ပန္ဆယ္ေဗးနီးယားသြား ေတာလား

ႏိုုဝင္ဘာလရဲ ့ ေနာက္ဆံုုးပတ္ ၾကသပေတးေန ့မွာ က်ေရာက္တဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေန ့၊ ဘလက္ဖရိုုင္းေဒး၊ စေန၊ တနဂၤေႏြ ရံုုးပိတ္ရက္ ေလးရက္ေတာင္ ရတာမိုု ့ အေမရိကန္မွာ ခရီးသြားၾကတဲ့ အခ်ိန္ဆိုုပါေတာ့။ ယူအန္ရံုုးက ဘလက္ဖရိုုင္းေဒး မပိတ္သလိုု အလုုပ္မ်ားေနလိုု ့ ခြင့္မယူခ်င္တဲ့ ဝိုုင္းေၾကာင့္ ႏွစ္ရက္ခရီးစဥ္ေတြ ရွာေဖြတဲ့အခါမွာ ခရစ္စမတ္အထူးအစီအစဥ္ တစ္ညအိပ္ႏွစ္ရက္ခရီးစဥ္ သံုုးခုုကိုု သြားေတြ ့ပါတယ္။ ေယးတကၠသိုုလ္၊ Yankee Candle Village ရိွတဲ့ ကြန္နက္တီကပ္ၿပည္နယ္ဖက္၊ Longwood Gardens ရိွတဲ့ ပန္ဆယ္ေဗးနီးယားၿပည္နယ္ဖက္၊ ေရခဲပန္းပုုၿပပြဲရိွတဲ့ ဝါရွင္တန္ဒီစီၿပည္နယ္ဖက္ကိုု သြားတဲ့ခရီးစဥ္ သံုုးခုုထဲမွာ ကြန္နက္တီကပ္ၿပည္နယ္ခရီးစဥ္ကိုု ေရြးလိုုက္ပါတယ္။ ခရီးမသြားခင္ တစ္ပတ္အလိုုမွာ ကြင္ဖန္း confirm ၿဖစ္မၿဖစ္ စံုုစမ္းၾကည့္ေတာ့ လံုုေလာက္တဲ့ဘြတ္ကင္း အေရအတြက္မရလိုု ့ ခရီးစဥ္မၿဖစ္ေၿမာက္ဘူးတဲ့။ ပန္ဆယ္ေဗးနီးယားခရီးစဥ္က ကြင္ဖန္းၿဖစ္မွာမိုု ့ ပန္ဆယ္ေဗးနီးယားခရီးစဥ္ကိုု ေၿပာင္းလိုုက္တာမိုု ့ ကြန္နက္တီကပ္သြား ေတာလား အစား ပန္ဆယ္ဗးနီးယားသြား ေတာလား ၿဖစ္သြားပါတယ္။

စုုရပ္ကိုု သတ္မွတ္ထားခ်ိန္ေရာက္ဖိုု ့၊ ရာသီဥတုု ေအးရင္ အေႏြးထည္ေတြ ယူခဲ့ဖိုု ့၊ လိုုအပ္တာေတြ မွာၾကားတဲ့ မတ္ေဆ့ေတြကိုု ခရီးသြားမဲ့ေန ့ မတိုုင္ခင္ အၾကိ ုုေန ့ညမွာ တိုုးဂိုုက္ဆီက ရေလ့ရိွပါတယ္။ တိုုးဂိုုက္ဆီက မတ္ေဆ့ရေတာ့ ဟယ္ခနဲ ၿဖစ္သြားတယ္ မနက္ ၈ ၄၅ စုုရပ္ကိုု ေရာက္ေအာင္လာဖိုု ့တဲ့။ ဘုုရားေရ...တိုုးက ၈ နာရီ ထြက္မွာ မဟုုတ္ဘူးလား အခ်ိန္ေၿပာင္းလိုုက္တာလား  ဖုုန္းေခၚမွပါပဲ။ ဖုုန္းေခၚေတာ့ လိုုင္းမအားဘူး တူ...တူ ၿမည္ေနတယ္ ကြ်န္မလိုု ဟယ္ခနဲ ၿဖစ္သြားသူေတြ တိုုးဂိုုက္ကိုု ဖုုန္းေခၚၿပီး ေသခ်ာေအာင္ ေမးၿမန္းေနၾကတယ္နဲ ့ တူတယ္။ တိုုးဂိုုက္က ဖုုန္းၿပန္ေခၚပါတယ္ အခ်ိန္မွားသြားလိုု ့တဲ့ မနက္ ၆ နာရီ ၄၅ စုုရပ္ဖလပ္ရွင္းကိုု ေရာက္ေအာင္လာပါတဲ့။ မၾကာပါဘူး ေနာက္တိုုးဂိုုက္တစ္ေယာက္ ဖုုန္းဆက္လာၿပန္တယ္။ မနက္ ၆ နာရီ ၄၅ စုုရပ္ဖလပ္ရွင္းကိုု ေရာက္ေအာင္လာဖိုု ့။ တိုုးဂိုု္က္ဆီက မတ္ေဆ့ကိုု ဝိုုင္းဆီပိုု ့ေတာ့ သူလည္း ဟယ္ခနဲ ၿဖစ္သြားတယ္နဲ ့ တူပါရဲ ့ ခ်က္ခ်င္းဖုုန္းေခၚတယ္။ ဝိုုင္းေရ အဲဒီလိုု အဲဒီလိုု အေရးၾကီးတဲ့ အခ်ိန္ကိုုမွ မွားရတယ္တဲ့။ အင္း ...ဒီလိုုမ်ိဳး မတိက်တဲ့ တိုုးဂိုုက္ေတြနဲ ့ အခ်ိန္တိက်တဲ့ ဝိုုင္းနဲ ့ ေတြ ့ၾကဦးမယ္ထင္ပါ့။


