သီတင္းကႊ်တ္အေၾကာင္း ကႊ်န္မမွာ ဘာမွေရးစရာ မရိွဘူးလိုု ့ ထင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဆရာမၾကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ရဲ ့ Flowers & Festivals စာအုုပ္ထဲက သီတင္းကႊ်တ္ပြဲေတာ္အေၾကာင္းကိုု လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္က ကူးတင္ခဲ့ပါေသးတယ္။ သီတင္းကႊ်တ္လၿပည့္ေန ့မနက္  ၉  နာရီခြဲမွာေတာ့ ကြ်န္မအိမ္ကေန မိနစ္၂၀ ေလာက္ ေမာင္းရတဲ့ မဂၤလာရာမဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုု သြားပါတယ္။

ေက်ာင္းေရွ ့ေရာက္ေတာ့ ကားေတြၿပည့္က်ပ္ေနလိုု ့ ညီမေရ လမ္းမၾကီးမွာ ရပ္ေပးပါလားတဲ့။  ကားလမ္းမၾကီးမွာ ရပ္တာကိုု စိတ္မခ်တာနဲ ့ ေဘးက ေလွ်ာ့ပင္းေမာ္လ္မွာ သြားပါကင္တယ္။ ကႊ်ႏုု္ပ္ႏွင့္ကားတိုုးၿခင္း ၿဖစ္ၿပီးကတည္းက ေလွ်ာ့ပင္းေမာလ္က ပါကင္းဝင္းမွာ ပါကင္းရင္ အဲဒီေလွ်ာ့ပင္းေမာလ္ကိုု အရင္ဝင္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ ေနၿပီးမွၿပန္ထြက္ အဲဒါဆိုု အဲဒီမွာ ၂ နာရီ ပါကင္းခြင့္ ရိွတယ္။ ပထမဆံုုးဝင္တာက Theft Shop စက္ကန္းဟမ္းေတြ ေရာင္းဆိုုင္ ဘာမွလည္း ဝယ္စရာမရိွဘူး ။ Safeway မွာေတာ့  ေခ်ာကလက္ ဝယ္လိုု ့ရတယ္။ ကြ်န္မအႏွစ္သက္ဆံုုး Hershey's တံဆိပ္ Almonds ပါတဲ့ ေခ်ာကလက္မည္း Nuggets ဝယ္ၿပီးၿပန္ထြက္လာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ငါ့ကား အတိုုးမခံရေတာ့ဘူး း) ။ ကားထဲ ေခ်ာကလက္ထားေတာ့ ေတြ ့လိုုက္ရတာက လား...လား ေရွ ့မွာ တိုုးကားၾကီး။ လမ္းၿဖတ္ကူး ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းဆီေရာက္ေတာ့ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းဖိုု ့ စီေနၾကၿပီ။

ေက်ာင္းေပၚတက္ေတာ့ သံဃာ ၃၄ ပါးကိုု တစုုတစည္းတည္း ဖူးေတြ ့ရတယ္။ ၄၅ ပါး ဖိတ္ထားတာ ၃၄ ပါးပဲ တက္ေရာက္ပါတယ္။ ပဝါရဏာအခမ္းအနားကိုု ႏွစ္စဥ္ အေမရိကန္တႏိုုင္ငံလံုုးက ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ တလွည့္စီ က်င္းပၾကရာမွာ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ေမရီလန္းၿပည္နယ္ ေဆးပါးစပရင္းၿမိ ုု ့က မဂၤလာရာမဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ က်င္းပဖိုု ့အလွည့္က်ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ေတြကိုု ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းလႈၾကတာ အေတာ့္ကိုု ၾကည္ညိုုဖိုု ့ ေကာင္းတယ္။ ယိုုးဒယားဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးကိုု ဖူးေတြ ့လိုုက္တယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းမွန္း မသိလိုု ့ ဘာမွမယူသြားဘူး ။ လက္အုုပ္ေလးခ်ီလိုု ့ပဲ  သံဃာေတြကိုု ကန္ေတာ့ရတယ္။ ၿမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရိုုးရာအကၤ ီ် ဝတ္ၾကတယ္။ အဆိုုေတာ္မီမီဝင္းေဖကိုု ေတြ ့လိုုက္တယ္။


နယူးေယာက္ဆရာေတာ္က ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ လႈပါတယ္ တေယာက္တဗူး လာယူပါလိုု ့ ေအာ္ေနတာ။ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ဆိုု ကြ်န္မ အေသၾကိ ုုက္ေပမဲ့ သြားယူရမွာရွက္လိုု ့ အေဝးကေနပဲ ေမွ်ာ္ေနတယ္။ ပထမတေခါက္ လာတုုန္းကသိတဲ့ အဘြားကိုု ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ သူကလည္း မွတ္မိတယ္။ အဘြားစန္းတဲ့။ သူ ့ေၿမးေမြးကတည္းက စတိတ္ေရာက္ေနတာ ၁၃ႏွစ္ ရိွၿပီတဲ့။ စေနေန ့ဆိုု ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းလာ တညအိပ္ တနဂၤေႏြေန ့ ၿပန္တဲ့ ေယာဂီေတြ။ အဘြားေတြနဲ ့ စကားေကာင္းေနတုုန္း ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ လာေဝလိုု ့ တဗူးရတယ္ ေပ်ာ္လိုုက္တာ း) ။ အဘြားက ေန ့လည္စာစားၿပီးမွၿပန္လိုု ့ ေၿပာေပမဲ့ တေယာက္တည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏိုုင္တာနဲ ့ အိမ္ၿပန္ၿပီး ေန ့လည္စာကိုု ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္နဲ ့ စားပစ္လိုုက္တယ္။ အိမ္ရွင္အေမရိကန္ေတြကိုု အားနာလိုု ့ ငါးပိ၊ ငံၿပာရည္ ခ်က္မစားတာ ၾကာၿပီဆိုုေတာ့ ငါးပိပါတဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္က ကႊ်န္မအတြက္ နည္းနည္းငံတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အဲဒီလိုု ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္စစ္စစ္ကိုု မစားရတာ ၾကာၿပီဆိုုေတာ့ မနက္စာေရာ၊ ညစာေရာ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္နဲ ့ပဲ အဲဒီခ်ဥ္ေပါင္ဗူး မကုုန္မခ်င္း စားေနတယ္။


ကန္တက္ကီမွာ ခ်ဥ္ေပါင္ငတ္တယ္ ဗီယက္နမ္နဲ ့ တရုုတ္ဆိုုင္မွာေတာ့ ကန္စြန္းရြက္ရလိုု ့ မိႈနဲ ့ေၾကာ္စားတယ္။ ေမရီလန္းမွာ ကန္စြန္းရြက္ငတ္တယ္ ဆူနမ္တိုု ့နားက Global Food မွာ ခ်ဥ္ေပါင္ရေတာ့ ေၾကာ္စားတယ္။ အဲ ငါးပိအစား ငံၿပာရည္နဲ ့ေၾကာ္ေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္စစ္စစ္ေတာ့ မဟုုတ္ဘူးေပါ့။ နိဗၺာန္ေစ်းပြဲေတာ္ရိွတယ္ဆိုုလိုု ့ ညေန ၄ နာရီ တေခါက္ ၿပန္သြားတယ္။ အဘြားစန္းက လာ ဘူးသီးေၾကာ္၊ ပဲေၾကာ္စားတဲ့ ယူလာေပးတယ္။ ဖိုု ့ဝိန္းၿမိ ုု ့က နိဗၺာန္ေစ်းပြဲေတာ္က ဝယ္စားရတာ။ ေရာင္းတဲ့သူေတြက ကုုန္က်ေငြကိုုဖယ္ၿပီး ပိုုတဲ့ပိုုက္ဆံကိုု ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္း လႈတာ။ ဒီနိဗၺာန္ေစ်းပြဲကေတာ့ ဖရီး။ အလႈရွင္ေတြကလည္း သူတိုု ့တတ္ႏိုုင္သေလာက္ မုုန္ ့ေတြလုုပ္ၿပီး ေကႊ်းတာ။

ၿမန္မာစာငတ္တဲ့ ကႊ်န္မ ပြဲေစ်းေလွ်ာက္လိုုက္၊ မုုန္ ့ေတြယူလိုုက္၊ ခံုုမွာထိုုင္စားရင္း အဘြားတင့္နဲ ့ စကားေတြေၿပာၾက။ အဘြားတင့္က မြန္ၿပည္နယ္က ေၿမးမေမြးခင္ စတိတ္ကိုု ေရာက္လာတာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ ၿမန္မာၿပည္ကိုု တခါမွ မၿပန္ၿဖစ္ဘူးတဲ့။ ဒီအရြယ္ တင့္တင့္တိုု ့အရြယ္ ကႊ်န္မ ကႊ်န္မတိုု ့အရြယ္လိုု ့ အရႊန္းေဖာက္ မိတ္ဆက္တယ္။ ေနာက္ မမီမီဆိုုတဲ့ အမၾကီးနဲ ့ သိရတယ္။ သူ ့အိမ္က ကႊ်န္မေစ်းသြားဝယ္ေနက် H Mart ကိုုရီးယားဆိုုင္ေနာက္မွာ နီးနီးေလး။


အစ္မက မခက္မာလားဟင္လိုု ့ သြားေမးတာ မဟုုတ္ဘူး မခက္မာလည္း ေရာက္ေနတယ္တဲ့။ ၿပန္လွည့္လာေတာ့မွ နာမည္မွတ္မိသြားတယ္ ငါ့ႏွယ္ မေမၿငိမ္းကိုု မခက္မာလားလိုု ့ သြားေမးရတယ္လိုု ့။ အစ္မက မေမၿငိမ္းလား ညီမက ကဗ်ာဆရာကိုုသစ္ေကာင္းအိမ္ အမ်ိဳးသမီး မခိုုင္ မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ တေယာက္ပါ။ အိမ္ရွာတုုန္းက အစ္မ ညီမဆီ ဖုုန္းဆက္လွမ္းေမးေသးတယ္ဆိုုေတာ့မွ မွတ္မိသြားတယ္။ မခိုုင္ညီမဆိုုေတာ့လည္း သူတိုု ့ညီမလိုု တရင္းတႏွီး။ မခက္မာကို သြားႏႈတ္ဆက္တယ္ေတာ့ ေၾသာ္ ေကခိုုင္ေၿပာတဲ့ ညီမေလးလားေပါ့။ မေမၿငိမ္းနဲ ့ မခက္မာတိုု ့ ဖြင့္ထားတဲ့ ၿမန္မာစာသင္တန္းေက်ာင္းကိုု အားရင္ လုုပ္အားလာေပးဖိုု ့ ဖိတ္ေခၚတယ္။ သူတိုု ့ေက်ာင္းက ဆရာမေလးေတြနဲ ့ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ အားလံုုးက ခင္မင္ခ်စ္ရာေကာင္းတဲ့ အစ္မၾကီးေတြ။
မေမၿငိမ္းဆိုုရင္ ကႊ်န္မနဲ ့ ဖုုန္းေၿပာဖူးေပမဲ့ အၿပင္မွာ တခါမွ မေတြ ့ဖူးေသးတာပါ။ မေမၿငိမ္းနဲ ့မခက္မာ ဘေလာ့ေတြကိုု ဖတ္ၿပီးေတာ့ သူတိုု ့ကိုု ၿမင္ဖူးေနတာ အၿပင္မွာေတြ ့ေတာ့ ကႊ်န္မ သူတိုု ့ကိုု မွတ္မိတယ္။ ဗီြအိုုေအၿမန္မာပိုုင္းက သတင္းေၾကၿငာသူ ကိုုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း၊ ကိုုသားညႊန္ ့ဦး၊ မသိဂၤ ီတိုု ့ကိုုလည္း တီဗီြမွာ ၿမင္ဖူးေပမဲ့ အၿပင္မွာေတြ ့ေတာ့လည္း မွတ္မိသား။ ဆရာေတာ္ကိုု သြားဖူးမလိုု ့ အေပၚထပ္တက္လိုု ့ရလားေမးေတာ့ အစ္မက ဘေလာ့ေရးတဲ ့ မစန္းစန္းထြန္းလား ေမးေတာ့ အံ့ၾသသြားတယ္။ သူဘယ္လိုုသိပါလိမ့္ေပါ့ ညီမက အစ္မဘေလာ့ပရိတ္သတ္ ေကာင္းေကာင္းသူငယ္ခ်င္းလိုု ့ မိတ္ဆက္လာတဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ညီမေလးတေယာက္။ အဲဒီလိုု ဘေလာ့ပရိသတ္က ကႊ်န္မကိုု လာႏႈတ္တာ ပထမဆံုုးအၾကိမ္ပါပဲ။


ေကာင္းေကာင္းက ကႊ်န္မနဲ ့ ေနၿခည္မွာ ေရႊရည္ေလာင္း ငါတိုု ့စာသင္ေက်ာင္း  NUS မွာ ေက်ာင္းအတူတူတက္၊ ေအဒီပေရာဂ်က္မွာလည္း တအုုပ္စုုတည္းက်တဲ့ ကႊ်န္မရဲ ့ အေကာင္းဆံုုးသူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တေယာက္ပါ။ ဆရာေတာ္ကိုုဖူးၿပီး အဲဒီညီမေလးကိုု ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ သူလည္းေရာက္စက သူငယ္ခ်င္းမရိွ တေယာက္တည္းဆုုိေတာ့ ကိုုယ္ခ်င္းစာတယ္ ထမင္းေခၚေကႊ်းခ်င္ေပမဲ့ ဘယ္မွာေနမွန္းမသိ။ ကႊ်န္မဘေလာ့ကိုု ေန ့တိုုင္း လာေခ်ာင္းတာပါတဲ့။ သူ ့သားေလးက ၿပည့္ၿပည့္ေဖာင္းေဖာင္း ခ်စ္စရာေဗြႏွစ္လံုုးေလး။ သူ ့ဆီဆက္သြယ္ဖိုု ့ အီးေမးလ္တိုု ့ကိုု စီေဘာက္မွာ လာေအာ္မယ္တဲ့။ ေရစက္ရိွရင္ ေတြ ့ၾကဦးစိုု ့ေနာ္။

အဲဒီေန ့က ကႊ်န္မစားတာ ဘူးသီးေၾကာ္၊ ပဲေၾကာ္၊ မုုန္ ့ဟင္းခါး၊ ဒံေပါက္၊ ငွက္ေပ်ာသီးဆႏြင္းမကင္း၊ သာကူ၊ သာကူေစ့ပူတင္း၊ နန္းၾကီးသုုတ္။ ဒံေပါက္ မကုုန္လိုု ့ ကားထဲသြားထည့္ၿပီး မနက္ၿဖန္စားဖိုု ့ အိမ္သယ္တယ္။ ဒါေတာင္ ကႊ်န္မ ဗိုုက္မဆံ့ေတာ့လိုု ့ညွပ္ေခါက္ဆြဲ၊ ဖက္ထုုပ္ေၾကာ္၊ ေကာ္ၿပန္ ့ေၾကာ္၊ ၾကာဇံေၾကာ္၊ ပဲၾကာဇံသုုပ္၊ ဂ်ိဳးေၾကာ္၊ ပဲသုုတ္ အမ်ားၾကီးက်န္ေသးတယ္။ အသားကုုန္စားေနတဲ့ ကႊ်န္မကိုု မမီမီက ေဟ့ စန္းစန္း စားလွခ်ည္လား မဝေသးဘူးလားလိုု ့ ေနာက္တယ္။ ကႊ်န္မကလည္း ၿမန္မစာစာငတ္ေနတာေလ အစ္မ အဟဲ လိုု ့ ၿပန္ေနာက္တယ္ ။ အစ္မေတြနဲ ့ စကားေၿပာလိုုက္ ၊ ပြဲေစ်းပတ္ေလွ်ာက္လိုုက္၊ စားလိုုက္နဲ ့ ဗိုုက္ဝလိုု ့ ဓာတ္ပံုုရိုုက္မယ္ဆိုုေရာ ေမွာင္ေနၿပီ။


ဘုုရားပန္း၊ ဆီမီးကိုု ငါးက်ပ္နဲ ့ဝယ္ၿပီး ပူေဇာ္တယ္။ ႏိုုဝင္ဘာ ၃ ရက္မွာ က်င္းပမဲ့ ကထိန္ပြဲကိုု ဖိတ္ေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္ ေမရီလန္းမွာ ရိွေနဖိုု ့က မေသခ်ာတာမိုု ့ ကထိန္သကၤန္းတစံုုစာ ၾကိ ုုတင္လႈခဲ့တယ္။ ၿမန္မာၿပည္နဲ ့ စကၤာပူမွာေတာ့ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြရိွေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ခ်ိန္  သြားလႈလႈ။  စတိတ္မွာေတာ့ လႈခ်င္ရင္ေတာင္မွ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြနဲ ့ နီးဦးမွ။ ၂၀၁၁ စတိတ္ေရာက္တဲ့ႏွစ္ ဇြန္လ ဖိုု ့ဝိန္းၿမိ ုု ့က စုုေပါင္းရဟန္းခံရွင္ၿပ အလႈပြဲကိုု သားေလးနဲ ့ လမင္းေဝးတိုု ့ ရွင္ၿပ ုလိုု ့ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ၂၀၁၂ ကန္တက္ကီေရာက္ေတာ့ လူဝီဗီလ္ၿမိ ုု ့ေတာင္ဖက္ ၂ နာရီေလာက္ ေမာင္းရတဲ့ ဘိုုးလင္းဂလင္းၿမိ ုု ့မွာ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းရိွေပမဲ့ အဲဒီတုုန္းက ကားေမာင္းခါစ၊ အိုဟိုုင္းရိုုးၿပည္နယ္ စင္စင္နတီၿမိ ုု ့မွာေနတဲ့ ဆူနမ္နဲ ့မိုုင္းတိုု ့ဆီ သြားလည္ဖိုု ့ပဲ စိတ္ေရာက္ေနတာ့ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္း မေရာက္ၿဖစ္ဘူး။

၂၀၁၃ ေမရီလန္းေရာက္ေတာ့ အလုုပ္ရၿပီး သံုုးလေလာက္လည္းၾကာေတာ့ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားခ်င္စိတ္ ေပါက္လာပါေရာ။ ဘားမီးကလပ္စစ္မွာ ရွာၾကည့္ေတာ့့ ဆူနမ္တိုု ့နားမွာ ေအာင္ရတနာဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ ့တယ္။ သြားေတာ့ ဆရာေတာ္ေတြ မေတြ ့ဘူး ခရီးသြားၾကပံုု ရတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ တလေလာက္က ကႊ်န္မတိုု ့အိမ္နားကေက်ာင္းကိုုသြားေတာ့ အဘြားစန္း၊ အသင္းအမႈေဆာင္ေတြၿဖစ္တဲ့ အန္တီခင္ေဆြၿမင့္၊ ဦးေသာင္းၾကည္၊ ဆရာေတာ္တိုု ့နဲ ့ေတြ ့ၿပီး သီတင္းကႊ်တ္ပြဲေတာ္ရိွလိုု ့ လာဖုုိ ့ဖိတ္လိုု ့သြားရင္းက ဒီလိုုေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ သီတင္းကႊ်တ္ေလး ၿဖစ္ခဲ့တာပါ။ အဘြားစန္းက ဟိုုးတေလာက ေဘာင္းဘီတိုုနဲ ့ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းလာတဲ့တစ္ေယာက္လား ေနာက္ဆိုု ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းလာရင္ ထမီဝတ္တဲ့။ ဟုုတ္ကဲ့အဘြား အဲဒီတုုန္းက ဒူးေလာက္ရွည္တဲ့ ေဘာင္းဘီဝတ္ထားတာပါ။ ပထမတေခါက္တုုန္းက ထမီဝတ္သြားၿပီးမွ ဘယ္သူမွမေတြ ့ အဲလိုုမၿဖစ္ေအာင္ အရင္ကင္းလာေထာက္တာ။


၁၉၇၉  မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုုရားၾကီး အေမရိကန္ကိုု လာေရာက္ခဲ့ၿပီးခ်ိန္ ၁၉၈၀ ဒီစီအနီးတဝိုုက္မွာ ေနထိုုင္ၾကတဲ့ ၿမန္မာဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ေတြ ့ဆံုုၾကၿပီး ဘားမား-အေမရိကန္ ဗုုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအသင္း ဖြဲ ့စည္းခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၂ မွာ ခုုလက္ရိွေၿမေနရာကိုု ဝယ္ယူၿပီး ၁၉၈၄ မွာ မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာကိုု ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခုုေတာ့ ဆရာေတာ္ေတြ သတင္းသံုုးဖိုု ့ ႏွစ္ထပ္ေက်ာင္းေဆာင္၊ ေယာဂီေတြ တရားထိုုင္တဲ့ တစ္ထပ္အေဆာက္အဦး ရိွပါတယ္။ ကေလးေတြကိုု ဗုုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္းေတြ သင္ေပးပါတယ္။ ပထမတေခါက္ ကႊ်န္မသြားတုုန္းက ကေလးေတြ ၾသကာသ ရိွခိုုးကန္ေတာ့ေနတာ ၾကားလိုုက္ရေတာ့ ပီတိၿဖစ္လိုုက္တာ။ ကေလးေတြ တရားလည္း ထိုုင္ပါတယ္။ ၿမန္မာကေလးေတြသာမက ႏိုုင္ငံၿခားသားကေလးေတြလည္း ေတြ ့ခဲ့ပါတယ္။ ကေလးေတြရဲ ့ ႏွလံုုးသားမွာ ဘုုရားတည္ေနတာ ေကာင္းလိုုက္တာ။ မေမၿငိမ္းတိုု ့က ကေလးေတြကိုု ၿမန္မာစာတတ္ေအာင္သင္တယ္ ဆရာေတာ္က ဗုုဒၶဘာသာအေၾကာင္း သင္တယ္လိုု ့ ဆရာေတာ္က မိန္ ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းအေၾကာင္း ဖတ္ခ်င္ရင္ ဒီလင့္ခ္ ေလးမွာ ဖတ္လိုု ့ရပါတယ္။


ရိုုးရာအစဥ္အလာ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းလႈပြဲ၊ နိဗၺာန္ေစ်းပြဲေတာ္၊ ၿမန္မာအစားအစာ၊ ၿမန္မာရနံ ့ေတြနဲ ့ စတိတ္ေရာက္ၿပီး သံုုးႏွစ္အၾကာမွ ဆင္ႏႊဲရတဲ့ ဒီသီတင္းကႊ်တ္ပြဲေတာ္ေလးကိုုေတာ့ ကႊ်န္မ အမွတ္တရ ၿဖစ္ေနမွာပါ။ ႏိုုဝင္ဘာမွာ က်င္းပမဲ့ ကထိန္ပြဲကိုုလည္း ေမရီလန္းမွာ ကႊ်န္မရိွေနေသးရင္ ေရာက္ၿဖစ္ဦးမွာပါ။

စန္းထြန္း
ေအာက္တိုုဘာ ၂၀၊ ၂၀၁၃။

ေဂ်ာ့ေတာင္းသြား ေတာလားဆိုုေတာ့ ဘယ္ၿပည္နယ္ ဘယ္ၿမိ ုု ့ဘယ္ေတာေတြ လားေနၿပန္ၿပီလဲလိုု ့ မထင္လိုုက္ပါနဲ ့။ ဒီစီၿပည္နယ္ ေဂ်ာ့ေတာင္းတကၠသိုုလ္ကိုု လည္လည္သြားတာပါ။ စက္တင္ဘာလကုုန္ခါနီး တခုုေသာ စေနေန ့ ကလဲရားနဲ ့အတူ တရုုတ္ယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္ကိုု  ေဗာ္လန္တီယာလုုပ္ဖိုု ့ စာရင္းေပးထားပါတယ္။ စေနေန ့မိုု ့ ထင္ပါရဲ  ့ ဒီစီၿမိ ုု ့ေတာ္ၾကီးက ေၿခာက္ကပ္ေနလိုုက္တာ။ ကယ္ပီတယ္ကေန မိုုးႏႈမတ္ေက်ာက္တိုုင္အထိ ကြင္းၿပင္က်ယ္ၾကီးကိုု ကယ္ပီတယ္ေမာလ္လိုု ့ေခၚၿပီး ပြဲေတာ္ေတြ၊ အားကစားၿပိ ုုင္ပြဲေတြ က်င္းပေလ့ ရိွပါတယ္။ ေန ့လည္ ၁၂ နာရီ ရီဂ်က္စတာလုုပ္ေတာ့ ကဒ္ေလး ထုုတ္ေပးတယ္။ ဘာလုုပ္ရမလဲဆိုုေတာ့ ခံုုေတြအားလံုုး စီၿပီးသြားၿပီ စားဖိုု ့ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ ေရာ့ ထမင္းဗူးတဲ့။ ဘာမွမလုုပ္လိုုက္ရတဲ့ ေဗာ္လန္တီယာ း) ။

လူေတြအံုုေနလိုု ့ သြားစပ္စုုတာ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ ့ လူၾကီးတေယာက္ စုုတ္တံနဲ ့ စာေရးေပးေနတာ။ အလကားဆိုုတာနဲ ့  အခ်စ္ဆိုုတဲ့ စကားလံုုးကိုု ေရးေပးဖိုု ့ ရီကြတ္လုုပ္လိုုက္တယ္။ မွင္ကိုု စုုတ္တံနဲ ့ ေရးတာ အေတာ္ခက္တယ္လိုု ့ ၾကားဖူးတယ္။ ကႊ်န္မကိုု ေရးေပးတဲ့ ကေလးမေလးက ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရိွဦးမယ္။ တရုုတ္ရိုုးရာဝတ္စံုုေလးနဲ ့ ခ်စ္စရာေလး။


မိုုးႏႈမတ္ေက်ာက္တိုုင္ကေန ဒုုတိယကမၻာစစ္အထိမ္းအမွတ္၊ ရီဖလန္းရွင္းေရကန္၊ လင္ကြန္းအထိမ္းအမွတ္တိုု ့ကိုု ၿဖတ္ေက်ာ္လိုု ့ ပတ္တိုုးမတ္ၿမစ္ ေဘးကလမ္းအတိုုင္း လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ၾကသူေတြ၊ စက္ဘီးစီးၾကသူေတြ၊ ပတ္တိုုးမတ္ၿမစ္ထဲမွာ သေဘၤာစီးၾကသူေတြ၊ ကႏူးေလွေလွာ္ၾကသူေတြ၊ မတ္တပ္ရပ္ေလွာ္ၾကသူေတြနဲ ့ စည္ကားပါတယ္။ ဂႊ်န္ဖက္ကေနဒီ ပါေဖာင့္မတ္အႏုုပညာစင္တာကိုု ေက်ာ္ၿပီးခ်ိန္ ေမာလိုု ့ ၿမစ္ကမ္းေဘးမွာ နားၾကတယ္။ ကေလးမေလးတေယာက္က ဂ်င္းဂဲဘဲလ္သီခ်င္းကိုု တိုုးတိုုးေလး ညည္းဆိုုၿပီး ဘဲေတြကိုု အစာေကႊ်းေနတယ္။


ပတ္တိုုးမတ္ၿမစ္က ဒီစီနဲ ့ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ကိုု ၿခားထားၿပီး အလယ္မွာ သီဟိုုဒိုုရုုစဗဲ့ကႊ်န္း ရိွပါတယ္။ တဖက္ကမ္းက ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ အာလင္တန္ဖက္က တိုုက္ၿမင့္ၿမင့္ၾကီးကိုု ၿမင္ရတယ္။ ေဂ်ာ့ေတာင္းဝါတားဖရန္ ့ပန္းၿခံမွာ ေရပန္းေတြနဲ ့ သာယာတယ္။ ကႊ်န္မက ေဂ်ာ့ေတာင္းတကၠသုုိလ္ကိုု မေရာက္ဖူးဘူးလိုု ့ ေရာက္တုုန္းေလး သြားလည္ခ်င္တယ္။ ကလဲရားက ေဂ်ာ့ေတာင္းတကၠသိုုလ္ထြက္ မဟုုတ္ေပမဲ့ ေဂ်ာ့ေတာင္းတကၠသိုုလ္အားကစားခန္းမက ေကာင္းလြန္းလိုု ့ အသင္းဝင္ထားၿပီး အားကစားလာလုုပ္၊ ေရလာကူးေလ့ ရိွပါတယ္။


တူးေၿမာင္းေလးကိုု ေက်ာ္ၿဖတ္ေတာ့ မဆီမဆိုုင္ အီတလီက ဗင္းနစ္ၿမိ ုု ့ေလးကိုု သတိရတယ္။ လမ္းမတန္းေရာက္ေတာ့ လား...လား လူေတြမွ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုုးေနလိုုက္တာ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းက ေအာ့ခ်က္လမ္းမအတိုုင္း။ နာမည္ၾကီးဆိုုင္ေတြ အကုုန္ရိွတယ္။ ဆိုုင္ေတြကလည္း တထပ္တိုုက္ ေရွးေဟာင္းလက္ရာေတြ။ ကလဲရားၾကိ ုုက္တဲ ့ ေဂ်ခရူး  J.Crew ကႊ်န္မၾကိ ုုက္တဲ့ ဘနနားရီပါ့ပလစ္ Banana Republic ရဖဲေလာ္ရန္ Ralph Lauren ဇာရာ Zara ေတြ ဝင္ၾကေတာ့ ဒစ္စေကာင့္ဆိုုတာ မေတြ ့တဲ့အၿပင္ ေစ်းကၾကီး ၾကိ ုုက္တာလည္းမေတြ ့။


မႏွစ္က ဒီဇင္ဘာ ခရစ္စမတ္ ဝါရွင္တန္ဒီစီ Ronald Reagan Washington National Airport ကေန ဆူနမ္တိုု ့ဆီ ရွယ္တယ္စီးေတာ့ ဒရိုုင္ဘာအန္တီၾကီးက ရဲတိုုက္ၾကီးကိုု ညႊန္ၿပၿပီး အဲဒါေဂ်ာ့ေတာင္းတကၠသိုုလ္ နာမည္ၾကီးသလိုု ေစ်းလည္းအရမ္းၾကီးတယ္။ အဲဒီတဝိုုက္က အိမ္ငွားခေတြက အရမ္းအရမ္းကိုု ေစ်းၾကီးတယ္တဲ့။ ရဲတိုုက္ၾကီးလိုု ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလွတဲ့ ေဂ်ာ့ေတာင္းတကၠသိုုလ္ဆိုုတာၾကီးကိုု လွမ္းၿမင္လိုုက္ရကတည္းက ေရာက္ဖူးခ်င္ခဲ့တာ။ ခုုေတာ့ ေရာက္ဖူးၿပီ။

credit to www.georgetown.edu

credit to www.georgetown.edu

၁၇၈၉  ကတည္းက တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ေဂ်ာ့ေတာင္းတကၠသိုုလ္ဟာ ႏိုုင္ငံရဲ  ့သက္တမ္းအရွည္ဆံုုး ကက္သလစ္တကၠသိုုလ္ၿဖစ္သလိုု ကမၻာအဆင့္ ပညာေရး၊ သုုေသတနလုုပ္ငန္းေတြကိုု ဦးေဆာင္ေနတဲ့ တကၠသိုုလ္ပါ။ ပတ္တိုုးမတ္ၿမစ္ကိုု အေပၚကေန လွမ္းၿမင္ရသလိုု ေတာင္ကုုန္းေပၚမွာ တည္ထားတဲ့ တကၠသိုုလ္ၾကီးက အင္မတန္မွ သာယာလွပသလိုု ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားပါတယ္။ အထဲကိုုေတာ့ မဝင္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး။ အသင္းက ကန္ရေတာ့မဲ့အလွည့္ဆိုုရင္ အဲဒီအသင္းဖက္က ဘင္ခရာတီးဝိုုင္းက တီးမႈတ္လိုုက္၊ သီခ်င္းေတြ သံၿပိ ုုင္ဟစ္ေၾကြးၾက၊ ခ်ီယားလီဒါမိန္းကေလးေတြက ကလိုုက္ၾကနဲ ့ အေတာ္ေပ်ာ္ဖိုု ့ေကာင္းသား။ ကႊ်န္မကေတာ့ ကာထားတဲ့ ပိုုက္ကြက္ထဲကိုု ကင္မရာထည့္ Zoom နဲ ့အၾကီးခ်ဲ ့ၿပီး ရိုုက္ရတယ္။ ေဂ်ာ့ေတာင္းအေႏြးထည္ေလးေတြ ဝတ္ထားတဲ့ တရုုတ္ေက်ာင္းသူေလးေတြ ေတြ ့တယ္။

ကလဲရားက တရုုတ္ၿပည္ တကၠသိုုလ္မွာလည္း ေဘာလီေဘာ ကစားတယ္။ ဖီလာဒဲဗီးယားတကၠသိုုလ္ တက္ေတာ့လည္း  ေဘာလီေဘာ ကစားတယ္။ ခုုလည္း တပတ္တၾကိမ္ ေဘာလီေဘာ ကစားတယ္။ နင္ တကၠသိုုလ္တက္တုုန္းက ဘာကစားလဲေမးေတာ့ ငယ္ငယ္တုုန္းက တုုပ္ဆီးထိုုးတယ္၊ အာလူးေကာက္တယ္၊ ၾကိ ုုးခုုန္တယ္၊ ေဆာင္းရာသီဆိုု ၾကက္ေတာင္ရိုုက္တယ္၊ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ ခုုနစ္တန္းေရာက္ေတာ့ စကပ္တလႊားလႊားနဲ ့ ၾကိ ုုးခုုန္ေနတာ မသင့္ေတာ္လိုု ့ ဆရာမေတြက ၾကိ ုုးမခုုန္ရလိုု ့ ပိတ္လိုုက္ကတည္းက မေဆာ့ေတာ့တာ။ ၿပီးေတာ့ ငါတိုု ့တကၠသိုုလ္မွာ ဘာမွမရိွလိုု ့ ဘာမွမကစားဘူးဆိုုလိုု ့ ကလဲရားက အံ့ေတြၾသလိုု ့။


တံတားေပၚကေန ပတ္တိုုးမတ္ၿမစ္ကိုု ၿဖတ္ေက်ာ္ရင္ပဲ ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ ရိုုစလင္ကိုု ေရာက္ၿပီ။ တံတားေပၚမွာ ကႊ်န္မတိုု ့ကိုု ၿဖတ္ေက်ာ္သြားတဲ့အုုပ္စုုထဲက အန္ကယ္ၾကီးတေယာက္က သူ ့ဓာတ္ပံုုေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ရိုုက္ခိုုင္းေနတာေတြ ့လိုု ့ ကႊ်န္မက ၿပံ ုုးေတာ့ ကလဲရားက အံမယ္ သူမ်ားကိုု ၿပံ ုုးမေနနဲ ့။ နင္လည္း ဘာထူးလဲ အဲဒီအတိုုင္း တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ရိုုက္ခိုုင္းလိုုက္ ရႈခင္းေတြကိုု ရိုုက္လိုုက္နဲ ့ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနတာပဲ။ ေတာ္ၾကာ ဟိုုေနရာမွာ ရပ္လိုုက္ ဒီေနရာမွာ ရပ္လိုုက္နဲ ့နင္နဲ ့ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ခရီးမတြင္ဘူးလိုု ့ ေကာင္းခ်ီးေပးတယ္။

ငါတိုု ့လမ္းေလွ်ာက္လာတာ ၃ နာရီေက်ာ္ေနၿပီ ရႈးတခါမွ မေပါက္ရေသးဘူး ဟိုု Marriot ဟိုုတယ္မွာ ရႈးဝင္ေပါက္ရေအာင္။ ဟမ္...ဝင္ေပါက္လိုု ့ရပါ့မလား။ ကလဲရားက ေကာင္တာကိုု သြားၿပီး ကႊ်န္မသူငယ္ခ်င္းအတြက္ ဘြတ္ကင္းကိုု ကႊ်န္မခရက္ဒစ္ကဒ္နဲ ့ ေပးထားတာ သူတိုု ့ခ်က္ကင္လာရင္ သူတိုု ့ခရက္ဒစ္ကဒ္နဲ ့ ေပးလိုု ့ရတယ္မလား။ (ဟိုုတယ္ေကာင္တာ) ရပါတယ္ မမ္။ လာ..ရႈးေပါက္လိုု ့ရၿပီ။ ပိုုင္သကြာ ကလဲရား..ရာ။
ရိုုစလင္ၿမိ ုု ့ထဲတေလွ်ာက္ လမ္းတပတ္ေလွ်ာက္ၿပီး ဗိုုက္ဆာလာေတာ့ နာမည္ၾကီး ဗီယက္နမ္ဆိုုင္ Pho 75 က ေဖာ္ကိုု မစားေတာ့ဘဲ Asia Cafe က နာမည္ၾကီး အင္ဒိုုနီးရွားအစားအစာ  Nasi Uduk  နာဆီအူထုုတ္ စားၾကတယ္ ေကာင္းသား။ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းမွာတုုန္းက ဖိလစ္ပိုု္င္ေတြစုုရပ္ လပ္ကီးပါလဇာဆိုုလား ဘာပါလာဇာပါလိမ့္ နာမည္ေမ့ေနၿပီ အဲဒီမွာ အာရမ္ပါရမ္ဆိုုတဲ့ အင္ဒိုုနီးရွားအစားအစာ ထမင္းကိုု ၾကက္အၾကြပ္ေၾကာ္၊ အမဲအၾကြပ္ေၾကာ္၊ ကန္းစြန္းရြက္ၿပ ုုတ္၊ သခြားသီး၊ ငါးပိေထာင္း အေတာ္စပ္စပ္နဲ ့ စားတာ အေတာ္ေကာင္းတယ္။ ဟာဘားဖရန္ ့မွာ အင္ဒိုုနီးရွားဆိုုင္ ဂါရုုဒါဆိုုတဲ့ စားေသာက္ဆိုုင္လည္း ၿမန္မာပါးစပ္နဲ ့ကိုုက္တယ္ စားေကာင္းတယ္။
စားၿပီးေတာ့ ကလဲရားက ဒီစီကိုု ၂ နာရီ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ၿပန္မယ္တဲ့။ ကလဲရားထက္ အသက္ ၂၀ ေလာက္ပိုုငယ္တဲ့ ကႊ်န္မကေတာ့ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုုင္ေတာ့လိုု ့ ရထားစီးၿပီး အိမ္ၿပန္ခဲ့ပါတယ္ း) ။ NIH မွာ အလုုပ္အသစ္ ရသြားတဲ့ ကလဲရားနဲ ့ အလုုပ္အသစ္ မရေသးတဲ့ ကႊ်န္မတိုု ့ အရင္လိုု ဖလမ္းဖလမ္း မထႏိုုင္ေတာ့ပါဘူး။ ကလဲရားက ေခါက္လိုု ့ရတဲ့ စက္ဘီး ( ရပ္ကြက္ထဲမွာေတာ့ဗ်ာ - ၁၂ မွာ ကႊ်န္မ စီးေနတဲ့ စက္ဘီး) ဝယ္ထားတဲ့အၿပင္ BMW SUV X3 ဝယ္ထားၿပီမိုု ့ ကားမွာ စက္ဘီးေတြ တင္လိုု ့ရၿပီ အားတဲ့တေန ့Biking ထြက္မယ္၊ ေရွ  ့လ တရုုတ္ၿပည္ အလည္မသြားမွီ ဖီလာဒဲဗီးယားကိုု သြားၿဖစ္ခဲ့ရင္ လိုုက္ခဲ့။  အဲဒီမွာ လြတ္လပ္ေရးေၾကၿငာေခါင္းေလာင္း ၊ သမိုုင္းဝင္ေနရာေတြကိုု လည္ပတ္လိုု ့ရတယ္လိုု ့ေခၚထားေပမဲ့ ေရစက္ရိွရင္ ဆံုုေတြ ့ဦးမွာေပါ့။ သြားၿဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ဖီလာဒဲဗီးယားသြား ေတာလား ေရးၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

စန္းထြန္း
ေအာက္တိုုဘာ ၂၉ ၊ ၂၀၁၃။

ေအာက္တိုုဘာ ၁ ဖက္ဒရယ္အစိုုးရရံုုးေတြ ရွပ္ေဒါင္းေတာ့ ကႊ်န္မတိုု ့ရံုုးလည္း ရွပ္ေဒါင္းပါတယ္။ ရံုုးမတက္ရ၊ လစာလည္းမရ ရံုုးခဏ ပိတ္လိုုက္တာကိုု laidoff  ေလးေအာ့ဖ္ ( အလုုပ္ၿဖ ုုတ္ခံရၿခင္း) လိုု ့မေခၚဘဲ Furlough ေဖာ္လုုပ္ (ခဏပိတ္ထားၿခင္း) လိုု ့ ေခၚပါတယ္။ ႏိုုင္ငံသားေတြကေတာ့ unemployment benefit အလုုပ္လက္မဲ့ ခံစားခြင့္ ရိွပါတယ္။ ရွပ္ေဒါင္းခ်ိန္မွာ ၿပတိုုက္ေတြ၊ ပန္းၿခံေတြ ပိတ္ေတာ့ ဒီစီကိုု သြားလည္လိုု ့မၿဖစ္ဘူး။ ေအာက္တိုုဘာ ၁၇ ဖက္ဒရယ္အစိုုးရရံုုးေတြ ၿပန္ဖြင့္ေပမဲ့ ကႊ်န္မတိုု ့ရံုုးက ၿပန္မဖြင့္ေသးဘူး။ အိမ္တြင္းေအာင္းရတာ သံုုးပတ္ရိွၿပီ။ သီတင္းကႊ်တ္တုုန္းက မဂၤလာရာမဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ သိခဲ့တဲ့ မမီးမီးရဲ ့သူငယ္ခ်င္းက ပန္စယ္ေဗးနီးယားၿပည္နယ္က ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ အလႈလုုပ္တာ သူတိုု ့ေတြ သြားၾကမွာ လိုုက္မလားလိုု ့ ေခၚတာနဲ ့ ခရီးလည္းထြက္ၿဖစ္၊ ၿမန္မာအစားအစာေတြလည္း စားရ၊ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြနဲ ့လည္း အသိမိတ္ေဆြၿဖစ္၊ ၿမန္မာစကားေတြလည္း ေၿပာရတဲ့ ဒီေတာလားေလး ၿဖစ္လာပါတယ္။

ေႏြတုုန္းက  ၿမကမၺလာ ဖံုုးလႊမ္းထားဘိသကဲ့သိုု ့စိမ္းလန္းေနေသာ သစ္ပင္မ်ားသည္ ေဆာင္းဝင္လာသည္ႏွင့္အမွ် အဝါေရာင္၊ အနီေရာင္သိုု ့ တၿဖည္းၿဖည္း ေၿပာင္းလဲကာ ေဆာင္းေလၿမ  ူးေသာအခါ  ရြက္ဝါမ်ားကိုု တၿဖ ုုတ္ၿဖ ုုတ္ ေၿခႊခ်ေနေလသည္။ အိမ္အၿပင္ မထြက္သည္မွာ အတန္ၾကာၿပီ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ သစ္ပင္မ်ား ေရာင္စံုုလွပေနသည္ကိုု သတိမထားမိလိုုက္။ တစ္ခုုေသာ စေနေန ့တြင္ စာေမးပြဲေၿဖရန္ ေခ်ဗီေခ်  ့စ္ အထက္တန္းေက်ာင္းသိုု ့အသြား လွပလြန္းေသာ ထိုုသစ္ပင္မ်ားကိုု ၿမင္လိုုက္ရသည့္ခဏ မွင္တက္မိသြားသည္။ အေနာက္အလယ္ပိုုင္းေဒသ Mid-West ဖက္မွ လာခဲ့ေသာ သူတစ္ေယာက္အဖိုု ့ အတၱလႏၲိတ္အလယ္ပိုုင္းေဒသ Mid - Atlantic ေဆာင္းဦးသည္ အလြန္တရာ လွပလြန္းေနခဲ့သည္။


အိမ္သိုု ့ေရာက္သည္ႏွင့္ ကင္မရာယူကာ အိမ္အနီးတြင္ရိွေသာ မတ္သရူးဟန္ဆန္  ေတာလမ္းသိုု ့ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့သည္။ တခ်ိဳ ့သစ္ပင္မ်ားက တပင္လံုုး အနီေရာင္၊ အဝါေရာင္၊ တခ်ိဳ ့သစ္ပင္မ်ားက အစိမ္းေရာင္၊ အဝါေရာင္၊ အနီေရာင္၊ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦး  လက္စြမ္းၿပထားသည့္အလား။ လြန္ခဲ့ေသာ တလခြဲခန္ ့က ေနေၿပာက္မထိုုးႏိုုင္ေအာင္ စိမ္းလန္းေနသည့္ ေတာအုုပ္ေလးသည္ ယခုုအခါ ရြက္ေၾကြေတာ ၿဖစ္ေနသည္။ သစ္ရြက္မ်ား နည္းပါးသြားေသာေၾကာင့္ ေမြးၿမ ူေရးၿခံမွ  အစာစားေနၾကေသာ ႏြားမ်ား ၊ ၿမင္းမ်ားကိုု ေတြ ့ႏိုုင္သည္။ တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနေသာ စမ္းေခ်ာင္းေလးကိုု အေတာ္အေဝးအထိ ၿမင္ႏိုုင္သည္။ သမင္မ်ား ေအးေအးလူလူ ၿမက္စားေနၾကသည္။ ရွဥ့္ကေလးမ်ားက သစ္ပင္ေပၚတက္လိုုက္ ခုုန္ေပါက္လိုုက္ ေဆာ့ကစားေနၾကသည္။


တံတားေပၚရိွ  ရြက္ေၾကြမ်ားကိုု နင္းမိေသာအခါ တခႊ်ပ္ခႊ်ပ္ၿမည္သံ ။ ေဆာင္းေလညွင္း သြဲ ့ေသာအခါ ရြက္ေၾကြမ်ား၏ တရွဲရွဲၿမည္သံ။ ငွက္ကေလးမ်ား၏ တက်ီက်ီၿမည္သံ။ အေၿပးေလ့က်င့္သူ၊ လမ္းေလွ်ာက္သူ၊ ေခြးေက်ာင္းသူ၊ စက္ဘီးစီးသူမ်ား ၿဖတ္ေက်ာ္ခ်ိန္ ႏႈတ္ဆက္စကား ဆိုုၾကၿခင္း၊ အေဝးမွ တခါတရံ လြင့္ပါးလာေသာ စကားသံမ်ားကိုု  ၾကားရသည္မွလြဲ၍ ေတာအုုပ္ေလးသည္ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းသည္။ ေနၿခည္ၿဖာက်ေသာအခါ ေတာအုုပ္တခုုလံုုး ေရႊဝါေရာင္လင္းလက္ေနသည္။ ေလေၿပညွင္း တိုုက္ခတ္ေသာအခါ ေအးစိမ့္သြားေသာေၾကာင့္ ဆြယ္တာဇစ္ကိုု လည္ပင္နားအထိ ဆြဲတင္ရသည္။ ၿဖတ္ေက်ာ္သြားေသာ အဘိုုး၊ အဘြားက ႏႈတ္ဆက္သြားခ်ိန္ တစ္ေယာက္သူကိုု သတိရမိသည္။

ဒီအခ်ိန္ သူ ဘာေတြ လုုပ္ေနမလဲ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ သစ္ေတာအုုပ္ေလးတြင္ သူ လမ္းေလွ်ာက္ေနလိမ့္မည္ေတာ့ မဟုုတ္ပါ။ ခ်မ္းစိမ့္ေသာေၾကာင့္ က်င္တက္လာေသာ လက္အစံုုကိုု ေႏြးေစဖိုု ့ အကၤ ီ်အိတ္ထဲ ထည့္လိုုက္ခ်ိန္ နူးညံ့သြယ္လ်ေသာ လက္တစံုုကိုု သတိရမိသည္။


ထိုုလက္တစံုုသည္ ေတးသီခ်င္းမ်ားကိုု တီးခတ္တတ္သည္...
ထိုုလက္တစံုုသည္ သစ္ပင္ကေလးမ်ားကိုု စိုုက္ပ်ိဳးတတ္သည္...
ထိုုလက္တစံုုသည္ ကာတြန္းရုုပ္ေလးမ်ားကိုု ေရးဆြဲတတ္သည္...
ထိုုလက္တစံုုသည္  စားၿမိန္ဖြယ္မ်ားကိုု ခ်က္ၿပ ုုတ္တတ္သည္...
ထိုုလက္တစံုုသည္ ဘိုုးလင္းေဘာလံုုးကိုု တည့္မတ္ေအာင္ ပစ္တတ္သည္...

ၿမ ူႏွင္းေဝသည့္ ေဆာင္းမနက္တြင္ သူ အရင္လိုု စက္ဘီးစီးေနမလား....
နဖူးေပၚဝဲေနသည့္ ေရႊညိုုေရာင္ဆံႏြယ္ေလးမ်ားကိုု အရင္လိုု ေခါင္းေလးငဲ့ကာ သပ္တင္ေနမလား...
ေႏြရာသီဆိုုလွ်င္ နစ္ကတိုုင္ဆန္းဆန္း ဝတ္ဆင္တတ္ၿပီး ေဆာင္းရာသီဆိုုလွ်င္ ဆြယ္တာလွလွေလး အရင္လိုု ဝတ္ေနတုုန္းလား...
အရင္လိုု လိေမၼာ္ေရာင္ မာဖလာ တခုုတည္းကိုုပဲ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ဝတ္ဆင္ေနတုုန္းလား...
အရင္လိုု ဂိမ္း အသည္းအသန္ ကစားေနတုုန္းလား...
အရင္လိုု စာအုုပ္ထူၾကီးေတြ ဖတ္ေနတုုန္းလား....


ေဖ့ဘြတ္၊ တြစ္တာ မၾကိ ုုက္ေသာ သူတေယာက္...
စံုုေထာက္ဝထၱဳမ်ားလိုု လွ်ိဳ  ့ဝွက္ေသာ သူတေယာက္...
ဗယ္လယ္တုုိင္းေဒးအၾကိ ုုေန ့တြင္ ေမြးေန ့ပြဲဆင္ႏႊဲရသူတေယာက္...
သူ ့ႏိုုင္ငံက ေဘာလံုုးခေရဇီေပမဲ့ ေဘာလံုုးကိုု လံုုးဝစိတ္မဝင္စားေသာ သူတေယာက္...

ၾကယ္စင္လင္းလက္ေသာ သူ ့မ်က္ဝန္း...
ေၿဖာင့္စင္းေပၚလြင္ေသာ သူ ့ႏွာတံ...
တိုုးတိတ္ညင္သာေသာ သူ ့အသံ...
ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ ့ေသာ သူ ့ဟန္ပန္...


ေလေၿပညွင္းေလးရယ္...
အကယ္၍မ်ား သူ ့ကိုုေတြ ့ခဲ့ပါလွ်င္ တစံုုတေယာက္ သူ ့ကိုု သတိတရရိွေနတတ္သည့္အေၾကာင္း...
ရြက္ဝါေၾကြခ်ိန္ သစ္ေတာအုုပ္ေလးထဲ သူႏွင့္အတူ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္သည့္အေၾကာင္း...
လက္ကေလးမ်ား ေအးစက္လာခဲ့လွ်င္ သူ ့လက္ကေလးကိုု ဆုုပ္ကိုုင္ကာ ေႏြးေထြးေစခ်င္သည့္အေၾကာင္း...
တိုုးတိတ္ညင္သာေသာ သူ ့အသံေလးကိုု ၾကားခ်င္မိသည့္အေၾကာင္း...
ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေသာ မ်က္ဝန္းနက္နက္ေလးမ်ားကိုု လြမ္းေနမိသည့္အေၾကာင္း တိုုးတိုုးေလး ေၿပာၿပေပးခဲ့ေစခ်င္ပါသည္။

သစ္ရြက္ေလးေတြ တၿဖ ုုတ္ၿဖ ုုတ္ေၾကြ
အလြမ္းေလးေတြ တၿဖ ုုတ္ၿဖ ုုတ္ေဝ
ေဆာင္းဦးရြက္ေၾကြ အလြမ္းေဝ...

