးရခိုုင္ေတြက လွလိုုက္တာ။ ေရွ ့မွာ က်ယ္ၿပန္ ့တဲ့ ၿမက္ခင္းစိမ္းစိမ္း၊ ၿမစ္၊ ေတာေတာင္ ကိုုယ္စိတ္ကူးထဲက အိမ္ေတြပါလား။ ဂိုုက္က မွန္ေၿပာင္းထုုတ္ၿပီး သိမ္းငွက္ရိွမရိွ ရွာေဖြတယ္။ ဟိုုနားမွာ ေခါင္းၿဖ ူၿဖ ူနဲ ့ သိမ္းငွက္။ ခရီးသည္ေတြအားလံုုး သိမ္းငွက္ ရွာေဖြေရး စၾကတယ္။ ေတြ ့တဲ့သူက ေအာ္၊ ကင္မရာေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ရိုုက္ၾက၊ သိမ္းငွက္ ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံဝဲၿပီး ေရေအာက္က အစာကိုု သုုတ္ယူၿပီး ေက်ာက္ေဆာင္ကိုု ယူသြားတယ္။ ဂိုုက္က လူၾကီးမင္းတိုု ့ ကံေကာင္းတယ္ သိမ္းငွက္ကိုု ေတြ ့ရတဲ့အၿပင္ အစာဖမ္းနည္းကိုု သရုုပ္ၿပသြားလိုု ့တဲ့။ ဝက္သစ္ခ်ပင္ ထူထူအုုပ္ေတြၾကားက ေက်ာက္ေဆာင္စြန္းမွာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အပန္းေၿဖရိပ္သာအိမ္တစ္ခုု ပိုုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးက တိုုင္တန္းနစ္သေဘၤာမွာ ေသကံမေရာက္ အသက္မေပ်ာက္တဲ့သူပါတဲ့။ သူ ့အမ်ိဳးသားကေတာ့ တိုုင္တန္းနစ္မွာ ဆံုုးပါးသြားၿပီ ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္မၿပ ုုဘဲ ဒီအိမ္မွာပဲ ေသတပန္ သက္တဆံုုး ေနထိုုင္သြားပါသတဲ့။
![]()
![]()
အဲဒီအိမ္ကတာ့ အိပ္ခန္းဘယ္ႏွစ္ခန္း၊ ဧည့္သည္အိပ္ခန္း ဘယ္ႏွစ္ခန္း၊ ဘယ္လိုုမ်ိဳး ေကာင္းတယ္။ ခုုလက္ရိွ ေပါက္ေစ်းက ၇ သန္းလိုု ့ ဂိုုက္က ရွင္းၿပေတာ့ ခရီးသည္တစ္ေယာက္က ဟင္ ခုုနစ္သန္းထဲ 7 millions Only ေၿပာေတာ့ အားလံုုးပြဲက်သြားတယ္။ ဂိုုက္က အဲဒီစကားလံုုးေလး ၾကိ ုုက္တယ္ ခုုနစ္သန္းထဲ I like that word Only ။ Egg Rock မီးၿပတိုုက္မွာ အရင္တုုန္းက လူေတြေနေပမဲ့ ခုုေတာ့ မေနေတာ့ဘူးတဲ့။ မီးၿပတိုုက္ကေတာ့ ခုုတိုုက္ အသံုုးၿပ ုုေနဆဲပါ။ မီးၿပတိုုက္နားက ကႊ်န္းေလးမွာ ဇင္ေယာ္ငွက္ေတြ၊ ပင္လယ္ဖ်ံေတြ ေတြ ့ေတာ့ ဂိုုက္က Happy, healthy, lazy sealions လိုု ့ ေၿပာသြားတာေလးကိုု သေဘာက်မိတယ္။ ေဝလငါး ၾကည့္ဖိုု ့ဆိုုရင္ ေနာက္ထပ္ မိုုင္ ၃၀ ေလာက္ သြားရမွာပါတဲ့။ ရွားပါးတဲ့ ငွက္မ်ိဳးစိတ္၊ ေဆာင္းခိုုငွက္ေတြအေၾကာင္း ရွင္းၿပေပမဲ့ မမွတ္မိလိုုက္ဘူး။
အၿပန္က်ေတာ့ ေအးလာလိုု ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားၾကတယ္။ ဂိုုက္က ေလာ့စတာဖမ္းတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းၿပတယ္။ ဟိုုင္းၾကီးဖက္မွာေတာ့ ဂဏၰန္းဖမ္းတဲ့ဟာကိုု ဂဏၰန္းေထာက္လိုု ့ ေခၚၾကတယ္။ ေလးကိုုင္းသဏန္ ဝါးၿခမ္းၿပားထိပ္မွာ ဂဏၰန္းစာ ခ်ိတ္ထားၿပီး ေအာက္ဖက္မွာ ပိုုက္စိတ္စိတ္နဲ ့ ကာထားတယ္။ ဂဏၰန္းဟပ္ေနၿပီလိုု ့ထင္ၿပီး ၾကိ ုးကိုု ဆြဲတင္လိုုက္ရင္ ဂဏၰန္းက အစာေအာက္မွာ ကာထားတဲ့ပိုုက္ထဲ ပါလာေရာ။ တခါတေလ အစားသာကုုန္သြားတယ္ ဂဏၰန္းတေကာင္မွ မမိလိုုက္တာမ်ိဳးလည္း ရိွတယ္။ ေလာ့စတာေခ်ာက္က သံဇကာကြက္ ေလးေထာင့္ပံုုးသ႑န္ အေပၚထပ္မွာ ေလာ့စတာအစာ ခ်ိတ္ထားတယ္။ ေလာ့စတာက အင္တန္နာကေန မစင္စြန္ ့ပါတယ္တဲ့။ တခါတုုန္းက မိတဲ့ ေလာ့စတာ ဘယ္ေလာက္ၾကီးလဲဆိုု လက္မကတင္ ကိုုယ္တိုု ့မ်က္ႏွာ နီးပါးေလာက္ ရိွတယ္။ မၾကာေသးခင္ကပဲ ရာဟူးသတင္းမွာ ရွားပါးေလာ့စတာ ဖမ္းမိတဲ့အေၾကာင္း ဖတ္လိုုက္ရေသးတယ္။ အက္ေကဒီယားေနရွားခရူကိုု သေဘာက်ရင္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြကိုု ေၿပာၿပေပးဖိုု ့၊ TripAdvisor မွာ ကြန္ ့မန္ ့ေပးဖိုု ့ ေၿပာပါတယ္။ တစ္ဖ္ေပးခ်င္ရင္ ဝါးဗူးထာင္းထဲ ေပးလိုု ့ရပါတယ္ဆိုုလိုု ့ ၂ က်ပ္ၾကီးမ်ားေတာင္ တစ္ဖ္ေပးခဲ့တယ္။
![]()
![]()
![]()