မနက္ ၅ နာရီခြဲ အိပ္ယာက၊ ေရခ်ိဳး၊ အထုုပ္ၿပင္ေနတာ ၆ နာရီ ၁၅ ၿဖစ္သြားလိုု ့ ဘူတာဆီ အသည္းအသန္ ေၿပးရတာနဲ ့ ေရေႏြးဓာတ္ဘူးနဲ ့ ဖုုန္းအားသြင္းၾကိ ုုး ေမ့က်န္ခဲ့တယ္။ ဖလပ္ရွင္းကေန ၇ နာရီမွာ ထြက္တဲ့ ၾကိ ုုပိုု ့ဖယ္ရီကိုုစီး တရုုတ္တန္းေရာက္ေတာ့ မနက္ ၇ နာရီခြဲ။ ေက်းဇူးေတာ္ေန ့ပိတ္ရက္မွာ ဝါရွင္တန္ဒီစီ၊ ႏိုုင္အာဂရာ၊ ပန္ဆယ္ေဗးနီးယား ေန ့ခ်င္းၿပန္ ခရီးစဥ္ေတြ ရိွပါတယ္။ ဝိုုင္းေရာက္လာေတာ့ တိုုးဂိုုက္ဆီမွာ ခ်က္ကင္ဝင္ေတာ့ မွားေနလားမသိဘူး စစ္လိုုက္ဦးမယ္နဲ ့ ခံုုနံပါတ္မရဘူး။ ေနာက္ေတာ့ တၿခားအဖြဲ ့နဲ ့ မွားေနလိုု ့ ေဆာရီးေနာ္ဆိုုၿပီး ဒုုတိယတန္းခံုုရတယ္။ ဒီခရီးက သြားဖူးသမွ်ခရီးထဲမွာ အခ်ိန္အတိအက် ထြက္တဲ့ ခရီးၿဖစ္သလိုု ခရီးသည္အၿပည့္ မပါဘူး။ တိုုးဂိုုက္အက္ဒီဆင္က နယူးေယာက္ၿပည္နယ္အေၾကာင္း ရွင္းၿပပါတယ္။ နယူးေယာက္ၿပည္နယ္ဟာ ဘေရာင္း Bronx ၊ မက္ဟန္တန္ Manhattan ၊ ကြင္း Queens ၊ ဘရႊတ္ကလင္း Brooklyn ၊ ကေနဒါနဲ ့ ေရကန္ၾကီးေတြ ၿခားထားသလိုု ဗာမြန္ၿပည္နယ္နဲ ့လည္း၊ ခ်န္ပိန္ေရကန္ ၿခားထားၿပန္တဲ့ နယူးေယာက္ၿပည္နယ္ အတြင္းပိုုင္းဆိုုၿပီး ရိွပါတယ္။ နယူးေယာက္ၿပည္နယ္ရဲ  ့  ၿမိ ုု ့ေတာ္က အလ္ဘေန Albany ၿဖစ္ေပမဲ့ နယူးေယာက္စီးတီး NYC (New York City) က အၾကီးဆံုုးပါ။

မက္ဟန္တန္နဲ ့ ဘရႊတ္ကလင္းကိုု ဆက္သြယ္ထားတဲ့ တံတားသံုုးစင္း ရိွပါတယ္။ အတိုုေကာက္ BMW လိုု ့ မွတ္ထားပါတဲ့။ B က ဘရႊတ္ကလင္းတံတား၊  M က မက္ဟန္တန္တံတား၊ W က ဝီလီယံဘာ့ခ္တံတား Williamsburg တံတားပါ။ မက္ဟန္တန္ကိုု ဆက္သြယ္ထားတဲ့ ေၿမေအာက္လိႈဏ္ေခါင္း ၃ ခုုရိွရာမွာ နယူးဂ်ာဆီၿပည္နယ္နဲ ့ ဆက္သြယ္ထားတဲ့ ေဟာ္လန္တန္နယ္၊ လင္ကြန္းတန္နယ္၊ ကြင္းဖက္ကိုု ကြင္းမစ္ေတာင္းတန္နယ္ေတြနဲ ့ ဆက္သြယ္ထားပါတယ္။ အရင္တုုန္းက ေၿမေအာက္လိႈဏ္ေခါင္းေဖာက္ရင္ ေလဝင္ေလထြက္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ဘယ္လိုုလုုပ္ရမွန္း မသိဘူး။ ေနာက္ေတာ့ လိႈဏ္ေခါင္းနားမွာ အေဆာက္အဦးတစ္ခုုေဆာက္ၿပီး ပန္ကာအၾကီးၾကီးေတြ တပ္ဆပ္ကာ ေၿမေအာက္လိႈဏ္ေခါင္းထဲ ေလဝင္ေလထြက္ ေကာင္းမြန္ေစတဲ့ နည္းလမ္းကိုု ေတြ ့သြားတယ္တဲ့။ လမ္းေလွ်ာက္အဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္ ရွင္းၿပေတာ့မွ ေၿမေအာက္လိႈဏ္ေခါင္း တဖက္တခ်က္ဆီက ေလရဟတ္ရိွတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြကိုု သတိထားမိေတာ့တယ္။ နယူးေယာက္ဆိုုတာနဲ ့ လစ္ဘာတီရုုပ္တုုကိုု ေၿပးၿမင္ၾကေပမဲ့ လစ္ဘာတီရုုပ္တုုက နယူးေယာက္ၿပည္နယ္မွာ ရိွတာမဟုုတ္ပါဘူး။ ေဟာ္လန္တန္နယ္ထဲက ထြက္ရင္ပဲ Welcome to New Jersey ဆိုုတဲ့ ဆိုုင္းဘုုတ္ကိုု ၿမင္ရတယ္။ ဆိုုင္းဘုုတ္မွာ ဘာေတြ ့သလဲ...(ကေလးမ်ား) လစ္ဘာတီရုုပ္ ။ မွန္ပါတယ္ လစ္ဘာတီရုုပ္တုုက နယူးဂ်ာဆီၿပည္နယ္မွာ ရိွတာကြဲ ့။


