All About NYC - 2

April showers bring May flowers. ဆိုုေပမဲ့ ေမလ မေရာက္ခင္ ဧပရယ္လမွာပဲ ပန္းေတြ ဖူးပြင့္ၾကတာ ေမစီေလွ်ာ့ပင္းေမာလ္မွာပါ။ အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန ့တိုုင္း  ရံုုးခ်ဳပ္မွာ ေန ့လည္စာေကႊ်းတာကိုု ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရမွာ ပ်င္း၊ အပတ္တိုုင္း တဆိုုင္တည္းေသာဆိုုင္က အစားအေသာက္ေတြကိုုပဲ  ေကႊ်း၊ စားၿပီးရင္ ေရငတ္၊ အေၾကာတက္လိုု ့ MSG အခ်ိဳမႈန္ ့ပါတယ္ထင္လိုု ့ အပတ္တိုုင္း သြားမစားၿဖစ္ဘူး။ ရံုုးခ်ဳပ္မွာ မၿဖစ္မေန ေသာၾကာေန ့ ေန ့လည္စာ သြားစားတဲ့အခါ LGA (LaGuardia Airport  လဂြာရီရာပေရာဂ်က္) မွာ အတူတြဲလုုပ္ဖူး လက္ေပါက္ကပ္တဲ့ ဂ်ဴးမၾကီးက ေမစီက ႏွင္းဆီဂါဝန္ေလးက အရမ္းလွတာပဲ။ ဘဟီတာ အိႏိၵယသူေလးကိုု သြားဖိုု ့တိုုက္တြန္းေနလိုု ့ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေမစီပန္းၿပပြဲ ဆိုုတာ သိရတယ္။

သြားၾကည့္ေတာ့ တကယ္လွတယ္။ ဒါနဲ ့ စေနေန ့မွာ ေနာက္ထပ္တေခါက္ ထပ္သြားတယ္။ ခ်ယ္ရီပင္ေတြ မေတြ  ့ေတာ့ဘူး။ ပန္းဒီဇိုုင္နာေတြ သူ ့ရက္နဲ ့သူ အလွဆင္ပါတယ္။ နာရီဝက္တၾကိမ္က် ဂိုုက္က ေလဆာလိုုက္နဲ ့ထိုုးၿပကာ ပန္းေတြအေၾကာင္း ရွင္းၿပပါတယ္။ ပန္းပြဲ လာတဲ့သူေတြ၊ ဒစ္စေကာက္ခ်လိုု ့ ေလွ်ာ့ပင္းၾကသူေတြနဲ ့ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုုး စည္ပါတယ္။ ေမစီရဲ ့ Secret Garden အလွကိုု ေငးေမာၾကရေအာင္။

ပန္းေတြအမ်ားၾကီးကိုု တေနရာတည္းမွာ တစုုတစည္းတည္း ေတြ ့လိုုက္ရေတာ့ OMG ! That is amazing. Unbelievable ! ေတြ ၿဖစ္ကုုန္ၾကတာေပါ့။ ဒစ္စေကာင့္ေတြခ်လိုု ့ ပန္းေတြၾကည့္ရင္း ေလွ်ာ့ပင္းတဲ့သူေတြေရာ၊ ေစ်းမဝယ္ဘဲ ပန္းေတြလာၾကည့္၊ ဓာတ္ပံုုလာရိုုက္တဲ့သူေတြေရာ အားလံုုးကိုု ေမစီက ဝဲကမ္းပါတဲ့။ အေရွ ့ဖက္ကမ္းေၿခ နယူးေယာက္ၿပည္နယ္ နယူးေယာက္ၿမိ ုု ့၊ ပင္စယ္ေဗးနီးယားၿပည္နယ္ ဖီလာဒဲဖီးယားၿမိ ုု ့၊ အေနာက္ေၿမာက္ဖက္ အီလီႏိြဳက္ၿပည္နယ္ ခ်ီကာဂိုုၿမိ ုု ့၊ မီနီဆိုုးတားၿပည္နယ္ မီးနီးပိုုလစ္ၿမိ ုု ့၊ အေနာက္ဖက္ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုုၿမိ ုု ့ ေမစီေလွ်ာ့ပင္းေမာလ္မွာ ႏွစ္စဥ္ဧၿပီလေတြတိုုင္း က်င္းပတဲ့ The Secret Garden ပန္းၿပပြဲက တကယ့္ကိုု အံ့မခန္းပါဘဲ။ ေတာ္ေတာ္အကုုန္အက်ခံၿပီး ပန္းဥယ်ာဥ္လုုပ္ထားတာပဲ။ အဲဒီပိုုက္ဆံေတြကိုုသာ လိုုအပ္တဲ့ေနရာမွာ လႈဒါန္းလိုုက္ရင္...။

