အသက္ ၂၇ ႏွစ္ ရိွၿပီး လက္ဆုုပ္လက္ကိုုင္ မၿပႏိုုင္ေသးသူေတြကိုု အပ်ိဳၾကီး၊ လူပ်ိဳၾကီးလိုု ့ သတ္မွတ္ရင္ ကိုုယ္ကေတာ့ အပ်ိဳၾကီးထက္ ဟိုုင္းေနတဲ့ အပ်ိဳဟိုုင္းၾကီးလိုု ့ ဆိုုရမယ္။ ဘာၿဖစ္လိုု ့လဲဆိုုေတာ့ ကိုုယ့္အသက္က ၂၇ ႏွစ္ကိုုမွ ဆယ္စုုႏွစ္ရဲ ့တဝက္ ထပ္ေပါင္းရမွာမိုု ့လိုု ့။ ကိုုယ္တိုု ့ ငယ္ငယ္တုုန္းက ဆယ္တန္းမေအာင္ေသးခင္ ရည္းစားထားရင္ အၿပစ္တစ္ခုု လုုပ္သလိုု။ မိဘေတြ၊ ဆရာမေတြကလည္း ဆယ္တန္းမေအာင္ေသးဘဲ ရည္းစားမထားနဲ ့၊ တကၠသုုိလ္ေရာက္မွ ထားလိုု ့ ဆံုုးမၾကတယ္။ ပညာရွာခ်ိန္မွာ ၾကင္ယာရွာရင္ ပညာေရးဖက္ အာရံုုစိုုက္တာ နည္းသြားမွာစိုးလိုု ့ တားၿမစ္ၾကတာ ထင္ပါရဲ ့။ ခုုေခတ္ ကေလးေတြကိုု အဲဒီလိုု ဆံုုးမလိုု ့ရမယ္ မထင္။ မူလတန္း၊ အလယ္တန္းေလာက္ကတည္းက ရည္းစားရေနၿပီ။
တကၠသိုုလ္ေရာက္ေတာ့ ကိုုယ့္ကိုု စိတ္ဝင္စားတဲ့သူေတြ၊ ကိုုယ္က စိတ္ဝင္စားတဲ့သူေတြ ရိွသားနဲ ့ ဘာလိုု ့ ရည္းစားတေယာက္ ၿဖစ္ၿဖစ္ေၿမာက္ေၿမာက္ မထားခဲ့ပါလိမ့္လိုု ့ ေတြးမိတယ္။ အခ်စ္ဆိုုတာလည္း ထူးဆန္းသား အားလံုုးထဲမွာမွ သူ ့တေယာက္တည္းကိုု ရင္ခုုန္မိတာ။ တခါတေလ ႏွစ္ေယာက္၊ သံုုးေယာက္ေလာက္ကိုု တၿပိ ုုင္နက္တည္း ရင္ခုုန္တာမ်ိဳးလည္း ရိွေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာလည္း ရည္းစားရတဲ့သူရ၊ ရင္ခုုန္တဲ့သူ ရိွတဲ့သူ၊ ရင္မခုုန္တဲ့သူ၊ လြမ္းၾကေဆြးၾက၊ ရင္ခုုန္ၾကနဲ ့ေပါ့။ ဒုုတိယႏွစ္မွာ ပုုဂံ၊ ပုုပၺား ေက်ာင္းေလ့လာေရးခရီးစဥ္က ၿပန္လာေတာ့ ေဒတာေဘ့စ္ database သင္တဲ့ ေဒၚၿမင့္သီတာထြန္းကိုု တီခ်ယ္ေရ ခရီးလည္း ထြက္ၿပီးၿပီ၊ ပုုပၺားေတာင္မၾကီးလည္း တက္ၿပီးၿပီ မစြံေသးပါလားလိုု ့ ညည္းေတာ့ တီခ်ယ္က ပထမႏွစ္နဲ ့ မစြံရင္ ဒုုတိယႏွစ္ ခရီးထြက္၊ မစြံေသးရင္ ေနာက္ႏွစ္ ေတာင္တက္၊ ညည္းတိုု ့က တခါတည္း ခရီးလည္းထြက္၊ ေတာင္လည္း တက္တာကိုုးေအ့။
ေက်ာင္းၿပီးလိုု ့ မစြံေသးေပမဲ့ အလုုပ္ထဲမွာ ဖူးစာရွင္ ေတြ ့ႏိုုင္တာပဲေလ အားမငယ္ပါဘူး။ ဒီလိုုနဲ ့ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းက အန္ယူအက္စ္မွာ ေက်ာင္းတက္ဖိုု ့ ဖန္လာခ်ိန္မွာ အသက္က အပ်ိဳၾကီးအရြယ္ ေရာက္ေနၿပီ။ မိသားစုုသိုုက္ၿမံ ုုရဲ ့အေဝးမွာ အထီးက်န္ၾကလိုု ့ ႏိုုင္ငံၿခားေရာက္ၿပီး မၾကာခင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရည္းစားရၾကတယ္။ တခ်ိဳ ့ၾကေတာ့လည္း အင္တာနက္ကေန ရည္းစားရၾကတယ္။ အသက္ကလည္း ၃၀ နားနီးေနၿပီမိုု ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္လိုု ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္မခုုန္ အၿမဲတမ္း တတြဲတြဲေနတဲ့ အစ္မလည္း ရိွေနေတာ့ ရည္စားမရိွၿပန္ဘူး။ တခ်ိဳ ့ၾကေတာ့လည္း ၿမန္လိုုက္တာ ေဟာတေယာက္ ေဟာတေယာက္။ ကိုုယ္ေတြၾကေတာ့လည္း တစ္ေယာက္ထားဖိုု ့ေတာင္ ခက္လိုုက္တာ။
![]()
ဒီလိုုနဲ ့ စတိတ္ကိုု ေက်ာင္းတက္ဖိုု ့ ေရာက္လာေတာ့ ပိုုဆိုုး။ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ရာသီဥတုု၊ အစားအေသာက္၊ ဘာသာစကားေတြနဲ ့ အသားက်ဖိုု ့၊ စာေမးပြဲေတြ မွန္မွန္ေအာင္ဖိုု ့ ပင္ပန္းလြန္းတဲ့ ေက်ာင္းသားဘဝ ေန ့ရက္ေတြ၊ ကားေမာင္းလိုုင္စင္ရဖိုု ့ ၾကိ ုုးစားရတာေတြနဲ ့ ေရာက္စႏွစ္ေတြဟာ တကယ့္ကိုု ပင္ပန္းလြန္းေတာ့ အခ်စ္ဆိုုတာ အစြမ္းကုုန္ပြင့္အာမဲ့ အခ်ိန္မေရာက္ခင္ ပူၿပင္းတဲ့ေနေရာင္ေၾကာင့္ ညိႈးေၿခာက္သြားတဲ့ ပန္းကေလး တပြင့္လိုုပဲ။ ေက်ာင္းၿပီးလိုု ့အလုုပ္ရၿပန္ေတာ့ ၿမိ ုု ့အသစ္၊ အလုုပ္အသစ္၊ လူအသစ္ေတြနဲ ့ ေနသားတက်ၿဖစ္ဖိုု ့၊ အပတ္တိုုင္း အဆိုုင္းမင့္ေတြ အခ်ိန္မွီတင္ႏိုုင္ဖိုု ့၊ တလခြဲတခါ ေၿဖရတဲ့ စာေမးပြဲမွာ ဘီ ( ၇၅ ၊ ၈၀ မွတ္) ရဖိုု ့၊ အလုုပ္က ဖိစီးလို ့ စာမၾကည့္ႏိုုင္၊ စာမရေတာ့ စာေမးပြဲအတြက္ စိတ္ညစ္နဲ ့ ပတ္ခ်ာလည္ လိုုက္ေနတာပဲ။ အစတုုန္းကေတာ့ စာေမးပြဲကိုုေတာင္ ရင္ခုုန္ေသးတယ္။ ခုုေတာ့ ေလးႏွစ္ေလာက္ စာေမးပြဲေတြ၊ အဆိုုင္းမင့္ေတြနဲ ့ နပန္းလံုုးေနရေတာ့ ေက်ာင္းသားပါး ဝသြားတယ္နဲ ့ တူပါရဲ ့ ရင္ကိုုမခုုန္ေတာ့ဘူး။ ဘီမရလိုု ့ စာေမးပြဲ က်ရင္ ေနာက္ထပ္ ထပ္တက္မယ္ အဲ ေက်ာင္းစရိတ္ေတာ့ ပိုုေထာင္းသြားတယ္။
