အဂၤလန္သြား ေတာလား

၂၀၁၈ ေအာက္တိုုဘာ ၅ ေသာၾကာေန ့ ဝင္ဆာရဲတိုုက္၊ စတုုန္းဟန္ ့ခ်္၊ ဘတ္၊ လကြတ္တိုု ့ကိုု တိုုးကားနဲ ့ သြားလည္မွာ။ Viator မွာထက္ Klock App နဲ ့ဆိုုရင္ ေစ်းနည္းနည္း သက္သာတယ္တဲ့။ 4 Fountain Square ဗစ္တိုုးရီးယားမွာ မနက္ ၇ နာရီခြဲ ခ်က္ကင္ဝင္ရမွာဆိုုေတာ့ မနက္စာစားဖိုု ့ အခ်ိန္မရိွဘူး။ ဗစ္တိုုးရီးယားဘူတာေရာက္ေတာ့ ေၿမပံုုထဲမွာ ၇ မိနစ္လိုု ့ ၿပေပမဲ့ လမ္းေတြမွားေနတာနဲ ့ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာတယ္။ လူမၿပည့္လိုု ့ ကိုုယ္တိုု ့တိုုးကို ဖ်က္လိုုက္တယ္ မေန ့က ဖုုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားေသးတယ္တဲ့။ ဖုုန္းေခၚလိုု ့ဘယ္ရပါ့မလဲ မၾကီးရဲ ့စလံုုးဖုုန္းနံပါတ္ ေပးထားတာကိုုး။ ေနာက္ေန ့တိုုးကိုု ယူမလားေမးေတာ့ ဒီေန ့ဘယ္တိုုးနဲ ့ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ လိုုက္မယ္။ ဖ်က္လိုုက္တဲ့တိုုးမွာ ေန ့လည္စာပါတယ္ ခုုတိုုးမွာ ေန ့လည္စာမပါဘူး။ အိုုး ... ဒီလိုုလုုပ္လိုု ့ဘယ္ၿဖစ္ပါ့မလဲ...ေန ့လည္စာပါေအာင္ ၾကိ ုုးစားေပးပါလားလိုု ့ ကြန္ပလိမ္းတက္ေတာ့ ရေအာင္လုုပ္ေပးလိုုက္တယ္။ မနက္ ၈ နာရီမွ တိုုးကားထြက္မွာဆိုုေတာ့ အခ်ိန္ရိွေသးတယ္ ဗိုုက္ဆာေနၾကေတာ့ အေဖနဲ ့မၾကီးက မုုန္ ့သြားဝယ္တယ္။ အေမနဲ ့ကိုုယ္က တိုုးကားေစာင့္ တိုုးကားကေရာက္ေနၿပီ မၾကီးတိုု ့က မေရာက္လာေသးေတာ့ ဖုုန္းဆက္တာ ဖုုန္းကေခၚမရ။ အေမ ဒီနားမွာပဲေစာင့္ေနေနာ္ ဘယ္္မွမသြားနဲ ့လိုု ့ အေသအခ်ာမွာၿပီး မုုန္ ့ဆိုုင္ေတြနားမွာ မၾကီးတိုု ့ကိုု သြားရွာေတာ့မေတြ ့။ အေမ့ကိုု စိတ္မခ်လိုု ့ တိုုးကားနားကိုုၿပန္လာ မၾကီးတိုု ့ကိုု ဖုုန္းဆက္ေခၚတာမရ ဖုုန္းဆက္လိုုက္၊ မုုန္ ့ဆိုုင္ေတြဖက္ မ်က္စိၿပ ူးၿပီးရွာ။ ကားေပၚတက္မယ္ဆိုုေတာ့ တိုုးဂိုုက္က လူစံုုမွတက္ပါတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ မၾကီးတိုု ့ ေရာက္လာတယ္ ေရွ ့ကဆိုုင္မွာ ေစာင့္ေနတာ အၾကာၾကီးေစာင့္ရတယ္တဲ့။ ကိုုယ္လည္း ေရွ ့ကဆိုုင္နားမွာ သြားရွာတာပဲ။ အီဗန္တိုုးကား တိုုးဂိုုက္က အသက္ ၇၀ ေက်ာ္အဘိုုးၾကီး ၿဗိတိသွွ်ေလသံ အေတာ္ဝဲတယ္။ တိုုးကားမွာ အာရွသားဆိုုလိုု ့ အိႏိၵယစံုုတြဲနဲ ့ ကိုုယ္တိုု ့မိသားစုုပဲပါတယ္။ ပထမဆံုုးသြားလည္တဲ့ေနရာက ဝင္ဆာရဲတိုုက္...ဝင္ဆာရဲတိုုက္ကိုု ရထားနဲ ့လည္း လာလိုု ့ရတယ္။ ေတာင္ကုုန္းေအာက္ေၿခက ကားပါကင္မွာ တိုုးကားေတြရပ္ထားၿပီး အေပၚကိုု ေလွကားေတြ ေကြ ့ဝိုုက္ၿပီးတက္ရတယ္။ ကိုုသက္ေထြး အေဖက ကားပါကင္နားက အမွတ္တရပစၥည္းေတြ ေရာင္းတဲ့ဆိုုင္နားမွာ အိမ္သာေတြ ့ေတာ့ အိမ္သာဝင္တယ္။ ဝင္ဆာရဲတိုုက္ထဲဝင္ဖိုု ့ ေစာင့္ေနတဲ့လူတန္းၾကီးက အရွည္ၾကီး။ တိုုးနဲ ့ဆိုုရင္ သိပ္မေစာင့္ရဘူး။ နာရီဝက္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ အေဖတိုု ့က ေညာင္းလိုု ့ထိုုင္ေနတယ္ မလိုုက္ေတာ့ဘူးတဲ့။

