အဖေ နားအူနေတာ သုံးရက်လောက်ရှိပြီ။ B12 များအားနည်းနေသလားဆိုပြီး မကြီးက B12 သောက်ခိုင်းတယ်။ မသက်သာတော့ ဟိုင်းကြီးဆေးရုံမှာ သွားပြတယ်။ သောက်ဆေးပေးလိုက်ပေမဲ့ မသက်သာဘူး။ တပတ်လောက်ကြာတော့ ပုသိမ်ကို နေ့တဝက်သေင်္ဘာစီးပြီး သွားပြတယ်။ အဖေ ဆရာဝန်က ဘာဖြစ်တာလဲလို့မေးတော့ ဘာမှမပြောလိုက်ဘူးတဲ့။ ဟင်… ကိုယ်ဘာဖြစ်တယ်ဆိုတာကို ဆရာဝန်က မပြောပြရင် အဖေက မေးရမှာပေါ့။ သမီးတွေအကြောင်းသိတဲ့ အဖေက မျက်နှာလေးငယ်ငယ် အသံလေးငယ်ငယ်နဲ့ မေးဖို့နေနေသာသာ ဘာဖြစ်တာလဲလို့ ဟောက်တယ်တဲ့။ အံ့ပါ့… မြန်မာဝန်က ဆရာဝန်တော်တော်များများ အဲ့ဒီလို လူနာကို ဘာဖြစ်တာလဲ၊ ဘာကြောင့်ဖြစ်တာလဲ၊ ဘယ်ဆေးတွေ သောက်ရမယ်၊ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုး ဘာရှိတယ် သတိထားရမယ်၊ နောက်မဖြစ်အောင် ဘယ်လိုကာကွယ်ရမယ်ဆိုတာ ရှင်းပြဖို့နေနေသာသာ ဘာဖြစ်တာလဲလို့ ေ မေးတာတောင် ဟောက်နေတယ်။ နိုင်ငံခြားမှာဆိုရင် အဲ့ဒီဆရာဝန်ကို တရားစွဲလို့ရတယ်။ အင်တာနက်မှာ ဆေးခန်းကို ကြေငြာထားတယ်ဆိုရင် ရီဗျူးဆိုးဆိုးသွားရေးမှာ။ အဲ့လိုဆရာဝန်နဲ့တွေ့ရင် ရောဂါတဝက်သာသာဖို့ နေနေသာသာ ရောဂါတောင် ပိုတိုးဦးမယ်။ မြန်မာပြည်မှာ လူနာကိုသေသေချာချာရှင်းပြပြောဆိုတဲ့ ဆရာဝန်ဆိုတာ ရှားတယ်။ အသက်ကယ်တာ မွန်မြတ်သလို လူနာကို သေသေချာချာ ရှင်းပြပြောဆို ဂရုစိုက်ပေးရင် ပိုတောင်မွန်မြတ်သေးတယ်။ သဘောကောင်း သေသေချာချာ ပြောပြပေးတဲ့ ဆရာဝန်တွေလည်း ရှိတော့ရှိပါတယ်။ တခါတုန်းကလည်း အာရှတော်ဝင်မှာ လူနာတွေကို ခေါ်ပေးတဲ့ဝန်ထမ်း ပေါ့လျော့လို့ ဆရာဝန်က လူနာကုန်ပြီထင်ပြီး ပြန်တယ်။ မကြီးက နှလုံးဆရာဝန် အိတ်ကလေးဆွဲပြီး ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ပေမဲ့ ပြန်တယ်လို့မထင်ဘူး ဟိုနားဒီနား ခဏသွားတာလို့ ထင်နေတာ။ အတော်ကြာတဲ့အထိ နာမည်မခေါ်လို့ သွားမေးကြည့်တော့မှ ဆရာဝန်က ပြန်သွားပြီတဲ့။ မကြီးက ဒီလိုဘယ်ရမလဲ ဒီမှာအကြာကြီးစောင့်ရတာ မန်နေဂျာနဲ့ စကားပြောမယ်လို့ ပြောတော့မှ ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်ရှာတယ်။ ကလေးမလေးတွေ အလုပ်ပြုတ်မှာစိုးလို့ မတိုင်တော့တာ။ ဘေးနားမှာ စောင့်နေတဲ့လူနာက မနက်လေးနာရီကတည်းက လာရတာ အဝေးကြီးကတဲ့။ ကြည့် … ဝန်ဆောင်မှုကောင်းမွန်ပုံများ။ မြန်မာပြည်မှာ ဝန်ဆောင်မှုပေးတာ အင်မတန်ညံ့တယ်။ ကောင်းမွန်တဲ့ဝန်ဆောင်မှု မပြောနဲ့ ပုံမှန်ဝန်ဆောင်မှုတောင် မရဘူး။ ၂၀၀၂ တုန်းက ဘတ်စ်ကားတွေ အပြိုင်မောင်းပြီး ကိုယ်ဆင်းရမဲ့မှတ်တိုင်မှာ မရပ်ပေးဘဲ တမှတ်တိုင်အကျော်မှာ ရပ်ပေး၊ စပယ်ရာတွေ အတင်းဆွဲတင် အတင်းဆွဲကျ၊ ကြိမ်းမောင်း။ စျေးဆိုင်တွေမှာ မဝယ်ဘဲစျေးမေးကြည့်ရင် ဝယ်မယ်ဆိုမှမေးလို့ ပြောတာမျိုး၊ စတိုးဆိုင်တွေမှာ လျှောက်ကြည့်ရင် သူခိုးဖမ်းသလို ကြည့်တာမျိုး၊ အင်္ကျီကြည့်ချင်ရင် ဝယ်နိုင်လို့လားဆိုတဲ့ အကြည့်မျိုးတွေ။ ၂၀၁၉ ရန်ကုန်ပြန်တော့ ဝန်ဆောင်မှုတိုးတက်လာတယ်။ နယ်ကလူတွေကတော့ သဘောကောင်းကြတယ်။ လူနာကို ဘာဖြစ်တာဆိုတာလေးတောင် မပြောပြတဲ့ ပညာမာန်တတ် ဟောက်စား အပေါက်ဆိုးတဲ့ ဆရာဝန်တွေတွေ့ရင် သိပ်အသည်းယားတာပဲ။ ကိုယ်ဘာရောဂါဖြစ်တယ် ဆိုတာကိုတောင် သိခွင့်မရှိဘူးလား၊ ပြောပြလို့မရဘူးလားလို့ မေးလိုက်ချင်တယ်။ နောင်ဘယ်တော့မှ လာမပြတော့ဘူး၊ ဟိုဒေါက်တာမလေးလို ဖေ့ဘွတ်ကနေ live လွင့်လိုက်ရရင်တော့လား ဟွင်း ... ဟွင်း။
စန်းထွန်း
ဇှုလှိုင် ၁၇၊ ၂၀၂၀။
![]() |
| အရွက်စိမ်းလေးတွေ မြင်ရတာ စိတ်ချမ်းသာတယ်...:) |
![]() |
| ဒီနှစ်ရဲ့ ပထမဆုံးပွင့်တဲ့ ယုဇပန်းလေးတွေရဲ့ မွှေးရနံ့ကြောင့် စိတ်ကြည်နူးရတယ်... |