ကက္လက္ေတာင္ကိုု မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ေမာင္းရပါတယ္။ ေတာင္တက္လမ္းေတြက မက္ေစာက္ၿပီး ၁၅၂၈ ေပၿမင့္လိုု ့ ဟန္ကြတ္ေကာင္တီ Hancock County မွာေတာ့ အၿမင့္ဆံုုးတဲ့။ ၿပင္သစ္လူမ်ိဳး နယ္ေၿမသစ္ရွာေဖြသူ၊ စြန္ ့စားသူ Antoine Laumet de Cadillac ကိုု ဂုုဏ္ၿပ ုုၿပီး ကက္လက္ေတာင္လိုု ့ အမည္ေပးထားတာပါ။ အေမရိကန္ေတြရဲ ့ dream car ကက္လက္ကား စထုုတ္ေတာ့ နာမည္ copy right နဲ ့ တရားစြဲေသးတယ္ဆိုုပဲ။ အေမရိကန္ေတြက ကက္ဒီလက္လိုု ့ အသံမထြက္ဘဲ ဘာလိုု ့ ကက္လက္လိုု ့ အသံထြက္ၾကပါလိမ့္ (အူေၾကာင္ေၾကာင္ အေတြး) ။ ရံုုးပိတ္ရက္ဆိုု စက္ဘီးကိုု SUV ကားေနာက္မွာတင္ၿပီး Mattew Hason Trail မွာ biking ထြက္ခ်င္တာ၊ ကက္လက္ကား ရူးတာေတြ နယူးေယာက္ေရာက္ေတာ့ ေပ်ာက္သြားတယ္ နယူးေယာက္မွာ ကားမွ မလိုုတာကိုုး။ အင္း ...ကက္လက္ခေရဇီတစ္ေယာက္ ကက္လက္ေတာင္ေပၚ ေရာက္လိုု ့ ကက္လက္ေတြ ၾကိမ္းေက်သြားၿပီလားမသိ။
ကက္လက္ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္း တိမ္ဖုံးေနလိုု ့ မႈန္ၿပာရီမိႈင္းေနေပမဲ့ ေတာင္ေပၚကေန ကႊ်န္းေလးေတြကိုု ၿမင္ရတဲ့ရႈခင္းက သာယာတယ္။ သိတဲ့အတိုုင္း ရူခင္းခံစားဖိုု ့ထက္ ပိုု ့စ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ ဓာတ္ပံုုအမ်ားၾကီး ရိုုက္ဖိုု ့က အဓိက။ ေနထြက္ခ်ိန္၊ ေနဝင္ခ်ိန္ အင္မတန္ သာယာတယ္ ဆိုုေပမဲ့ အဲဒီေန ့က မိုုးအုုံ ့ၿပီး မိုုးဖြဲဖြဲေလးရြာလိုု ့ ကားဆီကိုု ေၿပးရေသးတယ္။ ညစာကိုု တရုုတ္ဘူေဖးဆိုုင္မွာ ဝင္စားၿပီး မိန္းၿပည္နယ္ရဲ ့ၿမိ ုု ့ေတာ္ ၾသဂတ္စတာ Augusta က Best Western ဟိုုတယ္ကိုုေရာက္ေတာ့ ည ၁၀ နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ဘေလာ့ဂါ မြန္မြန္ယိုုကိုုက ဝါရွင္တန္ဒီစီကိုု စီမီနာ တပတ္လာတာ ေလဘာေဒးေန ့မွာ နယူးေယာက္ကိုု လာလည္မွာမိုု ့ ေတြ ့ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ေဖ့ဘြတ္ကေန သတင္းေပးတယ္။ ေလဘာေဒးေန ့ ညေနေစာင္းမွ နယူးေယာက္ကိုု ၿပန္ေရာက္မွာမိုု ့ ေတြ ့ခြင့္မၾကံ ုုလိုုက္ဘူး။ ဟင္... ေရခဲေသတၱာမွာလည္း ေရဘူးႏွစ္ဗူးပဲ ရိွပါလား ေၿပာင္ရွင္းေနတာပဲ ပံုုမွန္ဆိုု ဘီယာဘူးေတြ၊ အခ်ိဳရည္ေတြ ထားပါတယ္။ ဟိုုတယ္စားေသာက္ဆိုုင္က နာမည္ၾကီးပါတယ္ဆိုုတဲ့ မနက္စာကိုု မနက္ ၇ နာရီခြဲေလာက္မွာ ဆင္းစားတယ္။
![]()
![]()
ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုုး၊ ဆန္းကစ္တစ္လံုုး၊ လိေမၼာ္ရည္တစ္ခြက္၊ ဒိန္ခ်ည္ဗူးေသးတစ္ဗူး၊ ၾကက္ဥခ်ိစ္ေၾကာ္၊ အသားတုုကင္ ၆ ခုုေလာက္ စားတဲ့ကိုုယ့္ကိုု ဝိုုင္းက တအံ့တၾသၿဖစ္လိုု ့။ ငယ္ငယ္တုုန္းက မၾကီးနဲ ့ ေမာင္ေမာင္က တပန္းကန္ပဲ တီးတယ္ ကိုုယ္က သံုုးပန္းကန္ေတာင္ တီးတာလိုု ့ အေမ ေၿပာဖူးတယ္ အဟီး။ မိုုက္ခရိုုေဝ့စ္မွာ ေက်းဇူးၿပ ုု၍ ၾကက္ဥမက်က္တက်က္ မထည့္ပါနဲ ့လိုု ့ စာကပ္ထားတယ္။ ၾကည့္ရတာ ဟိုုတယ္မွာ ဒီလိုုၾကံ ုုဖူးလိုု ့ေနမယ္။ ပံုုမွန္ဆိုု ေရခဲေသတၱာမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထည့္ေပးထားတယ္ကြ တခုုခုုေတာ့ တခုုခုုပဲ။ မနက္ေစာေစာ ခ်က္ေအာက္လုုပ္ေတာ့ တိုုးရစ္ေတြက အမ်ားၾကီး အခန္းေစ့ ဝင္မစစ္ႏိုုင္လိုု ကိစၥရွင္းေအာင္ တခါတည္း ဘာမွမထည့္ထားတာ ေနမယ္။ ညက တိုုးဂိုုက္ေၿပာတာၾကားလား ကိုုယ္စားႏိုုင္ေလာက္ပဲစား အမ်ားၾကီး မသယ္ပါနဲ ့တဲ့။ ကိုုယ္တိုု ့ကားေပၚေရာက္ၿပီး မၾကာပါဘူး ေကာ္ဖီခြက္ေတြ၊ ပန္းသီး၊ ငွက္ေပ်ာသီးေတြ တၿပံ ုုၾကီး သယ္တဲ့သူေတြက တရုုတ္တိုုးရစ္ေတြပါပဲ။ တရုုတ္အစိုုးရက ကိုုယ္တိုုင္ကေတာင္ အၿပစ္တင္ရေလာက္ေအာင္ တရုုတ္တိုုးရစ္ေတြကလည္း ကားလမ္း ၿဖတ္ကူးခ်င္တဲ့ေနရာ ၿဖတ္ကူး၊ အလကားဆိုု အကုုန္သယ္။ အဆိုုးဆံုုးတိုုးရစ္ေတြထဲမွာ ရုုရွားက နံပါတ္တစ္ ဘာမွဂရုုမစိုုက္ဘူး၊ ဂ်ာမန္က ဒုုတိယ ကပ္သီးကပ္ဖဲ့ ေခါင္းမာတယ္၊ အေမရိကန္ေတြက စတိုုင္မက်ဆံုုးနဲ ့ အသံအက်ယ္ဆံုုး၊ တရုုတ္နဲ ့ ေဆာ္ဒီေတြလည္း အဆိုုးဆံုုးထဲမွာ ပါတယ္။
