ကေလးအရြယ္ စာဖတ္တတ္ဖို ့ စာဖတ္သည္။
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေလာကၾကီးကိုု စူးစမ္းဖိုု ့ စာဖတ္သည္။
ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ ဗဟုုသုုတတိုုးဖိုု ့ စာဖတ္သည္။
သံုုးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ စိတ္အာဟာရအတြက္ စာဖတ္သည္။
![]()
မူလတန္းေက်ာင္းသူအရြယ္တုန္းက အတန္းမွန္မွန္ေအာင္ဖို ့ စာေတြ မဖတ္ခ်င္လည္းဖတ္၊ ဖတ္ခ်င္လည္း ဖတ္ရသည္။ စာရွည္ရွည္ေတြကိုု မဖတ္ႏိုုင္ေသးသလိုု ေမ်ာက္ရႈံးေအာင္ ေဆာ့ကစားသၿဖင့္ အၿပင္စာမဖတ္ၿဖစ္။ အလယ္တန္းေရာက္ေသာအခါမွ အၿပင္စာမ်ား ဖတ္ၿဖစ္လာသည္။ ဇာတိၿမိ ု ့ေလးသည္ ၿမိ ု ့ဆန္သည္ဟု ဆိုရမည္။ ညေနေစာင္းတြင္ ဆိုက္ကပ္ေသာ ပုသိမ္သေဘၤာႏွင့္အတူ ပါလာေသာ အသစ္ထြက္သည့္ ဝထၳဳစာအုပ္မ်ားကို ငွားရမ္းဖို ့ မိန္းမပ်ိဳေလးမ်ားသည္ ဝတ္ေကာင္းစားလွ ဝတ္ဆင္ကာ ကမ္းနားဆင္းၾကသည္၊ စာအုပ္ဆိုင္သြားၾကသည္၊ သူူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ မုန္ ့ဆိုင္ထိုင္ၾကသည္။
ေဆြမင္း ဓႏုၿဖ ူ၏ ၿမိ ုင္ရာဇာတြတ္ပီ၊ ေလးမြန္၊ ေထြးမြန္၊ ကာတြန္းေငြၾကည္ ရုပ္ၿပမ်ားကို ႏွစ္သက္သည္။ စာရွည္ရွည္ ဖတ္ႏိုင္လာေသာအခါ ဝထၳဳ၊ မဂၢဇင္းမ်ားကို ဖတ္သည္။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ဇာတိၿမိ ု ့သို ့ ၿပန္လာေသာအခါ ၿမိ ု ့တြင္ ေတာသူ၊ ေတာတြင္ ၿမိ ု ့သူၿဖစ္၍ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္း ရွားသည္။ ထိုုပ်င္းရိဖြယ္ေကာင္းေသာ ေႏြရက္မ်ားတြင္ ဖခင္၏စာအုပ္စင္မွ စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ၿခင္း၊ ေဘးအိမ္ရိွ စာအုပ္ဗီရိုမွ စာအုပ္မ်ားကို ငွားရမ္းဖတ္ရႈၿခင္း၊ စာအုပ္ဆိုင္မ်ားမွ စာအုပ္မ်ားကို ငွားရမ္းဖတ္ရႈၿခင္းၿဖင့္ ကုန္ဆံုးေစသည္။
တမွတ္သည္ တဘဝဟုဆိုၾကေသာ ဘဝအဆံုးအၿဖတ္ေပးမည့္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူဘဝတြင္ ေက်ာင္းစာပိေနၿပီး အၿပင္စာ မဖတ္ခဲ့။ တကၠသိုလ္တက္ရန္ ေစာင့္စားရင္း တက္ခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေက်ာင္းမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ စာဖတ္အလြန္ဝါသနာပါသည္။ စာအုပ္ဆိုင္မ်ားသို ့ လစဥ္သြားေရာက္ကာ စာအုုပ္ဝယ္ၾကသည္၊ စာၿမည္းၾကသည္၊ ေဆြးေႏြးၾကသည္၊ လဲဖတ္ၾကသည္။ ႏွစ္ႏွစ္ခန္ ့သာ သၾကၤန္လည္ပတ္ၿပီး က်န္ႏွစ္မ်ားတြင္ စာအုပ္ ၂၀၊ ၃၀ ခန္ ့ ငွားထားၿပီး ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ သၾကၤန္တတြင္းလံုး အိမ္တြင္းေအာင္းကာ စာဖတ္ၾကသည္။
![]()
