ေမာက္ဗာႏြန္သြားေတာလားကေတာ့ စေနေန ့ေန ့လည္ကမွ last minute ဘြတ္ကင္းလုုပ္၊ တနဂၤေႏြေန ့ မနက္ တက္သုုတ္ႏွင္ရတဲ့ ခရီးဆိုုေပမဲ့ တက္သုုတ္မႏွင္လိုုက္ရဘဲ တကယ့္ကိုုမွ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ ့ စိတ္အပန္းေၿပေစတဲ့ ခရီးေလးပါပဲ။ ဒီစီရဲ ့အထင္ကရေနရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုု ေရာက္ဖူးေပမဲ့ ဒီစီကေန နည္းနည္းလွမ္းတဲ့ ေမာက္ဗာႏြန္ကိုု မေရာက္ဖူးေသးဘူး။ ဝင္ေၾကးအခမဲ့ မဟုုတ္တာေၾကာင့္လည္း ပါတယ္။ တိုုင္ဒယ္ေဘဆင္တဝိုုက္က ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္ကိုု ႏွစ္နာရီေလာက္နဲ ့ ႏွံ ့တာမိုု ့ ဒီ့ၿပင္ ဘယ္ေနရာကိုုမ်ား သြားလည္ရရင္ ေကာင္းမလဲလိုု ့ ရွာေဖြေတာ့ ေမာက္ဗာႏြန္ကိုု သြားေတြ ့တယ္။
![]()
![]()
ဆူနမ္တိုု ့မ်ား လိုုက္ခ်င္မလား၊ ကလဲရားသူငယ္ခ်င္းမ်ား လိုုက္ခ်င္မလား။ ဘယ္သူမွလည္း မလိုုက္ေတာ့ တေယာက္တည္းပဲ သြားၿဖစ္တယ္။ ပထမဆံုုး တစ္ကိုုယ္ေတာ္ ရႊက္လႊင့္ၿခင္းေပါ့။ ကလဲရားက သူူ ေမာင္းပိုု ့ေပးမယ္ ဆိုုတာကိုုေတာင္ အၿမဲတမ္း ကား၊ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ ့ သြားရတာ။ ခရူသေဘၤာ စီးခ်င္တာဆိုုၿပီး ၿငင္းလိုုက္တယ္။။ ၈ နာရီ ၁၅ သေဘၤာေပၚေရာက္ဖိုု ့ ကလဲရားအိမ္ကေန ရထား ၁ နာရီေလာက္ စီးရပါမယ္။ West Falls Church မွာ ရပ္မဲ့ မနက္ ၇ နာရီ ၈ မိနစ္ ရထားကိုုစီးမွ မီွမွာပါ။ ကလဲရားက ဘူတာရံုုကိုု လိုုက္ပိုု ့ေပးၿပီးေတာ့ ရထားမမွီရင္ ဖုုန္းဆက္လိုုက္ သူ ကားနဲ ့လိုုက္ပိုု ့ေပးမယ္တဲ့။ L'Enfant Plaza ဘူတာမွာ အစိမ္းေရာင္းလိုုင္း ေၿပာင္းစီးၿပီး သေဘၤာဆိပ္ရိွတဲ့ တဘူတာအေဝးက Waterfront မွာ ဆင္းရပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ အဲဒီဘူတာမွာ အေရးေပၚမီးဖြားတဲ့သတင္းကိုု သတင္းေၾကၿငာသူက L'Enfant ဆိုုတာ ၿပင္သစ္လိုု ကေလးလိုု ့ အဓိပၺာယ္ရပါတယ္။ နာမည္စီးတာနဲ ့ တူပါရဲ ့လိုု ့ အရႊန္းေဖာက္ၿပီး တင္ဆက္သြားတာ ဒီစီမတ္ထရိုု Metro ရထားစီးေနတုုန္း ၾကားလိုုက္ဖူးတယ္။
![]()
ဘူတာကေနထြက္ေရာ ေတာင္ၾကည့္ေၿမာက္ေၾကည့္၊ ေၿမပံုုလမ္းညႊန္ၾကည့္၊ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ ၃၆၀ ဒီဂရီ ပတ္ပတ္လည္ၾကည့္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သြားေနတဲ့ေနရာ ၿဖစ္မယ္ဆိုုၿပီး လိုုက္တာ မွန္တယ္ဗ်ား သေဘၤာဆိပ္ကိုု ဆိုုက္ဆိုုက္ၿမိ ုုက္ၿမိ ုုက္ ေရာက္တယ္။ အိုုင္ဒီၿပ လက္မွတ္ထုုတ္၊ ေဘာကြင္းၾကီးေနာက္မွာ ခဏရပ္ပါဦး ဓာတ္ပံုုရိုုက္ေပးမလိုု ့တဲ့ လူတိုုင္းကိုု။ သံုုးထပ္သေဘၤာရဲ ့ အေပၚဆံုုးထပ္မွာ ထိုုင္ခံုုေနရာဦး။ အခ်ိန္တိက်ေလးစားတဲ့ႏိုုင္ငံဆိုုေပမဲ့ ဒီတခါေတာ့ ၁၀ မိနစ္တိတိ ေနာက္က်ၿပီးမွ သေဘၤာထြက္တယ္။ ေနာက္မွသိတယ္ ေလ့လာေရးခရီးထြက္ၾကတဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားအုုပ္ၾကီးေၾကာင့္ကိုုး။
![]()
Washington Monument ဝါရွင္တန္မိုုးႏူးမတ္ ေက်ာက္တိုုင္ၾကီးကိုု ထင္ထင္ရွားရွား ၿမင္ရတယ္။ ဒီစီရဲ ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြအတိုုင္း သေဘၤာေပၚမွာ လူဘယ္ေလာက္ တင္ေဆာင္ေၾကာင္း၊ သက္ကယ္ေဘာ၊ သက္ကယ္ေလွ ဘယ္ႏွစ္စီးပါေၾကာင္း၊ သေဘၤာသားေတြနဲ ့ ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုုင္း အတိအက် လိုုက္နာဖိုု ့၊ သိခ်င္တာေတြကိုု ယူနီေဖာင္းဝတ္ ဝန္ထမ္းေတြဆီမွာ ေမးၿမန္းႏိုုင္ေၾကာင္း ဂိုုက္က ေၾကၿငာပါတယ္။ East Patomac Park အေရွ ့ပတ္တိုုးမတ္ပန္းၿခံမွာ ခ်ယ္ရီေတြ ေဝေနေပမဲ့ တိုုင္တန္ေဘစင္ေလာက္ မမ်ားဘူး။ အေၿပးေလ့က်င့္သူ၊ လမ္းေလွ်ာက္သူ၊ စက္ဘီးစီးၾကသူေတြနဲ ့ သာယာတယ္။
![]()
Ronald Reagan Washington National Airport ေလဆိပ္ကေန တက္လာတဲ့ ေလယာဥ္ေတြ တစီးၿပီးတစီး ေတြ ့ရတယ္။ ၂၀၁၂ ဇူလိႈင္ ၄ အိုုဟိုုင္းရိုုးၿပည္နယ္ စင္စင္နာတီၿမိ ုု ့ကေန ရာမားရိွတဲ့ ေဘာ့စတြန္ကိုု သြားလည္တုုန္းက ဆူနမ့္ေလယာဥ္ ထရန္စစ္က အဲဒီေလဆိပ္။ ေလဆင္ႏွာေမာင္းဝင္ေမႊလိုု ့ ေလဆိပ္မွာ တညအိပ္ရတယ္။ ေနာက္ေန ့ေလယာဥ္လက္မွတ္အတြက္ တညလံုုးတန္းစီ၊ ေလဆိပ္မွာ ေရဘူး၊ မုုန္ ့ေတြ အကုုန္ၿပတ္လပ္သြားလိုု ့ ညစာငတ္၊ ၄၅ မိနစ္အေဝးက ေလဆိပ္ကိုု ရွယ္တယ္စီးၿပီး ေသာၾကာေန ့ ညသန္းေခါင္မွာ ေဘာ့စတြန္ကိုုေရာက္ရမဲ့ ဆူနမ္တေယာက္ စေနေန ့ ေန ့လည္မွ မ်က္ႏွာရံႈ ့မဲ့ လူလည္း ခ်ဳန္းခ်ဳန္းခ်ၿပီး ေရာက္လာတာ ထမင္းဘူးနဲ ့ သြားၾကိ ုုရတဲ့အၿဖစ္ကိုု သတိရမိေသးတယ္။ ဆူနမ္တေယာက္ ငိုုခ်င္းခ် ၿငီးၿင ူတာကိုု ကြ်န္မတိုု ့ေတြ ကိုုယ္ခ်င္းမစာ တဟားဟား ရယ္ေမာလိုု ့ေပါ့။
