အေမက အေဖ့လိုု စကားသိပ္မေၿပာဘူး။ ငါ့အိိမ္ရိပ္ေတာင္ မနင္းရဘူးဆိုုရင္ တကယ္မနင္းရတာ။ ကႊ်န္မတိုု ့ငယ္ငယ္တုုန္းက တခုုခုုလိုုခ်င္ရင္ အေဖ့ကိုု နည္းနည္းေလး နားပူနားဆာ လုုပ္ရံုုနဲ ့ရတယ္။ အေမကေတာ့ လံုုးဝပဲ ေစ်းလိုုက္ခဲ့ခ်င္ရင္ ဘာမွမပူဆာရဘူးလိုု ့ မလိုုက္ခင္ကတည္းက တခါတည္း ေၿပာထားတယ္။ အေမ့ဆီမွာ ပူဆာရတာ ေက်ာက္ခဲဆီကေန ေရထြက္ေအာင္ ညွစ္ရသလိုုပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပူဆာပူဆာ သင့္ေတာ္တဲ့အခ်ိန္မွ ေပးတယ္။ သၾကၤန္၊ သီတင္းကႊ်တ္၊ တေပါင္းလပြဲေတြမွာ အကႌ်သစ္သံုုးထည္ ခ်ဳပ္ေပးတယ္။ အကႌ်ကိုု ဘယ္ေတာ့မွ ကိုုယ္နဲ ့ကြက္တိ မခ်ဳပ္ေပးဘူး။ နည္းနည္းၾကီးၾကီး ခ်ဳပ္ေပးထားေတာ့ ေနာက္ႏွစ္အထိ အဲဒီအကႌ်က ေတာ္ေနေသးတယ္။ ၿမိ ုု့ေရာက္ၿပီဆိုုေတာ့ အဝတ္အစားသစ္ လိုုတယ္ အေမေရလိုု ့ မွာလိုုက္တာ စကပ္ႏွစ္ထည္ ပိုု ့ေပးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက ဟဲ့ နင့္ စကပ္က ၾကီးလားခ်ည္လားတဲ့။ ငါ့အေမက ငါ တကၠသိုုလ္တက္တဲ့အထိ ဝတ္လိုု ့ရေအာင္ တခါတည္း အၿပီးခ်ဳပ္ေပးလိုုက္တာ။ တကယ္လည္း တကၠသိုုလ္တက္တဲ့အထိ ေတာ္ေနေသးတယ္။ အေမတိုု ့မ်ား အဲဒီလိုု ေစ့စပ္ေသခ်ာတာ။
အေမ ၾကိမ္းေတာ့ ေမာင္ေမာင္က အဲဒီေကာင္မေလးကိုု မယူပါဘူး။ အေမ ေပးစားတဲ့သူကိုုသာ ယူပါ့မယ္ဆိုုၿပီး ငိုုသတဲ့။ ထစ္ခနဲဆိုု မ်က္ရည္အရင္ထြက္တာ ေမာင္ေမာင္က ကႊ်န္မနဲ ့တူတယ္။ မၾကီးက မ်က္ရည္ လံုုးဝမက်ဘူး။ အေဖက မင္းေကာင္မေလးက မင္းကိုု ၾကိ ုုက္တာမဟုုတ္ဘူးကြ ငါ့ကိုု ၾကိ ုုက္တာကြ။ ဆိုုလိုုခ်င္တာက ေမာင္ေမာင္က ရုုပ္ရည္၊ ပညာလည္း မဆိုုး၊ အေသာက္အစားလည္း ကင္း၊ မိဘဘက္ကေရာင္းကလည္း မဆိုုးဆိုုေတာ့ သမက္ေတာ္ခ်င္သူေတြ ဝိုုင္းဝိုုင္းလည္ေနတယ္။ အေဖ့သားဆိုုတာၾကီး ဖယ္လိုုက္ရင္ သားမက္ေတာ္ခ်င္တဲ့သူ ဒီေလာက္မ်ားမယ္ မထင္။ ဘယ္လိုုအေၾကာင္းနဲ ့မွ ဟိုုင္းၾကီးကိုု မၿပန္ရလိုု ့ အမိန္ ့ထုုတ္လိုုက္တဲ့အတြက္ ေမာင္ေမာင္ ရန္ကုုန္ကိုု ေရာက္လာၿပန္ေရာ။
သေဘၤာသားသင္တန္းတက္ၿပီး သေဘၤာလိုုက္မယ္ဆိုုေတာ့ ကႊ်န္မတိုု ့ညီအစ္မေတြက ဒီေကာင္ ေကာက္ရိုုးမီး ဘယ္ေတာ့မ်ား ဟုုန္းခနဲ ၿငိမ္းသြားမလဲလိုု ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ တကယ္ပဲ တက္ခ်င္လိုု ့လား၊ မၿဖစ္မေန လုုပ္ရေတာ့မယ္လိုု ့ ဆံုုးၿဖတ္ထားလိုု ့ပဲလားမသိ။ ေကာက္ရိုုးမီးေလးက ဆီးမီးခြက္က မီးေတာက္ေလး ၿဖစ္ေနတယ္ဟလိုု ့ ကႊ်န္မတိုု ့ေတြ လက္ခေမာင္း ခတ္ၾကၿပန္ေရာ။ သေဘာၤသားအရာရိွ စာေမးပြဲကိုု ဘြဲ ့ရမွ ေၿဖလိုု ့ရမယ္လိုု ့ သတ္မွတ္လိုုက္တာမိုု ့အဲဒီေတာ့မွ ဘြဲ ့လိုုခ်င္ပါတယ္ဆိုုၿပီး ေက်ာင္းၿပန္တက္ပါေလေရာ။ ဟုုတ္ပါတယ္ ဘြဲ ့ဆိုုတာ သံုုးစားလိုု ့မရဘူး ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဓာတ္ပံုုခ်ိတ္ဖိုု ့ ဆိုုေပမဲ့ လူတိုုင္းဘြဲ ့ရေနတဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ ဘြဲ ့ေလးတစ္ခုုေတာ့ မရသင့္ဘူးလား။ အသံုုးမဝင္ဘူး ဆိုုေပမဲ့ ေဟာ..ခုုလိုု အသံုုးတည့္တဲ့ ေနရာလည္း ရိွၿပန္ေရာ။
![]()