ေရာက္ခါစႏွစ္ေတြနဲ ့စာရင္ နည္းနည္းေနသားက်ၿပီလိုု ့ ထင္မိတယ္။ ဒါေတာင္ အလုုပ္ဗီဇာအတြက္ စိတ္ထင့္ေနရတုုန္း၊ ဆုုေတာင္းေနရတုုန္း။ ရည္းစားထားေတာ့မယ္လိုု ့ ေတြးလိုုက္ေတာ့ အရြယ္ေတာ္ တစိတ္ဟိုုင္းေနၿပီ။ ကိုုယ့္ေဘာ္ဒါ သက္တူရြယ္တူ ေကာင္ေလးေတြက ေၿပာၾကတယ္ သူတိုု ့က ၁၆ ႏွစ္နဲ ့ ၂၅ ႏွစ္ၾကားပဲ စိတ္ဝင္စားတာ မင္းတိုု ့က အဘြားၾကီး ၿဖစ္ေနၿပီတဲ့။ ကိုုယ္ကလည္း သူတိုု ့အရြယ္ကိုု စိတ္မကူးပါဘူး အဘိုုးၾကီးေတြ။ ကိုုယ့္ေမေမ၊ ေဖေဖက ရည္းစားထားဖိုု ့လည္း မေၿပာဘူး၊ အိမ္ေထာင္ၿပ ုုဖိုု ့လည္း မေၿပာဘူး။ ေပးလည္း မေပးစားဘူး။ ကိုုယ္ၾကိ ုုက္ရင္ ယူတဲ့။ ကိုုယ့္မိသားစုုက ဘာမွမေၿပာေပမဲ့ ရည္းစားထားဖိုု ့ တိုုက္တြန္းေနၾကတာက ကိုုယ့္အစ္မ သူငယ္ခ်င္းေတြ။ ခရီးသြားလိုု ့ အဘိုုးၾကီး၊ အဘြားၾကီးေတြနဲ ့ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ရင္ ဟဲ့ အဘိုုးၾကီး၊ အဘြားၾကီးေတြနဲ ့ မရိုုက္နဲ ့ ေကာင္ေလးေတြနဲ ့ရိုုက္တဲ့။ သူတိုု ့က ကိုုယ့္ကိုု ေကာင္းေစခ်င္လိုု ့ ေၿပာမွန္းသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရည္းစားဆိုုတာမ်ား ေလွ်ာပင္းေမာလ္မွာ ေစ်းဝယ္သလိုု လိုုခ်င္တာ ပက္ခနဲ ေကာက္ဝယ္လိုု ့ ရတယ္မ်ား ထင္သလား မသိဘူး။ ေစ်းဝယ္တာေတာင္ သင့္တင့္တဲ့ေစ်း၊ တကယ္လိုုအပ္တဲ့အရာ ဟုုတ္မဟုုတ္ အေတာ္စဥ္းစားရေသးတာလား။
ကိုုယ့္သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အိမ္ေထာင္က်လိုု ့ ကေလးေတြေတာင္ အေတာ္ၾကီးေနၾကၿပီ။ ရည္းစားရိွၿပီ အိမ္ေထာင္မက်ေသးတဲ့သူ၊ ရည္းစားမရိွေသးတဲ့ အပ်ိဳၾကီး လူပ်ိဳၾကီးေတြလည္း ရိွတယ္။ ရည္းစားမရိွ၊ အိမ္ေထာင္မက်ေသးတာဘဲ တခုုခုု ခ်ိဳ ့ယြင္းေနသလိုု။ အပ်ိဳၾကီး လူပ်ိဳၾကီးလိုု ့ ေနာက္သလိုု ေၿပာင္သလိုုနဲ ့ စၾကတယ္။ အအိုုၾကီးလိုု ့ ၿပန္ေနာက္ရမလားလိုု ့ ေတြးမိတယ္။ စတိတ္ကိုုေရာက္ေတာ့ ကိုုယ္တိုု ့ ပထမဆံုုး တက္ရတဲ့ သင္ခန္းစာက အေမရိကန္ယဥ္ေက်းမႈ သင္ခန္းစာ။ အသက္၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ လစာ ေမးတာ ရိုုင္းတယ္လိုု ့ အေမရိကန္ေတြက ယူဆပါတယ္။ အေရွ ့နဲ ့ အေနာက္ တကယ္ကြာတယ္။ အာရွမွာေတာ့ ေတြ ့တာနဲ ့ အသက္၊ အိမ္ေထာင္ေရး ေမးၾကေတာ့တာပဲ။ အသက္ကိုု သိရမွ အသက္အရြယ္အလိုုက္ ေခၚေဝၚရမွာ၊ ကေလးေတြအေၾကာင္း၊ မိသားစုုေတြအေၾကာင္း ေၿပာဆိုုၾကမွာကိုုး။ အသက္ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ နာမည္ကိုုေခၚေဝၚေၿပာဆိုုၾက၊ အပ်ိဳၾကီး၊ လူပ်ိဳၾကီးလိုု ့ မေခၚၾကတဲ့ အေနာက္ဓေလ့ကိုု ၾကိ ုုက္တယ္။ အပ်ိဳၾကီးမိုု ့ အပ်ိဳၾကီးလိုု ့ ေခၚတာကိုု နားခါးတယ္ ထင္ပါရဲ ့။
![]()
ၿခေသၤ့ကႊ်န္းက အလုုပ္မွာ ေန ့လည္ထမင္းအတူတူ သြားစားေလ့ရိွတဲ့ ကိုုယ္တိုု ့အုုပ္စုုကိုု ဒါရိုုက္တာမက အာဆီယံအုုပ္စုုလိုု ့ နာမည္ေၿပာင္ ေပးထားတယ္။ ကိုုယ္တိုု ့အုုပ္စုုထဲမွာ ဟိုုင္နန္ကႊ်န္းက တရုုတ္၊ အိႏိၵယ၊ ဖိလစ္ပိုုင္၊ အင္ဒိုုနီးရွား၊ ၿမန္မာ၊ မေလးရွား။ အုုပ္စုုထဲမွာ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြ မ်ားတယ္ လူလြတ္ဆိုုလိုု ့ ကိုုယ္နဲ ့ မေလးရွားမ ထိန္ထိန္က ရည္းစားလည္းမရိွ။ ကိုုယ္နဲ ့တကၠသိုုလ္ အတူတူတက္ဖူးတဲ့ ေကာင္ေလးက မေလးရွားမေလးကိုု စတယ္ ၿမန္မာၿပည္မွာ အပ်ိဳၾကီး၊ လူပ်ိဳၾကီးေတြေသရင္ ဖက္ဖိုု ့ လူေသေခါင္းမွာ ငွက္ေပ်ာတံုုး ထည့္ေပးတယ္တဲ့။ ဟင္ ေသမွေတာ့ ဖက္ဖိုု ့ ငွက္ေပ်ာတံုုး ဘာလိုု ့ထည့္ေပးရတာလဲ မသိ။ သူသာ လူပ်ိဳၾကီးဆိုုရင္ ဒီစကား ဟေတာင္ဟမွာ မဟုုတ္ဘူး။ ရည္းစားမရိွတဲ့သူေတြ ဘာလိုု ့ရည္းစားမထားတာလဲ၊ အိမ္ေထာင္မၿပ ုုတာလဲလိုု ့ မေမးသင့္ဘူး၊ ရည္းစားရိွေပမဲ့ လက္မထပ္ေသးတဲ့သူေတြကိုု ဘယ္ေတာ့လက္ထပ္မွာလဲလိုု ့ မေမးသင့္ဘူးလိုု ့ ကိုုယ့္အစ္မက သြန္သင္ထားတယ္။