စန္းထြန္း
ႏိုုဝင္ဘာ ၈၊ ၂၀၁၃။

ဒီအက္ေဆးကိုုပဲ ပထမဆံုုး စာရြတ္သံအၿဖစ္ SoundCloud နဲ ့ အသံသြင္းထားပါတယ္။ အခ်ိန္ရရင္ နားဆင္သြားပါဦးေနာ္။
 

စာေတြ ဘာလိုု ့ေရးတာလဲ...
ထိုုေမးခြန္းကိုု တခါတရံ  ကိုုယ့္ဘာသာ ေမးမိသည္။

ငယ္ငယ္တုုန္းက စာေရးၿခင္းဆိုုသည္မွာ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားကိုု မၿဖစ္မေန ေရးရၿခင္းၿဖစ္သည္။ မူလတန္း ေရာက္ေသာအခါ ေက်ာင္းစာအုုပ္အၿပင္ ကာတြန္းစာအုုပ္ ဖတ္သည္ (အရုုပ္ၾကည့္သည္ဆိုုက ပိုုမွန္မည္) ။ ထိုုအခ်ိန္တုုန္းက ဒီဗြီဒီစက္ မေပၚေသး။ တီဗြီဆိုုသည္မွာ တရြာလံုုးတြင္ လက္ခ်ိဳးေရတြက္လို ့ရသည္ၿဖစ္ရာ ကႊ်န္မတိုု ့ကေလးမ်ား အသည္းစြဲ စြန္းဝူခုုန္း ေမ်ာက္၊ ပါက်ဲ ဝက္တိုု ့ ပါဝင္ေသာ အေနာက္ဖက္သိုု ့ခရီးထြက္ၿခင္း တီဗြီဇာတ္လမ္းတြဲလႊင့္ခ်ိန္ တီဗြီရိွေသာအိမ္တြင္ တရပ္ကြက္လံုုးမွ ကေလးမ်ား စုုရံုုးေနေလ့ရိွသည္။ တီဗြီဇာတ္လမ္းတြဲ ၿပီးေသာအခါ အိမ္ရွင္သည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးမ်ား၏ မိဘမ်ားကိုု လွမ္းေအာ္ရ၊ ၾကမ္းၿပင္ သဲတရွပ္ရွပ္ကိုု လွဲက်င္းရ၊ အမိႈက္မ်ားကိုု သိမ္းရသည္။

ကႊ်န္မ အလယ္တန္းေရာက္ေသာအခါ တီဗြီ၊ ဒီဗြီဒီ အိမ္တိုုင္းတြင္ ရိွေနၿပီၿဖစ္ေသာ္လည္း ညဖက္မီးစက္ႏိႈးမွ လွ်ပ္စစ္မီးလင္းခ်ိန္တြင္ ဇာတ္လမ္းတြဲမ်ား ၾကည့္ရသည္။ လည္ပတ္စရာ သိပ္မရိွေသာ ေက်းလက္ၿဖစ္ေသာၾကာင့္ ေန ့လည္ခင္းတြင္ ေဆာ့ကစား၊ စာဖတ္သည္။ ညေနပုုသိမ္သေဘၤာႏွင့္အတူ ပါလာမည့္ မဂၢဇင္း၊ ဝထၳဳ အသစ္မ်ားကိုု ေစာင့္ဖတ္ၾကသည္။ ကႊ်န္မ ၾကီးၿပင္းခဲ့ေသာ ရြာေလးတြင္ ထြက္သမွ် စာအုုပ္၊ မဂၢဇင္း အစံုုအလင္တင္ေသာ ဝတ္မႈန္စာအုုပ္ဆိုုင္ ရိွသည္။  ၿမိ ုု ့တြင္ေက်ာင္းတက္ေသာေၾကာင့္ နယ္တြင္သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္း ရွားပါးကာ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားဆို စာဖတ္ၿဖစ္သည္။

အထက္တန္း ေရာက္ေသာအခါ က်ဴရွင္မ်ားၿဖင့္ မအားလပ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းစာလြဲ၍ အၿပင္စာ မဖတ္ၿဖစ္။ တမွတ္သည္ တဘဝဟုု ဆိုုၾကေသာ ဆယ္တန္းသည္ အပင္ပန္းဆံုုးႏွစ္ၿဖစ္ၿပီး အၿပင္စာ လံုုးဝမဖတ္ၿဖစ္။ တကၠသိုုလ္တက္ရန္ ေစာင့္ေနခ်ိန္ အဂၤလိပ္စာသင္တန္း တက္ခ်ိန္တြင္ အၿပင္စာ ပိုုဖတ္ၿဖစ္သည္။ ထိုုအဂၤလိပ္စာသင္တန္းေက်ာင္းမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ စာဖတ္အလြန္ဝါသနာပါၾကသည္။ လွည္းတန္းစာေပေလာကစာအုုပ္တိုုက္သိုု ့ ပံုုမွန္သြားေရာက္ၾကၿပီး စာအုုပ္ဝယ္ၾက လဲဖတ္ၾကသည္။ ကႊ်န္မဖခင္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္သည္ စာဖတ္ဝါသနာပါသည္။ ဆရာေဖၿမင့္သည္ ကႊ်န္မဖခင္ အႏွစ္သက္ဆံုုး စာေရးဆရာၿဖစ္ၿပီး ထြက္သမွ်စာအုုပ္ သူ ့ထံရိွသည္။

Sunset in front of home

ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးစႏွစ္မ်ားတြင္ သၾကၤန္လည္ၿဖစ္ေသာ္လည္း သၾကၤန္ဆိုုသည္မွာ အမူးပြဲေတာ္ က်င္းပသည့္အလား မူးရူးၾကသည္။သၾကၤန္ထြက္မလည္ၿဖစ္လွ်င္ သၾကၤန္တြင္းဖတ္ဖိုု ့စာအုုပ္မ်ားငွားထားကာ ကႊ်န္မတိုု ့ေမာင္ႏွမ အိမ္တြင္းေအာင္း ဖတ္ၾကသည္။ ၂၀၀၇ သၾကၤန္မွစ၍  ဝါးနက္ေခ်ာင္း ေဗာဓိရိပ္ၿငိမ္ေတာရတြင္ သၾကၤန္တြင္းတရားစခန္း ဝင္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရင္လိုု သၾကၤန္တြင္း အိမ္တြင္းေအာင္း စာမဖတ္ၿဖစ္ေတာ့။ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူတုုန္းက ႏိုု ့မၿဖတ္ခင္ ကႊ်န္မကိုုယ္တိုုင္ ၿခင္းေတာင္းႏွင့္ သြားယူေသာ၊ အေမတိုု ့အိပ္ယာနံေဘးတြင္ သိပ္ကာ ႏိုု ့ဗူးတိုုက္ ေမြးရေသာ၊ အရုုပ္ကေလးလိုု အညိုုေရာင္အေမႊးမ်ားႏွင့္ လွပေသာ၊ ကေလးမ်ားကိုု ကိုုက္ေသာေၾကာင့္ သတ္ပစ္လိုုက္ရေသာ ရန္ေက်ာ္ဆိုုသည့္ ေခြးေလးအေၾကာင္း အက္ေဆးကိုု မွတ္မွတ္ရရ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးစအခ်ိန္ ဒိုုင္ယာရီတြင္ ေရးၿဖစ္သည္။ ထိုုအခ်ိန္တုုန္းက ကႊ်န္မႏွစ္သက္ေသာ ကဗ်ာ၊ အဆိုုအမိန္ ့၊ စာသားမ်ားကိုု ဒိုုင္ယာရီစာအုုပ္တြင္ ကူးထားေလ့ရိွသည္။

ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ခရမ္းတြင္ ေနထိုုင္ေသာ  တကၠသိုုလ္မွသူငယ္ခ်င္းထံ စာေရးေလ့ရိွသည္။ သူ ့မိခင္က ကႊ်န္မစာမ်ားကိုု အရင္ေဖာက္ဖတ္ၿပီးမွ သူ ့ကိုုဖတ္ေစသည္ဟုု သိလိုုက္ရၿပီးကတည္းက သူ ့ထံသိုု ့ ကႊ်န္မ စာေရးဖိုု ့ လက္တြန္ ့သြားသည္။ ထိုုစာထဲတြင္ ကႊ်န္မဖတ္ေသာ စာအုုပ္မ်ား၊ ကႊ်န္မ ႏွစ္သက္ေသာ သီခ်င္းမ်ား၊ ရုုပ္ရွင္မ်ား၊ အစားအေသာက္မ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ဗရုုတ္သုုတ္ခအလြဲမ်ား၊ ၿပီးေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္အရြယ္၏ ရင္ခုုန္သံ အခ်စ္အေၾကာင္း။ ထိုုသူငယ္ခ်င္းထံ စာမေရးၿဖစ္ေတာ့ေသာ္လည္း အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေက်ာင္းကတည္းကခင္သည့္ ၿဖိ  ုုးဆီက စာေတြမွန္မွန္ လာတတ္သလိုု  ေႏြရာသီတကၠသုုိလ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ကႊ်န္မဘာေတြ လုုပ္ေနသည့္အေၾကာင္း စာေတြမွန္မွန္ ေရးၿဖစ္သည္။

ထိုုအခ်ိန္တုုန္းက ဆယ္လူလာဖုန္းဆိုုသည္မွာ လူခ်မ္းသာမ်ားသာ ကိုုင္ႏိုုင္ၿပီး နယ္ဆက္သြယ္ေရး အိပ္ခ်ိန္းဖုုန္းသည္ ေခၚဆိုုရန္ အင္မတန္ခက္သည္။ ေက်းလက္က ကႊ်န္မတိုု ့အိမ္တြင္ အိမ္နံပါတ္မရိွ  (ခုုေတာ့ ၿမိ ုု ့နယ္ၿမိ ုု ့ ၿဖစ္သြားၿပီၿဖစ္၍ အိမ္နံပါတ္ေတြႏွင့္ ၿဖစ္ကုုန္ၿပီလားေတာ့မသိ)  လမ္းအမည္ ရြာအမည္ ၿမိ ုု ့နယ္အမည္ ကႊ်န္မနာမည္အၿပင္ ကႊ်န္မဖခင္အမည္ကိုုပါ ထည့္ရသည္။ နယ္တြင္ ကႊ်န္မနာမည္ကိုု သိပ္မသိၾက ဖခင္၏သမီးလတ္ အၿဖစ္သာ သိၾကသည္။ နယ္စာပိုု ့စနစ္မွာ စာပိုု ့သမား စာလာပိုု ့လွ်င္ လက္ဖက္ရည္ဖိုုး ေပးရၿပီး စာထည့္ခ်င္လွ်င္  စာပိုု ့သမားလက္ထဲ လက္ဖက္ရည္ဖိုုးႏွင့္စာအိတ္ ေပးလိုုက္ရံုုသာ။ ဖခင္သည္ ကႊ်န္မစာကိုု ဖြင့္မဖတ္ စာဖတ္ၿပီး ပါးစပ္နားရြက္ ခ်ိတ္မတတ္ၿပ ံုုးကာ တခစ္ခစ္ရယ္ေနတတ္ေသာ ကႊ်န္မကိုု ဘယ္သူ ့ဆီကစာလဲဟုုသာ ေမးတတ္သည္။ ဘာအေၾကာင္းအရာမွ မယ္မယ္ရရ မရိွေသာ္လည္း ကႊ်န္မတိုု ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စာအၿပန္အလွန္ေရးခဲ့ဖူးသည္။ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အရြယ္တုုန္းက စာေရးၿခင္းဆိုုသည္မွာ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ နယ္ၿမိ ုု ့ေလးဆီ ေရာက္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းထံ စာေရးၿခင္း၊ နယ္ၿမိ ုု ့ေလးတြင္ ေရာက္ေနေသာ ကႊ်န္မက သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံ စာေရးၿခင္း။

Maple Tree, Harpers Ferry National Historical Park, West Virginia

ဆယ္တန္းတြင္ ဂုုဏ္ထူးထြက္မည္ဟုု မွန္းထားေသာ ဝိဇၹာတြဲက ဂုုဏ္ထူးမထြက္ဘဲ  ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ ၿမန္မာစာဂုုဏ္ထူး ထြက္သည္။ ၿမန္မာစာအသင္ေကာင္းေသာ ရန္ကင္းမွ ဆရာဦးသန္းညႊန္ ့ေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ တကၠသိုုလ္ပထမႏွစ္တြင္ အဂၤလန္မွ လာဖြင့္ေသာ သင္တန္းေက်ာင္း တက္ေနေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းမတက္ၿဖစ္။ စာေမးပြဲေၿဖခါနီး ႏွစ္ပတ္အလိုုမွ အိမ္အနီးတြင္ေနထိုုင္ေသာ ေခါင္းၿမီးၿခံ ုုမေလး သႏၱာ့ဆီသြားကာ စာကူး၊ စာရွင္းခိုုင္းရသည္။ ထိုုပထမႏွစ္စာေမးပြဲတြင္ ဘာသာရပ္အားလံုုးက ေအာင္သည္ဆိုုရံုုေလး။ အဂၤလိပ္စာ ဂုုဏ္ထူးထြက္ကာ ဘာသာရပ္အားလံုုးတြင္ အမွတ္အမ်ားဆံုး။ တကၠသိုုလ္ေက်ာင္းမ်ားကိုု ၿမိ ုု ့တြင္းတြင္ ေဆာက္သင့္သလား၊ ၿမိ  ုု ့ၿပင္တြင္ ေဆာက္သင့္သလား အက္ေဆးကိုု ေၿဖဆိုုရရာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက တမ်က္နွာၿပည့္ေအာင္ မနည္းေရးရခ်ိန္ ကႊ်န္မက စာမ်က္ႏွာ ေလးရြက္ခန္ ့ေရးသားခဲ့ေလသည္။ ထိုုအခ်ိန္ကတည္းက အက္ေဆးေရးသားၿခင္းကိုု ကႊ်န္မ နွစ္သက္ခဲ့သည္ ထင္သည္။

ၿခေသၤ့ကႊ်န္းတြင္ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ အားလပ္ခ်ိန္မရိွ။ အင္တန္းရွစ္ ဆင္းေသာအခါမွာ ဘေလာ့ဆိုုသည္ကိုု သိသည္။ သိုု ့ေသာ္ ဘေလာ့ေရးမည္ဟုု တခါမွ မေတြးမိခဲ့။ ဝိညဥ္သစ္စာအုုပ္စင္၊ ဘားမီးကလပ္စစ္ စာအုုပ္စင္မ်ားက စာအုုပ္မ်ားကိုု ေဒါင္းကာ ဖတ္သည္။ ဘေလာ့လည္ဖတ္သည္။ မႏိုုင္းႏိုုင္းစေန၊ မမ၊ ကိုုနဗနဘေလာ့မ်ားကိုု ႏွစ္ၿခိ  ုုက္စြာ ဖတ္သည္။ ၂၀၁၀ မကာအိုု၊ ေဟာင္ေကာင္ခရီးမွ ၿပန္ေရာက္ေသာအခါ ခရီးအေၾကာင္း ေရးခ်င္လာသည္။ ဂ်ီေမးလ္အေကာင့္ရိွရံုုႏွင့္ ဘေလာ့တခုု အလကားပိုုင္ဆိုုင္ႏိုုင္ေသာ အင္တာနက္ေခတ္ၾကီးတြင္ ဘေလာ့ေဆာက္သည္။ ၿမန္မာစာ မရိုုက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ဘားကလိခ့္တြင္ အဂၤလိပ္လိုုရိုုက္ ေပၚလာေသာ ၿမန္မာစကားလံုုးကိုု ကူးထည့္။ မကာအိုုခရီးစဥ္ ပိုု ့စ္ႏွစ္ပုုဒ္ ေရးၿပီးေသာအခါ အေတာ္ဖားသြားေလသည္။

တကယ္ေရးၿဖစ္သည္က ၂၀၁၁ စတိတ္ေရာက္သည့္အခ်ိန္။ ၿမန္မာလူမ်ိဳးဆိုု၍ ကႊ်န္မတေယာက္တည္း ရိွေသာအခါ ၿမန္မာစကား ေၿပာခ်င္သည့္အခါ၊ ခံစားခ်က္မ်ား ရင္ဖြင့္ခ်င္သည့္အခါ ဘေလာ့တြင္ ေရးၿဖစ္သည္။ ၂၀၁၁ ဂႊ်န္လ ၿမန္မာစာေဖာင့္ ရိုုက္တတ္သည့္အခါ ပိုု ့စ္မ်ား တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း ေရးေတာ့သည္။ ဘေလာ့ဂါမ်ားႏွင့္ သိကႊ်မ္းရၿပီး ဘေလာ့ဂင္းရသည္ကိုု ႏွစ္သက္လာသည္။ အစ္မၿမေသြးနီက၂၀၁၂ ဇူလိႈင္လ Teen မဂၢဇင္း၏ Blog Digest က႑အတြက္ ေရြးခ်ယ္ေသာေၾကာင့္ စာၾကည့္တိုုက္ခ်စ္သူအက္ေဆး ပံုုႏွိပ္ထက္တြင္ ေဖာ္ၿပခံရသည္။ မ်ားေၿမာင္လွေသာ လူမႈကိစၥမ်ားေၾကာင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္တုုန္းကဲ့သိုု ့ မအားလပ္သလိုု၊ ဖုုန္းတခ်က္ ေကာက္ဆက္လိုုက္ရံုႏွင့္ အဆက္အသြယ္မၿပတ္ေသာ ေခတ္ၾကီးတြင္ အီးေမးလ္၊ ေဖ့ဘြတ္မွ ဆက္သြယ္ၾကေသာ္လည္း တခ်ိန္တုုန္းက မွင္အၿပာ၊ အနက္ၿဖင့္ ေရးထားေသာ စာရြက္ၿဖ ူၿဖ ူေလးမ်ားကိုု သတိရမိသည္။ သံုုးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ စာေရးၿခင္းဆိုုသည္မွာ ခံစားခ်က္မ်ားကိုု လြင့္ေမ်ာစီးဆင္းၿခင္း၊ ဘဝေကာက္ေၾကာင္း၏ အမွတ္တရမ်ားကိုု ဒိုုင္ယာရီတြင္ ေရးသားၿခင္း။

Flower at United States Botanic Garden, Washington, District of Columbia

အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ မဂၢဇင္းေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ ၀တၳဳေလးေတြပါခြင့္ရဖို႔ ဘယ္တုန္းကမွ အသည္းအသန္ မႀကိဳးစားခဲ့ဖူးသလို (အခုခ်ိန္ထက္ထိ) ဘယ္မဂၢဇင္းတိုက္ကိုမွလည္း ေခ်မခ်ဖူးေသးပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္က စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမို႔လို႔ပါပဲ။ (မဂၢဇင္းတခ်ိဳ႕မွာ ပါသမွ် တစ္ပုဒ္စ, ႏွစ္ပုဒ္စ,ဟာလည္း အြန္လိုင္းမွာ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတဲ့ေမာင္ႏွမေတြကတစ္ဆင့္ ေမတၱာေစတနာနဲ႔ ပို႔ေပးၾကလို႔ပါပဲ။)

ေနာက္ၿပီး စာမူပါခြင့္ရဖို႔ ဘယ္သူ႔၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အတင္း၀င္ေရာျခင္း၊ အကူအညီေတာင္းျခင္း၊ ေလာကြတ္ပ်ဴငွာလုပ္ျခင္း၊ အလိုလိုက္ အႀကိဳက္ေဆာင္လို႔ ႏႈတ္ခ်ိဳသာစြာနဲ႔လည္း မေျပာခဲ့ဖူးပါဘူး။ ပံုမွန္ပဲ ေနပါတယ္။ မိတ္ေဆြအားလံုးကိုလည္း စာေရးသူ/ စာဖတ္သူ မခြဲျခားပဲ တစ္ေျပးညီ အတူတူပဲ ဆက္ဆံပါတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခုထိ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ သာမာန္ ၀ါသနာ႐ွင္ စာေရးသူတစ္ေယာက္လို႔ပဲ ခံယူထားဆဲပါ။ သူမ်ားမေပးတဲ့ ေနရာကိုလည္း အတင္း၀င္ယူတတ္တဲ့ ဓေလ့ထံုးစံမ႐ွိခဲ့သလို ေပးလာရင္ေတာင္မွ ယူသင့္မယူသင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရင္ျပန္ေမးတတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ။

ဒါေပမယ့္ မဂၢဇင္းေတြမွာ မ်ားမ်ားပါ၀င္ျပမွ၊ နာမည္ႀကီး/လတ္/ငယ္ေသာ စာေရးဆရာ/မ ေတြနဲ႔ ထဲထဲ၀င္၀င္ေနျပမွ၊ လူရာ၀င္တယ္ထင္တဲ့ (အနည္းငယ္မွ်ေသာ) လူအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့မႈ နည္းနည္း ျဖစ္ရပါတယ္။ (ဖဘဆိုတာ ႏြားေျခရာခြက္ေလာက္ပဲလို႔ ေျပာၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း လူထဲက လူတစ္ေယာက္မို႔ စိတ္ခံစားခ်က္ ႐ွိသင့္သေလာက္ ႐ွိပါတယ္။)

အားေတာ့ နာပါတယ္။

ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့ဂ္ေလးေပၚမွာ၊ ဖဘေပၚမွာ ၀ါသနာပါလို႔ စာေရးေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ (စိတ္႐ွိသေ႐ြ႕ ေရးေနမိဦးမွာမို႔) မ်က္စိေနာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္စာေတြကို ေက်ာ္ဖတ္သြားေစခ်င္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္က ရပ္စဲမယ္ဆိုလည္း ၀မ္းမနည္းတတ္ပါဘူးလို႔ ေျပာပါရေစခင္ဗ်ာ။ ။

(မွတ္ခ်က္။ ။ ပံုႏွိပ္မီဒီယာမွာ စာေတြေရးေနၾကတဲ့ စာေရးဆရာ/မေတြအားလံုးကို (ေလးစားသင့္တဲ့လူမွန္သမွ်) ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားပါတယ္လို႔ ေျပာပါရေစဦးခင္ဗ်ာ။)

Patomac River, Maryland

သူငယ္ခ်င္းေဝ လုုပ္အားေပးေနသည့္ စာၾကည့္တိုုက္ႏွစ္ပတ္လည္ အထိမ္းအမွတ္မဂၢဇင္းအတြက္ စာမူေတာင္းသည့္အခါ ေရးထားသည္ထဲမွ ေကာင္းႏိုုးရာရာေရြးကာ အက္ေဆးသံုုးပုုဒ္ ပိုု ့ဖူးသည္။ ေရြးခ်ယ္ၿခင္း မခံရသည့္အတြက္ စိတ္မေကာင္း မၿဖစ္။ ကႊ်န္မေရးသည့္ ဝထၳဳမ်ား မဂၢဇင္းတြင္ ပါဝင္ခြင့္ရဖိုု ့ ဘယ္တုုန္းကမွ အသည္းအသန္ မၾကိ ုုးစားဖူးခဲ့။ ဘယ္မဂၢဇင္းတိုုက္ကိုုမွလည္း ေခ်မခ်ဖူးခဲ့။ စာေပစီစစ္ေရးက တင္းၾကပ္၊ အခက္အခဲမ်ားေၾကာင့္ ပံုုႏိွပ္မီဒီယာတြင္ စာေရးရသည္ထက္ အင္တာနက္အြန္လိုုင္းတြင္ စာေရးရသည္က လြတ္လပ္မႈ ရိွေသာ္လည္း ေရးသည့္စာကိုု တာဝန္ယူရသည္မွာ တူညီသည္။

ဘေလာ့တြင္ ေရးရသည္က ေပါ့ပါးလြတ္လပ္မႈ ရိွသည္။ ခရီးထြက္သည့္အေၾကာင္း၊ ေတာင္တက္သည့္အေၾကာင္း၊ ေလွ်ာ့ပင္းထြက္သည့္အေၾကာင္း၊ ဟင္းတခြက္အေၾကာင္း၊ ဗရုုတ္သုုတ္ခ အလြဲမ်ားအေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေၾကာင္း၊ မၾကည္လင္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ား၊ သစ္ပင္စိုုက္သည့္အေၾကာင္း၊ စိတ္ကူးမ်ားအေၾကာင္း၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးအေၾကာင္း၊ ႏိုုင္ငံေရး၊ ဘာသာေရးအေၾကာင္း။ ေလးနက္ေသာ အေၾကာင္းမွသည္ ေပါ့ပါ့ပါးပါး အေၾကာင္းအရာမ်ား။ ဘေလာ့မွ ပိုု ့စ္မ်ားသည္ ဗဟုုသုုတ ရေစသည္။ အပန္းေၿပေစသည္။ ရယ္ေမာေစသည္။ ဝမ္းနည္းေစသည္။ အယူအဆ ကြဲလြဲႏိုုင္သည္။

စာေရးဖိုု ့ အခ်ိန္ေပးရသည္။ အေၾကာင္းအရာ ခံစားခ်က္တခုုခုု ရိွရသည္။ ေရးဖိုု ့ေနရာ (စာအုုပ္၊ဘေလာ့) ရိွရသည္။ ရလာသည္က ပိုုက္ဆံေတာ့ မဟုုတ္ စာဖတ္သူမ်ား၏ အားေပးသံ၊ ကြန္ ့မန္ ့မ်ား။ အခန္ ့မသင့္လွ်င္ ႏွက္ေသာကြန္ ့မန္ေတာင္ ရႏိုုင္သည္။

စာေတြ ဘာလိုု ့ေရးေနတာလဲ....
ထိုုေမးခြန္းကိုု တခါတရံ ေမးမိေသာအခါ
ပံုုႏွိ္ပ္ေဖာ္ၿပခံရဖိုု ့လား...ႏိုုး
စာေရးဆရာၿဖစ္ခ်င္လိုု ့လား...ႏိုုး
(ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးမားပါေပတယ္)

စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္ေတြ တလြင့္လြင့္ လြင့္ေမ်ာခ်င္လိုု ့၊ ခံစားခ်က္ေရစီးေၾကာင္းေတြ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ စီးဆင္းခ်င္လိုု ့၊ ဘဝေကာက္ေၾကာင္း၏ အမွတ္တရမ်ားကုုိ ဒိုုင္ယာရီတြင္ ေရးသားခ်င္လိုု ့၊ စာေရးတာကိုု ဝါသနာပါလိုု ့ဟူေသာ အေၿဖကိုုသာ ရေလသည္။ စာေရးဖိုု ့ အခ်ိန္ရိွခဲ့လွ်င္၊ ေရးခ်င္သည့္ အေၾကာင္းအရာ အိုုင္ဒီယာရိွခဲ့လွ်င္၊ ေရးခ်င္စိတ္ ရိွေနေသးလွ်င္ စာေတြေရးေနမည္ကေတာ့ ေသခ်ာသည္။

စန္းထြန္း
ႏိုုဝင္ဘာ ၁၂၊ ၂၀၁၃။

This post is dedicated to ဏီလင္းညိုု 

ေအာက္တိုုဘာ ၁  ဖယ္ဒရယ္အစိုုးရ ရွပ္ေဒါင္းတာနဲ ့ ကိုုယ္တိုု ့ရံုုးလည္း ရွပ္ေဒါင္းလိုုက္တာ ေအာက္တိုုဘာ ၁၇ ဖယ္ဒရယ္အစိုုးရ ၿပန္ဖြင့္ေပမဲ့ ကိုုယ့္တိုု ့ရံုုးက ၿပန္မဖြင့္။ လကုုန္ခါနီးမွာ ဒီအိုုအယ္ ( Department of Labor ) က ကြန္းထရပ္မရလိုု ့ ဒီစီတစ္ရံုုးလံုုးကိုု ေလးေအာ့ဖ္လိုု္က္တဲ့အေၾကာင္း Official Letter ေအာ္ဖစ္ရွယ္လက္တာ  ရတယ္။ ၿပ ုုတ္ၿပန္ၿပီဟဲ့ ေနာက္တစ္ခါ း ) ။ ဒုုတိယအၾကိမ္ဆိုုေတာ့ ဘယ္လိုုမွ မေနေတာ့ဘူး ခန္ ့မွန္းထားတဲ့ အတိုုင္းကိုုး။ ပထမအၾကိမ္ ကန္တက္ကီမွာတုုန္းကေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းေတြၿဖစ္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲ လိုုက္ေသးတယ္။ တစ္ႏွစ္တည္းႏွစ္ခါ ေလးေအာ့ဖ္တာ ကိုုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ကိုုယ္တစ္ေယာက္တည္း ထင္ပါရဲ ့။ ကိုုယ့္ရဲ ့ကံကိုုက ႏွစ္ခါလုုပ္ရတယ္။

တပတ္တခါ ေစ်းဝယ္၊ အိမ္နားက မတ္သရူးဟန္ဆန္ထေရးမွာ လမ္းသြားေလွ်ာက္တာကလြဲရင္ ဘယ္ဆိုုဘယ္မွ မထြက္ၿဖစ္။ တနဂၤေႏြေန ့မွာေတာ့ ကလဲရားက တစ္ေနရာကိုု သြားလည္ၾကမယ္တဲ့။ ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ Shenandoah ရွယ္နယ္ေဒါဝါးေတာင္ေၾကာက Skyline Drive စကိုုင္းလိုုင္းဒရိုုက္ သြားမလား၊ အေနာက္ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ Hapers Ferry ဟာပါးဖယ္ရီသြားမလား။ ရွယ္နယ္ေဒါဝါးေတာင္ေၾကာက ၁၀၅ မိုုင္ရွည္တဲ့ စကိုုင္းလိုုင္းဒရိုုက္ ကားလမ္းတေလွ်ာက္ ၃၅ မိုုင္ႏႈန္းပဲ ေမာင္းခြင့္ရိွၿပီး ၇၅ ခုုရိွတဲ့ Overlook လိုု ့ေခၚတဲ့ ဗ်ဴးပြိဳင့္ေတြကေန အဝါေရာင္ေတာၾကီးၿဖစ္ေနတဲ့ ရွယ္နယ္ေဒါဝါးေတာင္ေၾကာအလွ၊ ရြက္ဝါေၾကြခ်ိန္ အဝါေရာင္၊ အနီေရာင္သစ္ပင္ အလွကိုု  ရင္သပ္ရႈေမာ ေငးေမာၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ခုုက သစ္ရြက္ေတြေၾကြလိုု ့ သစ္ပင္ေတြက ရိုုးတံၾကဲၾကဲ ၿဖစ္ေနခ်ိန္ဆိုုေတာ့ ဟာပါးဖယ္ရီကိုု ေရြးလိုုက္ၾကတယ္။

Maple Tree During Fall

ကလဲရားက ေႏြတုုန္းကတစ္ေခါက္ ေရာက္ဖူးၿပီးသား။ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ သူ ့သူငယ္ခ်င္းနဲ ့ကိုုယ့္ကိုု လိုုက္ပိုု ့ေပးတာ။ မနက္ ၁၀ နာရီ သူ ့သူငယ္ခ်င္း အိမ္နားက Staples စေတပယ္ဆိုုင္မွာ ဆံုုၾကေတာ့ ကားတိုုးခံရဖူးတဲ့ ကိုုယ္က ကားထားခဲ့ရမွာ စိတ္မခ်ဘူးရယ္။ ကလဲရားသူငယ္ခ်င္းက သူ တေနကုုန္ ထားခဲ့ဖူးတယ္ ခုုလည္း သူ ့ကားကိုု ထားခဲ့မွာ စိတ္မပူနဲ ့ ဆိုုေတာ့မွ စိတ္နည္းနည္းေအးတယ္။ ဒါေတာင္ စိတ္ဒုုန္းဒုုန္းခ်တာ မဟုုတ္ဘူး။ အရင္တုုန္းက မၾကီးကိုု ၾကံဖန္ပူတတ္ရန္ေကာလိုု ့ေတြးတာ ခုုေတာ့ ကိုု္ယ္တိုုင္ ၾကံဖန္ပူတတ္လာၿပီ း) ။ BMW 5 Series  ကားတိုုက္ခံရၿပီးေတာ့ BMW SUV X3 ဝယ္ထားတဲ့ ဘီအမ္ဒဘလ်ဴခေရဇီ ကလဲရားက သူ ့ကားကိုု ဘယ္လိုုလဲတဲ့။ ကိုုယ္ကလည္း SUV ခေရဇီၿဖစ္ေနတာ စက္ဘီးတင္ၿပီး ဘိုုက္ကင္းထြက္ခ်င္လိုု ့။ ကလဲရားက ေတာင္တက္ဖိနပ္၊ ေဘာင္းဘီ၊ အကၤ ီ်နဲ ့ ဝတ္စံုုၿပည့္။ ဟင္...ေတာင္မတက္ဘူးဆိုုလိုု ့ ပဲမ်ားလာတာ အိမ္ၿပန္ၿပီး ေတာင္တက္ဖိနပ္ ဝင္ယူမယ္ဆိုုေတာ့ ဟိုုးထားဆရာ သူ ့သူငယ္ခ်င္းမက ေတာင္မတက္ႏိုုင္၊ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုုင္ဘူးတဲ့ ။

ဟာပါးဖယ္ရီက ေမရီလန္းၿပည္နယ္ ေဆးပါးစပရင္းၿမိ ုု  ့ အေနာက္ေၿမာက္ဖက္ ၅၅ မိုုင္အကြာ ၁ နာရီသာသာ ေမာင္းရပါတယ္။ ကလဲရားသူငယ္ခ်င္းမေလးနာမည္က Hao Ren ေဟာက္ရန္။ ေဟာက္ရန္ဆိုုတာ ေယာက္်ားေလးနာမည္ ဘာလိုု ့ သူ ့ကိုု ေပးထားတာလဲ မသိဘူးတဲ့။ အတန္းထဲက ဗီယက္နမ္ေကာင္ေလးနာမည္က Hoa Le ဟြားလဲ့။ မိုုင္းဖန္က ဟြားဆိုုတာ ဗီယက္နမ္လိုု ပန္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္ေးရး လိုု ့ အဓိပၺာယ္ရတယ္ (တရုုတ္ဘာသာမွာလည္း ပန္းကိုု ဟြားလိုု ့ေခၚတယ္) ။ သူ ့မိဘေတြက မိန္းကေလးနာမည္ ဘာလိုု ့ေပးတာလဲ မသိဘူးတဲ့။ အဲဒီတုုန္းက ဟြားကိုုေတြ ့ရင္ ေမးဦးမယ္လိုု ့ ေတးထားတာ ခုုထိ မေမးရေသးဘူး။ ဟြားတစ္ေယာက္ေတာင္ ေက်ာင္းၿပီးလိုု ့ ဗီယက္နမ္ကိုု ၿပန္သြားၿပီလား၊ ယူအက္စ္မွာ ရိွေနေသးရဲ  ့လား မသိ။


အဂၤလိပ္နာမည္က Hanah ဟနာ့ ဂ်ပန္လိုုလိုု၊ ကိုုရီးယားလိုုလိုု။ အလုုပ္အကိုုင္က Analytical Chemistry  ပစၥည္းေတြကိုု ဓာတ္ခြဲစမ္းသပ္ေပးရတဲ့အလုုပ္။ ယူအက္စ္ေရာက္တာ ၁၂ ႏွစ္ရိွၿပီတဲ့။ အရပ္က ၅ ေပ ၇ လက္မ ဇာတိက တရုုတ္ၿပည္ေၿမာက္ပိုုင္း။ တစ္ႏွစ္လံုုးစာ ၈၀ ေပးရၿပီး တစ္ႏိုုင္ငံလံုုးက အမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္၊ ၿပည္နယ္အပန္းေၿဖေနရာေတြကိုု ၾကိ ုုက္သေလာက္ ဝင္ႏိုုင္တဲ့ ကလဲရားရဲ  ့ American The Beautiful - The Nation Parks and Federal Recreation Lands Pass ကဒ္ၿပေတာ့ မနက္ၿဖန္ စစ္ၿပန္မ်ားေန ့ Veterans Day မိုု ့လိုု ့ ဝင္ေၾကးအခမဲ့တဲ့။ Visitor Center မွာ ကားထားခဲ့ၿပီး ၿမိ ုု ့ဆီကိုု ရွယ္တယ္ စီးရပါတယ္။ တနဂၤေႏြေန ့မိုု ့ လာၾကတဲ့သူေတြ မ်ားသား။ ၁၈၅၉ အေမရိကန္ၿပည္တြင္းစစ္တုုန္းက  စက္လက္နက္သိုုေလွာင္စခန္းမွာ ဂႊ်န္ဘေရာင္း မထင္မွတ္ဘဲ ရုုတ္တရက္ တိုုက္ခိုုက္ခံရတဲ့ ဟာပါးဖယ္ရီ။

အေနာက္ဗာဂ်ီးနီးယား၊ ဗာဂ်ီးနီးယား၊ ေမရီလန္း ၿပည္နယ္သံုုးခုု ဆံုုတဲ့ေနရာ၊ ရွယ္နယ္ေဒါဝါးၿမစ္နဲ ့ ပတ္တိုုးမတ္ၿမစ္ဆံုုရာ ကမ္းနေဘးက ဟာပါးဖယ္ရီၿမိ  ုု ့ေလးက အေတာ့္ကိုု ေသးငယ္သလိုု အေတာ္လည္း သာယာပါတယ္။ ကိုုယ္ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့ အိုုင္အိုုဝါၿပည္နယ္ ဖဲဖီးၿမိ  ုု ့ေလးကိုု ေသးလွၿပီထင္တာ ဟာပါးဖယ္ရီက ပိုုေသးေနတယ္။ လူဦးေရ ၂၀၀ ေက်ာ္ပဲ ရိွတယ္။ ၿပတိုုက္၊ စာအုုပ္ဆိုုင္၊ အမွတ္တရ ပစၥည္းဆိုုင္၊ စားေသာက္ဆိုုင္ ၃ ဆိုုင္။ အိမ္ကေလးေတြက ေသးေသးက်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတြ။ မနက္စာ ဘာမွစားမလာတဲ့ ကိုုယ္က ဗိုုက္တဂြီဂြီၿမည္ေနလိုု ့ ေအးရွန္းဆိုုင္ရွာေတာ့  နင့္ဘိုုးေအ ဒီလိုုေနရာမွာ ေအးရွန္းဆိုုင္ရွာရသလားတဲ့ ကလဲရားက ေကာင္းခ်ီးေပးတယ္။


အေမရိကန္စာ စြပ္ၿပ ုုတ္မွာၾကတယ္။ စြပ္ၿပ ုုတ္ဆိုုရင္ ပန္းကန္လံုုးအၾကီးၾကီးလိုု ့ ထင္ေနတဲ့ ကိုု္ယ့္ကိုု ကလဲရားက လက္သီးဆုုပ္ၿပၿပီး အဲဒါ စြပ္ၿပ ုုတ္ခြက္ နင္ ဗိုုက္ဝမွာ မဟုုတ္ဘူး တခုုခုုထပ္မွာတဲ့။ ကလဲရား မွန္းတဲ့အတိုုင္းပါပဲ ၾကက္သား၊ အာလူး၊ မုုန္လာဥနီ၊ အရြက္တမ်ိဳး ထည့္ၿပ ုုတ္ထားတဲ့ (ကန္တက္ကီက ကိုုယ့္အိမ္ရွင္အစ္မ အၿမဲခ်က္တတ္တဲ့) စြပ္ၿပ ုုတ္ခြက္ကိုု တစက္မွမက်န္ေအာင္  ေသာက္ၿပီး ေဟာ့ေဒါ့ကိုုိ ေစာင့္ရတယ္။ ခရက္ကာကိုု ပါးစပ္ထဲေကာက္ထည့္ဝါး စြပ္ၿပ ုုတ္ေသာက္တဲ့ကိုုယ့္ကိုု ကလဲရားက ခရက္ကာကိုု စြပ္ၿပ ုုတ္ထဲ ထည့္ေသာက္ရတာ အေမရိကန္ေတြက အဲဒီလိုု စားတာတဲ့။ ဟနာ့က ဒီစြပ္ၿပ ုုတ္က ကန္ဗူးနဲ ့ ခ်က္ထားတာ ၾကက္သားကိုု မီးေအးေအးနဲ ့ ၿပ ုုတ္တာမဟုုတ္ဘူးတဲ့။ သူ ဘယ္လိုုမ်ား သိပါလိမ့္ း) ။

ၿမိ  ုု ့နံေဘးမွာ အသံုုးမၿပ ုုေတာ့တဲ့ မီးရထားလမ္းေလးက လဲေလ်ာင္းအနားယူလိုု ့။ အခုုထိ အသံုုးၿပ ုုေနဆဲ မီးရထားလမ္းေပၚကေန ရထားေတြက ဥၾသဆြဲၿပီး ၿဖတ္သန္းသြားၾကလိုု ့။ လမ္းေတြက အမ်ားၾကီး ဘယ္ကိုုသြားရမွန္း မသိေတာ့ လူေတြၿဖတ္ေက်ာ္ေနတဲ့ ၿမစ္ကူးတံတားဆီကိုု သြားတယ္။ ေလေတြ တိုုက္တာမွ တဟူးဟူး။ နားရြက္ေတြ ေအးလာလိုု ့ ဦးထုုပ္၊ အေႏြးထည္နဲ ့ တဆက္တည္း ေခါင္းေဆာင္းေတြ ထုုတ္ေဆာင္းရတယ္။ ရွယ္နယ္ေဒါဝါးၿမစ္နဲ ့ ေပါင္းဆံုုကာ ေမရီလန္းနဲ ့ ဗာဂ်ီးနီးယား ၿပည္နယ္ကိုု  ၿခားထားတဲ့ ပတ္တိုုးမတ္ၿမစ္ေလးက တံတားေအာက္မွာ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ စီးဆင္းလိုု ့ေနတယ္။ စေတာ္ဘယ္ရီ ခူးၾကသူမ်ားပိုု ့စ္ထဲက ပတ္တိုုးမတ္ၿမစ္ကိုု ေမရီလန္းၿပည္နယ္ဖက္ၿခမ္း ဂရိတ္ေဖာအမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ကေန သြားခဲ့ၾကတာပါ။


ဝါရွင္တန္ဒီစီ ေဂ်ာ့ေတာင္းေဘးနားကၿမစ္ကလည္း ဒီပတ္တိုုးမတ္ၿမစ္ပါပဲ။ ေမရီလန္းဟိုုက္ဖက္ကိုု ေတာင္တက္ၿပီး ၿမစ္ဆံုုအလွကိုု ၾကည့္မလားဆိုုေတာ့ ေတာင္မတက္ႏိုုင္တဲ့ ဟနာ့က ၿမစ္ေဘးတေလွ်ာက္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္တဲ့။ Chesapeake & Ohio Canal National Historic Park ပန္းၿခံထဲက Appalachain Trail အပါလာခ်ိန္းေတာလမ္းေလးတေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ စက္ဘီးစီးသူေတြ အေတာ္မ်ားတယ္။ လူတိုုင္းကလည္း ၿပံ ုုးၿပႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ သစ္ပင္ေတြမွာ ရြက္ဝါေတြ ရိွေနခဲ့ရင္ ဓာတ္ပံုုေတြ ခုုထက္လွမွာ။ ေလက အရမ္းကိုု သန္ ့ရွင္းတယ္။ ကႏူးေလွေလွာ္သူ တခ်ိဳ ့ကိုု ေတြ ့တယ္။

ဟနာ့က ႏိုုင္ငံေရး စိတ္ဝင္စားလိုု ့ သူနဲ ့ ေလေပးေၿဖာင့္တယ္။ ေက်ာင္းမွာတုုန္းက ေလေပးေၿဖာင့္တာ ဂဂၤါ။ ႏိုုင္ငံေရး၊ ပထဝီ၊ သမိုုင္း အားလံုုး ေဆြးေႏြးလိုု ့ရတယ္။ အၿမင္မတူရင္ ၿငင္းခုုန္ၾကတယ္။ ဟနာ့က ဥပေဒနဲ ့ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တဲ့ သမၼတအိုုဘားမားကိုု စိတ္ေကာင္းေပမဲ့ မထက္ၿမက္ဘူးတဲ့။ အိုုဘာမားကဲ Obamacare လိုု ့ေခၚၾကတဲ့ လူတိုုင္း စရိတ္သက္သက္သာသာနဲ ့ က်န္းမာေရးအာမခံ ထားရိွႏိုုင္ေရးဟာ အိုုင္ဒီရာေကာင္းေပမဲ့ အလုုပ္မၿဖစ္ႏိုုင္ဘူးတဲ့။ သူ ့နာမည္ သမိုုင္းတြင္ဖိုု ့ လုုပ္ေနတာတဲ့။ က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့ ငယ္ရြယ္သူေတြရဲ  ့ အာမခံပိုုက္ဆံကိုု က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့သူေတြအတြက္ မွ်ခံေပးတာ ေကာင္းေပမဲ့ က်န္းမာေရးေကာင္း ငယ္ရြယ္သူေတြက ပိုုက္ဆံပိုုကုုန္က်လိုု ့ မၾကိ ုုက္ၾကဘူး။


ကိုုယ့္အိမ္ရွင္ ရွယ္ရြန္သာၾကားရင္ ေဆြ ့ေဆြ ့ခုုန္ေနမလားမသိ။ သူက ဒီမိုုကရက္အမာခံ တီဗြီဆိုုရင္ ဒီမိုုကရက္ရွယ္နယ္ msnbc တစ္ခုုပဲၾကည့္ၿပီး ေခါင္းတညိမ့္ညိိမ့္ ေထာက္ခံေနတတ္တယ္။ ရီပါပလင္ကန္ရွယ္နယ္က Fox ၊  ဘယ္ဖက္မွမယိမ္းတာက CNN၊ ABCNews ။ ရွယ္ရြန္က ရီပါပလင္ကန္ေတြကိုု မေကာင္းဆိုုးဝါး Evil ေတြတဲ့၊ သမၼတအိုုဘားမားက လူမည္းၿဖစ္ေနေတာ့ သူဘာလုုပ္လုုပ္ ရီပါပလင္ကန္ေတြက ကန္ ့ကြက္မွာပါပဲတဲ့။ ၂၀၁၆ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဒီမိုုကရက္ ဟီလာရီကလင္တန္ကိုု အေမရိကန္ရဲ ့ပထမဆံုုး အမ်ိဳးသမီးသမၼတ ၿဖစ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ ဦးေႏွာက္မွာ ေသြးခဲမႈၿဖစ္လိုု ့ ခြဲစိတ္ကုုသၿပီး က်န္းမာေရးအေၿခအေနေၾကာင့္ ႏိုုင္ငံၿခားေရးဝန္ၾကီးအၿဖစ္ကေန အနားယူလိုုက္တဲ့ ဟီလာရီကလင္တန္ဟာ သမၼတကေတာ္ေဟာင္း၊ ႏိုုင္ငံၿခားေရးဝန္ၾကီးေဟာင္းအၿဖစ္ ႏိုုင္ငံေရးေလာကမွာ အေတြ ့အၾကံ ုုမ်ားတယ္၊ လူၾကိ ုုက္မ်ားတယ္ဆိုုေပမဲ့ သမၼတအၿဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖိုု ့ က်န္းမာေရးေကာင္းပါ့မလားလိုု ့ စိတ္ပူၾကတယ္။ ၂၀၁၆ မွာ ယူအက္စ္နဲ ့ ၿမန္မာၿပည္မွာ ပထမဆံုုးအမ်ိဳးသမီးသမၼတေတြရိွလာခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ ဟီလာရင္ကလင္တန္ေၾကာင့္ ႏွစ္ႏိုုင္ငံေရးဆံဆက္ေရးေကာင္းလာေတာ့ သူသာသမၼတၿဖစ္ရင္ ၿမန္မာၿပည္အတြက္ အရမ္းေကာင္းမယ္လိုု ့ထင္တယ္။ သမၼတေလာင္းအၿဖစ္ နာမည္ၾကီးေနတာက  နယူးဂ်ာဆီၿမိ ုု ့ေတာ္ဝန္ Chris Christie ခရစ္ ခရစ္စတီး။ အိုုဗာဆိုုဒ္ၿဖစ္ေနတဲ့ သူ ့ခႏၶာကိုုယ္အေလးခ်ိန္ကို မီဒီယာေတြက ေလွာင္ေၿပာင္ၾကလိုု ့လည္း နာမည္ၾကီးတယ္။

အေမရိကန္မွာ က်န္းမာေရးေဆးကုုသစရိတ္ အရမ္းအရမ္း ေစ်းၾကီးတယ္။ က်န္းမာေရးအာမခံ မရိွဘူးဆိုုရင္ အသက္ငင္ေနပေစ မကုုေပးဘူးတဲ့။ ေဆးရံုု တလေလာက္တက္ရံုုနဲ ့ ဆပ္ေပေရာ့ တသက္လံုုး။ ယူအက္စ္ကိုုေရာက္ခါစ ပိုုလန္အလာဂ်ီၿဖစ္လိုု ့ ေဆးခန္းသြားၿပတာ ေက်ာင္းသားက်န္းမာေရးအာမခံက ကာဗာမၿဖစ္လိုု ့ ကိုုယ့္ဘာသာ ေပးရတယ္။ ဇြန္လမွာ ဆူနမ္ ေနမေကာင္းတစ္ပတ္ၿဖစ္တာ ဆရာဝန္က ေက်ာက္ကပ္မေကာင္းတာလားဆိုုၿပီး ေသြးစစ္ခိုုင္းတယ္။ ပံုုမွန္စစ္ေဆးရတဲ့ဟာေတြၿဖစ္လိုု ့ ကုုန္က်ေငြ ၂၀၀၀ ကိုု က်န္းမာေရးအာမခံက ကာဗာမၿဖစ္ဘူး။ အေရးေပၚ emergency ေတြမွ ကာဗာၿဖစ္တာတဲ့။ အမယ္မင္း... ယူအက္စ္မွာ ေနမေကာင္းၿဖစ္ဖိုု ့ လံုုးဝစိတ္မကူးေလနဲ ့။


သမၼတဘုုခ်္ဆင္းတုုန္းက အေၾကြးဘယ္ေလာက္ ခုုဆိုု အေၾကြးဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္တိုုးသြားတယ္ဆိုုၿပီး ဟနာ့က အေသအခ်ာ မွတ္မိတယ္။ ဒီမိုုကေရစီႏိုုင္ငံပီပီ ႏိုုင္ငံမွာ အရန္ေငြ၊ အေၾကြးဘယ္ေလာက္ ရိွတယ္ဆိုုတာ ၿပည္သူေတြ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိၾကတယ္။ သမၼတဘုုခ်္ကိုု ၿပည္သူေတြ မုုန္းၾကတယ္တဲ့။ သူ ့လက္ထက္မွာ အီရတ္၊ အာဖကန္နစၥတန္ကိုု ဝင္တိုုက္လိုု ့ စစ္အသံုုးစရိတ္ အရမ္းကုုန္ၿပီး ေၾကြးထူတယ္။ ခုု သူ ့ဇာတိ တကၠဆက္မွာ Secrect Service သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြ ၿခံရံၿပီးေနေလရဲ  ့ လုုပ္ၾကံခံရမွာစိုုးလိုု ့ေလ။ ဟနာ့ေၿပာတာ စိတ္ဝင္စားလိုု ့ ဂူဂယ္မွာရွာၾကည့္ေတာ့ သမၼတေဟာင္းနဲ ့ မိသားစုုဝင္ေတြ လုုပ္ၾကံမခံရေအာင္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖိုု ့  Department of Homeland Security အမိေၿမလံုုၿခံ ုုေရးဌာနရဲ  ့တစိတ္တပိုုင္းၿဖစ္တဲ့ Secret Service ကေန တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ေပးဖိုု ့ ဥပေဒကိုု ၁၉၆၅ ခုုႏွစ္ ကြန္ဂရက္မွာ တင္သြင္းေအာင္ၿမင္ခဲ့တယ္လိုု ့ဆိုုပါတယ္။ အရင္တုုန္းက ၁၀ ႏွစ္ပဲ တာဝန္ယူေပးေပမဲ့ ခုုေတာ့ သမၼတေဟာင္းနဲ ့ မိသားစုုဝင္ေတြ သက္ရိွထင္ရွားရိွစဥ္ တေလွ်ာက္လံုုး တာဝန္ယူေပးမဲ့ ဥပေဒကိုု သမၼတအိုုဘားမားက မၾကာေသးမွီကပဲ လက္မွတ္ထိုုးခဲ့ပါတယ္။

သမၼတအိုုဘာမားက အေၾကြးထပ္ယူၿပီး ၿပည္သူေတြအတြက္ေတာ့ လုုပ္ေပးတယ္။ အေၾကြးနည္းသြားေအာင္ေတာ့ မစြမ္းေဆာင္ႏိုုင္ဘူး။  အဲဒီအေၾကြးေတြကိုု ဘယ္သူဆပ္မွာလဲဟင္။ ေနာက္တက္လာမဲ့အစိုုးရ၊ ေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ ဆပ္ေပေရာ့။ ေနာင္မ်ိဳးဆက္ အေမရိကန္ေတြ အသက္ ၇၃ ႏွစ္အထိ အၿငိမ္းစားယူႏိုုင္ဖြယ္မရိွလိုု ့ ရာဟူးမွာ ဖတ္လိုုက္ရတယ္။ မစ္ရႊန္မနီသာ သမၼတၿဖစ္ခဲ့ရင္ စီးပြားေရးေကာင္းလာမလား မသိဘူးေနာ္။ သူ အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးလုုပ္တုုန္းက တကၠဆက္ၿပည္နယ္ စီးပြားေရးေကာင္းလာတယ္လိုု ့ဆိုုတယ္။ သူက ေမာ္မြန္ (Mormon) ။ ေမာ္မြန္ဆိုုတာ ဘာလဲဟင္။ ေဆးဗားစပရင္းၿမိ  ုု ့အထြက္တုုန္းက အေဆာက္အဦးခႊ်န္ခႊ်န္ၾကီးကိုု ဘာၾကီးလဲလိုု ့ နင္ ေမးေနတာ အဲတာ ေမာ္မြန္ဘုုရားရိွခိုုးေက်ာင္း ခရစ္ယာန္တစ္မ်ိဳး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီဘာသာကိုု အေမရိကန္ေတြ သိပ္မၾကိ ုုက္ဘူး မယားအမ်ားၾကီး တရားဝင္ ယူလိုု ့ရတယ္ဆိုုလား။

The Church of Jesus Christ of Latter Day Saints credit to wikipedia.com ၁၈၄၆ ေနာက္ပိုုင္း မစၥစၥပီၿမစ္အေရွ ့ဖက္ၿခမ္းမွာ ပထမဆံုုးေဆာက္တဲ့၊ ယူအက္စ္မွာ အၿမင့္ဆံုုး ဘုုရားရိွခိုုးေက်ာင္းၿဖစ္ၿပီး ၁၅ မီလ်ံ ကုုန္ပါတယ္။ Utah ယူတာ့ၿပည္နယ္က Salt Lake Temple ဒီဇိုုင္းကိုုယူၿပီး အၿဖ ူေရာင္ Alabama marble ေက်ာက္ေတြနဲ ့ ေဆာက္ထားတာတဲ့။ တၿခားဘုုရားရိွခိုုးေက်ာင္းေတြနဲ ့ နည္းနည္းကြဲတယ္ေနာ္ ။

ဒါေပမဲ့ မစ္ရႊန္မနီက တရားဝင္မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲ ရိွတာ။ ဟာ... ဒါဆိုု ေမာ္မြန္ေယာက္်ားေလးကေတာ့ ေကာ္တာပဲ မယားေလးေယာက္ ယူမယ္။ ေအာင္မေလး...ဒီေခတ္ၾကီးမွာ မယားတစ္ေယာက္ေတာင္ မနည္းရွာေကႊ်းရတာ။ မယားေလးေယာက္ အံ့ပါရဲ  ့စိတ္ကူးယဥ္မေနစမ္းနဲ ့။ ယူအက္စ္မွာ လိင္တူလက္ထပ္ထိမ္းၿမားခြင့္ၿပ ုုတယ္၊  ၾကိ ုုက္သေလာက္ကြဲ ၾကိ ုုက္သေလာက္လက္ထပ္။ ဒါေပမဲ့ ဥေပဒအရ တရားဝင္မယားတစ္ေယာက္ပဲ ယူခြင့္ရိွတယ္ အၿပိ ုုင္မယား ယူခြင့္မရိွဘူး။ အေမရိကန္ႏိုုင္ငံသားေလွ်ာက္ရင္ စစ္ေမးတဲ့ေမးခြန္းထဲမွာ မယားၿပိ ုုင္ယူထားလား၊ ယူအက္စ္ကိုု တရားမဝင္ လူေခၚသြင္းဖူးသလား ေမးခြန္းေတြပါတယ္။

