ပီေအရံုုးမွ မိတ္ေဆြမ်ား - ၁

၂၀၁၄ ဒီဇင္ဘာ နယူးေယာက္က စတယ္လာကုုမၺဏီမွာ အလုုပ္ရေတာ့ ၃၆လမ္းက ရံုုးခ်ဳပ္မွာ ၁ လေလာက္ပဲ ေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကလိုုင္းရင့္ ဂရမ္းစင္ထရယ္နား ၄၄ လမ္းက အမ္တီေအ မတ္ထရိုုေနာ့ရံုုးကိုု ေရာက္သြားတယ္။ နယူးေယာက္မွာ အမ္တီေအကိုု မသိတဲ့သူမရိွဘူး။ ဘာၿဖစ္လိုု ့လဲဆိုုေတာ့ နယူးေယာ့ကာတိုုင္း အမ္တီေအ ေၿမေအာက္ရထား၊ ဘတ္စ္ကားကိုု စီးရတာကိုုး။ စီနီယာခဲတန္က ကိုုယ့္တစ္ေယာက္တည္း ပေရာဂ်က္ေတြကိုု ေကာင္းေကာင္းထိန္းႏိုုင္တယ္ဆိုုၿပီး စိတ္ခ်လက္ခ် ထားခဲ့တာ ၈ လၿပီးလိုု ့ အမ္တီေအ ပေရာဂ်က္အပ္ၿပီးတဲ့အခါ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာ ပတ္ထရီရွာခ်န္နဲ ့ကိုုယ္ ရံုုးခ်ဳပ္ကိုု ၿပန္ရတယ္။ ရံုုးခ်ဳပ္မွာက မနက္ ၉  နာရီကေန ညေန ၆ နာရီအထိ ရံုုးတက္ရၿပီး ေန ့လည္ထမင္းစားခ်ိန္ကိုု ၁ နာရီယူရတယ္။ ကလိုုင္းရင့္ရံုုးေတြမွာလိုု မနက္ ၈ နာရီရံုုးတက္ ညေန ၄ နာရီၿပန္ ေန ့လည္ထမင္းစားခ်ိန္ကိုု နာရီဝက္ေလာက္ပဲ ယူလိုု ့မရဘူး။ ေန ့လည္စာထမင္းစားၿပီးရင္ ၄၂လမ္း ဘရိုုင္ယန္ပါ့ခ္ကိုု ပတ္ထရီရွာနဲ ့ကိုုယ္တိုု ့လမ္းေလွ်ာက္ေလ့ရိွတယ္။ ရံုုးမွာက လူသစ္တရုုတ္ေတြမ်ား ကိုုယ္ကလည္း ရံုုးခ်ဳပ္မွာ ေနရတဲ့အခ်ိန္နည္းေတာ့ ရံုုးကလူေတြကိုု သိပ္မသိဘူး။ ပတ္ထရီရွာခ်န္က ပီေအလိုု ့အတိုုေကာက္ေခၚတဲ့ THE PORT AUTHORITY OF NEW YORK & NEW JERSEY ကလိုုင္းရင့္ရံုုးမွာ ပေရာဂ်က္ရလိုု ့ နယူးဂ်ာစီၿပည္နယ္ Newark ၿမိ ုု ့မွာ အလုုပ္ဆင္းသြားေတာ့ ကိုုယ္တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းက်န္ေနရစ္ခဲ့တာေပါ့။

