ေန ့လည္စာစားဖိုု ့ သြားေနတဲ့အခ်ိန္ မိုုးကသည္းသည္းမည္းမည္းရြာတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ ့ ေတာင္တက္ေနတုုန္းက မိုုးမရြာလိုု ့။ ဒီမိုုးနဲ ့သာဆိုုရင္ ေခ်ာ္လဲကြဲၿပဲမွာ အေသအခ်ာပဲ။ ေတာင္တက္တာ ပင္ပန္း ဗိုုက္ကလည္းဆာ ေမာေမာပန္းပန္း ဆာဆာေလာင္ေလာင္နဲ ့ ကားေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ဒီေန ့လည္း ေန ့လည္စာနဲ ့ညေနစာကိုုေပါင္းၿပီး ညေန ၃ နာရီေက်ာ္မွ စားရတယ္။ လက္တင္ဘာဂါဆိုုင္မွာ နာမည္ၾကီးတာက အမဲသားကင္နဲ ့ အဝါေရာင္ထမင္း။ ကိုုယ္တိုု ့က ဝက္သားေၾကာ္နဲ ့ကင္တာမွာလိုုက္တယ္။ အေအးက ဘာေတြရလဲ မသိတာေတြကိုု ေသေသခ်ာခ်ာေမးေတာ့ စားပြဲထိုုးမေလးက အဂၤလိပ္လိုုတတ္ႏိုုင္သေလာက္ ရွင္းၿပေပမဲ့ အသီးနာမည္ေတြကိုုမသိ။ ဝိုုင္းက အခ်ိန္မရိွေတာ့ဘူး ၿမန္ၿမန္မွာလိုု ့ သတိေပးေတာ့မွ ဝိုုင္းမွာတဲ့ passion အသီးမွာလိုုက္တယ္။ ကိုုယ္တိုု ့ေရာက္တာ ညေန ၃ နာရီ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လာေမးတာက ၂၅ မိနစ္မွာ ကာယက္တိုုးက လာၾကိ ုုမွာက ညေန ၄ နာရီ ေန ့လည္စာစားဖိုု ့ နာရီဝက္ေလာက္ပဲ အခ်ိန္ရတယ္။ ကိုုယ္တိုု ့က ေနာက္ဆံုုးမွာတာ ဆိုုင္ထဲကေန ပန္းကန္ကိုုင္ၿပီးထြက္လာတိုုင္း ကိုုယ္တိုု ့ဟာမ်ားလားလိုု ့ လွည့္လွည့္ၿပီး ၾကည့္ရတာအေမာ။ ေမွ်ာ္ရလြန္းလိုု ့ လည္ပင္းေတြရွည္လာၿပီး သစ္ကုုလားအုုတ္ ၿဖစ္ေတာ့မယ္။ ကိုုယ္တိုု ့ေဘးနားထိုုင္တဲ့အတြဲက ဝါရွင္တန္ၿပည္နယ္ ဆီေရတယ္ၿမိ ုု ့မွာေနတာ။ ေတာင္တက္ေနၾကနဲ ့တူတယ္ ေကာင္ေလးရဲ ့ဖိနပ္က တကယ့္ေတာင္တက္ဖိနက္။ ေကာင္မေလးကိုု ဖိလစ္ပိုုင္ထင္ေနတာ မကၠဆီကိုုသူတဲ့။ အသားညိုုညိုု မ်က္လံုုးၿပ ူးၿပ ူး စကားေၿပာတဲ့ေလသံက ဖိလစ္ပိုုင္ေလသံ။ သူတိုု ့လည္း ကာယက္တိုုး သြားမွာတဲ့။ ကိုုယ့္တိုုလိုုပဲ ကာယက္ေလွ တခါမွမေလွာ္ဖူးတဲ့သူေတြ။ ညေန ၄ နာရီထိုုးခါနီးမွ ေန ့လည္စာေတြ ေရာက္လာေတာ့ ထမင္းကိုု အသည္းအသန္ အၿမန္စားၿပီး ယူသြားဖိုု ့ ဘူးမွာလိုုက္တယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ကာယက္တိုုးက လာေခၚတယ္။ ေတာင္တက္တိုုးတုုန္းက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကာယက္တိုုးမွာပါတယ္။ ေတာင္တက္၊ ကာယက္တိုုး ၂ ခုုေပါင္းက ေစ်းသက္သာတယ္။
ကမ္းေၿခကိုု မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ေမာင္းရတယ္။ ထံုုးစံအတိုုင္း non disclourse agreement လတ္မွတ္ထိုုးရတယ္။ တခုုခုုၿဖစ္ရင္ တိုုးတာဝန္မဟုုတ္ဘူး ကိုုယ့္ဘာသာတာဝန္ယူရမယ္။ ေလထန္ေနလိုု ့ ခ်မ္းလာတယ္ ကိုုယ္က မိုုးကာအကၤ ီ်ဝတ္ထားေတာ့ မခ်မ္းဘူး။ ေရလည္းမကူးတတ္၊ ၿမစ္ေခ်ာင္းနားမွာ ၾကီးၿပင္းခဲ့သူမဟုုတ္ေတာ့ ဝိုုင္းက ေရေၾကာက္တယ္။ ဂိုုက္ကိုုေမးၾကည့္ေတာ့ ေရအနက္က ၃၊ ၄ ေပ ေလာက္ပဲနက္တယ္ မေၾကာက္ပါနဲ ့တဲ့။ ဝိုုင္းက အသက္ကယ္အကၤ ီ်ေတာင္းတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အကုုန္လံုုးကိုု အသက္ကယ္အကၤ ီ်ဝတ္ခိုုင္းတယ္။ ဝိုုင္းက အသက္ကယ္အကၤ ီ်ဝတ္ထားေတာ့မွ အခ်မ္းနည္းနည္းသက္သာတယ္တဲ့။ ကိုုယ္က ဒီခရီးစဥ္မတိုုင္ခင္ေလးကမွ မိုုးကာအကၤ ီ်၊ ေရစိုုရင္အၿမန္ေၿခာက္တဲ့ ေတာင္တက္ေဘာင္းဘီ ဝယ္လိုုက္တယ္။ အေၿပးေလ့က်င့္ရင္ဝတ္ဖိုု ့ ေခႊ်းစုုပ္ၿပီး အၿမန္ေၿခာက္တဲ့ အကၤ ီ်ေတြဝယ္ထားတာ ဒီေနရာမွာ အသံုုးက်တယ္။ ကာယက္ေလွေလးက ေပါ့ေပါ့ေလး ဘယ္ကိုုေကြ ့ခ်င္ရင္ ညာဖက္ကိုုေလွာ္ ညာကိုုေကြ ့ခ်င္ရင္ ဘယ္ကိုုေလွာ္။ ေရွ ့ဆံုုးမွာထိုုင္တဲ့သူက ဦးတည္ရာကိုုၿမင္ရေတာ့ ဦးေဆာင္သူပါတဲ့။ ငယ္ငယ္တုုန္းက ဟိုုင္းၾကီးကႊ်န္းမွာ ေမာင္ေမာင္နဲ ့ ေလွစီးဖူးေတာ့ ကိုုယ္က ေလွအထာကိုုသိတယ္။ ဝိုုင္းက ကိုုယ့္ကိုုေရွ ့မွာ ထိုုင္ခိုုင္းတယ္။ ဘယ္ညာ ဘယ္ညာ ညာ ညာ ဘယ္ ဘယ္ လိုုအပ္သလိုု ေအာ္ရတာေပါ့။ အံမယ္ ေလွကေရြ ့သား ဟုုတ္လွၿပီ ထင္ေနတုုန္း ေက်ာက္ခ်ထားတဲ့ ေမာ္ေတာ္ကိုု သြားတိုုက္တယ္။ အံမယ္ေလး ေအာ္ၿပီး ေလွာ္တက္နဲ ့တြန္း ဝိုုင္းကိုုလည္း ညာဖက္ကိုုေလွာ္ဖိုု ့ေအာ္။ ဆီေရတယ္ကအတြဲက ေကာင္ေလးက ညာဖက္ကိုုေလွာ္လိုု ့ ေအာ္ေၿပာသြားတယ္။ လမုုေခ်ာင္းထဲ ဝင္တဲ့အခ်ိန္ ဒုုကၡေရာက္တယ္ အေကြ ့အေကာက္ေတြမ်ားေတာ့ မထိန္းႏိုုင္ဘဲ လမုုေတာကိုုဝင္တိုုက္၊ တၿခားေလွေတြဝင္တိုုက္ အကုုန္ေႏွာင့္ေႏွးကုုန္တာေပါ့။ လိုုက္ပါေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ တိုုးဂိုုက္တေယာက္က ကိုုယ္တိုု ့အခက္ၾကံ ုုေနတာေတြ ့ေတာ့ ကိုုယ္တိုု ့ေလွကိုု သူ ေလွေနာက္မွာခ်ိတ္လိုုက္တယ္။ ဒီေတာ့ေလွက လမုုေတာေတြ၊ တၿခားေလွေတြ ဝင္မတိုုက္ေတာ့ဘူး။ တၿခားေလွေတြနဲ ့ သိပ္မကြာေတာ့လိုု ့ ကိုုယ္တိုု ့ကိုု မေလွာ္နဲ ့ေတာ့တဲ့။
![]()
![]()
![]()
ေရွ ့ကတိုုးဂိုုက္က ေလွေလွာ္ေနၿပီး ကိုုယ္တိုု ့ေလွမေလွာ္တာကိုုေတြ ့ေတာ့ အမည္းမတေယာက္က ညည္းတိုု ့ work out လုုပ္ဖိုု ့လိုုတယ္လိုု ့ေၿပာတယ္။ ဝိုုင္းက အဲ့ဒီလိုုမဟုုတ္ဘူးလိုု ့ ရွင္းၿပဖိုု ့ၾကိ ုုးစားေပမဲ့ သူတိုု ့ေလွက ကိုုယ္တိုု ့ကိုု ေက်ာ္သြားတယ္။ ေၿပာလိုုက္ခ်င္တာ ကိုုယ္တိုု ့အားကစားလုုပ္တယ္ ကိုုယ္ဆိုုရင္ တပတ္ ၃ မိုုင္ေၿပး ညေနတိုုင္း ၁၀ မိနစ္ work out လုုပ္တယ္။ ဝိုုင္းက အားကစားရံုုမွာ သြားကစားတယ္ ခႏၶာကိုုယ္ကိုုၾကည့္လိုုက္ အားကစားလုုပ္ဖိုု ့လိုုသာ ကိုုယ္တိုု ့မဟုုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားပဲလိုု ့ေၿပာလိုုက္ရင္ ေဆြ ့ေဆြ ့ခုုန္ေနမွာ။ စထြက္တုုန္းက တိုုးဂိုုက္က ကိုုယ္တိုု ့ကိုု ေလွေပၚတင္ပါးအရင္ခ် ၿပီးမွေၿခေထာက္ကိုုသြင္းလိုု ့ ရွင္းၿပတာ ခဏေၾကာင္သြားတယ္။ ၿပီးမွ ဘာကိုုဆိုုလိုုတယ္ဆိုုတာသိလိုု ့ အဲ့ဒီအတိုုင္းလိုုက္လုုပ္တယ္။ အဲ့ဒါကိုုေဘးေလွက အဲ့ဒီအမည္းမက အဂၤလိပ္စကားသိလားလိုု ့ ဝိုုင္းကိုုေမးတယ္။ come on အဂၤလိပ္စကားမသိဘဲ စတိတ္မွာ အလုုပ္ဘယ္လိုုလုုပ္မလဲ။ စတိတ္ေရာက္တာ ၅ ႏွစ္ရိွေနၿပီ ၿမန္မာၿပည္ကဘြဲ ့ရ အဂၤလိပ္စကား မေၿပာတတ္တဲ့သူေတြကိုု ေတြ ့ဖူးတယ္။ မာရီယာမုုန္တိုုင္းေၾကာင့္ ၿပ ုုတ္ၿပ ုုတ္ၿပ ုုန္းေနတဲ့ လမုုေတာေတြလည္း ေတြ ့ခဲ့တယ္။ လမုုေတာေတြမွာ သက္ရိွဇီဝမ်ိဳးစံုုရိွၿပီး ေရတိုုက္စားတာ မၿဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ေပးပါတယ္။ ေရကန္က်ယ္ၾကီးဆီကိုုေရာက္ေတာ့ တိုုးဂိုုက္က ကိုုယ္တိုု ့ေလွၾကိ ုုးကိုု ၿဖ ုုတ္လိုုက္တယ္။ က်ယ္က်ယ္ၿပ ူးၿပန္ ့ၿပန္ ့ဆိုုေတာ့ ေလွစီးရတာ အင္မတန္ေကာင္း တိုုက္မိမွာလည္း ပူစရာမလိုု။ တိုုးဂိုုက္တေယာက္က ဓာတ္ပံုုလိုုက္ရိုုက္ေပးတယ္။ ေရစိုုမွာဆိုုေတာ့ ဖုုန္း၊ ပိုုက္ဆံအိတ္၊ ေရဗူး ဘာဆိုုဘာမွ မယူခိုုင္ဘူး။ ေလွတတြဲလိုုက္ၿဖစ္ေအာင္ တေယာက္ေလွကိုုတေယာက္ကိုုင္ထိန္းၿပီး အေပၚကေန တာလပတ္အၿပာေရာင္အုုပ္လုုိက္ၿပီး ေရကိုုလက္နဲ ့ယက္လိုုက္တဲ့အခါ ေရထဲမွာ လင္းလက္ေနတာကိုု ေတြ ့ရတယ္။ အယ္မေလး ဒါမ်ားအဆန္းလုုပ္လိုု ့ ငယ္ငယ္တုုန္းက ဟိုုင္းၾကီးမွာဒါမ်ိဳးၿမင္ဖူးတယ္။
ဒါေတာင္ ဒီေနရာက လူအေရာက္အေပါက္မ်ားလိုု ့ ဇီဝေတြပ်က္စီးၿပီး သိပ္မၿမင္ရတာတဲ့။ ပတ္ဝန္းက်င္တခြင္လံုုး ေမွာင္ေမွာင္မည္းလိုု ့ ဟိုုအေဝးမွာ နီယြန္မီးေရာင္ေတြကိုု ေတြ ့ရတယ္။ ေလွဦးထိပ္မွာ လင္းေနတဲ့အဝိုုင္းကြင္းေၾကာင့္ ေလွေတြ ဦးတည္ရာကိုု သိႏိုုင္တယ္။ ေခ်ာင္းထဲက ေလွေတြထြက္လာလိုု ့ေစာင့္ ေလွေတြရွင္းေတာ့မွ ေခ်ာင္းထဲဝင္။ ေခ်ာင္းထဲဝင္တာနဲ ့ကိုုယ္တိုု ့ဒုုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲ။ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း အေကြ ့အေကာက္ေတြမ်ားေတာ့ လမုုပင္ေတြကိုုတိုုး ။ အလင္းေရာင္မရိွ ကိုုယ္တိုု ့ကလည္း မ်က္မွန္သမားေတြ။ ၃ ခါေလာက္ တိုုးတိုုက္ေနေတာ့ တိုုးဂိုုက္တေယာက္က ကိုုယ္တိုု ့ေလွကိုု လာတြဲေပးတယ္။ ဒီေတာ့မွပဲ ဝင္တိုးမတိုုက္ေတာ့ဘူး။ ခုုမွလာတဲ့ ကာယက္ေလွေတြ ေတြ ့တယ္။ ေခ်ာင္းကအထြက္ ကမ္းေၿခဆီသြားတဲ့အခ်ိန္ ေလအင္မတန္ထန္တယ္။ ေလထန္လြန္းလိုု ့ ေလွကေရြ ့ပါ့မလားေတာင္ စိုုးရိမ္မိတယ္။ ဝိုုင္းက အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေၾကာက္ေနတာတဲ့ ဟဲ့ အဲ့ဒီေနရာက ေရတိမ္ ၃ ေပေလာက္ပဲ နက္တယ္။ ေလွာ္တက္နဲ့စမ္းလိုုက္ရင္ ေသာင္ၿပင္ကိုုထိတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေလွေမွာက္ရင္ ကမ္းေၿခကိုု လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုု ့ရတယ္။ တကယ္ေၾကာက္ရမွာက ေရကန္မွာ ေရအေတာ္နက္တယ္။ တိုုးဂိုုက္က ေဟး အဲ့ဒီဖက္မွာ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ၊ ေသာင္ေတြရိွတယ္ ေလွတင္သြားလိမ့္မယ္ ဒီဖက္ကိုုလာလိုု ့ေအာ္တယ္။ တေပါင္းလေမာ္တင္ဘုုရားပြဲခ်ိန္ဆိုုရင္ ေရေၾကာင္းဌာနက ေရစူးလာစမ္းၿပီး ေရေၾကာင္းအမွတ္အသားေတြ လုုပ္တယ္။ အနီေရာင္ေဘာလံုုးၿပထားတဲ့ေနရာမွာ ေသာင္၊ ေက်ာက္ေဆာင္ရိွတယ္။ ေရေၾကာင္းၿပအမွတ္အသားေတြကိုု မလိုုက္နာတဲ့သေဘၤာေတြ ေသာင္တင္တတ္တယ္ ဒီေရတက္လာေတာ့မွ ေမာင္းလိုု ့ရတယ္။ ေရစီးေၾကာင္း၊ ေလတိုုက္ႏႈန္း၊ ေလတိုုက္ခတ္တဲ့ဖက္ေတြၾကည့္ၿပီး တက္မကိုုင္၊ စက္ေမာင္းဆလင္ေတြက သေဘၤာကိုု ထိန္းေက်ာင္းေမာင္းႏွင္ရတယ္။ ကိုုယ္တိုု ့အရင္ေရာက္ေနတာေတြ ့တာ အမည္းမက ညည္းတိုု ့ကိုု စိတ္ပူေနတာ ေရာက္ေတာင္ေရာက္လာပါ့မလားလိုု ့တဲ့။ တကယ္စိတ္ပူတာလား ႏွိမ္ခ်င္တာလား။
တိုုးဂိုုက္ ၃ ေယာက္က you make it. good job. ၃ မိုုင္ ကာယက္ခရီးက လြယ္ကူတဲ့အလုုပ္ေတာ့ မဟုုတ္ဘူး။ လူတိုုင္းမလုုပ္ႏိုုင္ဘူး ၈၀ ရာခိုုင္ႏႈန္းသာ ေအာင္ၿမင္တာပါတဲ့။ ဓာတ္ပံုုေတြကိုု glassbottompr ေဖ့ဘႊတ္ကေန ေဒါင္းယူႏိုုင္ပါတယ္တဲ့။ ၂ နာရီေလာက္ work out လုုပ္လိုုက္ရေတာ့ ဗိုုက္ဆာေနမွာ အဆာေၿပ မုုန္ ့ေလးေတြ ေကႊ်းတယ္။ သူတိုု ့ဝန္ေဆာင္မႈ တကယ္ေကာင္းပါတယ္။ တကိုုယ္လံုုးရႊဲရႊဲစိုု၊ အိမ္သာသြားၿပီး