ရန္ကုုန္တကၠသိုုလ္က အဓိပတိလမ္းလိုု ကိုုယ္တိုု ့တကၠသိုုလ္မွာလည္း ေတာ္ဝင္လမ္း ရိွတယ္။ လမ္းမၾကီးကေန ေတာ္ေတာ္ေလးဝင္ရလိုု ့ ေတာ္ဝင္လမ္းလိုု ့ အမည္တြင္တာပါ။ အဲဒီေတာ္ဝင္လမ္းမ အလယ္ေခါင္မွာ "ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ ၇၅ % မၿပည့္လွ်င္ စာေမးပြဲေၿဖဆိုုခြင့္ လံုုးဝမၿပ ုု"ဆိုုတဲ့ ဆိုုင္းပုုဒ္ၾကီး ခ်ိတ္ထားတဲ့ ကုုကိၠဳပင္ၾကီးတပင္ ထီးထီးၾကီးရိွတယ္။ "အဓိပတိလမ္း မရိွေပမဲ့ ေတာ္ဝင္လမ္းရိွတယ္...သစ္ပုုတ္ပင္ မရိွေပမဲ့ ကုုကိၠဳပင္ရိွတယ္...အင္းလ်ားကန္ မရိွေပမဲ့ သာဓုုကန္ရိွတယ္...ဦးခ်စ္ဆိုုင္ မရိွေပမဲ့ ေအာင္ရိွတယ္...ကဲ..ဘာလိုုေသးလဲ..."။ ကုုိယ့္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ေက်ာင္း Address Book မွာ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလး။ ဘာလိုုလိုုနဲ ့ ကိုုယ္တိုု ့ေက်ာင္းၿပီးတာ ဆယ္ႏွစ္ေတာင္ ရိွပါေရာလား။ အခ်ိန္ကုုန္တာ ၿမန္လိုုက္တာ..။

ကိုုယ္တိုု ့အုုပ္စုုထဲမွာ ကိုုယ္ပိုုင္ကားစီးႏိုုင္တဲ့သူ မပါေတာ့ အတန္းလစ္ၾကၿပီဆိုုရင္ ဘတ္စ္ကားစီးဖိုု ့ ေက်ာင္းထိပ္ကိုု တေမွ်ာ္တေခၚၾကီး လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။ ေက်ာင္းဖယ္ရီေတြက ေနပူၾကဲၾကဲ အရိပ္အာဝါသမရိွတဲ့ ေတာ္ဝင္လမ္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကိုု လမ္းထိပ္အထိ ေခၚသြားေပးတတ္တယ္။ ေနကပူ၊ ဖယ္ရီကားကမၾကံ ုု၊ ကိုုယ္ပိုုင္ကားတစီးတေလမ်ား ၿဖတ္သြားရင္ လမ္းၾကံ ူလိုုက္ဖိုု ့ ကိုုယ့္အသိေတြမ်ား ၿဖစ္မလားလိုု ့ လွည့္ၾကည့္ရတာ အေမာ။ မဟုုတ္ရင္ သက္ၿပင္းကိုု ဟူးကနဲမႈတ္လိုု ့ ငါ့မွာသာ ကိုုယ္ပိုုင္ကားရိွလိုု ့ကေတာ့ လမ္္းေလွ်ာက္ေနတဲ့သူေတြကိုု တင္သြားမယ္လိုု ့ တေယာက္ကေၿပာရင္ အဲဒီအခ်ိန္ဆိုု နင္ ေတာ္ဝင္လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ဒုုကၡကိုု ေမ့ေနေတာ့မွာ။ လမ္းၾကံ ုုေခၚဖိုု ့မေၿပာနဲ ့ ကားကိုု ဝူးခနဲေနေအာင္ ေမာင္းထြက္သြားမွာလိုု ့ ဝိုုင္းေၿပာၾကတယ္။