ကလဲရား၊ ဟနာ့တိုု ့ ငယ္ငယ္တုုန္းက ဟိုုက္စကူးကိုု အဆင့္ၿမင့္ၿမင့္နဲ ့ေအာင္ဖိုု ့၊ ရည္းစားမထားဘဲ စာကိုုပဲအာရံုုစိုုက္ေစဖိုု ့ အိမ္က အေတာ္တင္းက်ပ္တယ္လိုု ့ ဆိုုပါတယ္။ တကၠသိုုလ္ေရာက္မွ ရည္းစားထားရၿပီး တကၠသိုုလ္မွာ ရည္းစားမရရင္ အလုုပ္ထဲမွာေတြ ့။ အသက္ ၂၅ ေက်ာ္လိုု ့မွ ရည္းစားမရိွရင္ ခက္သြားၿပီတဲ့။ ကိုုယ္တိုု ့ ငယ္ငယ္ကလည္း ဒီလိုုပါပဲ ဆယ္တန္းအထိ ရည္းစားမထားနဲ ့ တကၠသုုိလ္ေရာက္မွ ထားတဲ့။ ခုုေခတ္ကေလးေတြကိုု ဒီလိုုထိန္းေက်ာင္းလိုု ့ ရမယ္မထင္ဘူး။ တရုုတ္ၿပည္မွာ One Child policy အရ မ်ိဳးရိုုးဆက္ခံဖိုု ့ ေယာက္်ားေလးပဲ လိုုခ်င္ၾကတယ္္။ ဒါေၾကာင့္ ေယာက္်ားေလးဦးေရကမ်ား မိန္းကေလးဦးေရကနည္း။ အရြယ္ေရာက္တဲ့ တရုုတ္အမ်ိဳးသားေတြ အိမ္ေထာင္ၿပ ုုဖိုု ့ သတိုု ့သမီးရွားပါးေနလိုု ့ ၿမန္မာ၊ ဗီယက္နမ္က သတိုု ့သမီးေတြ ဝယ္ရတယ္လို ့ ၾကားတယ္။


အဲဒါ နယ္ဖက္က ပညာမတတ္တဲ့ ေယာက္်ားေလးေတြ။ ၿမိ ုု ့ေပၚမွာ ပညာတတ္ မိန္းကေလးမ်ားတယ္။ အဲဒီမိန္းကေလးေတြဟာ သူတိုု ့နဲ ့တန္းတူကိုုမွ ယူမယ္လိုု ့ ဆံုုးၿဖတ္ထားရင္ အပ်ိဳၾကီးၿဖစ္ဖိုု ့ ရာခိုုင္ႏႈန္းမ်ားတယ္။ ခုု တရုုတ္ၿပည္မွာ သက္ၾကီးရြယ္အိုုေတြ မ်ားလာၿပီး လူငယ္ေတြ နည္းေနလိုု ့ တစ္အိမ္ေထာင္ ကေလးတစ္ေယာက္ ေပၚလစီကိုု ၿပင္ေတာ့မယ္ ၾကားတယ္။ နင္ ဘာလိုု ့ ယူအက္စ္လာတာတုုန္း။ ယူအက္စ္က နံပါတ္တစ္ဆိုုလိုု ့။ ခုု ယူအက္စ္က နံပါတ္တစ္ မဟုုတ္ေတာ့ဘူးဟ။ ငါ တရုုတ္ၿပည္ၿပန္ရင္ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ၾသစီ၊ ကေနဒါ၊ ဆြီဒင္တိုု ့မွ ေကာင္းတာ။ အစိုုးရ ခ်မ္းသာတယ္၊ ပညာေရးေကာင္းတယ္၊ လံုုၿခံ ုုတယ္တဲ့။ ငါေတာင္ အသက္ၾကီးရင္ တရုုတ္ၿပည္ၿပန္မလားလိုု ့။ ေက်ာင္းအေၾကြးေတြက ထပ္ ထပ္တိုုး၊ အလုုပ္က ခဏ ခဏၿပ ုုတ္၊ အိတ္ခ်္ဝမ္းဘီရဖိုု ့က  အရမ္းခက္၊ ေသနတ္ပစ္မႈေတြနဲ ့ မလံုုၿခံ ုု၊ ယူအက္စ္ကိုု ၿပန္ဝင္ရင္ ဗီဇာၿပန္ေလွ်ာက္ရ၊ ေလယာဥ္ခက ေစ်းၾကီး။ ဒီလိုုနဲ ့ ၿမန္မာၿပည္မၿပန္ႏိုုင္တာ ၃ ႏွစ္ရိွၿပီ။ ယူအက္စ္ကိုု မလာဘဲ ၾသဇီကိုု သြားခဲ့ရင္ ေကာင္းသား။ ခုုေလာက္ဆိုု ၾသဇီပီအာ ၿဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။ ၿမန္မာၿပည္နဲ ့လည္းနီး တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ေလာက္ ၿပန္ႏိုုင္မယ္။

ရံုုးက စကၤာပူသူနစ္ကိုုးလင္း ေၿပာၿပတာက ယူအက္စ္မွာ တခ်ိဳ ့မိန္းမေတြ ကေလးေမြးတာ ခ်စ္လိုု ့မဟုုတ္ဘူး  ကေလးၿပၿပီး ေတာင္းစားတာတဲ့။ တရားဝင္လက္ထပ္မထားလည္း၊ ေယာက်္ားမွာ တရားဝင္မယားရိွေပမဲ့လည္း ရံုုးမွာေလွ်ာက္ထားရင္ ကေလးစရိတ္ကိုု အဲဒီေယာက္်ားရဲ  ့ လစာထဲက ေအာ္တိုုၿဖတ္တယ္တဲ့။ ကေလးအေဖဆီက ကေလးေထာက္ပံ့စရိတ္၊ အလုုပ္လက္မဲ့ခံစားခြင့္၊ အစိုုးရဆီက Single Mom ေထာက္ပံ့ေၾကးရလိုု ့ ကေလး ၃၊ ၄ ေယာက္ ေမြးထားရင္ အလုုပ္လုုပ္တဲ့သူထက္ေတာင္ ဝင္ေငြေကာင္းသတဲ့။ အဲဒီေထာက္ပံ့ေငြေတြကိုု အလုုပ္လုုပ္သူေတြက ေပးရေတာ့ အလုုပ္လုုပ္အခြန္ထမ္းသူေတြက အစိုုးရကိုု မေက်နပ္ၾကဘူး။ သေႏၶတားၿခင္းကိုု တားၿမစ္တဲ့ ရိုုမန္ကက္သလစ္ဘာသာဝင္ မက္ဆီကန္မိသားစုုေတြဆိုု ကေလးေတြတၿပံ ုုၾကီး။

ၿပည္နယ္သံုုးခုု၊ ၿမစ္ႏွစ္ခုု ဆံုုတဲ့ေနရာ... ကိုုယ္ရပ္ေနတာက အေနာက္ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္၊ ဘယ္ဖက္က ေမရီလန္းၿပည္နယ္နဲ ့ ပတ္တိုုးမတ္ၿမစ္၊ ညာဖက္က ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ ရွယ္နယ္ေဒါဝါးၿမစ္... ေရာက္ဖူးခ်င္ခဲ့တာ ဧရာဝတီၿမစ္ဆံုု... ကိုုယ္ ၿမန္မာၿပည္ၿပန္တဲ့အခ်ိန္ ဧရာဝတီၿမစ္ဆံုု ဆိုုတာေရာ ရိွပါဦးမလား

အၿပန္မွာ ရွယ္တယ္မစီးဘဲ ၿမစ္ေဘးနားတေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္တာ ေလတိုုက္ရင္ တအားေအးလိုု ့ ကားလမ္းေဘးလမ္းကေန ေလွ်ာက္တယ္။ Vistior Center ေရာက္ခါနီး ေတာင္အၿမင့္ၾကီးကိုု ၀.၃ မိုုင္ တက္လိုုက္ရတာ ဟိုုက္ေနတာပဲ။ အၿပန္လမ္းမွာ ကလဲရားနဲ ့ဟနာ့တိုု ့ တြတ္ထိုုးေနတာ ဝင္မတြတ္ႏိုုင္ဘူး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ႏိုုဝင္ဘာလကုုန္ ေက်းဇူးေတာ္ေန ့ ပိတ္ရက္၊ ဒီဇင္ဘာ ခရစ္စမတ္၊ ႏွစ္သစ္ကူး ပိတ္ရက္ေတြမွာ အားလပ္ရပ္ခရီး ထြက္ၾကတာမိုု ့ အင္တာဗ်ဴးေတြ အင္မတန္နည္းတယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ေန ့မတိုုင္ခင္ အလုုပ္ရမွ။ ႏိုု ့မိုု ့ ေနာက္ႏွစ္ကူးသြားမွာ။ ခုုတေလာ စိတ္ဖိစီးတယ္ ညည အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ ညဖက္ အိပ္မေပ်ာ္တာေတြေရာ၊ ၄ နာရီ လမ္းေလွ်ာက္လိုု ့ ပင္ပန္းတာေရာနဲ ့ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိ ုုက္ၿခိ ုုက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ေရာ့ခ္ဗီလ္ၿမိ ုု ့က တိုုင္ဆန္တရုုတ္ဘူေဖး သြားစားၾကေတာ့ ဒီလိုုထြက္မစားၿဖစ္တာၾကာၿပီ။ တစ္ေယာက္တည္း သြားမစားခ်င္လိုု ့ဆိုုေတာ့ ကလဲရားက ငါကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းလည္း သြားစားတာပဲတဲ့။ သူကေတာ့ အာဂသတိၱခဲ ဘာဆိုုဘာမွ မေၾကာက္တာ။ ကိုုယ့္ကားရဲ  ့ ကန္တက္ကီမွတ္ပံုုတင္က ႏိုုဝင္ဘာဆိုုကုုန္ၿပီ။ တၿခားၿပည္နယ္ကကားေတြကိုု ကန္တက္ကီမွာ မွတ္ပံုုတင္ရင္ ဘယ္ညာ စစ္ကနယ္၊ ဘရိတ္၊ ေရွ ့မီး၊ ဟြန္းေလာက္ပဲ အင္စပက္တယ္။ ေမရီလန္းမွာေတာ့ အင္စပက္ရွင္းဆိုုတာ ဝယ္မဲ့ႏြားစစ္သလိုု အေသအခ်ာ စစ္တာ။ အင္စပက္ရွင္းေအာင္ရင္ အီမစ္ရွင္း (ေလထုုထဲသိုု ့ ကာဗြန္ဒိုုင္ေအာက္ဆိုုဒ္ လႊင့္ထုုတ္ၿခင္း) စစ္တယ္။ ေမရီလန္း အင္စပက္ရွင္းေအာင္ဖိုု ့ ၿပင္ရမွာ အေတာ္ကုုန္မွာမိုု ့ မၿပင္ေတာ့ဘူး ဒီလာမွာ ေအာက္ေစ်းနဲ ့ ေရာင္းရေတာ့မယ္။

ဆယ္လီၿဗြတ္တီ့မ်က္မွန္နဲ ့ စန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ဂိုုက္ေပးၾကမ္းေနပံုု (တီတီဆြိ ေလသံ)

တေန ့က ကားဝယ္မဲ့သူေတြ လာၾကည့္တာ အင္ဂ်င္ခ်က္ဆိုုင္းေပၚေနလိုု ့ မဝယ္ဘူးတဲ့။ မခိုုင္ဆီမွာကတည္းက အင္ဂ်င္ခ်က္ဆိုုင္း ေပၚေနတာ။ မမီးမီးက အင္ဂ်င္ခ်က္ဆိုုင္း ေပၚေနတာ အင္ဂ်င္မေကာင္းလိုု ့ ဝယ္ကတည္းက နင္ မသိဘူးလားတဲ့။ ဝယ္တုုန္းက ဘာကားအမ်ိဳးအစား၊ ဘာအေရာင္၊ ဘယ္လိုုပံုုမွန္းေတာင္ မသိဘူး။  ရွစ္ပင္းကားက လာပိုု ့ေတာ့မွ ၿမင္ဘူးတာ။ ခုုဆိုု ရာသီဥတုုက ေအးေနၿပီ။ ဘတ္စ္ကားေစာင့္ဖိုု ့က ေအးပါဘိနဲ ့။ ေမြးေန ့လက္ေဆာင္အၿဖစ္ ကားအသစ္နဲ ့ အလုုပ္အသစ္ လိုုခ်င္တယ္။ နင္လိုုခ်င္တာ ဘာကားလဲ။ Cadillac SRX ။ ကက္လက္က Luxury ဇိမ္ခံကား ေစ်းၾကီးတယ္ ။ အင္း အဲဒီကားကိုု လိုုခ်င္တာ။ နင္ဟာေလ အေကာင္းၾကိ ုုက္ ေစ်းၾကီးတာမွ လိုုခ်င္တယ္ ဟိုုဟာလိုုခ်င္ ဒီဟာလိုုခ်င္ အဲဒါေၾကာင့္ နင့္ကိုု ေကာင္ေလးေတြ ေဝွာင္ေဝွာင္ေရွးတာ နင့္လိုုအင္ေတြ မၿဖည့္ႏိုုင္လိုု ့။ ဒီမွာ ကလဲရား ေကာင္ေလးကဝယ္ေပးမွ သံုုးႏိုုင္မွာလား ငါ လိုုခ်င္တာ ငါ့ဘာသာ ဝယ္ႏိုုင္တယ္။ ေတာ္ၾကာ အခန္ ့မသင့္လိုု ့ လမ္းခြဲၾကရင္ ခ်စ္လက္ေဆာင္ေတြ ၿပန္ေပးဆိုုမွ ဟုုတ္ေပ့ၿဖစ္မယ္ း) ။

ကိုုယ္နဲ ့ခရီးေတြ အတူတူသြားတဲ့၊ သံုုးေကာင္သား လံုုးေထြးေနတဲ့၊ ၿခစ္ အဲေလ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားၿဖစ္တဲ့ ဆူနမ္၊ ရာမား၊ အမ္းထရူးတိုု ့ကိုု သတိရတယ္။ သူတိုု ့နဲ ့ ခရီးမထြက္တာ ၾကာၿပီ။ ေအးလာရင္ အနီကြက္ေတြထ ခဏခဏထိုုင္နားရတဲ့ အေအးအလာဂ်ီရိွတဲ့ ရာမားေၾကာင့္ ေဆာင္းတြင္းမွာ ခရီးထြက္ခဲတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ စေနေန ့ စာေမးပြဲေၿဖတုုန္းက ဆံုုၾကေသးတယ္။ သူတိုု ့ရဲ ့ ေနာက္ဆံုုးစာေမးပြဲ အထိမ္းအမွတ္အၿဖစ္ နီပါလီစားေသာက္ဆိုုင္မွာ သြားစားတာ ကားပါးကင္အခက္အခဲေၾကာင့္ ဒီနာနဲ ့ကိုုယ့္ကားကိုု ေခ်ဗီေခ် ့စ္ဟိုုက္စကူးေက်ာင္းမွာ လာထား။ ေနာက္မွာ မိန္းကေလးေလးေယာက္ထိုုင္၊ ဒီနာနဲ ့ကိုုယ္က ပုုလိပ္မၿမင္ေအာင္ ကိုုယ္ေဖ်ာက္ထိုုင္ၾကတာ တဟားဟားနဲ ့။

ဒီခရီးစဥ္မွာ ကိုုယ္ အၾကိ ုုက္ဆံုုး ဓာတ္ပံုု

credit to Google ေမရီလန္းဟိုုက္ဗ်ဴးပြိဳင့္ကိုု တက္မွ ဒီလိုုရႈခင္းမ်ိဳး ၿမင္ရတယ္

credit to Google

ရာမားနဲ ့ကိုုယ္ကိုု ဘယ္ဒယ္စဒါ ၿမိ ုု ့လယ္ေခါင္မီးပြိဳင့္မွာ ခ်ထားခဲ့ၿပီး သူတိုု ့က ပါ့ပလစ္ပါကင္းဆီ သြားတယ္။ ဟိမေလးရန္းစားေသာက္ဆိုုင္ေရာက္ေတာ့ ညေန ၃ နာရီ ထိုုးခါနီးၿပီ။ ဝိတ္တာက ၃ နာရီဆိုု ဆိုုင္ပိတ္မွာမိုု ့ အၿမန္မွာပါတဲ့။ ဆူနမ္တိုု ့ကိုု ဖုုန္းေခၚတာလည္းမရ ရာမားတစ္ေယာက္ ၾကိ ုုးစားၿပီး သူတိုု ့ၾကိ ုုက္ေလာက္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြ မွာတယ္။ ကိုုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက နီပါလူမ်ိဳးေတြဆိုုေတာ့ သူတိုု ့ၾကိ ုုက္တဲ့ အိႏိၵယ၊ နီေပါ စားေသာက္ဆိုုင္ေတြကိုု လိုုက္စားေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ အဲဒီအစားအစာေတြကိုု ကိုု္ယ္ မၾကိ ုုက္ဘူး။ အဲ အဲဒီဆိုုင္ေတြမွာပဲရတဲ့ မန္းဂိုုးလက္ဆီလိုု ့ေခၚတဲ့ သရက္သီးေဖ်ာ္ရည္ေတာ့ ၾကိ ုုက္တယ္။ ကားေနာက္ခန္းမွာ ကိုုယ္ေဖ်ာက္ထိုုင္ေတာ့ ေက်ာင္းတုုန္းက အဲဒီလိုုအၿမဲ စီးၾကတာ သတိရမိေသးတယ္။ ဆံုုရပ္ Staples မွာ ကားကိုုၿမင္လိုုက္ေတာ့မွ စိတ္ေအးသြားတယ္ ဟနာ့ေၿပာတာမွန္တယ္ တကယ္ လာမတိုုးဘူး း) ။

ပတ္တိုုးမတ္က တသြင္သြင္
ေဆာင္းေလညွင္းက တသြဲ ့သြဲ ့
ေရာ္ရြက္ဝါက တၿဖ ုုတ္ၿဖ ုုတ္
ေက်းငွက္က တီတာတာ
ေနၿခည္ေႏြးက ၿဖာလင္းလဲ့

သာယာေဝစီ ဟာပါးဖယ္ရီ
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေရာက္ခ်င္စမ္းပါဘိ...

စန္းထြန္း
ႏိုုဝင္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၃။

After four months of rain comes a succession of festive months starting with Thadingyut lights festival. Come Tazaungmone, still another light festival even more elaborate with the usual trimmings of music, dances and shows. It is rather convenient, so say fun-loving Myanmar, that the paper lanterns and decorations are still in fairly good condition to be put up again in three weeks' time.

မိုုးရာသီေလးလ ကုုန္ဆံုုးသည္ႏွင့္ သီတင္းကႊ်တ္ မီးထြန္းပြဲေတာ္စ၍ ပြဲေတာ္လမ်ား အစဥ္လိုုက္ လာပါေလေရာ။ တန္ေဆာင္မုုန္းသည္ အစဥ္အလာအတိုုင္း သီခ်င္းဆိုုပြဲ၊ ကပြဲ၊ ၿပဇာတ္တိုု ့ႏွင့္ စည္ကားေသာ မီးထြန္းပြဲေတာ္တစ္ခုု ၿဖစ္သည္။ စကၠဴမီးပံုုးမ်ား၊ မီးလံုုးအလွမ်ားသည္ အေကာင္းအတိုုင္းရိွေနၿပီး သံုုးပတ္ၾကာၿပီးသည့္ေနာက္ ၿပန္လည္ခ်ိတ္ဆြဲရသည္မွာ ေပ်ာ္တတ္ေသာ ၿမန္မာမ်ားအဖိုု ့ အဆင္အေတာ္ေၿပလွသည္။

Tazungdine festival, as the lights festival in the month of Tazaungmone is called, is more or less a folk festival, probably preBuddhist, so originally without any Buddhist significance. The festival is mentioned in stories before the Buddha's time as Kattika festival, in honor of the guardian gods of the planets. It is said that certain planetary signs of the  zodiac are in the ascendant during the month. The influence of the planets in ascendence is such that people's thoughts are bent on mischief. It is during the month that thieves are moved to ply their trade.

တန္ေဆာင္တိုုင္ပြဲေတာ္သည္ တန္ေဆာင္မုုန္းလ၏ မီးထြန္းပြဲေတာ္ၿဖစ္ၿပီး ဗုုဒၶမပြင့္မွီက က်င္းပၾကသည့္ ရိုုးရာပြဲေတာ္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဗုုဒၶဝါဒႏွင့္ မသက္ဆိုုင္။ ဗုုဒၶမပြင့္မွီက ၾကယ္တာရာေစာင့္နတ္မ်ားကိုု ပူေဇာ္ေသာအားၿဖင့္ ပြဲေတာ္ကိုု က်င္းပၿခင္းၿဖစ္သည္ဟုု ပံုုၿပင္မ်ားက ဆိုုသည္။ ထိုုလတြင္ နကၡတ္တစ္ခ်ိဳ ့ အားေကာင္းလာသည္ဟုု ဆိုုၾကသည္။ နကၡတ္မ်ား အားေကာင္းလာေသာေၾကာင့္ လူ ့စိတ္ကူးအေတြးမ်ားသည္ ေနာက္ေၿပာင္ရန္ စိတ္ညႊတ္သည္။ ထိုုလအတြင္း သူခိုုးမ်ားသည္ လူၿမင္ကြင္းတြင္ ေၿပာင္ေၿပာင္တင္းတင္း ခိုုးဝွက္ခ်င္လာသည္။

Kings of the olden days decreed that feasts were to be held and all kinds of jollity and merry-making were licensed, so that people's thoughts might be channelled away from serious mischief, a kind of psychological warfare. There are stories of how men normally sober and steadfast were so moved by the spirit of the season that they did unseemly things. Perhaps the pleasant weather with cloudless starry skies and silvery moonbeams may have something to do with it.

ေရွးဘုုရင္မ်ားသည္ ဆိုုးရြားသည့္ ေနာက္ေၿပာင္မႈမ်ား ၿပ ုုလုုပ္မည့္အေတြးကိုု လမ္းလြဲသည့္အေနၿဖင့္ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး နည္းလမ္းတစ္ရပ္အၿဖစ္ ပြဲေတာ္က်င္းပၿပီီး အလံုုးစံုုေသာ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ားကိုု က်င္းပခြင့့္ၿပ ူသည္။ မေသာက္မစား ေရွးရိုုးအတိုုင္းေနေသာ သူမ်ားသည္ ပြဲေတာ္ကာလတြင္ လူၿမင္ကြင္း၌ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ ့စြာ ေနာက္ေၿပာင္ၾကသည့္ ပံုုၿပင္မ်ား ရိွသည္။ တိမ္ကင္းစင္ၿပီး ၾကယ္ေရာင္စံုု လင္းလက္ေနသည့္ ေကာင္းကင္၊ ေငြလေရာင္ၿဖင့္ သာယာေသာ ရာသီဥတုုတြင္ တစ္စံုုတစ္ခုု ၿပ ုုလုုပ္ဖြယ္ရိွပံုုရသည္။


Though Tazaungdine lights festival began in the times immemorial as a folk ritual, it is regarded today as an essentially Buddhist festival. The month is the time for offering robes to the monks.

တန္ေဆာင္တိုုင္မီးထြန္းပြဲေတာ္သည္ ေရွးတုုန္းက ရိုုးရာပြဲေတာ္တစ္ခုုအေနၿဖင့္ က်င္းပခဲ့ေသာ္လည္း ယခုုအခါတြင္ ဗုုဒၶဘာသာဝင္မ်ား၏ အေရးပါေသာ ပြဲေတာ္တစ္ခုုဟုု သတ္မွတ္ၾကသည္။ ထိုုလသည္ သံဃာေတာ္မ်ားအား သကၤန္းကပ္လႈဒါန္းေသာ အခ်ိန္ၿဖစ္သည္။

Of course, there is no restriction whatsoever when robes should be offered to the monks. Anyone can make the offering any time to any monk; but this month's offering has a special significance. This is a special time, the time, when, after long months of seclusion in the monasteries, monks make preparations to go on trips to see and pay respects to their teachers and parents, now that ban on travel (only for monks) has been lifted.

ေသခ်ာသည္က သံဃာေတာ္မ်ားကိုု မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ သကၤန္းလႈဒါန္းရမည္ဟုု တားၿမစ္ထားၿခင္း မရိွပါ။ မည္သူမဆိုု အခ်ိန္မေရြး သံဃာေတာ္အား လႈဒါန္းႏိုုင္သည္။ သိုု ့ေသာ္ ထိုုလတြင္ လႈဒါန္းၿခင္းသည္ ထူးၿခားမႈရိွသည္။ ခရီးသြားၿခင္းကိုု တားၿမစ္ထားသည့္ကာလ လြန္ေၿမာက္ေသာအခါ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ဝါဆိုုၾကသည့္သံဃာေတာ္မ်ား ဆရာသမား၊ မိဘမ်ားဆီသိုု ့ သြားေရာက္ရန္ ၿပင္ဆင္ၾကသည့္ ထူးၿခားသည့္အခါသမယ ၿဖစ္သည္။

At such a time, many monks are in need of new robes. Offering of robes and other gifts, in this season are made not to any individual monk, but to the Order as a whole so that the needy ones shall get the robe. Offering of gifts to monks, if it is to bear highest fruition, must be made to the Order as a whole and not to an individual monk. Donors being human, are often moved to offer gifts to monks by personal feelings, like partiality or attachment. Although such other acts are, in their own way, meritorious deeds, the fruition is not as great as the act of giving to the Order of monks or the Sangha.

ထိုုအခ်ိန္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ သကၤန္းအသစ္ လိုုအပ္သည္။ ထိုုကာလတြင္ သကၤန္း၊ ပစၥည္းေလးပါး လႈဒါန္းၿခင္းသည္ သံဃာေတာ္တစ္ပါးပါးကိုု သီးသန္ ့ရည္းစူးလႈဒါန္းၿခင္း မဟုုတ္ဘဲ သံဃာေတာ္အားလံုုးကိုု လႈဒါန္းၿခင္းၿဖစ္ၿပီး သကၤန္း အမွန္တကယ္ လိုုအပ္ေသာသံဃာ သကၤန္းရရိွေစဖိုု ့ ၿဖစ္သည္။ သံဃာေတာ္အား လႈဒါန္းၿခင္းမွ အၿမင့္ဆံုုးဒါနအသီးအပြင့္ ခံစားလိုုလွ်င္ သံဃာေတာ္အားလံုုးကိုု ရည္မွန္းလႈဒါန္းရၿပီး သံဃာေတာ္တစ္ပါးပါးကိုု သီးသန္ ့ရည္စူး မလႈဒါန္းရ။ ပုုထုုဇဥ္အလႈရွင္ဒကာမ်ားသည္ ပုုဂၢိဳလ္ေရးခံစားခ်က္ၿဖင့္ သံဃာကိုု လႈဒါန္းတတ္ၾကသည္။ ထိုုကဲ့သိုု ့လႈဒါန္းၿခင္းသည္ ကုုသိုုလ္ရေသာ္လည္း သံဃာေတာ္အားလံုုးကိုု ရည္စူးလႈဒါန္းၿခင္းေလာက္ ဒါနမေၿမာက္။


Once, during the lifetime of the Buddha, his foster mother,  Gotami, made a robe for the Buddha. It was made of finest material and marvelously elaborate. When she offered it to the Buddha, he suggested that it should be offered to the Order as a whole. It was then that he explained the desirability of such an attitude in making the act of offering.

ဗုုဒၶဘုုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရိွစဥ္တုုန္းက ေမြးစားမိခင္ ေဂါတမီသည္ ဘုုရားရွင္အတြက္ သကၤန္းတစ္စံုု ၿပ ုုလုုပ္ခဲ့သည္။ အလြန္တရာ ႏူးညံ့ေကာင္းမြန္ေသာ ပစၥည္းမ်ားၿဖင့္ ၿပ ုုလုုပ္ၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ဗုုဒၶဘုုရားအား လႈဒါန္းေသာအခါ  ဗုုဒၶဘုုရားက သံဃာအားလံုုးကိုု ရည္စူးလႈဒါန္းသင့္ေၾကာင္း မိန္ ့ၾကားခဲ့သည္။ ဤသိုု ့ၿဖင့္ ၿမတ္စြာဘုုရားက ဒါနၿပ ုုရာတြင္ ထားရိွသင့္သည့္ စိတ္ေနစိတ္ထားကိုု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။

The Buddha in his lifetime wisdom, saw that in the far future, when he was no more, his teachings would not last, unless the Order of monks carried on with their study and contemplation. The Order must be supported by the laity. If lay people offered gifts to the monks to whom they were partial, there would be many others who would be in need. Such a situation would undermine the strength of the Order.

သင္အံေလ့လာၿခင္း၊ ယံုုၾကည္သက္ဝင္ၿခင္းမ်ားၿဖင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကသာ သာသနာ မၿပန္ ့ပြားခဲ့လွ်င္ ၿမတ္စြာဘုုရား ပရိတ္နဗၺာန္ၿပ ုုၿပီးသည့္ေနာက္ အနာဂတ္တြင္ သာသနာ ၾကာရွည္တည္တံ့လိမ့္မည္ မဟုုတ္ဟုု အလံုုးစံုုသိၿမင္ေတာ္မူေသာ ညဏ္ေတာ္ၿဖင့္ ဗုုဒၶၿမတ္စြာဘုုရား သိၿမင္ေတာ္မူသည္။ သံဃာေတာ္မ်ားကိုု ဒကာမ်ားက ေထာက္ပံ့ရမည္။ ဒကာမ်ားသည္ သူတိုု ့ေလးစားႏွစ္သက္ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားကိုုသာ ပစၥည္းေလးပါး ဆပ္ကပ္လႈဒါန္းခဲ့လွ်င္ အၿခားသံဃာမ်ားက ခ်ိဳ ့တဲ့မည္။ ထိုုအၿခင္းအရာသည္ သံဃာ့အားကိုု ေလ်ာ့နည္းေစသည္။

Offering of special robes and other gifts made to the Order of monks during the season keeps alive the true spirit of offering, as taught by the Buddha. All the gifts are offered to the Order so that the needs of the poorest monks are suitably supplied. According to the rule a group of monks who have spent the lent under a senior monk in a monastery is eligible as an institution to accept the gifts called the Kahtein gifts.

ဗုုဒၶဘုုရား၏ အဆံုုးအမတိုုင္း သံဃာထအားလံုုးအား ရည္မွန္း၍ သကၤန္းႏွင့္ပစၥည္းေလးပါး လႈဒါန္းၿခင္းသည္ ထိုုရာသီ၏ စစ္မွန္ေသာ ဒါနစိတ္ဓာတ္အၿဖစ္ ရွင္သန္လ်က္ ရိွေသးသည္။ ပစၥည္းေလးပါးအား သံဃာအားလံုုးသိုု ့ လႈဒါန္းၿပီး ခ်ိဳ ့တဲ့ေသာသံဃာေတာ္အား အေထာက္အပံ့ ၿဖစ္ေစသည္။ ဗုုဒၶပညတ္အရ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္း၏ ဝါအၾကီးဆံုုးသံယာထံတြင္ ဝါဆိုုၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ကထိန္အလႈအၿဖစ္ လႈဒါန္းေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုု သံဃာအားလံုုးကိုုယ္စား လက္ခံခြင့္ရိွသည္။


It is the custom of the community to organize the offering of gifts, everyone contributing in cash or in kind. Members of the same profession or trade or people working in the same office form such groups for this purpose and collect gifts for the monastery.

လူတိုုင္းထည့္ဝင္ေသာ ေငြ၊ ပစၥည္းမ်ားၿဖင့္ ရပ္ကြက္၊ အသင္းအဖြဲ ့မ်ားက စုုေပါင္းလႈဒါန္းၾကသည္မွာ ထံုုးတမ္းစဥ္လာၿဖစ္သည္။ အလုုပ္အကိုုင္၊ စီးပြားေရးတူသူမ်ား၊ တစ္ရံုုးတည္း လုုပ္ကိုုင္ၾကသူမ်ားက အုုပ္စုုမ်ားဖြဲ ့ကာ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းအတြက္ အလႈပစၥည္းမ်ား စုုေဆာင္းလက္ခံၾကသည္။

Therefore, during this season, you will see wooden triangular structures standing in market places or in decorated marquees by the wayside. Each structure is hung with gifts, like sets of yellow robes, towels, napkins, cups and such useful things big and small. They are Kathina gifts and anyone is welcome to hang whatever he wishes to contribute, a kyat note, or a handkerchief or a cake of soap - no matter however small.

ထိုုေၾကာင့္ ထိုုရာသီတြင္ ေစ်းမ်ား၊ လမ္းေဘးရိွ အလွဆင္မ႑ပ္မ်ားတြင္ ၾတိဂံပုုံသဏၭန္ သစ္သားတိုုင္မ်ားကိုု ေတြ ့ႏိုုင္သည္။ တိုုင္တစ္ခုုစီတြင္ အဝါေရာင္သကၤန္းမ်ား၊ ပုုဝါ၊ မ်က္နွာသုုတ္ပုုဝါ၊ ဖန္ခြက္ႏွင့္ အသံုုးတည့္သည့္ ပစၥည္းေသးၾကီးဟူသမွ် ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ ထိုုအရာမ်ားသည္ ကထိန္အလႈအတြက္ၿဖစ္ၿပီး မည္သူမဆိုု တစ္က်ပ္၊ မ်က္ႏွာသုုတ္ပုုဝါတစ္ခုု၊ ဆပ္ၿပာတစ္တံုုး မည္မွ်ေသးငယ္ေစကာမူ  လာေရာက္ထည့္ဝင္ ခ်ိတ္ဆြဲႏိုုင္သည္။ 

Those structures hung with gifts are called padetha trees. The word padetha is synonymous with plenty and inexhaustible wealth. The story of padetha tree dates back to the beginning of the world when humans were pure of heart. They had a padetha tree which bore everything that humans could with for...food, clothes and things. If one felt like eating a special food, one just went and plucked it from the tree. If one wished to wear an exotic dress, it was right there for the taking.

အလႈပစၥည္းမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္တိုုင္မ်ားကိုု ပေဒသာပင္မ်ားဟုု ေခၚသည္။ ပေဒသာဟူေသာ စကားသည္ ေပါၾကြယ္ဝၿခင္း၊ မကုုန္မခမ္းႏိုုင္ေအာင္ ခ်မ္းသာၿခင္းဟုု အဓိပၺာယ္ရသည္။ ပေဒသာပင္ပံုုၿပင္သည္ ကမၻာဦးကာလ လူသားမ်ား စိတ္ထားၿဖ ူစင္သည့္ကာလတုုန္းက ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ အစားအစာ၊ အဝတ္အထည္၊ အရာဝထၳဳ လူသားတိုု ့ေတာင့္တအပ္ေသာ အရာမွန္သမွ် သီးပြင့္ေသာ ပေဒသာပင္ ရိွခဲ့သည္။ ဝတ္ဆင္ရန္ ထူးၿခားဆန္းၿပားေသာဝတ္စံုုကိုု တစ္ေယာက္က ေတာင့္တလိုုက္လွ်င္ ထိုုေနရာတြင္ ေပၚေပါက္လာကာ အဆင္သင့္ယူသြားလိုုက္ရံုု။ 


The only thing is that one must take only what one could use for the day and no more. Humans, however, were weak; they wanted to have things abundantly in their possession; they did not trust others, who might take more than they needed. One person troubled by such thoughts, began taking more than he needed and the next person followed suit. People began stocking things and there rose quarrels and fights and the tree was destroyed. From then on, men had to live by the sweat of his brow.

လူတစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ေန ့တာ လိုုအပ္သမွ်သာ သယ္ယူရမည္ဟုု ၿခြင္းခ်က္ရိွသည္။ သိုု ့ေသာ္ စိတ္ဓာတ္အားနည္းေသာ လူသားမ်ားသည္ ေပါေပါမ်ားမ်ား ပိုုင္ဆိုုင္ခ်င္သည္၊ လိုုတာထက္ ပိုုယူေသာ တၿခားသူမ်ားကိုု မယံုုၾကည္။ ထိုုအေတြးၿဖင့္ လူတစ္ေယာက္သည္ သူလိုုတာထက္ ပိုုယူေသာအခါ အၿခားသူမ်ားကလည္း သူ ့နည္းအတိုုင္း လိုုက္ယူၾကသည္။ လူမ်ားသည္ ပစၥည္းမ်ားကိုု စသိုုေလွာင္လာသည္၊ အခ်င္းမ်ားၾကၿပီး ရန္ပြဲမ်ား ေပၚလာၿပီးေနာက္ ပေဒသာပင္ ဖ်က္ဆီးခံရသည္။ ထိုုအခ်ိန္မွစ၍ လူသားမ်ားသည္ နဖူးမွေခႊ်း ေၿခမက်ေအာင္ ရုုန္းကန္ရေလသည္။

The original padetha tree was no more, but right there during the Tazaungdine season, it grows again. Everything grows on the tree. Humans, once again, are generous and loving. They make the trees bear all kinds of gifts big and small.

နဂိုုမူလပေဒသာပင္ မရိွေတာ့ေသာ္လည္း တန္ေဆာင္တိုုင္ရာသီတြင္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေပၚေပါက္လာသည္။ ထိုုသစ္ပင္တြင္ အရာအားလံုုး သီးပြင့္သည္။ လူသားတိုု ့ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ရက္ေရာၿပီး ခ်စ္ခင္ၾကသည္။ လက္ေဆာင္အေသးအၾကီး သီးပြင့္ေသာ သစ္ပင္မ်ားကိုု ၿပ ုုလုုပ္သည္။

The grand moment is when the gift-laden padetha trees are taken in triumph to the monastery, attended by music and dance troupes and bevies of damsels dressed in bright silks.

အိုုးစည္ဒိုုးပတ္ အတီးအမႈတ္ အကအခုုန္မ်ား၊ ၿပိ ုုးပ်က္ေတာက္ပေသာ ပိုုးဝတ္စံုု ဝတ္ေကာင္းစားလွ ဝတ္ဆင္ထားေသာ အပ်ိဳေခ်ာတသိုုက္ ၿခံရံလိုုက္ပါလ်က္ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းသိုု ့ ပေဒသာပင္မ်ား ပိုု ့ေဆာင္ခ်ိန္သည္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားသည့္ အခိုုက္အတန္ ့ ၿဖစ္သည္။


Kahtein offering is considered one of the most meritorious deeds. There are stories of how acts of giving bear fruits and padetha trees feature in such stories. Go to any pagoda and when you put a coin into the donation box, the man sitting with the triangular brass gong accepts the gift and intones a prayer for you and amongst the things he wishes for you, he includes: "May you have a padetha tree right on your doorstep."

ကထိန္လႈဒါန္းၿခင္းသည္ အၿမတ္ဆံုုးဒါနကုုသိုုလ္တစ္ခုုၿဖစ္သည္ဟုု သတ္မွတ္ၾကသည္။ လႈဒါန္းသည့္ဒါနေၾကာင့္ ပေဒသာပင္ ေပၚေပါက္လာသည့္ ပုံၿပင္မ်ားရိွသည္။ ေစတီပုုထိုုးသြား၍ အလႈခံပံုုးထဲ ဒဂၤါးေစ့ အလႈေငြထည့္လွ်င္ ေၾကးစည္ေနာက္တြင္ ထိုုင္ေနသည့္ အမ်ိဳးသားက အလႈေငြ လက္ခံၿပီး မတိုုးမက်ယ္အသံၿဖင့္ ဆုုေတာင္းေပးသည္။ ထိုုဆုုေတာင္းမ်ားထဲက တစ္ခုုမွာ အိမ္တံခါးဝေရွ ့ ပေဒသာပင္ ေပါက္ပါေစဟူ၍။

It is a beautiful idea, to have a padetha tree on your doorstep. Perhaps you can grow it by hanging a small gift on those padetha trees of the kahtein offerings.

သင့္အိမ္တံခါးဝေရွ  ့ ပေဒသာပင္ေပါက္လာၿခင္းသည္ အလြန္လွပသည့္ စိတ္ကူးအေတြး ၿဖစ္သည္။ ကထိန္အလႈ ပေဒသာပင္တြင္ ပစၥည္းအေသး ခ်ိတ္ဆြဲၿခင္းၿဖင့္ ထိုုပေဒသာပင္ကိုု သင္ စိုုက္ပ်ိဳးႏိုုင္သည္။

The highlight of kahtein offering is the weaving of non-stale robes so called because the robes are not allowed to go stale, that is to say, they are woven within the space of the night. This, of course, is optional, not necessarily an item in the religious program. It is perhaps a folk tradition to encourage the art of weaving. This ritual glorifies the common labour of the rural folk.

ကထိန္လႈဒါန္းၿခင္း၏ ထူးၿခားခ်က္မွာ ညတြင္းခ်င္း ရက္လုုပ္ရသည့္ မသိုုးႏိုုင္ေသာ သကၤန္းမ်ားဟုုေခၚေသာ မသိုုးသကၤန္း ရက္လုုပ္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဤအရာသည္ ၿခြင္းခ်က္ၿဖစ္ၿပီး ဘာသာေရးအစီအစဥ္အတြက္ လိုုအပ္ေသာအရာေတာ့ မဟုုတ္ပါ။ ၎သည္ ရက္ကန္းခတ္ၿခင္းအတတ္ကိုု အားေပးေသာ ရိုုးရာအစဥ္အလာ ၿဖစ္ပံုုရသည္။ ထိုုပြဲေတာ္သည္ ေက်းလက္ေနၿပည္သူမ်ား လုုပ္ကုုိင္ေသာအလုုပ္ကိုု ခ်ီးေၿမွာက္သည့္ပြဲေတာ္ ၿဖစ္သည္။


Even today this weaving of the robes is organized in rural and urban areas. Music, dances and prizes for the best weaver who can finish earliest and best add color and enjoyment to the festival. The weaving starts at sunset and finishes at dawn when the finished robes are offered to the Buddha and His Order, of course the stupas and images representing the Buddha.

ယေန ့ေခတ္အခါတြင္လည္း ၿမိ ုု ့ရြာႏွင့္ ေက်းလက္မ်ားတြင္ သကၤန္းရက္လုုပ္ၿခင္းကိုု က်င္းပၾကသည္။ အရင္ဆံုုးၿပီး၍ အေကာင္းဆံုုး ရက္ကန္းခတ္ႏိုုင္သူအတြက္ အတီးအမႈတ္၊ အကအခုုန္၊ ဆုုေၾကးေငြမ်ားက ပြဲေတာ္ကိုု ပိုအမႊန္းတင္သည္။ ေနဝင္သည္ႏွင့္ ရက္ကန္းစတင္ခတ္ၾကၿပီး အရုုဏ္တက္ခ်ိန္တြင္ ၿပီးစီးသည့္ သကၤန္းမ်ားကိုု ၿမတ္စြာဘုုရားအား ရည္စူးကာ ဘုုရားပုုထိုုး၊ ေစတီမ်ားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကိုု ကပ္လႈၾကသည္။

In rural areas the weaving contest is even more elaborate. Picking of cotton and spinning are also included, and they are done within the space of the night. Cotton fields are reserved for the event. Village tracts organize the contests; organizing teams for picking cotton, spinning, dyeing and weaving.

ေက်းလက္မ်ားတြင္ ရက္ကန္းၿပိ ုုင္ပြဲသည္ ပိုုခ်ဲ ့ထြင္ၾကသည္။ ဝါခူးထြက္ၿခင္း၊ ဗိုုင္းငင္ၿခင္းမ်ား ပါဝင္သည္၊ ညတြင္းခ်င္း ေဆာင္ရြက္ၾကၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ဝါဂြမ္းကြင္းမ်ားကိုု ထိုုပြဲအတြက္ ၾကိ ုုတင္သတ္မွတ္ထားသည္။ ဝါဂြမ္းခူးၿခင္း၊ ဗိုုင္းငင္ၿခင္း၊ ေဆးဆိုုးၿခင္း၊ ခ်ည္ငင္ၿခင္းမ်ားအတြက္ အသင္းမ်ားဖြဲ ့ကာ ၿပိ ုုင္ပြဲက်င္းပသည္။

Moonlight, music and dances lighten the labour. Young men with drums, flutes and cymbals entertain the girls throughout their chores of picking cotton, spinning, weaving and dyeing. The best teams and the best weaver are awarded prizes.

လေရာင္၊ အတီးအမႈတ္၊ အကအခုုန္မ်ားက ပင္ပန္းမူကိုု ေၿပေလ်ာ့ေစသည္။ ဝါဂြမ္းခူးၿခင္း၊ ဗိုုင္းငင္ၿခင္း၊ ခ်ည္ငင္ၿခင္း၊ ေဆးဆိုုၿခင္းမ်ားကိုု မိန္းကေလးမ်ားက ၿပ ုုလုုပ္ခ်ိန္ ေယာက်ာ္းပ်ိဳမ်ားက အိုုးစည္ဗံုုေမာင္း၊ ပေလြ၊ လင္ကြင္းမ်ားၿဖင့္ ေဖ်ာ္ေၿဖၾကသည္။ အေကာင္းဆံုုးအသင္း၊ အေကာင္းဆံုုး ရက္ကန္းခတ္သူကိုု ဆုုခ်ီးၿမွင့္သည္။


The tradition of weaving the non-stale robes is still carried on at some of the pagodas in Yangon. Under the glare of neon lights, moonlight hardly has a chance to work its magic.

မသိုုးသကၤန္း ရက္လုုပ္ၿခင္း အစဥ္အလာကိုု ရန္ကုုန္ၿမိ ုု ့၏ ေစတီပုုထိုုးအခ်ိဳ ့တြင္ ၿမင္ေတြ ့ႏိုုင္ေသးသည္။ စူးရွေသာ နီယြန္မီးေအာက္တြင္ လေရာင္ခမ်ာ လွ်ပ္တံၿပက္ ဝင္ေရာက္လင္းလက္ဖိုု ့ အခြင့္အေရး မရိွရာ။

This season is a festive one in the truest sense of the word. Illuminations, shows, music, all this and padetha trees too.

ထိုုရာသီသည္ မီးထြန္းညိွၿခင္း၊ ၿပဇာတ္၊ ေတးသီခ်င္း၊ ပေဒသာပင္ဟူေသာ စကားလံုုးမ်ားကိုု အစစ္အမွန္ ခံစားႏိုုင္သည့္ ပြဲေတာ္တစ္ခုု ၿဖစ္သည္။

တန္ေဆာင္မုုန္းလၿပည့္ညကဲ့သိုု ့ေသာ ညမ်ိဳးတြင္ ရာဇၿဂိ ုုလ္ၿပည္ၾကီးသည္ နတ္ၿပည္ကဲ့သိုု ့ မီးေရာင္စံုုထြန္းညိွထားသည္။ ၿမိ  ုု ့ေတာ္တစ္ခုုလံုုး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္ေအာက္ လက္ေလွ်ာ့ထားလိုုက္ခ်ိန္တြင္ ေတးသီခ်င္းသံ၊ သာယာေပ်ာ္ရႊင္သံမ်ား ေလထုုထဲတြင္ ပ်ံ ့လြင့္ေနသည္။ ေနာင္တတရား၏ ႏိွပ္စက္မႈၿဖင့္ အဇာတသတ္ဘုုရင္ သလြန္ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေနသည္။ အဖသတ္ဘုုရင္သည္ အာဏာပါဝါၿဖင့္ ႏွစ္သိမ့္မႈ ရွာမရ။


When his ministers and courtiers gathered at his feet to pay him respects, he could only remember his royal father, so good, so virtuous and so well - loved. Ajatasattu had one the foul deed at the advice of Devadatta, The Buddha's arch - enemy, who plotted against the Buddha's life. "You kill your father and be king; and I will kill the Buddha and be the Buddha in his place...", Devadatta had said. Devadatta's misdeed was such that the earth who had borne everything on its back, would not suffer to have such a miscreant. The earth gaped open with hell's fires and swallowed Devadatta.

မႈးၾကီးမတ္ရာ ေသနာပတိမ်ား သူ ့ေၿခေအာက္ခစားဝင္ဖိုု ့ ေရာက္ရိွခ်ိန္ စိတ္ထားအလြန္ေကာင္းမြန္၊ အက်င့္သီလလြန္စြာၿပည့္စံုု၊ လြန္စြာခ်စ္ေသာ ခမည္းေတာ္ကိုုသာ သတိရေနခဲ့သည္။ ဗုုဒၶဘုုရား၏ သက္တမ္းတေလွ်ာက္ ေႏွာင့္ယွက္ေသာ ဗုဒၶ၏မဟာရန္သူေတာ္ ေဒဝဒတ္ေပးေသာအၾကံညဏ္ၿဖင့္ အဇာဒသတသည္  အလြန္ဆိုုးရြားေသာအမွားၾကီး က်ဴးလြန္ခဲ့သည္။ "သင္က သင့္ဖခင္သတ္၊ ကႊ်ႏုု္ပ္က ဗုုဒၶကုုိ သတ္ၿပီး  ဘုုရားလုုပ္မယ္ "ဟုု ေဒဝသတ္က ဆိုုခဲ့သည္။ အရာအားလံုုးကိုု ခံယူတတ္ေသာ မဟာပထဝီေၿမၾကီးသည္ ေဒဝဒတ္၏ မေကာင္းမႈကဲ့သိုု ့ ဆိုုးဝါးယုုတ္မာမႈမ်ားကိုု သည္းမခံႏိုုင္။ မဟာပထဝီေၿမၾကီးသည္ ငရဲမီးေတာက္မ်ားႏွင့္ ပြင့္ဟလာခဲ့ၿပီး ေဒဝဒတ္ကိုု ဆြဲၿမိ ုုသြားခဲ့သည္။

Ajatasattu heard the news and was filled with fear that a similar fate might overtake him. Moreover he understood too late how a father could love his son, because a son had been born to him. It was a moment of truth for the patricide king and he knew that he must go to the Buddha for refuge. But how could he, a patricide?

အဇာတသတ္သည္ ထိုုသတင္းကိုု ၾကားခဲ့ၿပီး ထုိကံၾကမၼာမ်ိဳး သူ ့အေပၚ က်ေရာက္မည္ကိုု စိုုးရိမ္ေနခဲ့သည္။ ထိုု ့အၿပင္ ဖခင္တစ္ေယာက္က သူ ့သားကိုု မည္မွ်ခ်စ္သည္ကိုု လြန္စြာေနာက္က်ၿပီးမွာ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ သူ ့သားေလး ေမြးဖြားခဲ့ၿခင္းေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ ထိုုအခ်ိန္တြင္ အဖသတ္ဘုုရင္ အၿမင္မွန္ရရိွၿပီး ဗုုဒၶဘုုရားဆီသိုု ့ သြားေရာက္ကာ ကိုုးကြယ္ဆည္းကပ္ရမည္ဟုု သူသိခဲ့သည္။ သိုု ့ေသာ္ အဖသတ္သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေသာ သူ ့မွာ အဘယ္ကဲ့သိုု ့လုုပ္ေဆာင္ရမည္နည္း။

Among his ministers was Jevaka, his half-brother, physician to the Buddha and his disciple. Perhaps he could ask Jevaka to take him to the Buddha. But a king could not make such a request in the presence of his courtiers. So, the king began the conversation praising the beauty of the night: "How fair, sirs, is the cloudless night! How charming! How lovely! What sage or brahman shall we seek out if he may give our hearts peace?"

မူးၾကီးမတ္ရာမ်ားထဲက ဇီဝကမွာ အေဖတူ မေအကြဲ သူ ့အစ္ကိုုေတာ္၊ ဗုုဒၶဘုုရားအား ေဆးကုုသသူ၊ ဗုုဒၶ၏ တပည့္သာဝက။ ဗုုဒၶဘုုရားဆီ ေခၚေဆာင္သြားဖိုု ့ ဇီဝကအား သူ ေတာင္းဆိုုႏုုိင္သည္။ သိုု ့ေသာ္ ဘုုရင္ၿဖစ္သူသည္ မူးၾကီးမတ္ရာေရွ  ့တြင္ ထိုုကဲ့သိုု ့ေတာင္းဆိုုၿခင္း မၿပ ုအပ္။ သိုု ့ပါေသာေၾကာင့္ ဘုုရင္သည္ ညအလွကိုု ခ်ီးမြမ္းေၿပာဆိုုၿခင္းၿဖင့္ စကားစသည္။ "တိမ္ကင္စင္တဲ့ညေလး မဟုုတ္ေပလား မူးမတ္ၾကီးမ်ား ဘယ္ေလာက္ သာယာလိုက္သလဲ ဘယ္ေလာက္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းသလဲ။ ဘယ္သူေတာ္စင္၊ ဘယ္ပုုဏၰားကိုုမ်ား ဆည္းကပ္ရလွ်င္ စိတ္ႏွလံုုး ၿငိမ္းေအးေပမလဲ။"


The ministers, each in turn, recommended the sages they themselves followed. The king listened in silence, waiting for Jevaka to speak. Jevaka suspected that the king wanted him to speak, but he would rather wait to make sure.

ဝန္ၾကီးတစ္ေယာက္ၿခင္းစီမွ သူတိုု ့ကိုုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ သူေတာ္စင္မ်ားအား ေထာက္ခံေၿပာဆိုုၾကသည္။ ဘုုရင္သည္ တိတ္ဆိတ္စြာ နားေထာင္ၿပီး ဇီဝကေၿပာဖိုု ့အလွည့္ကိုု ေစာင့္သည္။ ဇီဝကသည္ ဘုုရင္က သူ ့အား ေၿပာေစခ်င္သည္ဟုု ရိပ္မိသည္။ သိုု ့ေသာ္ ေသခ်ာေအာင္ သူ ေစာင့္သင့္သည္။

Finally the king asked Jevaka why he had not spoken. Only then did Jevaka rise up from his seat and with his hands clasped in adoration towards the Buddha, said: "Sire, yonder in my mango grove dwells the all-Enlightened Buddha with his disciples; unto Him, the Blessed One, let the king repair, to hear the Truth and put questions."

