အလာစကာသြား ေတာလား

ဂ်ဴလိႈင္ ၇ စေနေန ့ မနက္ ၁၁ ၂၀ တာကီတီနာၿမိ ုု ့ကေန ထြက္ခြာလာတဲ့ ရထားဟာ ဖဲဘန္ ့ကိုု ည ၈ နာရီေက်ာ္မွ ေရာက္ပါတယ္။ ဖဲဘန္ ့ၿမိ ုု ့အဝင္က အလာစကာတကၠသိုုလ္၊ ေဘာ္တနစ္ကယ္ဂါးဒင္း၊ ရွားပါးတိရစာၦန္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးစခန္း အေၾကာင္းေတြ ရွင္းၿပပါတယ္။ ဖဲဘန္ ့ၿမိ ုု ့ဟာ အလာစကာၿပည္နယ္ အတြင္းပိုုင္းမွာ တည္ရိွၿပီး အမ့္ကာ့ေရ ့ၿမိ ုု ့ၿပီးရင္ ဒုုတိယအၾကီးဆံုုးၿမိ ုု ့ စစ္တပ္ၿမိ ုု ့ပါ။ ေဆာင္းရာသီမွာ Northern Lights ကိုု ၾကည့္ခ်င္ရင္ ဖဲဘန္ ့ကိုု မၿဖစ္မေန လာရပါတယ္။ ဘာၿဖစ္လိုု ့လဲဆိုုေတာ့ ဖဲဘန္ ့ကေနမွ ေၿမာက္အလင္းတန္းကိုု ၿမင္ရမွာမိုု ့လိုု ့ပါပဲ။ ရထားဘူတာကေန ၿမိ ုု ့ထဲဟိုုတယ္ကိုု မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ပဲ ေဝးတယ္။ ည ၈ နာရီခြဲဆိုုေပမယ့္ အလာစကာေႏြရာသီဆိုုေတာ့ လင္းထိန္ေနတာမ်ား ေန ့လည္ခင္းက်ေနတာပဲ။ ေႏြရာသီဆိုု အလာစကာမွာ ည ၁၂ ခြဲမွ ေနဝင္ၿပီး မနက္သံုုးနာရီခြဲမွာ ေနထြက္တယ္။ တကၠစီသမားက မေလးရွန္းတရုုတ္ နယူးေယာက္မွာ သူ ့အမ်ိဳးသမီးနဲ ့ေတြ ့ၿပီး အလာစကာကိုု ေၿပာင္းလာခဲ့တာ။ ဟိုုတယ္ပိုုင္ရွင္ကိုု မေတြ ့လိုု ့ တကၠစီသမားက ရပ္ေစာင့္ေပးတယ္။ ဟိုုတယ္ပိုုင္ရွင္ တံခါးလာဖြင့္ေပး ကိုုယ္တိုု ့အဆင္ေၿပၿပီဆိုုတာ ေသခ်ာၿပီဆိုုမွ ထြက္သြားတယ္။ နယ္ၿမိ ုု ့ေလးကလူေတြက ေဖာ္ေရြပ်ဴငွာ ကူညီတတ္ၾကတယ္။ ဟိုုတယ္ပိုုင္ရွင္က အသက္ ၇၀ ေက်ာ္အဘိုုးအိုု သေဘာေကာင္းတယ္။ လက္ေက့အိတ္ေတြကိုု အေပၚထပ္က အိပ္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ ကိုုယ့္ဘာသာသယ္ရတယ္။ ခ်က္ကင္ဝင္ ဝိုုင္းခရက္ဒစ္ကဒ္နဲ ့ ဟိုုတယ္ခေပး။ မနက္စာမစားခဲ့ရေတာ့ ဗိုုက္ကတဂီြဂီြဆာေနၿပီ။ ဘာစားေသာက္ဆိုုင္ေတြ ရိွလဲေမးၾကည့္ေတာ့ ယိုုးဒယားဆိုုင္ေတြရိွတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖဲဘန္ ့ကဆိုုင္ေတြက ည ၉ နာရီဆိုု အကုုန္ပိတ္ေတာ့ ၿမန္ၿမန္သြားမွၿဖစ္မယ္။ ဟိုုတယ္ပိုုင္ရွင္ေပးလိုုက္တဲ့ ေၿမပံုုကိုုင္ၿပီး ငါးဘေလာက္အေဝးက ယိုုးဒယားဆိုုင္ကိုုေရာက္ေတာ့ ပိတ္ေတာ့မယ္။ ထိုုင္မစားဘူး အိမ္သယ္သြားမယ္ take out လုုပ္ေပးလိုု ့ရမလား ေမးၾကည့္ေတာ့ စားဖိုုေဆာင္မွာ အကုုန္သိမ္းၿပီးေနၿပီ။ ဘယ္မွာစားစရာေတြ ရႏိုုင္မလဲေမးေတာ့ ဟိုုဖက္လမ္းက ေဟတန္ဟိုုတယ္မွာေတာ့ ရႏိုုင္တယ္။ ဘားဆိုုေတာ့ ညဥ့္နက္တဲ့အထိဖြင့္တယ္။ ႏွစ္ဘေလာက္အေဝးက ယိုုးဒယားဆိုုင္ေရာက္ေတာ့ ပိတ္ေနၿပီ။ ဘယ္မွာမ်ားစားစရာေတြ ရႏိုုင္မလဲေမးေတာ့ ေဝါမတ္၊ ကုုန္စံုုဆိုုင္ေတြမွာ ရႏိုုင္တယ္။ ေဝးလားေမးေတာ့ မေဝးဘူး ငါးမိနစ္ပဲ ကားနဲ ့လား လမ္းေလွ်ာက္တာလားေမးေတာ့ ကားနဲ ့တဲ့။