ကိုုယ့္အေဖက ေၿပာဖူးတယ္ တခ်ိဳ ့ေယာက်္ားေလးေတြက ေက်ာရရံုုသာၾကံတာ သားမွတ္မွတ္ မယားမွတ္မွတ္ မေပါင္းခ်င္ၾကဘူးတဲ့။ အေဖ့စကား အေတာ္မွန္တယ္။ ကိုုယ့္မိဘေတြေခတ္တုုန္းက ဖခင္တစ္ေယာက္ရွာတာ တအိမ္လံုုး စားေလာက္တယ္။ ကိုုယ္တိုု ့ေခတ္လည္းေရာက္ေရာ တမိသားစုုလံုုး အလုုပ္ထြက္လုုပ္တာေတာင္ ဒံုုးပ်ံကုုန္ေစ်းႏႈန္းကိုု လိုုက္လိုု ့မမွီေတာ့ဘူး။ အိမ္ေထာင္ရွင္မ အခ်ိန္ၿပည့္ လုုပ္သူေတြရဲ ့ ၿပ ုုစုုေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ိဳးကိုု အလုုပ္လုုပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဆီကေန ေတာင္းဆိုုတဲ့ ေယာက်ာ္းဟာ အေတာ္မိုုက္မဲတဲ့သူပဲ။ အလုုပ္က ၿပန္လာတာခ်င္း အတူတူေတာင္ မိန္းမက မီးဖိုုေခ်ာင္ထဲ ခ်က္ၿပ ုုတ္၊ ေယာက်္ားက ဧည့္ခန္းမွာ တီဗီြထိုုင္ၾကည့္။ ေယာက္်ားေလးဆိုုတာ အိမ္အလုုပ္လုုပ္ဖိုု ့မလိ ုု သူနဲ ့လံုုးဝမသက္ဆိုုင္ဘူးလိုု ့ ေတြးတဲ့ေယာက်ာ္းကိုုရတဲ့ မိန္းမဟာ အေတာ္ပင္ပန္းရွာတာပဲ။
ေယာက်ာ္းေလးေတြကလည္း သူတိုု ့ရွာတာ သူတိုု ့မေလာက္လိုု ့ မိန္းမယူဖိုု ့ မတတ္ႏိုုင္။ အလုုပ္အကိုုင္နဲ ့ ကိုုယ္ပိုုင္ဝင္ေငြနဲ ့ ရပ္တည္ႏိုုင္တဲ့ မိန္းကေလးေတြ ၾကေတာ့လည္း စဥ္းစားလြန္းလိုု ့ အိမ္ေထာင္မၿပ ုုခ်င္။ အိမ္ေထာင္က်တာလည္း ကံနဲ ့ဆိုုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ဖိုု ့ ကံပါလာရင္ အပ်ိဳၾကီးလုုပ္မယ္လိုု ့ ေၾကြးေၾကာ္တာေတာင္ က်ပါလိမ့္မယ္။ ကိုုယ္ကေတာ့ အပ်ိဳၾကီးပဲလုုပ္မယ္၊ အိမ္ေထာင္ၿပ ုုမယ္လိုု ့လည္း မေၾကြးေၾကာ္ဘူး။ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုုတာလည္း အေၿပာက်ယ္သေလာက္ နက္ရိႈင္းသား။ လူႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းစပ္တာမဟုုတ္ဘဲ အသိုုင္းအဝိုုင္းႏွစ္ခုု ေပါင္းစပ္ရတာမိုု ့ နားလည္မႈေတြ၊ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာေတြနဲ ့ တည္ေဆာက္ရတာမ်ိဳးမလား။
![]()
သားသမီးေတြနဲ ့ အားက်ေလာက္တဲ့ မိသားစုုဘဝ၊ သူ ့ကိုုမွ မရရင္ ေသပါေတာ့မယ္ဆိုုၿပီး အရက္ေသာက္၊ မယားကိုု ႏွိပ္စက္တဲ့သူ၊ မိသားစုုမွာ အဆင္မေၿပလိုု ့ လာေတာင္းတဲ့သူကိုု ယူၿပီးေတာ့ ဘဝေအးခ်မ္းေနတဲ့သူ၊ ေယာက္်ားေကာင္းေကာင္းရလိုု ့ ဘဝေၿပာင္းသြားသူ၊ လက္ထပ္ၿပီး ၆ လမွာ ေယာက္်ားေသသြားလိုု ့ မုုဆိုုးမၿဖစ္တဲ့သူ၊ ခ်စ္လြန္းလွခ်ည္ရဲ ့လိုု ့ ခိုုးေၿပးၿပီးမွ မိဘေမာင္ဖြားေတြေၾကာင့္ ရန္တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းၿဖစ္ ကြဲၾကၿပဲၾကသူ ဘဝေတြ ဘဝေတြ။ တခ်ိဳ ့ေကာင္ေလးေတြက အပ်ိဳၾကီးေတြေၾကာင့္ လူ ့သားအရင္းအၿမစ္ေတြ ေလ်ာ့နည္းတယ္လိုု ့ အၿပစ္ေၿပာခ်င္ေသးတယ္။ အပ်ိဳၾကီးေတြ အိမ္ေထာင္ၿပ ုုခ်င္လာေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုုင္တဲ့ လူပ်ိဳၾကီးေတြမွာလည္း တာဝန္ရိွတယ္ေနာ့။ အိမ္ေထာင္ၿပ ုုတာ၊ ကေလးေမြးတာ၊ သစ္ပင္စိုုက္တာ၊ ခရီးသြားတာ၊ ခ်က္ၿပ ုုတ္တာ၊ တီဗီြၾကည့္တာ၊ သီခ်င္းနားေထာင္တာ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ စိတ္ခ်မ္းသာဖိုု ့ အဓိကပါ။ အိမ္ေထာင္ၿပ ုုၿပီး စိတ္မခ်မ္းသာတာထက္စာရင္ အိမ္ေထာင္မၿပ ုုဘဲနဲ ့ စိတ္ခ်မ္းသာေနတာက ပိုုမေကာင္းဘူးလား။ မူးယစ္ေသာက္စား မိသားစုုတာဝန္ မေၾကတဲ့သူထက္ လူပ်ိဳၾကီး၊ အပ်ိဳၾကီးနဲ ့ ဘဝတိုုးတက္ရာ တိုုးတက္ေၾကာင္းရွာေနတဲ့ သူေတြက ပိုုမေကာင္းဘူးလား။