အေဖနဲ ့ေမာင္ေမာင္က ေဘာလံုုးပြဲ ဝါသနာပါတယ္။ ေဘာလံုုးဂ်ာနယ္ လေပးဖတ္တယ္။ နယ္အိမ္ေရာ၊ ရန္ကုုန္အိမ္ေရာ ေဘာလံုုးပြဲၾကည့္ဖိုု ့ စေလာင္းတပ္တယ္။ ကမၻာ့ဗိုုလ္လုုပြဲေတြ၊ EPL ဗိုုလ္လုုပြဲ၊ သန္းတိုုးေအာင္၊ မ်ိဳးလိႈင္ဝင္း ပါတဲ့ ၿမန္မာေဘာလံုုးအသင္းနဲ ့ ထိုုင္းအသင္း ဗိုုလ္လုုပြဲဆိုု ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ တရပ္ကြက္လံုုး ကႊ်တ္ကႊ်တ္ညံ။ အဲဒီတုုန္းက ၿမန္မာေဘာလံုုးပရိသတ္ရဲ ့ အသည္းကိုု ခြဲသြားတာ ကိုုင္တီဆတ္ဆိုုတဲ့ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ထိုုင္းေရွ ့တန္းတိုုင္းစစ္မႈး။ ခုု ထိုုင္းအသင္း နည္းၿပၿဖစ္ေနတယ္လိုု ့ ဖတ္လိုုက္ရတယ္။ ကြင္းရဲ ့ ဟုုိဖက္ဒီဖက္ ေၿပးေနတဲ့ ေဘာလံုုးေလးတစ္လံုုးကိုု လူအေယာက္ ၂၀ ေက်ာ္က ဝိုုင္းလုုၾကတဲ့ ေဘာလံုုးပြဲေတြကိုု မိသားစုု အတူတကြ ၾကည့္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေတြက ေပ်ာ္ဖိုု ့ေကာင္းသား။
ေထာင့္ကန္ေဘာ၊ ၿပစ္ဒဏ္ေဘာ ဘာေၾကာင့္ေပးရတယ္ဆိုုတာ အေဖက ရွင္းၿပတယ္။ EPL က ေဘာလံုုးသမားတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကိုု မေမးလိုုက္ေလနဲ ့။ ဘယ္အသင္းကေန ဘယ္အခ်ိန္တုုန္းက ေၿပာင္းလာတာ၊ ေၿပာင္းေရႊ ့ေၾကးက ဘယ္ေလာက္ေပးရတာ၊ ဘယ္အသင္းကိုု အငွားခ်ထားတာ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လုုိေကာင္းတာ အံမယ္ေလး သိလိုုက္တာ ေက်ာင္းစာမ်ားဆိုု ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုုက္မလဲေနာ္ ခုုေတာ့ ေဘာလံုုးၿဖစ္ေနတယ္။ ကႊ်န္မတိုု ့က သူ ေဘာလံုုးပြဲေလာင္းတာ မၾကိ ုုက္ေပမဲ့ ေလာင္းေၾကး မမ်ားေတာ့ မေၿပာေတာ့ဘူး။
မၾကီးက တိုုတိုု (စကၤာပူထီ) ထိုုးတယ္။ သံုုးေလးက်ပ္နဲ ့ မီလ်ံနာၿဖစ္ႏိုုင္တယ္။ ကိုု္ယ့္အတိတ္ကံက ရဖို ့ရိွေပမဲ့ မထိုုးရင္ ဘယ္ေပါက္ပါ့မလဲဆိုုေပမဲ့ ခုုထိ တခါမွ ေပါက္တယ္လိုု ့လည္း မၾကားေသးဘူး။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ မီလ်ံနာ ၿဖစ္ႏိုုင္ေကာင္းပါရဲ ့။ တခ်ိဳ ့မ်ားဆိုု ေကာင္းေကာင္းေလးေတြ ေကာက္ရ၊ အတန္းထဲမွာ မဲေဖာက္ရင္ ေပါက္တတ္တယ္။ ကႊ်န္မကေတာ့ အလကားရမဲ့ ကံမပါ၊ ကိုုယ္လုုပ္မွ ကိုုယ္ရမဲ့ ဇာတာရွင္မွန္း ကိုုယ့္ဘာသာသိလိုု ့လား မသိဘူး ဘယ္ေတာ့မွမေလာင္း၊ ထီမထိုုးဘူး။ ကိုုယ့္ခံယူခ်က္နဲ ့ကုုိယ္ေပါ့ေလ။
![]()
စကၤာပူမွာ ေက်ာင္းတက္ဖိုု ့ ၿပင္ေနခ်ိန္ မီးခံေသတၱာထဲက ပိုုက္ဆံ ၂ သိန္းလား၊ ၃ သိန္းလား မမွတ္မိေတာ့ဘူး ေပ်ာက္သြားတယ္။ အိမ္က မီးခံေသတၱာက ပိုုက္ဆံသိမ္းရတယ္ မရိွပါဘူး။ ဒီေန ့ ၿမင္လိုုက္တယ္ ေနာက္ေန ့ မရိွေတာ့ဘူး။ အေရးၾကီး စာရြက္စာတမ္းေတြ သိမ္းဆည္းဖိုု ့ ပူပင္တတ္တဲ့ မၾကီးေၾကာင့္ ဝယ္ရတာပါ။ ဖြင့္ပံုုဖြင့္နည္းက ၁၉ မွာ ခဏထား ညာလွည့္ ၄၀ မွာထား ဘယ္လွည့္ ။ နည္းနည္းေလး လြဲတာနဲ ့ ဖြင့္လိုု ့မရဘူး။ အိမ္မွာ ေမာင္ေမာင္နဲ ့ ကႊ်န္မပဲ ဖြင့္တတ္တယ္ အေဖ၊ အေမတိုု ့က မ်က္စိမႈန္တာကိုုး။ ပိုုက္ဆံထုုပ္ မေတြ ့တာနဲ ့ တရားခံက ေမာင္ေမာင္မွန္း သိတာေပါ့။ အိမ္မွာ တၿခားလူမွ မရိွတာ။ သူ ့သူငယ္ခ်င္းကိုု ေခ်းလိုုက္တာတဲ့။ ကႊ်န္မတိုု ့ညီအစ္မေတြက ဒီေကာင္ ကလိမ္ကက်စ္ သူ ့စကားကိုု မယံုုဘူး။ ေနာက္ေတာ့ လာဆပ္တယ္လိုု ့ ၾကားတယ္။
ႏိုုင္ငံၿခားမွာေနလိုု ့ ကိုုယ္တိုုင္ပိုုက္ဆံရွာရေတာ့မွ ပိုုက္ဆံတန္ဖိုုး သိတယ္။ အေဖ့ပိုုက္ဆံ သံုုးေနတုုန္းကေတာ့ သိပ္မစဥ္းစားဘူး ပက္ခနဲ ဝယ္လိုုက္တာပဲ။ ကိုုယ္တိုုင္ရွာတဲ့အခါက်မွ ဝယ္မယ္ဆိုုရင္ တကယ္ဝတ္ၿဖစ္မွာလား၊ အပိုုၿဖစ္ေနမွာလား စဥ္းစားတြက္ခ်က္လြန္းလိုု ့ ဆံပင္ေတာင္ၿဖ ူမယ္။ ကႊ်န္မက မၾကီးေလာက္ မတြက္ခ်က္၊ မေစ့စပ္ဘူး၊ ကိုုယ္တကယ္လိုုခ်င္တာဆိုု ေစ်းသိပ္မၾကီးရင္ ဝယ္တယ္။ မၾကီးက ဘယ္ေတာ့မွ မူရင္းေစ်းနဲ ့ မဝယ္ဘူး ဒစ္စေကာင့္ဆိုုမွ ဝယ္တယ္။ တေစ်းလံုုးပတ္၊ တကယ္သက္သာမွ ဝယ္တယ္။ သူ ့လက္သံုုးစကားမွ ေစ်းသက္သာခ်င္ရင္ ပင္ပန္းခံရမယ္။ သူဝယ္ထားထာထက္ ေစ်းေလွ်ာ့ေနရင္ ဝမ္းနည္းပက္လက္ ၿဖစ္ေနတတ္ေသးတယ္။