စာဖတ္သက္ရင့္လာသည္ႏွင့္အမွ် စာအုုပ္ေကာင္းေကာင္းမ်ားကိုု ေရြးခ်ယ္ဖတ္တတ္လာသည္။ ၿမသန္းတင့္၏ ေလရူးသုန္သုန္၊ ေရႊဥေဒါင္း၏ ဘဝတသက္တာမွတ္တမ္းမ်ား၊ ဂ်ဴး ၊ ဝင္းဝင္းလတ္၊ မင္းလူ၊ နီကိုရဲ ၊ မိုးမိုး (အင္းလ်ား) ၊ ခင္ႏွင္းယု ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၊ ေဖၿမင့္ ၊ ခ်စ္ဦးညို လကၤာဒီပခ်စ္သူ၊ ေမာင္စိန္ဝင္း ( ပုတီးကုန္း) ၊ ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း ၊ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက အရႈပ္ထဲမွာ ရွင္းေအာင္ေန စသည္ၿဖင့္ ႏွစ္သက္ေသာစာအုပ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။
ႏိုင္ငံၿခားတိုင္းၿပည္မ်ားတြင္ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္၊ ၿပည္သူ ့စာၾကည့္တိုက္မ်ား အမ်ားအၿပား ရိွသည္။ မိဘမ်ားသည္ ကေလးမ်ားကို အပတ္စဥ္ စာၾကည့္တိုက္ လိုက္ပို ့ရသည္။ ကေလးစာအုပ္ဆိုုေသာ္ၿငား ေရာင္စံုဓာတ္ပံုမ်ား၊ ကာလာမ်ားၿဖင့္ ပ်င္းဖို ့ေကာင္းမေန။ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းေသာေၾကာင့္ တခါတရံ ေတာင္းယူဖတ္ရႈရသည္။ က်မ္းၿပ ုစာအုပ္အတြက္ လိုအပ္ေသာ အေထာက္အထားစာအုပ္မ်ား ဖတ္ရႈဖို ့ တကၠသိုုလ္္စာၾကည့္တိုက္သို ့ တခါဝင္ဖူးသည္။ ထိုေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္သည္ ေနာက္ထပ္တခါ ထပ္လာဖို ့ မဆြဲေဆာင္ခဲ့။
ႏိုင္ငံၿခားေက်ာင္းမွ စာၾကည့္တိုက္သည္ လြန္စြာၾကီးမားၿပီး လိုခ်င္သည့္စာအုပ္ကို အလြယ္တကူ ရွာေဖြႏိုင္သည္။ အမ်ိဳးအစားစံုလင္လွၿပီး တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းသည္။ စာအုပ္မ်ားသာမက စီဒီ၊ ဒီဗီြဒီ၊ ပရင့္တာ၊ အင္တာနက္ဝိုင္ဖိုင္ရသည္။ တိတ္ဆိတ္ေသာ စာၾကည့္တိုက္တြင္ လာအိပ္ေသာေက်ာင္းသားမ်ားကို လံုုၿခံ ုုေရးေစာင့္က လာႏိုုးတတ္သည္။ အိမ္တြင္ အင္တာနက္ေဒါင္းသြားေသာအခါ အိမ္နားရိွ ဂ်က္ဖာဆန္ေကာင္တီစာၾကည့္တိုုက္တြင္ တေနကုုန္သြားေနဖူးသည္။
![]()
လူႏွစ္ေယာက္သာေနခြင့္ရိွေသာတိုုက္ခန္းတြင္ အလုုပ္လာရွာေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ပါ ေနထိုုင္စဥ္ စစ္ေဆးေရးလာမည္ဆိုုေသာအခါ ေရွာင္သည့္ေနရာမွာ စာၾကည့္တိုုက္ၿဖစ္သည္။ အင္တာနက္ရ၊ ည ၈ နာရီ စာၾကည့္တိုုက္ မပိတ္မခ်င္း မႏွင္ထုုတ္၊ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ စာၾကည့္တိုုက္ဝင္ကာ စာအုုပ္ငွားေသာ ကေလးငယ္မ်ား၏ ဆူညံသံ၊ ငါးႏွစ္ေအာက္ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ မိဘမ်ားပါတက္ရေသာ သင္တန္းခ်ိန္္မွလြဲ၍ စာၾကည့္တိုုက္သည္ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းသည္။ စာအုုပ္ဗီရိုုၾကီးမ်ားအလယ္တြင္ ထိုုင္ကာ စာအုုပ္ဖတ္ရၿခင္းမွာ အရသာတမ်ိဳးရိွသည္။