ယူအက္စ္မွာ လံုုၿခံ ုုးေရးအတင္းက်ပ္ဆံုုး သမၼတအိမ္ၿဖ ူေတာ္၊ Capitol ကယ္ပီတယ္လိုုမ်ိဳး Petagon ပန္တဂြန္အေဆာက္အဦးက ေလဆိပ္ေနာက္ဖက္ ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ Pentagon City မွာ ရိွပါတယ္။
![]()
ေဘးဖက္မွာေတာ့ AirForce One ဝန္ထမ္းအိမ္ယာ။ Dragon Boat ေလွေလွာ္အဖြဲ ့ ၿဖတ္သြားေတာ့ ၾကိတ္လိုုက္စမ္းပါကြလိုု ့ ေအာ္ဟစ္အားေပးၾကတယ္။
![]()
တီထြင္သူ ေသာမတ္အက္ဒီဆင္ေၾကာင့္ ၁၉၂၃ မွာ ယူအက္စ္ေရတပ္၊ မရင္းတပ္ဖြဲ ့အတြက္ သုုတေသနရံုုး United States Naval Research Laboratory (NRL) ကိုု ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။ သုုေတသနလုုပ္ငန္းအတြက္ တစ္ႏွစ္ကိုု ခန္ ့မွန္းေၿခ ၁.၁ ဘီလီယံသံုုးတယ္လိုု ့ ဆိုုပါတယ္။
![]()
သမိုုင္းဝင္ Alexandria Old Town ၿမိ ုု ့ေလးပါ။ အေဆာက္အဦးေတြကိုု ၿမင္လိုုက္ကတည္းက ေရွးေခတ္ကမွန္း သိသာတယ္။
![]()
ေရေႏြးေငြ ့သေဘၤာ၊ Priates of Carribean ရုုပ္ရွင္ကားထဲကလိုုမ်ိဳး သေဘၤာတစင္းေတြ ့တယ္။
![]()
![]()
ၿမ ူးၾကြတဲ့ စပိန္ေတးသံေတြ ပ်ံ ့လြင့္လာေတာ့ ဘာပြဲရိွလဲမသိ။ ဒီတံတားကေတာ့ ေမရီလန္းၿပည္နယ္နဲ ့ ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ကိုု ေပါင္းကူးေပးထားၿပီး ေတာင္ပိုုင္းက ေၿမာက္ကာရိုုလိုုင္းနား၊ ေတာင္ကာရိုုလိုုင္းနား၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ၊ ဖေလာ္ရီဒါၿပည္နယ္အထိ ေဖာက္လုုပ္ထားတဲ့ I 95 Interstate ဟိုုင္းေဝးလမ္းမၾကီးရဲ ့ တစိတ္တပိုုင္းပါ။
![]()
ညာဖက္က ဟိုုအေဆာက္အဦးကေတာ့ ဘယ္လိုုဘယ္ပံုု၊ ဘယ္ဖက္ကေတာ့ ဘယ္လိုုဘယ္ပံုုလိုု ့ ဂိုုက္က ရွင္းၿပရင္ ဂိုုက္ညႊန္ၿပရာၾကည့္၊ ရွင္းၿပတာကိုု နားေထာင္၊ ဓာတ္ပံုုေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ရိုုက္။ ေလတိုုက္လိုု ့ နည္းနည္းေအးလာေတာ့ မခံႏိုုင္တဲ့သူေတြ ေအာက္ထပ္ဆင္းၾကတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြက အေႏြးထည္ေတြထုုတ္ကာ အေအးဒဏ္ကိုု ၾကံ့ၾကံ့ခံၿပီး ေဘးက ရႈခင္းေတြကိုု ေငးေမာလိုု ့။ ဓာတ္ပံုုရိုုက္စရာ ပါးသြားေတာ့ လူေတြလည္း ဆာလာၿပီ။ ေအာက္ထပ္မွာ ဝယ္လိုု ့ရပါတယ္။ ၿမစ္ကမ္းနေဘးက ကိုုယ့္စိတ္ၾကိ ုုက္အိမ္ကေလးေတြ ေတြ ့ရင္ I like that house ဆိုုၿပီး ဓာတ္ပံုုရိုုက္။
![]()
![]()
![]()
အဲဒီအိမ္ေလးကေတာ့ ေရေၾကာင္းကပၺတိန္ဘယ္သူ၊ ဘယ္တုုန္းက ေနသြားတာဆိုုၿပီး ဂိုုက္က ေၿပာေပမဲ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အိမ္ကေလးက ေသးေသးခ်စ္စရာေလး။
![]()
Fort Washington ဆိုုတဲ့ ခံတပ္ၾကီး။
![]()
ပတ္တိုုးမတ္ၿမစ္တေလွ်ာက္ ေမာက္ဗာႏြန္ဖက္ၿခမ္းက မ်က္စိတဆံုုး ဧက ၅၀၀ ေလာက္ကိုု ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္မိသားစုု ပိုုင္ဆိုုင္တာပါ။ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ဆိုုတာ အေမရိကန္ေတြရဲ ့သူရဲေကာင္း၊ ၿဗိတိသွ်ေတြဆီကေန လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ တိုုက္ပြဲဝင္တဲ့ စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္၊ အေမရိကန္ႏိုုင္ငံရဲ ့ ပထမဆံုုးသမၼတ။ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ရဲ ့အေဘးလက္ထက္ ၁၆၇၄ ေလာက္က ေဆာက္ခဲ့တာဆိုုေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ပါၿပီ။
![]()
ဝင္ေၾကးက လူၾကီး ၁၇ က်ပ္။ ကြ်န္မ ဝယ္တဲ့လက္မွတ္က ၅၀ ေပးရပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ အသြားအၿပန္ သေဘၤာလက္မွတ္၊ ဝင္ေၾကး ပါၿပီးသား။ ေရာက္တာနဲ ့ အိမ္ထဲဝင္ၾကည့္ဖိုု ့ လက္မွတ္ေလးေတြ ကမ္းပါတယ္။ ဝါရွင္တန္အုုတ္ဂုူမွာ လူေတြ ၿပည့္က်ပ္ညွပ္ေနတယ္။ ဘယ္ဖက္က ဝါရွင္တန္ရဲ ့ အုုတ္ဂူပါတဲ့။
![]()