မၾကီးက ဘယ္လိုုခ်င္လဲလိုု ့ေမးရင္ ကႊ်န္မ လိုုခ်င္တဲ့ အိတ္၊ ဖိနပ္၊ အကႌ်လိုု ့ မွာလိုုက္တယ္။ ဒစ္စေကာင့္ခ်တဲ့အခါ မၾကီးက သင့္ေလ်ာ္ရာ ဝယ္ထည့္ေပးလိုုက္တာပဲ။ ဘယ္တံဆိပ္မွလိုု ့ ကႊ်န္မက မေတာင္းဆိုုသလိုု မၾကီး ထည့္ေပးတာေတြ အကုုန္ၾကိ ုုက္တယ္။ ေမာင္ေမာင္က်ေတာ့ ဝက္ဆိုုဒ္ကေနၾကည့္ၿပီး သားက ဒီဖိနပ္ လိုုခ်င္တာလိုု ့ ပူဆာတယ္။ အဲဒီဖိနပ္ကိုု ဆိုုင္မွာသြားေမးေတာ့ စကၤာပူကိုု မဝင္ေသးဘူး ၾသဇီကိုုပဲ ဝင္ေသးတာတဲ့။ ဒစ္စေကာင့္ခ်လိုု ့ ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳခ်ိဳ ဒီဇိုုင္းေလးက မဆိုုး ဝယ္ထည့္ေပးလိုုက္ရင္ မၾကိ ုုက္ဘူးဆိုုၿပီး ထမင္းခ်က္လွေ႒းကိုု ေပးပစ္လိုုက္တယ္။ ၾကည့္ ဝယ္ေပးခ်င္စရာ မေကာင္းလိုုက္ပံုုမ်ား။
![]()
ေတာင္းလိုုက္ရင္လည္း တကယ့္ေစ်းၾကီးေပ့ ဘရန္းေတြခ်ည္းပဲ။ ကႊ်န္မတိုု ့ညီအစ္မလည္း ဘရန္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ပိုုဆိုုး။ ကႊ်န္မတိုု ့ေတြက ဒစ္စေကာင့္ေစ်းေလွ်ာ့ပြဲေတြကိုု ေၿခတိုုေအာင္ ေလွ်ာက္ေနခ်ိန္မွာ သူက အင္တာနက္ဝက္ဆိုုဒ္ေတြကေန ေနာက္ဆံုုးလိတ္တက္ ဆိုုတာေတြကိုု ၾကည့္ေနတာ။ ဒင္း ကိုုယ့္ပိုုက္ဆံ ကိုုယ္ရွာေတာ့မွလား ဘရန္းႏိုုင္ဦးမလား ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္။ ခုုေတာ့ အေဖ့ပိုုက္ဆံနဲ ့ ဘရန္းႏိုုင္သကိုုး။ သီတင္းကႊ်တ္မွာ အေမ လႈဒါန္းဖိုု ့ဆိုုၿပီး ပိုု ့လိုုက္တဲ့ ပိုုက္ဆံတစ္သိန္းခြဲကိုု ဒင္းက ဘုုန္းပါေလေရာ။ ကႊ်န္မတိုု ့ ညီအစ္မ ေဒါသထြက္လိုု ့ ေဆြ ့ေဆြ ့ခုုန္တယ္။ အနားမွာဆိုုရင္ လည္ပင္းညွစ္မိမလားဘဲ။ နင္ ဘာအတြက္သံုုးတာလဲေမးရင္ မေမးပါနဲ ့လိုု ့ ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ ့ေၿဖေတာ့ ကႊ်န္မတိုု ့က ေဒါသပိုုထြက္ေလ။
ၿခေသၤ့ကႊ်န္းေရာက္ေတာ့ မၾကီးက ဖုုန္းတလံုုးနဲ ့ SingTel က Prepaid ဝယ္ေပးတယ္။ တလမွ ၂၅ က်ပ္၊ မိနစ္ ၆၀၀ လား မသိဘူး ရတယ္။ မသံုုးတဲ့မိနစ္ေတြကိုု ေနာက္လေတြမွာ ေပါင္းထည့္ေပးသြားတယ္။ တြက္ေၿခကိုုက္တဲ့ ဖုုန္းေလး။ သူမ်ားေတြက ၂ ႏွစ္ ကြန္းထရပ္ လိတ္တက္ဖုုန္းေတြ ကိုုင္ေနခ်ိန္မွာ ကႊ်န္မကေတာ့ ဖုုန္းဆက္၊ မတ္ေဆ့လ္ပိုု ့၊ ေရဒီယိုုနားေထာင္လိုု ့ပဲရတဲ့ ဖုုန္းစုုတ္ေလးကိုုင္ၿပီး ေခႊ်တာတယ္။ ေနာက္ စမတ္ဖုုန္း ေပၚလာတဲ့အခ်ိန္ လူတိုုင္း စမတ္ဖုုန္း ကိုုင္ခ်ိန္မွာ ကႊ်န္မက ဖုုန္းစုုတ္ေလးကိုုင္သံုုးၿပီး ေခႊ်တာေနတုုန္း။ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းသူကႊ်န္းသားေတြက အင္မတန္ ဘရန္း၊ လိတ္တက္ မက္တယ္။ လိတ္တက္ကိုုင္၊ အယ္လ္ဗြီ ကိုုင္မွ အထင္ၾကီးတယ္။ လူေတြရဲ ့စိတ္ေနစိတ္ထား၊ အက်င့္စရိုုက္ထက္ ခႏၶာကိုုယ္ေပၚက ဘရန္းေတြနဲ ့ တိုုင္းတာတယ္။