ေနာက္ဆံုုးတြင္ ဘုုရင္သည္ ဇီဝကအား အဘယ္ေၾကာင့္ မေၿပာဆိုုသနည္းဟုု ေမးၿမန္းသည္။ ထိုုအခါမွ ဇီဝကသည္ ထိုုင္ရာမွ မက္တပ္ရပ္ကာ ႏွစ္သက္ၿမတ္ႏိုုးၿခင္းမ်ားၿဖင့္ ဗုုဒၶဘုုရားဆီသိုု ့ ရည္မွန္းကာ လက္ဆယ္ၿဖာအုုပ္မိုုး၍ "အရွင္မင္းၿမတ္ ဟိုုးအေဝး သရက္ေတာအုုပ္ထဲတြင္ အလံုုးစံုုသိၿမင္ေတာ္မူေသာ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ တပည့္သာဝကမ်ားႏွင့္ သီတင္းသံုုးေနေတာ္မူသည္။ သစၥာေလးပါး ၿမတ္တရားကိုု နာယူရန္၊ ေမးခြန္းမ်ားေမးရန္ အတုုမရိွဗုုဒၶဘုုရာၿမတ္စြာအား သြားေရာက္ဖူးေၿမွာ္ရန္ အရွင္မင္းၾကီး ၿပင္ဆင္ပါ။ "

The king immediately ordered the royal elephants to get ready and he went in royal state to Jevaka's mango grove. As he approached the grove, his heart was filled with awe because all was so quiet that not a sound was heard but the stirring of the gentle breeze. Why all this uncanny silence and quiet? Was Jevaka, his own half-brother, up to some king of treachery?

ဘုုရင္သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေတာ္ဝင္ဆင္မ်ား အဆင္သင့္ၿဖစ္ဖိုု ့ အမိန္ ့ေပးသည္။ ေတာ္ဝင္အခမ္းအနားၿဖင့္  ဇီဝက၏သရက္ေတာအုုပ္သိုု ့ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ေတာအုုပ္သိုု ့ ခ်ဥ္းကပ္လာသည္ႏွင့္အမွ် သူ ့ႏွလံုုးအိမ္သည္ အံ့ၾသမူမ်ားၿဖင့္ ၿပည့္ႏွက္ေနသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ ေလေၿပညွင္း တိုုက္ခတ္သြားသည္မွလြဲ၍ မည္သည့္သံမွ မၾကားရေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ အရာအားလံုုး ထူးဆန္းထူးဆန္း တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနရတာပါသလဲ။ ဖေအတူ မေအကြဲ အစ္ကိုုေတာ္ကမ်ား အာဏာသိမ္း လုပ္ၾကံလိုု ့မလား။


His fears were put to rest when he saw the Buddha himself surrounded by his disciples. How could such a great number of monks be so quiet! If only his little son could be so only for a moment, Ajatasattu thought, his heart greatly moved.

ထိတ္လန္ ့ေၾကာက္ရြံ ့မႈမ်ားသည္ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္အား တပည့္သာဝကမ်ား ၿခံရံလ်က္ ဖူးေတြ ့လိုုက္ရခ်ိန္တြင္ ၿငိမ္းေအးသြားသည္။ ဒီေလာက္မ်ားၿပားတဲ့သံဃာေတာ္ေတြ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လြန္းလွပါဘိ။ င့ါသားေတာ္ကေလးကိုု ဒီလိုုမ်ိဳး ခဏေလာက္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ခ်င္စမ္းပါဘိဟုု အဇာတသတ္ ေတြးမိေသာအခါ အၾကီးအက်ယ္ ၾကည္ႏူးရႊင္ပ်သြားသည္။

All was tranquil like an ocean in repose. Look where he would, he saw endless ranks of disciples. Then saluting the Buddha, the king asked: "What is the fruit of religious life?"

ပင္လယ္ၿပင္ၾကီး ၿငိမ္သက္ေနဘိသကဲ့သိုု ့ အရာအားလံုုး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းလွသည္။ ၾကည့္လိုုက္သည့္ေနရာတိုုင္း အဆံုုးမရိွေသာ တပည့္သာဝကမ်ားကိုု ေတြ ့ၿမင္ရသည္္။ ဗုုဒၶၿမတ္စြာဘုုရားအား ရိွခိုုးဦးခ်ၿပီးေနာက္ ရဟန္းၿပ ုရၿခင္းေၾကာင့္ ရအပ္ေသာအက်ိဳးကိုု ဘုုရင္က ေမးၿမန္းသည္။

And the Buddha answered the king's question in a discourse called the Samaphata Sutta. Glad at heart, the king made a solemn obeisance and departed.

သာမညဖလသုုတၱန္ကိုု ေဟာၾကားၿခင္းၿဖင့္ ဘုုရင့္ေမးခြန္းကိုု ဗုုဒၶဘုုရားက ေၿဖၾကားခဲ့သည္။ အဇာတသတ္မင္းသည္ သရဏဂံုုေဆာက္တည္ကာ ဥပါသကာအၿဖစ္ ခံယူၿပီး ၿပန္သြားသည္။

ငယ္ငယ္တုုန္းက အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ အစ္မေတြကိုု ေတာ္ေတာ္ၾကီးလွၿပီထင္တာ ေဟာ ကိုုယ့္အလွည့္လည္းေရာက္ေရာ အသက္ ၃၀ ဆိုုတာ ခဏေလးပါလား။ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္လာတာနဲ ့ လည္ပင္းမွာ အရစ္ေတြ ေပၚလာတယ္။ ေမးေစ့ေတြ တြဲလာလိုု ့ ေမးေစ့ပင့္တင္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုုပ္ဖိုု ့လိုုလာတယ္။ မ်က္ရစ္ေတြတြန္ ့လိုု ့ eye cream သံုုးဖိုု ့လိုုလာတယ္။ ဓာတ္ပံုုေတြ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ အေတာ္သိတယ္။ ခႏၶာကိုုယ္ၾကံ့ခိုုင္မႈကလည္း သိသာတယ္။ အိပ္ေရးပ်က္လိုု ့ ပင္ပန္းရင္ အားၿပန္ၿပည့္ဖိုု ့ အခ်ိန္ယူတယ္။ အရင္တုုန္းကဆိုု ေက်ာခ်တာနဲ ့ အိပ္ေပ်ာ္တယ္။ ယူအက္စ္ေရာက္ကတည္းက အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြ မ်ားလာတယ္။ အသက္ၾကီးလာတာနဲ ့အမွ် အားကစားမွန္မွန္လုုပ္၊ အစားအေသာက္၊ အလွၿပင္ပစၥည္းေတြနဲ ့ ဘယ္ေလာက္ထိန္းထိန္း ငယ္ငယ္ကလိုု မလွႏိုုင္ေတာ့ဘူး။

အလုုပ္မလုုပ္ဘဲေနရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလိုု ့ တခါတေလ ေတြးမိတယ္။ စိတ္ဖိစီးေပမဲ့ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ယံုုၾကည္မႈေတြ၊ အခက္အခဲေတြ ေၿဖရွင္းႏိုုင္လိုု ့ ေက်နပ္ဝမ္းေၿမာက္မႈေတြကိုု အလုုပ္ဆီကပဲ ရႏိုုင္တာပါ။ ကိုုယ္ဝါသနာပါတဲ့အလုုပ္ကိုု လုပ္ေနရရင္ ဘဝအဓိပၺာယ္ ရိွေနတာပါပဲ။ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ေနၿပီ ခုုထိ ေက်ာင္းတက္တုုန္းပဲလားဆိုုတဲ့ ဦးေလးတစ္ေယာက္စကားကိုု သတိရမိတယ္။ ေက်ာင္းတက္တယ္ဆိုုတာ စိတ္ဖိစီးပင္ပန္းပါဘိ ဘယ္သူက တက္ခ်င္ပါ့မလဲ။ ဒီႏိုုင္ငံကဘြဲ ့ရမွ လစာပိုုေကာင္းလိုု ့၊ ရထားတဲ့ဘြဲ ့က အလုုပ္ရွားလိုု ့ အလုုပ္အကိုုင္ေပါတဲ့ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းကိုု ေၿပာင္းခ်င္လိုု ့၊ ဒီႏိုုင္ငံကိုု လာခ်င္လိုု ့၊ အလုုပ္အတြက္ လိုုအပ္လိုု ့၊ ပ်င္းလိုု ့တခုုခုုသင္ရင္ ေကာင္းမလားလိုု ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ သင္ယူၾကတယ္။ Studying is never too old and late.

အလုုပ္တစ္ခုု၊ ေနရာတစ္ခုုမွာ အေၿခက်လိုု ့ ႏွစ္ေပါက္လာရင္ ပ်င္းရိၿငီးေငြ ့လာပါတယ္။ ရုုပ္ရွင္ၾကည့္၊ စာအုုပ္ဖတ္လိုု ့ အပ်င္းေၿပေပမဲ့ တခ်ိန္လံုုး မလုုပ္ခ်င္ၿပန္ဘူး။ ဘာသာစကားတစ္ခုုခုု၊ အႏုုပညာပစၥည္းတစ္ခုု တီးတတ္ေအာင္ သင္ယူၿခင္းဟာ စိတ္ဝင္စားဖိုု ့ ေကာင္းတယ္။ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြနဲ ့ သိကႊ်မ္းရၿပီး သူတိုု ့ၿဖတ္သန္းၾကီးၿပင္းခဲ့တဲ့ ငယ္ဘဝ၊ အေတြ ့အၾကံ ုု၊ အေတြးအေခၚေတြ သိရတာ စိတ္ဝင္စားဖိုု  ေကာင္းတယ္။ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ ေနရာေတြကိုု ခရီးသြားရတာလည္း စိတ္ဝင္စားဖိုု ့ ေကာင္းတယ္။ သစ္ေတာအုုပ္ေလးထဲ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ရာသီအလိုုက္ သစ္ပင္ေတြ ေၿပာင္းလဲပံုုေတြ ၿမင္ေတြ ့ရတာ စိတ္ဝင္စားဖိုု ့ေကာင္းတယ္။ ဓာတ္ပံုုေကာင္းေလး တစ္ပံုုရဖိုု ့ ဟိုုရိုုက္ဒီရိုုက္ ေတြ ့ၿမင္သမွ် ရိုုက္တာလည္း စိတ္ဝင္စားဖိုု ့ေကာင္းတယ္။

credit to Aunty Tint's Facebook BD wish

လူလတ္တန္းစား ပညာေရးအားေပးတဲ့မိဘ၊ ေမာင္ႏွမေတြကိုု ဂရုုစိုုက္တဲ့ မၾကီး၊ ကိုုယ္တိုု ့မပ်င္းရေအာင္ ရန္ၿဖစ္ၿဖစ္ေပးတဲ့ ေမာင္ေမာင္၊ ကိုုယ္ရရိွထားတဲ့ မိသားစုု၊ ကိုုယ့္အေၿခအေနကိုု ေက်နပ္တယ္။ ကိုုယ့္ဘဝမွာ ေနာင္တအရဆံုုးကေတာ့ အမ္ယူအမ္ေက်ာင္းတက္ဖိုု ့ ယူအက္စ္ကိုု လာခဲ့တာ။ စေရာက္ကတည္းက အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီး ခုုထိလည္း မဆံုုးႏိုုင္ေသးဘူး။ ေကာင္းတာကေတာ့ အဲဒီအခက္အခဲေတြေၾကာင့္ပဲ ခံႏိုုင္ရည္ေတြ ပိုုရိွ၊ ဘယ္အရာမဆိုု မၿဖစ္ၿဖစ္ေအာင္ လုုပ္ႏိုုင္တယ္လိုု ့ ယံုုၾကည္မႈ ရိွလာတယ္။ Who am I  ဆိုုတာ ပိုုသိလာၿပီး စိတ္ကူးအိမ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ ေဖၚၿဖစ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း၊ မိတ္ေဆြေကာင္း၊ မိသားစုုတန္ဖိုုးကိုု သိလာတယ္။

ကိုုယ္ ၿမတ္ႏိုုးတဲ့သူေတြ၊ ကိုုယ့္ကိုုၿမတ္ႏိုုးတဲ့သူေတြ ရိွရဲ ့သားနဲ ့ ဘာလိုု ့ခ်စ္သူ မထားခဲ့မိပါလိမ့္။ မအားဘူးဆိုုတာ မွန္ေပမဲ့ ကိုုယ္တကယ္ခ်စ္ၿမတ္ႏိုုးရင္ အခ်ိန္ဆိုုတာ ထြက္လာမွာပဲ။ မိုုင္းဖန္က နင့္ႏွလံုုးသား ဖြင့္ရမယ္တဲ့။ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အရြယ္လိုု ရင္တဒိတ္ဒိတ္ မခုုန္ေတာ့သလိုု အသက္ၾကီးလာလိုု ့ စဥ္းစားတာေတြ မ်ားေနတာေနမွာ။ ကိုုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ အိမ္ေထာင္ၿပ ုုလိုု ့ ကေလးေတြေတာင္ မူၾကိ ုုတက္ၾကေတာ့မယ္။ ကိုုယ့္လိုု မစြံသူေတြြလည္း ရိွေသးတယ္ အားမငယ္ပါဘူး။ ကိုုယ္နဲ ့ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးေတြက ကိုုယ့္တိုု ့ကိုု အဘြားၾကီးေတြတဲ့။ သူတိုု ့က ၁၈ နဲ ့ ၂၅ ကိုုမွ စိတ္ဝင္စားတာတဲ့။ အိမ္ေထာင္ၿပ  ုုၿ ပ ုု ၊ မၿပ ုုၿပ ုု စိတ္ခ်မ္းသာဖိုု ့က အဓိက။

ဖီလင္ ၃၁ မွာ
စႏၵရား၊ Cello ၊ ေစာင္း တီးလံုုးသက္သက္ သီခ်င္းေတြကိုု ႏွစ္သက္တယ္။
စိတ္ဖိစီးရင္ ဗုုဒၶ Chantra သီခ်င္းေတြကိုု ဖြင့္ထားတတ္တယ္။
ဟတ္ပီးဘတ္ေဒး တစ္ပုုဒ္ကိုုပဲ ဂ်ီ၊ စီ၊ ဒီ ကီးနဲ ့ ဂီတာတီးတတ္တယ္။

သစ္ေတာအုုပ္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။
တိမ္၊ ေရကန္၊ ၿမစ္ေခ်ာင္း၊ ေတာင္ေတြကိုု ႏွစ္သက္တယ္။
ပန္းခ်ီ၊ ၿပတိုုက္၊ ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အဦး၊ စာၾကည့္တိုုက္ေတြကိုု ႏွစ္သက္တယ္။
ေလွ်ာ့ပင္းထက္ ၿပတိုုက္ေတြကိုု တစ္ေယာက္တည္း တိုုးရစ္တတ္တယ္။

ဓာတ္ပံုုတဖ်ပ္ဖ်ပ္ ရိုုက္တယ္။
ေလဒီရွဴး ဟိုုက္ဟီးဖိနပ္ထက္ မန္မိုုရီေဖာင္းအေၿပးဖိနပ္ကိုု ပိုုၾကိ ုုက္လာတယ္။
လူေတြနဲ ့သိကႊ်မ္းမိတ္ဖြဲ ့ စကားေၿပာလာတယ္။
ခရီးသြားဖိုု ့ ႏွစ္သက္တယ္။

ဘာသာစကားေတြ သင္ဖိုု ့စိတ္ဝင္စားတယ္။
စာအုုပ္တစ္အုုပ္ ေဆာင္တတ္တယ္။
ေက်ာပိုုးအိတ္၊ စလြယ္သိုုင္းအိတ္ ၾကိ ုုက္တယ္။
ေဆးလိပ္မီးခိုုးရႈမိရင္ ေခ်ာင္းဆိုုးတယ္။
ဝိုုင္နီ ၾကိ ုုက္တယ္။
ဆံပင္ေတြ ပိုုၿဖ ူလာတယ္။

Mom, Sister, Dad - Family Photo without my little brother & me

အားမနာတတ္ဘူး။
မဟုုတ္မခံ အႏိုုင္က်င့္မခံ။
ကြန္ပလိမ္းတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြနဲ ့ ေဝးလာတယ္လိုု ့ ခံစားမိတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတရုုန္းရုုန္းေပမဲ့ တစ္ေယာက္တည္းသီးသန္ ့ ေနတတ္တယ္။
အရင္လိုု ခံစားခ်က္အားလံုုးကိုု ထုုတ္မေၿပာေတာ့ဘဲ ရင္ထဲသိမ္းတတ္လာၿပီ။

နက္ၿဖန္ ႏိုုဝင္ဘာ ၂၄ က ကိုုယ့္ ၃၁ ႏွစ္ၿပည့္ ေမြးေန ့။ အစကေတာ့ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုု ေန ့ဆြမ္းသြားကပ္မလားလိုု ့။ ခုုေတာ့ ခ်က္ၿပ ုုတ္ဖိုု ့ပ်င္းလိုု ့ သြားမလႈၿဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဆူနမ္တိုု ့ကေတာ့ ဘာစီစဥ္ ထားလဲမသိ။ ေမ့မ်ားေမ့ေနေရာ့သလား။ ေဖ့ဘြတ္မွာေတာ့ ေမြးေန ့ဆုုေတာင္းေတြ တက္ေနေလာက္ၿပီ။ ဘေလာ့က သီးသန္ ့ဆန္ၿပီး ကိုုယ့္ေနရာေလးလိုု ့ ခံစားမိတယ္။ စာလာဖတ္သူေတြ ေမြးေန ့ဆုုေတာင္းတင္ မဟုုတ္ဘဲ ကိုု္ယ္ေရးတဲ့စာေတြမွာ ဘယ္လိုုအေၾကာင္းအရာေတြ ၾကိ ုုက္တယ္၊ အၾကံညဏ္ေပးစရာမ်ားရိွခဲ့ရင္ ေပးခဲ့ေစခ်င္ပါတယ္။ စာလာဖတ္သူေတြရဲ ့ အသံေတြကိုု နားေထာင္ခ်င္လိုု ့ ၊ စကားလံုုးေတြကုုိ ဖတ္ခ်င္လိုု ့။

စန္းထြန္း
ႏိုုဝင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၄။

ေအာက္တိုုဘာလကုုန္မွာ ေလးေအာ့ဖ္ေတာ့ အိမ္ရွင္ကိုု တစ္လႏိုု ့တစ္ေပးၿပီး  အိမ္လခသက္သာေအာင္ ဒီဇင္ဘာလ ၁ မွာ ဆူနမ္တိုု ့ဆီ ေၿပာင္းမယ္လိုု ့ စိတ္ကူးထားတယ္။ ဒီဇင္ဘာ ၁၂ မွာ တိုုက္ခန္း ကြန္းထရပ္ကုုန္မွာမိုု ့ သူတိုု ့လည္း အဲဒီမွာ ဆက္ေနရမလား၊ ဘယ္ကိုုေၿပာင္းရမွန္း မသိ။ ဒီဇင္ဘာ ၁၅  ေၿပာင္းလာရင္ အေကာင္းဆံုုးတဲ့။ အိမ္ရွင္ကုုိ ေၿပာေတာ့ အိုုေက သူလည္း အလုုပ္သစ္မွာ ဘီးစီးေနလိုု ့ အခန္းကိုု မေၾကၿငာရေသး၊ မငွားရေသးဘူးတဲ့။ ဆူနမ္က တစ္ခုုေလာက္ ေမးပါရေစ နင္ ငါတိုု ့အုုပ္စုုထဲမွာ လစာအေကာင္းဆံုုး၊ အိမ္ကိုု ေထာက္ပံ့စရာလည္း မလိုု၊ ပိုုက္ဆံေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလဲတဲ့။

Thadingyut, the seventh month of the Myanmar calendar, marks the end of lent. Monsoon is on the way out and the skies are clearing. Sunny days are here to stay.

ဝါတြင္း၏ အဆံုုးသတ္မွာ ၿမန္မာၿပကၡဒိန္၏ ခုုနစ္လေၿမာက္ၿဖစ္ေသာ သီတင္းကႊ်တ္ ၿဖစ္သည္။ မုုတ္သုုန္သည္ ဆုုတ္ခြာေနၿပီး ေကာင္းကင္သည္ ၾကည္လင္လာသည္။ ေနသာေသာေန ့မ်ား လာေတာ့မည္။

The austerity, sobriety and restraint of the lenten season together with the damp murky gloom of the monsoon - all these have given away to fun and festivities. With the ban on weddings lifted, there is the scent of eugenia leaves and lilies in the air. The soft breeze whispers the music of flutes and harps.

ၿခိ ုုးၿခံေၿခြတာ ေနထိုုင္ၿခင္း၊ အရက္မေသာက္ၿခင္း စသည့္ ဝါတြင္းကာလ ကန္ ့သတ္ခ်က္မ်ားသည္ စြတ္စိုုေမွာင္မည္းေသာ မုုတ္သုုန္မိုုးႏွင့္အတူ အေဝးသိုု ့ ထြက္ခြာခဲ့ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ ပြဲေတာ္မ်ား လာေတာ့မည္။ ဝါတြင္းကာလ မဂၤလာေဆာင္ၿခင္း တားၿမစ္ထားၿခင္းကိုု လွစ္ဟလိုုက္သည္ႏွင့္ ယူဂ်ီးနီးယားသစ္ရြက္ႏွင့္ လီလီပန္း ရနံ ့မ်ားသည္ ေလတြင္ သင္းပ်ံ ့ေနေတာ့သည္။  ညင္သာေသာ ေလေၿပေလးက ပေလြသံ၊ ေစာင္းသံမ်ားကိုု တိုုးတိတ္စြာ ေဆာင္ၾကဥ္းလာသည္။

The three day lights festival, namely the day before the full moon, the full moon day and the day after, will be those of music, dances and fun. Illuminations are there to celebrate the anniversary of the Buddha's return from the celestial abode, where he had spent the lent teaching the gods above His Law.

လၿပည့္အၾကိ ုေန ့၊ လၿပည့္ေန ့၊ လၿပည့္ေက်ာ္ေန ့ ထိုုသံုုးရက္ က်င္းပေသာ မီးထြန္းပြဲေတာ္တြင္ အတီးအမႈတ္ အကအခုုန္မ်ား ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ား ရိွသည္။ တဝါတြင္းလံုုး နတ္ၿပည္တြင္ တရားဓမၼမ်ားကိုု သင္ၾကားၿပသၿပီး လူ ့ၿပည္သိုု ့ ၿပန္လာေသာ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ကိုု ၾကိ ုုဆိုုေသာအားၿဖင့္ မီးထြန္းပြဲေတာ္ကိုု က်င္းပၾကသည္။

credit to Google

Among the gods was the one who was the mother of the Buddha, reborn there. It was on the full moon day of Thadingyut month that the Buddha descended to the abode of humans. He and His disciples were attended by a heavenly host of celestials who created a pathway of stars. Humans on earth illuminated the homes and streets to welcome the Buddha and His disciples.

ထိုုနတ္မ်ားထဲက နတ္တပါးမွာ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္၏ မိခင္ၿဖစ္ခဲ့ဖူးၿပီး နတ္ၿဖစ္လာၿခင္း ၿဖစ္သည္။ သီတင္းကႊ်တ္လ၏ လၿပည့္ေန ့တြင္ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္သည္ လူ ့ၿပည္သိုု ့ ဆင္းသက္ခဲ့သည္။ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္သာဝကမ်ားကိုု နတ္မ်ားက အလံုုးအရင္းၿဖင့္ လိုုက္ပါၿခံရံၾကၿပီး ၾကယ္လမ္းကိုု ဖန္းဆင္းခဲ့သည္။ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္သာဝကမ်ားကိုု ၾကိ ုုဆိုုရန္ကမၻာေၿမတြင္ရိွေသာ လူသားမ်ားက အိမ္မ်ား၊ လမ္းမ်ားကိုု မီးထြန္းညိွၾကသည္။

Although the anniversary is on the full moon day, the Myanmar way of celebrating such an event is to have a festival on the eve, to welcome the day and the actual day and then the day after to give a grand send-off. So, the three festival days instead of one. The more The merrier.

အထိမ္းအမွတ္သည္ လၿပည့္ေန ့ၿဖစ္ေသာ္လည္း ၿမန္မာတိုု ့ ပြဲေတာ္ကိုု က်င္းပေလ့ရိွသည့္အတိုုင္း  ၾကိ ုုဆိုုေသာ အၾကိ  ုုေန ့၊ တကယ့္ပြဲေတာ္ေန ့၊ ပြဲေတာ္ကိုု ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာေသာေန ့ဟုုဆိုုကာ ဆင္ႏႊဲၾကသည္။ ထိုု ့ေၾကာင့္ ပြဲေတာ္သည္ တစ္ရက္အစား သံုုးရက္ၿဖစ္သည္။ ရက္ၾကာေလ ပိုုေပ်ာ္ဖိုု ့ေကာင္းေလ။

Streets, houses and public buildings are illuminated and festooned with coloured electric bulbs. One feature of the festival in small towns and villages is see-mee lighting; small earthen bowls are filled with sessamum oil and a piece of cotton is soaked in each bow and lighted.

လမ္းမ်ား၊ အိမ္မ်ားႏွင့္ ၿပည္သူ ့အေဆာက္အဦးမ်ားကိုု ေရာင္စံုုကာလာ လွ်ပ္စီးမီးသီးမ်ားၿဖင့္ အလွဆင္သည္။ ၿမိ ုု ့ငယ္မ်ားႏွင့္ ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားတြင္ ေၿမခြက္ငယ္ကေလးမ်ားကိုု ႏွမ္းဆီၿဖည့္ၿပီး ဝါဂြမ္းမီးစစိမ္ထားေသာ ဆီမီးကိုု ထြန္းညွိၾကသည္။

credit to Google

These lighted oil bowls are placed on the terraces of pagodas. The lights last longer than candles and the little tongues of flame quivering in the breeze land an uncanny beauty to the scene stepped in silvery moonlights. Such lights are sometimes seen on the pagoda in Yangon city.

ထိုုမီးထြန္းညွိထားေသာ ဆီမီးခြက္မ်ားကိုု ဘုုရားရင္ၿပင္ေပၚတြင္ ထားေလ့ရိွသည္။ ထိုုဆီမီးသည္ ဖေယာင္းတိုုင္ထက္ ၾကာရွည္အထြန္းခံၿပီး ေလတိုုက္ေသာ္လည္း ၿငိမ္းမသြားဘဲ ေငြလေရာင္ေအာက္တြင္ ထူးဆန္းေသာ လွပမူကိုု ေပးသည္။ ထိုုဆီမီးေရာင္မ်ားကိုု ရန္ကုုန္ၿမိ ုု ့ ဘုုရားေပၚတြင္ တခါတရံ ၿမင္ေတြ ့ႏိုုင္သည္။

The scene of the Buddha's descent from the celestial regions is often recreated in the streets or pagoda precincts, all done up in papier mache and  poster paintings and of course, lights. The festival is often called the Tawadaintha feast: Tawadaintha, being the name of the celestial abode where the Buddha spent the lenten season.

ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ နတ္ၿပည္မွ ဆင္းသက္လာပံုုကိုု စကၠဴကပ္မ်ား၊ ပိုုစတာ ပန္းခ်ီကားမ်ား၊ မီးလံုုးမ်ားၿဖင့္ လမ္းမ်ား၊ ဘုုရားပရဝုုဏ္မ်ားတြင္ ဆင္ယင္ထားတတ္သည္။ ထိုုပြဲေတာ္ကိုု တာဝတိ  ံသာပြဲေတာ္ဟုု ေခၚတတ္သည္။ တာဝတိ ံသာဆိုုသည္ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ ဝါဆိုုခဲ့ေသာ နတ္ၿပည္၏အမည္ ၿဖစ္သည္။

Thadingyut is not only a season of festivals and rejoicings, but also a time for remembering those to whom we owe respect and  gratitude. The Buddha's visit to the celestial regions was to teach the great Truth he had found through rigorous striving for many many lives, to his own mother. It was a gesture of gratitude, and example for all to follow . The Buddha made the greatest gift of all, namely the gift of Dhamma (the Law) that would deliver her from Suffering once and for all.

သီတင္းကႊ်တ္သည္ ပြဲေတာ္မ်ားၿဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ ရာသီသာမက ကြ်ႏုု္ပ္တိုု ့ ေက်းဇူးတင္ထိုုက္သူ၊ ေလးစားထိုုက္သူမ်ားကိုု သတိရေသာ အခါသမယလည္း ၿဖစ္သည္။ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ နတ္ၿပည္သိုု ့ လာေရာက္ရၿခင္းသည္ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ပါရမီၿဖည့္ဆည္းၿပီးမွ ေတြ ့ရိွခဲ့ေသာ သစၥာေလးပါး ၿမတ္တရားကိုု မိခင္ၿဖစ္သူအား သင္ၾကားေပးဖိုု ့ ၿဖစ္သည္။ ၎သည္ ေက်းဇူးတရား၏ အမွတ္သေကၤတၿဖစ္ၿပီး ကြ်ႏုု္ပ္တိုု ့အားလံုုး နမူနာယူသင့္သည္။ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္သည္ တဘဝသာမက သံသရာတေလွ်ာက္ ခံစားရမည့္ ဆင္းရဲၿခင္းကိုု ကင္းေဝေစမည့္ အမြန္ၿမတ္ဆံုုးေသာ ဓမၼလက္ေဆာင္မြန္ကိုု ေပးအပ္ခဲ့သည္။

credit to Google

According to the Buddhist teaching, there are Five Revered Ones, namely the Buddha, His Law, His Order of Monks, Parents and Teachers. During the Thadingyut season Myanmar Buddhists go round paying respects to parents, teachers, elderly relatives and friends.

ဗုုဒၶအဆံုုးအမအရ ဗုုဒၶ၊ ဓမၶ၊ သံဃာ၊ မိဘႏွင့္ ဆရာ ရတနာငါးပါး ရိွသည္။ သီတင္းကႊ်တ္ကာလတြင္ ဗုုဒၶဘာသာၿမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား မိဘ၊ ဆရာသမား၊ သက္ၾကီးေဆြမ်ိဳမ်ားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံ သြားေရာက္ကန္ေတာ့ၾကသည္။

It is quite usual for the senior citizens in the street or residential quarter to receive gifts and respects from the younger people of the community. Sometimes it is an organized affair, but this does not prevent them from going to older people individually to pay respects. This way, it is more intimate and pleasant.

လမ္းထဲ၊ ရပ္ကြက္ထဲမွ သက္ၾကီးမ်ား လက္ေဆာင္ရရိွၿခင္း ရပ္ရြာထဲရိွ လူငယ္မ်ားမွ ကန္ေတာ့ၿခင္းသည္ အစဥ္အလာၿဖစ္သည္။ တခါတရံ စုုေပါင္းလုုပ္ေဆာင္ၿခင္း ၿဖစ္ေသာ္လည္း သက္ၾကီးမ်ားထံသိုု ့ သီးသန္ ့သြားေရာက္ ကန္ေတာ့ၿခင္းကိုု မတားၿမစ္ပါ။ ဤသိုု ့ၿဖင့္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးေစသည္။

On the third day of the festival, people go round paying calls. It is 'open house' for many homes. Older people have light refreshments ready for the young visitors. They give away sweets and small change to children. Young people bring small gifts like candles, fruits and cakes, but it is not compulsory. Paying respects is accomplished by the act of kadaw, genuflection.

ပြဲေတာ္၏ တတိယေၿမာက္ေန ့တြင္ လူမ်ားသည္ သြားေရာက္လည္ပတ္ၾကသည္။ အိမ္အမ်ားစုုကိုု ၾကိ ုုတင္အေၾကာင္းၾကားၿခင္း မရိွဘဲ သြားေရာက္လည္ပတ္ႏိုုင္သည္။ လူၾကီးမ်ားသည္ လာေရာက္လည္ပတ္သူ လူငယ္မ်ားအတြက္ အခ်ိဳရည္မ်ား ၿပင္ဆင္ထားသည္။ သူတိုု ့သည္ သၾကားလံုုးမ်ား၊ အေၾကြအနည္းငယ္ကိုု ကေလးမ်ားကိုု ေပးၾကသည္။ လူငယ္မ်ားသည္ ဖေယာင္းတိုုင္၊ သစ္သီး၊ ကိတ္မုုန္ ့ကဲ့သိုု ့ေသာ လက္ေဆာင္ေလးမ်ားကိုု ယူေဆာင္လာတတ္ၾကသည္။ သိုု ့ေသာ္ ထိုုလက္ေဆာင္မ်ား မယူမၿဖစ္ ယူလာရမည္ဟုု သတ္မွတ္မထားပါ။ ကန္ေတာ့ၿဖင့္လည္း အေလးအၿမတ္ထားရာ ေရာက္ပါသည္။


The word kadaw is an everyday expression in Myanmar life. When you have to say something indelicate or impolite, you say it with the word kadaw; the same word is used as an apology for any transgression like, bumping into someone or stepping on another's feet. On such occasions the word is synonymous with 'sorry', but with a deeper feeling.

ကန္ေတာ့ဟူေသာ စကားလံုုးသည္ ၿမန္မာလူေနမႈဘဝတြင္ ေန ့စဥ္သံုုးစကားလံုုး ၿဖစ္သည္။ မယဥ္ေက်းေသာ စကားလံုုး ေၿပာရေတာ့မည္ဆိုုလွ်င္ ကန္ေတာ့ဟုု ဆိုုတတ္ၾကသည္။  ကန္ေတာ့ဆိုုသည္မွာ တစံုုတေယာက္ကိုု မေတာ္တဆ တိုုက္မိ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တဦးတေယာက္၏ ေၿခေထာက္ကိုု တက္နင္းမိေသာ အခါတြင္လည္းေကာင္း ေတာင္းပန္စကားဆိုုရာတြင္ သံုုးေသာစကားလံုုး ၿဖစ္သည္။ ထိုုအခါမ်ိဳးတြင္ ေဆာရီးၿဖင့္ ဆင္ေသာ္ၿငား စိတ္ထဲကပါေသာ ခံစားမႈၿဖင့္ ၿဖစ္သည္။

When you have the necessity to touch someone's hair, like brushing away a wisp of dust, you do not do so without first saying kadaw, even though the person concerned may not be an older person.

ဖုုန္သပ္ေပးတာမ်ိဳးကဲ့သိုု ့တစံုုတေယာက္ ဆံပင္ကိုု ထိဖိုု ့လိုုအပ္ေသာအခါ ထိုုပုဂၢိဳလ္သည္ ကိုုယ့္ထက္ မၾကီးေစကာမူ ကန္ေတာ့ဟုု အရင္မေၿပာဘဲ လုုပ္ေပးေလ့မရိွပါ။

The custom of doing the act of kadaw is rooted in the Buddhist acceptance of the samsara, the round of rebirths, begin born and reborn; all beings, humans and others go round the cycle, meeting on another in amicable or hostile relationships. Consequently, among people meeting one another in this present existence there would be love and kindness as there would be hate and enmity as well. There might be wrongful actions committed consciously or unwittingly to one another throughout the unending journey of samsara.

ကန္ေတာ့ၿခင္း အေလ့အထသည္ အၾကိမ္တဖန္ဖန္ ေမြးဖြားၿခင္း သံသရာကိုု လက္ခံေသာ ဗုုဒၶဘာသာဝင္မ်ားထံတြင္ ခိုုင္မာၿမဲၿမံအၿမစ္တြယ္ေနသည္။ သံသရာခရီးသြားေနၾကေသာ သက္ရိွအားလံုုး ခ်စ္ခင္ၿခင္း၊ မႏွစ္လိုုၿခင္းမ်ားၿဖင့္ ဆံုုေတြ ့ၾကသည္။ အက်ိဳးဆက္အားၿဖင့္ လက္ရိွဘဝတြင္ ဆံုုေတြ ့ၾကရာဝယ္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ခ်စ္ခင္ကႊ်မ္းဝင္ၿခင္း ၿဖစ္သလိုု မုုန္းတီးၿခင္းလည္း ၿဖစ္ႏိုုင္သည္။ မဆံုုးေသာ သံသရာခရီးတေလွ်ာက္ မရည္ရြယ္ဘဲႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ရည္စူး၍ေသာ္လည္းေကာင္း က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ မွားယြင္းေသာ အၿပ ုုအမႈမ်ား ရိွေကာင္းရိွႏိုုင္သည္။

credit to Google

When Buddhists do the act of kadaw to anyone, their parents, teachers or elders, they not only pay respects as a gesture of gratitude, but they also ask forgiveness for any wrongful action they might have done in this life and many many lives before.

ဗုုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ ဆရာသမား၊ မိဘ၊ လူၾကီးသူမမ်ားကိုု ကန္ေတာ့ၾကေသာအခါ ေက်းဇူးတင္ၿခင္းအားၿဖင့္ ေလးစားသမူ ၿပ ုုၾကၿခင္းသာမက အရင္ဘဝမ်ားစြာကတည္းက ၿပ ုုလုုပ္ခဲ့ေသာ မွားယြင္းေသာ အၿပ ုုအမူမ်ားကိုု ခြင့္လႊတ္ဖိုု ့ ေတာင္းပန္ၿခင္းလည္း ၿဖစ္သည္။

The elders, even as they accept the kadaw from young people, ask forgiveness in their turn for any wrongful action or hurt they themselves might have been guilty of. This reciprocal action is called the 'erasing of the slate', which is the same as 'burying the hatchet'. After this act of 'erasing the slate', friends and kinsmen can start with a 'clean slate' with nothing but love and kindness.

လူငယ္မ်ား၏ ကန္ေတာ့ၿခင္းကိုု လက္ခံလွ်င္ေတာင္မွ လူၾကီးသူမမ်ားသည္ သူတိုု ့၏ မွားယြင္းေသာ အၿပ ုုအမူမ်ား၊ အၿပစ္ၿဖစ္ေစေသာ ထိခုိက္မႈမ်ားရိွက တဖန္ခြင့္လႊတ္ဖိုု ့ ေၿပာဆိုုသည္။ ထိုုအၿခင္းအရာကိုု ၿမ ူမႈန္မွ်မက်န္ ေၿခဖ်က္ၿခင္းဟုု ေခၚသည္။ ၿမ ူမႈန္မွ်မက်န္ ေၿခဖ်က္ၿပီးေသာအခါ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာမွလြဲ၍ တၿခားဘာမွ မရိွဘဲႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း၊ မိသားစုုဝင္မ်ား စတင္ႏိုုင္သည္။

Paying respects or kadaw or ceremonies are organized and held in schools. Paying respects to teachers, one of the Five Revered Ones, is still practiced. Buddhists parable illustrate the good influence of teachers on their students, even though the latter might have become ruling kings.

ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲအခမ္းအနားမ်ားကိုု က်င္းပၾကသည္။ ရတနာငါးပါးတြင္ တပါးၿဖစ္ေသာ ဆရာသမားမ်ားကိုု ကန္ေတာ့ၿခင္းကိုု ယေန ့ထက္တိုုင္ က်င့္သံုုးသည္။ တပည့္သည္ လက္ရိွအုုပ္စိုုးေနေသာ ဘုုရင္ၿဖစ္ေနလွ်င္ေတာင္ ဆရာမ်ားသည္ တပည့္မ်ားေပၚတြင္ ေကာင္းေကာင္း လႊမ္းမိုုးေနၿခင္းကိုု ဗုုဒၶဝင္ပံုုၿပင္မ်ားက ေဖာ္ၿပေနသည္။

credit to Google

Once, a short time after the demise of the Buddha, the kings of India assembled to claim their share of the Buddha's relics. It was a goodly company of crowned heads, each attended by the Four Elements War, namely, infantry, cavalry, chariots and war elephants. Swords and spears and shields burned in the sunlight as the caparisoned steeds and elephants dug their heels impatiently, as they waited for action.

ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ ပရိတ္နိဗၺာန္ၿပ ုုေသာအခါ အိႏိၵယဘုုရင္မ်ားသည္ ဗုုဒၶဓာတ္ေတာ္မ်ားကိုု ခြဲေဝဖိုု ့ စုုရံုုးေရာက္ရိွလာခဲ့သည္။ စစ္ပြဲအဂၤါေလးရပ္ၿဖစ္ေသာ ေၿခလ်င္တပ္၊ ၿမင္းတပ္၊ ရထားလံုုးတပ္ႏွင့္ ဆင္တပ္မ်ား ကိုုယ္စီၿခံရံကာ ေရာက္လာၾကေသာ သရဖူေဆာင္း ဘုုရင္မ်ား ၿဖစ္သည္။ ဓားမ်ား၊ လွံမ်ားႏွင့္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားသည္ ေနေရာင္တြင္ တဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္ပေနၿပီး ကၾကိ ုုးတန္ဆာ ဆင္ယင္ထားေသာ ၿမင္းမ်ား၊ ဆင္မ်ားသည္ စစ္ပြဲစတင္ဖိုု ့ ေစာင့္ေနခ်ိန္ စိတ္မရွည္စြာၿဖင့္ သူတိုု ့ခြာမ်ားကိုု တူးေနၾကသည္။

Then came the dispute over who should get how much of the relics. Tempers rose and angry voices rang though the air and the steel clanged as the warriors made ready their weapons. Horses neighed and reared, elephants let forth and a fearful trumpeting. A havoc of blood and destruction was imminent.

ထိုု ့ေနာက္ ဓာတ္ေတာ္ကိုု ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ ရသင့္သည္ၿဖင့္ အၿငင္းပြားၾကပါေလေရာ။ ေဒါသမ်ား ၿမွင့္တက္လာကာ စိတ္ဆိုုးမာန္ဆိုုး ေအာ္ဟစ္သံမ်ား ေလတြင္ ပ်ံ ့လြင့္ေနသည္။ စစ္သားမ်ားသည္ သူတိုု ့လက္နက္မ်ားကိုု အဆင္သင့္ၿဖစ္ေနေစဖိုု ့ ၿပင္ဆင္ၾကသည္။ ၿမင္းမ်ားက ဟီၾကကာ ေနာက္သိုု ့ဆုုတ္သည္။ ဆင္မ်ားက ေရွ ့တိုုးကာ ေၾကာက္မယ္ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ေအာ္ၿမည္ၾကသည္။ ေသြးေခ်ာင္းစီးေတာ့မည္မွာ မေဝးေတာ့။

At the crucial moment, an authoritative voice rang out above the din: "Silence, all of you !" The kings turned their heads towards the voice they knew so well, the voice that had dared to command them. There stood Dona the brahman, who was their teacher, who had taught them the princely arts, in their student days.

အလြန္အေရးၾကီးေသာ ထိုုအခ်ိန္ စိတ္ရႈပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ဆူညံသံမ်ား ေက်ာ္လႊား၍ ၾသဇာအာဏာၿပည့္ဝေသာအသံ ေပၚထြက္လာသည္။ "အားလံုုး တိတ္ၾက "။ အသံလာရာဆီသိုု ့ ဘုုရင္မ်ား လွည့္ၾကည့္ေသာအခါ  သူတိုု ့အား အမိန္ ့ေပးရဲေသာ အသံကိုု သူတိုု ့ေကာင္းေကာင္း သိၾကသည္။ ရပ္ေနသူမွာ သူတိုု ့ေက်ာင္းသားဘဝတုုန္းက မင္းသားမ်ားတတ္အပ္ေသာ ပညာမ်ားကိုု သင္ၾကားေပးခဲ့သည့္ သူတိုု ့၏ဆရာ ဒိုုနာပုုဏၰား ၿဖစ္သည္။

credit to Google

There was silence, as the king bowed down to the one who had been their teacher. Without so much as a word of dissent, the kings accepted their share of the relics handed out by Dona the brahman, and went away in peace.

ဘုုရင္မ်ား သူတိုု ့ဆရာၿဖစ္သူကိုု ဦးေခါင္းညႊတ္ အရိုုအေသေပးၿပီး ၿငိမ္သက္သြားခဲ့သည္။ ဘုုရင္မ်ားသည္ ဒိုုနာပုုဏၰားေပးေသာ သူတိုု ့ေဝစုု ဓာတ္ေတာ္မ်ားကိုု မေက်နပ္ေသာစကား တခြန္းမွ် မဆိုုဘဲ လက္ခံကာ အေဝးသိုု ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။

So this is the spirit of Thadingyut season...paying respects to those to whom respect is due and remembering those to whom we owe gratitude.

ရိုုေသထိုုက္သူမ်ားကိုု ကန္ေတာ့ၿခင္း၊ ေက်းဇူးတင္ရမည့္သူမ်ားကိုု သတိရၿခင္းသည္ သီတင္းကႊ်တ္လ၏ စိတ္ဓာတ္ ၿဖစ္သည္။


(ဒီကဗ်ာကိုုေတာ့ ဘာသာမၿပန္တတ္ဘူး :)

KHIN MYO CHIT (1915 - 1999)
La Grande Dame de la Burmese Writing
by 
Dr. Khin Muang Win

Very few people know that her real name is Ma Khin Mya. Her close relatives and friends call her by her real name . Young people call her Ma Ma Mya or Aunty Mya. Older people call her Ma Khin Mya. But to most people she was known under her pen name, 'Khin Myo Chit'.

တခ်ိဳ ့ကသာ သူမနာမည္ရင္း မခင္ၿမဆိုုသည္ကိုု သိၾကသည္။ သူမ၏ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူမနာမည္ရင္းၿဖင့္ ေခၚေဝၚသည္။ လူငယ္မ်ားက သူမကိုု မမၿမ (သိုု ့မဟုုတ္) အန္တီၿမဟုု ေခၚေဝၚသည္။ လူၾကီးမ်ားက မခင္ၿမဟုု ေခၚေဝၚသည္။ သိုု ့ေသာ္ အမ်ားစုုက သူမ၏ ကေလာင္နာမည္ ခင္မ်ိဳးခ်စ္ဟုုသာ သိၾကသည္။

She was born at the time when people generally had low expectations of women, when no parent would hear of a young respectable lady entering a profession, and a humanitarian education may be permitted, but only to be to write B.A under one's name and make expressions on people. "What a pity she's a girl." that's what she always heard people saying all the time.

အမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုု နိမ့္ခ်ေသာ၊ မိန္းမငယ္ေလးမ်ား လုုပ္ငန္းခြင္ဝင္ၿခင္း၊ ပညာသင္ၾကားၿခင္းကိုု တားၿမစ္ထားသည့္ ေခတ္ကာလတြင္ သူမကိုု ေမြးဖြားခဲ့သည္။ သူမ ဘီေအဘြဲ ့ရေသာ လူအမ်ားက အထင္ၾကီးၾကသည္။ မိန္းကေလးၿဖစ္ေနတာ နာသကြာ ဟူေသာ စကားကိုုသာ သူမ တခ်ိန္လံုုး ၾကားခဲ့ရသည္။



Her grandmother had been a maid of honor at the court of King Mindon. Many times she recounted to her the events leading to the mass execution of King Thibaw's royal relatives by the Queen Suphayalatt. "It's a blot on our history." she used to say. She then related to her how the great warrior princes like the Prince Kanaung, the Thonsaire Minthagyi (literally translated the great Prince Thirty, so named because he could climp up a wall of thirty yards in height using his bear hands and feet) and many others were executed during an internal intrigue. "We lost all the great warrior princes, so that when the British marched to the capital city of Upper Myanmar, there was not even one person to throw a stone at the invaders."

သူမ၏အဘြားသည္ မင္းတုုန္းမင္း၏ ဂုုဏ္ထူးေဆာင္ အပ်ိဳေတာ္ၿဖစ္သည္။ မိဘုုရား စုုဖုုရားလတ္က သီေပါမင္း၏ ေတာ္ဝင္မိသားစုုဝင္မ်ားကိုု သုုတ္သင္ပစ္သည့္အေၾကာင္းမ်ားကိုု သူမ အၾကိမ္မ်ားစြာ ေၿပာၿပတတ္သည္။ သူမက အဲဒါဟာ ငါတိုု ့သမိုုင္းမွာ အမည္းစက္တြင္တာပဲဟုု ေၿပာေလ့ရိွသည္။ နန္းတက္ခ်ိန္တြင္ သုုတ္သင္ခံရေသာ ကေနာင္မင္းသား၊ သံုုးဆယ္မင္းသားၾကီး ( အေတာင္သံုုးဆယ္ ၿမင့္ေသာနံရံကိုု သူ ့ေၿခေထာက္၊ လက္ခ်ည္းသက္သက္ၿဖင့္ တက္ေရာက္ႏိုုင္ေသာေၾကာင္း သံုုးဆယ္မင္းသားဟုု အမည္တြင္သူ) ၊ အေပါင္းအပါမ်ားႏွင့္ သူမ ဆက္စပ္ေနသည္။ "ငါတိုု ့ ထက္ၿမက္တဲ့မင္းသားအားလံုုးကိုု ဆံုုးရံႈးခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၿဗိတိသွ်ေတြ အထက္ၿမန္မာၿပည္ၿမိ ုု ့ေတာ္ကိုု ခ်ီတက္သိမ္းပိုုက္ေတာ့ က်ဴးေက်ာ္လာသူေတြကိုု ေက်ာက္ခဲနဲ ့ပစ္တဲ့သူေတာင္ မရိွဘူး။"

She asked, "Do you mean to say, grandma, that if these warrior princes was there. Upper Myanmar would not have fallen under the British Rule?""No," said her grandmother. "We would still lose the war, for, at that time, no one could stop the rising of the British Empire. But, at least "The Battle of Upper Burma" could have earned a place in the annals of war like Hannibal's fight against Rome, or King Arthur's fight against the Saxons, or King Harold's fight against the invading Normans."

"အဲ့ဒီမင္းသားေတြသာ ရိွေနေသးရင္ အထက္ၿမန္မာၿပည္ ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္ကိုု က်ေရာက္မွာမဟုုတ္ဘူးလုုိ ့ ဆိုုခ်င္တာလား အဘြား"ဟုု  သူမက ေမးသည္။ "မဟုုတ္ဘူး"ဟုု အဘြားက ေၿဖသည္။ "ငါတိုု ့ စစ္ရံႈးမွာပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္တုုန္းက အင္အားၾကီးတဲ့ ၿဗိတိသွ်အင္ပါယာကိုု ဘယ္သူမွ မရပ္တန္ ့ႏိုုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အနည္းဆံုုးေတာ့ ေရာမကိုုခုုခံတဲ့ ဟန္နီဘယ္တိုုက္ပြဲ၊ ဆက္စြန္ေတြကိုု ခုုခံတဲ့ ဘုုရင္အာသာရဲ ့တိုုက္ပြဲ၊ က်ဴးေက်ာ္လာတဲ့ ေနာ္မန္ေတြကိုု တိုုက္ထုုတ္တဲ့ ဘုုရင္ဟာႏိုုးရဲ ့ တိုုက္ပြဲေတြလိုု အထက္ၿမန္မာၿပည္တိုုက္ပြဲဟာလည္း သမိုုင္းဝင္တိုုက္ပြဲ ၿဖစ္လိမ့္မယ္။ "

Her literary career began in 1932, when she translated a poem of Sir Walter Scott and sent it to the Yangon University magazine. But she didn't put her name, being kind of shy to do that. The poem was about Patriotism, and when it was published, the editor put the pen name - Khin Myo Chit ( meaning 'lady who loves her country' or 'Miss patriot').

ဆာေဝါ့တာစေကာ့၏ကဗ်ာကိုု ဘာသာၿပန္ၿပီး ရန္ကုုန္တကၠသိုုလ္မဂၢဇင္းထံသိုု ့ ပိုု ့ၿခင္းၿဖင့္ ၁၉၃၂ တြင္ သူမ၏စာေပခရီး စတင္ခဲ့သည္။ သိုု ့ေသာ္ ရွက္ရႊံ ့ေသာေၾကာင့္ သူမနာမည္ မထည့္ခဲ့။ ထိုုကဗ်ာသည္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္အေၾကာင္းကိုု ဖြဲ ့ဆိုုထားေသာကဗ်ာ ၿဖစ္သည္။ ထိုုကဗ်ာ ပံုုႏွိပ္ေသာအခါ အယ္ဒီတာက ခင္မ်ိဳးခ်စ္ဟူေသာ ကေလာင္နာမည္ ေပးခဲ့သည္။



That was how she made here debut in the literary field, and earned her pen name. But all was not well at home. With her father's obstructiveness and her mother's disapproval of 'clever girls', things got from bad to worse. She was not allowed to do any writing in peace. Her mother scolded her more and more. Her father threatened to burn her papers. She had to hide them and do her writing when everyone was in bed.

ထိုုသိုု ့ၿဖင့္ စာေပနယ္သိုု ့ သူမ စတင္ေၿခခ်ခဲ့သည္။ သိုု ့ေသာ္ အိမ္မွာေတာ့ အဆင္မေၿပလွ။ ဖခင္ၿဖစ္သူ၏ အၿပင္းအထန္ ဆန္ ့က်င္မႈ၊ ေတာ္ေသာမိန္းကေလးဆိုုသည္ကိုု လက္မခံေသာ မိခင္ၾကာင့္ အေၿခအေနသည္ ဆိုုးေနရာမွ ပိုုဆိုုးလာခဲ့သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စာေရးသားဖိုု ့ သူမကိုု ခြင့္မၿပ  ုုခဲ့။ သူမမိခင္သည္ သူမကိုု တိုုး၍သာ ဆူခဲ့သည္။ သူမဖခင္သည္ စာမူမ်ားကိုု မီးရိႈ  ့ပစ္မည္ဟုု ၿခိမ္းေၿခာက္ခဲ့သည္။ 
အိမ္ရိွလူကုုန္ အိပ္သည့္အခ်ိန္မွသာ စာေရးသားၿခင္းၿဖင့္ သူတိုု ့ကိုု ေရွာင္ပုုန္းရသည္။

I shall not dwell too much on the story of her unhappy childhood and her escape from the tyranny of her father. It could have made something torn from the pages of a Dickens novel and could have earned her a nick - name like 'Female David Copperfield'.