ကားစီးေသာအခါ အၿပင္ဖက္သို ့ ေငးေန၍ရေသာ္လည္း ရထားေၿမေအာက္ထဲ ဝင္သြားေသာအခါ ေငးစရာ တရိပ္ရိပ္ေၿပးေနေသာ အမည္းေရာင္လိႈဏ္ေခါင္းသာ ရိွသည္။ ထိုင္ခံုေနရာရ၍ ပင္ပန္းေနလွ်င္ မ်က္စိမွိတ္ကာ အိပ္တတ္ေသာ္လည္း မ်ားေသာအားၿဖင့္ ထိုင္ခံုေနရာ မရတတ္။ ရထားသည္လည္း ယိမ္းယိုင္မႈ နည္းပါးေသာေၾကာင့္ စာအုပ္တအုပ္ေဆာင္ထားကာ ထိုင္ခံုေနရာမရလွ်င္ စာဖတ္ၿဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းတုန္းက စာဖတ္တန္းတြင္ ဆရာႏွင့္အတူ ေၿခာက္လခန္ ့ဖတ္ခဲ့ေသာ Colorful Myanmar စာအုပ္ကို သံုးလအတြင္း ဖတ္ၿပီးသြားသည္။ တဦးတေယာက္ ၾကည့္သည္ကို မၾကိ ုက္ေသာ ႏိုင္ငံၿခားတြင္ မ်က္လံုးအၾကည့္မ်ားကို ေရွာင္ရွားဖို ့ကား၊ ရထား စီးခ်ိန္၊ ေစာင့္ေနခ်ိန္မ်ားတြင္ စာဖတ္ၿဖစ္သည္။
မိခင္ႏိုင္ငံတြင္ ထိုသို ့စာဖတ္လွ်င္ စာဂ်ပိုး၊ ေဂါက္ေနသည့္ေကာင္ဟု တီးတိုးႏိုင္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံရပ္ၿခားတြင္ မထူးဆန္းလွ။ တေန ့ရထားေပၚတြင္ ဥေရာပသားတေယာက္ စာအုပ္ကဲ့သို ့ေသာ အီလက္ထရြန္းနစ္ပစၥည္းတခုုကိုင္ကာ စာဖတ္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက အိုင္ပတ္တူးေပၚခါစ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းသူကႊ်န္းသားမ်ား ေက်ာက္သင္ပုန္း တကိုင္ကိုင္ ၿဖစ္ေနခ်ိန္ ေက်ာက္သင္ပုန္းထက္ေသးငယ္ၿပီး တကယ့္စာအုပ္ ဖတ္ရသလို ထင္ရသည့္ ထိုအရာကို စိတ္ဝင္စားမိသည္။ သိုု ့ေသာ္ မည္သည့္အရာမွန္း မသိခဲ့။
![]()
ေဟာင္ေကာင္မွ ခ်ီကာဂိုုသိုု ့ ပစိဖိတ္သမုုဒၵရာကိုု ၿဖတ္ေက်ာ္ကာ ၁၂ နာရီ ေလယာဥ္စီးရခ်ိန္ ညဖက္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမွာင္မည္းေနသည္။ ေဘးမွအန္တီၾကီးသည္ ထိုုစာအုုပ္ကဲ့သိုု ့အရာကိုု ထုုတ္ကာ စာဖတ္ေလသည္။ ေလယာဥ္ပ်ံတစင္းလံုုးတြင္လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထိုုအရာကိုု ကိုုင္ဖတ္ၾကသည္။ ထိုုအရာသည္ အေမဇုုန္မွ ကင္ဒမ္ေခၚ အီးဘြတ္ရီဒါၿဖစ္မွန္း စတိတ္ေရာက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ သိေလသည္။ စတိတ္တြင္ ၿမိ ုု ့ငယ္ေလးႏွင့္ မလိုုက္ဖက္ေအာင္ ၾကီးမားလွေသာ စာၾကည့္တိုုက္၊ စည္ကားေနတတ္ေသာ စာၾကည့္တိုုက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရိွသည္။ စာၾကည့္တိုုက္တြင္ စာအုုပ္မ်ားသာမက စီဒီ၊ ဒီဗီြဒီမ်ား ရိွသည္။