မၾကီးေတာင္ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းေရာက္တာ အေတာ္ၾကီးၾကာၿပီးေတာ့မွ စမတ္ဖုုန္းကိုုင္တယ္။ ကႊ်န္မတိုု ့ရဲ ့ ဘရန္းၾကီး ေမာင္ေမာင္လည္း ၿမန္မာၿပည္ကိုု အိုုင္ဖုုန္းဝင္တာနဲ ့ ဘယ္ေနပါ့မလဲ။ အမ်ားတကာေတြက ၁၆ ဂစ္ ကိုုင္တာကိုု သူက ၃၂ ဂစ္။ ဖုုန္းတလံုုးမွာ မန္မိုုရီ ဒီေလာက္အမ်ားၾကီး မလိုုဘူး။ မန္မိုုရီမ်ားမ်ားလိုုခ်င္ရင္ External HardDisk ဝယ္ 500 G ကိုုမွ တရာေပးရတယ္။ ဖုုန္းကိုု မန္မိုုရီ နည္းနည္းပဲဝယ္လိုု ့ အၾကံေပးတာကိုု ဘယ္လိုုမွ လက္မခံဘူး ။ သူ ဝယ္ခ်င္တာဝယ္တယ္။ အဲဒီခ်ိန္တုုန္းက ယူအက္စ္ေရာက္တာ ၂ ႏွစ္ရိွၿပီေပမဲ့ ကႊ်န္မက Prepaid ဖုုန္း သံုုးေနတုုန္း။ အလုုပ္ဝင္ေနၿပီ ၿဖစ္ေပမဲ့ ဖုုန္းသိပ္မေၿပာတဲ့ ကႊ်န္မက တလတလ ဖုုန္းခအမ်ားၾကီး ေပးရမွာကိုု ႏွေၿမာလိုု ့။
![]()
အိုုင္ဖုုန္းေတြ ယူအက္စ္မွာ ဘယ္ေစ်းေပါက္လဲလိုု ့ ေမးရင္ ကႊ်န္မက ဘာမွမေမးနဲ ့ ငါ သံုုးလည္းမသံုုးဘူး၊ သိလည္းမသိဘူးလိုု ့ ပိတ္ေၿပာပစ္လိုုက္ေရာ။ အေဝးၾကီးမွာေနတဲ့ ကႊ်န္မက သူ ့ဒဏ္က လႊတ္ေပမဲ့ နီးတဲ့မၾကီးက သူ နားပူနားဆာလုုပ္တာ အခံရဆံုုး။ သူ ့အတြက္တင္ မကဘူး၊ သူ ့သူငယ္ခ်င္းအတြက္ပါ ဝယ္ေပးပါဦး။ ပိုုက္ဆံပိုု ့ေပးတယ္ ဆိုုေပမဲ့ သြားဝယ္ရ၊ လူၾကံ ုပိုု ့ေပးရ အခ်ိန္ကုုန္ ၊ လူပင္ပန္းတယ္။ ယူအက္စ္မွာေနၿပီး အိုုင္ဖုုန္းေတာင္ မရိွဘူး၊ ငါ့ အိုုင္ဖုုန္း၊ အိုုင္ပက္ ထည့္ေပးလိုုက္ရမလား အဟက္..အဟက္...အဟက္လိုု ့ ကႊ်န္မကိုု ေလွာင္တတ္တယ္။ အလုုပ္လုုပ္ေနၿပီပဲဟာ စမတ္ဖုုန္းကိုုင္လိုု ့ တိုုက္တြန္းတတ္ေသးတယ္။ နယူးေယာက္ကိုု သြားလည္ခါနီး ဆူနမ္က နင္ ဒီစီမွာ တေယာက္တည္း ရံုုးတက္ရတာ၊ လမ္းေပ်ာက္သြားရင္ ဘယ္လိုုလုုပ္မလဲ၊ မၾကာခင္ နယူးေယာက္ကိုု သြားလည္ေတာ့မွာ၊ နယူးေယာက္က လူအရမ္းရႈပ္တာ၊ လူကြဲသြားရင္ ဘယ္လိုုလုုပ္မလဲ၊ စမတ္ဖုုန္းရိွမွ ၿဖစ္မယ္လိုု ့ အတင္းတိုုက္တြန္းေတာ့မွ စမတ္ဖုုန္းကိုုင္တယ္။
အဲဒီတုုန္းက အသစ္ထြက္တာက အိုုင္ဖုုန္း ၅။ ေနာက္သံုုးလေလာက္ၾကာေရာ ၅ အက္စ္ ထြက္ေရာ။ မၾကီးက ဖုုန္းကြန္းထရပ္ကုုန္တာနဲ ့ ေနာက္ဆံုုးထြက္တဲ့ ၅ အက္စ္ ကိုုင္တယ္။ ေဖ့ဘြတ္မွာ ဓာတ္ပံုုတင္လိုုက္တာနဲ ့ ေမာင္ေမာင္က ခ်က္ခ်င္း ဖုုန္းေခၚေတာ့တာပဲ။ သူလည္း ၅ အက္စ္ ကိုုင္ခ်င္လိုု ့တဲ့၊ ဘယ္လိုုဝယ္လိုု ့ရမလဲတဲ့။ လိတ္တက္လြန္းတဲ့ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းသူကႊ်န္းသားေတြေတာင္ ၅ အက္စ္ရဖိုု ့ ေစာင့္ရတာ။ သူက ၿမန္မာၿပည္ကေန ကိုုင္ခ်င္လိုု ့တဲ့။ ေရာဂါ...ေရာဂါ လိတ္တက္ ကိုုင္ခ်င္တဲ့ေရာဂါ။ ၃ လေလာက္ဆိုု အသစ္ အသစ္ေတြ ထြက္ေနတာ ေပၚသမွ် လိတ္တက္ေတြ ကိုုင္ခ်င္ေနတာ ခေရဇီပါပဲ။ ဘာလိုု ့ဒီေလာက္ လိတ္တက္ေနမွန္း မသိေတာ့ဘူး။
ကႊ်န္မတိုု ့ ညီအစ္မေတြက ဒီေကာင္ အေဖ့ပိုုက္ဆံေတြနဲ ့ လိတ္တက္ ကိုုင္ေနတာ။ အိမ္ေထာင္က်ရင္ သားေကႊ်းမႈ၊ မယားေကႊ်းမႈတိုု ့နဲ ့ လိတ္ေတာင္တက္ႏိုုင္မွာ မဟုုတ္ဘူးလိုု ့ မဲ့ၾကတယ္။ ဟိုုတေလာက Emperio Armini နာရီေလး ေစ်းခ်လိုု ့ ဝယ္ေပးပါတဲ့ သူ ပိုုက္ဆံပိုု ့ေပးပါမယ္တဲ့။ ဘယ္ေလာက္လဲဆိုုေတာ့ ေဒၚလာ ၂၅၀ နဲ ့ ၃၀၀ ၾကား (မူရင္းေစ်းမဟုုတ္ ေစ်းခ်ထားတာ) ။ ယူအက္စ္ ေရာက္ၿပီးကတည္းက သူ ့ကိုု ဘာမွမဝယ္ေသးဘူး။ ေမြးေန ့လက္ေဆာင္အၿဖစ္ ဝယ္ေပးလိုုက္မယ္။ ဒင္းက ရန္ကုုန္မွာသာေနတာ အာမနီမ်က္မွန္နဲ ့ ငါတိုု ့ထက္ ဘရန္းႏိုုင္တယ္ေဟ့။ ဘေဘၤာသားသင္တန္းတက္တာလည္း ပိုုက္ဆံအေတာ္ကုုန္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သဘၤာလည္း မတက္ၿဖစ္။
(ဆက္ရန္)
All Photos are from Google.
