နယူးဟမ္ရိႈင္းယားၿပည္နယ္ နာရွာ Nashua ၿမိ ုု ့က Raddison ဟိုုတယ္က မနက္စာ မေကႊ်းဘူး။ နာရွာၿမိ ုု ့ကေန မိန္းၿပည္နယ္ ပိုု ့လန္းမီးၿပတိုုက္ Portland Head Light အထိ ၁၁၅ မိုုင္ ၂ နာရီ ေမာင္းရပါတယ္။ ၁၇၉၁ ခုုႏွစ္မွာ တည္ေဆာက္ၿပီးစီးခဲ့တဲ့ ပိုု ့လန္းမီးၿပတိုုက္ဟာ မိန္းၿပည္နယ္ရဲ ့ သက္တမ္းအၾကာဆံုုး မီးၿပတိုုက္ပါ။ ၁၇၈၇ မွာ ေဂ်ာ ့ဝါရွင္တန္ရဲ ့ ညြန္ၾကားခ်က္နဲ ့ တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး ၁၇၉၁ ခုုႏွစ္ ဇန္နဝါရီ ၁၀ မွာ ၿပီးခဲ့ပါတယ္။ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ဆိုုတာ ၿဗိတိသွ်ေတြဆီကေန လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ၾကိ ုုးပမ္းခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ၿဖစ္သလိုု အေမရိကန္ႏိုုင္ငံရဲဲ ့ ပထမဆံုုး သမၼတလည္း ၿဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ေတြရဲ ့ ဟီးရိုုးသူရဲေကာင္း ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ရုုပ္တုုကိုု အေမရိကန္ႏိုုင္ငံတဝွမ္း ေတြ ့ရမွာပါ။ အရင္တုုန္းက ေဝလငါးဆီကိုု သံုုးခဲ့ၿပီး ခုုေတာ့ Fresnel Lens ကိုု သံုုးပါတယ္။ မီးၿပတိုုက္ရိွတဲ့ ေနရာေလးက အင္မတန္ သာယာလွပပါတယ္။
ဒီေနရာ၊ ဒီရႈခင္းကိုု ဒုုတိယအၾကိမ္ေရာက္တာ ဆိုုေပမဲ့လည္း ဓာတ္ပံုုရိုုက္လိုု ့ မဝႏိုုင္ဘူး။ ပထမအၾကိမ္တုုန္းက တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားတာဆိုုေတာ့ ကိုုယ့္ဓာတ္ပံုုေတြ သိပ္မရိွဘူး။ ခုုေတာ့ ဝိုုင္းနဲ ့ တစ္ေယာက္တလွည့္ စိတ္ၾကိ ုုက္မရမခ်င္း ရိုုက္။ ဥေရာပသားေတြက ခရီးသြားရင္ ရႈခင္းကိုု အၿပည့္အဝခံစားတယ္ သူတိုု ့ဓာတ္ပံုုရိုုက္တယ္ဆိုုတာ ခပ္ရွားရွားတဲ့။ ဝိုုင္းနဲ ့ သူ ့အစ္မေတြ ၿပင္သစ္ကိုု သြားလည္ၾကေတာ့ သူ ့တိုု ့ညီအစ္မေတြဆိုုတာ ရိုုက္လိုုက္ၾကတဲ့ဓာတ္ပံုု။ တစ္ေယာက္ခ်င္းရိုုက္လိုုက္၊ ညီအစ္မေတြရိုုက္လိုုက္၊ ဝိုုင္းသူငယ္ခ်င္း ကေနဒါမွာ ၾကီးၿပင္းတဲ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယံမေလးကိုု သူတိုု ့ညီအစ္မသံုုးေယာက္ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ခိုုင္းလိုုက္နဲ ့ ရႈခင္းခံစားဖိုု ့ထက္ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ဖိုု ့ပဲ အားစိုုက္ေနတာတဲ့။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံမေလးကေတာ့ သူ ့ကိုရိုုက္ေပးမယ္ဆိုုရင္လည္း အရိုုက္မခံ၊ အေဆာက္အဦး၊ ရႈခင္းကိုု ၾကိ ုုက္တယ္ဆိုုရင္လည္း တပံုု၊ ႏွစ္ပံုုေလာက္ပဲ ရိုုက္တာတဲ့။ ကိုုယ္တိုု ့အာရွသားေတြကေတာ့ ရႈခင္းခံစားဖိုု ့ထက္ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ဖိုု ့က အဓိက။ ခရီးစဥ္ၿပီးေတာ့မွ ဓာတ္ပံုုေတြၾကည့္ၿပီး ရႈခင္းၿပန္ခံစားတာမ်ိဳးလား။