ခရိုုနီတစ္ေယာက္ ေဒၚလာအုုပ္လိုုက္ကိုုင္ၿပီး ေမာ္ဒယ္မေလးေတြနဲ ့ ကာရာအိုုေကမွာ သံုုးၿဖ ုုန္းေနတဲ့သတင္း ဖတ္ရေတာ့ ငါသာ သူ ့လိုုခ်မ္းသာရင္ ကာရာအိုုေကမွာ သံုုးပစ္မဲ့အစား လႈပစ္လိုုက္မွာလိုု ့ ေတြးမိတယ္။ တကယ္လိုု ့ ကိုုယ္သာ ခရိုုနီၿဖစ္ခဲ့ရင္ လႈဒါန္းဖိုု ့ေမ့ၿပီး အဲဒီလိုု သံုုးၿဖ ုုန္းေနမလားဘဲ။ ခရိုုနီမၿဖစ္ေသးေတာ့ မသိေသးပါ။ အသိအစ္မက သူ ့ေမြးေန ့မွာ ယိုုးဒယားဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားလႈမယ္၊ အားရင္လိုုက္ခဲ့ေလလိုု ့ ဖိတ္ေခၚတာနဲ ့ ယိုုးဒယားဘုုရင္ကိုုယ္တိုုင္ ဖြင့္လွစ္ေပးၿပီး ဆုုေတာင္းၿပည့္တယ္ဆိုုတဲ့ ယိုုးဒယားဘုုန္းၾကီးေက်ာင္း Wat Buddha Thai Thavorn Vanaram ကိုု ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာရိွတဲ့ သကၤန္းနဲ ့လႈဖြယ္ေတြယူ၊ ေရစက္ခြက္ခ် ဘုုရားစာရြတ္ဖတ္တာကိုု နားေထာင္ေတာ့ နေမာတသ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶ ကိုုပဲ သံုုးခါတိတိ လိုုက္ဆိုုႏိုုင္တယ္။ စာအိတ္နဲ ့ဝထၳဳေငြကိုု လံုုးဝအကပ္မခံဘူး အလႈခံဗံုုးထဲသြားထည့္တဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ဆြမ္းဟင္းေတြကိုု မီးဖိုုေခ်ာင္ကေန ဆရာေတာ္ေတြဆီ လက္ဆင့္ကမ္းၾကတယ္။ အမ်ိဳးသားေတြကပဲ ဆြမ္းဟင္းေတြကိုု ဆရာေတာ့္ သပိတ္ထဲ ကပ္ၾကတယ္။ ဆရာေတာ္ေတြက သပိတ္နဲ ့ပဲ ဆြမ္းဘုုဥ္းေပးၾကတယ္။


ဝထၳဳေငြကိုု ကပၼိယကေနတဆင့္ ကပ္ရၿပီး သိမ္နားကေန ဆြမ္းစားေဆာင္ထိ ဆြမ္းခံၾကြတာကိုု သပိတ္ထဲ ဆြမ္းဟင္းေတြ ေလာင္းလႈရတဲ့ ေမွာ္ဘီဝါးနက္ေခ်ာင္း ေဗာဓိရိပ္ၿငိမ္ေတာရကိုု သတိရမိတယ္။စားဖိုုေဆာင္မွာ ဟင္းေတြမွ အမ်ားၾကီး။ ထိုုင္းေတြက ေဖာ္ေရြတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ပတ္မွာ က်င္းပတဲ့ Songkarn ထိုုင္းသၾကၤန္မွာ ကားလမ္းမကိုု ပိတ္ၿပီး နိဗၺာန္ေစ်းပြဲေတာ္၊ ေမာ္ဒယ္ရိႈးပြဲေတြ က်င္းပလိုု ့ လာလည္ဖိုု ့ ဖိတ္ပါတယ္။ ၿမန္မာဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာလည္း ႏွစ္သစ္ကူးသၾကၤန္ပြဲေတြရိွေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္ ဝါရွင္တန္ဒီစီ ခ်ယ္ရီပြဲေတာ္ဆီ ေရာက္ေနမွာမိုု ့ ထိုုင္းသၾကၤန္ မၾကံ ုုလိုုက္ဘူး။ အေပၚထပ္က ၿမဘုုရားေက်ာင္းေဆာင္ဆီ တက္ဖူးၾကတယ္။ ထိုုင္းဘုုရားေက်ာင္းေတြထံုုးစံအတိုုင္း စလစ္မႊန္းခႊ်န္းေတြနဲ ့ ေလက တဟူးဟူး အေပၚထပ္မွာ ပုုရိတ္ၾကီး ၁၁ သုုတ္ ရႊတ္ဖတ္ပူေဇာ္ၾကတယ္။ Laughing Buddha ၊ မဟာပိႏၷဲ၊ တရုုတ္နတ္၊ ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္ ရုုပ္ထုုေတြရိွတယ္။ ဆုုေတာင္းၿပည့္ရင္ ဆင္ရုုပ္နဲ ့ၾကက္ဥ လာလႈၾကလိုု ့ဆုုေတာင္းၿပည့္သြားသူေတြရဲ ့ ဆင္ရုုပ္ေလးေတြ ေတြ ့ရပါတယ္။ ကိုုယ္လည္း ဆုုတစ္ခုု ေတာင္းခဲ့တယ္။ ဆုုေတာင္းၿပည့္ရင္ ထံုုးစံအတိုုင္း ဆင္ရုုပ္နဲ ့ ၾကက္ဥ သြားလႈဦးမယ္။

ကိုု္ယ့္လိုုပဲ ယိုုးဒယားဘုုန္းၾကီးေက်ာင္း မေရာက္ဖူးေသးလိုု ့လိုုက္တဲ့ ၾကီးၾကီး၊ ဘဘတိုု ့နဲ ့ အလႅာဘသလာဘ ေၿပာၾကေတာ့ သာယာဝတီသံုုးဆယ္ကတဲ့။ ဒါဆိုု မၾကီးသူေ႒းကိုုမ်ား သိမလားေမးၾကည့္ေတာ့ မသိဘဲဘယ္ေနပါ့မလဲ တလမ္းတည္းေနတာတဲ့။ သူတိုု ့သမီးအငယ္ဆံုုးက အန္ဂ်ီအိုုမွာ လုုပ္ေနတာ၊ ဘယ္တကၠသိုုလ္ထြက္လဲ၊ ဆယ္တန္းဘယ္ႏွစ္ေအာင္တာလဲ ေမးၿမန္းၾကည့္ေတာ့ လား..လား...ပထမႏွစ္တုုန္းက တလေလာက္ အတူတူထိုုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အသားၿဖ ူၿဖ ူ၊ ဆံပင္ရွည္ရွည္ပိုုင္ရွင္ ေရႊဇင္ ၿဖစ္ေနတယ္။ ကိုုယ္က အဲဒီတုုန္းက လန္ဒန္တကၠသိုုလ္တစ္ခုုက လာဖြင့္တဲ့ ပထမနွစ္ဒီပလိုုမာသင္တန္းတက္ေနေတာ့ ေက်ာင္းသိပ္မတက္ၿဖစ္ဘူး။