ရံုုးခ်ဳပ္မွာက မန္ေနဂ်ာေတြမ်ားေတာ့ ဟိုုလူကခိုုင္း ဒီလူကခိုုင္းနဲ ့ ပေရာဂ်က္ ၃ခုုေလာက္ကိုု တၿပိ ုုင္တည္းလုုပ္ရတယ္။ ေနရာကက်ဥ္း၊ ကာထားတဲ့ဟာမရိွ၊ ကိုုယ္ဘာၾကည့္ေနတာဆိုုတာ အားလံုုးကၿမင္ႏိုုင္ၿပီး အလုုပ္လုုပ္ရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က မေကာင္းဘူး။ ၿပီးေတာ့ စာသင္ေက်ာင္းေတြကိုု ကြန္ပ်ဴတာေတြ လိုုက္ဆင္တဲ့ တရုုတ္ေတြက ဝင္လာလိုုက္၊ ထြက္သြားလိုုက္၊ စကားကိုု ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ေၿပာလိုုက္နဲ ့ ဆူညံေနတာပဲ။ ေနာက္ေတာ့ နယူးဂ်ာဆီၿပည္နယ္ Newark ၿမိ  ု ့ 2GateAway Center မွာရိွတဲ့ ပီေအရံုုးမွာ အင္တာဗ်ဴးသြားေၿဖရတယ္။ မန္ေနဂ်ာက ဒီဒီကား ပန္ခ်ာပီအိႏိၵယမ အရပ္ကငါးေပေလာက္၊ ပုုပုုဝဝ၊ အသားညိုုညိုု၊ မ်က္ခံုုးေကာင္းေကာင္း၊ ခန္ ့ခန္ ့ေခ်ာေခ်ာ၊ စကားကိုု အၿမဲတမ္းၿပံ ုုးၿပီး ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ေၿပာတတ္တယ္။ ကိုုယ္တိုု ့လိုု ပရိုုဂရမ္မာကေန မန္ေနဂ်ာၿဖစ္လာတဲ့သူ၊ စကားေၿပာတာ ရွင္းလင္းၿပတ္သားတယ္၊ အရမ္းေတာ္ၿပီး ထက္ၿမက္တယ္။ အင္တာဗ်ဴးတဲ့သူေတြက စတယ္လာရံုုးကေန ကလိုုင္းရင့္ပီေအမွာ အလုုပ္လုုပ္ေနတာ ၄ ႏွစ္ေလာက္ရိွၿပီၿဖစ္တဲ့ ယူနန္သူ တရုုတ္မယန္း၊ အရင္တုုန္းက စတယ္လာမွာအလုုပ္လုုပ္ခဲ့ၿပီး အခုုပီေအဝန္ထမ္းၿဖစ္ေနတဲ့ တရုုတ္ၾကီးလင္းမင္။ ပီေအရံုုးမွာ အလုုပ္ရေတာ့ ကိုုယ္ကသိပ္မသြားခ်င္ဘူး ၁ နာရီခြဲေတာင္ ရထားစီးၿပီး ရံုုးတက္ရမွာဆိုုေတာ့ေလ။ ကိုုယ့္အိမ္ကေန 7 ရထားႏွစ္ဘူတာစီးၿပီး ဂ်က္ဆင္ဟိုုက္ဘူတာမွာ အၿမန္ရထား F ကိုုစီး။

၂၅ မိနစ္ေလာက္စီးၿပီးေတာ့ ၃၄ လမ္းဘူတာမွာဆင္း။ ၃၃ လမ္းကေန နယူးဂ်ာစီကိုု သြားမဲ့ PATH ရထားကိုု မိနစ္ ၂၀ ေလာက္စီးၿပီး ဂိတ္ဆံုုး ဂ်ာနယ္စကြဲမွာဆင္းၿပီး ေဝါထရိတ္စင္တာကေန Newark ဆီသြားမဲ့ရထားစီး။ ရထားေလးဆင့္စီးၿပီး ၁ နာရီခြဲၾကာေတာ့ နယူးဂ်ာစီဖက္မွာ အိမ္ရွာရမလား စဥ္းစားေသးတယ္။ ဂ်ပန္အိမ္မွာက ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေၿပေတာ့ ရံုုးတက္ရတာ ေဝးေပမဲ့ အိမ္မေၿပာင္းခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဆင္ေၿပတဲ့ roommate ေကာင္းေကာင္းရဖိုု ့ဆိုုတာ ခက္လွပါဘိ။ စီနီယာခဲတန္ကလည္း