![]()
![]()
![]()
အိမ္သာအတြက္ Rest Area မွာ ၁၅ မိနစ္ ရတဲ့အခ်ိန္ စတားဘာ့ခ္မွာ ဗီနီလာလက္ေတးဝယ္ၿပီး မေန ့ညက ဝယ္လာတဲ့ ဂ်ပန္ဆိုုင္က ဖက္ထုုပ္ေၾကာ္၊ ဘီစကြတ္ေလးနဲ ့ မနက္စာကေတာ့ ကေသာကေမ်ာပါပဲ။ ပိုု ့လန္းကေန မိန္းၿပည္နယ္ ဘားဟာဘားၿမိ ုု ့ကိုု ၁၈၀ မိုုင္၊ ၃ နာရီခြဲ ေမာင္းရပါတယ္။ အေရွ ့ေၿမာက္ဖက္အစြန္ဆံုုး ကေနဒါေအာက္ဖက္မွာရိွတဲ့ မိန္းၿပည္နယ္ဟာ ေဆာင္းတြင္းဆိုု အင္မတန္ေအးၿပီး ေႏြရာသီမွာ အပန္းလာေၿဖလာၾကတဲ့ ၿပည္နယ္ေလးပါ။ ၿပည္နယ္က ၾကီးေပမဲ့ လူေရဦး ၁ သန္းေလာက္ပဲရိွၿပီး ၿပည္နယ္ရဲ ့ ၉၀ ရာခိုုင္းႏႈန္းက သစ္ပင္ေတြနဲ ့ ဖံုုးလႊမ္းေနတာပါတဲ့။ ကိုုယ္ ေရာက္ဖူးတဲ့ ၿပည္နယ္ေတြမွာ မိန္းၿပည္နယ္က အစိမ္းဆံုုး၊ သစ္ပင္အမ်ားဆံုုး။ လမ္းတေလွ်ာက္ pine tree ေတြ ေတြ ့ပါတယ္။
သမၼတအိုုဘားမား မႏွစ္တုုန္းက ဘားဟာဘားကိုု အပန္းေၿဖခရီးထြက္ေတာ့ အဲဖိုု ့ဒ္ဝမ္းေလယာဥ္ ဒီ Hancock County - Bar Harbor Airport မွာ ဆင္းသက္ခဲ့ပါတယ္တဲ့။ သမၼတ William Howard Taft ၿပီးရင္ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ ၂၁ ရာစုုမွာ ဒီေဒသကိုု အပန္းေၿဖခရီးထြက္တဲ့ ပထမဆံုုးသမၼတက အိုုဘားမားပါ။ ဟင္ ေလဆိပ္ကလည္း ေသးေသးေလး။ ဒီတံတားကိုု ေက်ာ္လိုုက္တာနဲ ့ မိန္းၿပည္နယ္ထဲရဲ ့ အၾကီးဆံုုးကႊ်န္း၊ အက္ေကဒီးယား အမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ Acadia National Park ၊ ဘာဟားဘား Bar Harbor ၿမိ ုု ့ရိွတဲ့ Mount Desert Island (MDI) ကိုု ေရာက္ပါၿပီ။ ပင္လယ္ေရၿပာၿပာ ေတာေတာင္စိမ္းညိႈ ့ညိႈ ့နဲ ့ အင္မတန္ သာယာပါတယ္။ ဂ်ဴလိႈင္ ၄ လာတုုန္းက မိုုးေတြသည္းေနေတာ့ ဒီေလာက္သာယာမွန္း သတိမထားမိခဲ့။ ဝါဘနကီ Wabanaki အင္ဒီယန္းေတြက MDI ကိုု Pemetic လိုု ့ ေခၚပါတယ္။ Range of Mountains ၊ Mountains seen at a distance လိုု ့ အဓိပၺာယ္ရပါတယ္။ ဝါဘနကီအင္ဒီယန္းေတြက ရာသီအလိုုက္ ငါးဖမ္း၊ အမဲလိုုက္၊ ဘယ္ရီခူးပါတယ္။ ၁၆၀၄ စက္တင္ဘာလ အေစာပိုုင္းမွာ ၿပင္သစ္လူမ်ိဳး နယ္ေၿမသစ္ရွာေဖြသူ Samuel de Champlain က ေက်ာက္ေဆာင္ေတြၾကား သြားလာ၊ ေလွကိုုၿပင္ဖိုု ့ ကမ္းေၿခကိုုလာေတာ့ ေဒသခံေတြနဲ ့ ေတြ ့ပါတယ္။
![]()
![]()
ခ်န္ပိန္ Champlain က ၿပင္သစ္လိုု Isles des Monts Deserts (islands of barren mountains) နာမည္ေပးခဲ့တာ ခုု Mount Desert Islands လိုု ့ ေခၚၾကတဲ့ ကိုုယ္တိုု ့ ခုုေရာက္ေနတဲ့ မိန္းၿပည္နယ္က အၾကီးဆံုုးကႊ်န္းၾကီးပါ။ ၁၈၈၀ မွာ ဟိုုတယ္ ၃၀ ရိွေနၿပီး တိုုးရစ္ေတြဟာ ၿမင္းလွည္း၊ ရထား၊ ဖယ္ရီေတြနဲ ့ လာၾကပါသတဲ့။ Standard Oil Company ပိုုင္ရွင္ Rockefeller မိသားစုုက အက္ေကဒီးယားအမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ေၿမ သံုုးပံုုတပံုုကိုု လႈဒါန္းၿပီး ေတာင္တက္၊ စက္ဘီးစီးတဲ့လမ္းေတြကိုု ေဖာက္လုုပ္ခဲ့ပါတယ္။ မက္ဟန္တန္ဆီ ေန ့တိုုင္း ေၿမေအာက္ရထားစီးရင္ 47- 50 st Rockefeller Center လိုု ့ ေၾကၿငာသံ ၾကားရပါတယ္။ ခရစ္စမတ္ဆိုု နယူးေယာက္မွာ အၾကီးဆံုုးခရစ္စမတ္သစ္ပင္လိုု ့ ဆိုုၾကတဲ့ Rockefeller Center ကေရွ ့က ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ၾကီးနားမွာ လူေတြၾကိတ္ၾကိတ္တိုုးေနတာပဲ။ မႏွစ္က ရာသီဥတုုေတာ္ေတာ္ ေအးတာေတာင္ အဲဒီေရာ္ခါဖယ္လာခရစ္စမတ္သစ္ပင္ဆီ သြားတိုးလိုုက္ေသးတယ္။ နယူးေယာက္မွာေနၿပီး ခရစ္စမတ္ခ်ိန္မွာ ေရာ္ခါဖယ္လာဆီ သြားမတိုုးရင္ ေခတ္ေနာက္က်ေပသကိုုး။
၁၇၆၃ မွာ ဥေရာပက Isreal Higgins ေတြ အေၿခခ်ေနထိုုင္ၿပီး ေနာက္ပိုုင္း အဂၤလိပ္ေတြ အေၿခခ်လာတယ္။ ငါးဖမ္း၊ သစ္ထုုတ္လုုပ္ငန္း၊ သေဘၤာတည္ေဆာက္တဲ့လုုပ္ငန္းေတြ လုုပ္ကိုုင္ၾကတယ္။ Vanderbilt ၊ Morgan (J.P Morgan, Chase Bank) ၊ Carnegie ၊ Astor မိသားစုုေတြ ေႏြရာသီ အပန္းေၿဖၾကတဲ့ ေနရာပါ။ ၁၉၄၇ ေအာက္တိုုဘာလယ္မွာ ေတာမီးေလာင္လိုု ့ အက္ေကဒီးယားအမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ရဲ ့ ဧကတစ္ေသာင္းေက်ာ္ ပ်က္စီးခဲ့တယ္။ ဒီတေခါက္ ဂိုုက္က ပိုုရွင္းၿပတယ္။ ဘားဟာဘားကိုုေရာက္ေတာ့ ေန ့လည္ ၂ နာရီ ထိုုးလုုၿပီ။ ၁ နာရီခြဲ အခ်ိန္ေပးၿပီး ၃ နာရီခြဲ စုုရပ္မွာ ၿပန္ဆံုုရမွာ။ ဘားဟာဘားကေတာ့ အပန္းေၿဖသေဘၤာေတြ၊ အပန္းေၿဖၾကသူေတြနဲ ့ စည္ကားေနတာပဲ။ ဂိုုက္က နာမည္ၾကီးစားေသာက္ဆိုုင္ကိုု ေခၚသြားတယ္။ အဲဒီက ေလာ့စတာ Lobster ၊ နယူးအဂၤလန္ေခ်ာင္ဒါ NewEngland Chowder နာမည္ၾကီးတယ္။ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ေစာင့္ရမယ္ဆိုုေတာ့ ဒီေလာက္အေဝးၾကီးကိုုလာၿပီးမွ တန္ဖိုုးရိွတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုု စားေသာက္ခ်ိန္ဆိုုင္ ေစာင့္ရင္းကုုန္သြားမွာ ႏွေၿမာစရာၾကီး။ ဟိုုနားမွာ Lobster Rolls take out ေလး ဝယ္၊ ေန ့လည္စာအတြက္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးၿပီး က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ဓာတ္ပံုုသြားရိုုက္ရေအာင္။ Great Idea ! ။
![]()
![]()