သြားတက္တဲ့ တလေလာက္က အတူတူထိုုင္တာက အဲဒီဆံပင္ရွည္မေလး ေရႊဇင္၊ ေက်ာင္းသိပ္မလာတဲ့ ငါ့ကိုု ဘာလိုု ့အီးစီခန္ ့ၾကပါလိမ္လိုု ့ဆိုုတဲ့ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ ဝတ္တတ္တဲ့ ထက္ထက္ခိုုင္ ခုုေတာ့ ၾသဇီ ေရာက္ေနတယ္ ၾကားတယ္၊ အသားၿဖ ူၿဖ ူေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ဘူတာရံုုလမ္းနားက ေလးေလးခိုုင္၊ အသားညိုုညိုု  ရခိုုင္မေလး ၿမရည္ညိုု (အဲဒီနာမည္ကိုု သိပ္သေဘာက်တာ)၊ ခင္ခင္ဝင္း အဲဒီတစ္ေယာက္ နာမည္ကိုု ရင္းႏွီးေနေပမဲ့ ခုုထိမ်က္စိထဲ မၿမင္ေသးဘူး။ အစပိုုင္းကေတာ့ ေက်ာင္းတက္မလိုုနဲ ့ ေနာက္ေတာ့ လန္ဒန္ေက်ာင္းကိုုပဲ ေကအမ္ဒီမွာ တက္ရတယ္။ ဒုုတိယႏွစ္က်ေတာ့ ရိုုးေကာ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ေတြ ခိုုးထိုုးေပးလိုု ့မရေတာ့ ဒုုတိယႏွစ္က်ပဲ ေက်ာင္းတကယ္တက္ၿဖစ္ေတာ့တယ္။ ေရႊစင္တိုု ့အုုပ္စုုနဲ ့ အခန္းမတူေတာ့သလိုု ေဝ၊ အိေက၊ ေအးသက္လိႈင္၊ ၿမတ္မြန္၊ သစ္သစ္၊ သဇင္၊ ခိုုင္ဇာ  သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြရၿပီး သူတိုု ့နဲ ့ ေက်ာင္းၿပီးတဲ့အထိ တတြဲတြဲ။ ေရႊစင္တိုု ့အုုပ္စုုက ပထမႏွစ္ကေန ေနာက္ဆံုုးႏွစ္အထိ တတြဲတြဲ ခုုထိလည္း တြဲတုုန္း။ ကယ္လီဖိုုးနီးယားေရာက္ေနတဲ့ ခင္ခင္ဝင္းက နယူးေယာက္က ေရႊစင့္အေဖ၊ အေဖတိုု ့ကိုု ဖုုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး ေနေကာင္းလားလိုု ့ သတင္းေမးတာ ၾကားရေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုုတာ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ေႏြးေထြးတာပဲလိုု ့ ေတြးမိတယ္။