မိန္းၿပည္နယ္ ၾသဂတ္စတာကေန ေယာ့ခ္ကင္းဒမ္းတိရစာၦန္ရံုုဆီကိုု မိုုင္ ၁၀၀၊ ၂ နာရီ ေမာင္းရပါတယ္။ လည္ပတ္ဖိုု ့ ေပးထားတဲ့ ၁ နာရီမွာ ကိုုယ္က စာထိုုင္ဖတ္တယ္။ ဝိုုင္း ေၿမပံုုကိုုင္ၿပီး အႏွံ ့ပတ္တယ္။ ဘန္ေဂါတိုုက္က်ား၊ က်ားၿဖ ူ ေတြ ့ခဲ့လား၊ သားပိုုက္ေကာင္ ေတြ ့ခဲ့လား၊ ေဒါင္း ေတြ ့ခဲ့လား ေမးေတာ့ သားပိုုက္ေကာင္ မေတြ ့ခဲ့ဘူးတဲ့။ ေၿမပံုုကိုု ၿပန္ၾကည့္ေတာ့ အဲဒီေနရာကေန ပတ္သြားခဲ့လိုု ့ မၿမင္ခဲ့တာတဲ့။ ကိုုယ့္တုုန္းက ၂ နာရီ အခ်ိန္ရေတာ့ ႏွံ ့တယ္။ မိန္းၿပည္နယ္ ေယာ့ခ္ကေန မက္ဆာခ်ဴးဆက္ၿပည္နယ္ ေဘာ့စတြန္ကိုု ၆၅ မိုုင္ ၁ နာရီ ေဝးပါတယ္။ ေလဘာေဒးပိတ္ရက္မွာ ေဘာ့စတြန္တက္ၾကတယ္ထင္ပါ့ ကားေတြၾကပ္လိုု ့ ေဘာ့စတြန္အဝင္ ဆယ္မိနစ္ေနာက္က်သြာလိုု ့ ၁ နာရီခြဲမွာထြက္မဲ့ ေဘာ့စတြန္ဟာဘားခရူကိုု ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ေစာင့္ထားေပးဖိုု ့ အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ တိုုးဂိုုက္ေဘာ္ဒါေတြက ရီကြတ္လုုပ္ထားေပးတာမိုု ့ ကားေပၚကဆင္းတာနဲ ့ ေဘာ့စတြန္ဟာဘားခရူဆီ ေၿပးရေတာ့တာပဲ။
![]()
![]()
ဟားဘားမွာ ဓာတ္ပံုုရိုုက္မယ္၊ နာမည္ၾကီး Legal Seafood မွာ ေလာ့စတာရိုုးနဲ ့ နယူးအဂၤလန္ေခ်ာင္ဒါ စားမယ္၊ ၿမိ ုု ့လယ္ေကာင္တခြင္ ဓာတ္ပံုု ရိုုက္မယ္လိုု ့ စိတ္ကူးထားတာ ဆိပ္ကမ္းမွာ ေၿခေထာက္ကိုု တြဲလြဲခ်ထိုုင္ရင္း တိမ္ဆိုုင္ၿဖ ူၿဖ ူ ေကာင္းကင္ၿပာၿပာ ပင္လယ္ၿပာၿပာ ၿဖတ္သန္းသြားလာေနၾကတဲ့ သေဘာၤ ပ်ံဝဲေနတဲ့ ဇင္ေယာ္ေတြကိုုေငး ပင္လယ္ေလညင္း ခံရတာကိုု သေဘာက်လြန္းလိုု ့ ဘယ္မွကိုု မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဓာတ္ပံုုေလးရိုုက္လိုုက္ ေငးလိုုက္။ ေဘးနားမွာ လာတိုုင္တဲ့ ကေလးမေလးကိုု ရီကြက္လုုပ္ၿပီး ရိုုက္ခိုုင္းတဲ့ ဓာတ္ပံုုေလးကိုု သေဘာက်တယ္။ မနက္က အဝတီးထားလိုု ့နဲ ့ တူပါရဲ ့ ဗိုုက္ကမဆာ ရႈခင္းကလည္း သာယာလြန္းေတာ့ ဘယ္မွကို မသြားခ်င္ အဲဒီလိုုေလး ထိုုင္ေငးေနတာ ၄၅ မိနစ္လံုုးလံုုးပဲ။ ဝိုုင္းက ၿပန္ေရာက္ၿပီလိုု ့ ဖုုန္းဆက္မွပဲ သူ ့ကိုုသြားေခၚ ဓာတ္ပုုံအေၿပးအလႊားရိုုက္ 711 မွာ ေန ့လည္စာဝယ္စားဖိုု ့ ဂိုုက္က မွာထားေပမဲ့ ဝယ္ဖိုု ့အခ်ိန္ မရိွေတာ့ဘူး။ အိမ္သာအတြက္ ရပ္ေပးမဲ့ Rest Area ၊ Gas station မွာ စားစရာ ဝယ္မယ္လိုု ့ စိတ္ကူးတယ္။
ေလဘာေဒးေန ့ ညေနေစာင္းမွာ နယူးေယာက္ဆီ ၿပန္လာၾကေတာ့မဲ့ ကားေတြကိုု ေရွာင္ဖိုု ့ နယူးေယာက္ကိုု ေစာေစာဝင္ေအာင္ ဒရိုုင္ဘာက အၿမန္ေမာင္းတယ္။ ေန ့လည္စာကေတာ့ ပါလာတဲ့ ဘီစကြတ္နဲ ့ ဟိုုတယ္က ယူလာတဲ့ ေရဗူးနဲ ့ပဲ ၿပီးလိုုက္ရတယ္။ နယူးေယာက္ကိုု ဝင္ေတာ့ ညေန ၇ နာရီခြဲ ။ ေတာ္ပါေသးရဲ ့ ဂ်ဴလိုုင္ ၄ တုုန္းက ကားေၾကာပိတ္ေနလိုု ့ ည ၉ နာရီမွ ဝင္တယ္။ ဝိုုင္းနဲ ့ ခရီးသြားတာ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေၿပတယ္ သူက ကိုုယ့္ထက္ေတာင္ တက္ၾကြၿပီး အပင္ပန္း ပိုုခံႏိုုင္တယ္။ တလတေခါက္ ခရီးထြက္ရရင္ ေကာင္းမယ္လိုု ့ စိတ္ကူးမိတယ္။ ခရီးသြားရင္ ပင္ပန္းတယ္ ဆိုုေပမဲ့ ေရေၿမသစ္ကိုု ေလ့လာစူးစမ္းရင္း စိတ္ႏွလံုုးတက္ၾကြ လန္းဆန္းတာကေတာ့ ဘယ္အရာနဲ ့မွ မတူဘူး။ ခရီးေတြက သြားၿပီး သြားခ်င္တုုန္းပဲ။ အခ်ိန္၊ ေငြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ က်န္းမာေရး အဲဒီေလးခုု ၿပည့္စံုုလိုု ့ ေတာေတြလားၿဖစ္ေနရင္ေတာ့ ေတာလားေတြ ေရးတင္ပါဦးမယ္။
![]()
![]()
Happy Traveling !