မေပ်ာ္ရႊင္ေသာ သူမ၏ ငယ္ဘဝ၊ ဖခင္၏ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္မွ လြတ္ေၿမာက္ဖိုု ့ ၾကိ ုုးစားၿခင္းမ်ားကိုု သူမ လြမ္းေဆြးတသမေန။ ထိုုအရာမ်ားက ဒစ္ကင္းဝထၳဳတြင္ မ်က္ရည္က်ေစတတ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားလိုု ၿဖစ္ေစခဲ့ၿပီး နာမည္ေၿပာင္ အမ်ိဳးသမီးေဒးဗစ္ေကာ္ပါဖီးအမည္ကိုု ရရိွေစခဲ့သည္။

Regarding her meeting with my father, U Khin Maung Latt (1915 - 1996) whom she referred to as 'Ko Latt', she wrote in her autobiography, as follows:-
"He was the boy next door. He had left college, an undergraduate, not being able to continue his studies because of the decline in family fortunes. He was having a short lull at home while looking for a job.

ကြ်ႏုု္ပ္ဖခင္ၿဖစ္သူ ဦးခင္ေမာင္လတ္ (သူမက ကိုုလတ္ဟုု ေခၚတတ္ေသာ) ႏွင့္ သူမ ဆံုုေတြ ့ရပံုုကိုု သူမ၏ ကိုုယ္တိုုင္ေရးအထၳဳပတိၱစာအုုပ္တြင္ ဤသိုု ့ေရးသားခဲ့သည္။ သူက အိမ္ေဘးက ေကာင္ေလးတေယာက္။ သူ ့အိမ္စီးပြားေရး က်ဆင္းလာေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းဆက္လက္ မတက္ႏိုုင္ေတာ့ဘဲ ဘြဲ ့မရမွီ ေက်ာင္းမွထြက္ခြာခဲ့ရသည္။ အလုုပ္ရွာေနခ်ိန္ အိမ္တြင္ ေအးေအးလူလူ သူ ရိွေနခဲ့သည္။

He was a voracious reader and we shared the same interests in books. I read the books he recommended and he returned the compliment. We read 'Little Women' one of my favorite books and he called me teasingly 'Jo'. We had a fine time talking of books. It seemed that we had launched on a long and timeless talk which could lead to one thing - a life - long alliance."

သူသည္ စာဖတ္အားေကာင္းသူတေယာက္ၿဖစ္ၿပီး စာအုုပ္မ်ားေပၚတြင္ ကြ်ႏုု္ပ္တိုု ့ စိတ္ဝင္စားမူ တူညီသည္။ သူညႊန္းဆိုုေသာ စာအုုပ္မ်ားကိုု ကြ်န္မက ဖတ္သည္။ သူက ေလးေလးစားစား မွတ္ခ်က္ေပးသည္။ ကြ်န္မ၏အႏွစ္သက္ဆံုုးစာအုုပ္တအုုပ္ၿဖစ္ေသာ မိန္းမငယ္ေလးမ်ား စာအုုပ္ကိုု ကြ်န္မတိုု ့ဖတ္ၾကသည္။ သူက ကြ်န္မကိုု ဂ်ိဳးဟုု ေနာက္ေၿပာင္ေခၚတတ္သည္။ ကႊ်န္မတိုု ့ စာအုုပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးသည့္ အခ်ိန္ေကာင္းမ်ား ရိွခဲ့သည္။ ထိုုရွည္လ်ားအဆံုုးမသတ္ႏိုုင္ေသာ ေဆြးေႏြးၿခင္းမ်ားကပင္ တဘဝတာ မဟာမိတ္ ၿဖစ္ေစခဲ့သည္။



Regarding her political involvements of 1937 and afterwards, she wrote:-
"Had this even tenor of our way gone on for a few months or so, Ko Latt and I might have slipped quietly into married life. My rosy dreams of the future during the interval of a few months before our marriage turned out to be a night - mare if stormy incidents. It was the fate of the country that swept most of our dreams away. By a cruel ticket of fate, we became part of that mighty tidal wave which we were but a tiny ripple."

၁၉၃၇ ႏိုုင္ငံေရးပါဝင္လာမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူမ ေရးသားခဲ့သည္မွာ
လအနည္းငယ္ ၾကာၿပီးေသာအခါ ကိုုလတ္ႏွင့္ ကြ်န္မ လက္ထပ္ခဲ့သည္။ အိမ္ေထာင္မၿပ ုုမွီ လအနည္းငယ္က ၾကိ ုုတင္စိတ္ကူးထားခဲ့ေသာ စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္မ်ားသည္ မုုန္တိုုင္းတိုုက္ခတ္ေသာည အိမ္မက္ဆိုုးတခုု ၿဖစ္သြားခဲ့သည္။ ကြ်န္မတိုု ့စိတ္ကူးအိမ္မက္မ်ားကိုု တိုုက္ခ်သြားေသာ ႏိုုင္ငံ၏ ကံၾကမၼာဆိုုးပင္ ၿဖစ္သည္။ ကံအေၾကာင္းမလွစြာၿဖင့္ ကြ်န္မတိုု ့သည္ ခြန္အားၾကီးေသာ ဒီေရလိႈင္းမွ ေသးငယ္ေသာ ေရၿမ ုုပ္ေလးမ်ားသာ ၿဖစ္သည္။

She recounted the part she played in the demonstration of 1938 as follows;
"Three girls and I happened to be in the front line right after the standard bearers. It was a rude shock when we found ourselves confronted by baton weilding policemen, some mounted on horseback. All of a sudden, like a sequence on a cinema screen, everything was in pools of blood. As I tried to pick them up, blows fell on me."

၁၉၃၉  ဆႏၵထုုတ္ေဖာ္ပြဲႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူမ ၿပန္ေၿပာင္းေၿပာၿပသည္မွာ
မိန္းကေလးသံုုးေယာက္ႏွင့္ ကြ်န္မ ရပ္ေနတာက အတားအဆီးေတြရဲ  ့ ပထမဆံုုးလိုုင္း။ အကာအကြယ္အၿပည့္အစံုု ဝတ္ထားတဲ့ ရဲသားေတြ တခ်ိဳ ့ဆိုု ၿမင္းစီးလိုု ့ သူတိုု ့ေတြရဲ ့ တားဆီးပိတ္ဆိုု ့တာ ခံရေတာ့ ထိတ္လန္ ့သြားတယ္။ အားလံုုး ရုုတ္တရက္ ရုုပ္ရွင္ထဲကအတိုုင္း အရာအားလံုုး ေသြးေတြစြန္းလိုု ့။ သူတိုု ့ကိုု ေကာက္ကိုုင္ဖိုု ့ ကြ်န္မ ၾကိ ုုးစားေပမဲ့ ေလကိုု ဖမ္းဆုုပ္မိသလိုု။

She lived through the stormy times of the British Regime, the Japanese Regime, the Struggle for Independence, sharing the joys and sorrows of the political figures like U Nu,  Thakin Than Tun, Thakin Ba Hein, General Aung San, Dr. Ba Maw, U Kyaw Nyein, U Ne Win and others.

မုုန္တိုုင္းထန္ေသာ ၿဗိတိသွ်ေခတ္၊ ဂ်ပန္ေခတ္၊ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ၾကိ ုုးပမ္းခ်ိန္ ႏိုုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားၿဖစ္ေသာ ဦးႏုု၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ဘဟိန္း၊ ဗိုုလ္္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ေဒါက္တာဘေမာ္၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးေနဝင္း၊ တၿခားေခါင္းဆာင္မ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ၊ ဝမ္းနည္းစရာအခ်ိန္မ်ားကိုု ရင္ဆိုုင္ၾကံ ုုေတြ ့ခဲ့ရသည္။

Also in her autobiography, she recounted a difficult phase of her life in the following way:-
"Now, I have come to one of the most difficult chapters of my life, for it was then my misadventures strayed into the realms of faith and religion. I was prejudiced against meditation or any religion practice which I took to be only for people who had nothing better to do or those who wanted to put on airs of holiness or those who had no courage to face life,...I thought."

The story of how her meeting with two monks changed her out-look and made her regain her faith in Buddhism cannot be told here, for that alnoe would have made a treatise on Buddhism.
သူမ၏ ကိုုယ္တိုုင္ေရးအထၳဳပတိၱတြင္ သူမဘဝ၏ အခက္အခဲဆံုုး အစိတ္အပိုုင္းကိုု ေအာက္ပါအတိုုင္း ၿပန္ေၿပာင္းေၿပာၿပခဲ့သည္။
အခုု ကြ်န္မဘဝ၏ အခက္ခဲဆံုုး ဘဝစာမ်က္ႏွာမ်ားထဲက တခ်ိဳ ့ကေတာ့ ဘာသာေရး ယူဆခ်က္ေတြ လြဲေခ်ာ္ေနတာပါ။ တရားထိုုင္ၿခင္း၊ တၿခားဘာသာေရးက်င့္သံုုးမႈေတြကိုု ကြ်န္မက ဘာမွအလုုပ္ လုုပ္စရာမရိွတဲ့သူေတြ၊ ၿမင့္ၿမတ္တယ္လိုု ့ အသံေကာင္းဟစ္ခ်င္ေနသူေတြ၊ ဘဝကိုု ရင္ဆိုုင္ဖိုု ့ သတိၱမရိွသူေတြ လုုပ္တဲ့အလုုပ္လိုု ့ တဖက္သတ္ ေတြးခဲ့ဖူးတယ္။

ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးႏွင့္ေတြ ့ၿပီးသည့္ေနာက္ သူမ၏  အၿမင္ေၿပာင္းလဲၿပီး ဗုုဒၶဘာသာကိုု ၿပန္လည္သက္ဝင္ယံုုၾကည္ေစခဲ့သည့္အေၾကာင္းသည္ ဘာသာေရးဆန္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဤေနရာတြင္ ကြ်ႏုု္ပ္ မေဖာ္ၿပေတာ့ပါ။



She became a mother-in-law in 1967, a grandmother of twins, a boy and a girl, in 1968. In an interview with a writer, Alex Wood in 1970, she said, "I am proud of being a good grandmother and housekeeper, but I have never let this interfere with any of my cultural interests. I am glad that I rediscovered the art of Burmese 'Zatpwe' (a king of a mixture of play, concert and opera ) in a time to stop me from becoming an interfering mum-in-law and an over doddering granny. Friends rubbed their hands when the twins were born and said it would be the end of my freedom. But of course, it wasn't. I'm organizing myself better and writing more than before."

၁၉၆၇ တြင္ သူမသည္ ေယာကၡမ ၁၉၆၈ တြင္ မိန္းကေလးႏွင့္ ေယာက္်ားေလး အၿမႊာႏွစ္ေယာက္၏ အဘြား ၿဖစ္ခဲ့သည္။ ၁၉၇၀ စာေရးဆရာ အဲလက္စ္ဝုုဒ္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးတြင္ ကြ်န္မက အဘြားေကာင္း၊ အိမ္ရွင္မေကာင္းတေယာက္ ၿဖစ္ရတာ ဂုုဏ္ယူပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ဆိုုင္တဲ့ စိတ္ဝင္စားမႈေတြေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မရိွခဲ့ပါဘူး။ ၿမန္မာဇာတ္ပြဲအႏုုပညာကုုိ ကြ်န္မရွာေဖြေတြ ့ရိွတဲ့အတြက္ ေက်နပ္တယ္။ ဘာၿဖစ္လိုု ့လဲဆိုုေတာ့ အဲဒါက ကြ်န္မကိုု ခ်ဳပ္ၿခယ္စြတ္ဖက္လြန္းတဲ့ ေယာကၡမ၊ အဘြား မၿဖစ္ေအာင္ တားဆီးခဲ့လိုု ့ပါပဲ။ အၿမႊာေမႊးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ရွင့္လြတ္လပ္မႈေတြ ကုုန္ဆံုုးၿပီလိုု ့ လက္ကိုုဆုုပ္ကိုုင္ၿပီး ေၿပာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြ လံုုးဝမွားတယ္ရွင့္။ ကြ်န္မက အရင္ကထက္ေတာင္ စာေတြပိုုေရးလာႏိုုင္လိုု ့ေလ။

The landmarks of her literary career may be summed up in the following way:-
1932 : Patriotism ( a poem that earned her pen name)
1936 : College Girl ( a novelette for serialization in "The Sun" a daily paper.)
1955 : 13 Carat Diamond ( short story published in "The Guardian magazine, later included in "50 Great Oriental Stories" in Bantam Classics.
1963 to 1968 : Heroes of Old Burma
                   : Quest for Peace (an autobiography)
             (Both serialized in "The Working Peoples" Daily.)
1970 : Her Infinite Variety
         (a prize-winning short story in the 'Horizon' magazine short story competition)
       : The Four Puppets
         (included in "Folk Tales of Asia", UNESCO)
       : Anawrahta of Burma
         (publication of 'Heroes of Old Burma', which was later re-printed under the titles,
           'Anawrahta' and 'King Among Men'.)
1976 : Colorful Burma
          (a practical and poetic guide for the visitors who wants something better than a 
            tourist view of Burma, later reprinted under the title 'Colourful Myanmar'.)
1977 : Flowers and Festivals Round the Burmese Year
       :  Kyaikhtiyo
          (a short history of Kyaikhtiyo Pagoda, published in the Asia Magazine.)
1981 : A Pagoda Where Fairy Tale Characters Come to Life
         (A tale-like description of Mai La Mu Pagoda in the outskirts of Yangon, published 
           in the Asia Magazine.)
1984 : A Wonderland of Burmese Legends
          (published by the Tamarind Press in Bangkok, later reprinted in Burma under the 
            title : ' A Wonderland of Pagoda Legends'.)
1995 : Gift of Laughter
          ( on the picturesque speech of the people of Hla Daw, a village in Central Burma, 
            selections of which have been published in the 'Pyinsa Rupa' magazine.)

Conclusion
During the last year of her life, debilitating and disfiguring arthritic pains made her spend most of her time in bed. Regarding her fight against the spasms of pain, she remarked. "Sometimes I lose, sometimes they win". Quite surprisingly, compared to what she suffered, she died in peace.

နိဂံုုးခ်ဳပ္
သူမဘဝ၏ ေနာက္ဆံုုးႏွစ္တြင္ ဆိုုးရြားၿပင္းထန္ေသာ အဆစ္အၿမစ္ေယာင္ေရာဂါေၾကာင့္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အိပ္ယာထဲတြင္ ကုုန္ဆံုုးရသည္။ သူမခံစားရေသာ ၾကြက္သားနာက်င္မႈကိုု  တိုုက္ပြဲဝင္ရင္း တခါတရံ 'ငါ ရံႈးတယ္၊ တခါတရံ သူတိုု ့ႏိုုင္တယ္'ဟုု မွတ္ခ်က္ခ်သည္။ သူမ ခံစားခဲ့ရေသာ ေဝဒနာမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းစာလွ်င္ အံ့အားသင့္စရာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ သူမ ေသဆံုုးခဲ့သည္။

Khin Myo Chit, Writer and Journalist,
born : 1, May 1915 , died : 2, January 1999,
only son, Dr. Khin Maung Win,
Retired Professor of Mathematics:
and daughter-in-law, Mi Mi (a) Shwe Yi Win,
twin grand children:
boy-twin Maung Maung Win (a) Maung Yit,
girl-twin Mi Mi Win (a) Junior Win,
one grand daughter-in-law, May Than Htay,
one great grand daughter, Pwint Phyu Nanda.

Dr. Khin Maung Win.
Retired Professor of Mathematics
Yangon University
505/8 Pay Yeikhta,
Pyay Road, University P.O
Yangon, Myanmar.
Phone No.531136



သီတင္းကႊ်တ္အခါသမယမိုု ့ သီတင္းကႊ်တ္နဲ ့ဆိုုင္တဲ့ ပိုု ့စ္ေရးခ်င္ေနတာ ေရးစရာ ဘာမွထြက္မလာတာနဲ ့ ဆရာမၾကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ရဲ ့ Flowers & Fesitvals စာအုုပ္ထဲက သီတင္းကႊ်တ္ပြဲေတာ္အေၾကာင္းကုုိ ကူးတင္လိုုက္ပါတယ္။ ဆရာမၾကီးရဲ ့ေၿမး ဂ်ဴနီယာဝင္းက အဲဒီစာအုုပ္ကိုု ၿမန္မာလိုုၿပန္ထားတယ္လိုု ့ သိရပါတယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ မဖတ္ရေသးပါ။ ဒီစာအုုပ္အတြက္ မူပိုုင္ခြင့္ ကြ်န္မမွာ မရိွပါဘူး။ ကြ်န္မႏွစ္သက္တဲ့ ဆရာမၾကီးရဲ ့စာေတြကိုု သူငယ္ခ်င္းေတြကိုု ၿပန္ေၿပာၿပ ရွယ္တဲ့သေဘာပါ။ အဂၤလိပ္လိုု မဖတ္ခ်င္တဲ့သူေတြအတြက္ သိသေလာက္ေလး ၿမန္မာလိုု ၿပန္ထားတာပါ။ ဘာသာၿပန္တာ လိုုအပ္ခ်က္ေတြ ရိွခဲ့ရင္ ကြ်န္မအားထုုတ္မႈ ေပါ့ေလ်ာ့လိုု ့ပါ။ အဂၤလိပ္လိုုဖတ္တာ ပိုရွင္းတဲ့သူေတြအတြက္လည္း  အဂၤလိပ္လိုု တင္ေပးလိုုက္ပါတယ္။

၁၉၉၉ လွည္းတန္းက ဆရာဦးၿမၾကိ ုုင္အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေက်ာင္းတက္ေတာ့ စာဖတ္ခ်ိန္၊ ဘာသာၿပန္ခ်ိန္ေတြဆိုု ဆရာမၾကီး စာအုုပ္ေတြ သင္ရပါတယ္။ Colorful Myanmar ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ ့ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုုးစံ ရာသီစာ စကားထာေတြအေၾကာင္းနဲ ့ အေတာ္စိတ္ဝင္စားဖိုု ့ေကာင္းသလိုု ကြ်န္မ အႏွစ္သက္ဆံုုးစာအုုပ္ပါ။ Flowers & Festivals ၁၂လ ရာသီ ပြဲေတာ္မ်ားအေၾကာင္း။ Wonderland Myanmar ၿမန္မာၿပည္တဝွမ္းက တန္ခိုုးၾကီးဘုုရားမ်ား အေၾကာင္း။ ဆုုရဝထၳဳတိုု  မူယာစံုုလင္ သူ ့ရုုပ္သြင္ Her Infinite Variety ရုုပ္ေသးဆရာတေယာက္ရဲ ့ ေဆြးေၿမ ့ဖြယ္ ခ်စ္ဇာတ္လမ္း။

ဆရာမၾကီးရဲ ့ အေကာင္းဆံုုးလက္ရာ masterpiece လိုု ့သတ္မွတ္ၾကတာကေတာ့ King Among Men အေနာ္ရထာမင္း ဗုုဒၶဘာသာနဲ ့ ပထမၿမန္မာၿပည္ တည္ေထာင္တဲ့အေၾကာင္း။ ကြ်န္မတုုိ ့ သိတဲ့ က်န္စစ္သား၊ ငေထြးရူး၊ ငလံုုးလက္ဖယ္၊ ေညာင္ဦးဖီး သူရဲေကာင္းေလးေယာက္က အဲဒီစာအုုပ္ထဲမွာ သက္ရိွလူသားေတြအၿဖစ္ အသက္ဝင္လိုု ့၊ ကြ်န္မတိုု ့သိတဲ့ ပန္းစားဘီလူးမ မယ္ဝဏၰက အဲဒီစာအုုပ္ထဲမွာ အသားအရည္ေရႊေရာင္ ေတာထဲမွာပဲ ေနထိုုင္တဲ့ လူရိုုင္းမေလး ၿဖစ္လိုု ့၊ ဗ်တ္ဝိဗ်တၱ၊ ရွင္အရဟံနဲ ့ ေတြဆံုုပံုု၊ ဥသာပဲခူးတိုုက္ပြဲ၊ က်န္စစ္သားနဲ ့ဥသာပဲခူးမင္းသမီး ခင္ဦး၊ သုုဝဏၰဘူမိ သထံုုၿပည္ကိုု ခ်ီတက္တိုုက္ခိုု္က္တဲ့အေၾကာင္းကိုု သမိုုင္းပညာရွင္ေတြနဲ ့ အၾကိမ္ၾကိမ္ေဆြးေႏြး သုုေသတနၿပ ုုၿပီးမွ ေရးထားတာပါတဲ့၊ မင္းၾကီးမင္းေလး (ဗ်တၱနဲ ့မယ္ဝဏၰ သားမ်ား)၊ ကိုုရင္ေမာင္နဲ ့ မယ္ဥ၊ ရွမ္းေစာ္ဘြားညီမ ေစာမြန္လွတိုု ့အေၾကာင္းနဲ ့ အရမ္းေကာင္းတဲ့ စာအုုပ္ေလးပါ။

King Among Men ၊ Wonderland Myanmar  စာအုုပ္ေတြကိုု ေမာင္ေမာင္နဲ ့မၾကီး ဝယ္ပိုု ့ေပးၿပီး Colourful Myanmar နဲ ့ Flowers & Festivals  စာအုုပ္ေတြကေတာ့ အေမဇုုန္က ဝယ္တာပါ။ ပိုု ့ခနဲ ့မွ ၂၀၊ ၃၀ ေလာက္ပဲ က်ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လိုု အေရးေကာင္းသလိုု ဇာဝနညဏ္ရႊင္တဲ့ ဆရာမၾကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္က ကြ်န္မအႏွစ္သက္ဆံုုး စာေရးဆရာၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ၾကံ ုုၾကိ ုုက္ရင္ ဆရာမၾကီးလက္ရာေတြကိုု ဖတ္ရႈဖိုု ့ တိုုက္တြန္းပါရေစ။ ေနာက္လာမဲ့ ပြဲေတာ္ေတြကိုု အလ်ဥ္းသင့္သလိုု တင္သြားပါဦးမယ္။ အလည္လာတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုုယ္က်န္းမာစြာနဲ ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ သီတင္းကႊ်တ္ေလး ၿဖစ္ပါေစ။

စန္းထြန္း
ေအာက္တိုုဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၃။

လြန္ခဲ့တဲ့အပတ္ ႏိုုဝင္ဘာ ၂၁ ၾကသပေတးေန ့က ေဖ့တူေဖ့ အင္တာဗ်ဴးဖိုု ့ နယူးေယာက္ၿမိ ုု ့ကိုု ေရာက္ခဲ့ေတာ့ ဒီေတာလားေလး ေရးၿဖစ္ပါတယ္။ တနလၤာေန ့ ဖုုန္းအင္တာဗ်ဴးေအာင္လိုု ့ ေဖ့တူေဖ့အင္တာဗ်ဴး ဘယ္ေတာ့လာႏိုုင္မလဲဆိုုေတာ့ ၾကသပေတးေန ့လာမယ္လိုု ့။ ဇူလိႈင္တုုန္းက တစ္ေခါက္ေရာက္ဖူးၿပီးသားမိုု ့၊ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကေန ရံုုးကိုု ရထားထပ္စီးစရာမလိုုဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ရံုုနဲ ့ ရတာမိုု ့ စိတ္မပူဘူး။ ဝါရွင္တန္ဒီစီကေန ဂေရးေဟာင္းဘတ္စ္ကားနဲ ့ မနက္သြားၿပီး ညေနၿပန္လာ ဘတ္စ္ကားခက ပံုုမွန္ကိုု ၇၀ ေက်ာ္ေပမဲ့ တစ္ရက္ေစာဘြတ္လိုု ့ ၃၈ က်ပ္။ အခန္းေဖာ္ ဇာရာကိုု လိုုက္မလားေခၚေတာ့ နယူးေယာက္မေရာက္ဖူးလိုု ့ လိုုက္ခ်င္တယ္တဲ့။

ကိုုယ္က အင္ပါယာစတိတ္အေဆာက္အဦးေပၚတက္ၿပီး အထပ္အၿမင့္ ၈၀ ကေန နယူးေယာက္ၿမိ ုု ့ၾကီးကိုု အေပၚစီးက ၾကည့္ခ်င္တာ။ လက္မွတ္က ၂၇ က်ပ္ မနက္ ၈ နာရီ ေန ့လည္ ၂ အထိပဲ ဖြင့္တယ္။ ဒီစီကေန မနက္ ၇ နာရီ ထြက္မွာ နယူးေယာက္ကိုု ေန ့လည္ ၁၁ နာရီခြဲ ေရာက္မွာ ၄ နာရီခြဲ ေမာင္းရတယ္။ ဒါေတာင္ ကားလမ္းမက်ပ္မွ။ ေန ့လည္စာ စားၿပီးရင္ ေန ့လည္ ၁၂ ေက်ာ္ေနၿပီ လမ္းေလွ်ာက္မွာနဲ ့ ဘာနဲ ့။ အင္ပါယာအေဆာက္အဦးကိုု ေနာက္ဆံုုးတက္တဲ့ ဓာတ္ေလွကားက ေန ့လည္ ၁ နာရီ  ၁၅။


ေၿခြတာရတဲ့ေက်ာင္းသူ ဇာရာက အင္ပါယာအေဆာက္အဦးကိုု မတက္ခ်င္ဘူး။ ဖရီးၿဖစ္တဲ့ ေဝါထရိတ္စင္တာကိုု သြားရေအာင္တဲ့။ တိုုင္းစကြဲယားကေန ေဝါထရိတ္စင္တာအထိကိုု ေၿမေအာက္ရထားစီးရမွာ။ ၾကာခ်ိန္က မိနစ္ ၂၀ ဆိုုေပမဲ့ လက္မွတ္ဝယ္မွာနဲ ့၊ ဘယ္ရထားကိုု စီးရမွန္းမသိနဲ ့  မိနစ္ ၂၀ ခရီးဟာ ၁ နာရီေလာက္ ၾကာမယ္။ ေရာက္ရင္ တန္းစီရမွာနဲ ့ လည္ပတ္မွာနဲ ့ ေန ့လည္ ၂ နာရီ အင္တာဗ်ဴးမွီေအာင္ ၿပန္ရမွာနဲ ့ ကိုုယ္က မသြားခ်င္ဘူး။ ဇာရာက ကိုုယ္အင္တာဗ်ဴးေနတုုန္း သူ သြားခ်င္တယ္တဲ့။ နယူးေယာက္ကိုု မေရာက္ဘူး၊ နယူးေယာက္ရထား ဘယ္ေလာက္ရႈပ္တယ္ဆိုုတာ သူ မသိေသးလိုု ့။ ကိုုယ္က စိတ္မခ်ဘူး လမ္းေပ်ာက္သြားရင္၊ တခုုခုုၿဖစ္ရင္ အိမ္ရွင္ရွယ္ရြန္ကိုု ဘယ္လိုုေၿပာရပါ့။ ဇာရာက ရွယ္ရြန္ ့တူမ ကိုုယ့္ေနာက္လိုုက္တာဆိုုေတာ့ ကိုုယ့္မွာ တာဝန္ရိွတယ္ေလ။

မသြားပါနဲ ့ မမေလးရယ္ ကိုုယ္ အင္တာဗ်ဴးေနတုုန္း တိုုင္းစကြဲယားမွာပဲ ပတ္ေနပါဆိုုေတာ့ အင္းတဲ့။ စမတ္ဖုုန္းမကိုုင္တဲ့ သူ ့အတြက္ ေၿမပံုု၊ ကိုုယ့္အင္တာဗ်ဴးရံုုးရဲ  ့လိပ္စာ၊ ဘတ္စ္ကားဂိတ္လိပ္စာတိုု ့ကိုု ပရင့္ထုုတ္ေပးရတယ္။ လူကြဲသြားရင္၊ လမ္းေပ်ာက္သြားရင္ တကၠစီငွားၿပီး လာလိုု ့ရေအာင္။ ကိုုယ္ကသာ ပူတာ သူကေတာ့ ေအးေဆးပဲ။ မနက္ ၅ နာရီခြဲ ထ၊ ကားကိုု ပါကင္းမွာထားခဲ့၊ မနက္ ၆ နာရီ ရထားစီး ယူေနယမ္ဘူတာမွာဆင္း၊ ကားဂိတ္က ဘယ္မွာမွန္းမသိလိုု ့ သြားေမးေတာ့ အေပၚထပ္မွာတဲ့။ ဟုုတ္ပါ့ အေပၚထပ္မွာ Greyhound ၊ Mega ၊ Bolt ကားဂိတ္ေတြ ရိွတယ္။ ရွယ္ရြန္က ဂေရးေဟာင္းဘတ္စ္ကိုု လူေတြမစီးၾကေတာ့ဘူးတဲ့ သူက ဟိုုးအရင္တုုန္းက ဘတ္စ္ကား။ ခုု Bolt ဆိုုတာ စီးၾကတယ္တဲ့။


ကိုုယ္ကေတာ့ အိုုင္အိုုဝါၿပည္နယ္ကေန အင္ဒီးယားနားၿပည္နယ္ ဖိုု ့ဝိန္း၊ အိုုဟိုုင္းရိုုးၿပည္နယ္ စင္စင္နာတီ၊ ကန္တက္ကီၿပည္နယ္ လူဝီဗီလ္၊ ေမရီလန္း ဖရက္ဒရစ္ေတြကိုု ဂေရးေဟာင္းဘတ္စ္နဲ ့ သြားတာ။ ကိုုယ္ေက်ာင္းတက္တဲ့ အိုုင္အိုုဝါၿပည္နယ္က ဖဲဖီးလ္ဆိုုရင္ ၿမိ  ုု ့ေသးေသးေလးမိုု ့ ဂေရးေဟာင္းဘတ္စ္ပဲ ေရာက္တယ္။ နယူးဂ်ာစီၿပည္နယ္ဖက္ၿခမ္းကေန မိုုးေမွ်ာ္တိုုက္ေတြ ၿမင္ရတယ္။ ကားေပၚမွာ ကိုုယ္တိုု ့ႏွစ္ေယာက္္ပဲ ဓာတ္ပံုုေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ရိုုက္ၾကတယ္ နယူးေယာက္ကိုု မေရာက္ဖူးမွန္း သိသာလိုုက္တာ း) ။

ဇူလိုင္ ၄ လြတ္လပ္ေရးေန ့ နယူးေယာက္ကိုု လာတုုန္းက နယူးဂ်ာစီၿပည္နယ္ Newark Penn Station ပန္စေတရွင္း ဘူတာနားမွာ ကားကိုုပါကင္းခဲ့ၿပီး အဲဒီဘူတာကေန New York Penn Station အထိ ရထားစီးတာ။ ခုုဘတ္စ္က Lincoln Tunnel လင္ကြန္းေၿမေအာက္လိႈဏ္ေခါင္းကေန ၿဖတ္လိုုက္ရင္ပဲ မက္ဟန္တန္ၿမိ  ုု ့လယ္ေခါင္ေရာက္တယ္။ လိႈဏ္ေခါင္းအဝမွာ ကားေတြေဆာင့္တတ္လိုု ့ ေၿဖးေၿဖးသတိထားေမာင္းဖိုု ့ သတိေပးဆိုုင္းဘုုတ္ေတြ ေတြ ့တယ္။ လိႈဏ္ေခါင္းက ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းတယ္။ ေဟာင္ေကာင္ကႊ်န္းမၾကီးကေန Kowloon ကုုန္လံုုဖက္ၿခမ္းကိုု Cross - Harbour Tunnel ကေန ၿဖတ္ေတာ့ တကၠစီသမားက ခု တိုု ့ေတြ ပင္လယ္ေရေအာက္ထဲက ၿဖတ္ေနတာ၊ ဒီလိႈက္ေခါင္းက ၁၉၇၂ မွာ ၿဗိတိသွ်ေတြ ေဆာက္လုုပ္ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာ။ ကမၻာနဲ ့ ေဟာင္ေကာင္မွာ အၿမဲက်ပ္တဲ့လမ္းေတြထဲက တစ္ခုုလိုု ့ေၿပာတာ သတိရသြားတယ္။


လင္ကြန္းလိႈဏ္ေခါင္းကိုု ဘယ္တုုန္းက ေဆာက္ခဲ့လည္းဆိုုတာ ဂူဂယ္မွာရွာၾကည့္ေတာ့ ၁၉၃၄ မွာ စေဆာက္ၿပီး ၁၉၃၇ မွာ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာဆိုုေတာ့ ေဟာင္ေကာင္က Cross - Harbour Tunnel ထက္ ပိုုေစာတာေပါ့။ Hudson ဟူဆတန္ၿမစ္ကိုု ၿဖတ္ေက်ာ္ၿပီး နယူးဂ်ာဆီကေန စီးပြားေရးအခ်က္အခ်ာက်တဲ့ မက္ဟန္တန္ကုုိ ဆက္သြယ္ထားတဲ့ ေၿမေအာက္လိႈဏ္ေခါင္းႏွစ္ခုုက လင္ကြန္းနဲ ့ ေဟာ္လန္။ သမၼတေအဘရာဟမ္လင္ကြန္းကိုု အစြဲၿပ ုုအမည္ေပးထားတာၿဖစ္ၿပီး တစ္ေန ့ကိုု ကားအစီးေပါင္း တစ္သိန္းေက်ာ္ ၿဖတ္တယ္လိုု ့ ဆိုုပါတယ္။

ဘတ္စ္ကားဂိတ္က တက္ရင္ပဲ နာမည္ေက်ာ္ၾကားတဲ့သူေတြရဲ  ့ ပံုုတူဖေယာင္းၿပတိုုက္ရိွတဲ့ Madame Tussauds ေဘးက မက္ေဒါနယ္မွာ ေန ့လည္စာစားတယ္။ ပထမတစ္ေခါက္လာတုုန္းကလည္း အဲဒီမွာ ေန ့လည္စာစားတာ။ ၿပီးေတာ့ တိုုင္းစကြဲယား သြားတယ္။ ရုုံးတက္ရက္ ေန ့လည္ခ်ိန္မိုု ့ တူပါရဲ  ့ လူရွင္းေနတယ္။ မစ္ကီေမာက္အရုုပ္ေတြက ေဘးမွာလာဓာတ္ပံုုရိုုက္ခံတယ္ ၿပီးေတာ့ တဖ္စ္ေတာင္းတယ္ ပိုုက္ဆံအေၾကြမပါဘူးလိုု ့ ၿငင္းရတယ္။ ေနာက္ အရုုပ္ေတြေတြ ့တိုုင္း ဓာတ္ပံုုရိုုက္ရမွာ ခပ္လန္ ့လန္ ့ရယ္ ေတာ္ၾကာ တစ္ဖ္လာေတာင္းေနမွ ။ နယူးေယာက္ရဲ  ့ အမွတ္အသားေတြၿဖစ္တဲ့ နယူးေယာက္တိုုင္းမ္သတင္းစာနဲ ့ အဝါေရာင္တကၠစီ။


ကိုုယ္တိုု ့အသည္းခိုုက္တဲ့ ကာတြန္းဇာတ္လိုုက္ေလးေတြ ဖန္တီးတဲ့ ဒစ္စေနဆိုုင္ကိုု ဝင္ၾကတယ္။ ကေလးေတြ မေၿပာနဲ ့ လူၾကီးၿဖစ္တဲ့ ကိုုယ္ေတြေတာင္ လိုုခ်င္တယ္။ တစ္ခုုဝယ္ရင္ ေနာက္တစ္ခုုကိုု တစ္က်ပ္ပဲ ေပးရမယ္၊ ႏွစ္ခုုဝယ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္ရွယ္ရင္ သက္သာတယ္ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ ဝယ္ရေအာင္တဲ့ ဇာရာက။ ခုုေန ဝယ္ထားရင္ လမ္းတေလွ်ာက္ သယ္ေနရမွာ အၿပန္က်မွ ဝယ္မယ္ေလ။ ေလွကားအဆင္းမွာ မီးလံုုးေလးေတြ ဆင္ထားတာ အေတာ္လွတယ္။

ဆိုုင္ခန္းေသးေသးေလးေတြမွာ စည္ကားေနတာေတြ ့ေတာ့ ဝင္ၾကည့္ၾကတယ္။ အေရွ ့အလယ္ပိုုင္းေဒသက ဖန္ေတြ၊ ေက်ာက္ေတြနဲ ့ လုုပ္ထားတဲ့ မီးဆိုုင္း၊ အိုုးေလးေတြ အေတာ္လွတယ္။ ဓာတ္ပံုုရိုုက္လိုု ့ရလားဆိုုေတာ့ ဘယ္လုုပ္မလိုု ့လဲတဲ့။ ဘာမွမဟုုတ္ပါဘူး ဟိုုရိုုက္ဒီရိုုက္ လွလိုု ့ရိုုက္တာဆိုုေတာ့ စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းအတြက္ မဟုုတ္ရင္ရတယ္တဲ့။ စကိတ္စီးေနၾကတာ သြားေငးတယ္။ ကေလးကိုု စကိတ္စီးသင္ေပးေနတဲ့  အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ကိုုယ့္မ်က္လံုုးထဲ လာခ်ိတ္လိုု ့ သူ ့ပံုုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရိုုက္ၿဖစ္တယ္။ ကိုုယ့္ဆႏၵတစ္ခုုက အဲဒီလိုု စကိတ္စီးဖူးခ်င္တာ။ ခုုေတာ့ စီးလိုု ့မၿဖစ္ေသးဘူး အင္တာဗ်ဴးသြားေၿဖရဦးမယ္။ အန္ကယ္တစ္ေယာက္ လဲက်လိုု ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးတဲ့သူေတြ ကူညီေနတာ ေတြ ့တယ္။


၁ နာရီေက်ာ္ေနၿပီမိုု ့ အင္ပါယာအေဆာက္အဦးဆီ မသြားေတာ့ဘဲ အင္တာဗ်ဴးသြားဖိုု ့ ေဝါကင္းရွဴးဖိနပ္ကိုု အိတ္ထဲထည့္ ေလဒီရႈးထုုတ္စီး။ ဇာရာက ကိုုယ့္အင္တာဗ်ဴးရံုုး ဘယ္နားမွာလဲဆိုုတာ သိခ်င္လိုု ့လိုုက္တယ္။ Concrete Jungle ထဲက အိုုေအစစ္သစ္ပင္ေလးေတြ ေတြ ့တယ္။ အင္တာဗ်ဴးၿပီးေတာ့ အဲဒီစကိတ္ကြင္းမွာ ၿပန္ဆံုုဖိုု ့ ခ်ိန္းထားတယ္။ အဲဒီစကိတ္ကြင္းက ဖရီး ဖိနပ္ငွားလိုု ့လည္း ရတယ္တဲ့။ ကိုုယ္ အင္တာဗ်ဴးေၿဖေနခ်ိန္မွာ ဇာရာက စာၾကည့္တိုုက္မွာ စာသြားဖတ္ေနတယ္တဲ့။ အင္ပါယာအေဆာက္အဦးေရွ ့သြားၿပီး ဓာတ္ပံုုရိုုက္ၾကတယ္။ ေဆာင္းဦးရာသီဆိုု အိမ္ေရွ ့ေတြမွာ အလွဆင္ထားတတ္တဲ့ ေရႊဖရံုုသီး၊ ေၿပာင္းဖူး၊ ရိုုးၿပတ္ေတြကိုု လမ္းေဘးသစ္ပင္ေအာက္မွာ ခ်ထားၿပီး အလွဆင္ထားတာေတြ ့ေတာ့ ရိုုက္တယ္။ အဲဒီ 5th Ave လမ္းတေလွ်ာက္ ဘရန္းေတြခ်ည္းပဲ။ ကိုုယ္တိုု ့လား ေလွ်ာ့ပင္းဖိုု ့ ေနေနသာသာ ဝင္းဒိုုးေလွ်ာ့ပင္းေတာင္ မလုုပ္ဘူး။

Zara ဆိုုင္ကိုု ေနရာတိုုင္းနီးပါးေတြ ့လိုု ့ ဇာရာတစ္ေယာက္ ဇာရာဆုုိင္ကိုု အားေပးသင့္တယ္ေနာ္ဆိုုေတာ့ ပိုုက္ပိုုက္မရိွတဲ့။ Chrysler Building ကိုု သြားမယ္ဆိုုေတာ့ ကိုုယ္က ဖုုန္းမွာ ရိုုက္ထည့္တယ္။ ဇာရာက လူေတြကိုု သြားေမးတယ္ ႏွစ္ဘေလာက္ေလွ်ာက္ ညာေကြ ့တဲ့။ ကိုုယ္က ညာေကြ ့ဖိုု ့ၿပင္ေတာ့ ေနာက္က လမ္းညႊန္တဲ့အတြဲက ေနာက္တစ္ဘေလာက္ ထပ္ေလွ်ာက္တဲ့။ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ဖိုု ့ၿပင္၊ လမ္းကူးဖိုု ့ၿပင္ေတာ့ သူတိုု ့ကိုု ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း လွမ္းေၿပာဖိုု ့ရွာေတာ့ You got it ဆိုုၿပီး လက္မေထာင္ၿပသြားတယ္။ ဒီလိုုကူညီတတ္တဲ့ နယူးေယာက္သားေတြလည္း ရိွပါေသးလား။ ကိုုယ့္ကေတာ့ Chrysler အေဆာက္အဦးက ပိုုလွတယ္လိုု ့ ၿမင္တယ္။ အဲဒီအေဆာက္အဦးနား ေလွ်ာက္သြားေတာ့ ေရွးေဟာင္းလက္ရာအေဆာက္အဦးနဲ ့ တံတားတစ္ခုုေတြ ့တယ္။ လွလိုုက္တာ Grand Central Terminal တဲ့။


မီးေရာင္စံုုၿပိ ုုးပ်ပ္ေနတဲ့ တိုုင္းစကြဲယားနဲ ့ ဒစ္စေနဆိုုင္ကိုု မဝင္ႏိုုင္ေတာ့ဘူး။ ၄ နာရီခြဲေနၿပီ ကားက ၅ နာရီခြဲ ဆိုုေပမဲ့ ၅ နာရီ ေရာက္ေနရမွာ။ စတားဘာ့ခ္ဆိုုင္မွာ ေကာ္ဖီနဲ ့ ကိတ္ဝယ္ၿပီး ကားဂိတ္ကိုုေၿပး။ ႏွစ္ထပ္၊ သံုုးထပ္ဆင္းတာလည္း မေတြ ့ေသးလိုု ့ ထိုုင္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ကိုု ဘတ္စ္ကားဂိတ္ ဘယ္မွာလည္းလိုု ့ သြားေမးတာ လမ္းေတာ့ညႊန္ပါရဲ ့ ကားလက္မွတ္ၿပဆိုုလိုု ့ ၿမန္ၿမန္လစ္ရတယ္။ ရဲကိုုသြားေမးေတာ့ အေသအခ်ာ လမ္းညႊန္တယ္။ ၅ နာရီခြဲ အခ်ိန္အတိအက်ထြက္တယ္ လက္မွတ္နဲ ့ ကားေမာင္းလိုုင္စင္ ၊ အိုုင္ဒီမရိွတဲ့သူေတြက ပတ္စ္ပိုု ့ၿပရတယ္။ ေၾသာ္ နယူးေယာက္ကိုုး စစ္က်ဴရတီ တင္းက်ပ္ပါဘိ။ ညေမွာင္ေမွာင္ ဘာမွမၿမင္ရ တလမ္းလံုုး စကားေတြေၿပာလာတာဆိုုလိုု ့ တစ္ကားလံုုးမွာ ကိုုယ္တိုု ့ႏွစ္ေယာက္တည္း သူမ်ားေတြကေတာ့ အိပ္လိုု ့။ ေၾသာ္ ဒီကေလးမေတြႏွယ္ ေၿပာ ေၿပာႏိုုင္လြန္းပါဘိ ပါးစပ္မ်ား မေညာင္းေလေရာ့သလား အိမ္မွာလည္း မေတြ ့ရရွာဘူးကိုုး ။

Empire State Building

Chrysler Building

Grand Central Terminal

ကိုုယ္က သစ္ပင္ေတြ၊ ေတာင္ေတြ၊ လူေတြ သိပ္မရႈပ္တဲ့ ေနရာေတြကိုု သေဘာက်တယ္။ ေကာ္လိုုရာဒိုုစတိတ္ယူနီဗာစတီက ေအာ္ဖာေပးမလားလိုု ့ ေစာင့္ေနတာ။ ရွယ္ရြန္က ေကာ္လိုုရာဒိုုက ေအးတယ္ စကိတ္စီးဖိုု ့ ေကာ္လိုုရာဒိုုကိုု သြားၾကတာ။ ဆူနမ္တိုု ့က ေကာ္လိုုရာဒိုု ေတာင္ေတြၾကီးပဲ ေတာင္တက္ခ်င္တဲ့ နင့္အတြက္ေတာ့ အေတာ္ပဲ ငါတိုု ့လာလည္မယ္။ ဝါရွင္တန္ဒီစီ ေဂ်ာ့ေတာင္းက အေမရိကန္ရီဆာ့အင္စတီက်ဴမွာ ဖုုန္းအင္တာဗ်ဴးတာ မေၿဖႏိုုင္ဘူး။ ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ ေတာ္ရမွာေနရ။ ဒီစီမွာပဲ အလုုပ္လုုပ္ခ်င္တယ္လိုု ့ ေနရာေရြးေနရင္ အလုုပ္ရဖိုု ့ၾကာတယ္ ဒီလိုုေရြးခ်ယ္ခြင့္ ကိုုယ့္မွာမရိွဘူး။ နယူးေယာက္မွာ မေပ်ာ္ရင္ ေနာက္တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္မွ ၿပန္ေၿပာင္းေပါ့။ ေမြးေန ့လက္ေဆာင္ အလုုပ္သစ္လိုုခ်င္တဲ့ ကိုုယ့္ဆုုေတာင္း ၿပည့္တယ္ထင္ပါ့။

Union Station, Washington, DC

ဆူနမ္တိုု ့နဲ ့ ေတာလားခရီးေတြ အတူတူ မသြားရေတာ့မွာကိုုေတာ့ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္။ ကိုုယ့္ေမြးေန ့ကိုုေမ့တဲ့၊ ကိုုယ္ကိုုဖယ္ခြာေနတယ္ဆိုုေပမဲ့ ေက်ာင္းတက္ကတည္းေန အခုုထိ ကူညီေစာင့္ေရွာက္၊ ခရစ္စမတ္၊ ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္တည္း စိတ္မေကာင္းစရာၾကီး သူတိုု ့ဆီလာလည္လိုု ့ ဖိတ္ေခၚတတ္တဲ့၊ ခရီးေတြသြားဖိုု ့ဆိုုရင္ လွမ္းေခၚတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းညီအစ္မေတြနဲ ့ဘယ္အခ်ိန္ေတာ့မ်ားမွ ၿပန္ဆံုုမွာပါလိမ့္။ ေရစက္ရိွရင္ေတာ့ ေတြ ့ဦးမွာေပါ့ေလ။ ဒီစီရဲ  ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုု လည္ပတ္ၿပီးၿပီမိုု ့ နယူးေယာက္က ကိုုယ့္ရဲ  ့ Explore တစ္ခုု ၿဖစ္လာမယ္ထင္တယ္။ All About DC စီးရီးေတြအစား All About NYC စီးရီးေတြ ေရးၿဖစ္မလားဘဲ။

Sweet December !
စာလာဖတ္သူေတြ ဆြိဒီဇင္ဘာေလး ၿဖစ္ပါေစ။

စန္းထြန္း
ဒီဇင္ဘာ ၁၊ ၂၀၁၃။

ေရးခဲ့ဖူးတာ
နယူးေယာက္သြား ေတာလား

ပိတ္ရက္ဆို အိမ္မွာလည္း မေနခ်င္၊ ဆူနမ္တို ့ဆီ သြားရင္လည္း သူတို ့သံုးေယာက္ ၿငင္းၾကခုန္ၾကတာကုုိ ဘာသာစကားမတူေတာ့  ကိုယ္က ဝင္မၿငင္းခုန္ႏိုင္၊ သူတို ့ၾကည့္တယ့္ ရုပ္ရွင္ေတြကို ကိုယ္က မၾကိ ုက္၊  အလုပ္သစ္က ဘယ္ေတာ့ဘယ္မွာ ရမယ္မွန္းမသိ၊ ဒီစီမွာ ရမယ္မွန္းကလည္း မေသခ်ာ၊ ဒီစီမွာ ရိွေနတုန္းေလး လည္လည္သြားထားမွဆိုၿပီး ေသာၾကာေန ့ညေန ရံုးဆင္းခ်ိန္မွာ ဒီစီတခြင္ၿပဲၿပဲစင္ကာ ဟိုရိုက္ဒီရိုက္ထားသမွ် လက္ရာေတြနဲ ့ ဆားခ်က္ပါမယ္ း) ။

တေခါက္ေရာက္ဖူးရင္ ေတာ္ၿပီ၊  ၿပတိုက္ေတြ၊ အေဆာက္အဦး ဒီဇိုင္းေတြ၊ သစ္ပင္ေတာေတာင္ေတြထက္ အိမ္မွာတေနကုန္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို ့ စိတ္အားထက္သန္တယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ့ စိတ္မတူ ကိုုယ္မတူ။ ကိုယ္က ေနရာစုံႏံွ  ့ခ်င္ သူတို ့က လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္။ သူတို ့ကို ငဲ့ရတာနဲ ့ခရီးမတြင္ဘူး။ သူတို ့ကလည္း ေၿခရွည္တယ့္ ကိုယ့္ေနာက္ကို မလိုက္ခ်င္ၾကဘူး။ တခ်ိိဳ ့ကိစၥေတြဆိုု မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေပမယ့္ တခ်ိဳ  ့ကိစၥေတြမွာေတာ့ တကိုယ္တည္းက ပိုေပ်ာ္ဖို ့ေကာင္းတယ္။

မႏွစ္က ဒီဇင္ဘာ ဒီစီသြားေတာလား ၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄၊ ၅  ေတြထဲမွာ ဒီစီရဲ  ့အထင္ကရ ေနရာေတြကို ၿမင္ဖူးၾကမွာပါ။ ကိုယ္တို ့ရံုးရဲ  ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ဂ်ပန္ အေမရိကန္ မန္မိုရီယမ္၊ ေဘးမွာက ယူႏိုက္တက္စတိတ္ ကယ္ပီတယ္၊ ကယ္ပီတယ္ကေန ဝါရွင္တန္မိုးႏူးမတ္ေက်ာက္တိုင္အထိ ကြင္းၿပင္ၾကီး၊ ေဘးတဖက္တခ်က္စီမွာ ၿပတိုက္ေတြ။

ဒီစီ ေႏြရာသီပန္း

Japanese American Memorial

Japanese American Memorial

ေသာၾကာေန ့ ေန ့လည္စာ စားတတ္တယ့္ ထိုုင္ခံုုေလး၊ ေရွ  ့ေက်ာက္တိုုင္ထက္ ေခါင္းေလာင္းဆီက ၄၅ မိနစ္၊ မိနစ္ ၆၀ ဆိုု သာယာတယ့္ ေခါင္းေလာင္းထိုုးသံ ၾကားရတယ္...Robert A Taft Memorial and Carillon

Library of Congress

United States Capitol ေဘး

ေခြးေက်ာင္းၾကသူမ်ား

Washington Monument

တိမ္ေတြၾကားက ေနၿခည္ၿဖာေနတာ လွတယ္ထင္လိုု ့

အနီေရာင္ မိသားစုု...း)

Smithsonian Institution & Museum

ေလယာဥ္ပ်ံက ေကာင္းကင္မွာ ေၿခရာခ်န္ခဲ့တယ္

ဒီစီတခြင္ စက္ဘီးနဲ ့လည္

ဝါရွင္တန္မိုုးႏႈးမတ္ရဲ ့  ေနဝင္ခ်ိန္

ည ၇ နာရီထိုုးၿပီ ဗိုုက္ကလည္း တဂြီဂြီၿမည္လာၿပီမိုု ့ Smithsonian ဘူတာကိုုၿမင္တာနဲ ့ အိမ္ၿပန္ခဲ့တယ္။

စန္းထြန္း
ၾသဂုုတ္ ၁၃၊ ၂၀၁၃။

ဒီစီက လည္ပတ္သင့္တယ့္ေနရာေတြကို ရွာေဖြေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေရာက္ဖူးၿပီးသား။ မေရာက္ဖူးေသးတယ့္ ေနရွင္နယ္အာခိုက္ (National Archives) ဆိုတယ့္ အစိုးရနဲ ့ သမိုင္းဝင္ စာခ်ဳပ္စာတမ္းေတြ သိမ္းဆည္းၿပသထားတယ့္ ၿပတိုက္ကို ဒီတပတ္ စေနေန ့မွာ သြားလည္မယ္လို ့ စိတ္ကူးထားတယ္။ အာခိုက္ဘူတာက တက္ရင္ပဲ ယူအက္စ္ေနဗီ မန္မိုရီယမ္ (US Navy Memorial)  ေတြ ့ေတာ့ ရိုက္တယ္။

United States Navy Memorial

ေရွ  ့မွာေတြ ့တယ့္ အာခိုုက္အေဆာက္အဦးကို ရိုက္တယ္။

Archives of The United States of America

ဆိုက္ကားတစီးေတြ ့တာကို ရိုက္တယ္။

ဆိုုက္ကားေလးနဲ ့ တူေပ်ာ္ေပ်ာ္...

အိုုးေတာင္း ထေရာ္လီကိုု ရိုုက္တယ္။

Old Town Trolley

ေဘးက ေရႊေရာင္အမိုးခံုး၊ ၿမင္းစီးေနတယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဝင္းဖီးလ္စေကာ့ဟန္ကြတ္ရုပ္တု (Major General Winfield Scott Hancock Statue) ကို ရိုက္တယ္။

Major General Winfield Scott Hancock Statue

စတားဘာ့ခ္ေကာ္ဖီဆိုင္ကိုေတြ ့ေတာ့ မႏွစ္က ခရစ္စမတ္ ဒီစီကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ လာလည္တုန္းက ညဖက္ ကယ္ပီတယ္နားမွာ လမ္းေပ်ာက္ၿပီး ဘူတာရံု ရွာမေတြ ့ၿဖစ္ေနတာ။  ေတြ ့တယ့္ဘတ္စ္ကားေပၚတက္ၿပီး အနီးဆံုး ဘူတာရံုကို ခ်ေပးပါဆိုေတာ့ ကားတစီးလံုး ကိုယ္တို ့သံုးေယာက္တည္း။ ဘတ္စ္ကားခေပးေတာ့လည္း မယူ ဘူတာရံုကို ေသခ်ာလမ္းညႊန္ၿပီး ခ်ေပးခဲ့တာ အဲဒီအာခိုက္ဘူတာေပါ့။

မႏွစ္က ခရစ္စမတ္တုုန္းက ေသာက္ခဲ့တာ အဲဒီေရႊေရာင္အမိုုးခံုုးေအာက္က စတားဘာ့ခ္ဆိုုင္...