ခ်စ္ကြန္းကိုု သိလား သမီးတိုု ့ထက္ ငယ္တယ္၊ ေတာ္တယ္၊ ကြန္ပ်ဴတာကပဲေလ၊ ခုု စကၤာပူမွာလိုု ့ေၿပာေတာ့ သိဘူးလိုု ့။ ေနာက္မွ ေကအမ္ဒီမွာ သီဟန္တိုု  ့ စူပါဗိုုက္ဆာ၊ ေရႊစင့္ဦးေလး (ဦးေလးဆိုုေပမဲ့ တူမထက္ ငယ္တယ္) ဆိုုတာ သတိရသြားတယ္။ ကိုုယ့္ကိုုဖိတ္တဲ့အစ္မက မၾကီးငယ္သူငယ္ခ်င္းနဲ ့ ေဆးဖက္ကႊ်မ္းက်င္တကၠသိုုလ္မွာ တေဆာင္တည္းေနၿပီး ေက်ာင္းအတူတူတက္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းညီအစ္မေတြ။ မၾကီးနဲ ့ သူ ့ငယ္သူငယ္ခ်င္းက သူငယ္တန္းကေန ရွစ္တန္းအထိ ဟိုုင္းၾကီးေက်ာင္း၊  ၉  တန္း၊ ၁၀ တန္းကိုု ပုုသိမ္ ထ ၂  ကိုု အတူေန အတူတက္ခဲ့တာ။ ရန္ကုုန္မွာ တကၠသိုုလ္ေတြ မတူေပမဲ့လည္း တရြာတည္းသားေတြဆိုုေတာ့ ေဆြမ်ိဳးလိုုပါပဲ။ ကိုုယ့္မွာ အဲဒီလိုု ငယ္သူငယ္ခ်င္း မရိွဘူး။ မၾကီးငယ္သူငယ္ခ်င္းရဲ ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုုေတာ့လည္း သိေနတာေပါ့။ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္ၾကာမွ နယူးေယာက္မွာ ၿပန္ဆံုုေတာ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္လိုု ေစာင့္ေရွာက္တယ္။


နယူးေယာက္က နာမည္ၾကီးဘေလာ့ဂါနဲ ့ဘယ္လိုုသိတာတုုန္း။ ဘေလာ့ေဒးအမွတ္တရေရးေတာ့ ေဖ့ဘြတ္ကဘေလာ့ဂါစာရင္းမွာပါဖိုု ့ ဖိတ္ေခၚလိုု ့သိတာ။ ငါလည္း ဘေလာ့ေရးတယ္ --- နာမည္နဲ ့။ ဟင္ ဟုုတ္လား သမီးက ဘေလာ့သိပ္မဂင္းလိုု ့ သိပ္မသိဘူး။ သူနဲ ့ ငါက အိုုင္အလ္ဘီစီမွာ အဂၤလိပ္စာတက္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္း၊ ငါ နယူးေယာက္ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာဘူး သူလည္း ေရာက္လာတာပဲ။ ဟိုုးတေလာက မီးၿပတိုုက္ကိုု သြားတုုန္းကေတာင္ သူပါတယ္။ ဒါနဲ ့ ေနပါဦး ၾကည္ၾကည္စိမ္းနဲ ့ ေမဝါလြင္ကိုု ဘယ္လိုုသိတာတုုန္း။ လန္ဒန္တကၠသိုုလ္ပထမႏွစ္ ဒီပလိုုမာသင္တန္း အိုုင္ဒီစီအက္စ္ IDCS (International Diploma in Computer Studies) Section 13 ေကအမ္ဒီမွာ တက္တုုန္းက တခန္းတည္း အတူတူတက္ခဲ့တာ။ အဲဒါ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ သူတိုု ့အိမ္က ငါ့စားအိမ္ေသာက္အိမ္ပဲ။ အဲဒီေန ့က ကမၻာၾကီးဟာ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပါလားလိုု ့ သေဘာေပါက္သြားတယ္။