လူဆိုုတာမ်ိဳးက အေပါင္းအသင္း မင္တတ္တာမ်ိဳးလား။ ဘာစားစား၊ ဘာသြားသြား၊ ဘာလုုပ္လုုပ္ အေဖာ္အေပါင္းအသင္းနဲ ့မွ လုုပ္ခ်င္တာ။ ဒါေပမဲ့ အရာရာ စိတ္တူကိုုယ္တူၿဖစ္ဖိုု ့ဆိုုသာ ခက္သား။ အေဖက အဂၤလိပ္ပရီးမီးယား ေဘာလံုုးပြဲေတြကိုု အၿမဲၾကည့္ေပမဲ့ ကိုုယ္တိုု ့ကေတာ့ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္း၊ ဗိုုလ္လုုပြဲေလာက္မွ ၾကည့္ခ်င္တာ။ ေမာင္ေမာင္ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္တာနဲ ့ သူဖြင့္ထားတဲ့ ဆူညံေပါက္ကြဲ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ေရာ့ခ္အၿပင္းစား သီခ်င္းေတြပိတ္ၿပီး ကိုုယ္ၾကိ ုုက္တဲ့ သီခ်င္းေတြ ဖြင့္လိုု ့ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ကက္ဆက္လုုၾကတယ္။ စာဖတ္ဝါသနာပါတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ သူ ့အၾကိ ုုက္၊ ကိုုယ့္အၾကိ ုုက္ဆိုုတာ ရိွေသးတာ့ တခ်ိဳ ့ကိစၥေတြမွာ(ေတာင္တက္တာ၊ ၿပတိုုက္၊ ပန္းခ်ီၿပပြဲ သြားတာ) တေယာက္တည္း လုုပ္ရတာရိွတယ္။ တေယာက္တည္း လုုပ္ရလိုု ့ ပိုုေကာင္းတာမ်ိဳးလည္း ရိွတယ္။ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ဆိုု ၿပတိုုက္ကိုု ႏွံ ့ခ်င္မွႏွံ ့မယ္။ ကိုုယ့္တေယာက္တည္း ဆိုုရင္ေတာ့ ၿပတိုုက္ရဲ ့ ေခ်ာင္ခ်ိဳေခ်ာင္ၾကား မက်န္ေအာင္ကိုု ပတ္တယ္။ ကိုုယ့္ကိုု အပ်ိဳၾကီးလိုု ့ ေခၚရင္ ခြဲၿခားဆက္ဆံတာ discrimination လုုပ္တာလိုု ့ ေတြးေပမဲ့ ကိုုယ္ လုုပ္ခ်င္တာေတြ၊ ၿဖစ္ခ်င္တာေတြကိုု စိတ္ၾကိ ုုက္လုုပ္ႏိုုင္တဲ့ အပ်ိဳၾကီးဘဝကိုု ၾကိ ုုက္တယ္။
အိမ္ေထာင္က်သြားရင္ မိသားစုုကိုု အခ်ိန္ေပးရေတာ့မွာမိုု ့ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ၿဖစ္သြားတယ္။ အရင္တုုန္းက ေမြးေန ့ေတြဆိုု ဘယ္ဟာဝယ္ေပးပါလိုု ့ ပူဆာတတ္တဲ့ ေမာင္ေမာင္ အိမ္ေထာင္က်သြားေတာ့ အရင္တုုန္းကလိုု မပူဆာေတာ့ဘူး။ ကိုုယ့္ကိုုေတာင္ ဆံုုးမေနေသးတယ္ ခရီးေတြ သိပ္မသြားနဲ ့ ပိုုက္ဆံစုု၊ ေနထိုုင္မေကာင္းရင္၊ အခက္အခဲၾကံ ုုရင္ ႏိုုင္ငံၿခား တစ္ေယာက္တည္း ေနရတာ မလြယ္ဘူးတဲ့။ ဒီလိုုမွန္းသိရင္ မိန္းမ ေစာေစာယူခိုုင္းပါတယ္။ ကိုုယ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ ့ ကိုုၾကီးက အိမ္ကိုုေထာက္ပံ့ေပးတယ္။ ဝင္ေငြေကာင္းတဲ့ သားဆိုုေတာ့ မိန္းမယူသြားေတာ့ မိသားစုုဝင္ေတြက ႏွေၿမာၾကတယ္။ ေမာင္ေမာင္ မိန္းမရေတာ့ ဒင္းကိုု ထိန္းေက်ာင္းမဲ့သူရိွၿပီ ငါ့လက္လႊတ္ ၿဗႊတ္ဆိုုၿပီး ကိုုယ္တိုု ့ေတြ ဝမ္းသာၾကတယ္ ႏွေၿမာဖိုု ့ေဝးေရာ။ ကိုုယ္သာ အိမ္ေထာင္ရွင္၊ မိသားစုု၊ ကေလးတာဝန္ေတြနဲ ့ဆိုုရင္ ခုုလိုု ဘေလာ့ေရးႏိုုင္၊ အပတ္တိုုင္း နယူးေယာက္တခြင္ ၅၊ ၇ မိုုင္ လမ္းေလွ်ာက္၊ ပိတ္ရက္ေတြမွာ ခရီးေတြ သြားၿဖစ္မယ္ မထင္ဘူး။
ဒီပိုု ့စ္ကိုု ေရးေနတုုန္းမွပဲ ရာဟူးသတင္းမွာ ဖတ္ေနတာက 9 reasons to celebrate if you are single ဆိုုတဲ့ ပိုု ့စ္ေလးပါ။
1.You have a better body.
2.You’re more likely to achieve great things in your career.
3.You do less housework.
4.You can do what you want with your money — including keep it.
5.You’re better rested and smarter than your married counterparts.
6.You’re less depressed.
7.You have better friendship.
8.Your solo travel tales are enviable.
9.You know yourself — and what you want out of a relationship.