အဲဒီေန ့မွာ ဂါဝန္လွလွ၊ ဦးထုုပ္လွလွ၊ ဂုုဏ္ၿပ ုုစလြယ္သိုုင္း ဝတ္ေကာင္းစားလွ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူၾကီး၊ လူငယ္ေတြကိုု ၿမင္ရတာ က်က္သေရ ရိွလိုုက္တာ။ အိမ္ထဲဝင္ဖိုု ့ လူေတြ တန္းစီတာေတြ ့ေတာ့ ဝင္တန္းစီတယ္။ အဲဒီေန ့မွာ လူအေယာက္ ၅၀၀၀ လာေရာက္လည္ပတ္ဖိုု ့ မွန္းထားတာဖိုု ့ ေစာင့္ရတာ မၾကာရေလေအာင္ ၾကည့္ေနတုုန္း ေမးခြန္းေတြ မေမးဖိုု ့၊ ၿပီးမွ ေမးဖိုု ့ တိုုက္တြန္းပါတယ္။ ေရွးတုုန္းက သြားလာရ ခက္ခဲတဲ့ ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္က အိမ္ေတြမွာ ဧည့္သည္ေတြ တည္းခိုဖုုိ ့ အခန္းေတြ ရိွတာ ထံုုးစံပါတဲ့။ ထိုုင္ခံုု၊ ပန္းခ်ီကား၊ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ေၿမး ကယ္လီ တီးတဲ့ စႏၵရား၊ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ အဲဒီမွာ ေသဆံုုးတာဆိုုတဲ့ ခုုတင္၊ ကႊ်န္ေတြေနတဲ့ အေဆာင္၊ မီးဖိုုေခ်ာင္၊ စတိုုခန္း၊ ၿမင္းေတြ ထားတဲ့အေဆာင္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္က ပစၥည္းေတြကိုု ၿမင္ရေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စနစ္တက် ထိန္းသိမ္းထားတာကိုု မခ်ီးမြမ္းဘဲ မေနႏိုုင္ဘူး။
![]()
ကႊ်န္မ ငယ္ငယ္တုုန္းက ၿမင္ဖူးတဲ့ ေရနံဆီသံုုး ဖန္မီးအိမ္ခြက္ကို ေတြ ့ရင္ သိမ္းထားဖိုု ့ မွာရဦးမယ္။ ေနာက္ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ဆိုု ေရွးေဟာင္းပစၥည္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္ေနမွာေနာ့။
![]()
![]()
ကေလးေတြက ေရးမွတ္ဖိုု ့ လက္ကမ္းေဝထားတဲ့ စာရြက္ေလးေတြမွာ ခဲတံေလးေတြနဲ ့ ေရးမွတ္ၾကတယ္။ ေလ့လာေရးခရီးထြက္လာတဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ၾကတယ္။ အခုုေရာက္ေနတာက ဗာဂ်ီးနီးယား၊ ဟိုုဖက္ၿခမ္းက ေမရီလန္း၊ လာခဲ့တာက ဒီစီ တေန ့တည္းနဲ ့ ၿပည္နယ္သံုုးခုု ေရာက္တယ္ဆိုုပါေတာ့။
![]()
![]()
Upper Garden အေပၚပန္းၿခံထဲမွာ ပန္းပင္ကေလးေတြက ခုုမွစိုုက္ပ်ိဳးခါစဖိုု ့ အကုုန္အစင္ မပြင့္ေသးဘူး။ ပန္းေတြ အကုုန္ပြင့္ရင္ ေတာ္ေတာ္လွမယ္။ Lower Garden ေအာက္ပန္းၿခံထဲမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္၊ ေဆးဖက္ဝင္အပင္ေတြ စိုုက္ပ်ိဳးထားတယ္။ ဂိုုက္က အရြက္ေလးကိုု ခူးကာ အားလံုုးကိုုေဝၿပီး နမ္းခုိင္း၊ ရႈခိုုင္းတယ္။ ၿပီးရင္ ဘာအပင္လဲ၊ ဟင္းခ်က္တဲ့ေနရာမွာ သံုုးတာလား၊ ေဆးေဖာ္တဲ့ေနရာမွာ သံုုးတာလားလိုု ့ ေမးတယ္။ တလြဲေတြေၿဖလည္း ကိစၥမရိွပါဘူး။ အပန္းေၿဖဖိုု ့လာတာ စာေမးပြဲေၿဖဖိုု ့လာတာမွ မဟုုတ္တာေနာ့။
![]()
![]()
ေရွးဝတ္စံုု ဝတ္ထားတဲ့သူေတြ ေတြ ့ေတာ့ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ၾကတယ္။
![]()
![]()
ေတာင္ေပၚမွာ အိမ္တည္ထားလိုု ့ Mount ၊ Vernon ဆိုုတာ အဂၤလိပ္စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ နာမည္ကိုု အစြဲၿပ ုုၿပီး ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္က ေမာက္ဗာႏြန္လိုု ့ နာမည္ေပးခဲ့တာပါ။ ၿပတိုုက္မွာေတာ့ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ရုုပ္တုု၊ ခ်ီတက္ခဲ့တဲ့လမ္းေၾကာင္း၊ ရုုပ္ရွင္၊ ေသနတ္သံေတြ တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း၊ ၿမင္းဟီသံ၊ ၿမင္းဒုုန္းဆိုုင္း စီးသံေတြနဲ ့ ၿပတိုုက္ဆိုုေပမဲ့ ပ်င္းစရာ မေကာင္းဘူးရယ္။
လယ္ယာေတာဆီသြားေတာ့ တံတားေလး ၿဖတ္ရတယ္။
![]()
တံတားေအာက္မွာ ေရမရိွတဲ့ ေခ်ာင္းေလး။ ေတာင္ရိပ္ေတာင္စြယ္ေတြမွာ သစ္ပင္ေတြက အရြက္မရိွေနတာေတာင္ အလွမပ်က္ဘူးရယ္။ သစ္ရြက္စိမ္းကေလးေတြမ်ားရိွရင္ ငါးမွ်ားၿခင္းပိုု ့စ္ထဲက သစ္ေတာအုုပ္ ဓာတ္ပံုုေလးလိုု အေတာ္လွတဲ့ ဓာတ္ပံုုေလး ၿဖစ္မွာလိုု ့ မခ်င့္မရဲ ေတြးမိေသးတယ္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ဆင္းလိုုက္ရင္ပဲ လယ္ေတာဆီ ေရာက္တယ္။ ဟိုုတုုန္းက အသက္ ၁၃ ႏွစ္ဆိုုရင္ လယ္ေတာဆင္း အလုုပ္လုုပ္ရတယ္။ တပတ္မွာ ၆ ရက္ ေနထြက္ကေန ေနဝင္ထိ အလုုပ္လုုပ္ၾကတယ္။ ကေလးအငယ္ေတြကိုု ကေလးၾကီးေတြက ထိန္းရတယ္။ ေစ်းေန ့ဆိုုရင္ ကြ်န္ေတြက အလက္စႏၵရားၿမိ ုု ့တက္ခြင့္ ခြင့္ၿပ ုုစာရြက္ေလးကိုုင္ၿပီး ၿမိ ုု ့တက္ေစ်းဝယ္ၾကတယ္။ ခြင့္ၿပ ုုခ်က္စာရြက္ မပါရင္ ၿမိ ုု ့ထဲ အဝင္မခံဘူးတဲ့။
![]()
![]()
![]()
ခ်ိဳပါတဲ့ အေကာင္ၾကီးကိုု Oax လိုု ့ ေၿပာေနတာ ၾကားလိုုက္တယ္။
![]()
ဒီအေကာင္ေတာ့ သိတယ္ သိုုး။
![]()