နယူးေယာက္ေၿမေအာက္ရထားလိုုင္က တေန ့ကို လူသန္းခ်ီ သယ္ယူပိုု ့ေဆာင္ေပးေနေတာ့ အလြန္ရႈပ္သလိုု ၿပ ုုၿပင္ရတာလည္း မ်ားတယ္။ ပိတ္ရက္ေတြဆိုု ရထားလမ္းၿပင္ေနလိုု ့ ဘယ္ေနရာကေန ဘယ္ေနရာအထိ ရထားမရိွဘူး၊ ဖရီးရွယ္တယ္ စီးရင္စီး၊ မစီးရင္ တၿခားရထား ေၿပာင္းစီးရတယ္။ ေရွ ့မွာ လမ္းၿပင္ေနလိုု ့ ဒီဘူတာက ေနာက္ဆံုုးပါ...ေအာက္ရထားလိုုင္းကိုု ေၿပာင္းစီးပါလိုု ့ ေၾကၿငာရင္ ေၿပာင္းရၿပန္ေရာ။ ရထားေၿမပံုုကိုု ဖုုန္း၊ အိုုင္ပတ္မွာ ေဆာင္ထားရတယ္။ E ရထားစီးေနရင္း ဒီရထားက F လိုုင္းက သြားမွာပါလိုု ့ ေၾကၿငာရင္ ေၿမပံုုထုုတ္၊ ဘယ္ဘူတာမွာ ဆင္းရမလဲ၊ ဘယ္ရထားထပ္ေၿပာင္းစီးရင္ သြားမဲ့ေနရာ ေရာက္မလဲ၊ Local ( ဘူတာစဥ္တိုုင္းရပ္တဲ့ရထား)  စီးေနရင္း ခုုရထားက Express ( ဘူတာၾကီးေတြပဲရပ္တဲ့ရထား) လိုု ့ေၾကၿငာရင္ ၿပန္ေၿပာင္းစီး။ နယူးေယာက္ရထားဋီကာေတြကိုု စာဖြဲ ့ရရင္ ပိုု ့စ္တစ္ခုု ရမယ္။


ရံုုးတက္ရံုုးဆင္းခ်ိန္ဆိုုရင္ တခါတေလ တံခါးပိတ္လိုု ့မရဘူး။ လူေတြ ဒီေလာက္က်ပ္ေနတာေတာင္ ေနာက္မက်ခ်င္တဲ့သူေတြက အတင္းတက္ၾကတာကိုုး။ တံခါးအားလံုုးပိတ္လိုု ့မရရင္ ရထားက မထြက္ႏိုုင္။ ဒီေတာ့ ဒီေလး delay ၿဖစ္။ ရထားေမာင္းတဲ့သူက စိတ္တိုု Use all available doors. Stand clear closing door. If you block the door, the train can't move. If there is no room, please wait for next train, right behind us. လိုု ့ေအာ္ တံခါးကိုုေဆာင့္ပိတ္။ နယူးေယာက္ေၿမေအာက္ရထားေမာင္းတဲ့သူေတြ ေအာ္ဟစ္တာ ရန္ကုုန္ဘတ္စ္ကားစပယ္ရာေတြနဲ ့တူတယ္။ ရန္ကုုန္က ဘတ္စ္ကားစပယ္ရာေတြလိုု မိန္းကေလးကိုု ခါးမေပြ ့ခ်ိီတာတစ္ခုုပဲ။ တခ်ိဳ ့ရထားေမာင္းတဲ့သူေတြက သေဘာေကာင္းတယ္ အသံေလးက ခ်ိဳေနတာပဲ Express ရထားက ဘယ္ႏွစ္မိနစ္ဆိုုရင္ ေရာက္ပါလိမ့္မယ္၊ ဒီဘူတာကေန ဘယ္ရထားလိုုင္းေတြ ေၿပာင္းစီးလိုု ့ရတယ္ဆိုုတာက ေၾကၿငာတယ္။ တခ်ိဳ ့က်ေတာ့လည္း လႈရႊင္ေတာ္အသံနဲ ့ အသံၾကားတာနဲ ့ ၿပံ ုုးမိတယ္။