ေလာ့စတာရိုုးက ၁၈ က်ပ္ေတာင္ ေပးရေတာ့ ေစ်းၾကီးတယ္ ဒါေပမဲ့ စားလိုု ့အေတာ္ေကာင္းတယ္။ ကမ္းနားက ထိုုင္ခံုုမွာထိုုင္ စိမ္းညိႈ ့တဲ့ကႊ်န္းေတြ၊ သေဘၤာေတြ၊ ပင္လယ္ၿပာၿပာေတြကိုု ေငးၿပီး အရသာရိွတဲ့ ေလာ့စတာရိုုးစားရတာ ေကာင္းလိုုက္ပါဘိ။ ဘတ္စ္ကားမွာ မ်က္မွန္းတန္းမိေနတဲ့ အန္တီသံုုးေယာက္က လာထိုုင္ၿပီး ဘယ္မွာဝယ္တာလဲ၊ ဘာလူမ်ိဳးလဲလိုု ့ေမးေတာ့ ဝိုုင္းက သူက Burmese လိုု ့ ဆိုုေတာ့ Burmese ၿမန္မာစကားေၿပာတတ္လား၊ ရန္ကုုန္ကလား၊ ေက်ာင္းလာတက္တာလားနဲ ့ တေယာက္တေပါက္ ကိုုယ့္အေၾကာင္းကိုု ေမးလိုုက္တာ သူတိုု ့ကိုု ၿပန္ေၿဖရတာနဲ ့ သူတိုု ့အေၾကာင္းကိုုေတာင္ မသိလိုုက္ရဘူး။ တရုုတ္လိုု မေၿပာတတ္ဘူးလား နည္းနည္းပဲသိတယ္။ ကြမ္တုုန္ဘာသာစကား ေၿပာတတ္လား ဟင့္အင္း။ ဗီယက္နမ္မေလးကေရာ တရုုတ္လိုု၊ ကြမ္တုုန္လိုု ေၿပာတတ္လား ဟင့္အင္း။ ဒါၿဖင့္ မင္းတိုု ့ဘယ္လိုုေၿပာလဲ အဂၤလိပ္လိုုေၿပာတာေပါ့။ မေန ့က ၿမန္မာစကားၾကားလိုုက္တာ သူတိုု ့ေတြေပါ့။ ကိုုယ္တိုု ့ တေယာက္တလွည့္ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ေနတာကိုု အဘုုိးၾကီးတစ္ေယာက္က ႏွစ္ေယာက္တြဲဓာတ္ပံုုရိုုက္ေပးရမလားဆိုုၿပီး ရိုုက္ေပးတယ္။ ထိုုင္ေနတဲ့ သူ ့သူငယ္ခ်င္းကိုုလည္း ကိုုယ္တိုု ့အထုုပ္ေတြ ကိုုင္ခိုုင္းလိုုက္ေသးတယ္။ အဘိုုးၾကီးကိုုတလွည့္ သူတိုု ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကိုု ရိုုက္ေပးရမလားေမးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုုးက ႏိုုးဆိုုၿပီး လက္ကာၿပေတာ့ ရယ္လိုုက္ရတာ။
ကိုုယ္က အဲဒီအစ္မကိုု အားက်တာကြ။ အသားၿဖ ူၿဖ ူ၊ အရပ္ရွည္ရွည္၊ အၿမဲတမ္း လွေနတာ။ အဝတ္အစား ဝတ္တာလည္း ကလက္တက္တက္ မဟုုတ္ဘဲ သူ ့ဖက္ရွင္ဒီဇိုုင္း၊ ဓာတ္ပံုုေတြဆိုု ကိုုယ္ သိပ္သေဘာက်တာ။ ကိုုယ္လည္း သူ ့လိုုပိုု ့စ္ေလး ရိုုက္ခ်င္လိုုက္တာ။ ခရီးအၿမဲသြားတာကိုုလည္း အားက်တယ္။ အဝတ္အစားဒီဇိုုင္းခ်င္း အတူတူ၊ ပိုု ့စ္အတူတူ ေပးတာေတာင္ အဲဒီအစ္မက ပိုုလွေနတယ္ဟဲ့။ အဲဒီအစ္မ ပိုု ့စ္ေလးမိုုက္တယ္ အဲဒီလိုုေလး ရိုုက္က်ရေအာင္။ ဆူနမ္က ဓာတ္ပံုုရိုုက္ရင္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း အၿမဲေထာင္တတ္တယ္။ ရာမားက အဲဒီလက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုု ဖ်ပ္ရိုက္တတ္တယ္။ တခါတေလ ဆူနမ္က သူ အေဝးကိုု ေငးေနတဲ့ပံုု ရိုုက္ခိုုင္းတတ္တယ္။ ကိုုယ္ကေတာ့ တခါမွ အဲဒီလိုု မရိုုက္ဘူးဖူး။ အဲဒီအစ္မကိုု အားက်လိုု ့ ေနာက္ေက်ာကေန ဓာတ္ပံုုရိုုက္ၾကတယ္။ ၃၆၀ ဒီဂရီဆိုုၿပီး ပိုု ့စ္ေပးတဲ့သူက ေနရာမေရြ ့ ဖိုုတိုုဂရပ္ဖာက ၃၆၀ ဒီဂရီပတ္ပတ္လည္ကေန ရိုုက္တယ္။ ပန္းအိုုးေလးနဲ ့ ခရူသေဘၤာရိုုက္ရင္ ေကာင္းမယ္လိုု ့ ေတြးေနတာ ဝိုုင္းက သူလည္း အဲဒီလိုု ေတြးေနတာတဲ့။
![]()
![]()
Lobster Steal Cruise မွာ ဂိုု္က္က ရွင္းၿပတဲ့ ေလာ့စတာဖမ္းတဲ့ အေၾကာင္း၊ Cadillac Mountain သြားတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ နည္းနည္းရွည္မွာမိုု ့ အပိုုင္း ၃ မွာမွ ဆက္ပါဦးမယ္။
Happy Traveling !