စန္းထြန္း
စက္တင္ဘာ ၁၂၊ ၂၀၁၄။
ပင္လယ္ကမ္းေၿခမိုု ့ တေန ့ ၂ ၾကိမ္ ဒီေရ အတက္အက် ရိွပါတယ္။ ေရထရက္၊ ေရေသရက္ေတြက လၿပည့္၊ လကြယ္တာနဲ ့ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ဟိုုင္းၾကီးကႊ်န္းမွာ ၾကီးၿပင္းခဲ့ေပခဲ့ ေရတက္၊ ေရက်ခ်ိန္၊ ေရထရက္၊ ေရေသရက္မွန္း မသိဘူးရယ္။ အေဖ၊ ေဘးေခ် (ဦးေလး) တိုု ့ဆိုု ဘယ္အခ်ိန္ ေရတက္၊ ေရက်မယ္ဆိုုတာ အတိအက် သိတယ္။ ဘားဟာဘားၿမိ ုု ့ သမိုုင္းေၾကာင္းကိုု ရွင္းၿပေတာ့ ဓာတ္ပံုုခ်ည္း ဖိရိုုက္ေနၿပန္၊ နည္းနည္းလည္းေဝးေတာ့ မၾကားလိုုက္ဘူး။ ဘားဟာဘားၿမိ ုု ့က Jackson Laboratory အေၾကာင္းကိုုေတာ့ မွတ္မိတယ္ ကိုုယ့္ကိုု အင္တာဗ်ဳးခဲ့တဲ့ ကုုမၺဏီကိုုး။ ဂ်က္ဆန္လက္ေဘာ္ထရီက ဓာတ္ခြဲခန္းမွာသံုုးတဲ့ ၾကြက္ေတြကိုု ေရာင္းခ်တဲ့ သုုေတသန ကုုမၺဏီပါ။ ကင္ဆာေဆးကိုု ၾကြက္ေတြမွာ အရင္စမ္းသပ္၊ ေအာင္ၿမင္ေတာ့မွ လူေတြကိုု ကုုသတာမိုု ့ သုုေတသနလုုပ္ငန္းေတြအတြက္ ၾကြက္ေတြက မရိွမၿဖစ္ အေရးပါပါတယ္။ ၾကြက္ဆိုုလိုု ့ အေမႊးေထာင္ေထာင္နဲ ့ ေၿမၾကြက္မည္းမည္းလိုု ့ မထင္လိုုက္ပါနဲ ့ ဓာတ္ခြဲခန္းသံုုး ၾကြက္ၿဖ ူေလးေတြပါ။ ဒီေတာ့ MDI ( Mount Desert Island) မွာ ၾကြက္ေတြ အမ်ားၾကီး ရိွေနတာ အံ့ၾသစရာ မဟုုတ္ဘူး။
ေတာင္တက္ဝါသနာပါသူေတြအတြက္ဆိုု MDI trails ေတြကိုု စိန္ေခၚၾကည့္ဖိုု ့ အေကာင္းဆံုုးပါပဲ။ တခ်ိဳ ့ေနရာေတြ ေက်ာက္ေတာင္ေတြကိုု ခဲရခဲဆစ္ တက္ရတာတဲ့။ လမ္းေလွ်ာက္အဖြဲ ့မွာ ေတြ ့လိုု ့ မိတ္ေဆြၿဖစ္၊ ကိုုယ္တိုု ့ Cold Springs မွာ ေတာင္သြားတက္ေတာ့ အေသအခ်ာ လမ္းညႊန္ေပးတဲ့ စီပီေအ CPA ၊ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ေတာင္တက္သမားၾကီး ေဒးဗစ္ကိုု သတိရၾကတယ္။ ေဒးဗစ္သာဆိုုရင္ နိပ္သဟ ၾကိတ္လိုုက္စမ္းမယ္လိုု ့ ေတြးမလားမသိ။ ကိုုယ္တိုု ့ကေတာ့ ကိုုယ္တိုု ့Level မဟုုတ္ဘူးမွန္း အတိအက်သိတယ္။ မိန္းၿပည္နယ္ကိုုေရာက္ရင္ မၿဖစ္မေနစားဖိုု ့ တိုုက္တြန္းၾကတာက ေလာ့စတာရိုုး Lobster Rolls ၊ ေလာ့စတာအိုုက္စ္ခရင္ Lobster Icecream ( ေလာ့စတာက အနံ ့ ပါတယ္ဆိုုရံုုေလာက္ပဲ ထင္ပါရဲ ့)၊ ဘလူးဘယ္ရီပိုုင္း Blueberry Pie ၊ ဘလူးဘယ္ရီဆိုုဒါ Blueberry Soda ၊ ဘလူးဘယ္ရီဘီယာ Blueberry Beer ပါ။ ေလာ့စတာဖမ္း လုုပ္ငန္းလုုပ္သူေတြဟာ လိုုင္စင္ေဆာင္ရပါတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အေရအတြက္ပဲ ဖမ္းခြင့္ရိွပါတယ္။ ဖမ္းမိတဲ့ ေလာ့စတာကိုု မ်က္စိနားကေန ခႏၶာကိုုယ္ကိုု တိုုင္းလိုု ့ သံုုးလက္မထက္ ေသးေနရင္၊ ၾကီးေနရင္ ၊ ဥေတြရိွေနရင္ ဖမ္းယူၿခင္းမၿပ ုုဘဲ ပင္လယ္ထဲကိုု ၿပန္လႊတ္ၿပီး မိန္းၿပည္နယ္ရဲ ့ ေလာ့စတာ သဘာဝေဂဟစနစ္ကိုု ထိန္းသိမ္းပါတယ္တဲ့။
ၿမန္မာ့ေရၿပင္ပိုုင္နက္မွာ ယိုုးဒယားငါးဖမ္းသေဘၤာေတြ ဂ်မ္းပိုုက္နဲ ့ငါးမႈန္ငါးစေတာင္ မက်န္ေစရ၊ ဒိုုင္းနမိုုက္ေဖာက္ၿပီးဖမ္းတယ္လိုု ့ အေဖ ေၿပာၿပဖူးတာ သတိရမိသြားတယ္။ ဟိုုးက အစိမ္းေရာင္၊ အနီေရာင္ေဘာ့သီးေတြက ဘာေတြလဲဟင္။ အဲဒါ ေလာ့စတာဖမ္းတဲ့ဟာေတြ ၿဖစ္မယ္ အေရာင္ေတြက ဘယ္သူ ့ဟာဆိုုတာ ခြဲထားတာ။ ဟိုုင္းၾကီးေခ်ာင္းထဲမွာ ငါးဖမ္းဖိုု ့ ပိုုက္ခ်ထားတဲ့ ေဘာ့သီးေတြ အၿမဲေတြ ့ရတတ္တာကိုုး။ ေမာ္တင္စြန္းဘုုရားပြဲခ်ိန္ဆိုုရင္ ေရေၾကာင္းဦးစီး႒ာနက ေရေၾကာင္းလာတိုုင္းၿပီး ေဘာတိုု္င္အနီ၊ အၿဖ ူေတြ ေထာင္ထားေလ့ရိွတယ္။ ဒီေဒသမွာ သြားလာေနတဲ့ သေဘၤာေတြကေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ ေသာင္၊ ေက်ာက္ေဆာင္ရိွတယ္၊ ေရတက္ခ်ိန္၊ ေရက်ခ်ိန္ ေရစူးဘယ္ေလာက္ သေဘၤာဝမ္းနဲ ့ လြတ္မလြတ္သိတယ္။ ေမာ္တင္ဘုုရားပြဲခ်ိန္မွ ေၿပးဆြဲတဲ့ သေဘာၤေတြက ဒီေလာက္ေဘာတိုုင္အနီ၊ အၿဖ ူၿပထားတာေတာင္ ေရေၾကာင္းမသိလိုု ့ ေသာင္မွတင္ရတာနဲ ့၊ ဒီေရမတက္ေသးလိုု ့ အဝမွာ ေစာင့္ေနရတာနဲ ့။
ငယ္ငယ္တုုန္းက ေမာ္တင္စြန္းဘုုရားပြဲမွာ ေဘာကြင္းနဲ ့ ေရကူးခြင့္ၿပ ုုတယ္။ အရက္မူးမူးနဲ ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္း ပင္လယ္ဖက္ကိုု ေမ်ာပါသြားလိုု ့ စက္ေလွနဲ ့ လိုုက္ဆယ္ရတာမ်ားလိုု ့ ေနာက္ေတာ့ ေရကူးခြင့္ ပိတ္လိုုက္တယ္။ ဇီးခ်ိဳင္ဖက္ၿခမ္းမွာေတာ့ ခြင့္ၿပ ုုတယ္။ ဇီးခ်ိဳင္ဖက္ၿခမ္းေရက ပိုုၿပာတယ္လိုု ့ ထင္မိတယ္။ ဒီေရကလည္း ကမ္းေၿခဖက္ကိုု စီးတာဆိုုေတာ့ အဲဒီဖက္ၿခမ္းက နည္းနည္းေဘးကင္းတယ္။ ေမာ္တင္စြန္းဘုုရားရိွတဲ့ ၿမန္မာၿပည္အေနာက္ေတာင္ဖက္အစြန္း နဂေရ ့အငူက ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္နဲ ့ ကမၺလီပင္လယ္ ဆံုုတဲ့ေနရာဆိုုေတာ ေရစီးၾကမ္းတယ္ ဝဲေတြနဲ ့။ သေဘာၤေတြ ေမာ္တင္စည္းကိုု ၿဖတ္ဖိုု ့ဆိုုတာ အေတာ္ခက္တယ္။ စက္ေလွကလည္းေတာင့္၊ ဆလင္ကလည္း အေတြ ့အၾကံ ုုမ်ားတဲ့လူၿဖစ္မွ ၿဖတ္ႏိုုင္တာ။ လိႈင္းပုုတ္လိုု ့ စက္ေလွက လူးလြန္ ့ေတာ့ ဂိုုက္က သတိထားပါ၊ ကိုုင္ထားပါလိုု ့ေအာ္ ခရီးသည္ေတြကလည္း ယိမ္းယိုုင္ေနလိုု ့အနီးအနားက လက္ရန္းတိုုင္ေတြကိုု ဖက္ထားရတယ္။ အမယ္မင္း ဟိုုင္ၾကီးကႊ်န္းနား ေရာက္ခါနီးရင္ လိႈင္းပုုတ္သလိုုမ်ိဳးပါလား။
အိမ္ၾကီးရခိုုင္ေတြက လွလိုုက္တာ။ ေရွ ့မွာ က်ယ္ၿပန္ ့တဲ့ ၿမက္ခင္းစိမ္းစိမ္း၊ ၿမစ္၊ ေတာေတာင္ ကိုုယ္စိတ္ကူးထဲက အိမ္ေတြပါလား။ ဂိုုက္က မွန္ေၿပာင္းထုုတ္ၿပီး သိမ္းငွက္ရိွမရိွ ရွာေဖြတယ္။ ဟိုုနားမွာ ေခါင္းၿဖ ူၿဖ ူနဲ ့ သိမ္းငွက္။ ခရီးသည္ေတြအားလံုုး သိမ္းငွက္ ရွာေဖြေရး စၾကတယ္။ ေတြ ့တဲ့သူက ေအာ္၊ ကင္မရာေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ရိုုက္ၾက၊ သိမ္းငွက္ ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံဝဲၿပီး ေရေအာက္က အစာကိုု သုုတ္ယူၿပီး ေက်ာက္ေဆာင္ကိုု ယူသြားတယ္။ ဂိုုက္က လူၾကီးမင္းတိုု ့ ကံေကာင္းတယ္ သိမ္းငွက္ကိုု ေတြ ့ရတဲ့အၿပင္ အစာဖမ္းနည္းကိုု သရုုပ္ၿပသြားလိုု ့တဲ့။ ဝက္သစ္ခ်ပင္ ထူထူအုုပ္ေတြၾကားက ေက်ာက္ေဆာင္စြန္းမွာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အပန္းေၿဖရိပ္သာအိမ္တစ္ခုု ပိုုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးက တိုုင္တန္းနစ္သေဘၤာမွာ ေသကံမေရာက္ အသက္မေပ်ာက္တဲ့သူပါတဲ့။ သူ ့အမ်ိဳးသားကေတာ့ တိုုင္တန္းနစ္မွာ ဆံုုးပါးသြားၿပီ ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္မၿပ ုုဘဲ ဒီအိမ္မွာပဲ ေသတပန္ သက္တဆံုုး ေနထိုုင္သြားပါသတဲ့။