လည္ပတ္ဖိုု ့ အခ်ိန္ေပးထားတဲ့ ၃ နာရီအတြင္းမွာ အကုုန္နီးပါး ရာက္ၿဖစ္တယ္။ သတ္မွတ္ခ်ိန္ ေန ့လည္ ၁ ၁၅ စုုရပ္ ကမ္းနားဆိပ္ဆင္းေတာ့ လူေတြေရာက္ေနၾကၿပီ။ မၾကာခင္ Spirit of Mount Vernon သေဘာၤ ဆိုုက္လာတယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါတယ္။ ဒီလူေတြ ညေနဒီစီအၿပန္ မီးရႈးမီးပန္းေဖာက္တာ ၿမင္ရမွာ။အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြ၊ မိဘေတြကိုု အရင္ တက္ေစပါတယ္။ အလာတုုန္းက ေရစုုန္ဆိုုေတာ့ ၄၅ မိနစ္ ၾကာတယ္။ အၿပန္က ေရဆန္ဆိုုေတာ့ ၁ နာရီေက်ာ္ ေမာင္းရတယ္။ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြ အေပၚဆံုုးထပ္ကိုု တက္လာေတာ့ လက္ပံပင္ဇရက္ က်သလိုုပဲ ကႊ်ပ္ကႊ်ပ္ကိုုညံလိုု ့။ ဒီကေလးေတြကိုု ထိန္းေက်ာင္းရတဲ့ ဆရာေတြကိုု သနားမိတယ္။ စားၿပီးအမိႈက္မသိမ္းလိုု ့ အမိႈက္ပံုုးထဲပစ္ဖိုု ့၊ ကေတာက္ကဆ ၿဖစ္ၾကတာေတြ ညိႈေပးဖိုု ့၊ အႏၱရယ္ကင္း ေဘးကင္းစြာနဲ ့ ၿပန္ေရာက္ဖိုု ့ဆရာတေယာက္ရဲ ့ တာဝန္က မလြယ္ပါလား။
![]()
အၿပန္ခရီးမွာေတာ့ အလာတုုန္းကေလာက္ မတက္ၾကြေတာ့ပါဘူး။ ပတ္တိုုးမစ္ၿမစ္ေပၚ ၿဖတ္သန္းတိုုက္ခတ္လာတဲ့ ေလႏုုေအးေလးက ေခ်ာ့သိပ္ေနသလိုုပဲ။ စာအုုပ္ေလးဖတ္လိုုက္၊ ငိုုက္လိုုက္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုု ေငးလိုုက္ ရႈခင္းေကာင္းရင္ ဓာတ္ပံုုထရိုုက္လိုုက္နဲ ့။ ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္မွာတုုန္းက လူမ်ားလိုု ့ တေယာက္တည္းမွန္း မသိသာဘူး။ ေမာက္ဗာႏြန္ခရီးမွာေတာ့ မိသားစုုလိုုက္ လာၾကသူမ်ားေတာ့ ကြ်န္မလိုု တစ္ကိုုယ္ေတာ္ ရြက္လႊင့္သူ သိပ္မရိွဘူးရယ္။ ဒီစီကိုု ညေန ၃ နာရီ ေရာက္ေတာ့ ဒီစီကေနထြက္မဲ့ကားက ည ၅ နာရီခြဲမွ ထြက္မွာ။ ၂ နာရီ အခ်ိန္ရိွေသးေတာ့ ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္ သြားလည္တယ္။ ေမာက္ဗာႏြန္ခရီးက ၿပန္လာတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္ကိုု ခ်ီတက္ၾကတယ္။ အဲဒီေန ့က ေနာက္ဆံုုးေန ့ကိုုး။
တစ္ေယာက္တည္း သြားတာမိုု ့ စိတ္ၾကိ ုုက္ ၾကိ ုုက္သေလာက္ လည္ၿဖစ္တာထင္တယ္။ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုုင္တဲ့ ဆူနမ္တိုု ့နဲ ့ဆိုုရင္ ဒီေလာက္ႏွံ ့မယ္ မထင္ဘူး။ တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားရင္ အားသားခ်က္က စိတ္ၾကိ ုုက္လည္ပတ္ႏိုုင္ေပမဲ့ အားနည္းခ်က္က ဓာတ္ပံုုရိုုက္ေပးမဲ့သူ မရိွဘူး။ အုုပ္စုုလိုုက္သြားရင္ အားသာခ်က္က တေယာက္တလွည့္ရိုုက္၊ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ေကာင္းသလိုု စိတ္ရွည္တဲ့ ဆူနမ္၊ အမ္းထရူးတိုု ့နဲ ့ဆိုု ဓာတ္ပံုုေတြ အမ်ားၾကီးရတယ္။ အားနည္းခ်က္က ေနရာအႏွံ ့ မေရာက္ဘူး။ ေက်းဇူးၿပ ုု၍ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ေပးပါလိုု ့ ရီကြက္လုုပ္လိုု ့ ခရီးအမွတ္တရ ဓာတ္ပံုုေတြပါ။
![]()
ေတာေတာင္၊ ၿမစ္၊ ၿပတိုုက္၊ ယာခင္း၊ ပန္းၿခံ၊ ေတာင္တက္ ေမာက္ဗာႏြန္ခရီးကေတာ့ သိပ္ကိုုေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးေလးပါ။ တေဆာင္းတြင္းလံုုး ဂူေအာင္းေနရာကေန ဒီႏွစ္မွာ ပထမဆံုုး သြားၿဖစ္တဲ့ခရီးမိုု ့လား မသိဘူး။ ပင္ပန္းေပမဲ့ စိတ္ရႊင္လန္းၿပီး အားအင္ေတြ ၿပန္ၿပည့္သြားသလိုု ခံစားရပါတယ္။ မၾကီးတိုု ့လည္း အင္ဒိုုနီးရွားႏိုုင္ငံ ဘာလီကိုု သြားလည္ၾကတယ္။ စကၤာပူ၊ ဘန္ေကာက္၊ အန္ေကာဝတ္ကိုု သြားလည္ၿပီးကတည္းက ႏိုုင္ငံၿခားခရီးေတြ သြားခ်င္တဲ့ အေမက မၾကီးကိုု သမီးေရ ဘယ္ေလာက္ကုုန္လဲ၊ ဘယ္လိုု သြားတာလဲနဲ ့ စပ္စုုတယ္တဲ့။ ေဖ့ဘြတ္မွာ တင္ထားတဲ့ ကြ်န္မ ခရီးသြားဓာတ္ပံုုေတြကိုု မၾကီးက ေဒါင္းၿပီး အေဖနဲ ့ အင္တာနက္စကိုုက္ စကားေၿပာရင္ ပိုု ့ေပးတယ္။ အေဖက အဲဒီဓာတ္ပံုုေတြ ဘယ္မွာရိုုက္တာလဲလိုု ့ မၾကီးကိုု လာလာေမးတယ္တဲ့။ အရာရာ သိခ်င္တဲ့ အေဖ့ကိုု ဖိုုးသိခ်င္လိုု ့ ကြ်န္မတိုု ့ နာမည္ေပးထားတယ္။ ခရီးေတြသြားခ်င္၊ သိခ်င္တတ္ခ်င္တဲ့ အေဖနဲ ့အေမေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းေၿမ ့ရတယ္။
ခရီးေတြ အၿမဲသြားလိုု ့ ကြ်န္မ အားက်ရတဲ့ မယမင္း၊ ယူအက္စ္ေရာက္တာ သံုုးရက္ပဲ ရိွေသးတယ္ ႏိုုင္အာဂရာေရတံခြန္ကိုု တစ္ေယာက္တည္း ဒိုုးတာပဲဆိုုၿပီး တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားၿဖစ္ဖိုု ့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေပးတဲ့ မနန္းစံ၊ ခရီးသြားတဲ့ ပိုု ့စ္ေတြ ဘေလာ့မွာ တင္ေနာ္လိုု ့ တိုုက္တြန္းတတ္တဲ့ မသိန္းေအး။ သူတိုု ့ေၾကာင့္ ခရီးသြား ၿဖစ္တာပါ။ ေမရီလန္းမွာ တစ္ေယာက္တည္း ခရီးထြက္ဖိုု ့ ခက္ေပမဲ့ နယူးေယာက္မွာေတာ့ တိုုးခရီးစဥ္ေတြနဲ ့ လိုုက္ပါႏိုုင္တာမိုု ့ ေနာက္ထပ္ေတာေတြ လားၿဖစ္ဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။ အလည္လာတဲ့သူေတြလည္း ခရီးသြားလိုု ့ စိတ္ရႊင္လန္း ၾကည္ႏူးမႈေတြ ရရိွၿပီး ေတာေတြလား...အဲေလ ခရီးေတြ သြားႏိုုင္ပါေစ။
