၂၀၂၄ ဇှုလှိုင် ၁၂ သောကြာနေ့ တိုရွန်တိုမြို့ Ripley Aquarium ရှေ့မှာ မနက် ၇ နာရီခွဲစုရပ်။ မနက် ၈ နာရီ ကားထွက်တော့ ကားပေါ်မှာလူအပြည့်။ တချို့က ရေတံခွန်ဆီပဲသွားတာ ခရူဘုတ်မစီးကြဘူး၊ ကိုယ်တို့က စီးတယ်၊ တချို့ဆို တာဝါတိုင်တောင် တက်ကြတယ်။ နိုင်အာဂရာရေတံခွန်ဆီ ၂ နာရီလောက်မောင်းရတယ်။ အကြီးဆုံးနာရီမှာ ခဏရပ်ပေးတယ်။ တောတောင်ရေမြေကောင်းလို့ စိမ်းလန်းနေတာပဲ။ နောက်မှာထိုင်တဲ့ တယောက်တည်းလာတဲ့ ဘယ်လဂျီယမ်လူငယ်လေးနဲ့ တက္ကဆက်ကဦးလေးကြီး စကားတွေပြောလိုက်ကြတာ။ View Point တွေမှာရပ်ပေးတာ အဖေက ညောင်းလို့ဆိုပြီး လိုက်မကြည့်ဘူး။ ဒီလောက်လှတဲ့မြင်ကွင်းကို သွားမကြည့်ဘူး။ ဒီလောက် အချိန်ကုန်၊ ပိုက်ဆံကုန် အဝေးကြီးဆီလာတာ မကြည့်ဘူးဆိုတော့ ခရီးဘာလို့ထွက်တော့မှာလဲ အိမ်မှာပဲနေပေါ့။ နောက်တခါ ခရီးသွားရင် မခေါ်တော့ဘူးပြောမှ အပြေးသွားကြည့်တယ်။ တနေရာဝင်ပြီး Maple syrup မြည်းတယ်။ ပီဇာနဲ့ ဆန်းဒွတ် နေ့လည်စားစားဖို့ ဝယ်တယ်။ လက်ဆောင်ပေးဖို့ Magnet တွေ့ပေမဲ့ ရေတံခွန်မှာ အများကြီးရှိမှာဆိုပြီး မဝယ်ခဲ့ဘူး။ ကနေဒါဖက်က ရေတံခွန် ၂ ခုလုံးမြင်ရလို့ မြင်ကွင်းက ရပ်သပ်ရှုမောဖွယ်ပဲ။ ဘုတ်စီးဖို့ ကေဘယ်ကားနဲ့ဆင်း အနီရောင်မိုးကာလေးတွေပေးတယ်။ ရေတွေတဝေါဝေါ ဖြာဆင်းနေတာ ထူးခြားဆန်းကြယ်တယ်။ နိုင်အာဂရာရေတံခွန်ကို ယူအက်စ်ဖက်ကနေ လေးခေါက်ရောက်ဖူးတယ်။ ကနေဒါဖက်က အများကြီးပိုလှတယ် ရေတံခွန်ကိုမြင်ရတာ ကြည့်မဝဘူး။ ဘေးက Sheraton ဟိုတယ်မှာအခန်းခ တထောင်ကျော်တဲ့။ တခါလောက်တော့ တည်းချင်လိုက်တာ။ လေးနာရီပေးထားတဲ့အချိန်အတွင်းမှာ ရေတံခွန်ပတ်ပတ်လည် လျှောက်ကြည့်တယ်။ zip line စီးချင်လိုက်တာ။ Gift Shop မှာ Magnet ရှာတော့ ကြိုက်တာမတွေ့ဘူး။ စောစောက ဝယ်ခဲ့ရင်အကောင်းသား နောက်ဆုံးနေ့ တိုရွန်တိုမှာလည်မှာ။ တိုရွန်တိုတရုတ်တန်းမှာ အများကြီးဝယ်လို့ရတယ်။
Happy Traveling!
စန်းထွန်း
ဇှုလှိုင် ၃၁၊ ၂၀၂၄။