အေမ ၾကိမ္းေတာ့ ေမာင္ေမာင္က အဲဒီေကာင္မေလးကိုု မယူပါဘူး။ အေမ ေပးစားတဲ့သူကိုုသာ ယူပါ့မယ္ဆိုုၿပီး ငိုုသတဲ့။ ထစ္ခနဲဆိုု မ်က္ရည္အရင္ထြက္တာ ေမာင္ေမာင္က ကႊ်န္မနဲ ့တူတယ္။ မၾကီးက မ်က္ရည္ လံုုးဝမက်ဘူး။ အေဖက မင္းေကာင္မေလးက မင္းကိုု ၾကိ ုုက္တာမဟုုတ္ဘူးကြ ငါ့ကိုု ၾကိ ုုက္တာကြ။ ဆိုုလိုုခ်င္တာက ေမာင္ေမာင္က ရုုပ္ရည္၊ ပညာလည္း မဆိုုး၊ အေသာက္အစားလည္း ကင္း၊ မိဘဘက္ကေရာင္းကလည္း မဆိုုးဆိုုေတာ့ သမက္ေတာ္ခ်င္သူေတြ ဝိုုင္းဝိုုင္းလည္ေနတယ္။ အေဖ့သားဆိုုတာၾကီး ဖယ္လိုုက္ရင္ သားမက္ေတာ္ခ်င္တဲ့သူ ဒီေလာက္မ်ားမယ္ မထင္။ ဘယ္လိုုအေၾကာင္းနဲ ့မွ ဟိုုင္းၾကီးကိုု မၿပန္ရလိုု ့ အမိန္ ့ထုုတ္လိုုက္တဲ့အတြက္ ေမာင္ေမာင္ ရန္ကုုန္ကိုု ေရာက္လာၿပန္ေရာ။
သေဘၤာသားသင္တန္းတက္ၿပီး သေဘၤာလိုုက္မယ္ဆိုုေတာ့ ကႊ်န္မတိုု ့ညီအစ္မေတြက ဒီေကာင္ ေကာက္ရိုုးမီး ဘယ္ေတာ့မ်ား ဟုုန္းခနဲ ၿငိမ္းသြားမလဲလိုု ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ တကယ္ပဲ တက္ခ်င္လိုု ့လား၊ မၿဖစ္မေန လုုပ္ရေတာ့မယ္လိုု ့ ဆံုုးၿဖတ္ထားလိုု ့ပဲလားမသိ။ ေကာက္ရိုုးမီးေလးက ဆီးမီးခြက္က မီးေတာက္ေလး ၿဖစ္ေနတယ္ဟလိုု ့ ကႊ်န္မတိုု ့ေတြ လက္ခေမာင္း ခတ္ၾကၿပန္ေရာ။ သေဘာၤသားအရာရိွ စာေမးပြဲကိုု ဘြဲ ့ရမွ ေၿဖလိုု ့ရမယ္လိုု ့ သတ္မွတ္လိုုက္တာမိုု ့အဲဒီေတာ့မွ ဘြဲ ့လိုုခ်င္ပါတယ္ဆိုုၿပီး ေက်ာင္းၿပန္တက္ပါေလေရာ။ ဟုုတ္ပါတယ္ ဘြဲ ့ဆိုုတာ သံုုးစားလိုု ့မရဘူး ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဓာတ္ပံုုခ်ိတ္ဖိုု ့ ဆိုုေပမဲ့ လူတိုုင္းဘြဲ ့ရေနတဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ ဘြဲ ့ေလးတစ္ခုုေတာ့ မရသင့္ဘူးလား။ အသံုုးမဝင္ဘူး ဆိုုေပမဲ့ ေဟာ..ခုုလိုု အသံုုးတည့္တဲ့ ေနရာလည္း ရိွၿပန္ေရာ။
အေဖနဲ ့ေမာင္ေမာင္က ေဘာလံုုးပြဲ ဝါသနာပါတယ္။ ေဘာလံုုးဂ်ာနယ္ လေပးဖတ္တယ္။ နယ္အိမ္ေရာ၊ ရန္ကုုန္အိမ္ေရာ ေဘာလံုုးပြဲၾကည့္ဖိုု ့ စေလာင္းတပ္တယ္။ ကမၻာ့ဗိုုလ္လုုပြဲေတြ၊ EPL ဗိုုလ္လုုပြဲ၊ သန္းတိုုးေအာင္၊ မ်ိဳးလိႈင္ဝင္း ပါတဲ့ ၿမန္မာေဘာလံုုးအသင္းနဲ ့ ထိုုင္းအသင္း ဗိုုလ္လုုပြဲဆိုု ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ တရပ္ကြက္လံုုး ကႊ်တ္ကႊ်တ္ညံ။ အဲဒီတုုန္းက ၿမန္မာေဘာလံုုးပရိသတ္ရဲ ့ အသည္းကိုု ခြဲသြားတာ ကိုုင္တီဆတ္ဆိုုတဲ့ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ထိုုင္းေရွ ့တန္းတိုုင္းစစ္မႈး။ ခုု ထိုုင္းအသင္း နည္းၿပၿဖစ္ေနတယ္လိုု ့ ဖတ္လိုုက္ရတယ္။ ကြင္းရဲ ့ ဟုုိဖက္ဒီဖက္ ေၿပးေနတဲ့ ေဘာလံုုးေလးတစ္လံုုးကိုု လူအေယာက္ ၂၀ ေက်ာ္က ဝိုုင္းလုုၾကတဲ့ ေဘာလံုုးပြဲေတြကိုု မိသားစုု အတူတကြ ၾကည့္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေတြက ေပ်ာ္ဖိုု ့ေကာင္းသား။