စန္းထြန္း
ဧပရယ္ ၂၄၊ ၂၀၁၄။
Reference
Mount Vernon
Tour Package
In-the-Footsteps-of-George-Washington-Day-Cruise-to-Mount-Vernon
ဆူနမ္တိုု ့မ်ား လိုုက္ခ်င္မလား၊ ကလဲရားသူငယ္ခ်င္းမ်ား လိုုက္ခ်င္မလား။ ဘယ္သူမွလည္း မလိုုက္ေတာ့ တေယာက္တည္းပဲ သြားၿဖစ္တယ္။ ပထမဆံုုး တစ္ကိုုယ္ေတာ္ ရႊက္လႊင့္ၿခင္းေပါ့။ ကလဲရားက သူူ ေမာင္းပိုု ့ေပးမယ္ ဆိုုတာကိုုေတာင္ အၿမဲတမ္း ကား၊ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ ့ သြားရတာ။ ခရူသေဘၤာ စီးခ်င္တာဆိုုၿပီး ၿငင္းလိုုက္တယ္။။ ၈ နာရီ ၁၅ သေဘၤာေပၚေရာက္ဖိုု ့ ကလဲရားအိမ္ကေန ရထား ၁ နာရီေလာက္ စီးရပါမယ္။ West Falls Church မွာ ရပ္မဲ့ မနက္ ၇ နာရီ ၈ မိနစ္ ရထားကိုုစီးမွ မီွမွာပါ။ ကလဲရားက ဘူတာရံုုကိုု လိုုက္ပိုု ့ေပးၿပီးေတာ့ ရထားမမွီရင္ ဖုုန္းဆက္လိုုက္ သူ ကားနဲ ့လိုုက္ပိုု ့ေပးမယ္တဲ့။ L'Enfant Plaza ဘူတာမွာ အစိမ္းေရာင္းလိုုင္း ေၿပာင္းစီးၿပီး သေဘၤာဆိပ္ရိွတဲ့ တဘူတာအေဝးက Waterfront မွာ ဆင္းရပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ အဲဒီဘူတာမွာ အေရးေပၚမီးဖြားတဲ့သတင္းကိုု သတင္းေၾကၿငာသူက L'Enfant ဆိုုတာ ၿပင္သစ္လိုု ကေလးလိုု ့ အဓိပၺာယ္ရပါတယ္။ နာမည္စီးတာနဲ ့ တူပါရဲ ့လိုု ့ အရႊန္းေဖာက္ၿပီး တင္ဆက္သြားတာ ဒီစီမတ္ထရိုု Metro ရထားစီးေနတုုန္း ၾကားလိုုက္ဖူးတယ္။
ဘူတာကေနထြက္ေရာ ေတာင္ၾကည့္ေၿမာက္ေၾကည့္၊ ေၿမပံုုလမ္းညႊန္ၾကည့္၊ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ ၃၆၀ ဒီဂရီ ပတ္ပတ္လည္ၾကည့္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သြားေနတဲ့ေနရာ ၿဖစ္မယ္ဆိုုၿပီး လိုုက္တာ မွန္တယ္ဗ်ား သေဘၤာဆိပ္ကိုု ဆိုုက္ဆိုုက္ၿမိ ုုက္ၿမိ ုုက္ ေရာက္တယ္။ အိုုင္ဒီၿပ လက္မွတ္ထုုတ္၊ ေဘာကြင္းၾကီးေနာက္မွာ ခဏရပ္ပါဦး ဓာတ္ပံုုရိုုက္ေပးမလိုု ့တဲ့ လူတိုုင္းကိုု။ သံုုးထပ္သေဘၤာရဲ ့ အေပၚဆံုုးထပ္မွာ ထိုုင္ခံုုေနရာဦး။ အခ်ိန္တိက်ေလးစားတဲ့ႏိုုင္ငံဆိုုေပမဲ့ ဒီတခါေတာ့ ၁၀ မိနစ္တိတိ ေနာက္က်ၿပီးမွ သေဘၤာထြက္တယ္။ ေနာက္မွသိတယ္ ေလ့လာေရးခရီးထြက္ၾကတဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားအုုပ္ၾကီးေၾကာင့္ကိုုး။
Washington Monument ဝါရွင္တန္မိုုးႏူးမတ္ ေက်ာက္တိုုင္ၾကီးကိုု ထင္ထင္ရွားရွား ၿမင္ရတယ္။ ဒီစီရဲ ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြအတိုုင္း သေဘၤာေပၚမွာ လူဘယ္ေလာက္ တင္ေဆာင္ေၾကာင္း၊ သက္ကယ္ေဘာ၊ သက္ကယ္ေလွ ဘယ္ႏွစ္စီးပါေၾကာင္း၊ သေဘၤာသားေတြနဲ ့ ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုုင္း အတိအက် လိုုက္နာဖိုု ့၊ သိခ်င္တာေတြကိုု ယူနီေဖာင္းဝတ္ ဝန္ထမ္းေတြဆီမွာ ေမးၿမန္းႏိုုင္ေၾကာင္း ဂိုုက္က ေၾကၿငာပါတယ္။ East Patomac Park အေရွ ့ပတ္တိုုးမတ္ပန္းၿခံမွာ ခ်ယ္ရီေတြ ေဝေနေပမဲ့ တိုုင္တန္ေဘစင္ေလာက္ မမ်ားဘူး။ အေၿပးေလ့က်င့္သူ၊ လမ္းေလွ်ာက္သူ၊ စက္ဘီးစီးၾကသူေတြနဲ ့ သာယာတယ္။
Ronald Reagan Washington National Airport ေလဆိပ္ကေန တက္လာတဲ့ ေလယာဥ္ေတြ တစီးၿပီးတစီး ေတြ ့ရတယ္။ ၂၀၁၂ ဇူလိႈင္ ၄ အိုုဟိုုင္းရိုုးၿပည္နယ္ စင္စင္နာတီၿမိ ုု ့ကေန ရာမားရိွတဲ့ ေဘာ့စတြန္ကိုု သြားလည္တုုန္းက ဆူနမ့္ေလယာဥ္ ထရန္စစ္က အဲဒီေလဆိပ္။ ေလဆင္ႏွာေမာင္းဝင္ေမႊလိုု ့ ေလဆိပ္မွာ တညအိပ္ရတယ္။ ေနာက္ေန ့ေလယာဥ္လက္မွတ္အတြက္ တညလံုုးတန္းစီ၊ ေလဆိပ္မွာ ေရဘူး၊ မုုန္ ့ေတြ အကုုန္ၿပတ္လပ္သြားလိုု ့ ညစာငတ္၊ ၄၅ မိနစ္အေဝးက ေလဆိပ္ကိုု ရွယ္တယ္စီးၿပီး ေသာၾကာေန ့ ညသန္းေခါင္မွာ ေဘာ့စတြန္ကိုုေရာက္ရမဲ့ ဆူနမ္တေယာက္ စေနေန ့ ေန ့လည္မွ မ်က္ႏွာရံႈ ့မဲ့ လူလည္း ခ်ဳန္းခ်ဳန္းခ်ၿပီး ေရာက္လာတာ ထမင္းဘူးနဲ ့ သြားၾကိ ုုရတဲ့အၿဖစ္ကိုု သတိရမိေသးတယ္။ ဆူနမ္တေယာက္ ငိုုခ်င္းခ် ၿငီးၿင ူတာကိုု ကြ်န္မတိုု ့ေတြ ကိုုယ္ခ်င္းမစာ တဟားဟား ရယ္ေမာလိုု ့ေပါ့။