လစ္ဘာတီရုုပ္တုုကိုု လွမ္းၾကည့္လိုုက္ နယူးဂ်ာဆီဖက္မွာ ရိွတာလား၊ နယူးေယာက္ဖက္မွာ ရိွတာလား။ (ကေလးမ်ား) နယူးဂ်ာဆီဖက္မွာ။ နယူးဂ်ာဆီၿပည္နယ္က အေမရိကန္ႏိုုင္ငံရဲ ့ အေသးဆံုုးၿပည္နယ္ထဲမွာ ပါတယ္။ နယူးဂ်ာဆီရဲ  ့ ထူးၿခားခ်က္က ဓာတ္ဆီေစ်း သက္သာတယ္။ နယူးေယာက္သားေတြ နယူးဂ်ာဆီမွာ ဓာတ္ဆီလာၿဖည့္ရင္း ေလ်ာ့ပင္းၾကတယ္။ နယူးေယာက္နဲ ့ ယွဥ္ရင္ သက္သာတာကိုုး။ နယူးေယာက္က အကုုန္ေစ်းၾကီးတယ္ အိမ္ေစ်းေတြလည္း ေခါင္ခိုုက္ေနတယ္။ ေက်ာင္းသားဗီဇာနဲ ့ အင္တန္းရွစ္ဆင္းေနတုုန္းက ဖယ္ဒရယ္၊ စတိတ္တက္စ္ေတြပဲ ေဆာင္ရေပမဲ့ ခုုေတာ့ အလုုပ္ဗီဇာၿဖစ္သြားၿပီမိုု ့ Social Security (ပင္စင္)၊ မက္ဒီကယ္ Medicare  တက္စ္ေတြအၿပင္ နယူးေယာက္မွာေနတာမိုု ့ နယူးေယာက္စီးတီးတက္စ္၊ မသန္မစြမ္းတက္စ္ေတြ ေဆာင္ရတယ္။ နယူးဂ်ာဆီမွာေနရင္ နယူေယာက္စီးတီးတက္စ္၊ မသန္မစြမ္းတက္စ္ေတြ ေဆာင္စရာ မလိုုဘူး။ ကားပါးကင္၊ ကားအာမခံေတြလည္း နယူးေယာက္မွာ ပိုုေစ်းၾကီးတယ္။ တိုုးဂိုုက္က အဂၤလိပ္စကားအသံထြက္ မေကာင္းေပမဲ့ ၾကိ ုုးစားပမ္းစား ရွင္းၿပပါတယ္။ တိုုးဂိုုက္အက္ဒီဆင္က တိုုးဂိုုက္ေရဘင္ကိုု သူ ့ပါတနာ Partner လိုု ့ မိတ္ဆက္ေပးေတာ့ ကြ်န္မနဲ ့ဝိုုင္း ရယ္ခ်င္တာကိုု မထိန္းႏိုုင္လိုု ့ စာရြက္နဲ ့ကြယ္ၿပီး ရယ္ၾကတယ္။

Colleague ၊ Team member ၊ Friend စကားလုံးေတြ အမ်ားၾကီး ရိွရဲ ့သားနဲ ့ ဒီစကားလံုုးကိုုမွ ေရြးရတယ္လိုု ့။ ၾကည့္ရတာ အေမရိကန္ အသံုုးအႏႈန္းကိုု သိပံုုမရဘူး သတိေပးမွပါပဲ။ အင္း လူရွင္းတဲ့အခ်ိန္ တိုုးတိုုးတိတ္တိတ္ သတိေပးရေအာင္။ ပထမဆံုုး သြားေရာက္မဲ့ေနရာက မက္ဟန္တန္ကေန မိုုင္ ၁၁၀၊ ၂ နာရီအေဝးမွာရိွတဲ့ နယူးဂ်ာဆီၿပည္နယ္ ကန္ဒမ္ၿမိ ုု ့မွာရိွတဲ့ အက္ဗန္းရွားေရသတၱဝါၿပတိုုက္ Adventure Aquarium ပါ။ ႏိုုင္အာဂရာသြားေတာလားတုုန္းက ဒစ္ကာဗာေရသတၱဝါၿပတိုုက္၊ အက္ေကဒီယားသြားေတာလားတုုန္းက ကြန္နက္တီကပ္ၿပည္နယ္ မစ္စတစ္ၿမိ ုု ့က မစ္စတစ္ေရသတၱဝါၿပတိုုက္ေတြကိုု လည္ပတ္ၿပီးၿပီမိုု ့ ေရသတၱဝါၿပတိုုက္ေတြကိုု လည္ပတ္ဖိုု ့ ဆႏၵမရိွေတာ့လိုု ့ မလည္ေတာ့ဘူးလိုု ့ ေတြးေနၾကတယ္။ မနက္အေစာၾကီး ထၿပီးလာရတာမိုု ့ အိပ္ခ်င္ေနၾကမွန္း သိတယ္ အိပ္ၾကမလား သီခ်င္းနားေထာင္ၾကမလား။ ကားေပၚမွာ ပါတဲ့ ကေလးငါးေယာက္က သီခ်င္းနားေထာင္မယ္လိုု ့ သံၿပိ ုုင္ေအာ္ၾကတယ္။ တိုုးဂိုုက္အက္ဒီဆင္က သူ ့စိတ္ၾကိ ုုက္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ သီခ်င္းေတြ ဖြင့္တယ္။ Westlife ၊ Nsync သီခ်င္းေတြဆိုုေတာ့ ကြ်န္မအၾကိ ုုက္ေပါ့။ ဗီြဒီယိုုကာဗာက ခုုသြားလည္ပတ္မဲ့ ေနရာေတြက ဓာတ္ပံုုေတြပါ။ ေရသတၱဝါၿပတိုုက္က ဓာတ္ပံုုလွလွေတြၿမင္ေတာ့ ေရသတၱဝါၿပတိုုက္ကိုု ဝင္လည္မယ္ ၿဖစ္သြားတယ္။ ေရသတၱဝါၿပတိုုက္ အမ်ားစုုက ၿမိ ုု ့ရဲ ့အေဝးမွာ ရိွေနတတ္ေတာ့ ဝင္မလည္ရင္ ေပးထားတဲ့အခ်ိန္ကိုု ဘာမွာ သြားၿဖ ုုန္းရမွန္း မသိဘူး။