ကန္တက္ကီအိမ္ရွင္အမသည္ ညတိုုင္း သူ ့ကေလးမ်ားကိုု ပံုုၿပင္စာအုုပ္ ဖတ္ၿပသည္။ ေစာင့္ဆိုုင္းရခ်ိန္မ်ားတြင္ ေအာ္ဒီယိုုအီးဘြတ္ဖြင့္ကာ နားေထာင္သည္။ တကၠဆက္ၿပည္နယ္မွ သူ ့မိခင္သည္ စာၾကည့္တိုု္က္မႈးအၿဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ စာအုုပ္မ်ားကိုု ႏွစ္သက္သည္။ ကင္ဒယ္သာမက စာအုုပ္မ်ားကိုုလည္း ဖတ္သည္။ ဂိမ္းကစားဖိုု ့ ကြန္ပ်ဴတာကိုု ေၿမးႏွင့္အၿပိ ုုင္ လုုတတ္ေသာ အဘြား ၊ အိမ္တကာလည္ အတင္းတုုပ္တတ္ေသာ အဘြား၊ ႏွလံုုးထီတြက္ေသာ အဘြားထက္ စာအုုပ္ဖတ္ေနေသာ အဘြားသည္ က်က္သေရရိွသည္။ ထိုု ့ထက္ တရားအားထုုတ္ေနေသာသူ၊ သတိအမွတ္ကေလးႏွင့္ေနေသာသူသည္ ပိုုက်က္သေရရိွသည္။ ကန္တက္ကီတြင္ ကားေမာင္းရေသာေၾကာင့္ စာသိပ္မဖတ္ၿဖစ္။ ဝါရွင္တန္ဒီစီသိုု ့ အသြားအၿပန္ နာရီဝက္ရထား စီးခ်ိန္မ်ားတြင္ စာဖတ္ၿဖစ္သည္။
ဒီစီတြင္ ဘူတာရံုုတိုုင္း ဖရီးသတင္းစာပံုုးမ်ား ထားရိွသလိုု သတင္းစာကမ္းသူမ်ား ရိွသည္။ သတင္းစာပံုုးမွ ယူဖိုု ့ေမ့ေလ်ာ့ေနလွ်င္ေတာင္ သတင္းစာကမ္းသူမ်ားေၾကာင့္ သတင္းစာဖတ္ၿဖစ္သည္။ထိုုသတင္းစာကမ္းသူမ်ားသည္ စာဖတ္ဖိုု ့ ေဆာ္ၾသသူမ်ားၿဖစ္သည္။ ဆင္းရမည့္ဘူတာေရာက္လွ်င္ ဖတ္ၿပီးသားသတင္းစာကိုု သတင္းစာသီးသန္ ့ပစ္သည့္ အမိႈက္ပံုုးသိုု ့ ပစ္သည္။ ညဖက္ ရံုုးဆင္းလွ်င္ ရထားစီးသူ အမ်ားစုုသည္ စာအုုပ္၊ အီးဘြတ္ရီဒါ၊ အိုုင္ပတ္၊ မီနီမ်ားထုုတ္ကာ စာဖတ္ၾကသည္။ အီးဘြတ္ရီဒါ၊ အိုုင္ပတ္ထက္ စာအုုပ္ကိုု လက္ၿဖင့္ကိုုင္ကာ ဖတ္ရၿခင္းကိုု ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း တခ်ိဳ ့စာအုုပ္မ်ားကိုု ပီဒီအက္ဖ္ဖိုုင္အၿဖစ္ ေဒါင္းထားေသာေၾကာင့္ အီးဘြတ္ၿဖင့္သာ ဖတ္ႏိုုင္သည္။ ဒီစီသူဒီစီသားမ်ားသည္ စာအုုပ္၊ အီးဘြတ္ေဆာင္ကာ စာဖတ္ၾကသည္။ ေကာင္းေသာအေလ့အထပင္တည္း။
![]()
လူမည္းအိမ္ေစ အမ်ိဳးသမီး လူၿဖ ူအိမ္မ်ားသိုု ့ အေစခံအလုုပ္သြားလုုပ္လွ်င္ လူၿဖ ူ အိမ္မ်ားတြင္ စာၾကည့္ခန္း ရိွသည္။ လူၿဖ ူမိဘမ်ားသည္ ကေလးမ်ားကိုု ညေနတိုုင္း စာဖတ္ၾကသည္။ လူမည္းမ်ားသည္ ထိုုကဲ့သိုု ့ စာမဖတ္ေသာေၾကာင့္ မတိုုးတက္။ ထိုုလူမည္းမသည္ စာၾကည့္တိုုက္မွ စာအုုပ္မ်ားကိုု ငွားရမ္းကာ သားၿဖစ္သူကိုု ဖတ္ၿပခိုုင္းသည္။ သားၿဖစ္သူမွာ စာဖတ္ၿခင္းတန္ဖိုုးကိုုသိကာ ပညာရွာေသာေၾကာင့္ တၿခားလူမည္းကေလးမ်ားလိုု ဆိုုးေပေလလြင့္မေနဘဲ ၾကီးပြားသြားသည္။
စာဖတ္သည့္ လူမ်ိဳး၊ စာၾကည့္တိုုက္တြင္ စည္ကားေနတတ္ေသာ တိုုင္းၿပည္သည္ တိုုးတက္သည္။ စာမဖတ္သည့္ေန ့သည္ တိုုးတက္မႈမရိွေသာေန ့ ၿဖစ္သည္။ စာအုုပ္၊ အီးဘြတ္ရီဒါေဆာင္လွ်င္ အခ်ိန္ကိုုအက်ိဳးရိွရိွ အသံုုးခ်ႏိုုင္သည္။ စာဖတ္ၿခင္းသည္ အယ္ဇိုုင္းမားေရာဂါကိုု ကာကြယ္သည္။ ထိုု ့ၿပင္ စာဖတ္ေနသည့္ လူတေယာက္ဟန္ပန္သည္ ဆြဲေဆာင္မႈတမ်ိဳး ရိွသည္။
အပ်င္းေၿပေစရန္၊ ဗဟုုသုုတတိုုးရန္၊ ေလ့လာဆည္းပူးရန္၊ စိတ္အာဟာရၿဖစ္ေစရန္ မည္သည့္အတြက္ပင္ၿဖစ္ၿဖစ္ စာဖတ္ေနသူမ်ားကိုု ၿမင္ရသည္မွာ တမ်ိဳးၿငိမ္းခ်မ္းသည္။
စန္းထြန္း
ဇြန္ ၂၂၊ ၂၀၁၃။
All photos are from Google & Amazon.