အေဆာက္အဦး ဒီဇိုုင္းက ဆန္းလိုု ့ရိုုက္တယ္...ဘာလဲေတာ့ သိဘူး...း)

ေနရွယ္နယ္အာခိုက္ေရာက္ေတာ့ က်ဴတန္းၾကီးက အရွည္ၾကီး။ နာရီဝက္ေလာက္ ေစာင့္ရဖို ့ကိန္း ရိွတယ္။ ညေန ၅ နာရီဆို ၿပတိုက္က ပိတ္မွာ ခု ၂ နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ၿပတိုက္တခုဆိုရင္ အနည္းဆံုး ၂ နာရီကေန ၃ နာရီေလာက္ ၾကာတတ္တာ။

Archives of The United States of America

သြားဖို ့ၾကံစည္ထားတာက ေနရွယ္နယ္အာခိုက္ သြားၿဖစ္သြားတာက ေနရွယ္နယ္ ဂယ္လာရီေအာ့ဖ္ အာ့တ္ၿပတိုက္ (National Gallery of Art) ။ ၿပတိုက္က အေတာ္ၾကီးတယ္။ ပန္းပု၊ ပန္းခ်ီ၊ ဗီရို၊ ခံု၊ ဒဂၤါး၊ ေၾကးသြန္း ရွားပါးလက္ရာေတြကို အေတာ္အစံုအလင္ ၿပထားတယ္။ ဟုိးေခတ္တုန္းက ဗီရို၊ ခံုေတြက မေဟာ္ကနီေရာင္။ ေရႊပန္းႏုတ္ေတြနဲ ့ အလွဆင္ထားတာ အေတာ္လွတယ္။ ပန္းပုရုပ္ေတြက အႏုုစိတ္တယ္။ ပန္းခ်ီေတြက တကယ့္သက္ရိွလို ့ ထင္ရေအာင္၊ သစ္သီးေတြဆိုရင္လည္း တကယ့္သစ္သီးလို ့ ထင္ရၿပီး လက္နဲ ့ကိုင္ၿပီး စားခ်င္လာေအာင္ကို အေတာ္အသက္ဝင္ လက္ရာေၿမာက္တယ္။


ကလယ္ရာကို ဓာတ္ပံုေတြၿပေတာ့ နင္ ပန္းခ်ီၿပခန္းေတြ မသြားဖူးဘူးလားတယ့္။ ဒါ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေရာက္ဖူးတာဆိုေတာ့ နင္ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းတက္တုန္းက ေက်ာင္းကေန ေလ့လာေရးခရီးအၿဖစ္ ၿပတိုက္ေတြ မပို ့ဘူးလားတယ့္။ ႏိုင္ငံၿခားေက်ာင္းေတြမွာက ေက်ာင္းသားဗဟိုၿပ  ု ပညာေရးစနစ္၊ အားကစားတခု၊ ဘာသာစကားတခု၊ အႏုပညာတခု မၿဖစ္မေန သင္ယူရၿပီး ေက်ာင္းကေန အဲဒီလိုုမ်ိဳးေတြ လိုုက္ပိုု ့ေပးတယ္။ အဲဒါေတြ ဘာမွမရိွတယ့္ ကိုုယ္တိုု ့ႏိုုင္ငံက ပညာေရးစနစ္အေၾကာင္း သူနားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုုရွင္းၿပရပါ့။

ဒီစီရဲ ့ထူးၿခားခ်က္က ၿပတိုုက္၊ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဝင္ေၾကးအခမဲ့။ ဝင္ေၾကးေပးရမယ္ဆိုုရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ ့ ၿပတိုုက္ထဲ ေရာက္ၿဖစ္မွာမဟုုတ္ဘူး း) ။ ခုုေတာ့ ဝင္ေၾကးမေပးရတယ့္အၿပင္ ကင္မရာခြန္လည္း ေပးစရာမလိုုတာနဲ ့ဟိုုရိုုက္ဒီရိုုက္ခဲ့သမွ် သည္းခံအားေပးၾကပါဦး ခင္ဗ်ား။


ရႈခင္းပန္းခ်ီေတြဆိုုရင္ အသက္ဝင္ေၿပာင္ေၿမာက္လြန္းလိုုု ့ အဲဒီေနရာကိုု ေရာက္သြားလား ခံစားရတယ္။


ပံုုတူပန္းခ်ီကားေတြက မ်က္လံုုး၊ ဟန္ပန္ အသက္ဝင္လြန္းလိုု ့ သက္ရိွလား ထင္ရတယ္။ အႏုုပညာတိုုင္းက အားထုုတ္ရတယ္ ဆိုုေပမယ့္ ပန္းခ်ီအတြက္ အားထုုတ္ရမႈက ပိုုလိုု ့ ပန္းခ်ီေတြက ပိုုေစ်းေကာင္းတာ ထင္တယ္။ ထင္တာေၿပာတာ..း) ။

လသာည

အိန္ဂ်ယ္စိတ္ကူးကိုု ပန္းခ်ီတိုု ့၊ သရီးဒီတိုု ့၊ မမိုုးေငြ ့တိုု ့ကပဲ ေဖာ္က်ဴးႏိုုင္မယ္ ထင္တယ္ေနာ္။


ေဟာ္လန္ ပန္းခ်ီၿပခန္း။

ေဟာ္လန္အလံက ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီေနေပမယ့္ မေၿပာင္းလဲ

တကယ့္သစ္သီးအလား


သဘာဝေလာကၾကီးက ဓာတ္ပံုု၊ ပန္းခ်ီ ဘယ္ေနရာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၿမင္ေတြ ့ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။


ပန္းခ်ီကားထဲက မိန္းကေလးမ်ား။


ဒီပံုုကိုုေတာ့ ၿမင္လိုုက္တာနဲ ့ အားလံုုးႏွစ္သက္ၾကတယ္။ ၿပတင္းေပါက္ကိုု ၿဖတ္ေက်ာ္တိုုက္ခတ္လာတယ့္ ေလေၿပေလးကိုု ခံစားလိုုက္ရသလိုုပဲ...


ေနာက္ ဆယ္မိနစ္ဆိုုရင္ ၿပတိုုက္ပိတ္ပါေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္တိုု ့ၿပတိုုက္က တနလၤာေန ့ကေန စေနေန ့အထိ မနက္ ၁၀ ကေန ည ၅ နာရီအထိ ဖြင့္လွစ္ပါတယ္။ တနဂၤေႏြေန ့မွာ မနက္ ၁၁ ကေန ည ၆ နာရီအထိ ဖြင့္လွစ္တာမိုု ့ နက္ၿဖန္ မနက္ ၁၁ နာရီ ထပ္မံလာေရာက္ဖိုု ့ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။

ဒီႏွစ္ အစိုုးရဘက္ဂ်က္ေတြ ၿဖတ္ေတာက္ထားတာမိုု ့ ဒီစီက ၿပတိုုက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အခ်ိန္ေလွ်ာ့ပါတယ္။  ၿပတိုုက္က ထြက္လာခ်ိန္မွာ ၿပတိုုက္ကိုု လာတယ့္သူေတြ ေတြ ့လိုုက္တယ္။ ည ၅ နာရီ ေနကလည္း ၿခစ္ၿခစ္ေတာက္ ပူေနဆဲ။ ည ၈ နာရီခြဲေလာက္မွ ေနဝင္တာမိုု ့ ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္က်င္းပတယ့္ တိုုင္တယ္ေဘစင္ေရကန္၊ ဂ်က္ဖာဆန္မန္မိုုရီယန္ကိုု သြားလည္ဖိုု ့ အခ်ိန္ရိွေသးတယ္။

P.S ပံုုေတြ မ်ားသြားလား မသိ။ မညီမညာ ေစာင္းရႊဲ  ့ေနတာေတြကိုု Crop လုုပ္ထားတာကလြဲလိုု ့ ဘာမွၿပင္မထားပါ။

Photos of paintings and sculptures are credit to National Gallery of Art.

စန္းထြန္း
ၾသဂုုတ္ ၂၀ ၊ ၂၀၁၃။

National Gallery of Art ၿပတိုုက္ပိတ္ခ်ိန္ ညေန ၅ နာရီ ။ ေနက ၿခစ္ၿခစ္ေတာက္ ပူေနတုုန္း။ ည ၈ နာရီေလာက္မွ ေနဝင္တာမိုု ့ Tidal Basin တိုုင္ဒန္ေဘဆင္ေရကန္၊  Thomas Jefferson Memorial ဖက္ကုုိ ေၿခဆန္ ့ပါတယ္။ US Capitol ကယ္ပီတယ္ကေန Monument မိုုးႏူးမတ္ ေက်ာက္တိုုင္အထိ ေဘးတခ်က္တခ်က္စီမွာ ၿပတိုုက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရိွတာမိုု ့ ကယ္ပီတယ္နဲ ့ မိုုးႏူးမတ္နား ပတ္ႏိုုင္ရင္ ဒီစီႏွံ ့ၿပီ။ ေနရာေတြကလည္း တခုုနဲ ့တခုု ဆက္ေနတာမိုု ့ အဲ လမ္းေတာ့ အေသေလွ်ာက္ရတယ္ း) ။

မတ္လကုုန္ ဧၿပီလဆန္း ေႏြဦးတုုန္းက ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္ က်င္းပတယ့္ တိုုင္ဒန္ေဘဆင္ေရကန္နဲ ့ ဂ်က္ဖာဆန္ မန္မိုုရီယန္။

Franklin Delano Roosevelt Memorial မွာေတာ့ သူရဲ ့ ထင္ရွားတယ့္ အဆိုုအမိန္ ့ေတြကိုု ေက်ာက္တံုုးေတြမွာ ထြင္းထုုထားတယ္။ လူေတြဖန္တီးထားတယ့္ ေရတံခြန္ဆိုုေပမယ့္ ေရေတြ တသြင္သြင္ စီးေနတာကိုု ၿမင္ရတာ ေအးခ်မ္းတယ္။

ေလွကားထစ္မွာလည္း မိန္ ့ခြန္းေတြ

လူမည္းေတြ လူၿဖ ူနဲ ့တန္းတူ မဲေပးခြင့္ရေရးအတြက္ တိုုက္ပြဲဝင္ခဲ့တယ္  Martin Luther King Jr. Memorial ။ ရုုပ္တုုမွာ ေရးထိုုးထားတယ့္ မိန္ ့ခြန္းေတြထဲက အၿငင္းပြားဖြယ္ရိွတယ့္ စကားလံုုးေတြကိုု တရုုတ္ေက်ာက္ဆစ္ပညာရွင္နဲ ့ ဖယ္ရွားေနပါတယ္။

Martin Luther King, Jr Memorial

သမၼတကေတာ္က  ဒီေက်ာက္မီးပံုုးက ဆီမီးတိုုင္ကိုု  မီးထြန္းညိွ၊ ခ်ယ္ရီပင္အသစ္ စိုုက္ပ်ိဳးၿပီး ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္ကိုု ဖြင့္လွစ္ေလ့ ရိွပါတယ္။ အနီးအနားမွာ ပထမဆံုုး စိုုက္ပ်ိဳးခဲ့တယ့္  ခ်ယ္ရီပင္ႏွစ္ပင္ ရိွပါတယ္။ တိုုင္ဒန္ေဘဆင္ေရကန္တေလွ်ာက္ ခ်ယ္ရီေတြ အစြမ္းကုုန္ပြင့္ၿပီဆိုုရင္ ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္ လွပလြန္းလိုု ့ ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္ကိုု ႏႊဲေပ်ာ္ဖိုု ့ ေႏြဦးရာသီ ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္ခ်ိန္ဆိုု ဒီစီကိုု လူေတြသန္းခ်ီ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကပါတယ္။ ဒီႏွစ္ ခ်ယ္ရီအစြမ္းကုုန္ပြင့္ခ်ိန္တုုန္းက ေက်ာင္းကိုုေရာက္ေနလိုု ့ ခ်ယ္ရီေတြနဲ ့ ဓာတ္ပံုုမရိုုက္လိုုက္ရဘူး။ ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္ ဘယ္ေလာက္လွေၾကာင္း ဂူဂယ္က ဓာတ္ပံုုေတြနဲ ့ သက္ေသၿပမယ္ း) ။

credit to Google

credit to Google

credit to Google

credit to Google

credit to Google

သူက Jonathan Livingston Seagull လား ။ အခုုေလာေလာဆယ္ ဖတ္ေနတယ့္ စာအုုပ္နာမည္ပါ။

                                   
World War II Memorial ။ အေမရိကန္ေတြ ဒုုတိယကမၻာစစ္မွာ ပါဝင္လာပံုု ရုုပ္ထုုေတြ၊ ၿပည္နယ္တခုုခ်င္းစီအတြက္ ေက်ာက္တိုုင္ေတြ၊ ေရပန္းေတြနဲ ့ အေတာ္သာယာတယ္။ ကယ္ပီတယ္လည္း ငါ မၾကိ ုုက္ဘူး၊ အိမ္ၿဖ ူေတာ္လည္း ငါ မၾကိ ုုက္ဘူး၊ ဒီစီမွာ ငါ အၾကိ ုုက္ဆံုုးက ဒီေနရာလိုု ့ ဆိုုလာသူက ဆူနမ္။

World War II Memorial

Washington Monument

ကိုုရီးယား ေက်ာင္းသားေလးေတြ ကက္ဆက္ဖြင့္ၿပီး စည္းခ်က္ညီညီ ကခုုန္ၾကတာကိုု လမ္းက ၿဖတ္သြားၿဖတ္လာေတြက လက္ခုုပ္တီး အားေပး၊ ဓာတ္ပံုုရိုုက္။ ကိုုယ္လည္း ဘယ္ေနပါ့မလဲ း) ။

မတ္ထရိုဘိုက္နဲ ့ ဒီစီလည္

ဒီစီရဲ  ့ ဘူတာရံုု ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဒီလိုု အနီေရာင္ Metro Bike ေတြ ရိွပါတယ္။ စကၤာပူမွာ ရထားကိုု MRT ၊ ေဟာင္ေကာင္မွာ MTR ၊ ဒီစီမွာ Metro ၊ နယူးေယာက္မွာ Subway လိုု ့ ေခၚပါတယ္။ မန္ဘာဝင္ထားရင္ မတ္ထရိုု ဘူတာေတြ တခုုကေနတခုုကိုု လိုုတယ့္အခ်ိန္ ဘူတာရံုုမွာ ဒီအနီေရာင္စက္ဘီး ေကာက္စီး၊ အနီးအနားက ဘူတာေတြမွာ ထားခဲ့။ ေလထုုညစ္ညမ္းမႈလည္း မရိွတယ့္ မတ္ထရိုုစက္ဘီးက ဒီစီမွာ အေတာ့္ကိုု ေပၚၿပ ူလာၿဖစ္ပါတယ္။ တၿခားၿမိ  ုု ့ၾကီးေတြမွာလည္း ဒီစီမတ္ထရိုုစက္ဘီးကိုု နမူနာယူၿပီး လုုပ္မယ္လိုု ့ ၾကားတယ္။


March on Washington လူမည္းေတြ လူၿဖ ူေတြနဲ ့တန္းတူ မဲေပးခြင့္ရေအာင္ စည္းရံုုးလံႈ ့ေဆာ္ တိုုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၿပီး မာတင္လူသာကင္းက သမိုုင္းဝင္ I have a dream မိန္ ့ခြန္ ့ကိုု လင္ကြန္းမန္မိုုရီယန္မွာ ေၿပာၾကားခဲ့တာ ၾသဂုုတ္ ၂၈ ဆို ႏွစ္ ၅၀ ၿပည့္ၿပီ။ ခ်ီတက္ပြဲရိွလိုု ့ ဒီစီတခြင္ လူေတြစည္ေနပါတယ္။ သမိုုင္းတြင္တယ့္ ခ်ီတက္မူကိုု အစဥ္အလာမပ်က္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်ီတက္ၾကသလိုု၊ ခ်ီတက္ပြဲမွာ ေၿပာၾကားတယ့္ မိန္ ့ခြန္းေတြကိုု တီဗြီေတြက မၿပတ္ထုုတ္လႊင့္ေပးသလိုု Update News ကိုုလည္း တင္ဆက္ေပးပါတယ္။ သမိုင္းကို ေၿပာင္းလဲေစခဲ့တယ့္ ဒီခ်ီတက္ပြဲကိုု အေမရိကန္ေတြ သိပ္ဂုုဏ္ယူတယ္။

လူမည္းေတြ လူၿဖ ူေတြနဲ ့တန္းတူ မဲေပးခြင့္ရေအာင္ တိုုက္ပြဲဝင္ရင္း သမိုုင္းဝင္ I have a dream မိန္ ့ခြန္း ေၿပာခဲ့တာ လူမည္းေတြ ကႊ်န္ဘဝကေန လႊတ္ေၿမာက္ေအာင္ ၾကိ ုုးစားအားထုုတ္ခဲ့တယ့္ သမၼတလင္ကြန္းရုုပ္တုုေရွ ့ပါ။  I have a dream  လိုု ့ ကမၺည္းထိုုးထားတယ္။

credit to Google

credit to Google

credit to Google

credit to Google

ကိုု္ယ္တိုု ့ႏိုုင္ငံမွာလည္း လြန္ခဲ့တယ့္ ၂၅ ႏွစ္တုုန္းက ဒီလိုုသမိုုင္းဝင္ၿဖစ္ရပ္တခုု ရိွခဲ့ဖူးပါတယ္။

Lincoln Memorial

March On Washington အတြက္ ၿပင္ဆင္ေနၾကတာ

I have a dream ကမၺည္းနဲ ့ မိုုးႏူးမတ္

ဘူတာရံုုမွာ ကမ္းတယ့္ သတင္းစာမွာ I have a dream မိန္ ့ခြန္းကိုု ဖတ္လိုုက္ရတုန္းက သမိုုင္းဝင္မိန္ ့ခြန္းဆိုုတာ ဒီလိုုမ်ိဳးခြန္အားရိွပါလား ။ မဖတ္ရေသးတယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုု ဖတ္ရေအာင္ ဘေလာ့ကေန ရွယ္လိုုက္တာပါ။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ အၾကာ မာတင္လူသာကင္းရဲ ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေအာင္ၿမင္တယ္လိုု ့ ဆိုုရတယ္။ လက္ရိွသမၼတက ပထမဆံုုး အာဖရိကန္ႏြယ္ဖြား အေမရိကန္ သမၼတ။ အဲဒီခ်ီတက္ပြဲသာ မရိွခဲ့ဘူးဆိုုရင္ သမၼတအိုုဘာမားလည္း ရိွလာခဲ့မွာ မဟုုတ္ဘူး။

I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed. "We hold these truths to be self evident: that all men are created equal." I have a dream that one day on the red hills of Georgia the sons of former slaves and the sons of former slaveowners will be able to sit down together at a table of brotherhood. I have a dream that one day even the state of Mississippi, a desert state, sweltering with the heat of injustice and oppression will be transformed into an oasis of freedom and justice. I have a dream that my four children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin but by the content of their character. I have a dream today.

Martin Luther King, Jr
The March on Washington
For Jobs and Freedom
August 28, 1963.

အာရွတခြင္မွာေတာ့ ေမေဒး အလုပ္သမားေန ့က ေမလ ၁ ရက္ေန ့ ၿဖစ္ေပမယ့္ အေမရိကန္မွာေတာ့ စက္တင္ဘာလရဲ ့ ပထမဆံုး တနလၤာေန ့ ၿဖစ္ပါတယ္။ ေမေဒးလို ့ မေခၚဘဲ ေလဘာေဒးလို ့ ေခၚပါတယ္။ ေလဘာေဒးပိတ္ရက္မွာ ခရီးပဲ သြားၿဖစ္မလား၊ ေတာင္ပဲ တက္ၿဖစ္မလား မသိေသး။ ဒီစီကို လည္ပတ္ခဲ့ရင္ေတာ့ All About DC အပိုင္းေတြ အေနနဲ ့ ဆက္ေရးသြားဖို ့ ရိွပါတယ္။

စာလာဖတ္သူေတြ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

စန္းထြန္း
ၾသဂုုတ္ ၂၇၊ ၂၀၁၃။

အစကေတာ့ ေလဘာေဒးပိတ္ရက္ၿပီးမွ အိတ္ေမွာက္မလိုု ့ စိတ္ကူးထားတာ။ မမယ္သံ ေၿပာသလိုု "မင္းတိုု ့အိတ္ေတြ ေလထဲေမွာက္လိုုက္ၾက"ဆိုုၿပီး ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမေတြ တက္ညီလက္ညီ အိတ္ေတြ ေမွာက္ခ်ေနတာ ဖတ္ရေတာ့၊ Camping ထြက္ဖိုု ့ အိတ္ရွင္းရမွာနဲ ့ မထူးပါဘူးေလ တခါတည္း ေမွာက္လိုုက္မယ္ဆိုုၿပီး ေမွာက္ခ်ပစ္လိုုက္ေတာ့....


အိတ္ၾကီးထဲက အိတ္ငယ္ေလးေတြ ထြက္လာတယ္။

ေက်ာပိုုးအိတ္
စတိတ္ကိုု မေရာက္ခင္အထိ ေဘးလြယ္အိတ္၊ စလြယ္သိုုင္းအိတ္ေတြပဲ လြယ္ခဲ့ၿပီး ( ၿခေသၤ့ကႊ်န္းမွာ ေတာင္တက္တယ့္ အခ်ိန္ကလြဲလိုု ့) ေက်ာပိုုးအိတ္ မလြယ္ခဲ့ဘူး။ ေက်ာပိုုးအိတ္ကိုု ေလဒီမဆန္ဘူးလိုု ့ထင္တယ့္ ဖက္ရွင္မိုုက္တယ့္ မၾကီးဝယ္ေပးတယ့္ အိတ္ေတြလြယ္ၿပီး ဖက္ရွင္မိုုက္ခဲ့တယ္ ဆိုုပါေတာ့ း) ။ စတိတ္ေရာက္ေတာ့ ေၿပာင္းၿပန္။ ေဘးလြယ္အိတ္၊ စလြယ္သိုုင္းအိတ္ေတြ ရိွေပမယ့္ ေက်ာပိုုးအိတ္ပဲ လြယ္ၿဖစ္ေတာ့တယ္။ ဒီ Swiss Gear ေက်ာပိုုးအိတ္က ဆူနမ္နဲ ့ရာမား ေမြးေန ့လက္ေဆာင္ ေပးထားတာ။

ထမင္းဗူးအိတ္
ခ်ိဳလြန္း၊ ငန္လြန္းတယ့္ အေမရိကန္စာေတြ မစားႏိုုင္လိုု ့ ထမင္းဗူး သယ္တယ္။ ကန္စြန္းဥၿပ ုုတ္၊ ေၿပာင္းဖူးၿပ ုုတ္၊ ေပါင္မုုန္ ့၊ ကြတ္ကီးတိုု ့ကိုု မနက္စာအတြက္ သယ္သလိုု သစ္သီးမစားရရင္ မေနႏိုုင္တာမိုု ့ အသီးေတြ သယ္တယ္။ မိုုက္ခရိုုေဝ့ခံ ပလပ္စတစ္ဗူးထက္ ဖန္၊ ေၾကြတိုု ့ကိုု ပိုုၾကိ ုုက္လိုု ့ ထမင္းဗူးက Pyrex တံဆိပ္ ဖန္ခြက္ နည္းနည္းေလးတယ္။ မနက္ဆိုု စားစရာေတြနဲ ့ နင့္ေနလို ့ လက္ကဆြဲေပမယ့္ ညေနစာင္းဆိုု အေတာ္ေပါ့သြားလို ့ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ေရာက္သြားတယ္။


ေမာက္ကပ္ေဘ့စ္ အဲေလ မိတ္ကပ္ေဘာက္အိတ္
ႏႈတ္ခမ္းေၿခာက္ရင္ ဆိုုးဖိုု ့Clinique ႏႈတ္ခမ္းဆိုုးေဆးေတာင့္၊ ေဘာပင္တေခ်ာင္း၊ ခဲတံတေခ်ာင္း၊ မ်က္မွန္သုုတ္တယ့္ အဝတ္၊ ရထားစီးခ်ိန္နဲ ့ရံုုးမွာ သီခ်င္းနားေထာင္ဖိုု ့နားၾကပ္၊ စိတ္ရႈပ္လာရင္ နဖူးေပၚဝဲေနတယ့္ ဆံပင္ေတြကိုု ဖယ္ရွားပစ္ဖိုု ့ ဘဲဆံညွပ္၊ Jogging ေၿပးရင္ ပိုုနီေတးစည္းဖိုု ့ J.Crew ကလစ္ခံုုးတခုု ( သယ္ဖို ့ မလိုဘူး...ထုတ္ပစ္ဦးမွ ) ၊ မ်က္စိေညာင္းရင္ ခပ္ဖိုု ့ မ်က္စဥ္းေဆး၊ ေန ့လည္စာ ထြက္စားရင္ ယူသြားတယ့္ ပိုုက္ဆံအိတ္ အေသး တခုု။ ဆူနမ္တိုု ့ဆီ သြားရင္၊ ခရီးထြက္ရင္ေတာ့ အဲဒီအိတ္က မိတ္ကပ္ေဘာက္အိတ္ ၿဖစ္သြားတယ္။


ပိုုက္ဆံအိတ္ အေသး
ကြ်န္မကိုု အေသသတ္ခ်င္ရင္ အဲဒီအိတ္သာ ေဖ်ာက္ပစ္လိုုက္ (အစ္မ ၿမေသြးနီေလသံ း)  ။ အဲဒီအိတ္ထဲမွာ ကားေမာင္းလိုုင္စင္၊ ဒက္ဘစ္ကဒ္  ၊ ခရစ္ဒစ္ကဒ္ ႏွစ္ခုု (တခ်ိဳ ့ဆိုုင္ေတြက ဒစ္ကာဗာ ခရက္ဒစ္ကဒ္ကိုု လက္မခံလိုု ့ တၿခား ခရက္ဒစ္ကဒ္ကိုုပါ အပိုေဆာင္ထားရ) ၊ ေငြသားအခ်ိဳ ့ ( တခ်ိဳ ့ဆိုုင္ေတြက လက္ငင္းေငြသားပဲ လက္ခံတယ္ ၊  ေခ် ့စ္ဘဏ္က ကန္တက္ကီမွာ ေအတီအမ္ ေပါသေလာက္ ေမရီလန္းနဲ ့ ဝါရွင္တန္ဒီစီမွာ ေအတီအမ္ မရိွဘူး...ေငြထုုတ္ခ်င္ရင္ စာတိုုက္မွာ တခုုခုုဝယ္ရင္း ကက္ရွ္ဘက္ ထုုတ္၊ ဒါမွမဟုုတ္ ဆူနမ္တိုု ့ကိုု ထုုတ္ခိုုင္း ၊ ၿပီးမွ သူတိုု ့ကိုု ခ်က္ေရးေပး၊ ကားတိုုးခံရလိုု ့ ဒဏ္ေၾကးေပးဖိုု ့ ေအတီအမ္မွာ ေငြသြားထုုတ္တာ ေအတီအမ္ဘဏ္က ထုုတ္ခနဲ ့ ေခ် ့စ္ဘဏ္က သူ ့ေအတီအမ္မွာ မဟုုတ္လိုု ့ ထုုတ္ခ ႏွစ္ခုုေပါင္း ေငြ ၃၀ ထုုတ္တာကို ၅ က်ပ္ ေပးရၿပီးကတည္းက လက္ငင္းေငြသား အပိုုေဆာင္တယ္ ) ။


ေသာ့အိတ္
ကားေသာ့ ( H Mart မန္ဘာကဒ္အေသးနဲ ့ ကားၿပင္ဆိုုင္ မန္ဘာကဒ္အေသး ခ်ိတ္ထားတယ္) ၊ အိမ္ေသာ့ ( အိမ္ေရွ ့တံခါးေသာ့၊ အခန္းေသာ့၊ အိမ္ေနာက္ေဖးေသာ့ ) ၊ ရထားကဒ္၊ ရံုုးဓာတ္ေလွကားကဒ္၊ ဝန္ထမ္းကဒ္။ ဒီအိတ္ေလးကေတာ့ ေက်ာပိုုးအိတ္ရဲ ့ အၿပင္ဖက္ဆံုုး အိတ္ဖက္ထဲမွာ ထားတယ္။ တခါတုုန္းက အခန္းေသာ့ ပိတ္ၿပီး အိမ္ေရွ ့တံခါးမၾကီး ပိတ္ေတာ့မလိုု ့ လုုပ္ခါမွ အိမ္ေသာ့ အခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့မွန္း သိတယ္။ အိမ္ေရွ ့တံခါးနဲ ့ အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးေသာ့က အိမ္ရွင္ဆီမွာ ရိွေပမယ့္ အခန္းေသာ့က ေအာ္ရင္ဂ်င္နယ္။ သူ ့မွာလည္း အပိုုမရိွဘူး။ ေသာ့ဖ်က္တယ့္ လူကိုု ေခၚရမယ္ ထင္တယ္။ ဆူနမ္တိုု ့ အိမ္ေသာ့ အထဲမွာ က်န္ခဲ့လိုု ့ တိုုက္ခန္းၾကီးၾကပ္ေရးမႈးက သူ ့မွာရိွတယ့္ ေသာ့နဲ ့ လာဖြင့္ေပးတာေလးကိုု ၃၅ က်ပ္ ေပးရတယ္။ ေသာ့ဖ်က္ရမယ္ ဆိုုရင္....

ေန ့လည္ဖက္ အိမ္ေသာ့ကိုု မိတ္ကပ္ေဘာက္အိတ္ထဲမွာ ၿပန္ေတြ ့လိုု ့ ေပ်ာ္လိုုက္တာ။ ေနာက္ဆိုု ေသာ့ေတြကိုု ေသာ့အိတ္ထဲမွာပဲ ထား၊ အခန္းေသာ့ ပါမပါ ေသာ့အိတ္ကိုု အရင္စစ္ၿပီးမွ အခန္းေလာ့ခ်။ ရံုုးက ဘာဘရာက ေသာ့အိတ္ေလးကိုု လွလိုု ့တယ့္။ အဲဒါ ၿမန္မာၿပည္ကကြ...(ဘာလို ့ကြမွန္း ကြကို မသိ.. ) ။ မၾကီး ၿမန္မာၿပည္ ၿပန္ေတာ့ အဲဒီအိတ္မ်ိဳး ထပ္မွာေသးတယ္။ ဟမ္းမိတ္၊ ဆီးကြင့္ေတြ၊ ေဘာ္ၾကယ္ေတြ၊ ေရႊၿခည္ထိုုးေတြနဲ ့ လွေပမယ့္ ကြာလတီကေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူး။ ၿမန္မာၿပည္မွာတုုန္းက ႏိုုင္ငံၿခားၿဖစ္ေတြ သံုုးခ်င္ၿပီး ႏိုုင္ငံၿခားေရာက္ေတာ့ ၿမန္မာၿပည္ၿဖစ္ေတြ သံုုးခ်င္တယ္ း) ။


ပိုုက္ဆံအိတ္ အၾကီး
ဒီပိုုက္ဆံအိတ္က မၾကီး ေမြးေန ့လက္ေဆာင္ ေပးထားတယ့္ Bonia အိတ္။ ငါးႏွစ္ေလာက္ ၾကာၿပီေပမယ့္ အခုုထိ  မေဟာင္းေသးဘူး။  ပတ္စပိုု ့သက္တမ္းတိုုးဖိုု ့ ရိုုက္ထားတယ့္ ဓာတ္ပံုု ၂ ပံုု (ဘာလိုု ့ ပိုုက္ဆံအိတ္မွာ သိမ္းထားမွန္းမသိ..) ၊ ေက်ာင္းသားကဒ္၊ အိုုင္အိုုဝါဘဏ္ကဒ္ ( အဲဒီဘဏ္ကဒ္ကိုု ေက်ာင္းလခသြင္းဖိုု ့ေလာက္ပဲ သံုုးတယ္) ၊ အဲဒီဘဏ္ရဲ ့ ပင္နံပါတ္ ေရးထားတယ့္ စာရြက္ ၊ AAA Road Assistance ကဒ္  ၊ က်န္းမာေရး အာမခံကဒ္ ၊ ကားအာမခံကဒ္၊ ေငြသားအခ်ိဳ ့၊ အေၾကြေစ့ အေတာ္မ်ားမ်ား ( စကၤာပူ ၿပား ၅၀ ေစ ့ကိုု မလႊင့္ပစ္ရက္လိုု ့ အေလးခံၿပီး သိမ္းထားေလရဲ  ့) ၊ Body Shop မန္ဘာကဒ္၊  Kroger မန္ဘာကဒ္ ( H Mart လိုု အသား၊ အသီးအရြက္ ေရာင္းတယ့္ဆိုုင္ ကန္တက္ကီမွာပဲ ရိွတယ္ ) ၊ ကိုုရီးယားဆိုုင္ H Mart မန္ဘာကဒ္ (ကားေသာ့မွာ H Mart ကဒ္အေသး ခ်ိတ္ထားတာမို ့ ကဒ္အၾကီးနဲ ့ ေမရီလန္းမွာ မရိွတယ့္ Kroger ကဒ္ေတြကို ထုတ္ပစ္ဦးမွ ) ၊ ေဘာက္ခ်ာစာရြက္အခ်ိဳ ့ ( ကင္မရာအတြက္ မန္မိုုရီကဒ္ ဝယ္ထားတာ ဆုုိဒ္မေတာ္ရင္ ဝယ္ၿပီး ၁၅ အတြင္း ေဘာက္ခ်ာၿပၿပီး ၿပန္လဲဖို ့ သိမ္းထားတယ့္ Best Buy က ေဘာက္ခ်ာစာရြက္။ မၾကီးဆီ ပစၥည္းပိုု ့တုုန္းက စာတိုုက္က ေပးတယ့္ ေဘာက္ခ်ာစာရြက္ေတြမွာ ထရက္ကင္းနံပါတ္၊ အာမခံနံပါတ္ေတြပါလိုု ့ ပစၥည္းမေရာက္မခ်င္း သိမ္းထားတယ္။ ေရာက္ၿပီဆိုုမွ လႊင့္ပစ္ရန္ )


စာအုုပ္
စာေမးပြဲ နီးၿပီဆိုုေတာ့ ရံုုးမွာ အားတယ့္အခ်ိန္ေတြ၊ ရထားစီးတယ့္ အခ်ိန္ေတြမွာ ဖတ္ဖိုု ့ စာအုုပ္နဲ ့ ႏႈတ္စ္ထုုတ္ဖိုု ့ ဗလာစာအုုပ္။ စာေမးပြဲ ေဝးတယ့္အခ်ိန္ေတြဆိုု အိုုင္ပတ္မီနီ ဒါမွမဟုုတ္ စာအုုပ္ေသးေသးတအုုပ္ သယ္တယ္။ ရထားစီးခ်ိန္၊ ေန ့လည္စာ ထမင္းစားခ်ိန္ေတြမွာ ဖတ္ဖိုု ့။


ဖုုန္း
စတိတ္မွာေနၿပီး စမတ္ဖုုန္းလည္း မရိွ၊ အိုုင္ပတ္လည္း မရိွ၊ ငါ ့ဟာေတြ ပိုု ့ေပးရမလားလိုု ့ ၿမန္မာၿပည္က ေမာင္ေမာင္က ကြ်န္မကိုု ဟားတယ္။ ကန္တက္ကီမွာတုုန္းက အိမ္ေရွ ့၊ ရံုုးေရွ ့အထိ ကားေမာင္းလို ့ရေတာ့ အိုုင္ပတ္နဲ ့ စာဖတ္ခ်ိန္လည္း မရိွ၊  အိမ္ေရာက္တာနဲ ့ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္တာဆိုုေတာ့ စမတ္ဖုုန္းလည္း မလိုု။ ေမရီလန္းေရာက္ေတာ့ ရထားစီးခ်ိန္ေတြမွာ စာဖတ္ဖိုု ့ အိုုင္ပတ္၊ သြားလာေနတုုန္း လမ္းေပ်ာက္သြားခဲ့ရင္ ရွာေဖြဖိုု ့ စမတ္ဖုုန္း လိုုလာတယ္။

ကြ်န္မရဲ ့ ပထမဆံုုးဖုုန္းက ဆမ္ေဆာင္း ေခါက္ဖုုန္း။ ဒုုတိယဖုုန္းက Emporio Armani အတြက္ ဆမ္ေဆာင္းက ထုုတ္တယ့္ မီးေရာင္စံုုလင္းတယ့္ ဖုုန္း။ ဆမ္ေဆာင္းဖုုန္းေတြပဲ သံုုးခဲ့ေတာ့ Brand Loyalty ၿဖစ္ေအာင္ ဆမ္ေဆာင္းဂယ္လာဆီ  ဝယ္မလား စိတ္ကူးေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မၾကီးနဲ ့ ေမာင္ေမာင္က အိုုင္ဖုုန္းသံုုးၾကတာမိုု ့ အိုုင္ဖုုန္းဝယ္ဖိုု ့ ဆံုုးၿဖတ္လိုုက္တယ္။

ရံုုးက ဗီယက္နမ္ သက္ငုုယင္က
အိုု္င္ဖုုန္းဖိုုက္လား.. ငါ ့ဖိုုးကိုု ဖိုုက္နဲ ့ လဲခ်င္ေနတာ...
သံုုးလတၾကိမ္ေလာက္ အသစ္ေပၚေနတာ.. လိတ္တက္စ္ ေပၚသမွ် ကိုုင္ခ်င္ေနတာ...ခေရဇီပဲ...
ေရွ ့လက်ရင္ အိုုင္ဖုုန္း အသစ္ထြက္မယ္ ၾကားတယ္..ဖိုုက္နဲ ့ မလဲနဲ  ့ဦး...တလထပ္ေစာင့္လိုုက္..အိုုင္ဖုုန္းဆစ္နဲ ့ လဲ..

ဖုန္းအသစ္ရသည့္ ကြ်န္မ ေမ်ာက္အုုန္းသီးရမည့္ပမာ ၿမင္ၿမင္သမွ်ရိုုက္ၿပီး  ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာ တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း တင္တယ္...မ်က္စိေနာက္ေပစြ...း)


ထီး
ဒီေန ့မိုုးရြာမယ္ဆိုုလိုု ့ ထီးေဆာင္တယ္။ ၿပံ ုုးၿမတ္ ေမြးေန ့လက္ေဆာင္ ေပးထားတယ့္ အၿပာေရာင္မွာ အၿဖ ူေရာင္ ေဘာလံုးအစက္ေလးေတြပါတယ့္ ESPRIT ထီး။ ကြ်န္မ ေဆာင္းဖူးသမွ် ထီးေတြထဲမွာ ဒီထီးေလးက အလွဆံုုး။



လိုုအပ္တာေတြပဲ ပါေပမယ့္ ကြ်န္မ အိတ္ကလည္း အစ္မသက္ေဝအိတ္လိုု သံုုးကီလိုုေလာက္ ေလးေနမလား။ စာအုုပ္၊ ထီး မပါတယ့္ေန ့ဆိုု အိတ္က ေပါ့ေနလိုု ့ ငါ ဘာမ်ားေမ့က်န္ေနပါလိမ့္လိုု ့ ေတြးမိတယ္။ ေသးေသး၊ ၾကီးၾကီး  အိတ္ဆိုုတာ လိုုအပ္တာေတြ သယ္ယူသြားဖိုု ့ပဲ မလား။

"ဤရက္ပိုင္းအတြင္း ဘေလာ့ဂါမ်ား အိတ္ေမွာက္လတၱံ႕။ အားလံုး၏ အိတ္ေခ်ာင္အတြင္းရွိ အမိႈက္သရိုက္မ်ား ရွင္းလင္းၾကလတၱံ႕။"

အစ္မၿမေသြးနီနမိတ္ဖတ္ထားသလိုု ေနာက္ရွင္းလာမယ့္ အိတ္ေလးေတြကို ေစာင့္စားရင္း

ဘေလာ့ေဒးဆိုုတာ သတိရေပမယ့္ ေလဘာေဒးပိတ္ရက္မွာ ခရီးထြက္ေနတာနဲ ့ မေန ့က ဘေလာ့ဆီ ၿပန္ေရာက္ေတာ့မွ စီနီယာဘေလာ့ဂါ ကိုရန္ေအာင္တဂ္ပို ့စ္အတြက္ ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမေတြ အသီးသီး ဟတ္ပီးဘေလာ့ေဒးထားတာ ေတြ ့တယ္။ ဘေလာ့ေဒးဆိုုတာ ဘေလာ့ဂါေတြအတြက္ အမွတ္တရ ေန ့ပဲမလား။

ဘေလာ့ဆိုတာ ဘာၾကီးတုန္း...
ၿမန္မာၿပည္မွာတုုန္းက အင္တာနက္ဆိုုတာ မၾကီးနဲ ့ ဂ်ီေတာ့ဖိုု ့၊ အီးေမးလ္ပိုု ့ဖိုု ့ေလာက္သာ သံုုးၿဖစ္တာ။ ဘေလာ့ဆိုုတာၾကီး စၿပီးသိတာက ၂၀၀၉  ေဖေဖၚဝါရီ အင္တန္းဆင္းတယ့္အခ်ိန္။ ေန ့လည္ဖက္ ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ဆိုု ကြ်န္မက ဝိညာဥ္သစ္ စာအုုပ္စင္၊ ဘားမီးကလပ္စစ္ဆိုုဒ္က ဝထၳဳေတြ ေဒါင္းၿပီးဖတ္တယ္။ ေအးပိုုက ႏိုုင္းႏိုုင္းစေန၊ မမ ဘေလာ့ေတြ ဖတ္တယ္။ စာအရွည္ၾကီး ဖတ္ရတာ မၾကိ ုုက္တယ့္ ေအးပိုနဲ ့ ဘေလာ့က ပိုု ့စ္တိုုတိုုေတြက သူနဲ ့အကိုက္။ သူၿပတယ့္ ေၿခလွမ္းေပါင္း ငါးေထာင္ဆိုုတယ့္ ပိုု ့စ္ထဲကအတိုင္း အိအိနဲ ့ကြ်န္မ Kent Ridge Park ၊ Telok Blangah Hill Park ၊ Hort Park ၊ Mount Faber Park ပန္းၿခံေလးခုုကိုု ၄ နာရီၾကာ ၿဖတ္ေက်ာ္လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္။

ဘေလာ့ ဖြင့္ၿခင္း...
ဂ်ီေမးလ္အေကာင့္ရိွရံုုနဲ ့ ဘေလာ့တခုုပိုုင္ဆိုုင္ႏိုင္ခ်ိန္မွာ မကာအိုုခရီးအေၾကာင္း ေရးခ်င္တာနဲ ့ ဘေလာ့ၿပ ုုလုုပ္နည္း ပီဒီအပ္ဖိုုင္ေဒါင္းၿပီး ၂၀၁၀ ေမလ ဒုုတိယပတ္ရဲ ့ တခုုေသာေန ့မွာ (ရက္အတိအက် မမွတ္မိ) ဘေလာ့စေဆာက္ၿဖစ္တယ္။ ကြ်န္မရဲ ့ ဒိုုင္ယာရီၿဖစ္တာမိုု ့ နာမည္ကိုုလည္း စန္းထြန္းရဲ ့ ဒိုုင္ယာရီလိုု ့ပဲ ေပးခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုုန္းက ၿမန္မာစာေဖာင့္ မရိုုက္တတ္ေသးေတာ့ ဘားကလစ္ခ်္မွာ ၿမန္းကလစ္ခ်္လိုုရိုုက္ တဖက္မွာ ေပၚလာတယ့္ ၿမန္မာစာေဖာင့္ကိုု ေကာ္ပီကူးၿပီး ပိုု ့စ္ထဲထည့္။ ဒါေ့ၾကာင့္ အေစာပိုုင္း ပိုု ့စ္ေတြမွာ စာလံုုးေပါင္းေတြ မွားေနတတ္တယ္။ ၂၀၁၀ ေမ ၁၆ မကာအိုုခရီး ပိုု ့စ္ႏွစ္ပုုဒ္ ေရးၿပီးေတာ့ ဇက္ေညာင္း၊ လက္ေညာင္း အေတာ့္ကို ဖားသြားလိုု ့ ဘေလာ့ကိုု စိတ္ကုုန္သြားတာ တႏွစ္ခန္ ့အၾကာ ၂၀၁၁ ေဖေဖၚဝါရီ စတိတ္ကိုု ေရာက္တယ့္အခ်ိန္မွာမွ တကယ္စေရးၿဖစ္တယ္ ။

ဘေလာ့ဂါ ၿဖစ္လာၿခင္း...
ၿမန္မာဆုိလို ့ တေယာက္တည္းရိွတယ့္ အရပ္မွာ အစားအေသာက္ မေကာင္း၊ ရာသီဥတုေအး ၊  အမက်န္ အဲေလ အထီးက်န္ ၊ ပင္ပန္းဆင္းရဲလြန္းတယ့္ ေက်ာင္းသားဘဝရဲ  ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ဘေလာ့မွာ ဒိုင္ယာရီလို ေရးၿဖစ္တယ္။ ၾကံ ုုေတြ ့ရတယ့္ ဘဝအေမာေလးေတြ၊ နည္းနည္းေလးေတာ့ လြဲေနတာေလးေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းညီအစ္မေတြၿဖစ္တယ့္ ဆူနမ္၊ မိုင္းဖန္၊ ရာမားတို ့နဲ ့ ေပ်ာ္စရာေလးေတြ၊ စာသင္ခန္းထဲက အင္တာေနရွင္နယ္ ဗရုတ္သုတ္ခ ေက်ာင္းသားေတြ၊ သြားခဲ့ဖူးတယ့္ ခရီးေတြ၊ ရင္ဘတ္ထဲက ဖီလင္ေတြ ေရးရင္း မေတာ္တဆ ဘေလာ့ဂါ ၿဖစ္လာခဲ့တယ္ ဆိုုပါေတာ့။

ကြ်န္မနွင့္ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္ ...
၂၀၁၁ ေမလမွာ ေဘာ္လန္တီယာလုုပ္ေနတယ့္ အန္ဂ်ီအိုုအဖြဲ ့ မန္းေနဂ်င္းဒါရိုုက္တာ အစ္မက ဘာသာၿပန္ခေပးမယ္ ဘာသာၿပန္ေပးပါလား ဆိုုလာလိုု ့ ပိုုက္ဆံရခ်င္ေဇာနဲ ့ ေဇာ္ဂ်ီလက္ကြက္ က်င့္လိုုက္တာ ၂ ရက္ေတာင္ မၾကာဘူး တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း ရိုုက္တတ္သြားတယ္။ ဘာသာမၿပန္လိုုက္ရေပမယ့္ ေဇာ္ဂ်ီလက္ကြက္ တတ္သြားတယ့္အၿမတ္အၿဖစ္ ဘေလာ့မွာ ပိုုစ္ ့ေတြ တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း တင္ေတာ့တာပဲ။ သူမ်ားဆိုုဒ္ေတြ သြားလည္ ကြန္ ့မန္ ့ခ်န္ ( မားကဒ္တင္းဆင္း) ၊ Template ေလးေတြ၊ စီေဘာက္ထည့္နည္းေတြ ရွာေဖြထည့္။ ကိုညီလင္းသစ္ဆီက ကလစ္လိုက္ရင္ Next Page မွာ ဖြင့္နည္း သိလိုက္ရတယ္။ ၿမန္မာစာေဖာင့္ သြင္းမထားတယ့္ ဘေရာက္ဇာမွာ ၿမန္မာစာၿမင္ရေအာင္ အီးအိုတီထည့္နည္းဆိုတာ ခုထိမစမ္းရေသးဘူး။ ဘေလာ့ဂါၿဖစ္ၿပီးမွ ထူးၿခားတာက ၿမင္ၿမင္သမွ် ဓာတ္ပံုုရိုုက္တယ္ ဘေလာ့ေပၚတင္ဖိုု ့ း) ။


ဘေလာ့ ဆိုသည္မွာ...
ဘေလာ့ဂါေတြရဲ  ့ စိတ္ပါဝင္စားမႈအပၚ မူတည္ၿပီး ပိုု ့စ္ေတြက ဟင္းခ်က္နည္းေတြအေၾကာင္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ သြားခဲ့ဖူးတယ့္ ခရီးေတြအေၾကာင္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ လုုပ္ငန္းခြင္ထဲက အဆီအေငၚ မတည့္တယ့္အေၾကာင္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ မိသားစုုအေၾကာင္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ဗရုုတ္သုုတ္ခၾကတယ့္အေၾကာင္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ ေလွ်ာ့ပင္းထြက္ခဲ့တယ့္အေၾကာင္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ နည္းပညာအေၾကာင္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ ကဗ်ာတပုုဒ္ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ သရဲအေၾကာင္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ စာအုုပ္၊ ရုုပ္ရွင္၊ သီခ်င္း ရီဗ်ဴး ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ စိတ္ကူးယဥ္ ဖန္တီးခ်က္ေတြ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္။ ပိုု ့စ္တခုု ေရးဖိုု ့အတြက္ ခံစားခ်က္၊ အခ်ိန္ အတိုုင္းအတာ တခုုအထိေတာ့ ေပးဆပ္ရပါတာပဲ။ ပိုက္ဆံမရေပမယ့္လည္း ဗိုက္တာမင္အားေဆး ကြန္ ့မန္ ့ေလးေတြက ဘေလာ့ဂါေတြကို အားသစ္ေလာင္းေပးတယ္။ ဘေလာ့ဆိုတာ ကြ်န္မတိုု ့ ရင္ဘတ္ပင္လယ္ထဲက ခံစားခ်က္လိႈင္းေလးေတြကိုု လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါက္ကြဲလိုု ့ရေပမယ့္ ကိုုယ္ေရးတယ့္စာကိုု ကိုုယ္တာဝန္ယူရမယ္ဆိုုတယ့္ ကမ္းေၿခေလးနဲ ့ လွလွပပ အနားသတ္ေပးထားတယ္။

ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမေတြ...
အစ္မလည္း ဒီလိုုခံစားဖူးလိုု ့ ကိုုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ ဆိုုတယ့္ မမေမ၊ သြားႏိုုင္တုုန္း သြားထား စန္းထြန္းေရ ရိုုက္သာရိုုက္၊ တင္သာတင္၊ အားေပးဖိုု ့က ကိုုယ့္တာဝန္ ဆိုုတယ့္ မမအိုုင္အိုုရာ၊ ရပ္ကြက္ထဲမွာေတာ့ဗ်ာ စီးရီးေတြ ေရးဖို ့ အားေပးတတ္၊ စာလံုးေပါင္းမွားေနရင္ ၿပင္ေပးတတ္တယ့္ ၾဆာဟန္၊ ဘေလာ့ေကာင္းေလးပဲ ညီဆိုုၿပီး လူမသိ သူမသိ ကြ်န္မဘေလာ့ေလးကိုု ဆက္လက္ရပ္တည္ဖိုု ့ အားအင္ေတြ ေပးခဲ့တယ့္ ကိုုညိမ္းႏိုုင္၊ ကြ်န္မဘေလာ့ကိုု ပထမဆံုုး လင့္ခ္ခ်ိတ္ေပးတယ့္ ေၾကာင္မ်ိဳး၊ ကြ်န္မ ဘေလာ့စေရးခါစမွာ လာလာအားေပးတတ္တယ့္ ဘေလာ့ပိတ္လိုုက္ၿပီၿဖစ္တယ့္ မရိုု  ့စ္၊ သူ  သားေမြးရင္ ကြ်န္မနဲ ့ ေပးစားမယ္လိုု ့ ကတိေပးထားတယ့္ ေယာကၡမၾကီး ေဘဘီေတ့စတာ၊ ခံယူခ်က္ၿခင္းတူတယ့္ မေခ်ာ၊ စာၾကည့္တိုုက္ခ်စ္သူပိုု ့စ္ေလးကိုု စာမ်က္ႏွာထက္ အကၡရာတင္ေပးတယ့္ အစ္မၿမေသြးနီ၊ စုတ္ေရာ၊ လာဘ္ပါ ဝင္ဖို ့ ဆုေတာင္းေပးတတ္တယ့္ မမယ္သံ၊ လာလာေခ်ာင္းၿပီး လာလာေအာ္တတ္တယ့္ မမီးငယ္၊ ကြ်န္မဖုုန္း ေဝါေပပါ သစ္ေတာအုုပ္ေလးက ငါးမွ်ားၿခင္းပိုု ့စ္ထဲက ဒုုတိယေၿမာက္ ဓာတ္ပံုုေလးေနာ္လိုု ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မိေနတယ့္ ကိုုညီလင္းသစ္။ ဒီလိုုမ်ိဳး ဘေလာ့ေရးေဖာ္ေရးဖက္ ေမာင္ႏွမေတြ ( သူတိုု ့အားလံုုးနဲ ့ ကြ်န္မ စကားမေၿပာဖူးသလိုု အြန္လိုုင္းမွာလည္း မဆံုုဖူးဘူး တခ်ိဳ ့ဆို ရုပ္ေတာင္ မၿမင္ဖူးဘူး) ၊ စာလာဖတ္သူေတြ ခ်န္သြားတယ့္ ကြန္ ့မန္ ့ေတြက ဘေလာ့ကိုု ကြ်န္မ စြဲေစတယ့္ အရာေတြပါ ။

ေဖ့ဘြတ္ vs ဘေလာ့...
ေဖ့ဘြတ္က ဓာတ္ပံုုေတြ ရွယ္လိုု ့ေကာင္းတယ္၊ တဂ္လိုု ့ေကာင္းတယ္၊ စေတးတပ္ေတြနဲ ့ ဖီလင္ကိုု ေဖာ္ၿပလိုု ့ေကာင္းတယ္၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလုုပ္ေနတာ ခ်က္ကင္းလိုု ့ ေကာင္းတယ္၊ ဖိဘက္ခ္ ၿမန္တယ္။ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ ေဖ့ဘြတ္က လိႈင္းတဝုန္းဝုန္း ရိုက္ခတ္ေနတယ့္ ပင္လယ္လို စြဲမက္ဖို ့ေကာင္းတယ္။ ဘေလာ့က ၿငင္ၿငင္သာသာေလး စီးဆင္းေနတယ့္ ၿမစ္တစင္းလို ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ ့ ကူးလူးဆက္ႏႊယ္ဖို ့ ေဖ့ဘြတ္ကို သံုးေနမွာၿဖစ္သလို ကြ်န္မရဲ ့ စိတ္ဝိညာဥ္ နားခိုဖို ့အတြက္လည္း အခ်ိန္ရရင္ ရသလို၊ ေရးခ်င္စိတ္ေတြ ရိွေနခဲ့ရင္ ဘေလာ့မွာ ဆက္ေရးၿဖစ္ေနဦးမွာပါ။

ထံုးစံအစဥ္အလာအရ ဘေလာ့အသစ္ ငါးခုကို မိတ္ဆက္ေပးရမွာပါ။ ကြ်န္မက ဘေလာ့သိပ္မလည္ၿဖစ္ေတာ့ ကြ်န္မသိတယ့္ ဘေလာ့ေတြကိုပဲ ညႊန္းဆိုေပးပါရေစ။

၁.မမီးငယ္
၂.မမအိုင္အိုရာ
၃.ပစ္ပစ္
၄.က်ဴတီ
၅.မေလးၿမတ္

ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမေတြ၊ ေရာက္ရိွေၾကာင္း အသံေပးခဲ့သူေတြ၊ ေၿခရာမခ်န္ဘဲ တိတ္တိတ္ေလးလာ တိတ္တိတ္ေလး ၿပန္ထြက္သြားၾကတယ့္ စာလာဖတ္သူေတြ...
ဟတ္ပီး ဘီလိတ္တက္ ဘေလာ့ေဒး  ပါဗ်ိဳ  ့...