မနက္ ၈ နာရီခြဲ ရံုုးတက္ ည ၇ နာရီ မွ ရံုုးၿပန္ရတာ ႏွစ္ပတ္ရိွၿပီ။ အိမ္ၿပန္တဲ့အခ်ိန္ဆိုု ရထားမွာ လူရွင္းေနတယ္။ အဲဒီေန ့ညေနက မိုုးရြာေနတယ္။ Dear passengers, there is a big rainbow on the right side. လိုု ့ ရထားေမာင္းတဲ့သူက ေၾကၿငာေတာ့ ရထားၿပတင္းေပါက္ကေန ေကာင္းကင္ကိုု အားလံုုး လွမ္းၾကည့္ၾကတယ္။ လွလိုုက္တဲ့ သက္တန္  ့ေလး။  သက္တန္ ့မေတြ ့ရတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ။ ေနာက္ဆံုုးေတြ ့ခဲ့တာ ၂၀၁၃ ေမ မန္မိုုရီယမ္ေဒးပိတ္ရက္ ႏိုုင္အာဂရာေရတံခြန္မွာ။ ေကာင္းကင္ဆီကေန မဟုုတ္ဘဲ ေရတံခြန္နားမွာ သံုုးခုုေတြ ့ခဲ့တာ။

Niagara Falls

ႏိုင္အာဂရာေရတံခြန္နားမွာ အေမရိကန္နဲ ့ ကေနဒါကိုု ေပါင္းကူးထားတဲ့ တံတားက Rainbow Bridge တဲ့။  သက္တန္ ့ဒီဇိုုင္းအတိုုင္း ေဆာက္ထားတာမိုု ့လို ့ အဲဒီနာမည္ေပးတာတဲ့။ ႏိုုင္အာဂရာသြားတုုန္းက သတိမထားမိဘူး။ ဟိုုတပတ္စေနေန ့က လမ္းေလွ်ာက္အဖြဲ ့နဲ ့  မက္ဟန္တန္နဲ ့ကြင္းၾကားက ရုုစဗဲ့အိုုင္လန္ကႊ်န္းကိုုသြားရင္း renowned Japanese-American sculptor, landscape architect, and designer Isamu Noguchhi နာမည္ေက်ာ္ ဂ်ပန္အေမရိကန္ ပန္းပုု၊ အာခိတက္၊ ဒီဇိုုင္နာ နာဂူခ်ီၿပတိုုက္ကိုု သြားလိုု ့ ဒီဇိုုင္းစာအုုပ္ကိုု ဟိုုလွန္ဒီလွန္ၾကည့္ရင္း ေတြ ့ခဲ့တာ။ တံတားအမ်ားစုုက ေထာက္တိုုင္ေတြ ရိွေပမဲ ့ သက္တန္ ့တံတားမွာ မရိွဘူး။ သက္တန္ ့ေလးလိုု  ေကြးေကြးခံုုးခံုုးေလးနဲ ့ အင္မတန္လွတယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့မွ သတိထားမိတယ္ လွသား။ ၿခေသၤ့ကႊ်န္းက Handerson Wave တံတားကလည္း လိႈင္းသဏၭန္ေဆာက္ထားတာ လွတယ္။

Rainbow Bridge between Canada (left side) and USA (right side)

Henderson Wave Bridge, Singapore credit to TravelerFolio.com

သဘာဝအလွတရားကိုု ခံစားတတ္တဲ့ ရထားေမာင္းသူလိုုပဲ ေကာင္းကင္မွာ သက္တန္ ့ေလး ေတြ ့ခဲ့ရင္ မၿမင္ေသးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြ၊ မိသားစုုေတြကိုု အသိေပးလိုုက္ပါ။ စိုုးရိမ္ေသာကဗ်ာပါဒေတြ ကင္းစင္းၿပီး သက္တန္ ့ၾကည့္ေနတဲ့အခိုုက္အတန္ ့ေလးမွာ စိတ္ၾကည္ႏူးရတယ္မလား။ နယူးေယာက္တခြင္ ဖလမ္းဖလမ္း ဂ်လမ္းဂ်လမ္းသမွ်ကိုု ေနာက္အပတ္မွ ဆက္ရေအာင္။

"A thing of beauty is a joy forever."

စန္းထြန္း
ေမ ၁၅၊ ၂၀၁၄။