ကိုုယ္သာ married ဆိုုရင္ ေဘာ္ဒီလည္း ခုုလိုုစလင္းေနမယ္ မထင္။ အိမ္ေထာင့္တာဝန္မရိွေတာ့ ရံုုးကိုု ေစာေစာလာ၊ ည ၈၊ ၉ နာရီအထိ အလုုပ္လုုပ္ေတာ့ ဘယ္အလုုပ္ရွင္က မၾကိ ုုက္ဘဲ ေနပါ့မလဲ။ ေလွ်ာ္မဲ့အဝတ္ေတြကိုု အဝတ္ေတာင္းထဲ မထည့္၊ ညစ္ပတ္ေပဖြတဲ့ ေမာင္ေမာင့္ကိုု ေၿပာဖိုု ့မလိုုတာ အေတာ္ေလး စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ကိုုယ့္ရွာသမွ် ကိုုယ့္စိတ္ၾကိ ုုက္ သံုုးခြင့္ရိွတယ္။ ခင္တြယ္စရာ သူငယ္ခ်င္းပဲ ရိွေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္း တြယ္တာၾကတယ္။ ဖီလာဒဲဖီးယားနဲ ့ မိန္းၿပည္နယ္ကိုု သြားခဲ့တဲ့ တကိုုယ္ေတာ္ခရီးေၾကာင့္ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ယံုုၾကည္စိတ္ခ်မႈေတြ တိုုးလာေတာ့ အမွန္ပဲ။ မိသားစုု၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ဆိုု ညိႈႏိုုင္းေစ့စပ္ရေတာ့ ကိုုယ္ၿဖစ္ခ်င္တာထက္ ၿဖစ္သင့္တာကိုု ဦးစားေပးရတယ္။ ခုုေတာ့ ကိုုယ္ ဘာေတြၾကိ ုုက္လဲ၊ မၾကိ ုုက္ဘူးလဲ၊ ကိုုယ့္စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကိုု အေကာင္အထည္ ပိုုေဖာ္ၿဖစ္တယ္။ ကဲ အပ်ိဳၾကီးၿဖစ္တာ မေကာင္းဘူးလိုု ့ ဘယ္သူေၿပာမလဲ။
မွတ္ခ်က္ း အပ်ိဳၾကီး၊ လူပ်ိဳၾကီးမ်ားသာ ဖတ္ရန္။
စန္းထြန္း
ၾသဂုုတ္ ၂၁၊ ၂၀၁၄။
တကၠသိုုလ္ေရာက္ေတာ့ ကိုုယ့္ကိုု စိတ္ဝင္စားတဲ့သူေတြ၊ ကိုုယ္က စိတ္ဝင္စားတဲ့သူေတြ ရိွသားနဲ ့ ဘာလိုု ့ ရည္းစားတေယာက္ ၿဖစ္ၿဖစ္ေၿမာက္ေၿမာက္ မထားခဲ့ပါလိမ့္လိုု ့ ေတြးမိတယ္။ အခ်စ္ဆိုုတာလည္း ထူးဆန္းသား အားလံုုးထဲမွာမွ သူ ့တေယာက္တည္းကိုု ရင္ခုုန္မိတာ။ တခါတေလ ႏွစ္ေယာက္၊ သံုုးေယာက္ေလာက္ကိုု တၿပိ ုုင္နက္တည္း ရင္ခုုန္တာမ်ိဳးလည္း ရိွေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာလည္း ရည္းစားရတဲ့သူရ၊ ရင္ခုုန္တဲ့သူ ရိွတဲ့သူ၊ ရင္မခုုန္တဲ့သူ၊ လြမ္းၾကေဆြးၾက၊ ရင္ခုုန္ၾကနဲ ့ေပါ့။ ဒုုတိယႏွစ္မွာ ပုုဂံ၊ ပုုပၺား ေက်ာင္းေလ့လာေရးခရီးစဥ္က ၿပန္လာေတာ့ ေဒတာေဘ့စ္ database သင္တဲ့ ေဒၚၿမင့္သီတာထြန္းကိုု တီခ်ယ္ေရ ခရီးလည္း ထြက္ၿပီးၿပီ၊ ပုုပၺားေတာင္မၾကီးလည္း တက္ၿပီးၿပီ မစြံေသးပါလားလိုု ့ ညည္းေတာ့ တီခ်ယ္က ပထမႏွစ္နဲ ့ မစြံရင္ ဒုုတိယႏွစ္ ခရီးထြက္၊ မစြံေသးရင္ ေနာက္ႏွစ္ ေတာင္တက္၊ ညည္းတိုု ့က တခါတည္း ခရီးလည္းထြက္၊ ေတာင္လည္း တက္တာကိုုးေအ့။
ေက်ာင္းၿပီးလိုု ့ မစြံေသးေပမဲ့ အလုုပ္ထဲမွာ ဖူးစာရွင္ ေတြ ့ႏိုုင္တာပဲေလ အားမငယ္ပါဘူး။ ဒီလိုုနဲ ့ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းက အန္ယူအက္စ္မွာ ေက်ာင္းတက္ဖိုု ့ ဖန္လာခ်ိန္မွာ အသက္က အပ်ိဳၾကီးအရြယ္ ေရာက္ေနၿပီ။ မိသားစုုသိုုက္ၿမံ ုုရဲ ့အေဝးမွာ အထီးက်န္ၾကလိုု ့ ႏိုုင္ငံၿခားေရာက္ၿပီး မၾကာခင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရည္းစားရၾကတယ္။ တခ်ိဳ ့ၾကေတာ့လည္း အင္တာနက္ကေန ရည္းစားရၾကတယ္။ အသက္ကလည္း ၃၀ နားနီးေနၿပီမိုု ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္လိုု ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္မခုုန္ အၿမဲတမ္း တတြဲတြဲေနတဲ့ အစ္မလည္း ရိွေနေတာ့ ရည္စားမရိွၿပန္ဘူး။ တခ်ိဳ ့ၾကေတာ့လည္း ၿမန္လိုုက္တာ ေဟာတေယာက္ ေဟာတေယာက္။ ကိုုယ္ေတြၾကေတာ့လည္း တစ္ေယာက္ထားဖိုု ့ေတာင္ ခက္လိုုက္တာ။
ဒီလိုုနဲ ့ စတိတ္ကိုု ေက်ာင္းတက္ဖိုု ့ ေရာက္လာေတာ့ ပိုုဆိုုး။ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ရာသီဥတုု၊ အစားအေသာက္၊ ဘာသာစကားေတြနဲ ့ အသားက်ဖိုု ့၊ စာေမးပြဲေတြ မွန္မွန္ေအာင္ဖိုု ့ ပင္ပန္းလြန္းတဲ့ ေက်ာင္းသားဘဝ ေန ့ရက္ေတြ၊ ကားေမာင္းလိုုင္စင္ရဖိုု ့ ၾကိ ုုးစားရတာေတြနဲ ့ ေရာက္စႏွစ္ေတြဟာ တကယ့္ကိုု ပင္ပန္းလြန္းေတာ့ အခ်စ္ဆိုုတာ အစြမ္းကုုန္ပြင့္အာမဲ့ အခ်ိန္မေရာက္ခင္ ပူၿပင္းတဲ့ေနေရာင္ေၾကာင့္ ညိႈးေၿခာက္သြားတဲ့ ပန္းကေလး တပြင့္လိုုပဲ။ ေက်ာင္းၿပီးလိုု ့အလုုပ္ရၿပန္ေတာ့ ၿမိ ုု ့အသစ္၊ အလုုပ္အသစ္၊ လူအသစ္ေတြနဲ ့ ေနသားတက်ၿဖစ္ဖိုု ့၊ အပတ္တိုုင္း အဆိုုင္းမင့္ေတြ အခ်ိန္မွီတင္ႏိုုင္ဖိုု ့၊ တလခြဲတခါ ေၿဖရတဲ့ စာေမးပြဲမွာ ဘီ ( ၇၅ ၊ ၈၀ မွတ္) ရဖိုု ့၊ အလုုပ္က ဖိစီးလို ့ စာမၾကည့္ႏိုုင္၊ စာမရေတာ့ စာေမးပြဲအတြက္ စိတ္ညစ္နဲ ့ ပတ္ခ်ာလည္ လိုုက္ေနတာပဲ။ အစတုုန္းကေတာ့ စာေမးပြဲကိုုေတာင္ ရင္ခုုန္ေသးတယ္။ ခုုေတာ့ ေလးႏွစ္ေလာက္ စာေမးပြဲေတြ၊ အဆိုုင္းမင့္ေတြနဲ ့ နပန္းလံုုးေနရေတာ့ ေက်ာင္းသားပါး ဝသြားတယ္နဲ ့ တူပါရဲ ့ ရင္ကိုုမခုုန္ေတာ့ဘူး။ ဘီမရလိုု ့ စာေမးပြဲ က်ရင္ ေနာက္ထပ္ ထပ္တက္မယ္ အဲ ေက်ာင္းစရိတ္ေတာ့ ပိုုေထာင္းသြားတယ္။