ဘေလာ့ဂါေတြလည္း စာေတြ အမ်ားၾကီး ေရးႏိုင္ပါေစ...
စာဖတ္သူေတြလည္း စာေတြ အမ်ားၾကီး ဖတ္ႏိုင္ပါေစ...

စန္းထြန္း
စက္တင္ဘာ ၅ ၊ ၂၀၁၃။
Photos are from Google.

ကြ်ႏုု္ပ္ႏွင့္ ကားေပ်ာက္မႈ ၊ ကြ်ႏုု္ပ္ႏွင့္ ကားတိုုးၿခင္း ၊ ကြ်ႏုု္ပ္ႏွင့္ ကားမွတ္ပံုုတင္ၿခင္းၿပီးသည့္ေနာက္ ခုုတဖန္ ကြ်ႏုု္ပ္ႏွင့္ ကားတိုုက္မႈ ။ ကားစီးေနသေရြ  ့အႏွီကားဋီကာမ်ားလည္း ဆံုုးႏိုင္ေတာ့မည္မထင္။

စတိတ္တြင္ သြားလည္စရာ သူငယ္ခ်င္းဆိုု၍ ဆူနမ္၊ ရာမား တိုု ့သာရိွရာ သူထိုု ့ထံ သြားလည္ပတ္လွ်င္လည္း သံုုးေယာက္သား သူတိုု ့ဘာသာစကားႏွင့္ ၿငင္းခုုန္ရန္ၿဖစ္ေနၾကရာ ကႊ်ႏုု္ပ္ကား သူတို ့ႏွင့္ ပါဝင္ၿငင္းခုန္ဖို ့ထား အနားေတာင္ မသီႏိုုင္။ သူတိုု ့အစားအစာမ်ားတြင္ ကြ်ႏု္ပ္စားဝင္မည္ထင္လွ်င္ ကပ္စား၊ မစားႏိုုင္လွ်င္ ေခါက္ဆြဲၿပ ုုတ္စား၊ သူတိုု ့ႏွင့္ အၿပင္ထြက္စားလွ်င္ လိုုက္၊ ကြ်ႏုု္ပ္စိတ္ဝင္စားမည္ထင္ေသာ ရုုပ္ရွင္ဆိုုလွ်င္ ဝင္ၾကည့္၊ သူတိုု ့ေစ်းဝယ္လွ်င္ လိုုက္၊ ေရကန္နား ေဂ်ာ့ကင္းသြားေၿပး၊ လမ္းေလွ်ာက္၊ ေမရီလန္းတြင္ တခုတည္းေသာ ခ်ဥ္ေပါင္ရတတ္သည့္ေနရာၿဖစ္သည့္ သူတိုု ့နားမွ Global Food ဆိုုင္တြင္ ခ်ဥ္ေပါင္ဝယ္ၿပီး ပါးစပ္ပိတ္ကာ ၿပန္လာရသည္ခ်ည္း ၿဖစ္သည္။

စတိတ္တြင္ မေပ်ာ္၊ ဆူနမ္တိုု ့ဆီ သြားလည္လွ်င္လည္း မေပ်ာ္ေၾကာင္း ကြ်ႏုု္ပ္ ညည္းညူေသာအခါ  ၿမန္မာဘုုန္းၾကီးေက်ာင္း၊ ၿမန္မာအသင္းဆီ သြားလည္ပတ္ဖိုု ့ ကလဲရားကြမ္းမွ အၾကံေပးသည္။ တခုုေသာ စေနေန ့က ၿမန္မာဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းထံ သြားေရာက္ရာ မည္သူတဦးတေယာက္မွ မေတြ ့။ ဆရာေတာ္မ်ား ခရီးသြားၾကဟန္ တူသည္။ ၿမန္မာအသင္းကိုုလည္း ကြ်ႏုု္ပ္မသိ၊ ၿမန္မာမိတ္ေဆြလည္း တေယာက္မွ်မရိွရာ စတိတ္သည္ကား ကြ်ႏုု္ပ္အတြက္ အေတာ္ပ်င္းစရာ ေကာင္းလွေလသည္။


ဆူနမ္တို ့ႏွင့္ဆိုလွ်င္ ပါးစပ္ပိတ္ေနသေလာက္ သိေသာ တရုတ္စကားလံုးမ်ား ညွပ္ညွပ္ေၿပာတတ္ေသာ၊ အလြန္စကားမ်ားေသာ ကြ်ႏု္ပ္အား ကလဲရားကြမ္းသည္ အစ္မၾကီးတေယာက္ကဲ့သို ့ စိတ္ရွည္သည္းခံ ေစာင့္ေရွာက္တတ္သည္။ ေနကာမ်က္မွန္ ၿပ ုုတ္ထြက္သြားေသာ ကလဲရားကြမ္းႏွင့္ အြန္လိုုင္းမွ ၂ ခါ ဝယ္ဖူးေသာ္လည္း စိတ္တိုုင္းမက် ဆူနမ္တိုု ့လိုု ေရဘမ္ေအဗီေရတာမ်က္မွန္ လိုုခ်င္ေသာကြ်ႏုု္ပ္တိုု ့ ေလွ်ာ့ပင္းၾကရန္ ၾကံစည္ၾကေလသည္။ ေလွ်ာ့ပင္းေမာလ္မ်ားက ေနာက္ဆံုုးေပၚဒီဇိုုင္းမ်ားကို တင္ၿပီး ေအာက္လက္ ( Outlet ) မ်ားက ဒီဇိုင္းနည္းနည္းေအာက္ကာ ေစ်းသက္သာသည္။ ေအာက္လက္ကို မသိေသာ ကြ်ႏု္ပ္အား ကလဲရားကြမ္းက အထူးအဆန္းၿဖစ္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ အိုင္အိုဝါႏွင့္ ကန္တက္ကီၿပည္နယ္တြင္ ေအာက္လက္မရိွေသာေၾကာင့္ ေအာက္လက္ဆုိသည္ကို ကြ်ႏု္ပ္ မသိ။

ရာသီဥတု သာယာၿပီး ေၿခခင္းလက္ခင္း သာယာေသာ တခုေသာ စေနေန ့တြင္ ကလဲရားႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို ့ ဝါရွင္တန္ဒီစီၿမိ  ု  ့ေတာ္မွ ေတာင္ဖက္စူးစူး ၂၅ မိုင္ နာရီဝက္ခန္ ့ကားေမာင္းရေသာ ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ ဝုဘရခ်္ ့ေအာက္လက္ဆီသို ့ ေၿခဆန္ ့ၾကသည္။ အခ်ိန္ကား ေန ့လယ္ ၁၁ နာရီ ေက်ာ္ ။  ေၿမေအာက္လိႈဏ္ေခါင္း Interstate 395 South လမ္းသို ့ဝင္ေသာအခါ ကလဲရားက ဒါ ဒီအိုအယ္လ္ DOL ( Department Of Labor ) ရံုးေအာက္ေလ ဆိုေသာအခါ ေတာသားၿမိ ု ့တက္ ကြ်ႏု္ပ္မွာ အထူးအဆန္းေတြၿဖစ္ကာ ဓာတ္ပံုရိုက္ေတာ့သည္။ ကားေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြား၏ တုန္ခါမႈကို ခံႏိုင္ဖို  ့ ဒီအိုအယ္လ္ရံုးၾကီး၏ ေဖာင္ေဒးရွင္းသည္ အေတာ္ခိုင္ခန္ ့ရေပလိမ့္မည္။ ေၿမေအာက္လိႈဏ္ေခါင္းမွတဆင့္ ပတ္တိုးမတ္စ္ၿမစ္ကို ၿဖတ္ေက်ာ္သည္ႏွင့္ ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ထဲသို ့ ေရာက္ေလသည္။


ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ အာလင္တန္အရပ္တြင္ရိွေသာ နာမည္ၾကီး Pho 75 တြင္ တေထာက္နားကာ တဂြီဂီြၿမည္ေနေသာ ဝမ္းကိုု ၿဖည့္ၾကသည္။  ၿမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ မုန္ ့ဟင္းခါးကို ေန ့ညမေရြး စားၾကသလို ဗီယက္နမ္လူမ်ိဳးမ်ားသည္လည္း ေဖာ္ကုိ ေန ့ညမေရြး စားၾကသည္။ Pho 75 သည္ Pho တမ်ိဳးသာ ေရာင္းၿပီး ဒီစီ၊ ဗာဂ်ီးနီးယား၊ ေမရီလန္းတြင္ ဆိုင္ခြဲမ်ား ဖြင့္လွစ္ထားသည္။ အူ၊ မ်က္လံုး၊ ဗိုက္သား စသည္ၿဖင့္ အမဲသားကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေရြးခ်ယ္ႏိုင္သည္။

ပဲႏို ့မွာယူေသာအခါ Yeo တံဆိပ္သံဘူးကို ေရခဲၿဖင့္ လာခ်ေပးသည္။ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းတြင္ Mr.Bean ဆိုင္မွ ပဲႏို ့ကို အေသၾကိ  ုက္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္ ရယ္ဒီမိ္တ္ဘူးသာရေသာ စတိတ္တြင္ ပဲႏို ့အေသငတ္သည္။ လက္ေဖ်ာ္လမြန္နိတ္အား ေၿပာင္းလဲမွာယူရသည္။ ထိုဆိုင္မွ လမြန္နိတ္ႏွင့္ ေဖာ္သည္ အေတာ့္ကို ခံတြင္းေတြ ့ၿပီး စာၿမိန္လွသည္။


ဗာဂ်ီးနီးယား ၊ ေၿမာက္ကာရိုလိုင္းနား ၊ ေတာင္ကာရိုလိုင္းနားၿပည္နယ္မ်ားကို ၿဖတ္ေက်ာ္ကာ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာၿပည္နယ္အထိ ေဖာက္လုပ္ထားေသာ I 95 ဟိုင္းေဝးလမ္းသည္ ဒီစီအဝင္ ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္အစတြင္ ကားေၾကာအလြန္ပိတ္သည္။ ေဟ့ စန္းစန္း အလယ္က HOV - 3 Lane (High Occupancy Vehicle) ။ HOV 3 ဆိုတာ မနက္ ၆ နာရီကေန ၉ နာရီအတြင္း ၊ ညေန ၃ နာရီခြဲကေန ၆ နာရီ တနလၤာေန ့မွ ေသာၾကာေန ့ ရံုးတက္ရံုးဆင္းခ်ိန္ေတြမွာ ကားမွာလူသံုးေယာက္ရိွရင္ အဲဒီအၿမန္လမ္းကေန ေမာင္းခြင့္ရိွတယ္။  လူ ၃ ေယာက္ မၿပည့္ဘူးဆိုရင္ ကားၾကံ  ုစီးဖို ့ေစာင့္တယ့္ေနရာက လူေတြကို ေခၚေလ့ရိွတယ္။ Hybrids ( လွ်ပ္စစ္ၿဖင့္ ေမာင္း၍ပါရေသာ ) ကားေတြဆိုရင္ တေယာက္တည္းနဲ ့ ေမာင္းခြင့္ရိွတယ္။ Rush Hours ခ်ိန္ေတြမွာ လူ ၃ ေယာက္ မၿပည့္ဘဲ အဲဒီလမ္းက ေမာင္းရင္ ရဲက ဖမ္းၿပီး တစ္ကဒ္ ( ဒဏ္ ) ေပးလို ့ရတယ္။ ေၾသာ္...ဒီလိုလား...လူေနက်ဲ ၊ ယဥ္ေၾကာပိတ္မႈ နည္းေသာ MidWest ဖက္တြင္သာ ေနထိုင္ဖူးေသာ ကြ်ႏု္ပ္မွာ လူေနထူထပ္ေသာ အေရွ  ့ဖက္ကမ္းေၿခဆီမွ ယဥ္ေၾကာပိတ္မႈ ေၿဖရွင္းနည္းကို တအံ့တၾသ။

credit to Google

credit to Google

အဲဒီအခြဲေက်ာ္သြားရင္ေတာ့ နည္းနည္းရွင္းသြားလိမ့္မယ္။ တေရြ ့ေရြ ့ ခရီးႏွင္ေနေသာ ကားေရစီးတြင္ စီးေမ်ာေနရင္း...
ဝုုန္း..ဂလုုန္း...
ကားသည္ ေရွ ့သိုု ့ေရြ ့သြားၿပီး ေမးေစ့တြင္ ပူခနဲ ၿဖစ္သြားသည္။ ဗံုုးမ်ားေပါက္သည္ေလာ၊ ကားဘီးေပါက္သည္ေလာ။ စန္း အိုုေကလား...ဘယ္ထိသြားေသးလဲ.. တိုု ့မ်ားကားကိုု ဝင္က်ံဳးတာေဟ့... ေဘးရပ္မွ။ ေနာက္သိုု ့လွည့္ၾကည့္လိုုက္ေသာအခါ လား..လား...ထရပ္ကားတစ္စီး။

စန္း..၉၁၁ ေခၚ..
ဖုုန္းကိုုင္ၿပီး ေငါင္ေနေသာ ကြ်ႏုု္ပ္အား...
ဖုုန္းေခၚေလ..ဘာလုုပ္ေနတာတုုန္း...ဘာလဲ ၉၁၁ မေခၚတတ္ဘူးလား...
၉၁၁ ကိုု တခါမွ မေခၚဖူးဘူး...ေခၚခ်င္ဘူး...တိုု ့ႏိုုင္ငံမွာ ရဲေခၚလိုုက္ရင္ လက္ဖက္ရည္ဖိုုး ေပးရလိုု ့ ရဲမေခၚဘဲ ကိုုယ့္ဘာသာ ေၿဖရွင္းၾကတယ္...
နင့္ ဘိုုးေအမွပဲ..အဲဒါ နင့္တိုု ့ႏိုုင္ငံ...ခုုက ယူအက္စ္မွာေလ..

ဘယ္ထိသြားေသးလဲဟင္..တကယ့္ကိုု ေဆာရီးပါေနာ္...
မိန္းမငယ္ေလးတေယာက္ ပ်ာပ်ာသလဲ ေတာင္းပန္ရွာသည္။ ေနာက္ထပ္ မိန္းကေလး ၂ ေယာက္ ထပ္ေရာက္လာသည္။ ဘာလိုုၿဖစ္သြားတာလဲ ေမးၿမန္းေသာအခါ သူလည္း ဘာၿဖစ္သြားမွန္းမသိဟုု ဆိုုသည္။ နယူးေယာက္ရိွ ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံ လည္ပတ္ၿပီး ေၿမာက္ကာရိုုလိုုင္းနားအထိ ၁၀ နာရီ ကားေမာင္းလာၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ကားေၾကာပိတ္ေနေသာေၾကာင့္ တေရြ ့ေရြ ့ေမာင္းေနခ်ိန္ ပင္ပန္းေသာေၾကာင့္ သတိလက္လြတ္ၿဖစ္ကာ ကားဘရိတ္လြတ္သြားပံုုရသည္။ ကားအၾကီးက ေနာက္ဖက္မွ ဝင္က်ံဳးလိုုက္သည့္အတြက္ ကြ်ႏုု္ပ္တိုု ့ကားသည္ အေရွ ့ဖက္သိုု ့ ေရြ ့သြားသည္။  ကြ်ႏုု္ပ္တိုု ့ကားႏွင့္ ေရွ ့ကားတြင္ ေနရာအနည္းငယ္ လြတ္ေနသည့္အၿပင္ သတိရိွေသာ ကလဲရားက ဘရိတ္အုုပ္လိုုက္သည့္အတြက္ ေရွ ့ကားမ်ားကိုု ဆင့္ကာဆင့္ကာ မတိုုက္ၿခင္း ၿဖစ္သည္။

ကားေနာက္ဖက္ ခ်ိဳင့္ဝင္သြားသည္၊ ေနကာအမိုုးကာဗာ ေနာက္သိုု ့ဝင္သြားသည္၊ ေရွ  ့ထိုုင္ခံုုၾကားမွ အံဆြဲၿပ ုုတ္ထြက္သြားသည္၊ ကားေနာက္ဖံုုး ဖြင့္စစ္ရာ ပိတ္မရေတာ့၊ Check စစ္ကနယ္ ေပၚသြားသည္။ လိပ္ႏႈန္းၿဖင့္ ေမာင္းေနေသာကားကိုု ဝင္က်ံဳး၍သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ အရိွန္ၿဖင့္ ေမာင္းေနေသာကားကိုု ဝင္က်ံဳးလွ်င္ အသက္ပါသြားႏိုုင္သည္။ ကလဲရား၏ ဖိုုက္စီးရီး ဘီအမ္ဒဘလ်ဴသည္ ခ်ိဳင့္ဝင္သြားေသာ္လည္း သူတိုု ့ကားက အရာေလးသာ ထင္သည္။


ကုုန္က်သမွ် သူတိုု ့ေပးပါမည္ ရဲမေခၚပါႏွင့္ဟုု ဆိုုေသာအခါ  ၉၁၁ အား ေခၚဆိုုေနေသာ ကြ်ႏုု္ပ္က ဖုုန္းခ်လိုုက္သည္။ သိုု ့ေသာ္ မီးေရာင္တလက္လက္ၿဖင့္ ဗာဂ်ီးနီးယားရဲေမမ်ား ေရာက္ခ်လာေလသည္။ ဘာေနရာမွာ ေမာင္းေနတာလဲ၊ ဘယ္လိုုတိုုက္တာလဲ၊ ကားခါးပတ္ ပတ္ထားလား၊ လူေတြက ဘယ္ေနရာမွာထိုုင္သလဲၿဖင့္ ရဲစစ္ခ်က္ယူေလသည္။ ကားတိုုးဖိုု ့ မလိုုေသာေၾကာင့္ နာရီဝက္ခန္ ့အၾကာ ရဲေမမွ ကားမ်ားကိုု ရွင္းေပးၿပီး ကြ်ႏုု္ပ္တိုု ့ကိုု ထြက္ခြာေစသည္။ ထုုိမိန္းကေလး၏ ပထမဆံုုး ကားတိုုက္မႈၿဖစ္သလိုု ကြ်ႏုု္ပ္၏ ပထမဆံုုး ကားတိုုက္မႈၿဖစ္သည္။ ထိုုမိန္းကေလးသည္လည္း လန္ ့ဖ်ပ္ကာ က်န္ခရီးအား  ဆက္မေမာင္းေတာ့ဟုု ဆိုုသည္။

စတိတ္တြင္ ႏွစ္ေပါင္း၂၀ ေက်ာ္ေနၿပီၿဖစ္ေသာ ကလဲရားသည္ ကားအေတြ ့အၾကံ ုုစံုုသည္။ တခါတုုန္းက သူ ့ကား အတိုုက္ခံရရာ ကားတိုုက္သူက ရဲမေခၚေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ ကိုုယ့္ဘာသာ ေၿဖရွင္းၾကသည္။ ကားတိုုက္သူက သေဘာေကာင္းေသာ္ၿငား ကားအာမခံက ညစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ကလဲရား၏ အမွားပါ ပါသည္ဟုု ေၿပာဆိုုသည္။ သိုု ့ပါေသာေၾကာင့္ ရဲမွတ္တမ္းရယူၿခင္းသည္ ေကာင္း၏ဟုု ဆိုုသည္။

ကားတိုုက္သည့္မိန္းကေလးသည္ ကားပိုုင္ရွင္၏ သမီးမဟုုတ္ေသာေၾကာင့္ အာမခံကိစၥအတြက္ ကလဲရားမွာ ေရွ ့ေနႏွင့္ တိုုင္ပင္လိုုက္ရေသးသည္။ ေဘာ္ဒီရံုု ၃ ခုုဆီသြားၿပီး ခန္ ့မွန္းတြက္ခ်က္ခိုုင္းရသည္။ အာမခံ၏ Network တြင္ရိွေသာ ေဘာ္ဒီရံုုတြင္ သြားၿပင္ဖိုု ့ ပိုု ့ထားရသည္။ ၿပန္ၿပင္၍ ကုုန္က်ေသာေငြသည္ ကားတန္ဖိုုး၏ ၇၀ ရာခိုုင္ႏႈန္းေက်ာ္ေနေသာေၾကာင့္ ကားတန္ဖိုုး ၇၀၀၀ တန္ဖိုုးၿဖတ္ကာ ေပးမည္ဆိုုသည္။ ကားတိုုက္မႈၿဖစ္ၿပီးလွ်င္ ကားတန္ဖိုုး ေလွ်ာ့ေသာေၾကာင့္ ၇၀၀၀ ယူကာ ကားမၿပင္ေတာ့ဟုု ကလဲရား ဆံုုးၿဖတ္လိုုက္သည္။

၂၀၁၂ ဂ်ဴလိႈင္ ေဘာစတြန္ခရီးအတြက္ ေလဆိပ္ဆီသိုု ့အသြား ရံုုးကားပါကင္တြင္ ေဘးကားကိုု ပြတ္မိသည္။ ခရီးမွ ၿပန္ေရာက္ေသာအခါ ကားမွန္တြင္ စာလာကပ္သြားသည္ သူ ့ကားကိုု တိုုက္သည္မွာ ကြ်ႏုု္ပ္ဟူ၍။ ကားတိုုက္မိေသာ္ၿငား ပိုုင္ရွင္အားအသိမေပးဘဲ ေမာင္းသြားၿခင္းသည္ Hit & Run ၿပစ္မႈေၿမာက္ၿပီး ရဲဖမ္းႏိုုင္သည္။ ကားပိုုင္ရွင္ မရိွလွ်င္ စာရြက္ေပၚတြင္ ဆက္သြယ္ရမည့္ ဖုုန္းနံပါတ္၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေရးထားသင့္သည္ဟုု ပီတာမွ ရွင္းၿပသည္။ ကားပြတ္ခံရသူမွာ ကြ်ႏုု္ပ္ႏွင့္ တရံုုးတည္းၿဖစ္သည့္ သေဘာမေနာေကာင္းသည့္ ကန္တက္ၿဖစ္သည္။ သူ ့ဘာသာ ကားၿပင္ဆိုုင္မ်ားသိုု ့သြားကာ ခန္ ့မွန္းတြက္ခ်က္သည္၊ ကားၿပင္သည္၊ ကားေဘာ္ဒီဆိုုင္ ေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ သူ ့သူငယ္ခ်င္းမွ ရံုုးတက္ရံုုးဆင္း အၾကိ ုုအပိုု ့ လုုပ္ေပးသည္။ ကုုန္က်ေငြ ၉၀၀ ကုုိသာ ေဘလ္ၿပၿပီး ေတာင္းခံသည္။ ကြ်ႏုု္ပ္၏ ကားအာမခံကိုု သံုုးလွ်င္ အာခမံေၾကးႏွစ္ဆ တက္သြားအၿပင္ ၃ ႏွစ္အထိ Record တြင္ ရိွေနမည္ဟုု ဆိုုသည္။ ယူအက္စ္ကားေမာင္းသက္ တႏွစ္ေအာက္ၿဖစ္သည့္အၿပင္ လူဝီဗီလ္သည္ ကန္တက္ကီၿပည္နယ္၏ အၾကီးဆံုုးၿမိ  ုု ့ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏုု္ပ္၏ ကားအာမခံသည္ သူမ်ားထက္ ေစ်းၾကီးေနရာ အားလံုုးက ကားအာမခံကိုု မသံုုးဘဲ ကိုုယ့္ဘာသာေပးေဆာင္ဖိုု ့ တိုုက္တြန္းၾကသည္။ ပိုုက္ဆံကုုန္သြားေသာအခါမွ ကြ်ႏုု္ပ္သည္ ကားေမာင္းေသာအခါ သတိထားလာေလသည္။


အိုုဟိုုင္းရိုုးၿပည္နယ္ ေနအိမ္ကားပါကင္ဝင္းတြင္ ရပ္နားထားေသာ ဆူနမ့္ကားသည္လည္း အတိုုက္ခံရဖူးသည္။ ေမရီလန္းသိုု ့ ေၿပာင္းေသာအခါမွ ဘာတီမိုုးၿမိ  ုု ့ တိုုရိုုတာဆိုုင္တြင္ သြားၿပင္သည္။ ကားေဘာ္ဒီဆိုုင္တြင္ ၿပင္ေနသည့္အခ်ိန္ စီးရန္ အာမခံကုုမၺဏီမွ ၂၀၁၃ Yaris တိုုရိုုတာတစ္စီး ေပးသည္။ ေသးငယ္ၿပီး ဂ်ီပီအက္စ္ထည့္ရန္ ေနရာပင္မပါေသာ အဆိုုပါကားကိုု ကြ်ႏုု္ပ္တိုု ့ မၾကိ ုုက္ၾက။

မိုုးရြာေနခ်ိန္ အရိွန္ၿပင္းၿပင္းၿဖင့္ ေမာင္းေသာ စေပါ့ကားသည္ တပတ္လည္ၿပီး  ေၿမွာက္လာသည္ကိုု ေတြ ့ေသာ္ၿငား မီးနီေနေသာေၾကာင့္ ေမာင္းေၿပး၍မရၿဖစ္ကာ ရံုုးမွ ဗီယက္နမ္ သက္ငုုယင္တိုု ့ကားကို ဝင္ေအာင္းေလသည္။  ဟိုုနားကနာတယ္ ဒီနားကနာတယ္ၿဖင့္ ေဆးခန္းသိုု ့ တလနီးပါး သြားေရာက္ကာ စစ္ေဆးခံသည္။ ကားတိုုက္သည့္သူ၏ အာမခံသည္ ေဆးခန္းသြားသည့္အခ်ိန္အတြက္ အလုုပ္ဝင္ေငြ နစ္နာေၾကး၊ ေဆးခန္းသိုု ့ ၂၀၀၀၊ သက္ငုယင္အား ၂၀၀၀ ေပးေခ်ရသည္။ သက္ငုယင္က  ေဆးခန္းသြားရန္ အၾကံေပးေသာ္ၿငား ဒဏ္ရာသည္လည္း မေၿပာပေလာက္၊ အလုုပ္မရႈပ္ခ်င္၊ ကားတိုုက္၍ အာမခံေၾကးတက္ေနသည့္ ထိုုမိန္းကေလးအား  ကိုုယ္ခ်င္းစာေသာေၾကာင့္ ေဆးခန္းသိုု ့ မသြားၾက။

ကားတိုုက္မႈၿဖစ္ၿပီး လန္ ့ဖ်ပ္သြားကာ ေနာက္အပတ္တြင္ ကားဘရိတ္ကိုု သြားစစ္ေဆးသည္။ ကားဘရိတ္သည္ ေကာင္းေနၿပီး မေကာင္းသည္က အင္ဂ်င္ေအးေစသည့္အပိုုင္း၊ ေမာက္အပိုုင္း၊ ထရန္မစ္ရွင္းအပိုုင္း။ ထိုုကားအင္ဂ်င္အပိုုင္းမ်ားအတြက္ ၿပင္ခ တေထာင္ေက်ာ္ဟူ၍ မွတ္ခ်က္ေပးလိုုက္သည္။ ၾသဇီမွ ဘေလာ့ဂါမ်ား၊ ေဘာ့စတြန္သားမ်ား အသည္းစြဲသည့္ မီနီကူးပါးလိုု ကားေသးေလးဝယ္မည္ဟုု ၾကံစည္ထားေသာ္ၿငား အဆိုုပါ ကားတိုုက္မႈအၿပီး စိတ္ကူးေၿပာင္းသြားေလသည္။ ကိုုယ္ကပဲ ဝင္ေအာင္းေအာင္း သူကပဲ ဝင္ေအာင္းေအာင္း အရာမယြင္းေသာ အထက္ပါကားမ်ိဳးကိုုသာ ဝယ္ေတာ့မည္ဟူ၍။

စန္းထြန္း
စက္တင္ဘာ ၉ ၊ ၂၀၁၃။

Basilica of the National Shrine of the Immaculate Conception က အေမရိကန္နဲ ့ ေၿမာက္အေမရိကမွာ အၾကီးဆံုုးရိုုမန္ကက္သလစ္ ဘုုရားရိွခိုုးေက်ာင္းၿဖစ္ၿပီး ကမၻာေပၚက အၾကီးဆံုုး ဘုုရားရိွခိုုးေက်ာင္း ဆယ္ခုုမွာ ပါဝင္ပါတယ္။ တနဂၤေႏြ ဘုုရားဝတ္ၿပ ုုေနၾကေတာ့ ဘုုရားရိွခိုုးေက်ာင္းအတြင္းက အႏုုစိတ္လက္ရာေတြကိုု ဓာတ္ပံုုရိုုက္ခြင့္ မၾကံ ုုလိုုက္ဘူး။ ေနာက္တၾကိမ္ေပါ့ ။



Archies ဘူတာမွာ ဆင္းၿပီး Archives of United States ၿပတိုုက္ကိုု ဝင္လည္ေတာ့ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ခြင့္ မရိွပါဘူး။ အာခိုုက္ၿပတိုုက္မွာ ၁၇၇၆ မွာ ဂရိတ္ၿဗိတိန္ဆီကေန ခြဲထြက္ကာ ယူႏိုုက္တက္စတိတ္ အေမရိကားႏိုုင္ငံ ထူေထာင္ခဲ့တယ့္ ေသာမတ္ဂ်က္ဖာဆန္ရဲ ့လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာစာတမ္း လက္ေရးမူ၊ ဂ်ိမ္း မက္ဒီဆန္ရဲ ့ ဖြဲ ့စည္းပံုု အေၿခခံဥပေဒမူၾကမ္း၊ ဘုုရင္ဂႊ်န္ကေန No man - not even the king - is above the law ဆိုုတာ အသိအမွတ္ၿပ ုုတယ့္ Magna Carta, 1297 စာတမ္းေတြကိုု ၿပသထားပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းရာေက်ာ္တိုုင္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားႏိုုင္တာ ခ်ီးက်ဴးစရာ။ အနည္းငယ္ ေအးၿမတယ့္ အခန္းအပူခ်ိန္က စာရြက္စာတမ္းေတြကိုု မပ်က္စီးေအာင္ ကာကြယ္ေပးၿပီး အလင္းေတြက မွင္ေတြကိုု ပ်ယ္ေစႏိုုင္တာမိုု ့ အေရးၾကီး စာရြက္စာတမ္းေတြ ၿပသထားတယ့္ Rotunda ခန္းမက အနည္းငယ္ ေအးၿမၿပီး ေမွာင္ပါတယ္။

Rain Lily

Smithsonian Institution

စာေမးပြဲၿပီးရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ေန ့လည္စာအတူတူ သြားစားမယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကူး အေကာင္အထည္ မေဖၚၿဖစ္ပါဘူး။ သူတို ့က ဒယ္လာဝဲယားၿပည္နယ္ စီနီယာအစ္မအိမ္ သြားၾကေလရဲ  ့။ လူမ်ိဳးမတူ၊ ဘာသာစကားမတူ၊ ဓေလ့ထံုးစံမတူ သြားရင္လည္း ကိုယ္တေယာက္တည္း ေငါင္ေနရေတာ့ မေခၚတာလည္း ခပ္ေကာင္းေကာင္း။ သူတို ့ဘာသာ ပတ္ခ်ာလည္ ရိုက္ေနတာ တခါတေလ ကိုယ္အနားမွာ ရိွမွန္းေတာင္ သိရဲ ့လားမသိ။ သူတို ့သံုးေယာက္က တဖြဲ ့၊ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း သီးသန္ ့ဆန္လြန္းတာ သိသာလြန္းလို ့ ကိုယ့္ဘာသာစကားနဲ ့ ၿငင္းခုန္ရန္ၿဖစ္မဲ့ သူငယ္ခ်င္း မရိွတဲ့ဘဝကို ေတာ္ေတာ္ ဝမ္းနည္းမိတယ္။ သူတို ့နဲ ့ဆိုရင္ အထီးက်န္တယ္ ခံစားရလို ့ သူတိုု ့ဆီ မသြားၿဖစ္ေပမဲ့ အထီးက်န္လိုက္တာလိုု ့ ခံစားရတိုင္း သူတို ့ဆီ သြားလည္လိုက္ အထီးက်န္လိုက္တာလို ့ ခံစားရၿပီး ၿပန္လာလိုက္နဲ ့ အထီးက်န္သံသရာ လည္ေနတယ္။

ဒါေပမယ့္ သူတို ့ေတြ အနားမွာ ရိွေနရံုနဲ ့ကို္ယ့္မိသားစု အနားမွာ ရိွေနရသလို လံုၿခံ  ုစိတ္ခ်ေႏြးေထြးမႈကို ခံစားရလို ့ အိမ္ကိုလြမ္းတိုင္း သူတို ့ဆီ သြားလည္ၿဖစ္တယ္။ ၾကီးမားက်ယ္ၿပန္ ့တဲ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေမာင္ႏွမေတြလို ခ်စ္ခင္ၾကတယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက နာရီဝက္အေဝးမွာ ရိွေနတာ ကိုုယ့္အတြက္ ကံေကာင္းတယ္လိုု ့ ဆိုရမယ္။ ေၿမာက္ပိုင္း မီနီဆိုးတားၿပည္နယ္ အိုင္ဘီအမ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ ့ ရာဂ်တ္က ကိုယ္တို ့ေလးေယာက္ ခရီးေတြထြက္ၾကတာ အားက်တဲ့အေၾကာင္း၊ သူ ့မွာ တစ္ေယာက္တည္း  အထီးက်န္တဲ့အေၾကာင္း ညည္းညႈဖူးတယ္။

တိမ္ေတြၿပိ ုုဆင္းေနတာ လွလြန္းလိုု ့ ကားေမာင္းရင္း ရိုုက္တာ..ေတာ္ေသးတယ္ ကားရွင္းေနလိုု ့...

ရာဂ်တ္ဆိုတာ ကိုယ္နဲ ့အတူ ေက်ာင္းတက္ၾကတဲ ့ နီေပါအုပ္စုထဲက တစ္ေယာက္။ မ်က္လံုး၊ မ်က္ခံုးက အိႏိၵယဆန္ဆန္၊ အသားအရည္က အနက္ႏုေရာင္၊ ဇာတ္နိမ့္ဇာတ္ၿမင့္ခြဲၿခားတဲ့ နီေပါမွာ ရာဂ်တ္တို ့မ်ိဳးႏြယ္က အနိမ့္ဆံုး။ နီေပါကေန အိႏိၵယ၊ ကာတာ၊ လန္ဒန္ ၊ အီလြီႏိြဳက္ၿပည္နယ္ ခ်ီကာဂို၊ အိုင္အိုဝါၿပည္နယ္ စီဒါးရက္ပစ္အထိ မိုင္ေသာင္းခ်ီခရီးကို ကမၻာ့အေနာက္ဖက္ၿခမ္းကေန ၂ ရက္ေက်ာ္ခရီး အတူတူ ႏွင္လာၾကတာ ဆူနမ္၊ ရာမား၊ အမ္းထရူး၊ ဂဂၤါ၊ ရာဂ်တ္။ အိႏိၵယမွာ လက္ေက့ခ္်အိတ္ ေပ်ာက္လို ့၊ လန္ဒန္ ထရန္စစ္ကို ဗီဇာေခၚရစ္လို ့ သူတို ့ၾကံ ုရတဲ ့ အခက္အခဲေတြက မ်ားသား။

သူတို ့နဲ ့ မေရွးမေႏွာင္း အိုင္အိုဝါၿပည္နယ္ စီဒါးရက္ပစ္ေလဆိပ္ကို ဆိုက္္ေရာက္လာတာ ဗီယက္နမ္က မိုင္းနဲ ့ဟြား။ ငါ့နာမည္ကို ဗီယက္နမ္အသံထြက္နဲ ့ ပီပီသသ ေခၚလိုုက္သံၾကားရေတာ့ မိုုင္းက ငါေတာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ၿဖစ္သြားတယ္တဲ့။ ဘြဲ ့ရၿပီးတာနဲ ့ အလုပ္ဝင္တဲ့ ကုမၸဏီမွာ ဟြားနဲ ့မိုင္း သိခဲ့ၾကတာပါ။ မိုင္းလည္း အဲဒီကုမၸဏီကထြက္လို ့တၿခားကုမၸဏီေၿပာင္း၊ ေနာက္ မေလးရွားက အိတ္ခ်္ပီ၊ အိတ္ခ်္ပီကေန ကယ္လီဖိုးနီးယားက စစ္စတာကုမၸဏီကုိလႊတ္၊ ၂၀၀၈ ရီဆက္ရွင္းၿဖစ္ေတာ့ ဗီယက္နမ္ၿပန္လာ၊ ၂၀၁၁ ေဖေဖၚဝါရီမွာ ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ရလို ့ စတိတ္ကိုလာ။ ဟြားကလည္း တၿခားကုမၸဏီကိုေၿပာင္း၊ ကိုရီးယားမွာ အလုပ္လုပ္။ ဒီလိုနဲ ့ အဆက္အသြယ္ေတြ ၿပတ္သြားလိုက္တာ ငါးႏွစ္ေက်ာ္အၾကာ အိုင္အိုဝါၿပည္နယ္ စီဒါးရက္ပစ္ေလဆိပ္မွာ လာေတြ ့ၾကတယ္ဆိုပဲ။ ေရစက္ေတြမ်ားေနာ္။ တေက်ာင္းတည္း တတန္းတည္း အတူတူ တက္ရမယ္ဆိုတာ လံုးလံုးမသိၾကပါဘူးတဲ့။ နီေပါအုပ္စုနဲ ့ ဗီယက္နမ္အုပ္စု ရွယ္တယ္ကို အတူတူ ငွားစီးၿပီး ေက်ာင္းကို အတူတူ ေရာက္လာၾကတယ္။


ကိုယ္ကေတာ့ သူတို ့ထက္ သံုးရက္ေနာက္က်ၿပီးေတာ့မွ ေရာက္ခဲ့တာပါ။ မနက္ ၆ နာရီ စကၤာပူကေန ေဟာင္ေကာင္ထိ ၃ နာရီ၊ ၁ နာရီ ထရန္စစ္၊ ေဟာင္ေကာင္ကေန ခ်ီကာဂိုကို ၁၅ နာရီစီး၊ ၄ နာရီ ထရန္စစ္၊ ခ်ီကာဂိုကေန အိုင္အိုဝါၿပည္နယ္ စီဒါးရက္ပစ္ထိ ၁ နာရီ။ ေဖေဖၚဝါရီ ၁၉ မွာ စကၤာပူကေန ထြက္လာလိုက္တာ ေဖေဖၚဝါရီ ၁၉ မွာပဲ စတိတ္ကို ေရာက္တယ္။ ကို္ယ္က ယူႏိုက္တက္အဲလိုင္းစီးလာတာ ဆားဗစ္မေကာင္းဘူး။ စီနီယာ Nga  က ကိုရီးယန္းအဲလိုင္း စီးလာတာ ေလယာဥ္ေမာင္မယ္ေတြ ေခ်ာတယ္ဆိုပဲ။ ဆူနမ္တို ့က ကာတာအဲလိုင္းစီးလာတာ ေလယာဥ္ေမာင္ေလးေတြ ေခ်ာလြန္းလို ့တလမ္းလံုး ေငးလာတယ္ဆိုပဲ။

ၿမန္မာၿပည္မွာေတာ့ ကံဆိုုတာ မသိသာလြန္းေပမဲ့ ႏိုုင္ငံၿခားမွာေတာ့ ကံက သိသာလြန္းတယ္။ ရာဂ်တ္က တက္နက္စီၿပည္နယ္ မန္းဖစ္ၿမိ ုု ့ FedEx ရံုုးမွာ အမ္းထရူးနဲ ့အလုုပ္အတူတူ လုုပ္ခဲ့ေတာ့ဆိုုေတာ့ ရာဂ်တ္အရည္အခ်င္းကိုု အမ္းထရူးက ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့။ ဆူပါဗိုုက္ဆာကိုု သူ မသိလိုု ့ လြယ္တာေတြပဲ ခိုုင္းပါလိုု ့ ေၿပာတာတဲ့ အံ့ေရာ။ ကြန္းထရပ္ကုုန္ေတာ့ အလုုပ္ရတာ အိုုင္ဘီအမ္မွာ။ မႏွစ္က ခရစ္စမတ္ ဒီစီကိုု လာလည္တုုန္းကေတာင္ ဆူနမ္တိုု ့ကိုု ေၿပာေနေသးတယ္။ ရာဂ်တ္ အိုုင္ဘီအမ္မွာ အလုုပ္ရတယ္ထင္တယ္ လင့္ခ္အင္မွာ ေတြ ့လိုုက္တယ္လိုု ့။ ရာမားကေတာင္ ေၿပာလိုုက္ေသးတယ္ မ်က္မွန္မတပ္လိုု ့ နင္ အၿမင္မွားတာေနမွာပါတဲ့။ ေနာက္ အမ္းထရူးက အတည္ၿပ  ုုတယ္ ရာဂ်တ္ အိုုင္ဘီအမ္မွာ စီနီယာရာထူးနဲ ့ အၿမဲတမ္းဝန္ထမ္း ၿဖစ္သြားၿပီဆိုုတဲ့အေၾကာင္း။


အားလံုုး ေရွာ့ခ္ၿဖစ္သြားတယ္။ အိုုင္ဘီအမ္ဆိုုတာ အလုုပ္ရဖိုု ့ အရမ္းခက္တာ။ အင္တာဗ်ဴး ငါးၾကိမ္ဗ်ဴးတယ္။ မာစတာဘရိန္း မိုုင္း ၄ ၾကိမ္ေၿမာက္မွာ ၿပ ုုတ္တယ္။ စီနီယာ ဝီလီယမ္ဂရင္း ၂ ၾကိမ္ေၿမာက္မွာ ၿပ ုုတ္တယ္။ ရာဂ်တ္ ဘယ္လိုုအလုုပ္ရလဲ စံုုစမ္းၾကေတာ့ သူ ့အိႏိၵယသူငယ္ခ်င္း အဆက္အသြယ္နဲ ့ ဝင္တာပါတဲ့။ စတိတ္မွာ Networking ဆိုုတဲ့ အဆက္အသြယ္က အေရးပါတယ္။ ထူးခႊ်န္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြက အလုုပ္ေကာင္းေကာင္းရဖိုု ့ ေသခ်ာပါတယ္။ Algorithms ဘာသာကိုု A+ ထက္ေက်ာ္လြန္ၿပီး A Honous ရတဲ့ တရုုတ္နဲ ့ နီေပါ ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ကို ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာ ကေလာက္ဒီ ရူဘီ ေထာက္ခံစာေရးေပးလိုုက္တာ အေမဇုုန္ ( Amazon ) ကိုု တန္းသြားရတယ္။ အေမဇုုန္ အင္တာဗ်ဴးက တၿခားအင္တာဗ်ဴးလိုု တစ္နာရီပဲ ဗ်ဴးတာမဟုုတ္ဘူး တေနကုုန္ဗ်ဴးတာ။

တခ်ိဳ ့က်ေတာ့လည္း မေတာ္ေပမဲ့ အလုုပ္ေကာင္းေကာင္းရတယ္။ တခ်ိဳ ့က်ေတာ့လည္း ေတာ္ေပမဲ့ အလုုပ္ေကာင္းေကာင္း မရၿပန္ဘူး။ လူတိုုင္း ကုုမၺဏီေကာင္းေကာင္း၊ အလုုပ္ေကာင္းေကာင္း၊ လစာေကာင္းေကာင္း လိုုခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ကိုုယ္ကံနဲ ့ထိုုက္တန္တဲ့ အလုုပ္ပဲရတယ္။ ဗီဇာပယ္ခ်ခံရလိုု ့ ရာဂ်တ္က သူ ့မိန္းမကိုု စတိတ္ကိုု ေခၚလိုု ့မရဘူး။ အလုုပ္ထဲမွာလည္း သူငယ္ခ်င္းအသစ္ရဖိုု ့ အခြင့္အလမ္း နည္းတယ္။ မိသားစုုရိွတဲ့သူေတြက အခ်ိန္မေပးႏိုုင္၊ လူလြတ္ဆိုုရင္လည္း ကိုုယ့္နဲ ့အက်င့္စရိုုက္၊ ဝါသနာတူတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဖိုု ့ အေတာ္ခက္တယ္။ အခ်ိန္အတိုုင္းအတာ တခုုအထိ ဝါသနာ၊ အက်င့္စရိုုက္၊ စကားလံုုးေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ ဖလွယ္၊ ေကာင္းကြက္ေတြကိုု သိသလိုု ဆိုုးတာေတြကိုုလည္း သည္းခံႏိုုင္မွ သူငယ္ခ်င္း ၿဖစ္တာကိုုး။ ရာဂ်တ္က သူ ့မွာ သူငယ္ခ်င္း မရိွဘူး မင္းတိုု ့ကိုု အားက်တယ္ဆိုုေတာ့ ကုုိယ္ခ်င္းစာမိတယ္။ သူ ့လိုုမ်ိဳး အိုုင္ဘီအမ္မွာ အလုုပ္ရလိုု ့ကေတာ့ အထီးက်န္ခ်င္ က်န္ပေလ့ေစ ဆိုုေပမဲ့ ကိုုယ္လည္းသူ ့ေနရာမွာဆိုုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ နီးနီးနားနား အလုုပ္မ်ိဳးပဲ လိုုခ်င္ေတာ့တယ္လိုု ့ ညည္းညူမိမလား။


ငယ္ငယ္တုုန္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုုတာ စာသင္ေက်ာင္းက ခံုုနီးနားခ်င္း၊ အိမ္နီးနားခ်င္း၊ က်ဴရွင္အတူတူ တက္ခဲ့ၾကသူေတြ၊ အတူတူ ေဆာ့ေဖာ္ေဆာ့ဖက္ေတြေပါ့။ ဟိုုင္းၾကီးတကႊ်န္းလံုုးက ေက်ာင္း၊ ပုုသိမ္၊ ရန္ကုုန္ေက်ာင္းေတြ တက္ခဲ့ေတာ့ ကိုုယ့္မွာ ငယ္သူငယ္ခ်င္း မရိွသေလာက္ ရွားတယ္။ မူလတန္းကတည္းက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေလ ဆိုုတဲ့သူေတြကိုု အားက်တယ္။ ၿမိ ုု ့ေက်ာင္းတက္တဲ့ကိုုယ့္ကိုု နယ္ကသူေတြက ၿမိ  ုု ့သူလိုု ့ၿမင္ၿပီး ၿမိ  ုု ့ကသူေတြက ၿမစ္ဝကႊ်န္းေပၚသူတဲ့။  လွည္းတန္းက အဂၤလိပ္စာသင္တန္းတက္ေတာ့ ရင္ဘတ္ခ်င္းနီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရတယ္။ သြားမယ္၊ စားမယ္၊ စကားေၿပာမယ္၊ စာဖတ္မယ္ အက်င့္တူလိုု ့ စုုမိၾကတယ္ ဆိုုပါေတာ့။ ၉၉ မွာ သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္ခဲ့ၾကတာ ၂၀၀၁ တကၠသိုလ္ေတြ တက္ၾကေတာ့ သိပ္မေတြ ့ၿဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကိုုယ္ ႏိုုင္ငံၿခားထြက္လာၿပီးကတည္းက သူတိုု ့နဲ ့ အဆက္အသြယ္ ၿပတ္သြားေတာ့တယ္။ ေဝးေနေပမဲ့ သူတိုု ့အေၾကာင္း ေတြးမိတိုုင္း ရင္ဘတ္ထဲ နီးတယ္။ တခါတေလ ရင္ဘတ္ထဲက စကားလံုုးေတြ အံက်ခ်င္ရင္ သူတိုု ့ကိုု သတိရတယ္။

လန္ဒန္တကၠသိုုလ္တခုုက လာဖြင့္တဲ့ အခန္းနံပါတ္ ၁၃ သင္တန္း တက္တုုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့တိရစ ၦာန္ဥယ်ာဥ္သြား ပင္လယ္ဓားၿပေလွစီး၊ အာလာဒင္မွာ ဒန္ ့စင္းဂိမ္း သြားေဆာ့။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ရဲ ့  အပူအပင္မရိွ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ပိုုင္ဆိုုင္ဖူးတယ္။  တကၠသိုုလ္တုုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြက ရင္ဘတ္ခ်င္း နီးသလိုု၊ မိသားစုုေတြပါ သိၾကတယ္။ ဆူနမ္တိုု ့ေတြ သီခ်င္းသံၿပိ ုုင္ဆိုုၾကေတာ့ သူတိုု ့လိုု သီခ်င္းသံၿပိ ုုင္ဆိုုခဲ့တာ ဘယ္အခ်ိန္တုုန္းကပါလိမ့္လိုု ့ ေတြးမိတယ္။ ေက်ာင္းခရီးစဥ္ေတြၿဖစ္တဲ့ ပုုဂံခရီး အၿပန္တုုန္းက ေလးၿဖ  ူ၊ ေဇာ္ပိုုင္ သီခ်င္းေတြဆိုုတုုန္းကလား ဟုုတ္ေသးဘူး။ ေတာင္ၾကီးခရီး အၿပန္တုုန္းက ခ်စ္တဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုု ခြဲရၿပီမိုု ့ ေက်ာင္းသီခ်င္းေတြ သံၿပိ ုုင္ဟစ္တုုန္းကလား  ဟင့္အင္း။ ေက်ာင္းက ေၿမေအာက္ထပ္မွာ ေဝနဲ ့အတူ အိုုင္စီသီခ်င္းေတြ ေအာ္ဟစ္ၿပီး စာသင္ခ်ိန္လစ္ ေၿမေအာက္ထပ္မွာ လာအိပ္တတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကိုု အသံနဲ ့ႏွိပ္စက္ခဲ့တာ ေနာက္ဆံုုးထင္တယ္။


ၿခေသၤ့ကႊ်န္းကိုု ေက်ာင္းလာတတ္ေတာ့ အသက္အစိတ္ၿပည့္လိုု ့ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ စြန္းေနၿပီ။ ၿမန္မာၿပည္ ကိုုယ္တိုု ့တကၠသိုုလ္က အတန္းအတူတူ တက္ခဲ့သူေတြ၊ ဂ်ဴနီယာေတြ၊ ၿမန္မာအမ်ားစုုဆိုုေတာ့ ၿမန္မာေက်ာင္း တက္ရသလိုုပါပဲ။ ပေရာဂ်က္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာ ၂ညအိပ္ရဖူး၊ ပင္ပန္းေပမဲ့ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ေလွ်ာ့ပင္း၊ ေဂ်ာ့ဂင္းဆိုု မၾကီး၊ ေတာင္တက္ဖိုု ့ဆိုု အိအိ၊ လမ္းေလွ်ာက္ဖိုု ့ဆိုု မိစိမ့္။ စတိတ္ကိုု ေရာက္လာေတာ့ တၿမိ ုု ့လံုုးမွာ ၿမန္မာဆိုုလိုု ့ ကိုုယ္တေယာက္တည္း။ သူငယ္ခ်င္းညီအစ္မေတြၿဖစ္တဲ့ ဆူနမ္၊ ရာမား၊ မိုုင္းတိုု ့နဲ ့ အေဆာင္အခန္းခ်င္းကလည္း ေဘးခ်င္းကပ္၊ ေက်ာင္းကလည္း အတူတူ၊ လက္္ခ်ာ၊ အဆိုုင္းမင့္ေတြ ပိေတာ့ ပ်င္းခ်ိန္ေတာင္ မရိွ။ ကန္တက္ကီၿပည္နယ္ လူဝီဗီလ္မွာ အလုုပ္ရေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမရိွ။ မိုုင္ ၁၀၀ ကား ၂ နာရီ ေမာင္းရတဲ့ အိုုဟိုုင္းရိုုးၿပည္နယ္ စင္စင္နာတီက ဆူနမ္နဲ ့မိုုင္းဆီ တလတေခါက္ သြားလည္။ မိုုင္းက သူ ့ခ်စ္သူေနတဲ့ ဗာမြန္ၿပည္နယ္ ဘာလင္တန္ကိုု ေၿပာင္းေတာ့ ဆူနမ္တေယာက္ ဟာတာတာ ၿဖစ္သြားတယ္။ ေသာၾကာေန ့ညဆိုု တပတ္စာ ေစ်းဝယ္၊ ပိတ္ရက္မွာ အိမ္တြင္းေအာင္း၊ ရံုုးတက္ရက္ဆိုုရင္လည္း အလုုပ္နဲ ့အိမ္။ ကိုုယ္ သူ ့ဆီ သြားလည္ေတာ့မွ စားေသာက္ဆိုုင္မွာ ထြက္စားတယ္။ ဆူနမ္ရယ္ နင့္ၾကည့္ရတာ အထီးက်န္လိုုက္တာ ငါ့လိုု ပိတ္ရက္ေတြမွာ ေလွ်ာ့ပင္းေမာလ္သြား၊ အၿပင္ထြက္စားလိုု ့ ကိုုယ္က အၾကံေပးတယ္။