အဲဒီအိမ္ကတာ့ အိပ္ခန္းဘယ္ႏွစ္ခန္း၊ ဧည့္သည္အိပ္ခန္း ဘယ္ႏွစ္ခန္း၊ ဘယ္လိုုမ်ိဳး ေကာင္းတယ္။ ခုုလက္ရိွ ေပါက္ေစ်းက ၇ သန္းလိုု ့ ဂိုုက္က ရွင္းၿပေတာ့ ခရီးသည္တစ္ေယာက္က ဟင္ ခုုနစ္သန္းထဲ 7 millions Only ေၿပာေတာ့ အားလံုုးပြဲက်သြားတယ္။ ဂိုုက္က အဲဒီစကားလံုုးေလး ၾကိ ုုက္တယ္ ခုုနစ္သန္းထဲ I like that word Only ။ Egg Rock မီးၿပတိုုက္မွာ အရင္တုုန္းက လူေတြေနေပမဲ့ ခုုေတာ့ မေနေတာ့ဘူးတဲ့။ မီးၿပတိုုက္ကေတာ့ ခုုတိုုက္ အသံုုးၿပ ုုေနဆဲပါ။ မီးၿပတိုုက္နားက ကႊ်န္းေလးမွာ ဇင္ေယာ္ငွက္ေတြ၊ ပင္လယ္ဖ်ံေတြ ေတြ ့ေတာ့ ဂိုုက္က Happy, healthy, lazy sealions လိုု ့ ေၿပာသြားတာေလးကိုု သေဘာက်မိတယ္။ ေဝလငါး ၾကည့္ဖိုု ့ဆိုုရင္ ေနာက္ထပ္ မိုုင္ ၃၀ ေလာက္ သြားရမွာပါတဲ့။ ရွားပါးတဲ့ ငွက္မ်ိဳးစိတ္၊ ေဆာင္းခိုုငွက္ေတြအေၾကာင္း ရွင္းၿပေပမဲ့ မမွတ္မိလိုုက္ဘူး။
အၿပန္က်ေတာ့ ေအးလာလိုု ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားၾကတယ္။ ဂိုုက္က ေလာ့စတာဖမ္းတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းၿပတယ္။ ဟိုုင္းၾကီးဖက္မွာေတာ့ ဂဏၰန္းဖမ္းတဲ့ဟာကိုု ဂဏၰန္းေထာက္လိုု ့ ေခၚၾကတယ္။ ေလးကိုုင္းသဏန္ ဝါးၿခမ္းၿပားထိပ္မွာ ဂဏၰန္းစာ ခ်ိတ္ထားၿပီး ေအာက္ဖက္မွာ ပိုုက္စိတ္စိတ္နဲ ့ ကာထားတယ္။ ဂဏၰန္းဟပ္ေနၿပီလိုု ့ထင္ၿပီး ၾကိ ုးကိုု ဆြဲတင္လိုုက္ရင္ ဂဏၰန္းက အစာေအာက္မွာ ကာထားတဲ့ပိုုက္ထဲ ပါလာေရာ။ တခါတေလ အစားသာကုုန္သြားတယ္ ဂဏၰန္းတေကာင္မွ မမိလိုုက္တာမ်ိဳးလည္း ရိွတယ္။ ေလာ့စတာေခ်ာက္က သံဇကာကြက္ ေလးေထာင့္ပံုုးသ႑န္ အေပၚထပ္မွာ ေလာ့စတာအစာ ခ်ိတ္ထားတယ္။ ေလာ့စတာက အင္တန္နာကေန မစင္စြန္ ့ပါတယ္တဲ့။ တခါတုုန္းက မိတဲ့ ေလာ့စတာ ဘယ္ေလာက္ၾကီးလဲဆိုု လက္မကတင္ ကိုုယ္တိုု ့မ်က္ႏွာ နီးပါးေလာက္ ရိွတယ္။ မၾကာေသးခင္ကပဲ ရာဟူးသတင္းမွာ ရွားပါးေလာ့စတာ ဖမ္းမိတဲ့အေၾကာင္း ဖတ္လိုုက္ရေသးတယ္။ အက္ေကဒီယားေနရွားခရူကိုု သေဘာက်ရင္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြကိုု ေၿပာၿပေပးဖိုု ့၊ TripAdvisor မွာ ကြန္ ့မန္ ့ေပးဖိုု ့ ေၿပာပါတယ္။ တစ္ဖ္ေပးခ်င္ရင္ ဝါးဗူးထာင္းထဲ ေပးလိုု ့ရပါတယ္ဆိုုလိုု ့ ၂ က်ပ္ၾကီးမ်ားေတာင္ တစ္ဖ္ေပးခဲ့တယ္။
ကက္လက္ေတာင္ကိုု မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ေမာင္းရပါတယ္။ ေတာင္တက္လမ္းေတြက မက္ေစာက္ၿပီး ၁၅၂၈ ေပၿမင့္လိုု ့ ဟန္ကြတ္ေကာင္တီ Hancock County မွာေတာ့ အၿမင့္ဆံုုးတဲ့။ ၿပင္သစ္လူမ်ိဳး နယ္ေၿမသစ္ရွာေဖြသူ၊ စြန္ ့စားသူ Antoine Laumet de Cadillac ကိုု ဂုုဏ္ၿပ ုုၿပီး ကက္လက္ေတာင္လိုု ့ အမည္ေပးထားတာပါ။ အေမရိကန္ေတြရဲ ့ dream car ကက္လက္ကား စထုုတ္ေတာ့ နာမည္ copy right နဲ ့ တရားစြဲေသးတယ္ဆိုုပဲ။ အေမရိကန္ေတြက ကက္ဒီလက္လိုု ့ အသံမထြက္ဘဲ ဘာလိုု ့ ကက္လက္လိုု ့ အသံထြက္ၾကပါလိမ့္ (အူေၾကာင္ေၾကာင္ အေတြး) ။ ရံုုးပိတ္ရက္ဆိုု စက္ဘီးကိုု SUV ကားေနာက္မွာတင္ၿပီး Mattew Hason Trail မွာ biking ထြက္ခ်င္တာ၊ ကက္လက္ကား ရူးတာေတြ နယူးေယာက္ေရာက္ေတာ့ ေပ်ာက္သြားတယ္ နယူးေယာက္မွာ ကားမွ မလိုုတာကိုုး။ အင္း ...ကက္လက္ခေရဇီတစ္ေယာက္ ကက္လက္ေတာင္ေပၚ ေရာက္လိုု ့ ကက္လက္ေတြ ၾကိမ္းေက်သြားၿပီလားမသိ။