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေလာကၾကီးကိုု စူးစမ္းဖိုု ့ စာဖတ္သည္။
ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ ဗဟုုသုုတတိုုးဖိုု ့ စာဖတ္သည္။
သံုုးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ စိတ္အာဟာရအတြက္ စာဖတ္သည္။
မူလတန္းေက်ာင္းသူအရြယ္တုန္းက အတန္းမွန္မွန္ေအာင္ဖို ့ စာေတြ မဖတ္ခ်င္လည္းဖတ္၊ ဖတ္ခ်င္လည္း ဖတ္ရသည္။ စာရွည္ရွည္ေတြကိုု မဖတ္ႏိုုင္ေသးသလိုု ေမ်ာက္ရႈံးေအာင္ ေဆာ့ကစားသၿဖင့္ အၿပင္စာမဖတ္ၿဖစ္။ အလယ္တန္းေရာက္ေသာအခါမွ အၿပင္စာမ်ား ဖတ္ၿဖစ္လာသည္။ ဇာတိၿမိ ု ့ေလးသည္ ၿမိ ု ့ဆန္သည္ဟု ဆိုရမည္။ ညေနေစာင္းတြင္ ဆိုက္ကပ္ေသာ ပုသိမ္သေဘၤာႏွင့္အတူ ပါလာေသာ အသစ္ထြက္သည့္ ဝထၳဳစာအုပ္မ်ားကို ငွားရမ္းဖို ့ မိန္းမပ်ိဳေလးမ်ားသည္ ဝတ္ေကာင္းစားလွ ဝတ္ဆင္ကာ ကမ္းနားဆင္းၾကသည္၊ စာအုပ္ဆိုင္သြားၾကသည္၊ သူူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ မုန္ ့ဆိုင္ထိုင္ၾကသည္။
ေဆြမင္း ဓႏုၿဖ ူ၏ ၿမိ ုင္ရာဇာတြတ္ပီ၊ ေလးမြန္၊ ေထြးမြန္၊ ကာတြန္းေငြၾကည္ ရုပ္ၿပမ်ားကို ႏွစ္သက္သည္။ စာရွည္ရွည္ ဖတ္ႏိုင္လာေသာအခါ ဝထၳဳ၊ မဂၢဇင္းမ်ားကို ဖတ္သည္။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ဇာတိၿမိ ု ့သို ့ ၿပန္လာေသာအခါ ၿမိ ု ့တြင္ ေတာသူ၊ ေတာတြင္ ၿမိ ု ့သူၿဖစ္၍ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္း ရွားသည္။ ထိုုပ်င္းရိဖြယ္ေကာင္းေသာ ေႏြရက္မ်ားတြင္ ဖခင္၏စာအုပ္စင္မွ စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ၿခင္း၊ ေဘးအိမ္ရိွ စာအုပ္ဗီရိုမွ စာအုပ္မ်ားကို ငွားရမ္းဖတ္ရႈၿခင္း၊ စာအုပ္ဆိုင္မ်ားမွ စာအုပ္မ်ားကို ငွားရမ္းဖတ္ရႈၿခင္းၿဖင့္ ကုန္ဆံုးေစသည္။
တမွတ္သည္ တဘဝဟုဆိုၾကေသာ ဘဝအဆံုးအၿဖတ္ေပးမည့္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူဘဝတြင္ ေက်ာင္းစာပိေနၿပီး အၿပင္စာ မဖတ္ခဲ့။ တကၠသိုလ္တက္ရန္ ေစာင့္စားရင္း တက္ခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေက်ာင္းမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ စာဖတ္အလြန္ဝါသနာပါသည္။ စာအုပ္ဆိုင္မ်ားသို ့ လစဥ္သြားေရာက္ကာ စာအုုပ္ဝယ္ၾကသည္၊ စာၿမည္းၾကသည္၊ ေဆြးေႏြးၾကသည္၊ လဲဖတ္ၾကသည္။ ႏွစ္ႏွစ္ခန္ ့သာ သၾကၤန္လည္ပတ္ၿပီး က်န္ႏွစ္မ်ားတြင္ စာအုပ္ ၂၀၊ ၃၀ ခန္ ့ ငွားထားၿပီး ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ သၾကၤန္တတြင္းလံုး အိမ္တြင္းေအာင္းကာ စာဖတ္ၾကသည္။