ေရာက္ခါစႏွစ္ေတြနဲ ့စာရင္ နည္းနည္းေနသားက်ၿပီလိုု ့ ထင္မိတယ္။ ဒါေတာင္ အလုုပ္ဗီဇာအတြက္ စိတ္ထင့္ေနရတုုန္း၊ ဆုုေတာင္းေနရတုုန္း။ ရည္းစားထားေတာ့မယ္လိုု ့ ေတြးလိုုက္ေတာ့ အရြယ္ေတာ္ တစိတ္ဟိုုင္းေနၿပီ။ ကိုုယ့္ေဘာ္ဒါ သက္တူရြယ္တူ ေကာင္ေလးေတြက ေၿပာၾကတယ္ သူတိုု ့က ၁၆ ႏွစ္နဲ ့ ၂၅ ႏွစ္ၾကားပဲ စိတ္ဝင္စားတာ မင္းတိုု ့က အဘြားၾကီး ၿဖစ္ေနၿပီတဲ့။ ကိုုယ္ကလည္း သူတိုု ့အရြယ္ကိုု စိတ္မကူးပါဘူး အဘိုုးၾကီးေတြ။ ကိုုယ့္ေမေမ၊ ေဖေဖက ရည္းစားထားဖိုု ့လည္း မေၿပာဘူး၊ အိမ္ေထာင္ၿပ ုုဖိုု ့လည္း မေၿပာဘူး။ ေပးလည္း မေပးစားဘူး။ ကိုုယ္ၾကိ ုုက္ရင္ ယူတဲ့။ ကိုုယ့္မိသားစုုက ဘာမွမေၿပာေပမဲ့ ရည္းစားထားဖိုု ့ တိုုက္တြန္းေနၾကတာက ကိုုယ့္အစ္မ သူငယ္ခ်င္းေတြ။ ခရီးသြားလိုု ့ အဘိုုးၾကီး၊ အဘြားၾကီးေတြနဲ ့ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ရင္ ဟဲ့ အဘိုုးၾကီး၊ အဘြားၾကီးေတြနဲ ့ မရိုုက္နဲ ့ ေကာင္ေလးေတြနဲ ့ရိုုက္တဲ့။ သူတိုု ့က ကိုုယ့္ကိုု ေကာင္းေစခ်င္လိုု ့ ေၿပာမွန္းသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရည္းစားဆိုုတာမ်ား ေလွ်ာပင္းေမာလ္မွာ ေစ်းဝယ္သလိုု လိုုခ်င္တာ ပက္ခနဲ ေကာက္ဝယ္လိုု ့ ရတယ္မ်ား ထင္သလား မသိဘူး။ ေစ်းဝယ္တာေတာင္ သင့္တင့္တဲ့ေစ်း၊ တကယ္လိုုအပ္တဲ့အရာ ဟုုတ္မဟုုတ္ အေတာ္စဥ္းစားရေသးတာလား။
ကိုုယ့္သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အိမ္ေထာင္က်လိုု ့ ကေလးေတြေတာင္ အေတာ္ၾကီးေနၾကၿပီ။ ရည္းစားရိွၿပီ အိမ္ေထာင္မက်ေသးတဲ့သူ၊ ရည္းစားမရိွေသးတဲ့ အပ်ိဳၾကီး လူပ်ိဳၾကီးေတြလည္း ရိွတယ္။ ရည္းစားမရိွ၊ အိမ္ေထာင္မက်ေသးတာဘဲ တခုုခုု ခ်ိဳ ့ယြင္းေနသလိုု။ အပ်ိဳၾကီး လူပ်ိဳၾကီးလိုု ့ ေနာက္သလိုု ေၿပာင္သလိုုနဲ ့ စၾကတယ္။ အအိုုၾကီးလိုု ့ ၿပန္ေနာက္ရမလားလိုု ့ ေတြးမိတယ္။ စတိတ္ကိုုေရာက္ေတာ့ ကိုုယ္တိုု ့ ပထမဆံုုး တက္ရတဲ့ သင္ခန္းစာက အေမရိကန္ယဥ္ေက်းမႈ သင္ခန္းစာ။ အသက္၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ လစာ ေမးတာ ရိုုင္းတယ္လိုု ့ အေမရိကန္ေတြက ယူဆပါတယ္။ အေရွ ့နဲ ့ အေနာက္ တကယ္ကြာတယ္။ အာရွမွာေတာ့ ေတြ ့တာနဲ ့ အသက္၊ အိမ္ေထာင္ေရး ေမးၾကေတာ့တာပဲ။ အသက္ကိုု သိရမွ အသက္အရြယ္အလိုုက္ ေခၚေဝၚရမွာ၊ ကေလးေတြအေၾကာင္း၊ မိသားစုုေတြအေၾကာင္း ေၿပာဆိုုၾကမွာကိုုး။ အသက္ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ နာမည္ကိုုေခၚေဝၚေၿပာဆိုုၾက၊ အပ်ိဳၾကီး၊ လူပ်ိဳၾကီးလိုု ့ မေခၚၾကတဲ့ အေနာက္ဓေလ့ကိုု ၾကိ ုုက္တယ္။ အပ်ိဳၾကီးမိုု ့ အပ်ိဳၾကီးလိုု ့ ေခၚတာကိုု နားခါးတယ္ ထင္ပါရဲ ့။
ၿခေသၤ့ကႊ်န္းက အလုုပ္မွာ ေန ့လည္ထမင္းအတူတူ သြားစားေလ့ရိွတဲ့ ကိုုယ္တိုု ့အုုပ္စုုကိုု ဒါရိုုက္တာမက အာဆီယံအုုပ္စုုလိုု ့ နာမည္ေၿပာင္ ေပးထားတယ္။ ကိုုယ္တိုု ့အုုပ္စုုထဲမွာ ဟိုုင္နန္ကႊ်န္းက တရုုတ္၊ အိႏိၵယ၊ ဖိလစ္ပိုုင္၊ အင္ဒိုုနီးရွား၊ ၿမန္မာ၊ မေလးရွား။ အုုပ္စုုထဲမွာ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြ မ်ားတယ္ လူလြတ္ဆိုုလိုု ့ ကိုုယ္နဲ ့ မေလးရွားမ ထိန္ထိန္က ရည္းစားလည္းမရိွ။ ကိုုယ္နဲ ့တကၠသိုုလ္ အတူတူတက္ဖူးတဲ့ ေကာင္ေလးက မေလးရွားမေလးကိုု စတယ္ ၿမန္မာၿပည္မွာ အပ်ိဳၾကီး၊ လူပ်ိဳၾကီးေတြေသရင္ ဖက္ဖိုု ့ လူေသေခါင္းမွာ ငွက္ေပ်ာတံုုး ထည့္ေပးတယ္တဲ့။ ဟင္ ေသမွေတာ့ ဖက္ဖိုု ့ ငွက္ေပ်ာတံုုး ဘာလိုု ့ထည့္ေပးရတာလဲ မသိ။ သူသာ လူပ်ိဳၾကီးဆိုုရင္ ဒီစကား ဟေတာင္ဟမွာ မဟုုတ္ဘူး။ ရည္းစားမရိွတဲ့သူေတြ ဘာလိုု ့ရည္းစားမထားတာလဲ၊ အိမ္ေထာင္မၿပ ုုတာလဲလိုု ့ မေမးသင့္ဘူး၊ ရည္းစားရိွေပမဲ့ လက္မထပ္ေသးတဲ့သူေတြကိုု ဘယ္ေတာ့လက္ထပ္မွာလဲလိုု ့ မေမးသင့္ဘူးလိုု ့ ကိုုယ့္အစ္မက သြန္သင္ထားတယ္။