အိႏိၵယႏႊယ္ဖြား ၈ ေယာက္ အုုပ္စုုက ေရသတၱဝါၿပတိုုက္မွာမွ လာဆံုုေတာ့ ကားမွာ လူၿပည့္သြားတယ္။ အက္ဗန္ရွားေရသတၱဝါၿပတိုုက္ဟာ ကမၻာေပၚမွာ ေရၿမင္းရိွတဲ့ တစ္ခုုတည္းေသာ ေရသတၱဝါၿပတိုုက္ ၿဖစ္သလိုု အေမရိကန္မွာ တူသဏၭန္ ႏႈတ္သီးရိွတဲ့ ငါးမန္းေတြရိွတဲ့ တစ္ခုုတည္းေသာ ေရသတၱဝါၿပတိုုက္ တစ္ခုုလည္း ၿဖစ္ပါတယ္။ တိုးဂိုုက္က အခ်ိန္ႏွစ္နာရီ ေပးၿပီး ေန ့လည္စာကိုု ေရသတၱဝါၿပတိုုက္က စားေသာက္ေဆာင္မွာ စားခဲ့ဖိုု ့ မွာၾကားပါတယ္။ ေအ၊ ဘီ၊ စီ၊ ဒီ ဇုုန္ ေလးခုုရိွပါတယ္။ မိေက်ာင္း၊ ငါးေတြ ၿပထားတာကေတာ့ တၿခားေရသတၱဝါၿပတိုုက္နဲ ့ အတူတူပါပဲ။ ကြ်န္မ ကင္မရာက ေအာ္တိုုဖလပ္ရွ္ထြက္ေနတာ ဘယ္လိုုလုုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ ဓာတ္ပံုုေတြ မေကာင္းဘူး။ အိုုင္ဖုုန္းကင္မရာက ပိုုေကာင္းေနတယ္။ အာဖရိကပင္ကြင္းတဲ့ ပင္ကြင္းေလးေတြက ခ်စ္စရာေလး။ ငါးလိပ္ေက်ာက္၊ ေၿမြနဲ ့တူတဲ့ငါး၊ ငါးမန္းေလးေတြကိုု ကိုုင္ၾကည့္လိုု ့ရေတာ့ ကေလးေတြ ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့။ ခန္းမတစ္ခုုမွာ လူေတြအၿပည့္ဆိုုေတာ့ ဘာမ်ားလဲေပါ့။ အစီအစဥ္တင္ဆက္သူ အဘြားၾကီးက ခရစ္စမတ္မွာ ဘယ္လိုုစိတ္မ်ိဳးထားသင့္သလဲ ေမးေတာ့ ေၿဖဖိုု ့ ကေလးေတြ အမ်ားၾကီး လက္ေထာင္ၾကတယ္။

ကေလးတစ္ေယာက္ကိုု ေရွ ့ထြက္ခုုိင္းၿပီး ေၿဖခိုုင္းေတာ့ ကေလးမေလးက ခရစ္စမတ္မွာ တၿခားသူေတြကိုု ကူညီရမယ္၊ စိတ္ေကာင္းထားရမယ္တဲ့။ သူ ကိုုယ္တိုုင္ဖုုတ္ထားတဲ့ ကြတ္ကီးေတြကိုု ပြဲၿပီးရင္ လက္ေဆာင္အၿဖစ္ ေပးပါမယ္။ မ်က္စိမွတ္ၿပီး ဆုုတစ္ခုုေတာင္းပါတဲ့ မ်က္စိဖြင့္ခိုုင္းလိုုက္ေတာ့ ေရကန္ထဲမွာ ကူးခတ္ေနတဲ့ စကူပါဆန္တာကိုု ေတြ ့လိုုက္ရေတာ့ ကေလးေတြဆိုုတာ Santa, I love you. လိုု ့ ေအာ္တဲ့သူေအာ္နဲ ့ လက္ခုုပ္တီးၾကတာေပါ့။ စကူပါဆန္တာ Scuba Santa ဆီကိုု ေပးပိုု ့ႏုုိင္တဲ့ အၿမန္စာပိုု ့ပံုုး Express Mail နားမွာ ကေလးေတြ ဆန္တာဆီ စာေရးေနၾကတယ္။ ေရၿမင္းၿပခန္း ဝင္ရင္ပဲ အနံ ့အသက္က ဆိုုးတယ္။ ေရထဲစိမ္ေနၾကတဲ့ ေရၿမင္းနား ငါးကေလးေတြ ကူးခတ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီငါးေတြက ေရၿမင္းကိုုယ္ေပၚက ဆဲလ္ေသေတြကိုု လာစားတာတဲ့။ ေရၿမင္းေတြဟာ ပင္လယ္ဖ်ံ Sea lion ၊ Dolphin တိုု ့လိုု ယဥ္ပါးလြယ္တဲ့ သတၱဝါမ်ိဳး မဟုုတ္ေတာ့ သင္ၾကားရတာ ခက္ပါတယ္။ မ်ိဳးတုုန္းေတာ့မဲ့ စာရင္းဝင္ေနပါတယ္။