အကၤ ီ်လဲလိုု ့ရတယ္။ ကားေပၚမွာ ပုုဝါေလးေတြေပးေတယ္ ကိုုယ္တိုု ့မွာ အပိုုအကၤ ီ်တစံုုပါေပမဲ့ ဟိုုတယ္ကိုု နာရီဝက္ေလာက္ေမာင္းရင္ ေရာက္မွာမိုု ့လိုု ့ မလဲေတာ့ဘူး။ ဟိုုုုတယ္ေတြကိုု လိုုက္ပိုု ့ေပးေပမဲ့ ခဏၾကာေတာ့ တခ်ိဳ ့ဟိုုတယ္ေတြကိုု ေနာက္ကားတစီးက လိုုက္ပိုု ့ေပးမွာမိုု ့လိုု ့ တရုုတ္ေလးေတြ တၿခားကားေၿပာင္းသြားတယ္။ အသက္ ၈ ႏွစ္အရြယ္ကေလးက မႏိုုးလိုု ့ သူ ့အေမက အတင္းႏိုုးရတယ္။ အဲ့ဒီသားအမိက ကိုုယ္တိုု ့ထက္ အမ်ားၾကီးသာတယ္။ ၈ ႏွစ္အရြယ္ကေလးေတာင္ ကာယက္ေလွေလွာ္ႏိုုင္တယ္ဆိုုေတာ့ family friendly မိသားစုုလုုပ္ႏိုုင္တဲ့တိုုးပါ။ ကိုုယ္တိုု ့နဲ ့အမည္းမအုုပ္စုုက ေနာက္ဆံုုး အမည္းမအုုပ္စုုက ေဟာလီးေဒးအင္းမွာ။ ကိုုယ္တိုု ့ဟိုုတယ္က အထဲကိုုနည္းနည္းဝင္ရခက္လိုု ့ လမ္းထိပ္မွာပဲခ်ေပးၿပီး ေဟာလီးေဒးအင္းကေန တဘေလာက္ေလွ်ာက္လုုိက္ရင္ ကိုုယ္တိုု ့ဟိုုတယ္ပဲတဲ့။ အမည္းမအုုပ္စုုေနာက္က မလိုုက္ခ်င္လုုိ ့ ကိုုယ္တိုု ့သြားေနက်ေနရာကသြားတယ္။ အမည္းမအေၾကာင္း အတင္းအုုပ္ၾကတယ္။ ပင္လယ္ေရငန္စိုုတာမိုု ့လိုု ့ အကၤ ီ်အဝတ္အစားေတြ အကုုန္ၿပန္ေလွ်ာ္ ေရခ်ိဳးၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ည ၁၁ နာရီခြဲ။ ေနာက္ေန ့ ေမ ၂၀ တနဂၤေႏြေန ့ Gozalandia ေရတံခြန္နဲ ့ Cerro Gordo ကမ္းေၿခဆီသြားတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ ေနာက္ပိုု ့စ္မွပဲ တင္ပါေတာ့မယ္။
ဒါေတာင္ ဒီေနရာက လူအေရာက္အေပါက္မ်ားလိုု ့ ဇီဝေတြပ်က္စီးၿပီး သိပ္မၿမင္ရတာတဲ့။ ပတ္ဝန္းက်င္တခြင္လံုုး ေမွာင္ေမွာင္မည္းလိုု ့ ဟိုုအေဝးမွာ နီယြန္မီးေရာင္ေတြကိုု ေတြ ့ရတယ္။ ေလွဦးထိပ္မွာ လင္းေနတဲ့အဝိုုင္းကြင္းေၾကာင့္ ေလွေတြ ဦးတည္ရာကိုု သိႏိုုင္တယ္။ ေခ်ာင္းထဲက ေလွေတြထြက္လာလိုု ့ေစာင့္ ေလွေတြရွင္းေတာ့မွ ေခ်ာင္းထဲဝင္။ ေခ်ာင္းထဲဝင္တာနဲ ့ကိုုယ္တိုု ့ဒုုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲ။ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း အေကြ ့အေကာက္ေတြမ်ားေတာ့ လမုုပင္ေတြကိုုတိုုး ။ အလင္းေရာင္မရိွ ကိုုယ္တိုု ့ကလည္း မ်က္မွန္သမားေတြ။ ၃ ခါေလာက္ တိုုးတိုုက္ေနေတာ့ တိုုးဂိုုက္တေယာက္က ကိုုယ္တိုု ့ေလွကိုု လာတြဲေပးတယ္။ ဒီေတာ့မွပဲ ဝင္တိုးမတိုုက္ေတာ့ဘူး။ ခုုမွလာတဲ့ ကာယက္ေလွေတြ ေတြ ့တယ္။ ေခ်ာင္းကအထြက္ ကမ္းေၿခဆီသြားတဲ့အခ်ိန္ ေလအင္မတန္ထန္တယ္။ ေလထန္လြန္းလိုု ့ ေလွကေရြ ့ပါ့မလားေတာင္ စိုုးရိမ္မိတယ္။ ဝိုုင္းက အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေၾကာက္ေနတာတဲ့ ဟဲ့ အဲ့ဒီေနရာက ေရတိမ္ ၃ ေပေလာက္ပဲ နက္တယ္။ ေလွာ္တက္နဲ့စမ္းလိုုက္ရင္ ေသာင္ၿပင္ကိုုထိတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေလွေမွာက္ရင္ ကမ္းေၿခကိုု လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုု ့ရတယ္။ တကယ္ေၾကာက္ရမွာက ေရကန္မွာ ေရအေတာ္နက္တယ္။ တိုုးဂိုုက္က ေဟး အဲ့ဒီဖက္မွာ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ၊ ေသာင္ေတြရိွတယ္ ေလွတင္သြားလိမ့္မယ္ ဒီဖက္ကိုုလာလိုု ့ေအာ္တယ္။ တေပါင္းလေမာ္တင္ဘုုရားပြဲခ်ိန္ဆိုုရင္ ေရေၾကာင္းဌာနက ေရစူးလာစမ္းၿပီး ေရေၾကာင္းအမွတ္အသားေတြ လုုပ္တယ္။ အနီေရာင္ေဘာလံုုးၿပထားတဲ့ေနရာမွာ ေသာင္၊ ေက်ာက္ေဆာင္ရိွတယ္။ ေရေၾကာင္းၿပအမွတ္အသားေတြကိုု မလိုုက္နာတဲ့သေဘၤာေတြ ေသာင္တင္တတ္တယ္ ဒီေရတက္လာေတာ့မွ ေမာင္းလိုု ့ရတယ္။ ေရစီးေၾကာင္း၊ ေလတိုုက္ႏႈန္း၊ ေလတိုုက္ခတ္တဲ့ဖက္ေတြၾကည့္ၿပီး တက္မကိုုင္၊ စက္ေမာင္းဆလင္ေတြက သေဘၤာကိုု ထိန္းေက်ာင္းေမာင္းႏွင္ရတယ္။ ကိုုယ္တိုု ့အရင္ေရာက္ေနတာေတြ ့တာ အမည္းမက ညည္းတိုု ့ကိုု စိတ္ပူေနတာ ေရာက္ေတာင္ေရာက္လာပါ့မလားလိုု ့တဲ့။ တကယ္စိတ္ပူတာလား ႏွိမ္ခ်င္တာလား။