ဟိုုေနရာကိုု ဝင္ရမယ္ အထဲမွာဓာတ္ပံုုရိုုက္ခြင့္မရိွဘူးဆိုုေတာ့ ခမ္းနားလွပလိမ့္မယ္။ လာ ... မၾကာဘူး နာရီဝက္ေလာက္ပဲ ကားေပၚက်မွနားေတာ့။ ကိုုယ္အတင္းေခၚေတာ့ လိုုက္လာၾကတယ္ .... လိုုက္တာမွန္သြားမယ္။ ဘုုရင္ေတြ ဘယ္လိုုခမ္းနားၾကီးက်ယ္စြာ ေနထိုုင္ၾကသလဲဆိုုတာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ ့လိုုက္ရတယ္။ အေတာ္ခမ္းနားတာပဲေနာ္ ... ေတြ ့ဖူးသမွ်ထဲမွာ အခမ္းနားဆံုုးပဲ။ အခ်ိန္ ၂ နာရီ ၿပည့္ေတာ့မယ္ဆိုုေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ေလးလမ္းေလွ်ာက္။ တိုုးကားေပၚကလူေတြကိုု အိမ္သာမွာေတြ ့ရေတာ့ ကိုုယ္တိုု ့ေနာက္မက်ဘူး။ အဂၤလိပ္စကားမေၿပာတဲ့ စပိန္အဖြားၾကီးႏွစ္ေယာက္ နည္းနည္းေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္လာတယ္ ေနရာရွာမေတြ ့လိုု ့တဲ့။ ဒုုတိယသြားမဲ့ေနရာကေတာ့ စတုုန္းဟန္ ့ခ်္ ေရွးေခတ္ကလူေတြ ၾကီးမားတဲ့ ေက်ာက္တံုုးၾကီးေတြကိုု ဘယ္လိုုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့သယ္ယူထားခဲ့ၾကသလဲဆိုုတာ ခုုထိမသိေသးဘူး။ စတုုန္းဟန္ ့ခ်္ဆီသြားဖိုု ့ ရွယ္တယ္ဘတ္စ္ ေစာင့္စီးရတယ္။ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ေစာင့္ရတယ္ အဲ့ဒီေန ့က ေနေရာင္လင္းလက္ၿပီး ရာသီဥတုုသာယာတယ္။ စတုုန္းဟန္ ့ခ်္မွာ လူေတြမ်ားေတာ့ ဓာတ္ပံုုအသည္းအသန္ ရိုုက္ရတယ္။ စတုုန္းဟန္ ့ခ်္ကိုု တပတ္ပတ္ဖိုု ့ အခ်ိန္မရိွဘူး ဓာတ္ပံုုရိုုက္ၿပီးတာနဲ ့ ရွယ္တယ္ဘတ္စ္ကိုုေစာင့္။ စင္တာေရာက္ေတာ့ အိမ္သာေၿပး ၿပီးရင္တိုုးကားဆီေၿပး။ တိုုးဂိုုက္က လူေတြကိုုေစာင့္ၿပီး တိုုးကားဆီ ညႊန္ၿပေပးတယ္။ တိုုးဂိုု္က္ရွင္းၿပေနတုုန္း အိႏိၵယအမ်ိဳးသမီးက ဖုုန္းေၿပာေနတယ္ တိုုးဂိုုက္က ရွဴးလုုပ္ေတာ့ ခဏရပ္သြားတယ္ ေနာက္ထပ္ရွဴးလုုပ္ေတာ့ ခဏရပ္သြားၿပန္တယ္ ၿပီးရင္ဖုုန္းဆက္ေၿပာတယ္ တိုုးဂိုုက္က အင္မတန္ရိုုင္းတယ္လိုု ့ေၿပာတယ္။ တိုုးကေပးတဲ့ ေန ့လည္စာက ဘိုုစာေတြ သိပ္လည္းမေကာင္းေတာ့ ဘာမဆိုုအကုုန္စားႏိုုင္ အကုုန္စားေကာင္းတယ္တဲ့ကိုုယ္ေတာင္ မစားႏိုုင္ဘူး။ ေနာက္ဆံုုးသြားလည္မဲ့ ၿမိ ုု ့ေလးကေတာ့ ဘတ္ Bath ေရာမေရခ်ိဳးကန္ ေက်ာက္တံုုးအိမ္ကေလးေတြရိွတဲ့ ၿမိ ုု ့ကေလး အင္မတန္လွတယ္။ ေရခ်ိဳးကန္မွာ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ ေရပူေလးေတြ ထြက္ေနတဲ့ေနရာရိွတယ္။ ေရပူစမ္းၿမိ ုု ့ဆိုုေတာ့ အဲ့ဒီၿမိ ုု ့ကထြက္တဲ့ Spa ပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရိွတယ္။ ဗိုုက္ဆာလိုု ့ ခရိုုဆြန္ဝယ္စားၾကတယ္ ေကာင္းလိုု ့ထပ္ဝယ္တယ္။ သူမ်ားေတြ ေရခဲမုုန္ ့စားေတာ့ စားခ်င္တယ္။ ပံုုမွန္ကိုု ေရခဲမုုန္ ့စားေလ့ရိွတာမဟုုတ္ဘူး ေအးကလဲေအးပါဘိနဲ့။