တၿခားေရသတၱဝါၿပတိုုက္ေတြနဲ ့ မတူတာက ငါးမန္းကန္ေအာက္ လိႈဏ္ေခါင္းကေန ကူးခတ္သြားလာေနတဲ့ ငါးမန္းေတြကိုု ၃၆၀ ဒီဂရီ လည့္ပတ္ၾကည့္လိုု ့ ရတာပါ။ တရုုတ္ၿပည္မွာ ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳက နာမည္ၾကီးတယ္။ တခ်ိဳ ့ဆိုု ငါးမန္းအေတာင္ကိုုပဲ ၿဖတ္ယူၾကတယ္။ ငါးမန္းေတြလည္း မ်ိဳးတုုန္းေတာ့မဲ့ စာရင္းထဲမွာ ပါတယ္။ ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳ တခါမွ မစားဖူးဘူး။ ရွဴး...တိုုးတိုုး...ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳအေၾကာင္း ေတြးေနတဲ့ တရုုတ္ငတိမေလးေတြလိုု ့ ထင္သြားဦးမယ္။ 3D  Movie Theatre ရိွေပမဲ့ ဝင္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ kids zone ဆိုုတာပဲ က်န္ေတာ့မယ္ ဝင္ၾကည့္ရေအာင္။ ဝိုုင္းေရ  ဒီဖားေလာင္းကေန ဖားၿဖစ္ေနတာဆိုုေတာ့ ဝိုုင္းက မသိဘူးတဲ့။ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာတုုန္းက မသင္ရဘူးလား သင္ခဲ့ရမွာေပါ့ ခုုေတာ့ ေမ့ေနၿပီ။ ဒီဓာတ္ပံုုက ဖားၿဖစ္လာပံုု အဆင္ဆင့္ကိုု ၿပထားတာ ကေလးေတြတင္ ဗဟုုသုုတရတာမဟုုတ္ဘဲ လူၾကီးေတြလည္း ဗဟုုသုုတရတာပဲေနာ္။ ကြ်န္မတိုု ့ ငယ္ငယ္တုုန္းက အေဖ ဖားကိုုမီးဖုုတ္ၿပီး စပါးလင္ႏိုုင္ႏိုုင္နဲ ့ ခ်က္ေကႊ်းတာ သိပ္စားေကာင္းတာပဲ။ ရွဴး...တိုုးတိုုး ဟိုုမွာ Fogs as Pets ဆိုုၿပီး ကေလးေတြကိုု ပညာေပးတယ္ လူၾကီးေတြက ဖားသား သိပ္စားေကာင္းတယ္လိုု ့ ေတြးေနတယ္ ေကာင္းကြာ။ ဖားေတြဟာ က်င္လည္က်က္စားတဲ့ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ေပၚ မူတည္ၿပီး အေရာင္ေၿပာင္းႏိုုင္ေတာ့ ရန္သူေတြက အလြယ္တကူ မေတြ ့ႏိုုင္ဘူးတဲ့။

အေရာင္ေတာက္ေတာက္ ဖားေတြကိုု ၿမင္တာနဲ ့အဆိပ္ရိွမွန္း သိသာပါတယ္။ သစ္ေခါက္နဲ ့တူတဲ့ လိပ္၊ သစ္ရြက္နဲ ့တူတဲ့ ဖားေတြကိုု မွန္ၿပတင္းေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး ရွာေဖြၾကၿပီး မေတြ ့ေသးတဲ့သူေတြကိုု ၿပရတာလည္း တမ်ိဳးေပ်ာ္စရာေကာင္းတာပဲ။ အခ်ိန္ေစ့ေနၿပီမိုု ့ ေန ့လည္စာစားဖိုု ့ အခ်ိန္မရိွေတာ့ဘဲ ေရသတၱဝါၿပတိုုက္ကေန ထြက္ခြာၿပီး ေဘးနားက ၿမစ္ကမ္းေဘးမွာ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ၾကတယ္။ တဖက္ကမ္းကၿမိ ုု ့က ဖီလာဒဲဖီးယားၿမိ ုု ့နဲ ့ သိပ္တူတာပဲ။ မႏွစ္က မန္မိုုရီယမ္ေဒးပိတ္ရက္မွာ ဖီလာဒဲဖီးယားသြားေတာလားထားေတာ့ ဖီလာဒဲဖီးယားၿမိ ုု ့ကိုု မွတ္မိေနတယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ တိုုးဂိုုက္က တဖက္ကမ္းကၿမိ ုု ့က ဖီလာဒဲဖီးယားၿမိ ုု ့၊ နယူးဂ်ာဆီၿပည္နယ္နဲ ့ ပန္ဆယ္ေဗးနီးယားၿပည္နယ္ကိုု ၿခားထားတဲ့ ဒဲလာဝဲယားၿမစ္၊ ဒဲလားဝဲယားၿမစ္ေပၚကေန နယူးဂ်ာဆီၿပည္နယ္နဲ ့ ပန္ဆယ္ေဗးနီးယားၿပည္နယ္ကိုု ဆက္သြယ္ထားတဲ့ တံတားက ဘန္ဂ်မင္ ဖရန္ ့ကလင္းတံတားလိုု ့ ရွင္းၿပပါတယ္။ ဘန္ဂ်မင္ဖရန္ ့ကလင္းဟာ အေမရိကန္ႏိုုင္ငံကိုု တည္ေထာင္သူ ဖခင္ၾကီးေတြထဲက တစ္ဦးၿဖစ္ၿပီး စာေရးဆရာ၊ ပုံုုႏွိပ္ထုုတ္ေဝသူ၊ ႏိုုင္ငံေရးသမား၊ သိပၺံပညာရွင္၊ တီထြင္သူ၊ သံတမန္၊ သူ လုုပ္ေဆာင္ခဲ့တာေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒုုတိယသြားေရာက္လည္ပတ္မဲ့ေနရာက ပန္ဆယ္ေဗးနီးယားၿပည္နယ္ ကန္နက္စကြဲယားၿမိ  ုု ့က ေလာင္းဝုုဂါးဒင္းၿဖစ္ၿပီး ေရသတၱဝါၿပတိုုက္ကေန မိုုင္ ၄၀၊ ၁ နာရီေလာက္ ေမာင္းရပါတယ္။


အရင္အပတ္တုုန္းက ႏွင္းေတြက်တာ နယူးေယာက္ၿပည္နယ္ ဘာဖဲလိုုးၿမိ ုု ့ ႏွင္းေအာက္ပိေနတဲ့ပံုုေတြ သတင္းမွာ ၿမင္ခဲ့မယ္ ထင္ပါတယ္။ နယူးေယာက္စီးတီးမွာေတာ့ ႏွင္းက်ရံုုပဲက်ပဲ အရည္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ပန္ဆယ္ေဗးနီးယားၿပည္နယ္သြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္ ႏွင္းေတြေဖြးေနတာမ်ား ႏွင္းကမၺလာ ဖုုံးလႊမ္းေနသလိုုပါပဲ။ တိုုးဂိုုက္ေရဗင္က ေလာင္းဝုုဂါးဒင္းအေၾကာင္း တရုုတ္လိုု မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ရွင္းၿပၿပီး အဂၤလိပ္လိုုေတာ့ သစ္ပင္ေတြ အမ်ားၾကီးရိွတယ္၊ မွန္အေဆာက္အဦးကိုု သြားလည္ၾကေနာ္ဆိုုၿပီး ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲ ရွင္းၿပတယ္။ ေလာင္းဝုုဂါးဒင္း Longwood Gardens ဟာ အေမရိကန္ႏိုုင္ငံရဲ ့ ေပၚၿပ ူလာအၿဖစ္ဆံုုး၊ အထင္ရွားဆံုုး ပန္းၿခံေတြထဲမွာ တစ္ခုုအပါအဝင္ၿဖစ္ၿပီး ဧက ၁၀၀၀ ေက်ာ္ က်ယ္ပါတယ္။ ပန္းၿခံရဲ ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ႏွင္းေတြဖံုုးလႊမ္းေနလိုု ့ မွန္လံုုအေဆာက္အဦးဆီ ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။ အထဲကိုု ဝင္လိုုက္ရင္ပဲ အေမရိကန္ေလသံနဲ ့ Wow ! It's awesome, amazing, unbelievalbe, incredible. ၿဖစ္သြားၾကတယ္။ အထဲမွာ ေတာ္ေတာ့္ကိုု လွပါတယ္ ပန္းၿခံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အခမဲ့ၿဖစ္ေပမဲ့ ေလာင္းဝုုပန္းၿခံက ဝင္ေၾကး ၂၅ က်ပ္ေပးရလိုု ့ ေစ်းၾကီးေပမဲ့ ဝင္ေၾကးနဲ ့တန္ေအာင္ကုုိ လွပါတယ္။ လူအင္မတန္မ်ားလိုု ့ ဓာတ္ပံုုရိုုက္လိုု ့ ေကာင္းတဲ့ေနရာေတြဆိုုရင္ တန္းစီရတယ္။ သဲကႏၱာရ၊ မုုတ္သံုုေတာ၊ အေမရိက၊ အာရွ၊ အေမရိကန္ေတာင္ပိုုင္း ၊ ေၿမာက္ပိုုင္းက အပင္ေတြကိုု ၿပသထားတာ အင္မတန္ စံုုပါတယ္။ ဝါရွင္တန္ဒီစီ ကယ္ပီတယ္ေမာက ေဘာတနစ္ဂါးဒင္းထက္ အပင္ေတြ စံုုတယ္။

၂ နာရီ ၁၅ မိနစ္ အခ်ိန္ေပးထားတာမိုု ့ ၂ နာရီကိုု လည္ပတ္မယ္ ၁၅ မိနစ္ကိုု ေန ့လည္စာစားမယ္ဆိုုၿပီး ဝိုုင္းက ေက်ာပိုုးအိတ္ သယ္ပါတယ္။ ဓာတ္ပံုုရိုုက္မယ္ဆိုုရင္ နဖူးေပၚမွာ ဆံပင္ေတြ ဝဲေနေအာင္ သပ္တင္ရတာနဲ ့၊ ေက်ာပိုုးအိတ္ကိုု ကြ်န္မေၿခေထာက္နား ေၿပးထားရတာနဲ ့ အလုုပ္ကိုု ရႈပ္ေနတာပဲ။ ေက်ာပိုုးအိတ္ ပိုုးထားေပမဲ့ ဓာတ္ပံုုထဲမွာဆိုု ပခံုုးေပၚက ၾကိ ုုးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုုပဲ ၿမင္ရတာေလဆိုုေတာ့ ေက်ာပိုုအိတ္ ပိုုးထားရင္ ခါးကုုန္းကုုန္းပံုုေပါက္ေနတယ္လိုု ့ ထင္လိုု ့တဲ့။ နဖူးေပၚမွာ ဆံပင္ဝဲမေနရင္ နဖူးေၿပာင္ေၿပာင္ၾကီး ၿဖစ္ေနတာ ၾကည့္ရဆိုုးလိုု ့ ဓာတ္ပံုုရိုုက္မယ္ဆိုုရင္ နဖူးေပၚ ဆံပင္သပ္တင္ရတာ အလုုပ္တစ္ခုု။ ေကာက္ညွင္းထုုပ္လိုု အထပ္ထပ္ ဝတ္၊ လက္အိတ္၊ ေၿခအိတ္၊ မာဖလာ ပတ္ရေတာ့ မ်က္ႏွာေလးပဲ ၿမင္ရတဲ့ ေဆာင္းတြင္းမွာ ဦးထုုပ္ေဆာင္းထားၿပန္၊ မာဖလာကိုုလည္း ႏွာေခါင္းနားေရာက္ေအာင္ ပတ္ထားတဲ့ ကြ်န္မကေတာ့ ရွင္းတယ္ ဦးထုုပ္ကိုု  ေနရာတက်ၿဖစ္ေအာင္ လုုပ္ရတာတစ္ခုုပဲ။ ဦးထုုပ္၊ ၾကိ ူးသိုုင္းေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားတဲ့ အန္ကယ္၊ ေခါင္းမွာ အၿဖ ူေရာင္ပုုဝါေလး အုုပ္၊ ဂါဝန္အၿပာ ဝတ္ထားတဲ့ အမ္းမစ္ခ်္စံုုတြဲကိုု ေတြ ့လိုုက္တယ္။ ဖီလာဒဲပီးယားသြားေတာလား၊ နယူးဂ်ာဆီသြားေတာလား ဖူးလိုု ့သာ အန္းမစ္ခ်္မွန္း သိတာ။