စာဖတ္သက္ရင့္လာသည္ႏွင့္အမွ် စာအုုပ္ေကာင္းေကာင္းမ်ားကိုု ေရြးခ်ယ္ဖတ္တတ္လာသည္။ ၿမသန္းတင့္၏ ေလရူးသုန္သုန္၊ ေရႊဥေဒါင္း၏ ဘဝတသက္တာမွတ္တမ္းမ်ား၊ ဂ်ဴး ၊ ဝင္းဝင္းလတ္၊ မင္းလူ၊ နီကိုရဲ ၊ မိုးမိုး (အင္းလ်ား) ၊ ခင္ႏွင္းယု ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၊ ေဖၿမင့္ ၊ ခ်စ္ဦးညို လကၤာဒီပခ်စ္သူ၊ ေမာင္စိန္ဝင္း ( ပုတီးကုန္း) ၊ ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း ၊ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက အရႈပ္ထဲမွာ ရွင္းေအာင္ေန စသည္ၿဖင့္ ႏွစ္သက္ေသာစာအုပ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။
ႏိုင္ငံၿခားတိုင္းၿပည္မ်ားတြင္ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္၊ ၿပည္သူ ့စာၾကည့္တိုက္မ်ား အမ်ားအၿပား ရိွသည္။ မိဘမ်ားသည္ ကေလးမ်ားကို အပတ္စဥ္ စာၾကည့္တိုက္ လိုက္ပို ့ရသည္။ ကေလးစာအုပ္ဆိုုေသာ္ၿငား ေရာင္စံုဓာတ္ပံုမ်ား၊ ကာလာမ်ားၿဖင့္ ပ်င္းဖို ့ေကာင္းမေန။ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းေသာေၾကာင့္ တခါတရံ ေတာင္းယူဖတ္ရႈရသည္။ က်မ္းၿပ ုစာအုပ္အတြက္ လိုအပ္ေသာ အေထာက္အထားစာအုပ္မ်ား ဖတ္ရႈဖို ့ တကၠသိုုလ္္စာၾကည့္တိုက္သို ့ တခါဝင္ဖူးသည္။ ထိုေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္သည္ ေနာက္ထပ္တခါ ထပ္လာဖို ့ မဆြဲေဆာင္ခဲ့။
ႏိုင္ငံၿခားေက်ာင္းမွ စာၾကည့္တိုက္သည္ လြန္စြာၾကီးမားၿပီး လိုခ်င္သည့္စာအုပ္ကို အလြယ္တကူ ရွာေဖြႏိုင္သည္။ အမ်ိဳးအစားစံုလင္လွၿပီး တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းသည္။ စာအုပ္မ်ားသာမက စီဒီ၊ ဒီဗီြဒီ၊ ပရင့္တာ၊ အင္တာနက္ဝိုင္ဖိုင္ရသည္။ တိတ္ဆိတ္ေသာ စာၾကည့္တိုက္တြင္ လာအိပ္ေသာေက်ာင္းသားမ်ားကို လံုုၿခံ ုုေရးေစာင့္က လာႏိုုးတတ္သည္။ အိမ္တြင္ အင္တာနက္ေဒါင္းသြားေသာအခါ အိမ္နားရိွ ဂ်က္ဖာဆန္ေကာင္တီစာၾကည့္တိုုက္တြင္ တေနကုုန္သြားေနဖူးသည္။
လူႏွစ္ေယာက္သာေနခြင့္ရိွေသာတိုုက္ခန္းတြင္ အလုုပ္လာရွာေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ပါ ေနထိုုင္စဥ္ စစ္ေဆးေရးလာမည္ဆိုုေသာအခါ ေရွာင္သည့္ေနရာမွာ စာၾကည့္တိုုက္ၿဖစ္သည္။ အင္တာနက္ရ၊ ည ၈ နာရီ စာၾကည့္တိုုက္ မပိတ္မခ်င္း မႏွင္ထုုတ္၊ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ စာၾကည့္တိုုက္ဝင္ကာ စာအုုပ္ငွားေသာ ကေလးငယ္မ်ား၏ ဆူညံသံ၊ ငါးႏွစ္ေအာက္ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ မိဘမ်ားပါတက္ရေသာ သင္တန္းခ်ိန္္မွလြဲ၍ စာၾကည့္တိုုက္သည္ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းသည္။ စာအုုပ္ဗီရိုုၾကီးမ်ားအလယ္တြင္ ထိုုင္ကာ စာအုုပ္ဖတ္ရၿခင္းမွာ အရသာတမ်ိဳးရိွသည္။