ေထာင့္ကန္ေဘာ၊ ၿပစ္ဒဏ္ေဘာ ဘာေၾကာင့္ေပးရတယ္ဆိုုတာ အေဖက ရွင္းၿပတယ္။ EPL က ေဘာလံုုးသမားတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကိုု မေမးလိုုက္ေလနဲ ့။ ဘယ္အသင္းကေန ဘယ္အခ်ိန္တုုန္းက ေၿပာင္းလာတာ၊ ေၿပာင္းေရႊ ့ေၾကးက ဘယ္ေလာက္ေပးရတာ၊ ဘယ္အသင္းကိုု အငွားခ်ထားတာ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လုုိေကာင္းတာ အံမယ္ေလး သိလိုုက္တာ ေက်ာင္းစာမ်ားဆိုု ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုုက္မလဲေနာ္ ခုုေတာ့ ေဘာလံုုးၿဖစ္ေနတယ္။ ကႊ်န္မတိုု ့က သူ ေဘာလံုုးပြဲေလာင္းတာ မၾကိ ုုက္ေပမဲ့ ေလာင္းေၾကး မမ်ားေတာ့ မေၿပာေတာ့ဘူး။
မၾကီးက တိုုတိုု (စကၤာပူထီ) ထိုုးတယ္။ သံုုးေလးက်ပ္နဲ ့ မီလ်ံနာၿဖစ္ႏိုုင္တယ္။ ကိုု္ယ့္အတိတ္ကံက ရဖို ့ရိွေပမဲ့ မထိုုးရင္ ဘယ္ေပါက္ပါ့မလဲဆိုုေပမဲ့ ခုုထိ တခါမွ ေပါက္တယ္လိုု ့လည္း မၾကားေသးဘူး။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ မီလ်ံနာ ၿဖစ္ႏိုုင္ေကာင္းပါရဲ ့။ တခ်ိဳ ့မ်ားဆိုု ေကာင္းေကာင္းေလးေတြ ေကာက္ရ၊ အတန္းထဲမွာ မဲေဖာက္ရင္ ေပါက္တတ္တယ္။ ကႊ်န္မကေတာ့ အလကားရမဲ့ ကံမပါ၊ ကိုုယ္လုုပ္မွ ကိုုယ္ရမဲ့ ဇာတာရွင္မွန္း ကိုုယ့္ဘာသာသိလိုု ့လား မသိဘူး ဘယ္ေတာ့မွမေလာင္း၊ ထီမထိုုးဘူး။ ကိုုယ့္ခံယူခ်က္နဲ ့ကုုိယ္ေပါ့ေလ။
စကၤာပူမွာ ေက်ာင္းတက္ဖိုု ့ ၿပင္ေနခ်ိန္ မီးခံေသတၱာထဲက ပိုုက္ဆံ ၂ သိန္းလား၊ ၃ သိန္းလား မမွတ္မိေတာ့ဘူး ေပ်ာက္သြားတယ္။ အိမ္က မီးခံေသတၱာက ပိုုက္ဆံသိမ္းရတယ္ မရိွပါဘူး။ ဒီေန ့ ၿမင္လိုုက္တယ္ ေနာက္ေန ့ မရိွေတာ့ဘူး။ အေရးၾကီး စာရြက္စာတမ္းေတြ သိမ္းဆည္းဖိုု ့ ပူပင္တတ္တဲ့ မၾကီးေၾကာင့္ ဝယ္ရတာပါ။ ဖြင့္ပံုုဖြင့္နည္းက ၁၉ မွာ ခဏထား ညာလွည့္ ၄၀ မွာထား ဘယ္လွည့္ ။ နည္းနည္းေလး လြဲတာနဲ ့ ဖြင့္လိုု ့မရဘူး။ အိမ္မွာ ေမာင္ေမာင္နဲ ့ ကႊ်န္မပဲ ဖြင့္တတ္တယ္ အေဖ၊ အေမတိုု ့က မ်က္စိမႈန္တာကိုုး။ ပိုုက္ဆံထုုပ္ မေတြ ့တာနဲ ့ တရားခံက ေမာင္ေမာင္မွန္း သိတာေပါ့။ အိမ္မွာ တၿခားလူမွ မရိွတာ။ သူ ့သူငယ္ခ်င္းကိုု ေခ်းလိုုက္တာတဲ့။ ကႊ်န္မတိုု ့ညီအစ္မေတြက ဒီေကာင္ ကလိမ္ကက်စ္ သူ ့စကားကိုု မယံုုဘူး။ ေနာက္ေတာ့ လာဆပ္တယ္လိုု ့ ၾကားတယ္။
ႏိုုင္ငံၿခားမွာေနလိုု ့ ကိုုယ္တိုုင္ပိုုက္ဆံရွာရေတာ့မွ ပိုုက္ဆံတန္ဖိုုး သိတယ္။ အေဖ့ပိုုက္ဆံ သံုုးေနတုုန္းကေတာ့ သိပ္မစဥ္းစားဘူး ပက္ခနဲ ဝယ္လိုုက္တာပဲ။ ကိုုယ္တိုုင္ရွာတဲ့အခါက်မွ ဝယ္မယ္ဆိုုရင္ တကယ္ဝတ္ၿဖစ္မွာလား၊ အပိုုၿဖစ္ေနမွာလား စဥ္းစားတြက္ခ်က္လြန္းလိုု ့ ဆံပင္ေတာင္ၿဖ ူမယ္။ ကႊ်န္မက မၾကီးေလာက္ မတြက္ခ်က္၊ မေစ့စပ္ဘူး၊ ကိုုယ္တကယ္လိုုခ်င္တာဆိုု ေစ်းသိပ္မၾကီးရင္ ဝယ္တယ္။ မၾကီးက ဘယ္ေတာ့မွ မူရင္းေစ်းနဲ ့ မဝယ္ဘူး ဒစ္စေကာင့္ဆိုုမွ ဝယ္တယ္။ တေစ်းလံုုးပတ္၊ တကယ္သက္သာမွ ဝယ္တယ္။ သူ ့လက္သံုုးစကားမွ ေစ်းသက္သာခ်င္ရင္ ပင္ပန္းခံရမယ္။ သူဝယ္ထားထာထက္ ေစ်းေလွ်ာ့ေနရင္ ဝမ္းနည္းပက္လက္ ၿဖစ္ေနတတ္ေသးတယ္။