စန္းထြန္း
စက္တင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၄။
ဒီေနရာ၊ ဒီရႈခင္းကိုု ဒုုတိယအၾကိမ္ေရာက္တာ ဆိုုေပမဲ့လည္း ဓာတ္ပံုုရိုုက္လိုု ့ မဝႏိုုင္ဘူး။ ပထမအၾကိမ္တုုန္းက တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားတာဆိုုေတာ့ ကိုုယ့္ဓာတ္ပံုုေတြ သိပ္မရိွဘူး။ ခုုေတာ့ ဝိုုင္းနဲ ့ တစ္ေယာက္တလွည့္ စိတ္ၾကိ ုုက္မရမခ်င္း ရိုုက္။ ဥေရာပသားေတြက ခရီးသြားရင္ ရႈခင္းကိုု အၿပည့္အဝခံစားတယ္ သူတိုု ့ဓာတ္ပံုုရိုုက္တယ္ဆိုုတာ ခပ္ရွားရွားတဲ့။ ဝိုုင္းနဲ ့ သူ ့အစ္မေတြ ၿပင္သစ္ကိုု သြားလည္ၾကေတာ့ သူ ့တိုု ့ညီအစ္မေတြဆိုုတာ ရိုုက္လိုုက္ၾကတဲ့ဓာတ္ပံုု။ တစ္ေယာက္ခ်င္းရိုုက္လိုုက္၊ ညီအစ္မေတြရိုုက္လိုုက္၊ ဝိုုင္းသူငယ္ခ်င္း ကေနဒါမွာ ၾကီးၿပင္းတဲ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယံမေလးကိုု သူတိုု ့ညီအစ္မသံုုးေယာက္ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ခိုုင္းလိုုက္နဲ ့ ရႈခင္းခံစားဖိုု ့ထက္ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ဖိုု ့ပဲ အားစိုုက္ေနတာတဲ့။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံမေလးကေတာ့ သူ ့ကိုရိုုက္ေပးမယ္ဆိုုရင္လည္း အရိုုက္မခံ၊ အေဆာက္အဦး၊ ရႈခင္းကိုု ၾကိ ုုက္တယ္ဆိုုရင္လည္း တပံုု၊ ႏွစ္ပံုုေလာက္ပဲ ရိုုက္တာတဲ့။ ကိုုယ္တိုု ့အာရွသားေတြကေတာ့ ရႈခင္းခံစားဖိုု ့ထက္ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ဖိုု ့က အဓိက။ ခရီးစဥ္ၿပီးေတာ့မွ ဓာတ္ပံုုေတြၾကည့္ၿပီး ရႈခင္းၿပန္ခံစားတာမ်ိဳးလား။
အိမ္သာအတြက္ Rest Area မွာ ၁၅ မိနစ္ ရတဲ့အခ်ိန္ စတားဘာ့ခ္မွာ ဗီနီလာလက္ေတးဝယ္ၿပီး မေန ့ညက ဝယ္လာတဲ့ ဂ်ပန္ဆိုုင္က ဖက္ထုုပ္ေၾကာ္၊ ဘီစကြတ္ေလးနဲ ့ မနက္စာကေတာ့ ကေသာကေမ်ာပါပဲ။ ပိုု ့လန္းကေန မိန္းၿပည္နယ္ ဘားဟာဘားၿမိ ုု ့ကိုု ၁၈၀ မိုုင္၊ ၃ နာရီခြဲ ေမာင္းရပါတယ္။ အေရွ ့ေၿမာက္ဖက္အစြန္ဆံုုး ကေနဒါေအာက္ဖက္မွာရိွတဲ့ မိန္းၿပည္နယ္ဟာ ေဆာင္းတြင္းဆိုု အင္မတန္ေအးၿပီး ေႏြရာသီမွာ အပန္းလာေၿဖလာၾကတဲ့ ၿပည္နယ္ေလးပါ။ ၿပည္နယ္က ၾကီးေပမဲ့ လူေရဦး ၁ သန္းေလာက္ပဲရိွၿပီး ၿပည္နယ္ရဲ ့ ၉၀ ရာခိုုင္းႏႈန္းက သစ္ပင္ေတြနဲ ့ ဖံုုးလႊမ္းေနတာပါတဲ့။ ကိုုယ္ ေရာက္ဖူးတဲ့ ၿပည္နယ္ေတြမွာ မိန္းၿပည္နယ္က အစိမ္းဆံုုး၊ သစ္ပင္အမ်ားဆံုုး။ လမ္းတေလွ်ာက္ pine tree ေတြ ေတြ ့ပါတယ္။