Windsor Castle ဝင္ဆာရဲတိုုက္

ေအးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရခဲမုုန္ ့စားရတာလဲ အရသာတမ်ိဳး။ ေစ်းနားမွာ တေယာတီးေနတဲ့သူရဲ ့လက္သံ အေတာ္ေကာင္းတာပဲ။ အေဖတိုု ့ကိုု တိုုးကားစုုရပ္မွာ ေစာင့္ခိုုင္းၿပီး လမ္းကူး ၿမစ္ေခ်ာင္းေလးကိုု ၿဖတ္ေက်ာ္ေဆာက္လုုပ္ထားတဲ့ တံတားေလးကေန ၾကည့္လိုုက္ရင္ ရႈခင္းအင္မတန္လွတယ္။ ဓာတ္ပံုုအေၿပးအလႊားသြားရိုုက္ စုုရပ္မွာေစာင့္ေနတုုန္း မီးပံုုပ်ံႏွစ္စီး ကိုုယ့္ေခါင္းထက္ကေန ပ်ံသြားလိုု ့ လက္ေတြၿပဓာတ္ပံုုရိုုက္။ လန္ဒန္ကိုု ည ၇ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ ၿပန္ေရာက္တယ္။ ကင္းခေရာ့ခ္ဘူတာေရာက္ေတာ့ မၾကီးရဲ ့ ရထားလက္မွတ္ ရွာမေတြ ့ေတာ့ဘူး။ ကိုုယ္က ရထားလက္မွတ္အသစ္ ဝယ္ေနတုုန္း မၾကီးေရာက္လာတယ္။ ဘယ္လိုုထြက္လာတာလဲေမးေတာ့ ရထားဝန္ထမ္းကိုု လက္မွတ္ေပ်ာက္သြားတယ္လိုု ့ေၿပာၿပီး ထြက္လာတာတဲ့။ အေဖတိုု ့က ရထားလက္မွတ္မေပ်ာက္ဘူး ကိုုယ္တိုု ့လူငယ္ႏွစ္ေယာက္က ေပ်ာက္တယ္။ ထံုုးစံအတိုုင္း ယိုုးဒယားဆိုုင္မွာ ေန ့လည္စာနဲ ့ ညေနစာ ေပါင္းစားတယ္။ ဟိုုစတယ္ကိုု ည ၉ နာရီေက်ာ္မွ ၿပန္ေရာက္တယ္။ အေဖတိုု ့ကိုု လမ္းေလွ်ာက္ႏိုုင္ပါ့မလားလိုု ့ စိတ္ပူေနတာ ေလွ်ာက္ႏိုုင္ၾကတယ္။ လန္ဒန္မွာ ေန ့တိုုင္း မနက္ ၇ နာရီေလာက္ကေန ထြက္လိုုက္တာ ည ၁၀ နာရီမွ ၿပန္ေရာက္တယ္။ ကိုုယ္တိုု ့လူငယ္ေတြေတာင္ အေတာ္ပင္ပန္းတာ အေဖတိုု ့ဆိုု အေတာ္ပင္ပန္းမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ပင္ပန္းလိုုက္တာ ေနာက္ေန ့မလည္ေတာ့ဘူး ဟိုုတယ္မွာနားက်န္ခဲ့မယ္လိုု ့ မေၿပာဘူး။ ပိုုက္ဆံေတြကုုန္ထားေတာ့ အကုုန္လိုုက္လည္မယ္လိုု ့ ဆံုုးၿဖတ္ထားပံုုရတယ္။ ေနာက္ေန ့ ေအာက္စ္ဖိုု ့ဒ္၊ ေကာ့ဝုု၊ စတန္းဖိုု ့ အပြန္ ေအဗြန္၊ ဝါဝတ္ရဲတိုုက္ဆီ သြားလည္တဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ ေနာက္ပိုု ့စ္မွပဲ တင္ပါေတာ့မယ္။

Happy Traveling !
စန္းထြန္း
မတ္ ၁၇၊ ၂၀၁၉ ။