ယိုုးဒယားဆိုုင္က ေရးေပးလိုုက္တဲ့ လိပ္စာကိုု ဂူဂယ္မတ္ထဲ ရိုုက္ထည့္လိုုက္ေတာ့ ၿမစ္ၿခားေနတဲ့ ဟိုုဖက္ကမ္းမွာ ကားနဲ ့ငါးမိနစ္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ အနည္းဆံုုးနာရီဝက္ပဲ။ convenient store မွာ ေခါက္ဆြဲၿပ ုုတ္ဝယ္စားမလားလိုု ့ ေဘးဘီကိုုၾကည့္လိုုက္ေတာ့ ဆိုုင္ေတြအကုုန္ပိတ္ေနၿပီ။ ေရြးခ်ယ္စရာမရိွေတာ့ ေဟတန္ဟိုုတယ္ဆီ ခ်ီတက္ရတယ္။ ဟိုုတယ္ေတြက ေစ်းၾကီးၿပီး စားလိုု ့မေကာင္းဘူး။ Cuban Bristol ဆိုုတဲ့ဆိုုင္းဘုုတ္ေလး မီးလင္းေနေတာ့ ဝိုုင္းက ဝင္ၾကည့္ရေအာင္ Bristol ဆိုုတာ စားေသာက္ဆိုုင္။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဖြင့္ေသးတယ္တဲ့ ဘုုရား ဘုုရား ... ကံေကာင္းလိုု ့ ညစာငတ္ေတာ့မလိုု ့။ လက္တင္သီခ်င္းေတြ တီးခတ္ေဖ်ာ္ေၿဖတယ္ လက္တင္သီခ်င္းေတြက ၿမ ူးၾကြတယ္။ ကိုုယ့္မွာတာက ဝက္သား လက္တင္အစားအစာ ထံုုးစံအတိုုင္း ထမင္း၊ ပဲ ပါတယ္။ ဝက္သားမွာ အခ်ဥ္အရသာပါလိုု ့ စားေကာင္းတယ္။ ဝိုုင္းနဲ ့ ဟန္မွာတာေတြကိုု ၿမည္းၾကည့္ေတာ့ အရသာအတူတူပဲ အသားပဲကြဲတယ္။ Cuban Sandwich က နာမည္ၾကီးတယ္။ ၿမိ ုု ့ငယ္ေလးဆိုုေတာ့ လူတိတ္ဆိတ္ ကားလမ္းအင္မတန္ရွင္းတယ္။ အိုုင္အိုုဝါၿပည္နယ္က ကိုုယ့္ေက်ာင္းၿမိ ုု ့ေလးနဲ ့တူတယ္။ လမ္းေဘးဝဲယာတေလွ်ာက္ အေလ့က်ေပါက္တဲ့ ပန္းပင္ေတြ၊ အိမ္ဆိုုင္ေတြမွာ စိုုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ပန္းပင္ေတြ အေရာင္အေသြးစံုုၿပီး အင္မတန္လွတယ္။ ကိုုယ္ေတြ ့ဖူးတဲ့ ပန္းပင္ေတြထဲမွာ အလာစကာက ပန္းပင္ေတြက အလွဆံုုးပဲ။ ဝိုုင္းကလည္း ေထာက္ခံတယ္ ရာသီဥတုု၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ပ်က္ဆီးမႈနည္းပါးလိုု ့ ၿဖစ္ရမယ္။ သူခိုုးမရိွလိုု ့ ဟိုုတယ္ပိုုုင္ရွင္က အိမ္ေရွ ့တံခါးမကိုု ေသာ့မခတ္ဘူး အတြင္းတံခါးပဲခတ္တယ္။ တေနကုုန္ရထားစီးရလိုု ့ ပင္ပန္းေနၿပီ ဗိုုက္ကားေအာင္ စားေသာက္ၿပီးၿပီဆိုုေတာ့ ေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲ ့ တန္းအိပ္ေတာ့တယ္။ မနက္မိုုးလင္းေတာ့ ဟိုုတယ္ပိုုင္ရွင္ တည္ခင္းတဲ့မနက္စာစားၾကတယ္။ ႏြားႏိုု ့၊ ၾကက္ဥေၾကာ္၊ ေပါင္မုုန္ ့မီးကင္သုုတ္၊ အသီးအႏွံ။ အသက္ ၂၅ ႏွစ္ေလာက္ပဲရိွမယ့္ ကေနဒါသူလိုု ့ထင္ရတဲ့ မိန္းကေလး တေယာက္တည္းေရာက္လာတယ္။ Article Circle ဖက္မွာ တေယာက္တည္း တပတ္ေလာက္ ေတာင္တက္မလိုု ့။ ဟိုုတယ္ပိုုင္ရွင္က ေတာင္တက္ဖူးလား၊ လမ္းေပ်ာက္ရင္ ဘယ္လိုုလုုပ္ရမယ္၊ moose ၊ ဝက္ဝံနဲ ့ေတြ ့ရင္ ဘယ္လိုုရင္ဆိုုင္ရမယ္ဆိုုတာေတြ သိလားေမးတယ္။