ေဝးေပမဲ့ ကလိုုင့္ရင့္ရံုုးမွာ လုုပ္ရတာေကာင္းတယ္ သြားသာသြားတဲ့။ ကိုုယ့္ေရွ ့ထိုုင္တာက ဖိလစ္ပိုုင္ၾကီး အက္စတီမိတ္တာ ေနသန္ဒီေမစစ္။ သူက စကၤာပူမွာလည္း ေနခဲ့ဖူးတယ္ ဒိုုဘီဂါ့စ္ဘူတာကိုု သူတိုု ့ေဆာက္ခဲ့တာဆိုုပဲ။ ေနသန္မွာ ဟိုုင္းစကူးတက္ေနၿပီၿဖစ္တဲ့ သမီးတစ္ေယာက္၊ သားတစ္ေယာက္ရိွတယ္။ စကၤာပူအေၾကာင္း၊ ဖိလစ္ပိုုင္အေၾကာင္း၊ ၿမန္မာအေၾကာင္းေၿပာၿပီး ကိုုယ္နဲ ့ေလေပး အေတာ္ေၿဖာင့္တဲ့သူ။ ကိုုယ့္အလုုပ္ကလည္း အက္စတီမိတ္တာေတြနဲ ့ တိုုင္ပင္ေဆြးေႏြးရေတာ့ ခင္ေနတာေပါ့။ ကိုုယ့္ေဘးမွာထိုုင္တာက စတယ္လာရံုုးက တရုုတ္ေလးရစ္ကီခ်န္ တခါတေလ ရထားအတူစီးၿဖစ္ရင္ ရံုုးကလူေတြအေၾကာင္း အတင္းေတြခ်တယ္။ ရစ္ကီခ်န္မွာက ေလးႏွစ္နဲ ့တစ္ႏွစ္အရြယ္ သမီးႏွစ္ေယာက္ရိွတယ္။ အငယ္ကေလးမွာ အေရၿပား Asthma ရိွတယ္ တကိုုယ္လံုုးယားလိုု ့ ကုုတ္ေနရတာတဲ့။

autoimmune disorder disease ခႏၶာကိုုယ္ရဲ ့ ကိုုယ္ခံအားစနစ္က ေရာဂါေတြ၊ ဘတ္တီးရီးယားေတြကိုု တိုုက္ရမဲ့အစား ကိုုယ့္ခႏၶာကိုုယ္ကိုု ၿပန္တိုုက္တဲ့ေရာဂါ။ လူးပက္စ္လိုုမ်ိဳးပဲ ဘာေၾကာင့္ၿဖစ္မွန္း မသိသလိုု ကုုသမေပ်ာက္ကင္းႏိုုင္ဘူး၊ ေဆးေသာက္ၿပီးထိန္းလိုု ့ရတယ္။ ရစ္ကီေၿပာၿပေတာ့မွ အေရၿပားအက္စ္တမာဆိုုတာ ၾကားဖူးေတာ့တယ္။ လင္းမင္နဲ ့ရစ္ကီက ကြင္းေကာလိပ္ထြက္ေတြ။ ရစ္ကီအေရွ ့မွာ ထိုုင္တာက အက္စတီမိတ္တာ ကိုုရီးယားၾကီး ကင္ေယာင္ကီ။ ကိုုယ္က ကုုိယ္သိတဲ့ ကိုုရီးယားစကားေတြနဲ ့ နႈတ္ဆက္ေတာ့ ကိုုရီယားစကား သင္ဖူးလားလိုု ့ေမးတယ္။ ဟင့္အင္း ကိုုရီးယားရုုပ္ရွင္ေတြၾကည့္ၿပီး ကိုုရီးယားစကား နည္းနည္းတတ္တာလိုု ့ေၿပာေတာ့ အံ့ေတြၾသလိုု ့။ ကိုုယ္နဲ ့ ကိုရီးယားရုုပ္ရွင္၊ အစားအစာ၊ အိုုပါးဂန္းဏန္းစတိုုင္ အေၾကာင္းေၿပာၿပီး ေလေပးေၿဖာင့္ေလ့ရိွတယ္။ ဆိုုးလ္မွာ ဂန္းနန္းရပ္ကြက္ဆိုုတာ တကယ္ရိွသတဲ့။ ရွန္ဟိုုင္းသား တရုုတ္ၾကီးလင္းမင္က စတယ္လာရံုုးမွာ ၆ႏွစ္လုုပ္ၿပီး ပီေအဝန္ထမ္းၿဖစ္လာတဲ့သူ ။ အေတာ္ေလး သေဘာေကာင္းၿပီး ကူညီတတ္တယ္။ ပီေအရံုုးမွာ အိုုင္ဒီကဒ္ရဖိုု ့၊ ကြန္ပ်ဴတာရဖိုု ့က အေတာ္ေစာင့္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာဒီဒီရဲ ့ေဘးက မီတင္းခံုုဝိုုင္းမွာ ကြန္ပ်ဴတာထားေပးၿပီး ကိုုယ့္ကိုုထိုုင္ခိုုင္းတယ္။ မန္ေနဂ်ာေဘးနားမွာ ထိုုင္ရတာဆိုုေတာ့ အေနက်ဳံ ့တယ္။ ဒီဒီကလည္း မန္ေနဂ်ာဆိုုေတာ့ အစည္းအဝးတက္ေနရတာ မ်ားတယ္။ ဒီဒီက မိဘေတြနဲ ့ အတူေနၿပီး သားတစ္ေယာက္ရိွတယ္ အင္ဂ်င္နီယာေမဂ်ာ တက္ေနတယ္။ ဒီဒီက ရံုုးကိုု ၂ နာရီေလာက္ ရထားစီးၿပီး ရံုုးတက္တယ္။

ဒီဒီေရွ ့မွာထိုုင္တာက ပီေအမွာ ၄ ႏွစ္ေလာက္ရိွၿပီၿဖစ္တဲ့ စတယ္လာရံုုးက ၿမန္မာၿပည္နဲ ့ နယ္ခ်င္းဆက္ေနတဲ့ ယူနန္သူ တရုုတ္မယန္း။ စကားေၿပာရင္ အားနဲ ့မာန္နဲ ့ေၿပာတတ္ ၿငင္းခုုန္တတ္ၿပီး စိတ္ရင္းေကာင္းၿပီး ကူညီတတ္တယ္။ ညေန ၄ နာရီ မန္ေနဂ်ာေတြ ၿပန္သြားရင္ ကိုုယ္က ယန္းဆီသြားၿပီး စကားေတြေၿပာတယ္။ ကိုုယ္နဲ ့သက္တူရြယ္တူ၊ ကိုုယ္နဲ ့ေဘးခ်င္းကပ္ထိုုင္၊ ကိုုယ္မသိတာေတြ ေမးၿမန္းတိုုင္ပင္ရတဲ့သူ ပီေအမွာ ကိုုယ္အခင္ဆံုုး သူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္လာခဲ့တယ္။ ရံုုးဆင္းရင္ ႏွစ္ဘူတာေလာက္ ရထားအတူစီးၿဖစ္ၿပီး ခင္လာတဲ့သူက အသားညိုုညိုု၊ အရပ္ငါးေပ၊ ခႏၶာကိုုယ္ေသးေသးေကြးေကြးေပမဲ့ အၿမဲသြက္လက္ေနတဲ့ အက္စတီမိတ္တာ ဖိလစ္ပိုုင္သူ လူစီတာ။ တေလာက ရုုတ္တရက္ ဆံုုးသြားလိုု ့ လူစီတာဆိုုတဲ့ပိုု ့စ္ေတာင္ ေရးၿဖစ္ေသးတယ္။ အက္စတီမိတ္တာ ဖိလစ္ပိုုင္ၾကီး မိုု္က္ကယ္က ဖိလစ္ပိုုင္နဲ ့တူလိုု ့တဲ့ ဖိလစ္ပိုုင္လားလိုု ့ ေမးလာတယ္။ မက္ဂမ္ဒါ အုုမ္မာဂမ္ (ေကာင္းေသာ နံနက္ခင္းပါ) လိုု ့ သင္ေပၿပီး မိုုက္ကယ္နဲ ့ကိုုယ္ ဖိလစ္ပိုုင္လိုု ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရိွၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မိုုက္ကယ္ ပင္စင္ယူသြားတယ္။ အိႏိၵယေတာင္ပိုုင္းသား အုုန္ကာ၊ ရီနာတိုု ့နဲ ့ အသိမိတ္ေဆြ ၿဖစ္လာတယ္။ ရီနာက သက္သက္လႊတ္သမား၊ ယိုုးဒယားမွာ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္ ေနခဲ့ေတာ့ ယိုုးဒယားစကားတတ္တယ္။ သူ ့သမီးက SAT စာေမးပြဲေၿဖဖိုု ့ လုုပ္ေနတယ္။ ပေရာဂ်က္ကိုု ရွင္းၿပဖိုု ့ မန္ေနဂ်ာဒီဒီ အကူအညီေတာင္းတာက အက္စ္စတီမိတ္တာ ထိုုင္ဝမ္သား ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ဝမ္ခ်န္။

သူ ့အမ်ိဳးသမီးနဲ ့ ဘုုရားေက်ာင္းမွာ ေတြ ့တာတဲ့ သားတစ္ေယာက္ရိွတယ္။ ဝမ္က သေဘာမေနာေကာင္းတယ္၊ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးလည္းေကာင္းတယ္၊ သူနဲ ့ဆိုု ကိုုယ္တိုု ့မွာ ေၿပာစရာေတြ မကုုန္မခမ္းႏိုုင္ေအာင္ပဲ။ သူရဲ ့ပထမဆံုုးရံုုးက ေဝါထရိတ္စင္တာ ၉ /၁၁ တုုန္းက လူေတြ ေဝါထရိတ္စင္တာကေန ခုုန္ခ်တာကိုု ၿမင္ခဲ့ရတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာ႒ာနရဲ ့ အၾကီးဆံုုးေဘာ့စ္က အစည္းအေဝးရိွလိုု ့ အေပၚဆံုုးထပ္မွာ ရိွေနခဲ့တာ ေလယာဥ္တိုုက္ၿပီးေတာ့ ၿပန္မဆင္းလာႏိုုင္ခဲ့ဘူး။ ေသဆံုုးသြားတဲ့သူေတြရဲ ့ ဓာတ္ပံုုေတြကိုု ခုုထိပီေအရံုုးမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္။ ဝမ္က စားေသာက္ဆိုုင္ေတြမွာ ေန ့လည္စာသြားစားဖိုု ့ ဦးေဆာင္စီစဥ္ေလ့ရိွတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဟာင္ေကာင္သား အက္စတီမိတ္တာ ဟင္နရီယုုက အမ္တီေအမွာ ၇ ႏွစ္လုုပ္ၿပီး ပီေအကိုု ေၿပာင္းလာတယ္။ ဝမ္နဲ ့ဟင္နရီက အဖြဲ ့က်တယ္။ ေနာက္အက္စတီမိတ္တာေတြကေတာ့ အိႏိၵယေတာင္ပိုုင္းသားေတြၿဖစ္တဲ့ ရမ္ဒီနဲ ့ဗန္ကာတာရွ္ ရမ္ဒီနဲ ့ကိုုယ္က သူ ့ရဲ ့ တစ္ႏွစ္အရြယ္ သမီး၊ ဟိႏၵဴနတ္ဘုုရားေတြ အေၾကာင္းေၿပာၿပီး အဖြဲ ့က်တယ္။ အက္စတီမိတ္တာေတြရဲ ့ေဘာ့စ္က Chief Estimator အရပ္ငါးေပ၊ လူေကာင္ေသးတဲ့ ရြန္မိုုနာကိုု။ ရြန္က အေတာ္သေဘာေကာင္းတယ္ စကားေၿပာတာလည္း ရွင္းလင္းတယ္။ ရြန္က ပေရာဂ်က္ကိုု ဒီလိုုလုုပ္ခ်င္တယ္၊ ဒီဒီက ဒီလိုုလုုပ္လိုု ့ မၿဖစ္ႏိုုင္ဘူးလိုု ့ ၿငင္းတယ္။ တၿခား႒ာနေတြနဲ ့ တိုုင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကတယ္။