သမၼတအိုုဘားမား မႏွစ္တုုန္းက ဘားဟာဘားကိုု အပန္းေၿဖခရီးထြက္ေတာ့ အဲဖိုု ့ဒ္ဝမ္းေလယာဥ္ ဒီ Hancock County - Bar Harbor Airport မွာ ဆင္းသက္ခဲ့ပါတယ္တဲ့။ သမၼတ William Howard Taft ၿပီးရင္ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ ၂၁ ရာစုုမွာ ဒီေဒသကိုု အပန္းေၿဖခရီးထြက္တဲ့ ပထမဆံုုးသမၼတက အိုုဘားမားပါ။ ဟင္ ေလဆိပ္ကလည္း ေသးေသးေလး။ ဒီတံတားကိုု ေက်ာ္လိုုက္တာနဲ ့ မိန္းၿပည္နယ္ထဲရဲ ့ အၾကီးဆံုုးကႊ်န္း၊ အက္ေကဒီးယား အမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ Acadia National Park ၊ ဘာဟားဘား Bar Harbor ၿမိ ုု ့ရိွတဲ့ Mount Desert Island (MDI) ကိုု ေရာက္ပါၿပီ။ ပင္လယ္ေရၿပာၿပာ ေတာေတာင္စိမ္းညိႈ ့ညိႈ ့နဲ ့ အင္မတန္ သာယာပါတယ္။ ဂ်ဴလိႈင္ ၄ လာတုုန္းက မိုုးေတြသည္းေနေတာ့ ဒီေလာက္သာယာမွန္း သတိမထားမိခဲ့။ ဝါဘနကီ Wabanaki အင္ဒီယန္းေတြက MDI ကိုု Pemetic လိုု ့ ေခၚပါတယ္။ Range of Mountains ၊ Mountains seen at a distance လိုု ့ အဓိပၺာယ္ရပါတယ္။ ဝါဘနကီအင္ဒီယန္းေတြက ရာသီအလိုုက္ ငါးဖမ္း၊ အမဲလိုုက္၊ ဘယ္ရီခူးပါတယ္။ ၁၆၀၄ စက္တင္ဘာလ အေစာပိုုင္းမွာ ၿပင္သစ္လူမ်ိဳး နယ္ေၿမသစ္ရွာေဖြသူ Samuel de Champlain က ေက်ာက္ေဆာင္ေတြၾကား သြားလာ၊ ေလွကိုုၿပင္ဖိုု ့ ကမ္းေၿခကိုုလာေတာ့ ေဒသခံေတြနဲ ့ ေတြ ့ပါတယ္။
ခ်န္ပိန္ Champlain က ၿပင္သစ္လိုု Isles des Monts Deserts (islands of barren mountains) နာမည္ေပးခဲ့တာ ခုု Mount Desert Islands လိုု ့ ေခၚၾကတဲ့ ကိုုယ္တိုု ့ ခုုေရာက္ေနတဲ့ မိန္းၿပည္နယ္က အၾကီးဆံုုးကႊ်န္းၾကီးပါ။ ၁၈၈၀ မွာ ဟိုုတယ္ ၃၀ ရိွေနၿပီး တိုုးရစ္ေတြဟာ ၿမင္းလွည္း၊ ရထား၊ ဖယ္ရီေတြနဲ ့ လာၾကပါသတဲ့။ Standard Oil Company ပိုုင္ရွင္ Rockefeller မိသားစုုက အက္ေကဒီးယားအမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ေၿမ သံုုးပံုုတပံုုကိုု လႈဒါန္းၿပီး ေတာင္တက္၊ စက္ဘီးစီးတဲ့လမ္းေတြကိုု ေဖာက္လုုပ္ခဲ့ပါတယ္။ မက္ဟန္တန္ဆီ ေန ့တိုုင္း ေၿမေအာက္ရထားစီးရင္ 47- 50 st Rockefeller Center လိုု ့ ေၾကၿငာသံ ၾကားရပါတယ္။ ခရစ္စမတ္ဆိုု နယူးေယာက္မွာ အၾကီးဆံုုးခရစ္စမတ္သစ္ပင္လိုု ့ ဆိုုၾကတဲ့ Rockefeller Center ကေရွ ့က ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ၾကီးနားမွာ လူေတြၾကိတ္ၾကိတ္တိုုးေနတာပဲ။ မႏွစ္က ရာသီဥတုုေတာ္ေတာ္ ေအးတာေတာင္ အဲဒီေရာ္ခါဖယ္လာခရစ္စမတ္သစ္ပင္ဆီ သြားတိုးလိုုက္ေသးတယ္။ နယူးေယာက္မွာေနၿပီး ခရစ္စမတ္ခ်ိန္မွာ ေရာ္ခါဖယ္လာဆီ သြားမတိုုးရင္ ေခတ္ေနာက္က်ေပသကိုုး။