မွန္လံုုအေဆာက္အဦးအႏွံ ့ လည္ၿပီးေတာ့  အခ်ိန္က ၂၀ မိနစ္ေလာက္ ပိုုေနေသးေတာ့ ဘယ္ကိုုသြားလည္သင့္သလဲလိုု ့ ဝန္ထမ္းကိုု ေမးၾကည့္ေတာ့ ဟိုုနားေလးမွာ ၿပတိုုက္တစ္ခုုရိွတယ္တဲ့ သြားလည္သင့္တယ္တဲ့။ ၿပတိုုက္ေရာက္ေတာ့ တခ်ိဳ ့က ဗီြဒီယိုုၾကည့္လိုု ့ တခ်ိဳ ့က ေလ့လာၾကည့္ရႈလိုု ့နဲ ့ စည္ကားေနတာပါပဲ။ ဝန္ထမ္းအဘြားက အာရွသူ ဘယ္ေနရာေတြကိုု ၾကည့္သင့္တယ္လိုု ့ ညႊန္ေပးပါတယ္။   အာရွသူေပမဲ့ အေမရိကန္လိုု ဝန္ေဆာင္မႈေပးေတာ့ တေလာတုုန္းက ေဖ့ဘြတ္မွာရွယ္တဲ့ ဗီြဒီယိုုေလးတစ္ခုုကိုု သတိရမိတယ္။ ဥေရာပသားဝိတ္တာနဲ ့ အာရွသားဝိတ္တာ ၿခားနားပံုု အေၾကာင္းပါ။ အစားအေသာက္မွာရင္ မရတဲ့ဟာဆိုုရင္ ဥေရာပသားဝိတ္တာက ဘယ္ဟာေလးက ေကာင္းတယ္၊ စားေသာက္ၿပီးရင္လည္း စားေကာင္းလား၊ ဘာေတြလိုုအပ္သလဲနဲ ့ ဝန္ေဆာင္မႈ အၿပည့္အဝ ေပးပါတယ္။ အာရွသားဝိတ္တာကေတာ့ စကားေၿပာတာ မေၿပာခ်င္သလိုု၊ အလုုပ္မလုုပ္ခ်င္သလိုု၊ ကာစတာမာကိုုလည္း မေလးစား မေၿခမငံဆက္ဆံ၊ စားေသာက္လိုု ့ေတာင္ မၿပီးေတာ့ဘူး ပန္းကန္ကိုု အတင္းလာသိမ္းနဲ ့။ နည္းနည္းေတာ့ အိုုဗာၿဖစ္ေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွန္ပါတယ္။ ရထားေသးေသးေလး ေၿပးလႊားေနတဲ့ ေနရာမွာ ကေလးေတြ အံုုေနတာပဲ။ တီးလံုုးသံေတြၾကားေတာ့ ဘာမ်ားလဲလိုု ့ သြားၾကည့္တာ ေတးသြားအလုုိက္ေၿပာင္းတဲ့ ဝါးတားေဖာင္တိန္အကပါ။ ဝိုုင္းက ေႏြရာသီမွာ ေလာင္းဝုုဂါးဒင္းကိုု ၿပန္လာခ်င္ေသးပါတယ္တဲ့။

ဒီတေခါက္ ခရီးသည္ေတြက အခ်ိန္ေလးစားတယ္ ေနာက္က်လည္း ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲ။ ဝိုုင္းက မနက္က သူေၾကာ္လာတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ကိုု ေန ့လည္စာအၿဖစ္စားၿပီး ကြ်န္မကေတာ့ ကိုုယ္တုုိင္လုုပ္လာတဲ့ ဆန္းဒြတ္စ္စားတယ္။ ကိုုယ္တိုုင္လုုပ္တဲ့ဆန္းဒြတ္စ္ဆိုုလိုု ့ အထင္မၾကီးနဲ ့ဦး ေပါင္မုုန္ ့ႏွစ္ခ်ပ္ကိုု မက္ယြန္းနစ္သုုတ္၊ တူနာထည့္၊ ခ်ိစ္တစ္ၿပား ပစ္ထည့္လိုုက္တဲ့ ဆန္းဒြတ္စ္ပါ။ ေနာက္ဆံုုးလည္ပတ္မဲ့ ေနရာကေတာ့ ေလာင္းဝုုပန္းၿခံကေန မိုုင္ ၅၀၊ ၁ နာရီသာသာ အေဝးက ပန္ဆယ္ေဗးနီးယားၿပည္နယ္ ရီးဒင္းၿမိ ုု ့မွာရိွတဲ့ ကိုုဇာခရစ္စမတ္ရြာေလးပါ Koziar's Christmas Village ။ မနက္ေစာေစာ ထရတာနဲ ့၊ ေန ့လည္စာ စားၿပီးလိုု ့ မ်က္စိစင္းလာတာနဲ ့ ငိုုက္မ်ဥ္းလိုုက္တာ တိုုးဂိုုက္က ခရစ္စမတ္ရြာကိုု ေရာက္ပါေတာ့မယ္လိုု ့ ေၾကၿငာေတာ့မွပဲ ႏိႈးေတာ့တယ္။ အေဝးကေန ၿမင္ရတဲ့ ခရစ္စမတ္ရြာေလးက မီးေရာင္စံုုေတြ ၿပိ ုုးပ်က္ကာ လွပေနပါတယ္။ ရာသီဥတုုကလည္း အေတာ္ေအးတယ္ လက္အိတ္ခႊ်တ္လိုုက္ရင္ လက္ကိုု က်ဥ္တက္လာတာပဲ။ လူေတြကလည္း က်ိတ္က်ိတ္တိုုး။ တိုုးဂိတ္က ၁ နာရီ အခ်ိန္ေပးပါတယ္။ စုုရပ္ကိုု မသိေတာ့ရင္ အေမရိကန္အလံ မီးလင္းေနတဲ့ ေနရာကိုုသာ မွန္းၿပီးလာခဲ့ပါတဲ့။ မီးေရာင္စံုုေတြ ထြန္းထားတာ အင္မတန္လွပါတယ္ ကေလးေတြသာမက လူၾကီးေတြလည္း ေပ်ာ္ၾကတာပါပဲ။ ကြ်န္မတိုု ့ ၿမန္မာၿပည္က သီတင္းကႊ်တ္ကိုု သတိရတယ္။