ကိုုယ့္အေဖက ေၿပာဖူးတယ္ တခ်ိဳ ့ေယာက်္ားေလးေတြက ေက်ာရရံုုသာၾကံတာ သားမွတ္မွတ္ မယားမွတ္မွတ္ မေပါင္းခ်င္ၾကဘူးတဲ့။ အေဖ့စကား အေတာ္မွန္တယ္။ ကိုုယ့္မိဘေတြေခတ္တုုန္းက ဖခင္တစ္ေယာက္ရွာတာ တအိမ္လံုုး စားေလာက္တယ္။ ကိုုယ္တိုု ့ေခတ္လည္းေရာက္ေရာ တမိသားစုုလံုုး အလုုပ္ထြက္လုုပ္တာေတာင္ ဒံုုးပ်ံကုုန္ေစ်းႏႈန္းကိုု လိုုက္လိုု ့မမွီေတာ့ဘူး။ အိမ္ေထာင္ရွင္မ အခ်ိန္ၿပည့္ လုုပ္သူေတြရဲ ့ ၿပ ုုစုုေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ိဳးကိုု အလုုပ္လုုပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဆီကေန ေတာင္းဆိုုတဲ့ ေယာက်ာ္းဟာ အေတာ္မိုုက္မဲတဲ့သူပဲ။ အလုုပ္က ၿပန္လာတာခ်င္း အတူတူေတာင္ မိန္းမက မီးဖိုုေခ်ာင္ထဲ ခ်က္ၿပ ုုတ္၊ ေယာက်္ားက ဧည့္ခန္းမွာ တီဗီြထိုုင္ၾကည့္။ ေယာက္်ားေလးဆိုုတာ အိမ္အလုုပ္လုုပ္ဖိုု ့မလိ ုု သူနဲ ့လံုုးဝမသက္ဆိုုင္ဘူးလိုု ့ ေတြးတဲ့ေယာက်ာ္းကိုုရတဲ့ မိန္းမဟာ အေတာ္ပင္ပန္းရွာတာပဲ။
ေယာက်ာ္းေလးေတြကလည္း သူတိုု ့ရွာတာ သူတိုု ့မေလာက္လိုု ့ မိန္းမယူဖိုု ့ မတတ္ႏိုုင္။ အလုုပ္အကိုုင္နဲ ့ ကိုုယ္ပိုုင္ဝင္ေငြနဲ ့ ရပ္တည္ႏိုုင္တဲ့ မိန္းကေလးေတြ ၾကေတာ့လည္း စဥ္းစားလြန္းလိုု ့ အိမ္ေထာင္မၿပ ုုခ်င္။ အိမ္ေထာင္က်တာလည္း ကံနဲ ့ဆိုုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ဖိုု ့ ကံပါလာရင္ အပ်ိဳၾကီးလုုပ္မယ္လိုု ့ ေၾကြးေၾကာ္တာေတာင္ က်ပါလိမ့္မယ္။ ကိုုယ္ကေတာ့ အပ်ိဳၾကီးပဲလုုပ္မယ္၊ အိမ္ေထာင္ၿပ ုုမယ္လိုု ့လည္း မေၾကြးေၾကာ္ဘူး။ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုုတာလည္း အေၿပာက်ယ္သေလာက္ နက္ရိႈင္းသား။ လူႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းစပ္တာမဟုုတ္ဘဲ အသိုုင္းအဝိုုင္းႏွစ္ခုု ေပါင္းစပ္ရတာမိုု ့ နားလည္မႈေတြ၊ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာေတြနဲ ့ တည္ေဆာက္ရတာမ်ိဳးမလား။
သားသမီးေတြနဲ ့ အားက်ေလာက္တဲ့ မိသားစုုဘဝ၊ သူ ့ကိုုမွ မရရင္ ေသပါေတာ့မယ္ဆိုုၿပီး အရက္ေသာက္၊ မယားကိုု ႏွိပ္စက္တဲ့သူ၊ မိသားစုုမွာ အဆင္မေၿပလိုု ့ လာေတာင္းတဲ့သူကိုု ယူၿပီးေတာ့ ဘဝေအးခ်မ္းေနတဲ့သူ၊ ေယာက္်ားေကာင္းေကာင္းရလိုု ့ ဘဝေၿပာင္းသြားသူ၊ လက္ထပ္ၿပီး ၆ လမွာ ေယာက္်ားေသသြားလိုု ့ မုုဆိုုးမၿဖစ္တဲ့သူ၊ ခ်စ္လြန္းလွခ်ည္ရဲ ့လိုု ့ ခိုုးေၿပးၿပီးမွ မိဘေမာင္ဖြားေတြေၾကာင့္ ရန္တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းၿဖစ္ ကြဲၾကၿပဲၾကသူ ဘဝေတြ ဘဝေတြ။ တခ်ိဳ ့ေကာင္ေလးေတြက အပ်ိဳၾကီးေတြေၾကာင့္ လူ ့သားအရင္းအၿမစ္ေတြ ေလ်ာ့နည္းတယ္လိုု ့ အၿပစ္ေၿပာခ်င္ေသးတယ္။ အပ်ိဳၾကီးေတြ အိမ္ေထာင္ၿပ ုုခ်င္လာေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုုင္တဲ့ လူပ်ိဳၾကီးေတြမွာလည္း တာဝန္ရိွတယ္ေနာ့။ အိမ္ေထာင္ၿပ ုုတာ၊ ကေလးေမြးတာ၊ သစ္ပင္စိုုက္တာ၊ ခရီးသြားတာ၊ ခ်က္ၿပ ုုတ္တာ၊ တီဗီြၾကည့္တာ၊ သီခ်င္းနားေထာင္တာ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ စိတ္ခ်မ္းသာဖိုု ့ အဓိကပါ။ အိမ္ေထာင္ၿပ ုုၿပီး စိတ္မခ်မ္းသာတာထက္စာရင္ အိမ္ေထာင္မၿပ ုုဘဲနဲ ့ စိတ္ခ်မ္းသာေနတာက ပိုုမေကာင္းဘူးလား။ မူးယစ္ေသာက္စား မိသားစုုတာဝန္ မေၾကတဲ့သူထက္ လူပ်ိဳၾကီး၊ အပ်ိဳၾကီးနဲ ့ ဘဝတိုုးတက္ရာ တိုုးတက္ေၾကာင္းရွာေနတဲ့ သူေတြက ပိုုမေကာင္းဘူးလား။
လူဆိုုတာမ်ိဳးက အေပါင္းအသင္း မင္တတ္တာမ်ိဳးလား။ ဘာစားစား၊ ဘာသြားသြား၊ ဘာလုုပ္လုုပ္ အေဖာ္အေပါင္းအသင္းနဲ ့မွ လုုပ္ခ်င္တာ။ ဒါေပမဲ့ အရာရာ စိတ္တူကိုုယ္တူၿဖစ္ဖိုု ့ဆိုုသာ ခက္သား။ အေဖက အဂၤလိပ္ပရီးမီးယား ေဘာလံုုးပြဲေတြကိုု အၿမဲၾကည့္ေပမဲ့ ကိုုယ္တိုု ့ကေတာ့ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္း၊ ဗိုုလ္လုုပြဲေလာက္မွ ၾကည့္ခ်င္တာ။ ေမာင္ေမာင္ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္တာနဲ ့ သူဖြင့္ထားတဲ့ ဆူညံေပါက္ကြဲ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ေရာ့ခ္အၿပင္းစား