ဆူနမ္က တိုုက္ခန္းမွာ တေယာက္တည္း ေနတာဆိုုေတာ့ ပိုုအထီးက်န္တယ္။ ရာမားနဲ ့ အၿမဲတမ္း ဗီြဒီယို ေဖ့စ္တိုုင္းမ္ ဖြင့္ထား ဒီေတာ့မွ တေယာက္တည္းလိုု ့ မခံစားရေတာ့ဘူးတဲ့။ ကိုုယ္က ကန္တက္ကီမွာ အေမရိကန္မိသားစုုအိမ္မွာေနေတာ့ လုုကပ္၊ ေကတီ ကေလးေတြနဲ ့ကစား၊ အိမ္ရွင္အမနဲ ့ စကားေၿပာေဖာ္ရေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္။ တစ္ႏွစ္ၿပည့္ခါနီး၊ အိမ္ကေန အလုုပ္လုုပ္ႏိုုင္တယ္လိုု ့ ယံုုၾကည္မႈရိွတာနဲ ့ ရာမားေနတဲ ့ ေမရီလန္းဆီ ဆူနမ္ေၿပာင္းေတာ့တာပဲ။ တိုုက္ခန္းစာခ်ဳပ္က ေနာက္၃လမွ ၿပည့္မွာ တလႏိုု ့တစ္ ေပးတဲ့အခါ စာခ်ဳပ္ထဲမွာမပါ  စာခ်ဳပ္ၿပည့္တဲ့အထိ ေနခ်င္ေန မေနခ်င္ရင္ က်န္တဲ့လစာ ေပးၿပီးေၿပာင္းဆိုုလိုု ့ ၃လစာေပးၿပီး ေၿပာင္းတယ္။ ဆူနမ္ေၿပာင္းသြားေတာ့ ကိုုယ့္လည္း ဟာတာတာ ၿဖစ္သြားတယ္ သြားလည္ရမဲ့ သူငယ္ခ်င္း မရိွေတာ့လိုု ့။


မၾကာပါဘူး ကြန္ထရပ္မကုုန္ခင္ ေလးေအာ့ဖ္လိုု ့ ဆူနမ္တိုု  ့ဆီ ကိုုယ္လိုုက္ရေတာ့တာပဲ။ အဲဒါလည္း ခပ္ေကာင္းေကာင္း ဆူနမ္တိုု ့နဲ ့ မနီးမေဝးမွာ အလုုပ္ရတယ္။ Blessing in Disguise ကံေကာင္းၿခင္းေတြဟာ ကံဆိုုးခ်င္ဟန္ေဆာင္ၿပီး လာတယ္လိုု ့ ဆိုုမလားဘဲ။ Blessing ေတြ မလာခင္ အလုုပ္ရွာတဲ့ အခ်ိန္တုုန္းက စိတ္ဖိစီးမႈေတြ၊ ၂ လခြဲအတြင္း အလုုပ္မရေသးရင္ ေက်ာင္းသားဗီဇာကိုု ဆက္ထိန္းထားဖိုု ့ ေက်ာင္းကိုုၿပန္ၿပီး  စီမီနာကိုု ့စ္ တက္ခ်ိန္တုုန္းက ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈေတြကိုု ညည္းညူရရင္ လူစင္စစ္ကေန ခိုုၿဖစ္သြားမလား မသိ။

စိတ္တူကိုုယ္တူ သူငယ္ခ်င္း၊ ခ်စ္သူ၊ မိသားစုုဝင္ေတြနဲ ့ဆိုုရင္ ဘဝက သာယာေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အတိ။ စိတ္တူကိုုယ္တုူ သူငယ္ခ်င္း၊ ခ်စ္သူ၊ မိသားစုု ရဖိုု ့ကလည္း ခက္သား။ ေလွ်ာ့ပင္းဖိုု ့ဆိုု မၾကီးက လာထား အိအိက ဟင့္အင္း။ ေတာင္တက္ဖိုု ့ဆိုု အိအိက အိုုေက မၾကီးက ႏိုုး။ ဆူနမ္တိုု ့လိုု အိမ္မွာ တေနကုုန္ ရုုပ္ရွင္ ကိုုယ္ မၾကည့္ႏိုုင္။ ကိုုယ့္လိုု လည္ပတ္ဖိုု ့ ဆူနမ္တိုု ့ စိတ္မဝင္စား။ တေယာက္တည္းလည္း ဘဝကိုု ေပ်ာ္တတ္မွ ၿဖစ္တယ္။ ပိတ္ရက္ေတြမွာ ဒီစီသြားလည္၊ ေတာင္တက္၊ ဆူနမ္တိုု ့ အိမ္နားက ေရကန္နား ေဂ်ာ့ကင္သြားေၿပး၊ အိမ္နားက မတ္သရူးဟန္ဆန္ထေရးဆီ လမ္းသြားေလွ်ာက္၊ ဂီတာတီးသင္၊ စိတ္ဖိစီးလိုု ့ တရားထိုုင္။ ေမရီလန္းမွာ ေပ်ာ္ေနတုုန္း ပေရာဂ်က္ရပ္ေတာ့မယ္ဆိုုေတာ့ အလုုပ္အသစ္ရွာရၿပန္ၿပီ။ ဘယ္ဝယ္ဘယ္ဆီ ေရာက္မယ္မွန္းမသိ။ ကိုုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုုယ့္ကိုု အားက်တယ္။ ကိုုယ္က မိသားစုုနဲ ့ အေၿခတက်ၿဖစ္ေနတဲ့ သူတိုု ့ကိုု အားက်တယ္။


ေဆာင္းေလၿမ ူးလိုု ့ရြက္ေၾကြခ်ိန္ ကံၾကမၼာေလႏွင္ရာအတိုုင္း ေမ်ာလြင့္ေနရတဲ့ ရြက္ေၾကြေလးတရြက္ ၿဖစ္ရတဲ့အခါ အၿမစ္ေတြက ဟိုုးးးး ေၿမၾကီးေအာက္ နက္နက္ဝင္ဝင္ ကုုပ္တြယ္ၿပီး ေနဒဏ္၊ ေလဒဏ္၊ ရာသီဥတုုဒဏ္ကိုု ၾကံၾကံခံတဲ့ သစ္ပင္ေလးတပင္ ၿဖစ္ခ်င္မိတယ္။

စန္းထြန္း
စက္တင္ဘာ ၁၉ ၊ ၂၀၁၃။

(စေနေန ့က စာေမးပြဲေၿဖၿပီးလိုု ့ ပင္ပန္းေပမဲ့ ရာသီဥတုုက သာယာလြန္းတာ အိမ္တြင္းေအာင္းဖိုု ့ ႏွၿမာတာနဲ ့ အိမ္နားက မတ္သရူးဟန္ဆန္ထေရးမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ရိုုက္ထားတယ့္ ပံုုေတြပါ။  မၾကာခင္ ေဆာင္းေရာက္ေတာ့မွာမိုု ့ခုုလိုု သစ္ပင္ေတြ စိမ္းစိုုလန္းဆန္းေနတာ ဒီႏွစ္အတြက္ ေနာက္ဆံုုးႏႈတ္ဆက္လက္ေဆာင္မ်ားလား)

အာရွမွာေတာ့ အလုုပ္သမားေန ့ ေမေဒးေန ့ဆိုုတာ ေမလ ၁ ရက္ေန ့ ၿဖစ္ေပမဲ ့ စတိတ္မွာေတာ့ စက္တင္ဘာလရဲ ့ ပထမဆံုုး တနလၤာေန ့။ ေမေဒးလိုု ့ မေခၚဘဲ ေလဘာေဒးလိုု ့ ေခၚတယ္။ စေန၊ တနဂၤေႏြ၊ ေလဘာေဒး တနလၤာေန ့ ပိတ္ရက္ ၃ ရက္ေတာင္ ခရီးထြက္ၾကရေအာင္ဆိုုေတာ့ သူတိုု ့က ဖေလာ္ရီဒါၿပည္နယ္ ေအာ္လန္ဒိုုၿမိ  ုု ့က ေဝါဒစ္စေနသင္းပတ္ခ္ကိုု ခြင့္ ၃ ရက္ေတာင္ ယူၿပီး သြားၾကမွာ။ နီေပါအဖြဲ ့နဲ ့ သြားမွာဆိုုေတာ့ ကိုုယ့္ကိုုေခၚလိုု ့ မရဘူး။ ပိတ္ရက္ ၃ ရက္ၾကီးမ်ားေတာင္ အိမ္မွာ မေနႏိုုင္ပါဘူး တခုုခုုေတာ့ သြားရမွၿဖစ္မယ္။ တေယာက္တည္း ခရီးထြက္လိုု ့မရေတာ့ ကပ္ပီတယ္ဟိုုက္ကင္းကလပ္နဲ ့ ငါ ေတာင္သြားတက္မယ္။

ေတာင္တက္ဖိုု ့ တင္ဘာလန္းဟိုုက္ကင္းရႈးဝယ္၊   ခရီးစဥ္အတြက္ ၄၅ ေပးၿပီး Reserve လုုပ္၊ စတိတ္ေရာက္ၿပီး ၃ ႏွစ္အၾကာမွာ ငါရဲ ့ ပထမဆံုုး စတိတ္ေတာင္တက္ၿခင္းလိုု ့ ၾကံ ုုးဝါးမဟဲ့ ၿပင္ေနတုုန္း သူတိုု ့ခရီးစဥ္ ပ်က္သြားလိုု ့ ေၿမာက္ကာရိုုလိုုင္နားဖက္ကိုု ခရီးထြက္မလိုု ့ လိုုက္မလားတဲ့။ ဆူနမ္တိုု ့နဲ ့ဆိုုရင္ ဘယ္သြားသြား ကိုုယ္က လိုုက္ၿပီးသား။ ဘယ္သြားမလဲဆိုုေတာ့ ဘယ္သြားမယ္လိုု ့ မစီစဥ္ထားတဲ့ ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ Road Trip ခရီးစဥ္။ လိုုက္ခ်င္ေသးလား လိုုက္ဦးမွာ။

စေနေန ့မနက္ ေမရီလန္းကေန ဗာဂ်ီးနီးယားကိုု ၿဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ေတာင္ဖက္စူးစူး ေၿမာက္ကာရိုုလိုုင္းနားကုုိ ေမာင္းရမွာဆိုုေတာ့ ဗာဂ်ီးနီးယားက ဘယ္ေနရာေတြကိုု ဝင္လည္ရင္ ေကာင္းမလဲ ရွာေဖြေတာ့ Virginia Safari Park : 780 Acre Drive - Thru Adventure ကိုု သြားမယ္လိုု ့ ဆံုုးၿဖတ္ၾကတယ္။ ဗာဂ်ီးနီးယားကမ္းေၿခေရက ၾကည္လဲ့ေနၿပီး အိုုးရွင္းစီးတီးကမ္းေၿခထက္ လွတယ္လိုု ့ ငါ့အိမ္ရွင္က ေၿပာတယ္။ ဗာဂ်ီးနီးယားကမ္းေၿခကိုု သြားလည္ရေအာင္လို ့ ကိုုယ္အဆိုုတင္သြင္းေပမဲ့ သံုုးမဲတမဲနဲ ့ ရံႈးတယ္။


ေတာရိုုင္းတိရစၦာန္ေတြကိုု ေလွာင္အိမ္ထဲမဟုုတ္ဘဲ သဘာဝအတိုုင္း ေတာေတာင္ေတြမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေၿပးလႊားေဆာ့ကစားက်က္စားေနတာကိုု သဘာဝက်က် ေတြ ့ၿမင္ႏိုုင္ဖိုု ့ ၂၀၀၀ ေႏြဦးမွာ ဗာဂ်ီးနီးယားဆာဖာရီပန္းၿခံကိုု ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၃ မိုုင္ ကားေမာင္းေနတဲ့တေလွ်ာက္ ကားၿပတင္းေပါက္ကေန အစားေကႊ်းလိုု ့ ရပါတယ္။ ကိုုယ္တိုု ့ကေတာ့ ကားမေမာင္းေတာ့ဘဲ ဂိုုက္က ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္ ရွင္းၿပတဲ့ ဝယ္ဂြန္စီးတယ္။ အစာေကႊ်းတဲ့အခါ ခြက္ထဲ လက္မေရာက္ေစဘဲ ေဘးႏွစ္ဖက္ကုုိ ေသေသခ်ာခ်ာကိုုင္ဖိုု ့၊ တကယ္လိုု ့ ခြက္ကိုုဆြဲထားရင္လည္း ၿပန္မလုုဖိုု ့၊ ဇီးဘရားကေတာ့ ရန္လိုုတတ္လိုု ့ အစာမေကႊ်းဖိုု ့ ညႊန္ၾကားပါတယ္။

ဒီအေကာင္ေတြက အာဖရိကက လာတာ၊ ကုုလားအုုတ္က ကႏၱာရထဲမွာ ေရမေသာက္ဘဲ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနႏိုုင္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီအေကာင္ကေတာ့ အေမရိကားက ရွားပါးမ်ိဳးႏြယ္စိတ္ေတြဆိုုတာ ဂိုုက္က စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းၿပတယ္။ အစာေကႊ်းရင္ ခြက္ေအာက္ကိုု ၿပ ုုတ္က်တာက ခပ္မ်ားမ်ား။ အန္ကယ္ၾကီးတေယာက္က ပါးစပ္ထဲ ေလာင္းခ်ၿပီး အစာေကႊ်းတာ ရွားပါးမ်ိဳးစိတ္ ႏြားေနာက္ကလည္း အလိုု္က္အသိ ပါးစပ္ၾကီး အက်ယ္ၾကီးဟလိုု ့ ခံတယ္။ ေခါင္းမွာ ခ်ိဳရွည္ရွည္ရိွတဲ့ အေကာင္ေတြ လိုုက္ခတ္ရင္ သမင္ေတြကေၿပး။ ေကႊ်းၿပီးလိုု ့ ကားတံခါးပိတ္လိုုက္ရင္ေတာင္ အဲဒီကားနားမွာပဲ ရပ္ေနရင္ တၿခားကားေတြကလည္း စိတ္ေၿခလက္ရွည္ ေစာင့္လိုု ့။ သစ္ကုုလားအုုတ္ကေတာ့ ဗိုုက္ၿပည့္ေနပံုုရတယ္ ဟင့္အင္း လံုုးဝမစားဘူးတဲ့။

သစ္ကုုလားအုုတ္၊ ေမ်ာက္၊ က်ားၿဖ ူ၊ က်ားဝါ ၊ ငွက္ေတြ။ ေၿမြ၊ ပုုတ္သင္ညိုုဖက္ေရာက္ေတာ့ Burmese Python စပါၾကီးေၿမြႏွစ္မ်ိဳးေတာင္ေတြ ့ေတာ ရာမားက နင္တိုု ့ႏိုုင္ငံက ေၿမြေတာ္ေတာ္ေပါတယ္ ထင္တယ္တဲ့။ သားပိုုက္ေကာင္ကိုုေတာ့ မေတြ ့ခဲ့ဘူး မိုုးရြာေနလိုု ့ အိမ္တြင္းေအာင္းေနတယ္ထင္ပါ့။ အႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္ေတာင္ အသက္ရွည္တဲ့ ကမၻာလိပ္ေတြ ေတြ ့တယ္။ ဝါ ၊ ၿပာ၊ စိမ္း အေရာင္စံုုေနတဲ့ ၾကက္တူေရြးေတြက လွလိုုက္တာ။ အစာေကႊ်းလိုု ့လည္း ရတယ္။


Red Jasmine Thai Cusine ထိုုင္းဆိုုင္မွာ ဝင္စားေတာ့ ေန ့လည္ေတာ္ေတာ္ ေစာင္းေနၿပီ။ ဆူနမ္ ေဖ့ဘြတ္မွာ ခ်က္ကင္ေတာ့ ကိုုယ္တိုု ့ေရာက္ေနတာ ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ Vinton ဗင္တန္ၿမိ  ုု ့တဲ့။ ေၿမာက္ကာရိုုလိုုင္းနားက မီးၿပတိုုက္ Light House ကိုု သြားမယ္လိုု ့ ဆံုုးၿဖတ္လိုုက္တယ္။ ဟင္ နင္တိုု ့က ေတာထဲကိုု သြားမွာဆိုုလိုု ့ ငါက အကၤ ီ်ႏွစ္စံုုပဲ ယူလာတာ ဆူနမ္ နင္ေရာ။ ငါ ႏွစ္စံုု။ ရာမား နင္ေရာ ငါလည္း ႏွစ္စံုု။ အမ္းထရူး လက္သံုုးေခ်ာင္း ေထာင္ၿပတယ္။ အံမယ္ ဒင္းက မိန္းကေလးေတြထက္ ပိုယူလာပါလား။ ကဲေလ ငါတိုု ့မိန္းကေလးေတြ ေလွ်ာ့ပင္းၾကရေအာင္ အနီးအနားက Macy မွာရပ္။

ေတာင္ေတြ ပတ္လည္ဝိုုင္းရံထားတဲ့ ၿမိ  ုု ့ကေလးက သာယာလိုုက္တာ။ စန္းစန္း ေတာင္ေတြၿမင္ေတာ့ ေတာင္တက္ခ်င္ေနလား၊ အနီးအနားက ေလဆိပ္မွာ ခ်ေပးမယ္၊ နီးစပ္ရာ ေလယာဥ္နဲ ့ၿပန္ၿပီး ရွန္နန္ဒိုုးဝါးေတာင္ကိုု သြားတက္ေပေတာ့။ ေဟ့ ေတာင္တက္တယ္ဆိုုတာ နင္တိုု ့ခရီးမသြားလိုု ့ ငါ သြားတက္တာ။ နင္တိုု ့ခရီးသြားမယ္ဆိုုေရာ အဲဒီေတာင္တက္တာ ဖ်က္ၿပီး နင္တိုု ့နဲ ့ ငါ လိုုက္တာပဲ။ နင္တိုု ့က ငါရဲ ့ပထမ ဦးစားေပး သေဘာေပါက္ ဟြန္ ့။ သူတိုု ့သည္ ဤကဲ့သိုု ့ က်ီစားတတ္ပါသည္။

အကၤ ီ် ၃ စံုုပါတဲ့ အမ္းထရူးကပါ ဝင္ေလွ်ာ့ပင္းတယ္။ ဆူနမ့္ေဖ့ဘြတ္ ခ်က္ကင္အရ ကိုုယ္တိုု ့ေရာက္ေနတာ Vally View Mall ဗာဂ်ီးနီးယားၿပည္နယ္ Roanoke ၿမိ  ုု ့ေလးတဲ့။ Receipt ကိုု ၾကည့္ၿပီး ရာမားက စန္းစန္း ဆူနမ့္အကၤ ီ်ဘယ္ေလာက္လဲ ခန္ ့မွန္းၾကည့္စမ္း။ ၈ က်ပ္ ၁၀ ။ ဘယ္ကသာ ၃က်ပ္တဲ့။ ဟား...ဟား...ဟား... ၃ က်ပ္တန္ အကၤ ီ် တခါမွ မၾကားဖူးဘူး ငါတိုု ့အားလံုုး ၁၅ ေပးရတာ။ ေအာင္မေလး ပိုုးစိုုးပက္စက္ တန္တာေနာ္။ အိပ္တန္းၿပန္တဲ့ငွက္ေတြ၊ တိမ္ခိုုးေဝေနတဲ့ ေတာင္တန္းေတြ။ အစက ေၿမာက္ကာရိုုလိုုင္းနားၿပည္နယ္ Charlotte ၿမိ ုု ့မွာ ညစာစားၿပီး ညအိပ္မလိုု ့ စိတ္ကူးထားတာ ည ၁၁ နာရီ ထိုုးေနၿပီ ခ်ားေလာ့ၿမိ ုု ့ကိုု ေနာက္ထပ္ ၃ နာရီေလာက္ ေမာင္းရဦးမွာမိုု ့ အနီးအနားကၿမိ ုု ့မွာ ရုုပ္ရွင္ဝင္ၾကည့္ၿပီး  ညအိပ္မယ္လိုု ့ ဆံုုးၿဖတ္လိုုက္တယ္။


ည ၁၁ နာရီ The Grand Movie Theater မွာ 3D ၾကည့္ၾကတာ One Direction ။  1D ဆိုုတာ ခုုနာမည္ၾကီးေနတဲ့ အဂၤလန္က Boy Band ပါ။ အဖြဲ ့ဝင္အားလံုုး ၁၈ ႏွစ္ ကေန ၂၁ ႏွစ္ အသက္ကငယ္ငယ္ ရုုပ္ကေခ်ာေခ်ာ သီခ်င္းကေကာင္း။ ေရဒီယိုုမွာ နားေထာင္ဖူး၊ ယူက်ဴမွာ ၾကည့္ဖူးေပမဲ့ ဒီေလာက္နာမည္ၾကီးမွန္း သိဘူး။ အဲဒီရုုပ္ရွင္လည္းၿပီးေရာ ဆူနမ္က သူ 1D ကိုု Fall in love ၿဖစ္သြားပါရင္တဲ့။ 1D သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရရင္ ဦးေႏွာက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈလိုု ့ ခံစားရလိုု ့လူေတြအသည္းခိုုက္ေနတာလိုု ့ ဦးေႏွာက္နဲ ့အာရံုုေၾကာပညာရွင္က ဆိုုပါတယ္။ ကိုုယ္လည္း ဘာထူးလဲ 1D   ကိုု Fall in love ၿဖစ္သြားလိုု ့ ၾကံ ုုသလိုု နားေထာင္တယ္ း) ။ ဆူနမ့္ေဖ့ဘြတ္ခ်က္ကင္အရ ကိုုယ္တိုု ့ေရာက္ေနတာ ေၿမာက္ကာရိုုလိုုင္းနားၿပည္နယ္ Winston - Salem ၿမိ ုု ့ပါတဲ့။

ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ေနၿပီမိုု ့ တၿမိ ုု  ့လံုးက စားေသာက္ဆိုုင္ေတြလည္း ပိတ္ကုုန္ၿပီ။ ဆူနမ္နဲ ့ အမ္းထရူး ညစာထြက္ဝယ္ခ်ိန္မွာ ကိုုယ္က တေရးႏွပ္။ ရာမားက ေရခ်ိဳးၿပီး ထြက္အလာ ကိုုယ္က မ်က္လံုုးအဖြင့္ လန္ ့ၿပီးမေအာ္မိတာ ကံေကာင္း။ လား...လား အိုုင္းရွဲဒိုုးေတြက မ်က္လံုုးေအာက္မွာ စြန္းေနတာ သရဲမွတ္လိုု ့။ ဆူနမ္နဲ ့ အမ္းထရူးကိုု ေၿပာေၿပေတာ့ ေအး ေနာက္ဆိုု လက္ပါေၿမွာက္ၿပီး စန္း...စန္း ဆိုုၿပီး နင့္ကိုု ေၿခာက္ခိုုင္းမယ္တဲ့ ေကာင္းေရာ။ Tacol Bell ဆိုုင္က Chicken Tacol ဆိုုတာ အေတာ္ေကာင္းတယ္။ Tacol ဆိုုတာ မက္ဆီကန္ အစားအစာ နံၿပားလိုုဟာမ်ိဳးမွာ ၾကက္သား၊ ေဂၚဖီတိုု ့ ထည့္ထားတာ။

ဂရိတ္စမုုတ္ကီေတာင္ေတြနဲ ့ နီးေနၿပီမိုု ့ တန္နက္ဆီၿပည္နယ္ကိုု သြားဖိုု ့ ဆံုုးၿဖတ္လိုု္က္တယ္။ ကမ့္ပင္းဖိုု ့ ေနရာဘြတ္ကင္းေတာ့  ၁ ေထာင္ေက်ာ္ ေနရာေတြက ၿပည့္ေနၿပီ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ တေနရာရတယ္။ အရီဇိုုးနားၿပည္နယ္က ဂရမ္းကမ္ညမ္  Grand Canyon ၿပီးရင္ တန္နက္ဆီၿပည္နယ္ ဂရိတ္စမုုတ္ကီေတာင္ Great Smokey Mountains က လာေရာက္လည္ပတ္သူ ဒုတိယအမ်ားဆံုး။ တန္နက္ဆီၿပည္နယ္ ဂရိတ္စမုုတ္ကီေတာင္ေတြထဲ ဝင္ရင္ပဲ ေတာင္ေတြက စိမ္းညိႈ ့လိုု ့။ Waterville ၿမိ ုု ့ဆိုုတဲ့ဆိုုင္းဘုုတ္ေတြ ့လိုက္ရခ်ိန္ ေကာင္းကင္က Water ေတြ ၿပိ ုုဆင္းလာလိုု ့Waterville ၿမိ ုု ့က water ေတြနဲ ့ တကယ္ၾကိ ုုဆိုုတာပဲလို ့ ေၿပာစမွတ္တြင္ေရာ။


ေန ့လည္စာကိုု တရုုတ္ဘူေဖးဆိုုင္မွာစားေတာ့ မေကာင္းလိုုက္တာ။ ေဖ့ဘြတ္မွာ ဆူနမ္ ခ်က္မကင္ထားေတာ့ ဘယ္ေနရာမွန္းေတာ့ မသိဘူး တန္နက္ဆီၿပည္နယ္ ဂရိတ္စမုုတ္ကီးေတာင္နားမွာ ေနပါလိမ့္မယ္။ အနီးအနားက Walmart မွာ ဘာဘီက်ဴးအတြက္ လိုုအပ္တဲ့ အသားေခ်ာင္း၊ ၾကက္သား၊ ေၿပာင္းဖူး၊ အာလူးဝယ္ေတာ့ ေသနတ္ေတြေရာင္းတာ ေတြ ့တယ္။ ဆူနမ္က Walmart မွာ ေသနတ္ေတြေတြ ့၊ အမဲလိုုက္အေၾကာင္း ေၿပာေနၾကတာ၊ လူမည္း၊ အာရွ တေယာက္မွ မေတြ ့ဘူး၊ လူၿဖ ူေတြ ကိုု္ယ္တိုု ့ေတြကိုု အထူးအဆန္းလိုု ဝိုုင္းၾကည့္ေနတာ တမ်ိဳးမခံစားရဘူးလားတဲ့။ ငါလား...သိေတာင္ မသိလိုုက္ဘူး.. ေကာင္းေရာ။

ကန္တက္ကီအိမ္ရွင္အမက ေၿပာဖူးတယ္။ အိမ္က ၿမိ ုု ့ရဲ ့အေရွ ့ေတာင္ဖက္ လူလတ္တန္းစားေတြ ေနတဲ့ေနရာ၊ အလုုပ္က အေရွ ့ဖက္ သူေ႒းေတြ ေနတဲ့ေနရာမွာ နင္ ကံေကာင္းတယ္တဲ့။ ၿမိ ုု ့ရဲ ့အေနာက္ဖက္က ေသနတ္ပစ္၊ မူးယစ္ေဆး၊ ခုုနစ္လႊာခႊ်ပ္ကလပ္ေတြနဲ ့ ဘလက္နယ္ေၿမ။ ၿမိ  ုု ့ေတာင္ဖက္က လက္လုုပ္လက္စား လူၿဖ ူေတြ။ သူတိုု ့က တစိမ္းဆိုု မၾကိ ုုက္သလိုု ေခၚေၿပာလာႏႈတ္ဆက္မွာ မဟုုတ္လိုု ့ တေယာက္တည္းသီးသန္ ့ေနရသလိုု ခံစားရလိမ့္မယ္တဲ့။

ကမ့္ပင္းတဲ့ေနရာဆီ အသြား ေတာင္ေတြၾကားထဲက ၿမိ ုု ့ေသးေသးမွာ လူေတြၾကိတ္ၾကိတ္တိုုး လမ္းေတြပိတ္ေနလိုုက္တာ။ အိုုးရွင္းစီးတီးေတြ Ripley ရဲ  ့ Believe it or not ၊ ေလဆာေရာင္ၿခည္၊ ပြဲေစ်းတန္းေတြ၊ ေဟာ္တယ္ေတြနဲ ့စည္ကားတယ္။ ေတာင္ထိပ္အထိ ေကဘယ္လိုု ထိုုင္ခံုုစီးရင္း ေရာက္တဲ့အရာ၊ ၿမိ ုု ့ေလးကိုု ၿဖတ္သန္းစီးဆင္းေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြနဲ ့ သာယာလိုုက္တာ။ သမိုုင္းဝင္ တန္နက္စီၿပည္နယ္ Gatlinburg ၿမိ ုု ့ေလးပါတဲ့။


ေကာင္တာမွာ အြန္လိုုင္းက ကမ့္ပင္းခေပးေခ်ၿပီးသားၿဖစ္တဲ့ ဘြတ္ကင္းအေၾကာင္း သြားေမးေတာ့ ကိုုယ္တိုု ့ကမ့္ပင္းမယ့္ေနရာက မိုုင္၂၀ အေဝးက B - 19 ဆိုုတယ့္ ေနရာပါတဲ့။ လမ္းတေလွ်ာက္ သစ္ပင္ၾကီးေတြက စိမ္းလန္းလိုု ့၊ ေတာင္ေတြက ၿမ ူခိုုးေဝလိုု ့။ ဗ်ဴးပြိဳင့္ဆိုုရင္ ဓာတ္ပံုုဆင္းရိုုက္ၾကတာ မိုုးရြာမွပဲ ရပ္ေတာ့တယ္။ ကမ့္ပင္းတဲ့ေနရာေရာက္ေရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကမ့္ထိုုးၿပီးလိုု ့ ဘာဘီက်ဴး အသီးသီး ကင္ေနၾကတာ မီးခိုုးေတြတေထာင္းေထာင္း ထလိုု ့။ ကမ္းပင္းစေပါ့မွာ ကားပါကင္ထိုုးၿပီး ေၿမဖိုု ့ထားတဲ့ေနရာမွာ တဲထိုုးၾကတယ္။ ကိုုယ္တိုု ့ရဲ  ့ပထမဆံုုး ယူအက္စ္ကမ့္ပင္းပါ။ သံၾကိ ုုးေတြကိုုဆက္၊ တဲ မယိုုင္လဲေအင္ ေလးေထာင့္မွာ အခႊ်န္ေတြစိုုက္၊ Sleeping Bag ေတြ ခင္း၊ ေခါင္းအံုုးေတြ၊ ေစာင္ေတြသယ္ ၿဖန္ ့ခင္း။

ဘာဘီက်ဴးဖိုု ့ ထင္းထည့္ ဓာတ္ဆီၿဖန္း မီးညိွ။ ဓာတ္ဆီကုုန္ေရာ မီးက ၿငိမ္းသြားၿပန္ေရာ။ ဓာတ္ဆီထည့္လိုုက္ မီးေတာက္လာလိုုက္ မီးၿငိမ္းသြားလိုုက္ ဓာတ္ဆီထပ္ထည့္လိုုက္နဲ ့။ ေဘးနားကိုု ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ ဘာဘီက်ဴးေတြ ကင္ေနၾကတာ ေညွာ္နံ ့ေတြ တေထာင္းေထာင္း။ အဲဒီအနံ ့ေတြရရင္ ဗိုက္ကဆာ။ ကိုုယ္ေတြမွာေတာ့ မီးခိုုးတေထာင္းေထာင္းထဖိုု ့ထား မီးေလးေတာင္မစြဲ။ ထင္းကအစိုု မိုုးက တေၿဖာက္ေၿဖာက္။ အမ္းထရူးရဲ ့ စိတ္ကူးအရ တစ္ရွဴးေတြကိုု မီးစာစလိုုလိပ္ ဆီဆြတ္ၿပီး မီးရိႈ ့။ ဆီေညွာ္နံ ့ေတြ တေထာင္းေထာင္း၊ မီးခိုးေတြ တအူအူ။ စမုတ္ကီေတာင္တန္းၾကီး ပိုစမုတ္ကီၿဖစ္ေအာင္ ကိုယ္တို ့ပါဝင္အားၿဖည့္ေပးခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့။ ကိုုယ္က တစ္ရွဴး မၿပတ္လိပ္၊ ရာမားက ဆီဆြတ္ၿပီး ပစ္ထည့္၊ အမ္းထရူးက ဓာတ္ဆီထည့္၊ ဆူနမ္က မီးညိွ။ ေလးေယာက္သား ဘာဘီက်ဴးဖိုု ့ မီးဖိုုၾကတာ တဖားဖားေနေရာပဲ။

ထင္း မီးနည္းနည္းစြဲေတာ့ ဆူနမ္နဲ ့ရာမားက တဖူးဖူးမႈတ္၊ ကိုုယ္က လက္ကမ္းစာေစာင္ယူ ယပ္ခပ္။ အမ္းထရူးက လက္ကမ္းစာေစာင္ကိုု ေၿပာင္းလိုုလိပ္ ဖူးဖူးမႈတ္ၿပရင္း ဒီနည္းက ပိုုထိေရာက္တယ္၊ ေလလည္း ပိုုရတယ္တဲ့။ ကိုုယ္က ေကာ္ဗူးအဖံုုးကိုု ယူၿပီး ေလကိုု တရစပ္ မရပ္မနား ခပ္ေတာ့ ထင္းက မီးပိုုစြဲၿပီး မီးနည္းနည္းေတာက္လာတယ္။ ဆူနမ္နဲ ့ အမ္းထရူးက San San, you can do it. you can do it လိုု သံၿပိ ုုင္ဝိုုင္းေအာ္၊ ကိုုယ္ကလည္း yes i can do it ဆိုုၿပီး ပလပ္စတစ္အဖံုုးနဲ ့ တရစပ္ ယပ္ခပ္လိုက္တာ ေနာက္ဆံုုးမီးေတာက္လာေတာ့ ဆူနမ္နဲ ့ အမ္းထရူးက ပခံုုးပုုတ္ၿပီး  good job တဲ့။ ေတာက္လာတဲ့မီးေလး ၿငိမ္းမသြားခင္ ေဆာ့ဆိတ္ အသားေခ်ာင္းကိုု တုုတ္ထိုုးၿပီး ကင္ၾကတယ္။


မီးအရိွန္ရလာေတာ့ ဗန္းေပၚမွာ အသားေတြတင္။ မီးကမစြဲေသးေတာ့ တစ္ရွဴးမီးစာ ဆီဆြတ္ထည့္၊ ဓာတ္ဆီေလာင္း၊ ရာမားက တစ္ရွဴးလိပ္ထဲက စကၠဴေၿပာင္းနဲ ့ ဖူးဖူးမႈတ္၊ ကိုုယ္က ယပ္ခတ္။ ဆူနမ္က နင္ ၿခေသၤကႊ်န္းက East Coast မွာ ဘာဘီက်ဴး ကင္တယ္ဆိုု နင္ ဘာေတြလုုပ္လဲ။ ငါလား.. ဘာမွမလုုပ္ဘူး မေလးတရုုတ္မ ထိန္ထိန္က မီးဖိုုတယ္၊ ကင္တယ္၊ အက်က္ညီေအာင္ လွည့္ေပးတယ္။ ငါက နည္းနည္းကူလုုပ္ေပးၿပီး အဆင္သင့္ ထိုုင္စားတာ။ အင္း.. နင့္လုုပ္အား ပါေစခ်င္ရင္ ဘာဘီက်ဴးကင္မွပဲ။ ညစာကိုု ည ၁၀ ေလာက္မွ စားရတယ္။ ကိုုယ္တိုု ့စားဖူးသမွ်ထဲမွာ ဒီဘာဘီက်ဴးေဆာ့ဆိတ္က အေကာင္းဆံုုး။ တကယ့္ကိုု ခက္ခက္ခဲခဲ ကင္ရလိုု ့နဲ ့ တူပါရဲ ့။ ရားမားက Phu Phu Master ကိုုယ္က Wind Master ၿဖစ္သြားတယ္။  တရုုတ္သိုုင္းကားထဲက နာမည္ေတြလိုု ့ မထင္နဲ ့ေနာ္။ ရာမားက ဖူးဖူး မႈတ္ရလိုု ့ ကိုုယ္က ပလတ္စတစ္အဖံုုးနဲ ့ ေလရေအာင္ ယပ္ခပ္ရလိုု ့ း) ။

ဝက္ဝံ က်က္စားတတ္တဲ့ ေဒသမိုု ့ အစားအေသာက္ေတြကိုု ကားေနာက္ဖံုုးထဲ ထည့္သိမ္းရတယ္။ အိပ္ေတာ့လည္း ဝက္ဝံရန္ေၾကာင့္ အလယ္ကိုု လုုၾကတယ္ဗ်ား။ အင္တာနက္လည္း မရ၊ ပင္ပန္းေတာ့ အံစာတံုုးတပြဲေတာင္ မၿပီးဘူး အိပ္ၾကေတာ့တာပဲ။ ကိုုယ္ငယ္ငယ္တုုန္းက ေဆာ့ဖူးတဲ့ အံစားတံုုးေခါက္၊ က်တဲ့နံပါတ္အတိုုင္းသြား၊ ေလွကားနဲ ့ေတြ ့ရင္ အၿမွင့္တက္၊ ေၿမြနဲ ့ေတြ ့ရင္ ၿမိွခ်ခံရၿပီး ေၿမြအၿမီးထိ ဆင္းရတဲ့ ေဆာ့ကစားနည္းေလးပါ။

စမ္းေရစီးသံ တသြင္သြင္၊ ေက်းငွက္သံေတြ တစီစီနဲ ့ မနက္ခင္းက ေအးခ်မ္းလိုုက္တာ။ ေၿမၾကီးက မညီမညာဆိုုေတာ့ ေက်ာနည္းနည္း နာတယ္။ အနီးအနားက အမ်ားသံုုးအိမ္သာမွာ မ်က္ႏွာသြားသစ္။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဖိုု ့ ေရေႏြးၾကိ ုုေတာ့ မီးဖိုုတာ နည္းနည္းလြယ္တယ္။ မေန ့ကေလာက္ မခက္ဘူး။ ဘာဘီက်ဴးေတြ ၿပန္ေႏြး၊ ေၿပာင္းဖူးကင္။ စမုုတ္ကီေကာ္ဖီတဲ့ ၾကားဖူးၾကရဲ ့လားဟင္။ မေန ့က ဘာဘီက်ဴးကင္ထားတဲ့ ဗန္းမွာ ေရေႏြးအိုုး ၾကိ ုုေတာ့ ဘာဘီက်ဴးနံ ့ စြဲေနတဲ့ေရနဲ ့ ေဖ်ာ္ထားတဲ့ေကာ္ဖီ။ မနက္အေစာၾကီး ဘာဘီက်ဴးစားရမွာလား ဟင့္အင္းဆိုုေတာ့ ဒါ Brunch တဲ့။ စတိတ္မွာ Breakfast ထက္ေနာက္က်၊ Lunch ထက္လည္းေစာတဲ့ Brunch ကို မနက္ ၁၀၊ ၁၁ နာရီေလာက္မွာ စားေလ့ရိွပါတယ္။


ၿပီးေတာ့ အမ္းထရူးက ဂီတာတီး၊ ဆူနမ္နဲ ့ရာမားက သံၿပိ ုုင္ဆိုု။ ရာမားက လက္ႏွစ္ဖက္ အတင္းေဆာင့္ၿပီး ကၿပ။ ကုုိယ္နဲ ့ ဘာသာစကားမတူေတာ့ သူတိုု ့နဲ ့ သံၿပိ ုုင္မဆိုုႏိုုင္။ ကိုုယ္ဆိုုႏိုုင္တာဆိုုလိုု ့ ကြတ္ခ်ီ ကြတ္ခ်ီ ကိုုယ္တာဟဲ ဆိုုတဲ့တေၾကာင္းနဲ ့ McFly ရဲ ့ It's all about you သံၿပိ ုုင္ပိုုဒ္။ တခါတေလ ေတြးမိတယ္ သူတိုု ့ေတြသာ ၿမန္မာစကားေၿပာတဲ့ ၿမန္မာေလးေတြဆိုုရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလိုု ့။ အမ္းထရူးက Guitarist ဆူနမ္က Singer ရာမားက Dancer ၊ Perfect Band ေလး ကိုုယ့္မွာရိွတယ္။

ပထမဆံုုးအၾကိမ္အၿဖစ္ ၁ နာရီ ၿမင္းစီးၾကပါတယ္။ တန္ဖိုုးထဲမွာ အာမခံလည္း ပါတယ္။ ေမာ္တင္ဘုုရားပြဲမွာ ဝါးေသနတ္ကိုုင္ ၿမင္းစီးရိုုက္ထားတဲ့ ၅ ႏွစ္သား ေၿပာင္စပ္စပ္ ေမာင္ေမာင့္ဓာတ္ပံုုေလးကိုု ေၿပးသတိရတယ္။ ၿမင္းစီးဖိုု ့လား ေဝးေရာ...ၿမင္းကန္ရင္ ေသတတ္လို ့ အေမက ၿမင္းနားေတာင္ ကပ္ခြင့္မေပးဘူး။ ဆူနမ္က စန္းစန္း နင္ ေရွ  ့ကစီး ငါတိုု ့ေနာက္ကလိုုက္မယ္တဲ့။ ကိစၥမရိွဘူး ၿခေသၤကႊ်န္းက ရိုုလာကိုုစတာ အၿပာမွာ ေရွ ့ဆံုုးတန္းမွာ ေယာက္်ားေတြနဲ ့အၿပိ ုုင္စီး အေသေအာ္ခဲ့တဲ့ ငါပါကြ။ ေရွ ့ဆံုုးကေန မစီးလိုုက္ရပါဘူး၊ ဆူနမ္ လာ တက္၊ အမ္းထရူး လာ တက္၊ ကိုုယ္ လာ တက္၊ ရာမာ လာ တက္နဲ ့ ေနာက္ဆံုုး ခႏၶာကိုုယ္အေလးခ်ိန္အလိုုက္ သင့္ေတာ္ရာ ၿမင္းေတြေခၚၿပီး စီးခိုင္းသြားတာပဲ။

ဘယ္ေကြ ့ခ်င္ရင္ ဘယ္ကိုုဆြဲ၊ ညာေကြ ့ခ်င္ရင္ ညာကိုုဆြဲ၊ သြားခ်င္ရင္ ကန္ လြယ္သားပဲ။ ခရီးေတာင္ မစေသးဘူး ကိုုယ့္ၿမင္းက ေဘးလမ္းကိုု ေကြ ့သြားလိုု ့ ဘာလုုပ္ရမွန္းမသိ ပူထူသြားတာ တၿခားသူေတြ ေအာ္တာလည္း မၾကား။ ဆူပါဗိုုက္ဆာက လာၿပီးဆြဲၿပ ကစ္ၿပမွ သိသြားတယ္။ ကိုုယ့္ၿမင္းက တလမ္းလံုုး ေပကပ္ကပ္၊ ရပ္ၿပီးအပင္ေတြစား၊ ကိုုယ္က အတင္းဆြဲ ေကာင္းေကာင္းသြားလိုု ့ ေအာ္၊ ေနာက္က ရာမားၿမင္းက ကိုုယ့္ၿမင္းကိုု ေၾကာက္လိုု ့ အနားမကပ္ဘူး ကိုုယ့္ၿမင္းနဲ ့သူနဲ ့ၾကား ေနရာအေတာ္ေလး ခြာထားၿပီး ရပ္ေနတတ္တယ္။ ကိုုယ့္ၿမင္းက ခ်ယ္စီတဲ့ အညိုုေရာင္ အသက္ ၁၀ႏွစ္ ၿမင္းတိုု ့အသက္အရြယ္အရ ငယ္ေသးတယ္လိုု ့ ဆိုုတယ္။


ကိုုယ့္ၿမင့္က ရုုတ္တရပ္ ရပ္သြားလိုု ့ ေဘးကိုုကန္ မထိဘူးထင္ၿပီး အားထည့္ကန္။ ၿပီးေတာ့မွ သိတယ္ ရွဴးရွဴးေပါက္တာကိုုး။ ကန္ၿပီးသြားၿပီ မတတ္ႏိုုင္ေတာ့ဘူး I am so sorry ပဲ တတ္ႏိုုင္ေတာ့တယ္။ ၿမင္းက နားလည္လား မလည္လားေတာ့မသိ။ ကိုုယ္ၿမင္းက ရပ္ၿပီး အပင္စား ကိုုယ္က အတင္းဆြဲလွည့္ ရာမားၿမင္းက ကိုုယ့္ၿမင္းကိုု ေၾကာက္လိုု ့ သူသတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာအေဝးမွာေနၿပီး ကိုုယ္ၿမင္း အနီးအနား လံုုးဝမလာ။ ကိုုယ္တိုု ့က ရာမားၿမင္းကိုု ေစာင့္။ ဆူပါဗိုုက္ဆာက ၿမင္းစီးေနတဲ့ကိုုယ္တိုု ့ကုုိ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ေပးတယ္။ ဆင္မယဥ္သာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ရာမားကိုု အံမယ္ ရာမား နင္က လူပါ ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္ မဟုုတ္ဘူး ၿမင္းကပါ ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္။ နင္ေရာ ဘာထူးလဲ လူက ေပကပ္ကပ္ရံုုတင္မကဘူး ၿမင္းကပါ ေပကပ္ကပ္။

ေတာလမ္းေလးတေလွ်ာက္ ေနေပ်ာက္မထိုုးတဲ့ သစ္ပင္ၾကားေတြမွာ ဟုုိးေအာက္ကားလမ္းမၾကီးက ကားသံတဝီဝီ နားဆင္လိုု ့ ၿမင္းက ေပကပ္ကပ္လုုပ္ရင္  ဆြဲလွည့္လိုုက္ ရာမားၿမင္းကိုု ေစာင့္လိုုက္ စမ္းေခ်ာင္းေတြကိုု ၿဖတ္ေက်ာ္လိုုက္ ေတာင္ၿမင့္ၿမင့္ေတြ တက္လိုုက္ ေတာင္ေစာင္းေတြကိုု အရိွန္နဲ ့ဆင္းလိုုက္ ေလေလးတခႊ်န္ခႊ်န္ သီခ်င္းေလးတညည္းသည္းနဲ ့ ပထမဆံုုး ၿမင္းစီးရတာ ထိတ္လန္ ့သလိုု ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္းသား။ ဆားဗစ္ေကာင္းတာမိုု ့ လိုုလိုုလားလား တစ္ဖ္ေပးၾကတယ္။ တနာရီစီးတာ ေပါင္ေတြကြလိုု ့။

အေမရိကန္ေတြ သဘာဝေတာေတာင္ေတြ ထိန္းသိမ္းထားတာ အေတာ့္ကိုု ခ်ီးမြမ္းစရာ။ တေတာင္ဆင္း တေတာင္တက္ ၿမင့္မားတဲ့သစ္ပင္ၾကီးေတြ ၿမ ူခိုုးေဝေနတဲ့ေတာင္တန္းေတြကိုု ေမာ္ေတာ္ဘိုုက္နဲ ့ လည္ၾကသူေတြကိုု ေတြ ့တယ္။ ေရတံခြန္ဆီသြားေတာ့ အတက္မွာ ေမာဟိုုက္ေနေပမဲ ့ ေရတံခြန္ကိုု ၿမင္လိုုက္ရတာနဲ ့ ေမာပန္းတာေတြေပ်ာက္သြားေလာက္ေအာင္ ေရတံခြန္ေလးက လွပတယ္။ နာမည္ေတာ့ မမွတ္မိဘူး။

ေန ့လည္စာကိုု ေတာနက္ထဲက ၿမိ ုု ့ေသးေသးေလးေပမဲ့ စည္ကားလြန္းတဲ့ Gatlinburg ၿမိ ုု ့က မက္ဆီကန္စားေသာက္ဆိုုင္မွာ စားၾကတယ္။ ေတာင္ထိအထိ ေကဘယ္ကားလိုု တေရြ  ့ေရြ ့တက္ေနတဲ့ ထိုုင္ခံုုကားကိုု ကိုုယ္က တက္ခ်င္တာဆိုုေတာ့ ေမရီလန္းကိုု ၈ နာရီေမာင္းရမွာ ခုုေနေတာက္ေလွ်ာက္ ေမာင္းရင္ေတာင္ မနက္ ၁ နာရီမွ ေရာက္မွာ အဲဒီဟာစီးရင္ ၂ နာရီေလာက္ ၾကာမွာ စီးနဲ ့ေနာ္။

ကားလမ္းေဘး လူလုုပ္ေရတံခြန္ေလးက ေရေတြၿဖာဆင္းေနေတာ့
ဆူနမ္ း Wow !
စန္းစန္ း It is not wow !
ဆူနမ္ း For me, it is wow.
အမ္းထရူး၊ ရာမား း ဟား...ဟား...

တိုုက္အၿမင့္ၾကီးကိုု ကင္းေကာင္ ဖက္တြယ္ေနသဏၭန္ ေဆာက္ထားေတာ့ Wow ၊ တိုုက္ကားေတြ၊ ရိုုလာကိုုစတာေတြ ့ေတာ့ အခ်ိန္မရိွေတာ့လိုု ့ကြာ... အခ်ိန္မ်ားရိွလို ့ကေတာ့လား... နာသကြာနဲ ့ ဆူနမ္တိုု ့က ညည္းညူၾကတယ္။ အသက္ ၃၀ ေပမဲ့ တိုုက္ကားစီးခ်င္၊ ရိုုလာကိုုစတာစီးခ်င္ၾကတဲ့ ဆူနမ္တိုု ့ကိုု ကိုုယ္က Kids လိုု ့ ဆိုုေပမဲ့  အဲဒီ Kids ေတြက ကိုုယ့္ကို ၿပန္ေစာင့္ေရွာက္ေနရတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္ သူတိုု ့ေတြက စကားတေၿပာေၿပာ ကိုုယ္ကလည္း တလမ္းလံုုး အိပ္လာလိုုက္တာ မနက္ ၂ နာရီ အိမ္ေရာက္ေတာ့မွ ႏိုုးေတာ့တယ္။


ေလဘာေဒးေနာက္ေန ့ကိုု vacation leave ယူထားတာ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာ ကင္ဟန္ဒါဆန္က Work from home လိုု ့ေၿပာင္းေပးၿပီး vacation leave ကိုု သိမ္းထားတဲ့။ ကိုုယ့္ကြန္ပ်ဴတာက မတ္ဘြတ္မိုု ့လိုု ့ ရံုုးကဆာဗာကုုိ မခ်ိတ္ႏိုုင္ေတာ့ ကိုုယ္က work from home လိုု ့ မရဘူး။ ဆူနမ္က သူ ့ပံုုေတြကိုု ဘေလာ့မွာတင္တာ မၾကိ ုုက္ဘူး။ သူ ့နာမည္ကိုု ဂူဂယ္မွာ ရိုုက္ထည့္လိုုက္တာ ကိုုယ့္ဘေလာ့ၾကီး တက္လာၿပီး ကိုုယ့္ပံုုကနည္းနည္း သူ ့ပံုုေတြမ်ားမ်ား တင္လိုု ့တဲ့ (အဲဒီေတာ့ ကိုုယ့္ပံုုေတြ မ်ားမ်ားတင္မယ္ေနာ္) ။ ခရစ္ဒစ္ကဒ္ဓာတ္ပံုုကိုု အိတ္ေမွာက္တဲ့ပိုု ့စ္မွာ ေတြ ့လိုုက္ရေတာ့ သူေရွာ့ခ္ၿဖစ္သြားတဲ့ တင္စရာလားတဲ့။ ကိုုယ့္ပံုုပဲပါတဲ့ဓာတ္ပံုုေတြပဲ ေရြးေပးတယ္။ အားလံုုးေပးပါဟယ္ နင့္ပံုုေတြ မတင္ဘူးဆိုုေတာ့ ယံုုဘူးတဲ့။

သူမေပးတဲ့ သူတိုု ့ပံုုေတြက ကိုုယ္ကလဲ ဘယ္ရမလဲ သူတိုု ့ေဖ့ဘြတ္ကေန ေဒါင္းၿပီးတင္တယ္။ သူတို ့မပါတဲ့ပံုုေတြဆိုုတာကလည္း မရိွသေလာက္ ( ကိုုယ့္လိုု ဒီစီကို ကိုုယ္တေယာက္တည္း သြားလည္မွပဲ ရိုုက္ေပးမဲ့သူမရိွလိုု ့ ရႈခင္းပံုုေတြ၊ အေဆာက္အဦးပံုုေတြ၊ ပန္းပံုုေတြ ဘယ္သူမွမပါတဲ့ပံုုေတြ ရမယ္)၊ ကိုုယ္တိုု ့အေပ်ာ္ေတြကိုု ဓာတ္ပံုုကေန စာလာဖတ္သူေတြ ေပ်ာ္သြားရေအာင္ တင္တာပါ ဆူနမ္ရယ္။ ဒီပိုု ့စ္ကိုု ဆူနမ္ၿမင္ရင္ ကိုုယ့္ကိုု ဘယ္လိုုေၿပာဦးမလဲမသိ။ နင့္ကိုုမယံုုတာ အဲဒါေၾကာင့္လိုု ့ ေၿပာမလား၊ နင့္ပံုုမတင္ဘဲ ငါ့ပံုု ဘာလိုု ့တင္တာလဲ ေၿပာမလား၊ ဘာလိုု ့ဒါေတြ ေလွ်ာက္ေရးေနတာလဲ Privacy မရိွဘူးလိုု ့ ေၿပာမလား။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္

Smoky coffee, smoky corn & smoky BBQ
Smoky day at Great Smoky Mountains.

ဂရိတ္စမုုတ္ကီေတာင္တန္းမ်ားဆီမွ စမုုတ္ကီခဲ့ေသာ ေန ့ေလးတရက္ အမွတ္တရ


စန္းထြန္း
စက္တင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၃။

P.S : Sunam does not like to put her photos on my blog. But we usually take the group photo and my photos are few. Sorry about that, Sunam. My apologizes.