ေလတိုုက္လိုု ့ ဦးထုုပ္လႊင့္သြားမွာစိုုးလိုု ့ဆြဲခ်ေနတာကိုု ကင္မရာမန္းဟန္က အမိအရ ရိုုက္ခ်က္

ဟာဝိုုင္အီဖက္မွာလည္း ဒါမ်ိဳးေတြ ့မယ္ထင္တယ္

ဝိုုင္းရဲ ့လုုပ္ေဖာ္ကိုုင္ဖက္တေယာက္ အလာစကာတကၠသိုုလ္တက္ေတာ့ ဘာလိုု ့အလာစကာတကၠသိုုလ္ကိုု ေရြးတာလဲလိုု ့ ေမးၾကည့္ေတာ့ တခ်ိဳ ့ဘာသာရပ္ေတြက(ေလထုုသန္ ့စင္ေရး) အလာစကာတကၠသိုု္လ္မွာပဲ သင္ယူလိုု ့ ရပါသတဲ့

Fairbanks + Bikes = Fairbikes

သူက အကုုန္သိတယ္၊ ၿပင္ဆင္ထားတယ္တဲ့။ အလာစကာလိုု ဖုုန္းလိုုင္းအင္တာနက္ သိပ္မေကာင္းတဲ့ ၿပည္နယ္မေၿပာနဲ့။ ယူတာ့၊ ေၿမာက္ဒကိုုတာ၊ ေတာင္ဒကိုုတာ၊ အိုုင္ဒါဟိုု၊ မြန္တာနာ၊ ဝါရွင္တန္ၿပည္နယ္ေတြမွာေတာင္ ေတာင္တက္တဲ့သူေတြ လမ္းေပ်ာက္သြားလိုု ့ ကယ္ဆယ္ေရး ရွာေဖြေနရတဲ့သတင္းေတြ တီဗြီသတင္းမွာ ေတြ ့ေနရတယ္။ ေတာနက္ထဲေရာက္သြားရင္ ဆတယ္လိုုက္ကြန္နက္ရွင္မမိေတာ့ ေတာင္တက္သမားေတြက GPS tracker ေလးေတြ ေဆာင္ရတယ္။ ၂၀၀ ေလာက္ပဲေပးရတယ္ လမ္းေပ်ာက္ေနလိုု ့ ထိခိုုက္ဒဏ္ရာရေနလိုု ့ အကူအညီလိုုၿပီဆိုုရင္ စက္မွာပါတဲ့ SOS button ကိုုႏွိပ္လိုုက္ရင္ ဆက္သြယ္ေရးေအာ္ပေရတာက ဘယ္ေနရာမွာဆိုုတာ ၿဂိ ုုလ္တုုနဲ ့ခ်ိတ္ဆက္ရွာေဖြ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ေရးကိုု အေၾကာင္းၾကားၿပီး ကယ္ဆယ္ခိုုင္းလိုု ့ ၿပန္ေတြ ့တဲ့သူေတြရိွတယ္လိုု ့ သတင္းမွာေတြ ့လိုုက္တယ္။ အလာစကာမွာ ဖုုန္းလိုုင္းမမိေတာ့ ကားထဲမွာေရဒီယိုု၊ emergency kit ေတြ ပါရတယ္။ ကားပ်က္ရင္ တခုုခုုၿဖစ္ရင္ ဘယ္မိုုင္တိုုင္ ဘယ္နားမွာၿဖစ္တယ္ဆိုုတာ ေရဒီယိုုနဲ ့ အေၾကာင္းၾကားရတယ္။ ေဆာင္းရာသီက ၾကာရွည္ၿပီး ႏွင္းတအားက် ရာသီဥတုု အင္မတန္ၾကမ္းေတာ့ အလာစကာသားေတြကေတာ့ ဘယ္လိုုရွင္သန္ရမယ္ဆိုုတာ သိၾကတယ္။ အဲ့ဒီကေလးမေလးက သတိၱရိွလိုုက္တာ တေယာက္တည္း ေတာနက္ထဲမွာ ၇ရက္။ အယ္မေလး ကိုုယ္တိုု ့ေတာ့ ဘယ္လိုုမွအဲ့ဒီလိုုလုုပ္ဖိုု ့ သတိၱမရိွဘူး။ အုုပ္စုုနဲ ့ဆိုုရင္ေတာ့ လိုုက္ရဲတယ္ ၇ရက္ေတာင္ဆိုုေတာ့ နည္းနည္းပင္ပန္းတယ္ ၂ ရက္၊ ၃ ရက္ေလာက္ပဲ ေတာင္တက္ႏိုုင္မယ္ထင္တယ္။ ဂ်ဴလိႈင္ ၈ တနဂၤေႏြမနက္ ဖဲဘန္ ့မွာ ပထမဆံုုးသြားလည္မယ့္ေနရာက အလာစကာတၠသိုုလ္ဝင္းထဲက Museum of the North ။ ဟိုုတယ္ကေန ၿပတိုုက္ဆီ ယူဘာနဲ ့ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ေဝးတယ္။ အလာစကာတကၠသိုုလ္ထဲေရာက္ေတာ့ ၿပတိုုက္က မဖြင့္ေသးဘူး။ တကၠသိုုလ္ဝင္းထဲ ဓာတ္ပံုုေလွ်ာက္ရိုုက္ေတာ့ ပိန္ပိန္ေညာင္ေညာင္ ေဆးမင္ေၾကာင္ေတြနဲ ့ စကိတ္ဘုုတ္စီးတဲ့ တကၠသိုုလ္ေက်ာင္းသားတေယာက္နဲ ့ဆံုုတယ္။ ကင္မရာၾကီးေတြနဲ ့ဆိုုေတာ့ တိုုးရစ္ေတြထင္တယ္။ လူေတြကိုု ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြဆက္ဆံတတ္တဲ့ ဝိုုင္းက ၿပံ ုုးၿပႏႈတ္ဆက္ေတာ့ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တယ္။ ကိုုယ္က ေလသံကိုုနားေထာင္ရတာနဲ ့ ပံုုမွန္မဟုုတ္ဘူးဆိုုတာသိလိုု ့ ႏႈတ္မဆက္ ေနာက္မွာခပ္လွ်ိဳလွ်ိဳ ကင္မရာနဲ ့အလုုပ္မ်ားေနဟန္ေဆာင္တယ္။ သူစတိတ္စီးတာကိုု ဓာတ္ပံုုရိုုက္ခိုုင္းတယ္ သေဘာေကာင္းတဲ့ ဝိုုင္းကဓာတ္ပံုုုုရိုုက္ေပးတယ္။