ကားစီးေသာအခါ အၿပင္ဖက္သို ့ ေငးေန၍ရေသာ္လည္း ရထားေၿမေအာက္ထဲ ဝင္သြားေသာအခါ ေငးစရာ တရိပ္ရိပ္ေၿပးေနေသာ အမည္းေရာင္လိႈဏ္ေခါင္းသာ ရိွသည္။ ထိုင္ခံုေနရာရ၍ ပင္ပန္းေနလွ်င္ မ်က္စိမွိတ္ကာ အိပ္တတ္ေသာ္လည္း မ်ားေသာအားၿဖင့္ ထိုင္ခံုေနရာ မရတတ္။ ရထားသည္လည္း ယိမ္းယိုင္မႈ နည္းပါးေသာေၾကာင့္ စာအုပ္တအုပ္ေဆာင္ထားကာ ထိုင္ခံုေနရာမရလွ်င္ စာဖတ္ၿဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းတုန္းက စာဖတ္တန္းတြင္ ဆရာႏွင့္အတူ ေၿခာက္လခန္ ့ဖတ္ခဲ့ေသာ Colorful Myanmar စာအုပ္ကို သံုးလအတြင္း ဖတ္ၿပီးသြားသည္။ တဦးတေယာက္ ၾကည့္သည္ကို မၾကိ ုက္ေသာ ႏိုင္ငံၿခားတြင္ မ်က္လံုးအၾကည့္မ်ားကို ေရွာင္ရွားဖို ့ကား၊ ရထား စီးခ်ိန္၊ ေစာင့္ေနခ်ိန္မ်ားတြင္ စာဖတ္ၿဖစ္သည္။
မိခင္ႏိုင္ငံတြင္ ထိုသို ့စာဖတ္လွ်င္ စာဂ်ပိုး၊ ေဂါက္ေနသည့္ေကာင္ဟု တီးတိုးႏိုင္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံရပ္ၿခားတြင္ မထူးဆန္းလွ။ တေန ့ရထားေပၚတြင္ ဥေရာပသားတေယာက္ စာအုပ္ကဲ့သို ့ေသာ အီလက္ထရြန္းနစ္ပစၥည္းတခုုကိုင္ကာ စာဖတ္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက အိုင္ပတ္တူးေပၚခါစ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းသူကႊ်န္းသားမ်ား ေက်ာက္သင္ပုန္း တကိုင္ကိုင္ ၿဖစ္ေနခ်ိန္ ေက်ာက္သင္ပုန္းထက္ေသးငယ္ၿပီး တကယ့္စာအုပ္ ဖတ္ရသလို ထင္ရသည့္ ထိုအရာကို စိတ္ဝင္စားမိသည္။ သိုု ့ေသာ္ မည္သည့္အရာမွန္း မသိခဲ့။
ေဟာင္ေကာင္မွ ခ်ီကာဂိုုသိုု ့ ပစိဖိတ္သမုုဒၵရာကိုု ၿဖတ္ေက်ာ္ကာ ၁၂ နာရီ ေလယာဥ္စီးရခ်ိန္ ညဖက္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမွာင္မည္းေနသည္။ ေဘးမွအန္တီၾကီးသည္ ထိုုစာအုုပ္ကဲ့သိုု ့အရာကိုု ထုုတ္ကာ စာဖတ္ေလသည္။ ေလယာဥ္ပ်ံတစင္းလံုုးတြင္လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထိုုအရာကိုု ကိုုင္ဖတ္ၾကသည္။ ထိုုအရာသည္ အေမဇုုန္မွ ကင္ဒမ္ေခၚ အီးဘြတ္ရီဒါၿဖစ္မွန္း စတိတ္ေရာက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ သိေလသည္။ စတိတ္တြင္ ၿမိ ုု ့ငယ္ေလးႏွင့္ မလိုုက္ဖက္ေအာင္ ၾကီးမားလွေသာ စာၾကည့္တိုုက္၊ စည္ကားေနတတ္ေသာ စာၾကည့္တိုုက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရိွသည္။ စာၾကည့္တိုုက္တြင္ စာအုုပ္မ်ားသာမက စီဒီ၊ ဒီဗီြဒီမ်ား ရိွသည္။