မၾကီးက ဘယ္လိုုခ်င္လဲလိုု ့ေမးရင္ ကႊ်န္မ လိုုခ်င္တဲ့ အိတ္၊ ဖိနပ္၊ အကႌ်လိုု ့ မွာလိုုက္တယ္။ ဒစ္စေကာင့္ခ်တဲ့အခါ မၾကီးက သင့္ေလ်ာ္ရာ ဝယ္ထည့္ေပးလိုုက္တာပဲ။ ဘယ္တံဆိပ္မွလိုု ့ ကႊ်န္မက မေတာင္းဆိုုသလိုု မၾကီး ထည့္ေပးတာေတြ အကုုန္ၾကိ ုုက္တယ္။ ေမာင္ေမာင္က်ေတာ့ ဝက္ဆိုုဒ္ကေနၾကည့္ၿပီး သားက ဒီဖိနပ္ လိုုခ်င္တာလိုု ့ ပူဆာတယ္။ အဲဒီဖိနပ္ကိုု ဆိုုင္မွာသြားေမးေတာ့ စကၤာပူကိုု မဝင္ေသးဘူး ၾသဇီကိုုပဲ ဝင္ေသးတာတဲ့။ ဒစ္စေကာင့္ခ်လိုု ့ ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳခ်ိဳ ဒီဇိုုင္းေလးက မဆိုုး ဝယ္ထည့္ေပးလိုုက္ရင္ မၾကိ ုုက္ဘူးဆိုုၿပီး ထမင္းခ်က္လွေ႒းကိုု ေပးပစ္လိုုက္တယ္။ ၾကည့္ ဝယ္ေပးခ်င္စရာ မေကာင္းလိုုက္ပံုုမ်ား။
ေတာင္းလိုုက္ရင္လည္း တကယ့္ေစ်းၾကီးေပ့ ဘရန္းေတြခ်ည္းပဲ။ ကႊ်န္မတိုု ့ညီအစ္မလည္း ဘရန္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ပိုုဆိုုး။ ကႊ်န္မတိုု ့ေတြက ဒစ္စေကာင့္ေစ်းေလွ်ာ့ပြဲေတြကိုု ေၿခတိုုေအာင္ ေလွ်ာက္ေနခ်ိန္မွာ သူက အင္တာနက္ဝက္ဆိုုဒ္ေတြကေန ေနာက္ဆံုုးလိတ္တက္ ဆိုုတာေတြကိုု ၾကည့္ေနတာ။ ဒင္း ကိုုယ့္ပိုုက္ဆံ ကိုုယ္ရွာေတာ့မွလား ဘရန္းႏိုုင္ဦးမလား ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္။ ခုုေတာ့ အေဖ့ပိုုက္ဆံနဲ ့ ဘရန္းႏိုုင္သကိုုး။ သီတင္းကႊ်တ္မွာ အေမ လႈဒါန္းဖိုု ့ဆိုုၿပီး ပိုု ့လိုုက္တဲ့ ပိုုက္ဆံတစ္သိန္းခြဲကိုု ဒင္းက ဘုုန္းပါေလေရာ။ ကႊ်န္မတိုု ့ ညီအစ္မ ေဒါသထြက္လိုု ့ ေဆြ ့ေဆြ ့ခုုန္တယ္။ အနားမွာဆိုုရင္ လည္ပင္းညွစ္မိမလားဘဲ။ နင္ ဘာအတြက္သံုုးတာလဲေမးရင္ မေမးပါနဲ ့လိုု ့ ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ ့ေၿဖေတာ့ ကႊ်န္မတိုု ့က ေဒါသပိုုထြက္ေလ။
ၿခေသၤ့ကႊ်န္းေရာက္ေတာ့ မၾကီးက ဖုုန္းတလံုုးနဲ ့ SingTel က Prepaid ဝယ္ေပးတယ္။ တလမွ ၂၅ က်ပ္၊ မိနစ္ ၆၀၀ လား မသိဘူး ရတယ္။ မသံုုးတဲ့မိနစ္ေတြကိုု ေနာက္လေတြမွာ ေပါင္းထည့္ေပးသြားတယ္။ တြက္ေၿခကိုုက္တဲ့ ဖုုန္းေလး။ သူမ်ားေတြက ၂ ႏွစ္ ကြန္းထရပ္ လိတ္တက္ဖုုန္းေတြ ကိုုင္ေနခ်ိန္မွာ ကႊ်န္မကေတာ့ ဖုုန္းဆက္၊ မတ္ေဆ့လ္ပိုု ့၊ ေရဒီယိုုနားေထာင္လိုု ့ပဲရတဲ့ ဖုုန္းစုုတ္ေလးကိုုင္ၿပီး ေခႊ်တာတယ္။ ေနာက္ စမတ္ဖုုန္း ေပၚလာတဲ့အခ်ိန္ လူတိုုင္း စမတ္ဖုုန္း ကိုုင္ခ်ိန္မွာ ကႊ်န္မက ဖုုန္းစုုတ္ေလးကိုုင္သံုုးၿပီး ေခႊ်တာေနတုုန္း။ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းသူကႊ်န္းသားေတြက အင္မတန္ ဘရန္း၊ လိတ္တက္ မက္တယ္။ လိတ္တက္ကိုုင္၊ အယ္လ္ဗြီ ကိုုင္မွ အထင္ၾကီးတယ္။ လူေတြရဲ ့စိတ္ေနစိတ္ထား၊ အက်င့္စရိုုက္ထက္ ခႏၶာကိုုယ္ေပၚက ဘရန္းေတြနဲ ့ တိုုင္းတာတယ္။
မၾကီးေတာင္ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းေရာက္တာ အေတာ္ၾကီးၾကာၿပီးေတာ့မွ စမတ္ဖုုန္းကိုုင္တယ္။ ကႊ်န္မတိုု ့ရဲ ့ ဘရန္းၾကီး ေမာင္ေမာင္လည္း ၿမန္မာၿပည္ကိုု အိုုင္ဖုုန္းဝင္တာနဲ ့ ဘယ္ေနပါ့မလဲ။ အမ်ားတကာေတြက ၁၆ ဂစ္ ကိုုင္တာကိုု သူက ၃၂ ဂစ္။ ဖုုန္းတလံုုးမွာ မန္မိုုရီ ဒီေလာက္အမ်ားၾကီး မလိုုဘူး။ မန္မိုုရီမ်ားမ်ားလိုုခ်င္ရင္ External HardDisk ဝယ္ 500 G ကိုုမွ တရာေပးရတယ္။ ဖုုန္းကိုု မန္မိုုရီ နည္းနည္းပဲဝယ္လိုု ့ အၾကံေပးတာကိုု ဘယ္လိုုမွ လက္မခံဘူး ။ သူ ဝယ္ခ်င္တာဝယ္တယ္။ အဲဒီခ်ိန္တုုန္းက ယူအက္စ္ေရာက္တာ ၂ ႏွစ္ရိွၿပီေပမဲ့ ကႊ်န္မက Prepaid ဖုုန္း သံုုးေနတုုန္း။ အလုုပ္ဝင္ေနၿပီ ၿဖစ္ေပမဲ့ ဖုုန္းသိပ္မေၿပာတဲ့ ကႊ်န္မက တလတလ ဖုုန္းခအမ်ားၾကီး ေပးရမွာကိုု ႏွေၿမာလိုု ့။