ယူအက္စ္မွာ လံုုၿခံ ုုးေရးအတင္းက်ပ္ဆံုုး သမၼတအိမ္ၿဖ ူေတာ္၊ Capitol ကယ္ပီတယ္လိုုမ်ိဳး Petagon ပန္တဂြန္အေဆာက္အဦးက ေလဆိပ္ေနာက္ဖက္ ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ Pentagon City မွာ ရိွပါတယ္။
ေဘးဖက္မွာေတာ့ AirForce One ဝန္ထမ္းအိမ္ယာ။ Dragon Boat ေလွေလွာ္အဖြဲ ့ ၿဖတ္သြားေတာ့ ၾကိတ္လိုုက္စမ္းပါကြလိုု ့ ေအာ္ဟစ္အားေပးၾကတယ္။
တီထြင္သူ ေသာမတ္အက္ဒီဆင္ေၾကာင့္ ၁၉၂၃ မွာ ယူအက္စ္ေရတပ္၊ မရင္းတပ္ဖြဲ ့အတြက္ သုုတေသနရံုုး United States Naval Research Laboratory (NRL) ကိုု ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။ သုုေတသနလုုပ္ငန္းအတြက္ တစ္ႏွစ္ကိုု ခန္ ့မွန္းေၿခ ၁.၁ ဘီလီယံသံုုးတယ္လိုု ့ ဆိုုပါတယ္။
သမိုုင္းဝင္ Alexandria Old Town ၿမိ ုု ့ေလးပါ။ အေဆာက္အဦးေတြကိုု ၿမင္လိုုက္ကတည္းက ေရွးေခတ္ကမွန္း သိသာတယ္။
ေရေႏြးေငြ ့သေဘၤာ၊ Priates of Carribean ရုုပ္ရွင္ကားထဲကလိုုမ်ိဳး သေဘၤာတစင္းေတြ ့တယ္။
ၿမ ူးၾကြတဲ့ စပိန္ေတးသံေတြ ပ်ံ ့လြင့္လာေတာ့ ဘာပြဲရိွလဲမသိ။ ဒီတံတားကေတာ့ ေမရီလန္းၿပည္နယ္နဲ ့ ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ကိုု ေပါင္းကူးေပးထားၿပီး ေတာင္ပိုုင္းက ေၿမာက္ကာရိုုလိုုင္းနား၊ ေတာင္ကာရိုုလိုုင္းနား၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ၊ ဖေလာ္ရီဒါၿပည္နယ္အထိ ေဖာက္လုုပ္ထားတဲ့ I 95 Interstate ဟိုုင္းေဝးလမ္းမၾကီးရဲ ့ တစိတ္တပိုုင္းပါ။
ညာဖက္က ဟိုုအေဆာက္အဦးကေတာ့ ဘယ္လိုုဘယ္ပံုု၊ ဘယ္ဖက္ကေတာ့ ဘယ္လိုုဘယ္ပံုုလိုု ့ ဂိုုက္က ရွင္းၿပရင္ ဂိုုက္ညႊန္ၿပရာၾကည့္၊ ရွင္းၿပတာကိုု နားေထာင္၊ ဓာတ္ပံုုေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ရိုုက္။ ေလတိုုက္လိုု ့ နည္းနည္းေအးလာေတာ့ မခံႏိုုင္တဲ့သူေတြ ေအာက္ထပ္ဆင္းၾကတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြက အေႏြးထည္ေတြထုုတ္ကာ အေအးဒဏ္ကိုု ၾကံ့ၾကံ့ခံၿပီး ေဘးက ရႈခင္းေတြကိုု ေငးေမာလိုု ့။ ဓာတ္ပံုုရိုုက္စရာ ပါးသြားေတာ့ လူေတြလည္း ဆာလာၿပီ။ ေအာက္ထပ္မွာ ဝယ္လိုု ့ရပါတယ္။ ၿမစ္ကမ္းနေဘးက ကိုုယ့္စိတ္ၾကိ ုုက္အိမ္ကေလးေတြ ေတြ ့ရင္ I like that house ဆိုုၿပီး ဓာတ္ပံုုရိုုက္။
အဲဒီအိမ္ေလးကေတာ့ ေရေၾကာင္းကပၺတိန္ဘယ္သူ၊ ဘယ္တုုန္းက ေနသြားတာဆိုုၿပီး ဂိုုက္က ေၿပာေပမဲ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အိမ္ကေလးက ေသးေသးခ်စ္စရာေလး။
Fort Washington ဆိုုတဲ့ ခံတပ္ၾကီး။
ပတ္တိုုးမတ္ၿမစ္တေလွ်ာက္ ေမာက္ဗာႏြန္ဖက္ၿခမ္းက မ်က္စိတဆံုုး ဧက ၅၀၀ ေလာက္ကိုု ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္မိသားစုု ပိုုင္ဆိုုင္တာပါ။ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ဆိုုတာ အေမရိကန္ေတြရဲ ့သူရဲေကာင္း၊ ၿဗိတိသွ်ေတြဆီကေန လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ တိုုက္ပြဲဝင္တဲ့ စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္၊ အေမရိကန္ႏိုုင္ငံရဲ ့ ပထမဆံုုးသမၼတ။ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ရဲ ့အေဘးလက္ထက္ ၁၆၇၄ ေလာက္က ေဆာက္ခဲ့တာဆိုုေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ပါၿပီ။
ဝင္ေၾကးက လူၾကီး ၁၇ က်ပ္။ ကြ်န္မ ဝယ္တဲ့လက္မွတ္က ၅၀ ေပးရပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ အသြားအၿပန္ သေဘၤာလက္မွတ္၊ ဝင္ေၾကး ပါၿပီးသား။ ေရာက္တာနဲ ့ အိမ္ထဲဝင္ၾကည့္ဖိုု ့ လက္မွတ္ေလးေတြ ကမ္းပါတယ္။ ဝါရွင္တန္အုုတ္ဂုူမွာ လူေတြ ၿပည့္က်ပ္ညွပ္ေနတယ္။ ဘယ္ဖက္က ဝါရွင္တန္ရဲ ့ အုုတ္ဂူပါတဲ့။
အဲဒီေန ့မွာ ဂါဝန္လွလွ၊ ဦးထုုပ္လွလွ၊ ဂုုဏ္ၿပ ုုစလြယ္သိုုင္း ဝတ္ေကာင္းစားလွ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူၾကီး၊ လူငယ္ေတြကိုု ၿမင္ရတာ က်က္သေရ ရိွလိုုက္တာ။ အိမ္ထဲဝင္ဖိုု ့ လူေတြ တန္းစီတာေတြ ့ေတာ့ ဝင္တန္းစီတယ္။ အဲဒီေန ့မွာ လူအေယာက္ ၅၀၀၀ လာေရာက္လည္ပတ္ဖိုု ့ မွန္းထားတာဖိုု ့ ေစာင့္ရတာ မၾကာရေလေအာင္ ၾကည့္ေနတုုန္း ေမးခြန္းေတြ မေမးဖိုု ့၊ ၿပီးမွ ေမးဖိုု ့ တိုုက္တြန္းပါတယ္။ ေရွးတုုန္းက သြားလာရ ခက္ခဲတဲ့ ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္က အိမ္ေတြမွာ ဧည့္သည္ေတြ တည္းခိုဖုုိ ့ အခန္းေတြ ရိွတာ ထံုုးစံပါတဲ့။ ထိုုင္ခံုု၊ ပန္းခ်ီကား၊ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ေၿမး ကယ္လီ တီးတဲ့ စႏၵရား၊ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ အဲဒီမွာ ေသဆံုုးတာဆိုုတဲ့ ခုုတင္၊ ကႊ်န္ေတြေနတဲ့ အေဆာင္၊ မီးဖိုုေခ်ာင္၊ စတိုုခန္း၊ ၿမင္းေတြ ထားတဲ့အေဆာင္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္က ပစၥည္းေတြကိုု ၿမင္ရေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စနစ္တက် ထိန္းသိမ္းထားတာကိုု မခ်ီးမြမ္းဘဲ မေနႏိုုင္ဘူး။