ကန္တက္ကီအိမ္ရွင္အမသည္ ညတိုုင္း သူ ့ကေလးမ်ားကိုု ပံုုၿပင္စာအုုပ္ ဖတ္ၿပသည္။ ေစာင့္ဆိုုင္းရခ်ိန္မ်ားတြင္ ေအာ္ဒီယိုုအီးဘြတ္ဖြင့္ကာ နားေထာင္သည္။ တကၠဆက္ၿပည္နယ္မွ သူ ့မိခင္သည္ စာၾကည့္တိုု္က္မႈးအၿဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ စာအုုပ္မ်ားကိုု ႏွစ္သက္သည္။ ကင္ဒယ္သာမက စာအုုပ္မ်ားကိုုလည္း ဖတ္သည္။ ဂိမ္းကစားဖိုု ့ ကြန္ပ်ဴတာကိုု ေၿမးႏွင့္အၿပိ ုုင္ လုုတတ္ေသာ အဘြား ၊ အိမ္တကာလည္ အတင္းတုုပ္တတ္ေသာ အဘြား၊ ႏွလံုုးထီတြက္ေသာ အဘြားထက္ စာအုုပ္ဖတ္ေနေသာ အဘြားသည္ က်က္သေရရိွသည္။ ထိုု ့ထက္ တရားအားထုုတ္ေနေသာသူ၊ သတိအမွတ္ကေလးႏွင့္ေနေသာသူသည္ ပိုုက်က္သေရရိွသည္။ ကန္တက္ကီတြင္ ကားေမာင္းရေသာေၾကာင့္ စာသိပ္မဖတ္ၿဖစ္။ ဝါရွင္တန္ဒီစီသိုု ့ အသြားအၿပန္ နာရီဝက္ရထား စီးခ်ိန္မ်ားတြင္ စာဖတ္ၿဖစ္သည္။
ဒီစီတြင္ ဘူတာရံုုတိုုင္း ဖရီးသတင္းစာပံုုးမ်ား ထားရိွသလိုု သတင္းစာကမ္းသူမ်ား ရိွသည္။ သတင္းစာပံုုးမွ ယူဖိုု ့ေမ့ေလ်ာ့ေနလွ်င္ေတာင္ သတင္းစာကမ္းသူမ်ားေၾကာင့္ သတင္းစာဖတ္ၿဖစ္သည္။ထိုုသတင္းစာကမ္းသူမ်ားသည္ စာဖတ္ဖိုု ့ ေဆာ္ၾသသူမ်ားၿဖစ္သည္။ ဆင္းရမည့္ဘူတာေရာက္လွ်င္ ဖတ္ၿပီးသားသတင္းစာကိုု သတင္းစာသီးသန္ ့ပစ္သည့္ အမိႈက္ပံုုးသိုု ့ ပစ္သည္။ ညဖက္ ရံုုးဆင္းလွ်င္ ရထားစီးသူ အမ်ားစုုသည္ စာအုုပ္၊ အီးဘြတ္ရီဒါ၊ အိုုင္ပတ္၊ မီနီမ်ားထုုတ္ကာ စာဖတ္ၾကသည္။ အီးဘြတ္ရီဒါ၊ အိုုင္ပတ္ထက္ စာအုုပ္ကိုု လက္ၿဖင့္ကိုုင္ကာ ဖတ္ရၿခင္းကိုု ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း တခ်ိဳ ့စာအုုပ္မ်ားကိုု ပီဒီအက္ဖ္ဖိုုင္အၿဖစ္ ေဒါင္းထားေသာေၾကာင့္ အီးဘြတ္ၿဖင့္သာ ဖတ္ႏိုုင္သည္။ ဒီစီသူဒီစီသားမ်ားသည္ စာအုုပ္၊ အီးဘြတ္ေဆာင္ကာ စာဖတ္ၾကသည္။ ေကာင္းေသာအေလ့အထပင္တည္း။
လူမည္းအိမ္ေစ အမ်ိဳးသမီး လူၿဖ ူအိမ္မ်ားသိုု ့ အေစခံအလုုပ္သြားလုုပ္လွ်င္ လူၿဖ ူ အိမ္မ်ားတြင္ စာၾကည့္ခန္း ရိွသည္။ လူၿဖ ူမိဘမ်ားသည္ ကေလးမ်ားကိုု ညေနတိုုင္း စာဖတ္ၾကသည္။ လူမည္းမ်ားသည္ ထိုုကဲ့သိုု ့ စာမဖတ္ေသာေၾကာင့္ မတိုုးတက္။ ထိုုလူမည္းမသည္ စာၾကည့္တိုုက္မွ စာအုုပ္မ်ားကိုု ငွားရမ္းကာ သားၿဖစ္သူကိုု ဖတ္ၿပခိုုင္းသည္။ သားၿဖစ္သူမွာ စာဖတ္ၿခင္းတန္ဖိုုးကိုုသိကာ ပညာရွာေသာေၾကာင့္ တၿခားလူမည္းကေလးမ်ားလိုု ဆိုုးေပေလလြင့္မေနဘဲ ၾကီးပြားသြားသည္။
စာဖတ္သည့္ လူမ်ိဳး၊ စာၾကည့္တိုုက္တြင္ စည္ကားေနတတ္ေသာ တိုုင္းၿပည္သည္ တိုုးတက္သည္။ စာမဖတ္သည့္ေန ့သည္ တိုုးတက္မႈမရိွေသာေန ့ ၿဖစ္သည္။ စာအုုပ္၊ အီးဘြတ္ရီဒါေဆာင္လွ်င္ အခ်ိန္ကိုုအက်ိဳးရိွရိွ အသံုုးခ်ႏိုုင္သည္။ စာဖတ္ၿခင္းသည္ အယ္ဇိုုင္းမားေရာဂါကိုု ကာကြယ္သည္။ ထိုု ့ၿပင္ စာဖတ္ေနသည့္ လူတေယာက္ဟန္ပန္သည္ ဆြဲေဆာင္မႈတမ်ိဳး ရိွသည္။
အပ်င္းေၿပေစရန္၊ ဗဟုုသုုတတိုုးရန္၊ ေလ့လာဆည္းပူးရန္၊ စိတ္အာဟာရၿဖစ္ေစရန္ မည္သည့္အတြက္ပင္ၿဖစ္ၿဖစ္ စာဖတ္ေနသူမ်ားကိုု ၿမင္ရသည္မွာ တမ်ိဳးၿငိမ္းခ်မ္းသည္။
စန္းထြန္း
ဇြန္ ၂၂၊ ၂၀၁၃။
All photos are from Google & Amazon.