ကက္လက္ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္း တိမ္ဖုံးေနလိုု ့ မႈန္ၿပာရီမိႈင္းေနေပမဲ့ ေတာင္ေပၚကေန ကႊ်န္းေလးေတြကိုု ၿမင္ရတဲ့ရႈခင္းက သာယာတယ္။ သိတဲ့အတိုုင္း ရူခင္းခံစားဖိုု ့ထက္ ပိုု ့စ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ ဓာတ္ပံုုအမ်ားၾကီး ရိုုက္ဖိုု ့က အဓိက။ ေနထြက္ခ်ိန္၊ ေနဝင္ခ်ိန္ အင္မတန္ သာယာတယ္ ဆိုုေပမဲ့ အဲဒီေန ့က မိုုးအုုံ ့ၿပီး မိုုးဖြဲဖြဲေလးရြာလိုု ့ ကားဆီကိုု ေၿပးရေသးတယ္။ ညစာကိုု တရုုတ္ဘူေဖးဆိုုင္မွာ ဝင္စားၿပီး မိန္းၿပည္နယ္ရဲ ့ၿမိ ုု ့ေတာ္ ၾသဂတ္စတာ Augusta က Best Western ဟိုုတယ္ကိုုေရာက္ေတာ့ ည ၁၀ နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ဘေလာ့ဂါ မြန္မြန္ယိုုကိုုက ဝါရွင္တန္ဒီစီကိုု စီမီနာ တပတ္လာတာ ေလဘာေဒးေန ့မွာ နယူးေယာက္ကိုု လာလည္မွာမိုု ့ ေတြ ့ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ေဖ့ဘြတ္ကေန သတင္းေပးတယ္။ ေလဘာေဒးေန ့ ညေနေစာင္းမွ နယူးေယာက္ကိုု ၿပန္ေရာက္မွာမိုု ့ ေတြ ့ခြင့္မၾကံ ုုလိုုက္ဘူး။ ဟင္... ေရခဲေသတၱာမွာလည္း ေရဘူးႏွစ္ဗူးပဲ ရိွပါလား ေၿပာင္ရွင္းေနတာပဲ ပံုုမွန္ဆိုု ဘီယာဘူးေတြ၊ အခ်ိဳရည္ေတြ ထားပါတယ္။ ဟိုုတယ္စားေသာက္ဆိုုင္က နာမည္ၾကီးပါတယ္ဆိုုတဲ့ မနက္စာကိုု မနက္ ၇ နာရီခြဲေလာက္မွာ ဆင္းစားတယ္။
ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုုး၊ ဆန္းကစ္တစ္လံုုး၊ လိေမၼာ္ရည္တစ္ခြက္၊ ဒိန္ခ်ည္ဗူးေသးတစ္ဗူး၊ ၾကက္ဥခ်ိစ္ေၾကာ္၊ အသားတုုကင္ ၆ ခုုေလာက္ စားတဲ့ကိုုယ့္ကိုု ဝိုုင္းက တအံ့တၾသၿဖစ္လိုု ့။ ငယ္ငယ္တုုန္းက မၾကီးနဲ ့ ေမာင္ေမာင္က တပန္းကန္ပဲ တီးတယ္ ကိုုယ္က သံုုးပန္းကန္ေတာင္ တီးတာလိုု ့ အေမ ေၿပာဖူးတယ္ အဟီး။ မိုုက္ခရိုုေဝ့စ္မွာ ေက်းဇူးၿပ ုု၍ ၾကက္ဥမက်က္တက်က္ မထည့္ပါနဲ ့လိုု ့ စာကပ္ထားတယ္။ ၾကည့္ရတာ ဟိုုတယ္မွာ ဒီလိုုၾကံ ုုဖူးလိုု ့ေနမယ္။ ပံုုမွန္ဆိုု ေရခဲေသတၱာမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထည့္ေပးထားတယ္ကြ တခုုခုုေတာ့ တခုုခုုပဲ။ မနက္ေစာေစာ ခ်က္ေအာက္လုုပ္ေတာ့ တိုုးရစ္ေတြက အမ်ားၾကီး အခန္းေစ့ ဝင္မစစ္ႏိုုင္လိုု ကိစၥရွင္းေအာင္ တခါတည္း ဘာမွမထည့္ထားတာ ေနမယ္။ ညက တိုုးဂိုုက္ေၿပာတာၾကားလား ကိုုယ္စားႏိုုင္ေလာက္ပဲစား အမ်ားၾကီး မသယ္ပါနဲ ့တဲ့။ ကိုုယ္တိုု ့ကားေပၚေရာက္ၿပီး မၾကာပါဘူး ေကာ္ဖီခြက္ေတြ၊ ပန္းသီး၊ ငွက္ေပ်ာသီးေတြ တၿပံ ုုၾကီး သယ္တဲ့သူေတြက တရုုတ္တိုုးရစ္ေတြပါပဲ။ တရုုတ္အစိုုးရက ကိုုယ္တိုုင္ကေတာင္ အၿပစ္တင္ရေလာက္ေအာင္ တရုုတ္တိုုးရစ္ေတြကလည္း ကားလမ္း ၿဖတ္ကူးခ်င္တဲ့ေနရာ ၿဖတ္ကူး၊ အလကားဆိုု အကုုန္သယ္။ အဆိုုးဆံုုးတိုုးရစ္ေတြထဲမွာ ရုုရွားက နံပါတ္တစ္ ဘာမွဂရုုမစိုုက္ဘူး၊ ဂ်ာမန္က ဒုုတိယ ကပ္သီးကပ္ဖဲ့ ေခါင္းမာတယ္၊ အေမရိကန္ေတြက စတိုုင္မက်ဆံုုးနဲ ့ အသံအက်ယ္ဆံုုး၊ တရုုတ္နဲ ့ ေဆာ္ဒီေတြလည္း အဆိုုးဆံုုးထဲမွာ ပါတယ္။