ဘာေမဂ်ာတက္ေနတာလဲေမးေတာ့ ဘာေတြေၿပာမွန္းမသိ။ မၿဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုုၿပီး ၿပတိုုက္ဖြင့္ေတာ့မယ္ဆိုုၿပီး ဝိုုင္းနဲ ့ဟန္ကိုုေခၚ လွည့္မၾကည့္နဲ ့ စကားသြားမေၿပာနဲ ့ ၿမန္ၿမန္ေလးေလွ်ာက္လိုု ့ ခပ္အုုပ္အုုပ္ေၿပာၿပီး ၿပတိုုက္ဆီကိုု အေၿပးတပိုုင္းလမ္းေလွ်ာက္။ ၿပတိုုက္ထဲထိ လိုုက္လာတယ္ ကိုုယ္တိုု ့ေနာက္ကေန ဘာေတြေၿပာမွန္းမသိ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ ၿပတိုုက္ထဲကၿပထားတာေတြကိုု အရမ္းစိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနဟန္ေဆာင္။ သံုုးေယာက္မကြဲမကြာအတူေန။ ကိုုယ္တိုု ့ခပ္တည္တည္ေနေတာ့ ငနဲကဆက္မလိုုက္ေတာ့ဘူး ဒီထက္ဆိုုးလာရင္ ကိုုယ္ေၿပာမယ္ဆိုုၿပီး ၾကိမ္းေနတာ ငနဲကဆက္မလိုုက္ေတာ့ဘူး သီခ်င္းေတြေအာ္ဟစ္ဆိုု။ ခေရဇီပဲ အဲ့ဒီလိုုဘာရယ္မဟုုတ္ အေႏွာင့္အယွက္ေပးခ်င္တဲ့သူက ရိွေသးတယ္။ သူ ့ဂုုဏ္သိကၡာလည္း မထိခိုုက္ရေအာင္ ပါးပါးနပ္နပ္ေလး ေရွာင္ရတယ္။ ေပၚေပၚတင္တင္ သြားေၿပာရင္လည္း အေႏွာင့္အယွက္ေပး ေနာက္ကတေကာက္ေကာက္ လိုုက္ေနမွာ စိုုးရိမ္ရေသးတယ္။ ၿပတိုုက္က သိပ္မၾကီးဘူး ႏွစ္ထပ္ ခင္းက်င္းၿပသထားတာေတြ အင္မတန္စိတ္ဝင္စားဖိုု ့ေကာင္းတယ္။ အလာစကာၿပည္နယ္ဟာ ရုုရွနဲ ့ မိုုင္ ၈၀ ပဲေဝးတယ္။ ရုုရွအဆက္အႏႊယ္ေတြ အေၿခခ်ေနထိုုင္တယ္။ ေရႊေတြ ့ရိွလိုု ့ ေရႊရွာေဖြတဲ့သူေတြနဲ ့ စည္ကားဖူးတယ္။ ခုုေတာ့ ေရနံ၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ ့ထြက္တယ္။ သဘာဝေတာေတာင္ေရေၿမေတြက တၿခားၿပည္နယ္ေတြနဲ ့ မတူဘဲ အင္မတန္လွပတယ္။ အႏုုတ္ ၄၀ အထက္ အေအးဒဏ္ကိုု ၾကံၾကံခံရွင္သန္ေနထိုုင္ၾကတဲ့ အက္စကီးမိုုးလူမ်ိဳးစုုေတြ ဓေလ့စရိုုက္၊ သယ္ယူပိုု ့ေဆာင္ေရးမွာသံုုးတဲ့ စြပ္ဖြားေခြးေတြအေၾကာင္း အင္မတန္စိတ္ဝင္စားဖိုု ့ေကာင္းတယ္။ Extreme Winter အေၾကာင္း မိနစ္ ၂၀ ဗီြဒီယိုုကိုု ၅က်ပ္ေပးၿပီး ဝင္ၾကည့္ၾကတယ္။ ၾကည့္လိုု ့အင္မတန္ေကာင္းတယ္ လူအၿပည့္ပဲ။ Northern Lights Aurora အေၾကာင္း ဗီြဒီယုုိထပ္ၾကည့္တယ္။ ၿပတိုုက္ထဲက လက္ေဆာင္ပစၥည္းဆိုုင္ ဝင္ၾကည့္တယ္။ တာကီတီနာမွာတုုန္းက ၃ က်ပ္နဲ ့ ဝယ္လာတဲ့ lip balm က ဒီမွာ ၂ က်ပ္ပဲေပးရေတာ့ ေစ်းၾကီးမိသဟဆိုုၿပီး ဟိုုက္ခနဲၿဖစ္သြားၾကတယ္။ ရုုရွ doll အရုုပ္ကေလးက ခ်စ္ဖိုု ့ေကာင္းလြန္းလိုု ့ ဝယ္ရမလား၊ မဝယ္ရေကာင္းမလား ခ်ီတံုုခ်တံုုစဥ္းစား။ ဝယ္လည္းဝယ္ခ်င္တယ္ အိမ္ခန္းက က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ထားဖိုု ့ေနရာမရိွဘူး ဒါေပမယ့္ လိုုခ်င္တယ္။ ဟန္က သူ ့မွာအၾကီးဆိုုဒ္ရိွတယ္ သူ ့လုုပ္ေဖာ္ကိုုင္ဖက္ ရုုရွသြားလိုု ့ လက္ေဆာင္ေပးတာ။ ဝိုုင္းက မင္းလိုုခ်င္ရင္ အေသးဝယ္ေလ ရံုုးမွာထားလိုု ့ရတာပဲ။ ဝိုုင္းေရြးေပးတဲ့ အစိမ္းေရာင္ေလး ယူလိုုက္တယ္။