၁၇၆၃ မွာ ဥေရာပက Isreal Higgins ေတြ အေၿခခ်ေနထိုုင္ၿပီး ေနာက္ပိုုင္း အဂၤလိပ္ေတြ အေၿခခ်လာတယ္။ ငါးဖမ္း၊ သစ္ထုုတ္လုုပ္ငန္း၊ သေဘၤာတည္ေဆာက္တဲ့လုုပ္ငန္းေတြ လုုပ္ကိုုင္ၾကတယ္။ Vanderbilt ၊ Morgan (J.P Morgan, Chase Bank) ၊ Carnegie ၊ Astor မိသားစုုေတြ ေႏြရာသီ အပန္းေၿဖၾကတဲ့ ေနရာပါ။ ၁၉၄၇ ေအာက္တိုုဘာလယ္မွာ ေတာမီးေလာင္လိုု ့ အက္ေကဒီးယားအမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ရဲ ့ ဧကတစ္ေသာင္းေက်ာ္ ပ်က္စီးခဲ့တယ္။ ဒီတေခါက္ ဂိုုက္က ပိုုရွင္းၿပတယ္။ ဘားဟာဘားကိုုေရာက္ေတာ့ ေန ့လည္ ၂ နာရီ ထိုုးလုုၿပီ။ ၁ နာရီခြဲ အခ်ိန္ေပးၿပီး ၃ နာရီခြဲ စုုရပ္မွာ ၿပန္ဆံုုရမွာ။ ဘားဟာဘားကေတာ့ အပန္းေၿဖသေဘၤာေတြ၊ အပန္းေၿဖၾကသူေတြနဲ ့ စည္ကားေနတာပဲ။ ဂိုုက္က နာမည္ၾကီးစားေသာက္ဆိုုင္ကိုု ေခၚသြားတယ္။ အဲဒီက ေလာ့စတာ Lobster ၊ နယူးအဂၤလန္ေခ်ာင္ဒါ NewEngland Chowder နာမည္ၾကီးတယ္။ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ေစာင့္ရမယ္ဆိုုေတာ့ ဒီေလာက္အေဝးၾကီးကိုုလာၿပီးမွ တန္ဖိုုးရိွတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုု စားေသာက္ခ်ိန္ဆိုုင္ ေစာင့္ရင္းကုုန္သြားမွာ ႏွေၿမာစရာၾကီး။ ဟိုုနားမွာ Lobster Rolls take out ေလး ဝယ္၊ ေန ့လည္စာအတြက္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးၿပီး က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ဓာတ္ပံုုသြားရိုုက္ရေအာင္။ Great Idea ! ။
ေလာ့စတာရိုုးက ၁၈ က်ပ္ေတာင္ ေပးရေတာ့ ေစ်းၾကီးတယ္ ဒါေပမဲ့ စားလိုု ့အေတာ္ေကာင္းတယ္။ ကမ္းနားက ထိုုင္ခံုုမွာထိုုင္ စိမ္းညိႈ ့တဲ့ကႊ်န္းေတြ၊ သေဘၤာေတြ၊ ပင္လယ္ၿပာၿပာေတြကိုု ေငးၿပီး အရသာရိွတဲ့ ေလာ့စတာရိုုးစားရတာ ေကာင္းလိုုက္ပါဘိ။ ဘတ္စ္ကားမွာ မ်က္မွန္းတန္းမိေနတဲ့ အန္တီသံုုးေယာက္က လာထိုုင္ၿပီး ဘယ္မွာဝယ္တာလဲ၊ ဘာလူမ်ိဳးလဲလိုု ့ေမးေတာ့ ဝိုုင္းက သူက Burmese လိုု ့ ဆိုုေတာ့ Burmese ၿမန္မာစကားေၿပာတတ္လား၊ ရန္ကုုန္ကလား၊ ေက်ာင္းလာတက္တာလားနဲ ့ တေယာက္တေပါက္ ကိုုယ့္အေၾကာင္းကိုု ေမးလိုုက္တာ သူတိုု ့ကိုု ၿပန္ေၿဖရတာနဲ ့ သူတိုု ့အေၾကာင္းကိုုေတာင္ မသိလိုုက္ရဘူး။ တရုုတ္လိုု မေၿပာတတ္ဘူးလား နည္းနည္းပဲသိတယ္။ ကြမ္တုုန္ဘာသာစကား ေၿပာတတ္လား ဟင့္အင္း။ ဗီယက္နမ္မေလးကေရာ တရုုတ္လိုု၊ ကြမ္တုုန္လိုု ေၿပာတတ္လား ဟင့္အင္း။ ဒါၿဖင့္ မင္းတိုု ့ဘယ္လိုုေၿပာလဲ အဂၤလိပ္လိုုေၿပာတာေပါ့။ မေန ့က ၿမန္မာစကားၾကားလိုုက္တာ သူတိုု ့ေတြေပါ့။ ကိုုယ္တိုု ့ တေယာက္တလွည့္ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ေနတာကိုု အဘုုိးၾကီးတစ္ေယာက္က ႏွစ္ေယာက္တြဲဓာတ္ပံုုရိုုက္ေပးရမလားဆိုုၿပီး ရိုုက္ေပးတယ္။ ထိုုင္ေနတဲ့ သူ ့သူငယ္ခ်င္းကိုုလည္း ကိုုယ္တိုု ့အထုုပ္ေတြ ကိုုင္ခိုုင္းလိုုက္ေသးတယ္။ အဘိုုးၾကီးကိုုတလွည့္ သူတိုု ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကိုု ရိုုက္ေပးရမလားေမးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုုးက ႏိုုးဆိုုၿပီး လက္ကာၿပေတာ့ ရယ္လိုုက္ရတာ။
ကိုုယ္က အဲဒီအစ္မကိုု အားက်တာကြ။ အသားၿဖ ူၿဖ ူ၊ အရပ္ရွည္ရွည္၊ အၿမဲတမ္း လွေနတာ။ အဝတ္အစား ဝတ္တာလည္း ကလက္တက္တက္ မဟုုတ္ဘဲ သူ ့ဖက္ရွင္ဒီဇိုုင္း၊ ဓာတ္ပံုုေတြဆိုု ကိုုယ္ သိပ္သေဘာက်တာ။ ကိုုယ္လည္း သူ ့လိုုပိုု ့စ္ေလး ရိုုက္ခ်င္လိုုက္တာ။ ခရီးအၿမဲသြားတာကိုုလည္း အားက်တယ္။ အဝတ္အစားဒီဇိုုင္းခ်င္း အတူတူ၊ ပိုု ့စ္အတူတူ ေပးတာေတာင္ အဲဒီအစ္မက ပိုုလွေနတယ္ဟဲ့။ အဲဒီအစ္မ ပိုု ့စ္ေလးမိုုက္တယ္ အဲဒီလိုုေလး ရိုုက္က်ရေအာင္။ ဆူနမ္က ဓာတ္ပံုုရိုုက္ရင္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း အၿမဲေထာင္တတ္တယ္။ ရာမားက အဲဒီလက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုု ဖ်ပ္ရိုက္တတ္တယ္။ တခါတေလ ဆူနမ္က သူ အေဝးကိုု ေငးေနတဲ့ပံုု ရိုုက္ခိုုင္းတတ္တယ္။ ကိုုယ္ကေတာ့ တခါမွ အဲဒီလိုု မရိုုက္ဘူးဖူး။ အဲဒီအစ္မကိုု အားက်လိုု ့ ေနာက္ေက်ာကေန ဓာတ္ပံုုရိုုက္ၾကတယ္။ ၃၆၀ ဒီဂရီဆိုုၿပီး ပိုု ့စ္ေပးတဲ့သူက ေနရာမေရြ ့ ဖိုုတိုုဂရပ္ဖာက ၃၆၀ ဒီဂရီပတ္ပတ္လည္ကေန ရိုုက္တယ္။ ပန္းအိုုးေလးနဲ ့ ခရူသေဘၤာရိုုက္ရင္ ေကာင္းမယ္လိုု ့ ေတြးေနတာ ဝိုုင္းက သူလည္း အဲဒီလိုု ေတြးေနတာတဲ့။
 |
| The more further, the more prettier. မၿမင္ရေလ ပိုုလွေလ... :) |
Lobster Steal Cruise မွာ ဂိုု္က္က ရွင္းၿပတဲ့ ေလာ့စတာဖမ္းတဲ့ အေၾကာင္း၊ Cadillac Mountain သြားတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ နည္းနည္းရွည္မွာမိုု ့ အပိုုင္း ၃ မွာမွ ဆက္ပါဦးမယ္။
Happy Traveling !
စန္းထြန္း
စက္တင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၄။