အိုုင္ဖုုန္းေတြ ယူအက္စ္မွာ ဘယ္ေစ်းေပါက္လဲလိုု ့ ေမးရင္ ကႊ်န္မက ဘာမွမေမးနဲ ့ ငါ သံုုးလည္းမသံုုးဘူး၊ သိလည္းမသိဘူးလိုု ့ ပိတ္ေၿပာပစ္လိုုက္ေရာ။ အေဝးၾကီးမွာေနတဲ့ ကႊ်န္မက သူ ့ဒဏ္က လႊတ္ေပမဲ့ နီးတဲ့မၾကီးက သူ နားပူနားဆာလုုပ္တာ အခံရဆံုုး။ သူ ့အတြက္တင္ မကဘူး၊ သူ ့သူငယ္ခ်င္းအတြက္ပါ ဝယ္ေပးပါဦး။ ပိုုက္ဆံပိုု ့ေပးတယ္ ဆိုုေပမဲ့ သြားဝယ္ရ၊ လူၾကံ ုပိုု ့ေပးရ အခ်ိန္ကုုန္ ၊ လူပင္ပန္းတယ္။ ယူအက္စ္မွာေနၿပီး အိုုင္ဖုုန္းေတာင္ မရိွဘူး၊ ငါ့ အိုုင္ဖုုန္း၊ အိုုင္ပက္ ထည့္ေပးလိုုက္ရမလား အဟက္..အဟက္...အဟက္လိုု ့ ကႊ်န္မကိုု ေလွာင္တတ္တယ္။ အလုုပ္လုုပ္ေနၿပီပဲဟာ စမတ္ဖုုန္းကိုုင္လိုု ့ တိုုက္တြန္းတတ္ေသးတယ္။ နယူးေယာက္ကိုု သြားလည္ခါနီး ဆူနမ္က နင္ ဒီစီမွာ တေယာက္တည္း ရံုုးတက္ရတာ၊ လမ္းေပ်ာက္သြားရင္ ဘယ္လိုုလုုပ္မလဲ၊ မၾကာခင္ နယူးေယာက္ကိုု သြားလည္ေတာ့မွာ၊ နယူးေယာက္က လူအရမ္းရႈပ္တာ၊ လူကြဲသြားရင္ ဘယ္လိုုလုုပ္မလဲ၊ စမတ္ဖုုန္းရိွမွ ၿဖစ္မယ္လိုု ့ အတင္းတိုုက္တြန္းေတာ့မွ စမတ္ဖုုန္းကိုုင္တယ္။
အဲဒီတုုန္းက အသစ္ထြက္တာက အိုုင္ဖုုန္း ၅။ ေနာက္သံုုးလေလာက္ၾကာေရာ ၅ အက္စ္ ထြက္ေရာ။ မၾကီးက ဖုုန္းကြန္းထရပ္ကုုန္တာနဲ ့ ေနာက္ဆံုုးထြက္တဲ့ ၅ အက္စ္ ကိုုင္တယ္။ ေဖ့ဘြတ္မွာ ဓာတ္ပံုုတင္လိုုက္တာနဲ ့ ေမာင္ေမာင္က ခ်က္ခ်င္း ဖုုန္းေခၚေတာ့တာပဲ။ သူလည္း ၅ အက္စ္ ကိုုင္ခ်င္လိုု ့တဲ့၊ ဘယ္လိုုဝယ္လိုု ့ရမလဲတဲ့။ လိတ္တက္လြန္းတဲ့ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းသူကႊ်န္းသားေတြေတာင္ ၅ အက္စ္ရဖိုု ့ ေစာင့္ရတာ။ သူက ၿမန္မာၿပည္ကေန ကိုုင္ခ်င္လိုု ့တဲ့။ ေရာဂါ...ေရာဂါ လိတ္တက္ ကိုုင္ခ်င္တဲ့ေရာဂါ။ ၃ လေလာက္ဆိုု အသစ္ အသစ္ေတြ ထြက္ေနတာ ေပၚသမွ် လိတ္တက္ေတြ ကိုုင္ခ်င္ေနတာ ခေရဇီပါပဲ။ ဘာလိုု ့ဒီေလာက္ လိတ္တက္ေနမွန္း မသိေတာ့ဘူး။
ကႊ်န္မတိုု ့ ညီအစ္မေတြက ဒီေကာင္ အေဖ့ပိုုက္ဆံေတြနဲ ့ လိတ္တက္ ကိုုင္ေနတာ။ အိမ္ေထာင္က်ရင္ သားေကႊ်းမႈ၊ မယားေကႊ်းမႈတိုု ့နဲ ့ လိတ္ေတာင္တက္ႏိုုင္မွာ မဟုုတ္ဘူးလိုု ့ မဲ့ၾကတယ္။ ဟိုုတေလာက Emperio Armini နာရီေလး ေစ်းခ်လိုု ့ ဝယ္ေပးပါတဲ့ သူ ပိုုက္ဆံပိုု ့ေပးပါမယ္တဲ့။ ဘယ္ေလာက္လဲဆိုုေတာ့ ေဒၚလာ ၂၅၀ နဲ ့ ၃၀၀ ၾကား (မူရင္းေစ်းမဟုုတ္ ေစ်းခ်ထားတာ) ။ ယူအက္စ္ ေရာက္ၿပီးကတည္းက သူ ့ကိုု ဘာမွမဝယ္ေသးဘူး။ ေမြးေန ့လက္ေဆာင္အၿဖစ္ ဝယ္ေပးလိုုက္မယ္။ ဒင္းက ရန္ကုုန္မွာသာေနတာ အာမနီမ်က္မွန္နဲ ့ ငါတိုု ့ထက္ ဘရန္းႏိုုင္တယ္ေဟ့။ ဘေဘၤာသားသင္တန္းတက္တာလည္း ပိုုက္ဆံအေတာ္ကုုန္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သဘၤာလည္း မတက္ၿဖစ္။
(ဆက္ရန္)
All Photos are from Google.