ေဘာ္တနစ္ပန္းၿခံက အဲ့ဒီဟိုုင္းေဝးလမ္းေဘးမွာ ရိွတာ

အလစကာတကၠသိုုလ္ ေၿမာက္ၿပတိုုက္ဆိုုတဲ့ ဆိုုင္းဘုုတ္နဲ ့ အမွတ္တရ ရိုုက္တာ
ဝတ္ထားတာကလည္း တကိုုယ္လံုုးအနက္ေရာင္ မိုုးအံုု ့ေနမထြက္ေတာ့ ေမွာင္ေမွာင္ကိုု မည္းေနတာပဲ :D

လမ္းေဘးအေလ့က်ေပါက္ အိမ္ေတြမွာစိုုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ပန္းပင္ေလးေတြ အေရာင္အေသြးစံုုလင္ေတာက္ပၿပီး
အင္မတန္လွတယ္ ကိုုယ္ေတြ ့ဖူးတဲ့ ပန္းပင္ေတြထဲမွာ အလာစကာပန္းပင္ေတြက အလွဆံုုးပဲ

အနက္ေရာင္ေပၚ ပန္းကႏုုတ္ေလးေတြ ထိုုးထားတဲ့ ကလစ္ေလး သေဘာက်ေနလိုု ့ ဝိုုင္းကိုု ေရြးခိုုင္းတယ္။ ဝိုုင္းက အဝတ္အစား၊ မိတ္ကပ္၊ ဖက္ရွင္မွာ ေခတ္မမွီေပမယ့္ အလွအပေတာ့ ေရြးတတ္တယ္။ အံမယ္... သူက ဖက္ရွင္က်တယ္လိုု ့ သူ ့ဘာသာထင္ေနတာ။ အီတလီမွာတုုန္းကဆိုု ရွပ္အကၤ ီ် အစိမ္းဆိုု၊ ပုုဝါအစိမ္း၊ အိတ္အစိမ္း စတိုုင္အၿပည့္ဆိုုပဲ။ တန္ဇနီးယားက ဝယ္လာတဲ့ ေၾကာင္ေၾကာင္ၾကားၾကား လည္ဆြဲကိုု ေတာင္တက္ရင္ ဆြဲလာတတ္တဲ့၊ မ်က္ႏွာမွာဘာမွမလိမ္းမၿခယ္သတဲ့၊ အေပၚတေရာင္ ေအာက္တေရာင္ ဝတ္တတ္တဲ့ဝိုုင္းကိုု ကိုုယ္က ဖက္ရွင္က်တယ္လိုု ့မၿမင္။ ေကာင္တာကေကာင္ေလးက ရုုရွရုုပ္ ကိုုယ့္ေက်ာင္းေနဖက္ ရုုရွကေန ခြဲထြက္လာတဲ့ ယူကရိန္းႏိုုင္ငံေအာက္ဖက္က Moldova ေမာ္ဒိုုဗာႏိုုင္ငံက ဗလာဒီမာနဲ ့ ခႊ်ပ္စြပ္တူတယ္။ အံမယ္ေလး ... ရုုပ္တင္တူတာမဟုုတ္ဘူး ေလသံကလည္း တပံုုစံတေလသံတည္း။ ရုုရွ doll ရုုပ္ကေလးက နည္းနည္းပဲ့ေနလိုု ့ အသစ္လဲေပးလိုု ့ရမလားေမးၾကည့္ေတာ့ ရွာၾကည့္ေပးတယ္။ လဲေပးစရာမရိွဘူး ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူးလိုု ့ ေစ်းဝယ္သူကိုု ႏွစ္သိမ့္တဲ့ေလသံနဲ ့ ေၿပာတယ္။ လဲေပးစရာမရိွေတာ့လည္း တတ္ႏိုုင္ဘူးေလ ကိုုယ္ကလိုုခ်င္ေနမွကိုုး။ အရုုပ္ထဲမွာ အရုုပ္ေလးငါးခုုပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ အႏုုစိတ္ေဆးၿခယ္ထားတယ္ ၿမင္လိုုက္တာနဲ ့ ရုုရွ doll ဆိုုတာ လူတိုုင္းသိတယ္။ ကုုိယ့္ရံုုးကြန္ပ်ဴတာေအာက္မွာ ထားတယ္။ ဒုုတိယသြားေရာက္မယ့္ ေနရာကေတာ့ အလာစကာတကၠသိုုလ္ကေန လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ၂၅ မိနစ္ေလာက္ေဝးတဲ့ ေဘာ္တနစ္ဂါးဒင္းပါ။ ယူဘာေခၚဖိုု ့အဆင္မေၿပ တကၠသိုုလ္တည္ရိွတဲ့ ကုုန္းၿမင့္ေအာက္ဖက္ ဟိုုင္းေဝးလမ္းဖက္မွာ ရိွေနတယ္။ ဂူဂယ္မတ္အတိုုင္း မလိုုက္ဘဲ တၿခားလမ္းအတိုုင္း သြားမိလိုု ့ မွားသဟဆိုုၿပီး ဂူဂယ္မတ္အတိုုင္းၿပန္ေလွ်ာက္။ ဝိုုင္းနဲ ့ကိုုယ္နဲ ့က ဂူဂယ္မတ္ၾကည့္ၿပီး လမ္းေၾကာင္းရွာေဖြ ဟန္က ဓာတ္ပံုုရိုုက္။ ေၿမပံုုကႊ်မ္းက်င္တယ္္ဆိုုၿပီး ကိုုယ့္ကိုုဒီအတိုုင္း လႊတ္ထားလိုု ့မရဘူး။ လမ္းေၾကာင္းမွန္ရဲ ့လား ဘယ္ကိုုေရာက္ေနၿပီလဲ ဘယ္ေလာက္လိုုေသးလဲဆိုုတာ ဝိုုင္းက ခဏခဏစစ္ေပးရတယ္။ ခရီးသြားမွ တေယာက္ရဲ ့အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္ေတြနဲ ့ ေစ့စပ္ညိွႏိႈင္း တကူတကြေဆာင္ရြက္တတ္ၿပီး ပိုုၿပီးခင္မင္ရင္ႏွီးလာတယ္။ အဲ .. အခန္ ့မသင့္လိုု ့ သေဘာထားမတိုုက္ဆိုုင္ရင္ေတာ့ မေခၚမေၿပာႏိုုင္ ကြဲၾကၿပဲၾက။ ေကာ္စရာရီကာခရီးကအၿပန္ စိတ္ဆိုုးသြားတဲ့ဆူနမ္ ကိုုယ့္ကိုုခုုထိ ဘေလာ့ထားတုုန္း၊ မေခၚမေၿပာ စိတ္ဆိုုးေနတုုန္း။ ေဘာ္တနစ္ဂါးဒင္း၊ ကားၿပတိုုက္အေၾကာင္းကေတာ့ ေနာက္ပိုု ့စ္မွ တင္ပါဦးမယ္။

Happy Traveling !
စန္းထြန္း
စက္တင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၈။