ကေလးေတြက ေရးမွတ္ဖိုု ့ လက္ကမ္းေဝထားတဲ့ စာရြက္ေလးေတြမွာ ခဲတံေလးေတြနဲ ့ ေရးမွတ္ၾကတယ္။ ေလ့လာေရးခရီးထြက္လာတဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ၾကတယ္။ အခုုေရာက္ေနတာက ဗာဂ်ီးနီးယား၊ ဟိုုဖက္ၿခမ္းက ေမရီလန္း၊ လာခဲ့တာက ဒီစီ တေန ့တည္းနဲ ့ ၿပည္နယ္သံုုးခုု ေရာက္တယ္ဆိုုပါေတာ့။
Upper Garden အေပၚပန္းၿခံထဲမွာ ပန္းပင္ကေလးေတြက ခုုမွစိုုက္ပ်ိဳးခါစဖိုု ့ အကုုန္အစင္ မပြင့္ေသးဘူး။ ပန္းေတြ အကုုန္ပြင့္ရင္ ေတာ္ေတာ္လွမယ္။ Lower Garden ေအာက္ပန္းၿခံထဲမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္၊ ေဆးဖက္ဝင္အပင္ေတြ စိုုက္ပ်ိဳးထားတယ္။ ဂိုုက္က အရြက္ေလးကိုု ခူးကာ အားလံုုးကိုုေဝၿပီး နမ္းခုိင္း၊ ရႈခိုုင္းတယ္။ ၿပီးရင္ ဘာအပင္လဲ၊ ဟင္းခ်က္တဲ့ေနရာမွာ သံုုးတာလား၊ ေဆးေဖာ္တဲ့ေနရာမွာ သံုုးတာလားလိုု ့ ေမးတယ္။ တလြဲေတြေၿဖလည္း ကိစၥမရိွပါဘူး။ အပန္းေၿဖဖိုု ့လာတာ စာေမးပြဲေၿဖဖိုု ့လာတာမွ မဟုုတ္တာေနာ့။
ေရွးဝတ္စံုု ဝတ္ထားတဲ့သူေတြ ေတြ ့ေတာ့ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ၾကတယ္။
ေတာင္ေပၚမွာ အိမ္တည္ထားလိုု ့ Mount ၊ Vernon ဆိုုတာ အဂၤလိပ္စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ နာမည္ကိုု အစြဲၿပ ုုၿပီး ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္က ေမာက္ဗာႏြန္လိုု ့ နာမည္ေပးခဲ့တာပါ။ ၿပတိုုက္မွာေတာ့ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ရုုပ္တုု၊ ခ်ီတက္ခဲ့တဲ့လမ္းေၾကာင္း၊ ရုုပ္ရွင္၊ ေသနတ္သံေတြ တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း၊ ၿမင္းဟီသံ၊ ၿမင္းဒုုန္းဆိုုင္း စီးသံေတြနဲ ့ ၿပတိုုက္ဆိုုေပမဲ့ ပ်င္းစရာ မေကာင္းဘူးရယ္။
လယ္ယာေတာဆီသြားေတာ့ တံတားေလး ၿဖတ္ရတယ္။
တံတားေအာက္မွာ ေရမရိွတဲ့ ေခ်ာင္းေလး။ ေတာင္ရိပ္ေတာင္စြယ္ေတြမွာ သစ္ပင္ေတြက အရြက္မရိွေနတာေတာင္ အလွမပ်က္ဘူးရယ္။ သစ္ရြက္စိမ္းကေလးေတြမ်ားရိွရင္ ငါးမွ်ားၿခင္းပိုု ့စ္ထဲက သစ္ေတာအုုပ္ ဓာတ္ပံုုေလးလိုု အေတာ္လွတဲ့ ဓာတ္ပံုုေလး ၿဖစ္မွာလိုု ့ မခ်င့္မရဲ ေတြးမိေသးတယ္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ဆင္းလိုုက္ရင္ပဲ လယ္ေတာဆီ ေရာက္တယ္။ ဟိုုတုုန္းက အသက္ ၁၃ ႏွစ္ဆိုုရင္ လယ္ေတာဆင္း အလုုပ္လုုပ္ရတယ္။ တပတ္မွာ ၆ ရက္ ေနထြက္ကေန ေနဝင္ထိ အလုုပ္လုုပ္ၾကတယ္။ ကေလးအငယ္ေတြကိုု ကေလးၾကီးေတြက ထိန္းရတယ္။ ေစ်းေန ့ဆိုုရင္ ကြ်န္ေတြက အလက္စႏၵရားၿမိ ုု ့တက္ခြင့္ ခြင့္ၿပ ုုစာရြက္ေလးကိုုင္ၿပီး ၿမိ ုု ့တက္ေစ်းဝယ္ၾကတယ္။ ခြင့္ၿပ ုုခ်က္စာရြက္ မပါရင္ ၿမိ ုု ့ထဲ အဝင္မခံဘူးတဲ့။
ခ်ိဳပါတဲ့ အေကာင္ၾကီးကိုု Oax လိုု ့ ေၿပာေနတာ ၾကားလိုုက္တယ္။
ဒီအေကာင္ေတာ့ သိတယ္ သိုုး။
လည္ပတ္ဖိုု ့ အခ်ိန္ေပးထားတဲ့ ၃ နာရီအတြင္းမွာ အကုုန္နီးပါး ရာက္ၿဖစ္တယ္။ သတ္မွတ္ခ်ိန္ ေန ့လည္ ၁ ၁၅ စုုရပ္ ကမ္းနားဆိပ္ဆင္းေတာ့ လူေတြေရာက္ေနၾကၿပီ။ မၾကာခင္ Spirit of Mount Vernon သေဘာၤ ဆိုုက္လာတယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါတယ္။ ဒီလူေတြ ညေနဒီစီအၿပန္ မီးရႈးမီးပန္းေဖာက္တာ ၿမင္ရမွာ။အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြ၊ မိဘေတြကိုု အရင္ တက္ေစပါတယ္။ အလာတုုန္းက ေရစုုန္ဆိုုေတာ့ ၄၅ မိနစ္ ၾကာတယ္။ အၿပန္က ေရဆန္ဆိုုေတာ့ ၁ နာရီေက်ာ္ ေမာင္းရတယ္။ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြ အေပၚဆံုုးထပ္ကိုု တက္လာေတာ့ လက္ပံပင္ဇရက္ က်သလိုုပဲ ကႊ်ပ္ကႊ်ပ္ကိုုညံလိုု ့။ ဒီကေလးေတြကိုု ထိန္းေက်ာင္းရတဲ့ ဆရာေတြကိုု သနားမိတယ္။ စားၿပီးအမိႈက္မသိမ္းလိုု ့ အမိႈက္ပံုုးထဲပစ္ဖိုု ့၊ ကေတာက္ကဆ ၿဖစ္ၾကတာေတြ ညိႈေပးဖိုု ့၊ အႏၱရယ္ကင္း ေဘးကင္းစြာနဲ ့ ၿပန္ေရာက္ဖိုု ့ဆရာတေယာက္ရဲ ့ တာဝန္က မလြယ္ပါလား။