EF-S 18 - 135 mm Lens တပ္ထားတဲ့ Canon 7D လြယ္ထားတဲ့ ကြ်န္မကိုု ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ကင္မရာမန္းလားလိုု ့ ေမးၾကတိုုင္း My camera is professional but I am not professional, just ameture. လိုု ့ ၿပန္ေၿဖေလ့ ရိွပါတယ္။ ကင္မရာကသာ ပေရာက္ဖက္ရွင္နယ္ ကြ်န္မက ကင္မရာကိုု Auto ထားၿပီးပဲ ရိုုက္တတ္တယ္။ တၿခား function ေတြ အမ်ားၾကီးရိွေပမဲ့ ဘယ္လိုုသံုုးရမွန္း မသိဘူး။ ကင္မရာနဲ ့ Lens ေၾကာင့္သာ ပံုုေကာင္းေကာင္းထြက္ေနတာ။ ဒီလိုုခရစ္စမတ္မီးကိုု ဘယ္လိုုရိုုက္ရမွန္းမသိဘူး။ Auto mode က ကင္မရာက ထိန္းခ်ဳပ္တယ္။ အမွန္က လူက ကင္မရာက ထိန္းခ်ဳပ္ရမွာ။ Shame on me လိုု ့ ကြ်န္မက ေၿပာေတာ့ ဝိုုင္းက အဲဒါေၾကာင့္ သူ ့အစ္မလတ္ နီကြန္က ေနာက္ဆံုုးထြက္တဲ့ ကင္မရာကိုု လိုုခ်င္ေနတာကိုု သူက ခြင့္မၿပ ုုတာတဲ့။ ေစ်းသင့္ရံုုေလးဝယ္ ကင္မရာ၊ ဓာတ္ပံုုအေၾကာင္း နည္းနည္းနားလည္ေတာ့မွ ကင္မရာၾကီးေတြ ဝယ္သင့္တာတဲ့။ ဓာတ္ပံုုလွလွေတြ မရေပမဲ့လည္း ခရစ္မစတ္မီးေရာင္စံုုၾကားမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေပ်ာ္စရာပါပဲ။ အခ်ိန္ေစ့ၿပီမိုု ့ ကားဆီၿပန္မယ္ဆိုုေတာ့ စုုရပ္က ဘယ္ေနရာမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ တိုုးဂိုုက္ေၿပာထားတဲ့ အေမရိကန္အလံဆီကိုု သြားၿပီး ကားပါကင္မွာ သြားရွာေတာ့ တိုုးကားကိုု ေတြ ့တယ္။

ညေနစာကိုု တရုုတ္ဘူေဖးဆိုုင္မွာ သြားစားေတာ့ တက္စ္၊ တစ္ဖ္အၿပီး ၁၆ က်ပ္ က်တယ္။ တရုုတ္စာေတြက မဆိုုးေပမဲ့ ဆူရီွကေတာ့ မေကာင္းဘူး။ ဖားသားေၾကာ္ေတြ ့ေပမဲ့ အက္ဗန္ရွားေရသတၱဝါၿပတိုုက္က အေရာင္ေတာက္ေတာက္ ဖားေတြကိုု သတိရလိုု ့ တစ္ခုုပဲ စားႏိုုင္တယ္။ လတ္ဆပ္လိုု ့လား မသိဘူး ခရုုကေတာ့ အေတာ္စားေကာင္းတယ္။ ဒီေန ့ည တည္းမဲ့ဟိုုတယ္က ၾကမ္းပိုုးနာမည္ၾကီးလိုု ့ အိပ္ယာေတြ အရင္စစ္ၿပီး ၾကမ္းပိုုးရိွတယ္လိုု ့ သံသယရိွရင္ တိုုးဂိုုက္ဆီ ခ်က္ခ်င္းသတင္းပိုု ့ပါ ေနာက္တစ္ခန္း လဲေပးပါမယ္တဲ့။ အခန္းထဲေရာက္တာနဲ ့ ေက်ာပိုုးအိတ္ေတြကိုု ပစ္ခ်ၿပီး ေမြ ့ယာမွာ ၾကမ္းပိုုးရိွမရိွ ရွာေဖြေရး  စၾကတယ္။ ဝိုုင္းက ေရမိုုးခ်ိဳး၊ Ebook Reader နဲ ့ စာဖတ္ခ်ိန္ေနမွာ ကြ်န္မက အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ။ ဝိုုင္း လန္ ့ေအာ္မွပဲ ႏိႈးေတာ့တယ္ သူ ့ေဘးနားက မီးအိမ္က ရုုတ္တရက္ မီးမွိတ္သြားလိုု ့ ခလုုတ္သြားဖြင့္တာ ဓာတ္ႏွစ္ခါေတာင္ လိုုက္တယ္တဲ့။ ခုုတင္ႏွစ္ခုုၾကားက မီးကလည္း လင္းလြန္းေတာ့ ေခါင္းအံုုးႏွစ္ခုုကိုု ေထာင္လိုုက္ အဲဒါဆိုု မီးအလင္းေရာင္ စူးတာ သက္သာသြားမယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ပုုဝါႏွစ္ခုုကိုု ယူၿပီး မီးအုုပ္ေဆာင္းမွာ ပတ္လိုုက္ေတာ့ ညမီးနီးပါးေလာက္ ၿဖစ္သြားတယ္။ ရာသီဥတုု ေအးတာေရာ၊ မနက္က ေစာေစာ ထလာရတာေရာ၊ ရုုံးတက္ရက္ေတြတုုန္းက ပင္ပန္းတာေရာနဲ ့ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိ ုုက္ၿခိ ုုက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ မနက္ ၇ နာရီခြဲ ေမာနင္းေကာ ႏိႈးေတာ့မွပဲ ႏိႈးေတာ့တယ္။  ဒုုတိယေန ့မွာ သြားေရာက္လည္ပတ္တာေတြကို အပိုုင္း ၂ က်မွ ဆက္ရေအာင္။

စန္းထြန္း
ဒီဇင္ဘာ ၁၄၊ ၂၀၁၄။