မိန္းၿပည္နယ္ ၾသဂတ္စတာကေန ေယာ့ခ္ကင္းဒမ္းတိရစာၦန္ရံုုဆီကိုု မိုုင္ ၁၀၀၊ ၂ နာရီ ေမာင္းရပါတယ္။ လည္ပတ္ဖိုု ့ ေပးထားတဲ့ ၁ နာရီမွာ ကိုုယ္က စာထိုုင္ဖတ္တယ္။ ဝိုုင္း ေၿမပံုုကိုုင္ၿပီး အႏွံ ့ပတ္တယ္။ ဘန္ေဂါတိုုက္က်ား၊ က်ားၿဖ ူ ေတြ ့ခဲ့လား၊ သားပိုုက္ေကာင္ ေတြ ့ခဲ့လား၊ ေဒါင္း ေတြ ့ခဲ့လား ေမးေတာ့ သားပိုုက္ေကာင္ မေတြ ့ခဲ့ဘူးတဲ့။ ေၿမပံုုကိုု ၿပန္ၾကည့္ေတာ့ အဲဒီေနရာကေန ပတ္သြားခဲ့လိုု ့ မၿမင္ခဲ့တာတဲ့။ ကိုုယ့္တုုန္းက ၂ နာရီ အခ်ိန္ရေတာ့ ႏွံ ့တယ္။ မိန္းၿပည္နယ္ ေယာ့ခ္ကေန မက္ဆာခ်ဴးဆက္ၿပည္နယ္ ေဘာ့စတြန္ကိုု ၆၅ မိုုင္ ၁ နာရီ ေဝးပါတယ္။ ေလဘာေဒးပိတ္ရက္မွာ ေဘာ့စတြန္တက္ၾကတယ္ထင္ပါ့ ကားေတြၾကပ္လိုု ့ ေဘာ့စတြန္အဝင္ ဆယ္မိနစ္ေနာက္က်သြာလိုု ့ ၁ နာရီခြဲမွာထြက္မဲ့ ေဘာ့စတြန္ဟာဘားခရူကိုု ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ေစာင့္ထားေပးဖိုု ့ အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ တိုုးဂိုုက္ေဘာ္ဒါေတြက ရီကြတ္လုုပ္ထားေပးတာမိုု ့ ကားေပၚကဆင္းတာနဲ ့ ေဘာ့စတြန္ဟာဘားခရူဆီ ေၿပးရေတာ့တာပဲ။
ဟားဘားမွာ ဓာတ္ပံုုရိုုက္မယ္၊ နာမည္ၾကီး Legal Seafood မွာ ေလာ့စတာရိုုးနဲ ့ နယူးအဂၤလန္ေခ်ာင္ဒါ စားမယ္၊ ၿမိ ုု ့လယ္ေကာင္တခြင္ ဓာတ္ပံုု ရိုုက္မယ္လိုု ့ စိတ္ကူးထားတာ ဆိပ္ကမ္းမွာ ေၿခေထာက္ကိုု တြဲလြဲခ်ထိုုင္ရင္း တိမ္ဆိုုင္ၿဖ ူၿဖ ူ ေကာင္းကင္ၿပာၿပာ ပင္လယ္ၿပာၿပာ ၿဖတ္သန္းသြားလာေနၾကတဲ့ သေဘာၤ ပ်ံဝဲေနတဲ့ ဇင္ေယာ္ေတြကိုုေငး ပင္လယ္ေလညင္း ခံရတာကိုု သေဘာက်လြန္းလိုု ့ ဘယ္မွကိုု မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဓာတ္ပံုုေလးရိုုက္လိုုက္ ေငးလိုုက္။ ေဘးနားမွာ လာတိုုင္တဲ့ ကေလးမေလးကိုု ရီကြက္လုုပ္ၿပီး ရိုုက္ခိုုင္းတဲ့ ဓာတ္ပံုုေလးကိုု သေဘာက်တယ္။ မနက္က အဝတီးထားလိုု ့နဲ ့ တူပါရဲ ့ ဗိုုက္ကမဆာ ရႈခင္းကလည္း သာယာလြန္းေတာ့ ဘယ္မွကို မသြားခ်င္ အဲဒီလိုုေလး ထိုုင္ေငးေနတာ ၄၅ မိနစ္လံုုးလံုုးပဲ။ ဝိုုင္းက ၿပန္ေရာက္ၿပီလိုု ့ ဖုုန္းဆက္မွပဲ သူ ့ကိုုသြားေခၚ ဓာတ္ပုုံအေၿပးအလႊားရိုုက္ 711 မွာ ေန ့လည္စာဝယ္စားဖိုု ့ ဂိုုက္က မွာထားေပမဲ့ ဝယ္ဖိုု ့အခ်ိန္ မရိွေတာ့ဘူး။ အိမ္သာအတြက္ ရပ္ေပးမဲ့ Rest Area ၊ Gas station မွာ စားစရာ ဝယ္မယ္လိုု ့ စိတ္ကူးတယ္။
ေလဘာေဒးေန ့ ညေနေစာင္းမွာ နယူးေယာက္ဆီ ၿပန္လာၾကေတာ့မဲ့ ကားေတြကိုု ေရွာင္ဖိုု ့ နယူးေယာက္ကိုု ေစာေစာဝင္ေအာင္ ဒရိုုင္ဘာက အၿမန္ေမာင္းတယ္။ ေန ့လည္စာကေတာ့ ပါလာတဲ့ ဘီစကြတ္နဲ ့ ဟိုုတယ္က ယူလာတဲ့ ေရဗူးနဲ ့ပဲ ၿပီးလိုုက္ရတယ္။ နယူးေယာက္ကိုု ဝင္ေတာ့ ညေန ၇ နာရီခြဲ ။ ေတာ္ပါေသးရဲ ့ ဂ်ဴလိုုင္ ၄ တုုန္းက ကားေၾကာပိတ္ေနလိုု ့ ည ၉ နာရီမွ ဝင္တယ္။ ဝိုုင္းနဲ ့ ခရီးသြားတာ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေၿပတယ္ သူက ကိုုယ့္ထက္ေတာင္ တက္ၾကြၿပီး အပင္ပန္း ပိုုခံႏိုုင္တယ္။ တလတေခါက္ ခရီးထြက္ရရင္ ေကာင္းမယ္လိုု ့ စိတ္ကူးမိတယ္။ ခရီးသြားရင္ ပင္ပန္းတယ္ ဆိုုေပမဲ့ ေရေၿမသစ္ကိုု ေလ့လာစူးစမ္းရင္း စိတ္ႏွလံုုးတက္ၾကြ လန္းဆန္းတာကေတာ့ ဘယ္အရာနဲ ့မွ မတူဘူး။ ခရီးေတြက သြားၿပီး သြားခ်င္တုုန္းပဲ။ အခ်ိန္၊ ေငြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ က်န္းမာေရး အဲဒီေလးခုု ၿပည့္စံုုလိုု ့ ေတာေတြလားၿဖစ္ေနရင္ေတာ့ ေတာလားေတြ ေရးတင္ပါဦးမယ္။
Happy Traveling !
စန္းထြန္း
စက္တင္ဘာ ၁၂၊ ၂၀၁၄။