အၿပန္ခရီးမွာေတာ့ အလာတုုန္းကေလာက္ မတက္ၾကြေတာ့ပါဘူး။ ပတ္တိုုးမစ္ၿမစ္ေပၚ ၿဖတ္သန္းတိုုက္ခတ္လာတဲ့ ေလႏုုေအးေလးက ေခ်ာ့သိပ္ေနသလိုုပဲ။ စာအုုပ္ေလးဖတ္လိုုက္၊ ငိုုက္လိုုက္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုု ေငးလိုုက္ ရႈခင္းေကာင္းရင္ ဓာတ္ပံုုထရိုုက္လိုုက္နဲ ့။ ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္မွာတုုန္းက လူမ်ားလိုု ့ တေယာက္တည္းမွန္း မသိသာဘူး။ ေမာက္ဗာႏြန္ခရီးမွာေတာ့ မိသားစုုလိုုက္ လာၾကသူမ်ားေတာ့ ကြ်န္မလိုု တစ္ကိုုယ္ေတာ္ ရြက္လႊင့္သူ သိပ္မရိွဘူးရယ္။ ဒီစီကိုု ညေန ၃ နာရီ ေရာက္ေတာ့ ဒီစီကေနထြက္မဲ့ကားက ည ၅ နာရီခြဲမွ ထြက္မွာ။ ၂ နာရီ အခ်ိန္ရိွေသးေတာ့ ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္ သြားလည္တယ္။ ေမာက္ဗာႏြန္ခရီးက ၿပန္လာတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္ကိုု ခ်ီတက္ၾကတယ္။ အဲဒီေန ့က ေနာက္ဆံုုးေန ့ကိုုး။
တစ္ေယာက္တည္း သြားတာမိုု ့ စိတ္ၾကိ ုုက္ ၾကိ ုုက္သေလာက္ လည္ၿဖစ္တာထင္တယ္။ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုုင္တဲ့ ဆူနမ္တိုု ့နဲ ့ဆိုုရင္ ဒီေလာက္ႏွံ ့မယ္ မထင္ဘူး။ တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားရင္ အားသားခ်က္က စိတ္ၾကိ ုုက္လည္ပတ္ႏိုုင္ေပမဲ့ အားနည္းခ်က္က ဓာတ္ပံုုရိုုက္ေပးမဲ့သူ မရိွဘူး။ အုုပ္စုုလိုုက္သြားရင္ အားသာခ်က္က တေယာက္တလွည့္ရိုုက္၊ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ေကာင္းသလိုု စိတ္ရွည္တဲ့ ဆူနမ္၊ အမ္းထရူးတိုု ့နဲ ့ဆိုု ဓာတ္ပံုုေတြ အမ်ားၾကီးရတယ္။ အားနည္းခ်က္က ေနရာအႏွံ ့ မေရာက္ဘူး။ ေက်းဇူးၿပ ုု၍ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ေပးပါလိုု ့ ရီကြက္လုုပ္လိုု ့ ခရီးအမွတ္တရ ဓာတ္ပံုုေတြပါ။
 |
| ဆယ္လီၿဗြတ္တီ မ်က္မွန္နဲ ့ စန္းထြန္းတေယာက္ ဂိုုက္ေပးၾကမ္းေနပံုု (တီတီဆြိ ေလသံ) |
ေတာေတာင္၊ ၿမစ္၊ ၿပတိုုက္၊ ယာခင္း၊ ပန္းၿခံ၊ ေတာင္တက္ ေမာက္ဗာႏြန္ခရီးကေတာ့ သိပ္ကိုုေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးေလးပါ။ တေဆာင္းတြင္းလံုုး ဂူေအာင္းေနရာကေန ဒီႏွစ္မွာ ပထမဆံုုး သြားၿဖစ္တဲ့ခရီးမိုု ့လား မသိဘူး။ ပင္ပန္းေပမဲ့ စိတ္ရႊင္လန္းၿပီး အားအင္ေတြ ၿပန္ၿပည့္သြားသလိုု ခံစားရပါတယ္။ မၾကီးတိုု ့လည္း အင္ဒိုုနီးရွားႏိုုင္ငံ ဘာလီကိုု သြားလည္ၾကတယ္။ စကၤာပူ၊ ဘန္ေကာက္၊ အန္ေကာဝတ္ကိုု သြားလည္ၿပီးကတည္းက ႏိုုင္ငံၿခားခရီးေတြ သြားခ်င္တဲ့ အေမက မၾကီးကိုု သမီးေရ ဘယ္ေလာက္ကုုန္လဲ၊ ဘယ္လိုု သြားတာလဲနဲ ့ စပ္စုုတယ္တဲ့။ ေဖ့ဘြတ္မွာ တင္ထားတဲ့ ကြ်န္မ ခရီးသြားဓာတ္ပံုုေတြကိုု မၾကီးက ေဒါင္းၿပီး အေဖနဲ ့ အင္တာနက္စကိုုက္ စကားေၿပာရင္ ပိုု ့ေပးတယ္။ အေဖက အဲဒီဓာတ္ပံုုေတြ ဘယ္မွာရိုုက္တာလဲလိုု ့ မၾကီးကိုု လာလာေမးတယ္တဲ့။ အရာရာ သိခ်င္တဲ့ အေဖ့ကိုု ဖိုုးသိခ်င္လိုု ့ ကြ်န္မတိုု ့ နာမည္ေပးထားတယ္။ ခရီးေတြသြားခ်င္၊ သိခ်င္တတ္ခ်င္တဲ့ အေဖနဲ ့အေမေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းေၿမ ့ရတယ္။
 |
| National Cherry Blossom Festival at Tidal Basin with Thomas Jefferson Memorial |
 |
| US Capitol with Senate and House |
ခရီးေတြ အၿမဲသြားလိုု ့ ကြ်န္မ အားက်ရတဲ့ မယမင္း၊ ယူအက္စ္ေရာက္တာ သံုုးရက္ပဲ ရိွေသးတယ္ ႏိုုင္အာဂရာေရတံခြန္ကိုု တစ္ေယာက္တည္း ဒိုုးတာပဲဆိုုၿပီး တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားၿဖစ္ဖိုု ့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေပးတဲ့ မနန္းစံ၊ ခရီးသြားတဲ့ ပိုု ့စ္ေတြ ဘေလာ့မွာ တင္ေနာ္လိုု ့ တိုုက္တြန္းတတ္တဲ့ မသိန္းေအး။ သူတိုု ့ေၾကာင့္ ခရီးသြား ၿဖစ္တာပါ။ ေမရီလန္းမွာ တစ္ေယာက္တည္း ခရီးထြက္ဖိုု ့ ခက္ေပမဲ့ နယူးေယာက္မွာေတာ့ တိုုးခရီးစဥ္ေတြနဲ ့ လိုုက္ပါႏိုုင္တာမိုု ့ ေနာက္ထပ္ေတာေတြ လားၿဖစ္ဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။ အလည္လာတဲ့သူေတြလည္း ခရီးသြားလိုု ့ စိတ္ရႊင္လန္း ၾကည္ႏူးမႈေတြ ရရိွၿပီး ေတာေတြလား...အဲေလ ခရီးေတြ သြားႏိုုင္ပါေစ။
စန္းထြန္း
ဧပရယ္ ၂၄၊ ၂၀၁၄။
Reference
Mount Vernon
Tour Package
In-the-Footsteps-of-George-Washington-Day-Cruise-to-Mount-Vernon