သီခ်င္းေတြပိတ္ၿပီး ကိုုယ္ၾကိ ုုက္တဲ့ သီခ်င္းေတြ ဖြင့္လိုု ့ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ကက္ဆက္လုုၾကတယ္။ စာဖတ္ဝါသနာပါတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ သူ ့အၾကိ ုုက္၊ ကိုုယ့္အၾကိ ုုက္ဆိုုတာ ရိွေသးတာ့ တခ်ိဳ ့ကိစၥေတြမွာ(ေတာင္တက္တာ၊ ၿပတိုုက္၊ ပန္းခ်ီၿပပြဲ သြားတာ) တေယာက္တည္း လုုပ္ရတာရိွတယ္။ တေယာက္တည္း လုုပ္ရလိုု ့ ပိုုေကာင္းတာမ်ိဳးလည္း ရိွတယ္။ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ဆိုု ၿပတိုုက္ကိုု ႏွံ ့ခ်င္မွႏွံ ့မယ္။ ကိုုယ့္တေယာက္တည္း ဆိုုရင္ေတာ့ ၿပတိုုက္ရဲ ့ ေခ်ာင္ခ်ိဳေခ်ာင္ၾကား မက်န္ေအာင္ကိုု ပတ္တယ္။ ကိုုယ့္ကိုု အပ်ိဳၾကီးလိုု ့ ေခၚရင္ ခြဲၿခားဆက္ဆံတာ discrimination လုုပ္တာလိုု ့ ေတြးေပမဲ့ ကိုုယ္ လုုပ္ခ်င္တာေတြ၊ ၿဖစ္ခ်င္တာေတြကိုု စိတ္ၾကိ ုုက္လုုပ္ႏိုုင္တဲ့ အပ်ိဳၾကီးဘဝကိုု ၾကိ ုုက္တယ္။
အိမ္ေထာင္က်သြားရင္ မိသားစုုကိုု အခ်ိန္ေပးရေတာ့မွာမိုု ့ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ၿဖစ္သြားတယ္။ အရင္တုုန္းက ေမြးေန ့ေတြဆိုု ဘယ္ဟာဝယ္ေပးပါလိုု ့ ပူဆာတတ္တဲ့ ေမာင္ေမာင္ အိမ္ေထာင္က်သြားေတာ့ အရင္တုုန္းကလိုု မပူဆာေတာ့ဘူး။ ကိုုယ့္ကိုုေတာင္ ဆံုုးမေနေသးတယ္ ခရီးေတြ သိပ္မသြားနဲ ့ ပိုုက္ဆံစုု၊ ေနထိုုင္မေကာင္းရင္၊ အခက္အခဲၾကံ ုုရင္ ႏိုုင္ငံၿခား တစ္ေယာက္တည္း ေနရတာ မလြယ္ဘူးတဲ့။ ဒီလိုုမွန္းသိရင္ မိန္းမ ေစာေစာယူခိုုင္းပါတယ္။ ကိုုယ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ ့ ကိုုၾကီးက အိမ္ကိုုေထာက္ပံ့ေပးတယ္။ ဝင္ေငြေကာင္းတဲ့ သားဆိုုေတာ့ မိန္းမယူသြားေတာ့ မိသားစုုဝင္ေတြက ႏွေၿမာၾကတယ္။ ေမာင္ေမာင္ မိန္းမရေတာ့ ဒင္းကိုု ထိန္းေက်ာင္းမဲ့သူရိွၿပီ ငါ့လက္လႊတ္ ၿဗႊတ္ဆိုုၿပီး ကိုုယ္တိုု ့ေတြ ဝမ္းသာၾကတယ္ ႏွေၿမာဖိုု ့ေဝးေရာ။ ကိုုယ္သာ အိမ္ေထာင္ရွင္၊ မိသားစုု၊ ကေလးတာဝန္ေတြနဲ ့ဆိုုရင္ ခုုလိုု ဘေလာ့ေရးႏိုုင္၊ အပတ္တိုုင္း နယူးေယာက္တခြင္ ၅၊ ၇ မိုုင္ လမ္းေလွ်ာက္၊ ပိတ္ရက္ေတြမွာ ခရီးေတြ သြားၿဖစ္မယ္ မထင္ဘူး။
ဒီပိုု ့စ္ကိုု ေရးေနတုုန္းမွပဲ ရာဟူးသတင္းမွာ ဖတ္ေနတာက 9 reasons to celebrate if you are single ဆိုုတဲ့ ပိုု ့စ္ေလးပါ။
1.You have a better body.
2.You’re more likely to achieve great things in your career.
3.You do less housework.
4.You can do what you want with your money — including keep it.
5.You’re better rested and smarter than your married counterparts.
6.You’re less depressed.
7.You have better friendship.
8.Your solo travel tales are enviable.
9.You know yourself — and what you want out of a relationship.
ကိုုယ္သာ married ဆိုုရင္ ေဘာ္ဒီလည္း ခုုလိုုစလင္းေနမယ္ မထင္။ အိမ္ေထာင့္တာဝန္မရိွေတာ့ ရံုုးကိုု ေစာေစာလာ၊ ည ၈၊ ၉ နာရီအထိ အလုုပ္လုုပ္ေတာ့ ဘယ္အလုုပ္ရွင္က မၾကိ ုုက္ဘဲ ေနပါ့မလဲ။ ေလွ်ာ္မဲ့အဝတ္ေတြကိုု အဝတ္ေတာင္းထဲ မထည့္၊ ညစ္ပတ္ေပဖြတဲ့ ေမာင္ေမာင့္ကိုု ေၿပာဖိုု ့မလိုုတာ အေတာ္ေလး စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ကိုုယ့္ရွာသမွ် ကိုုယ့္စိတ္ၾကိ ုုက္ သံုုးခြင့္ရိွတယ္။ ခင္တြယ္စရာ သူငယ္ခ်င္းပဲ ရိွေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္း တြယ္တာၾကတယ္။ ဖီလာဒဲဖီးယားနဲ ့ မိန္းၿပည္နယ္ကိုု သြားခဲ့တဲ့ တကိုုယ္ေတာ္ခရီးေၾကာင့္ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ယံုုၾကည္စိတ္ခ်မႈေတြ တိုုးလာေတာ့ အမွန္ပဲ။ မိသားစုု၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ဆိုု ညိႈႏိုုင္းေစ့စပ္ရေတာ့ ကိုုယ္ၿဖစ္ခ်င္တာထက္ ၿဖစ္သင့္တာကိုု ဦးစားေပးရတယ္။ ခုုေတာ့ ကိုုယ္ ဘာေတြၾကိ ုုက္လဲ၊ မၾကိ ုုက္ဘူးလဲ၊ ကိုုယ့္စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကိုု အေကာင္အထည္ ပိုုေဖာ္ၿဖစ္တယ္။ ကဲ အပ်ိဳၾကီးၿဖစ္တာ မေကာင္းဘူးလိုု ့ ဘယ္သူေၿပာမလဲ။
မွတ္ခ်က္ း အပ်ိဳၾကီး၊ လူပ်ိဳၾကီးမ်ားသာ ဖတ္ရန္။
စန္းထြန္း
ၾသဂုုတ္ ၂၁၊ ၂၀၁၄။