တိုုးဂိုုက္ ၃ ေယာက္က you make it. good job. ၃ မိုုင္ ကာယက္ခရီးက လြယ္ကူတဲ့အလုုပ္ေတာ့ မဟုုတ္ဘူး။ လူတိုုင္းမလုုပ္ႏိုုင္ဘူး ၈၀ ရာခိုုင္ႏႈန္းသာ ေအာင္ၿမင္တာပါတဲ့။ ဓာတ္ပံုုေတြကိုု glassbottompr ေဖ့ဘႊတ္ကေန ေဒါင္းယူႏိုုင္ပါတယ္တဲ့။ ၂ နာရီေလာက္ work out လုုပ္လိုုက္ရေတာ့ ဗိုုက္ဆာေနမွာ အဆာေၿပ မုုန္ ့ေလးေတြ ေကႊ်းတယ္။ သူတိုု ့ဝန္ေဆာင္မႈ တကယ္ေကာင္းပါတယ္။ တကိုုယ္လံုုးရႊဲရႊဲစိုု၊ အိမ္သာသြားၿပီး အကၤ ီ်လဲလိုု ့ရတယ္။ ကားေပၚမွာ ပုုဝါေလးေတြေပးေတယ္ ကိုုယ္တိုု ့မွာ အပိုုအကၤ ီ်တစံုုပါေပမဲ့ ဟိုုတယ္ကိုု နာရီဝက္ေလာက္ေမာင္းရင္ ေရာက္မွာမိုု ့လိုု ့ မလဲေတာ့ဘူး။ ဟိုုုုတယ္ေတြကိုု လိုုက္ပိုု ့ေပးေပမဲ့ ခဏၾကာေတာ့ တခ်ိဳ ့ဟိုုတယ္ေတြကိုု ေနာက္ကားတစီးက လိုုက္ပိုု ့ေပးမွာမိုု ့လိုု ့ တရုုတ္ေလးေတြ တၿခားကားေၿပာင္းသြားတယ္။ အသက္ ၈ ႏွစ္အရြယ္ကေလးက မႏိုုးလိုု ့ သူ ့အေမက အတင္းႏိုုးရတယ္။ အဲ့ဒီသားအမိက ကိုုယ္တိုု ့ထက္ အမ်ားၾကီးသာတယ္။ ၈ ႏွစ္အရြယ္ကေလးေတာင္ ကာယက္ေလွေလွာ္ႏိုုင္တယ္ဆိုုေတာ့ family friendly မိသားစုုလုုပ္ႏိုုင္တဲ့တိုုးပါ။ ကိုုယ္တိုု ့နဲ ့အမည္းမအုုပ္စုုက ေနာက္ဆံုုး အမည္းမအုုပ္စုုက ေဟာလီးေဒးအင္းမွာ။ ကိုုယ္တိုု ့ဟိုုတယ္က အထဲကိုုနည္းနည္းဝင္ရခက္လိုု ့ လမ္းထိပ္မွာပဲခ်ေပးၿပီး ေဟာလီးေဒးအင္းကေန တဘေလာက္ေလွ်ာက္လုုိက္ရင္ ကိုုယ္တိုု ့ဟိုုတယ္ပဲတဲ့။ အမည္းမအုုပ္စုုေနာက္က မလိုုက္ခ်င္လုုိ ့ ကိုုယ္တိုု ့သြားေနက်ေနရာကသြားတယ္။ အမည္းမအေၾကာင္း အတင္းအုုပ္ၾကတယ္။ ပင္လယ္ေရငန္စိုုတာမိုု ့လိုု ့ အကၤ ီ်အဝတ္အစားေတြ အကုုန္ၿပန္ေလွ်ာ္ ေရခ်ိဳးၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ည ၁၁ နာရီခြဲ။ ေနာက္ေန ့ ေမ ၂၀ တနဂၤေႏြေန ့ Gozalandia ေရတံခြန္နဲ ့ Cerro Gordo ကမ္းေၿခဆီသြားတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ ေနာက္ပိုု ့စ္မွပဲ တင္ပါေတာ့မယ္။
Happy Traveling !
စန္းထြန္း
ဇြန္ ၅၊ ၂၀၁၈။