အဲဒီရံုုးမွာ ၆ လေလာက္က ပေရာဂ်က္ကိုု ေလ့လာရင္း၊ အစည္းအေဝးေတြတက္ရင္းနဲ ့ ေလ့လာသင္ယူရတယ္။ ကိုုယ္က ပရိုုဂရမ္းမင္း ကုုတ္တင္း၊ စာရြက္စာတမ္းႏိုုင္ေပမဲ့ ကိုုယ့္အားနည္းခ်က္က အစည္းအေဝးမွာ ပါဝင္ေဆြးေႏြးတာ နည္းတယ္။ ကိုုယ္လည္း ဒီရံုုးေရာက္မွ Meeting Summary Notes ေရးနည္း၊ Documents ေတြေရးနည္း၊ မန္ေနဂ်ာကိုု သတင္းပိုု ့၊ တိုုင္ပင္ေဆြးေႏြးရတာ၊ အက္စတီမိတ္တာေတြက ေတာင္းဆိုုတဲ့ဟာေတြကိုု မန္ေနဂ်ာကိုု တင္ၿပ၊ မန္ေနဂ်ာက သေဘာတူေတာ့မွ လုုပ္ရမွယ္ဆိုုတာ သိေတာ့တယ္။ တခါတုုန္းက စီနီယာခဲတန္ အက္စတီမိတ္တာေတြ ၿပင္ခိုုင္းသမွ်ၿပင္ ၿပင္ေနတာ ဒီဒီသိေတာ့ စိတ္ဆိုုးလိုုက္တာတဲ့။ ဒီဒီက ကိုုယ့္ကိုု သေဘာမက်ဘူး ကိုုယ္ ဘာေတြလုုပ္ေနမွန္း သူမသိဘူး။ ကိုုယ္ကလည္း ဒီဒီ့ကိုု သေဘာမက်ဘူး ကိုုယ့္ကိုု ဘာမွမေဆြးေႏြး၊ ညႊန္ၾကားခ်က္ မေပးလိုု ့ တရုုတ္မယန္းက ကိုုယ္တိုု ့ႏွစ္ေယာက္ၾကား ညိွႏိႈင္းေပးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ၁၁ ထပ္ကေန ၁၇ ထပ္ကိုု ဒီဒီ၊ လင္းမင္း၊ ယန္း၊ ရုုရွားၾကီး ရူဒီ၊ ကိုုယ္တိုု ့ ေၿပာင္းရတယ္။ ရုုရွားၾကီးယူဒီက စတယ္လာမွာလုုပ္တာ ၆ ႏွစ္ေလာက္ရိွၿပီ ပီေအမွာလည္းၾကာၿပီ။ ၁၇ ထပ္ေရာက္ေတာ့မွ ကိုုယ္လည္း ရူဒီနဲ ့ခင္သြားေတာ့တယ္။ ရူဒီ မနက္ ၇ နာရီရံုုးတက္ၿပီး ၄ နာရီရံုုးဆင္းတယ္။ သူ ့ရုုရွားအသံထြက္ကိုု ကိုုယ္တိုု ့ေတြ နားမလည္သလိုု သူကလည္း ကိုုယ္တိုု ့ေအးရွန္းအသံထြက္ကိုု နားမလည္ဘူး။ တခါတေလ ေဘာ့စ္ေရာ့စာခ်ိဳကိုု သြားေမးၿပီး ၿငင္းခုုန္တာကိုု ဆံုုးၿဖတ္ရတယ္။ ရူဒီမွာ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီၿဖစ္တဲ့ သားသမီး ေယာက်ာ္းေလး ၃ ေယာက္၊ မိန္းကေလး ၁ ေယာက္ ရိွတယ္။ သူနာၿပ ုုေကာလိပ္တက္ေနတဲ့ သမီးမိန္းကေလးကိုု အခ်စ္ဆံုုးတဲ့။